Deze foto staat op mijn bureau, ik vond hem jaren geleden
in Frankrijk, en de blik van het meisje..oh, die blik.
Meestal vind ik het nogal ongemakkelijk als er ergens
een doos met oude foto's in een kringloop of marktje staat.
Ik kijk er vaak wel even in en ik vraag me af hoe ze daar
terecht zijn gekomen, was er niemand die ze wilde bewaren?
Al die gezichten, gebeurtenissen en levens, met gedachten,
zorgen en plezier, die vergeten zijn, verdwenen in de tijd.
Maar deze foto van het meisje met de melancholische blik,
alsof er verdriet achter schuilt, maar monter probeert
te zijn voor de foto in haar zondagse jurk, deze
moest ik gewoon wel meenemen.
Sindsdien staat ze op mijn bureau en ik kijk er vaak naar,
probeer me iets voor te stellen van haar leven hoewel dat
natuurlijk allemaal verzonnen is, het is een verhaal.
Want ik weet natuurlijk helemaal niets van dit meisje met
de droevige ogen, maar ze is niet vergeten,
in ieder geval niet door mij...
Ik wens je een fijne dag
-X-
Ik herken iets in je verhaal, op brocante markjes bekijk ik ook altijd oude foto's b.v. van een Franse dame in een lijstje, die naast een Britse heer is gezet. Die hebben elkaar waarschijnlijk nooit gekend en toch fantaseer ik daar graag het verhaal bij. Heerlijk die oude foto's.
BeantwoordenVerwijderenIk heb net ook geblogd over een foto!
BeantwoordenVerwijderenMooi, kijken naar haar ogen en gezicht, en dan iets vezinnen over haar leven. En wij lezen alleen over jou gedachten en leven, maar zien niet jou ogen en gezicht.
BeantwoordenVerwijderenBlijft ook bijzonder, ♥ Fijne dag
Zo herkenbaar. Bij ons hangt Maria in huis. Een hele mooie foto van een vrouw die inmiddels bij mij hoort.
BeantwoordenVerwijderenIk bedoel marie
BeantwoordenVerwijderenIk word er weemoedig van, die vergankelijkheid en al die moeizame levens.
BeantwoordenVerwijderenIk heb pas een portret gekocht in de kringloopwinkel.
BeantwoordenVerwijderenHeel intrigerend.