Het leven van anderen

Tegenover het appartement waar ik vorige week was, ik 

ben nu ergens anders, is de straat zo smal dat je zo in het 

appartement van iemand anders kan kijken, dat vind ik 

facinerend maar ook een beetje ongemakkelijk dat je zomaar

even in het leven van een ander kunt kijken, ik had ook altijd

de gordijnen open, dus zij konden ook zien wat ik deed.

(dat was niet zoveel bijzonders, meestal zat ik te breien te lezen,

of misschien deed ik wat yoga oefeningen, oh haha)

Het meest waarschijnlijke is dat degene die daar woont erg 

weinig gedachten heeft over mij net als iedereen anders.

Omdat ik toch een beetje zat met het feit dat ik hier in Wenen

ben en niet in Amstrdam in deze ietwat beangstigende tijd,

had ik een gesprek met mijn zoon over wat 'men' daar wel

van zou vinden, de conclusie was; niet zo veel, waarschijnlijk..

Hij vroeg mij al eens eerder; wie is men eigenlijk?' dat is 

een goede vraag, het is een volkomen abstract gegeven..

 

 Een dag later stuurde hij mij een een artikel over dit onderwerp,

het was een studie die werd gedaan door mensen van Harvard,

daarin wordt gesteld dat als je je beoordeeld voelt door anderen,

je waarschijnlijk je zelf beoordeeld, de meeste mensen zijn veel

te veel met zichzelf bezig om over anderen te denken..

Dat is natuurlijk een bijzonder bevrijdende gedachte, en als je 

bij jezelf nagaat hoeveel tijd je aan anderen denkt, blijken dat 

vaal voorbijgaande, vluchtige gedachten te zijn.

Bij mij in ieder geval wel, ik vind er vaak ook eigenlijk niets 

van, van het leven van anderen en hoewel ik me wel eens druk 

maak over wat anderen over mij vinden, zijn dat natuurlijk

aannames, je kan onmogelijk weten wat anderen denken.

En dat is maar goed ook, stel je voor dat het wel zo was, wat

een chaos zou het worden in je hoofd...

Dus zo af en toe kijk ik eens naar het leven van andersn,

vergeet het weer en ga verder met wat ik aan het doen was.

Ik wens je een mooie week

-X-