Wolkje

Altijd als ik buiten ben, een ook vanuit het raam als

ik de kans krijg, kijk ik naar de wolken, dat doe ik al

sinds ik een klein meisje was..

Er stond zelfs ooit een aantekening op mijn rapport 

met de mededeling dat ik best een goede leerling zou

kunnen zijn als ik niet zo vaak naar buiten keek..

Soms heb je ineens het geluk dat je een hele fijne

wolk ziet en dan ook nog je camera bij je hebt, zoals

met deze hartvormige wolk, een paar seconden later

was hij al weer verdwenen..

Van de week las ik het nieuws dat er 11 nieuwe wolken

waren benoemd en erkend, zo leuk, ik zie meteen de 

commissie voor me van wijze-wolken-kenners, die zich

erover buigen en dan na jaren eindelijk besluiten,

dat het inderdaad een nieuwe is, na verhitte discussies,

veel welles, nietes en voor- en tegenstanders..

Uiteindelijk zijn de wolken opgenomen in de

Internationale Wolkenatlas, een van de wolken werd

ontdekt door de Cloud Appreciation Society, de enige

club waar ik al jaren lid van ben, zo'n fijn gebeuren..

Het kleine wolkje wat ik zag heeft geen speciale naam,

ik denk dat het een Cumulus Humilis (vrij vertaald;

klein wolkje) is, maar ik ben een amateur, haha.

Ik ben benieuwd hoe jij hem zou noemen, laat het

me weten, ik kies dan de naam uit die ik het leukste vind

en ik stuur de bedenkster ervan een aardigheidje op..

(zelf dacht ik misschien de Valentijnswolk, of het

Ik-ook-van-jou-wolkje, zoiets?)

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-

Pontje

Altijd als ik naar de stad ga, zo noem ik het nog

steeds, terwijl ik natuurlijk eigenlijk in de stad woon,

maar over het IJ voelt als de stad, dan neem ik het pontje.

Er zijn er verschillende, maar de pont achter het 

Centraal station naar de Buiksloterweg 

 is tegenwoordig zo druk, ook met toeristen,

dat ik die liever niet neem, ik ben altijd een beetje

schrikachtig van grote groepen mensen bij elkaar..

Ik neem liever het kleine pontje wat naar het Java eiland

vaart, het is wat verder fietsen maar vele malen rustiger.

Ook is het het allerkleinste pontje wat vaart, of eigenlijk

zijn het er twee, eentje heet de Jumbo, heel grappig..

Je kan de kapitein, haha, ik weet niet of het zo heet

bij een pont, misschien is het de stuurman, goed zien staan,

in zijn kajuit op de pont, ik zwaai altijd even naar hem..

Stiekem vind ik het een beetje jammer

dat hij niet zo'n mooie witte pet op heeft,

 of dat er een matroos op het dek staat te zwabberen,  

maar die fantaseer ik er dan maar bij..

Ik fiets er altijd op de gok naar toe, het pontje vaart

om de 20 minuten, soms heb je geluk en kan je er zo

op fietsen, maar evenzo vaak is hij net aan de overkant.

Het is ook echt een fijn tochtje, de oversteek..

Als ik er op sta moet ik altijd denken aan een

kinderboekje wat ik ooit las, over een kapitein van een

pontje die er ineens genoeg van had, van dat steeds maar

heen en weer varen en zomaar ineens op een dag,

een andere route nam, niet naar de overkant, maar 

de rivier op, stel je voor, hoe leuk zou dat zijn..

Enfin, mocht je ooit in de stad (Amsterdam) zijn, dan

zou ik zeker even op een pontje stappen, ze zijn gratis,

deze is wat ver van het centrum, maar die naar de NDSM

is ook heel leuk, die vertrekt achter het Centraal station.

En oh, mocht de kapitein ooit besluiten om niet naar

de overkant te varen, maar de rivier op, dan hoop ik 

dat ik er toevallig net op zit en dat hij dan voor

die speciale gelegenheid, zijn mooie pet op zet, die hij

normaal nooit draagt, maar die wel ergens in de kajuit

ligt, dat weet ik zeker ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Naar buiten

Altijd als het de eerste mooie lente dagen er zijn,

moet ik even terugdenken aan Jaap, hij was mijn docent

psychologie, toen ik de opleiding tot psychiatrisch 

verpleegkundige,of de B, zoals wij het noemden deed, 

lang, lang geleden.

Jaap was een beetje zenuwachtige, drukke, maar 

bijzonder zachte vriendelijke man, het is helemaal niet goed 

met hem afgelopen, ik zal jullie dat verhaal besparen,

ik vertel liever iets leuks over hem..

Op een mooi lente dag zouden wij 's middags les van hem 

hebben, maar toen wij het lokaal inliepen, was er geen

Jaap te bekennen, we gingen netjes zitten wachten..

Na een tijdje zag iemand dat het schoolbord dicht geklapt

was en deed het open; daar had Jaap op geschreven;

Ik ben er niet want het is eindelijk prachtig weer,

jullie kunnen braaf je opdracht gaan doen, maar als

ik jullie was zou ik lekker naar buiten gaan en genieten,

groeten van Jaap.

Ah, zo leuk, ik ben het nooit vergeten en vandaag 

lijkt me een goede dag om te zeggen: je kan natuurlijk

achter je pc gaan zitten maar als ik jullie was..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Verhaal..

Laatst was ik in een kringloopwinkel, een hele grote,

op de eerste verdieping, toen ik werd aangesproken 

door een oude man, die er uit zag als een zwerver,

een paar lagen kleren aan, zijn broek werd opgehouden,

met een touwtje en hij had een verweerd gezicht..

'Weet u misschien waar de boeken staan, die stonden toch 

altijd boven?' Ja dat was zo, zei ik, maar nu staan ze beneden.

De man begon te vertellen dat hij voor dokter studeerde

en dat hij medische boeken zocht, (hmm, dacht ik)

Hij had er vele, echt duizenden maar toen de lui

(zijn woorden) van de gemeente kwamen, hebben ze zijn

hele huis leeggehaald en hebben ze alles weggegooid,

het was echt geen rommel, mevrouw..

Ohoh ik zie het voor me hoe het er ongeveer uitgezien

moet hebben gezien, totaal vervuild en stapels spullen..

De man wilde nu nieuwe medische boeken zoeken

om zijn studie voort te te zetten en ook al geloofde ik

dat deel van het verhaal niet, ondenkbaar dat hij 

dat doel ooit zou bereiken, luisterde ik naar hem,

wenste ik hem veel succes en voelde ik medeleven..

Hartelijk bedankt voor het luisteren mevrouw, zei hij,

terwijl hij weg sjokte en dacht ik, ach, elk mens

heeft zo zijn verhaal...

Ik wens je een fijne dag

-X-

Op pad..

Soms vraagt het moed om optimistisch te blijven

en elke dag weer je weg te vervolgen.

Dat kan zijn om persoonlijke redenen maar ook 

de dingen die gebeuren in de wereld kunnen zo overweldigend

zijn (dat heb ik wel eens) dat je bijna de neiging hebt om

huilend ter aarde te storten (zoals wij wel eens grappen)

Het politieke klimaat, hongersnood, mensen op drift,

de dreiging van aanslagen, het smelten van het poolijs,

oh oh, het kan je niet ontgaan, ook al ben je een nieuwsmijder..

Ooit reed ik op de ring rond Parijs, daarlangs stonden

de meeste grauwe, afgeragde flats die je maar kunt voorstellen,

maar aan een van de balkons hing, in die grijze sombere

omgeving, een bak met roze bloemetjes als een baken,

 dat vond ik zo ontroerend..

Als je hele omgeving, grijs, lawaaierig en deprimerend

is en dan toch je eigen paar vierkante meters zo opfleuren,

dan heb je de moed om optimistisch te zijn en ben je bereid

de wereld iets mooier te maken ondanks alles.

Ik denk regelmatig aan de vrouw, het moet bijna 

wel een vrouw zijn,  die in al die somberheid

haar plantenbak verzorgt en de bloemen water geeft.

En ik volg haar voorbeeld, niet dat ik een balkon heb

met een plantenbakje maar ik probeer net zo moedig

te zijn om optimistisch te zijn om elke dag de dingen

wat op te fleuren en de moed te vinden

om weer op pad te gaan..

Ik wens je een fijn weekend

-X-

Wandeling

Laatst las ik bij een foto van een Engelse illustrator,

die ik volg op Instagram, een stukje over thuiswerken.

Het was heel grappig en ook heel herkenbaar en ik was 

blij te lezen dat ik niet de enige ben die dat soms lastig vind.

Als je geen plek hebt om naar toe te gaan, maar gewoon

aan je tafel in de woonkamer werkt gaan de dingen als snel

door elkaar heen lopen, daarnaast kan je er ook 

nooit afstand van nemen, tijdens het maken van mijn laatste

boek had ik vaak het gevoel in mijn kantoor te wonen..

Als ik 's ochtends op sta, trek ik even een jogging broek

aan met een trui, zet ik koffie en typ ik een blogbericht.

Ik wil er vervolgens niet de hele dag zo bij lopen, 

hoewel niemand er last van zou hebben, geeft het een

soort landerig zondags gevoel, dus ik trek iets leuks aan.

Hoewel ik wel vaak de vuilnis buitenzet in mijn joggingbroek,

en op de een of andere manier kom ik altijd de tip-top geklede

buurman tegen, ik zeg altijd dat ik me nog even aan moet kleden,

maar ik denk dat hij me ondertussen niet meer gelooft, haha.

Vervolgens beantwoord ik mail en ga ik wat werken,

maar ik heb altijd Ondertussen dingen te doen;

de was, boodschappen, het huisje aanvegen, waardoor het

vaak voelt alsof ik niet voldoende doe..

Ik ben voor mijn gevoel ook nooit echt klaar, 

dus ik droom zo af en toe van een werkplek waar

ik naar toe kan gaan en dan ook weer thuiskom.

Bijna gelijksoortige overdenkingen las ik ook bij het

verhaal van de illustrator.

Wel beschreef hij een tegelijk logische en hilarische 

oplossing om het -ik woon in mijn kantoor- of 

-ik werk aan mijn keukentafel- gevoel (het is maar

hoe je het bekijkt) een andere draai te geven.

Het idee was om in de ochtend door de voordeur

met een tas te vertrekken, alsof je naar kantoor gaat,

een wandeling te maken en dan door je eigen achterdeur

weer naar binnen gaat en dat je dan op je 

werk bent aangekomen en begint.

Als je klaar bent pak je je tas weer, vertrekt door 

de achterdeur, maakt de wandeling en dan ga je 

door de voordeur weer naar binnen en ben je thuis.

Oh haha, het klinkt gek, maar misschien ga ik het 

toch echt eens proberen, echt zo grappig..

Ik wens je een mooie dag

-X-

Zo, of toch zo?

Toen ik een jaar of achttien was, was mijn grote wens

om een fototoestel te hebben, wij hadden er thuis geen,

er zijn ook bijna geen foto's uit die tijd, maar uiteindelijk

kreeg ik er pas jaren later eentje.

Ik vond het meteen geweldig en ik fotografeerde alles

wat los en vast zat, een tijdje had ik zelfs een doka,

waarbij ik ze zelf afdrukte, magisch vond ik dat.

Later bracht ik de rolletjes weg naar de drogist, waar je

ze dan een paar dagen later op kon halen met zo'n strookje,

als bewijs, weet je nog?

En dan snel kijken of ze goed gelukt waren, vaak

waren er vele niet goed, onderbelicht, onscherp..

Hoe anders is dat nu, en oh hoe leuk, ik maak elke dag

foto's voor mijn blog met mijn camera en voor Instagram

met mijn telefoon, de ene na de andere.

Laatst vroeg iemand hoe het kwam dat ik van die

mooie foto's maak (haha, wat aardig :-)

Dat is net zoals zoveel andere dingen een kwestie van het

gewoon heel veel doen, en proberen en proberen..

Voor de foto's in mijn boeken maakte ik soms wel 

30 keer een foto van hetzelfde onderwerp, met al de

techniek maakt dat ook niet meer uit, je gooit degene

die je niet bevalt gewoon weg.

Neem nu deze garen kaartjes, je kan ze op vele manieren

fotograferen, leg ze bijvoorbeeld in een patroon op een tafel,

en fotografeer ze van boven af, laatst las ik ergens dat

dat een 'flatlay' heet en natuurlijk met een #, heel hip ;-)

De kleurkeuze is ook heel bepalend voor de sfeer

van je foto, kijk maar naar het verschil tussen de foto

met de rode en donkere kleuren en die met de pastel

kleuren, dat is een keuze en heel leuk om

een beetje mee te spelen..

Of je maakt stapeltjes en fotografeert van heel dichtbij,

dat vind ik nogal leuk om te doen, het fotograferen

op de vierkante centimeter, en helemaal om er dan iets

bij te zetten wat er eigenlijk helemaal niet bij past.

Probeer gewoon van alles, verander van perspectief,

kantel je camera een beetje, dichtbij, ver af..

Ook het licht is belangrijk, als je in de ochtendzon 

fotografeert is het licht vaak wat blauwachtig en heb

je vaak een harde schaduw.

Mijn voorkeur heeft het om aan het einde van de dag

te fotograferen, het licht is dan veel zachter.

Ik heb luxaflex voor het raam waarmee je het

licht heel goed kunt regelen, haha alleen hier in huis hoor..

Maar voor buiten foto's is het later op de dag ook 

echt beter om te fotograferen, probeer maar..

Nadat je de foto's gemaakt hebt kun je ze nog op

allerlei manieren bewerken, op je telefoon heb

je allerlei programma's, ik gebruik altijd die van

Instagram zelf (klik op: foto bewerken) en dan

dan maar een beetje schuiven bij elk onderdeel totdat 

je het resultaat mooi vind, zoals bij rechtzetten, 

accenten, helderheid en verzadiging..

Foto's van mijn camera bewerk ik nu in Photoshop, dat kan je 

tegenwoordig huren waardoor het betaalbaar is geworden.

daar heb ik eindeloos en nog langer geoefend totdat het 

ergens op leek en heel veel frustratie ingeslikt (ohoh)

Elke pc heeft ook simpele foto bewerkingsprogramma's 

die echt heel makkelijk zijn om dingen te proberen..

Wel, het is een heel verhaal geworden, ik hoop dat je 

er iets aan had, uiteindelijk doe ik ook maar wat

en dat vind ik ook de allerfijnste manier om te werken..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Vouwen

Soms heb ik zin om iets te vouwen uit het Japanse 

origami boek, wat ik ooit op een rommelmarkt vond.

De tekst kan ik niet lezen en ook de tekeningetjes met

uitleg zijn ietwat onbergrijpelijk..

Overal staan pijltjes en soms een rondje met een pijltje

eraan, het duurde even voordat ik begreep dat dat 

betekende dat je het werkje moest omdraaien..

Maar soms ben ik in de juiste geduldige

stemming om iets uit het boek te proberen

(dat moet je echt wel zijn anders vliegen de 

proppen papier door de kamer)

en vouw ik net zolang totdat het ergens op lijkt :-)

Als je zin hebt om dit bakje te maken, ik zette er

een plantje in, maar je kan het natuurlijk gebruiken

voor wat dan ook, vouw dan mee..

Duidelijker dan dit kan ik het niet maken,

1 of 2 proppen papier die door de kamer vliegen,

is niet zo erg, haha, ik wens je veel plezier met vouwen

of met wat je dan ook gaat doen.

-X-

Twee maal lente

Laatst las ik een stukje over het twee maal beginnen

van de lente, en natuurlijk ook de andere seizoenen.

 Je hebt een meteorologische en een astronomische,

de eerste is op basis van internationale afspraken,

gewoon om de drie maanden op de eerste dag

van de maand, de tweede wisselt van datum

omdat het begin daarvan afhangt van de stand van de zon.

Ik begreep dat dat moment nu gekomen is.

(eventuele fouten in de beschrijving hiervan zijn voor

mijn rekening, ik was nooit erg goed in exacte vakken :-)

Het maakt me verder ook niet zoveel uit, je voelt aan 

alles dat de lente in de lucht hangt, ondanks de 

wat grijze dagen op het moment..

De vogels in de tuin zijn druk met van alles,

er groeien kleine blaadjes aan de boom voor

mijn raam en er waren, alsof de lentefee ze zomaar

tevoorschijn toverde, ineens madeliefjes in het gras..

Ook ik heb zin om mijn blik weer naar buiten te richten,

zo heb ik ineens zin om te gaan kamperen, hoewel ik dat al 

in geen jaren deed en ik voel een kleine kriebel

om misschien weer een webwinkeltje te beginnen..

Ik weet natuurlijk niet of ik die kriebel kan omzetten

in het daadwerkelijk doen, maar je moet ergens

 mee beginnen, is het niet?

Enfin, dit verhaal gaat nergens heen, ik babbel maar 

wat en oh ja, ik heb nog wat dingen weg te geven.

Kaartjes voor de beurs bijvoorbeeld, die wil ik graag

mailen naar: Renske en Isa en Billa en de kleine

dingetjes zijn voor Ageeth, als jullie mij willen mailen,

dank je, dan maak ik het in orde.

Ik wens je een mooie start van de lente.

-X-

Stof & breien

Vandaag is de badkamer soort van af, in ieder geval

komen de werkmannen vandaag voor het laatst, pfff.

Niet dat het geen aardige mannen waren, maar onrustig

was het wel en het hele huisje ligt bedekt onder een dikke 

laag stof, ondanks al het plastic wat ik gespannen had.

Dus vandaag doe ik een grote schoonmaak, eigenlijk

zou ik een gebloemde schort voor moeten doen, een 

hoofddoekje op en van die gele plastic handschoenen aan.

En dan zingend met een emmertje met sop en zoals wij

altijd voor de grap zeggen, met een klam tot vochtig 

doekje (dat klinkt zo viezig, haha) de boel doen.

Waarschijnlijker is dat ik met een rood hoofd

in mijn joggingbroek, mopperend over alle stof,

stofzuigend door het huisje zal stampen ;-)

Maar als dat allemaal achter de rug is, zal ik op 

(mijn schone) bank gaan zitten en breien

en er net zo tevreden uit zien als het vrouwtje

op de tekening die ik maakte..

Ik wens je een heel goed weekend

-X-

Being creative

Al zo lang ik me kan herinneren ben ik altijd aan het

tekenen, breien, haken enzo geweest, hoewel ik nooit

gezegd heb of gevoeld, dat het een hobby is.

Bij het woord hobby denk ik aan postzegels verzamelen

(haha, ik vind het ook leuk om naar mooie 

postzegels  zoeken op rommelmarkten)

of mannetjes met treinen op de zolderverdieping..

Voor mij is het altijd een manier geweest om te ontspannen,

ik word kalm van handwerken, ik denk omdat de focus

ligt op handwerk en je je gedachten de vrije loop

kan laten zonder dat je ze vast kan houden..

(dat gaat gewoon niet, zoveel gedachten ruimte heb ik niet;-)

Het gaat mij ook niet zozeer om het resultaat, ik hou

van het proces van het maken, hoewel het natuurlijk

best heel fijn is als het dan uiteindelijk ook mooi wordt..

Soms hoor ik mensen zeggen, ja maar ik ben helemaal

niet creatief, dat geloof ik eigenlijk niet, misschien vind

je het eindresultaat van je werk niet mooi.

Dat komt waarschijnlijk

omdat je het af meet aan anderen, er is altijd wel 

iemand die het mooier of beter kan, dus daar hoef 

je niet eens naar te kijken, het gaat er toch om

dat jij je fijn voelt bij wat je doet, toch?)

Bovendien kan je ook creatief zijn in bijvoorbeeld

het vinden van oplossingen, de dingen anders doen

dan een ander of het inrichten van je huis.

Enfin, toen Manon van de Creative life beurs  mij 

vroeg of ik entree kaartjes weg wilde geven, 

vond ik dat meteen een goed idee.

Het lijkt me de gelegenheid om inspiratie op te doen,

heel veel leuke mensen te ontmoeten die je misschien 

kent via de social media en om workshops te doen.

(waarbij je je eigen creatieve zelf helemaal kan hervinden)

Ik sta er zelf niet als deelnemer, dat had wel gekund maar

ik ben niet zo'n workshop gever, het wordt altijd een chaos:-)

Wel maakte ik ter versiering van de plek van Monique

van de Happymakers blog  een stapeltje of misschien

beter gezegd een zwerm kraanvogels.

Ook denk ik na over het voorstel van Twirre van 

Handmade Heaven om mijn gebreide kussens te verkopen.

Dus (om een lang verhaal kort te maken) als je zin hebt

om naar de beurs in Utrecht toe te gaan, alle informatie

staat op de Creative life site, in het weekend van

24/25/26 maart laat dan een reactie achter.

Ik heb 2 kaartjes, die elk geldig zijn voor 2 personen.

Het enige wat je nodig hebt is een printer, mocht je ze winnen

stuur ik je een PDFje op wat je kunt printen.

Ik verloot de kaartjes op maandag, heb je nog 

ruim de tijd om ze te printen en je dag te plannen.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Stem

Vandaag is het een bijzondere dag, dat vind ik tenminste,

het zal je niet ontgaan zijn, we mogen stemmen..

Ik heb altijd en voor welke verkiezing dan ook gestemd.

Op het risico af, dat ik als een struise feministe op de 

barricaden klink, (dat ben ik niet hoor) dacht ik 

even aan de vrouwen die nog maar 100 jaar geleden,

streden voor het recht om te stemmen, Aletta Jacobs voorop.

Zij wilde in 1883 al stemmen, maar vrouwen werden 

beschreven als handelsonbekwaam en dus niet geschikt

om mee te stemmen, laat staan een rol te vervullen

in de politiek, ongelofelijk toch?

Pas in 1920 mocht de eerste vrouw gaan stemmen,

iets wat we nu heel gewoon vinden en soms 

zelfs niet eens gaan, want te druk, het helpt toch

niet, geen zin, ik weet niet wat ik moet stemmen..

Ik denk echt niet dat je je eindeloos hoeft te verdiepen,

in de politiek om een keuze te kunnen maken,

je hebt vast een mening over de dingen..

Ik vulde zelf de stemwijzer in, keek naar allerlei
debatten en praatprogramma's (terwijl ik zat te breien,
dat is een hele goede combinatie gebleken :-)
Woog een aantal meningen, over zaken
die ik belangrijk vind, tegen elkaar af en maakte
 een keuze en ik zal zeker op een vrouw stemmen.

Natuurlijk mag een ieder voor zichzelf besluiten
 of je stemt of niet, maar mocht je het niet van plan zijn,
denk nog eens even aan al die vrouwen die werden gezien 

als niet ter zake doende, en aan de strijd die zij hebben

gestreden, eentje waarvan wij nog steeds

de vruchten kunnen plukken..

(ha ja, toch een struise feministe, haha)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Routine

Eigenlijk zit ik hier een beetje gehaast een blogbericht

te typen, want zometeen komen de bouwvakkers weer..

Het zijn een soort buurman en buurman, heel vriendelijk 

en grappig maar ze nemen het hele huisje over..

De badkamer wordt helemaal opnieuw getegeld enzo

en omdat de benedenverdieping, waar de badkamer

is, in open verbinding staat met de woonkamer op

de eerste verdieping (aan de voorkant de begane grond,

het is een dijkhuisje) hoor, zie en voel je alles..

Stof, de radio, het zagen en boren..

Ik ben totaal uit mijn kalme dagelijkse routine.

Vooral in ochtend, ik ben al helemaal niet goed

in ochtenden, en als er dan meteen van alles gebeurt, ohoh..

Gelukkig is het prachtig lenteweer, dus nadat ik straks,

weer overal plastic heb gespannen en koffie heb gezet,

fiets ik maar naar het park, om daar in het zonnetje 

te gaan zitten en wat te mijmeren over de dingen,

en zal ik wachten tot het huisje weer van mij is..

Ik wil je nog hartelijk bedanken voor de leuke 

reacties op de kleine dingetjes, ik ben blij dat er

meer mensen dat waarderen, heel fijn..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Dingetjes

Het allerleukste bij de kringloop of op een rommelmarkt

vind ik de bakken met ongesorteerde kleine dingetjes.

Nu zijn de meeste kringloopwinkels soort van warenhuizen

geworden waarbij alles op soort en kleur is neergelegd.

dat vind ik echt heel jammer, het maakt het schatzoeken

en het toevallig iets vinden veel minder leuk..

Dus ik heb thuis een oude broodtrommel, vol met allerlei

kleine nutteloze dingen, zodat ik daar wat ik kan rommelen..

(rommelen in de trommel:-)

Er zit van alles in, allemaal nutteloos, maar wel 

gewoon leuk, sommige dingen heb ik al jaren,

dan heb je nog de kleine dingetjes die bloglezers 

opstuurden, zomaar, echt zo attent en lief..

En af en toe vind ik zelf nog wel eens wat, wat

perfect in mijn oude broodtrommel-schatkist past..

Mocht je het leuk vinden om een klein pakje met 

wat nutteloze -maar oh zo leuke- dingetjes te ontvangen

laat dan een reactie achter.

Het zullen niet speciaal de dingetjes van deze foto zijn,

maar ik zal eens even fijn in mijn broodtrommel

rommelen en er een mooi pakketje van maken.

Ik heb geen idee of iemand dat leuk vind, er worden

tegenwoordig zoveel grote waardevolle cadeaus weggeven

via de social media, dat ik een beetje twijfel of ik

hier wel mee aan kan komen..

Ach nu ja, ik zet die gedachte nu meteen uit mijn hoofd,

want als je begint jezelf te meten aan anderen,

daar kom je nooit mee uit, echt niet..

Dus met trots bied ik mijn pakketje aan, haha

Ik zie je reactie tegemoet en ik wens je een mooie 

maandag, zo fijn dat lenteweer.

-X-

Schaapje, schaapje..

De allereerste foto die ik maakte voor mijn blog,

inmiddels bijna 7 jaar geleden, was er eentje van

een gebreid schaapje, zo'n typisch Vrije school schaapje

(om het zo maar te noemen :-)

Het witte schaapje kreeg mijn zoon Daan ooit als

kraamcadeautje en ik heb het altijd bewaard.

Het is inmiddels wat mottig maar ik zal het nooit weg doen.

Soms kom ik het in geen jaren tegen, maar van de week

was ik wat mandjes aan het uit sorteren en daar

was het ineens weer en omdat de lente in de lucht 

hangt en het echt lammetjes weer wordt, dacht ik 

ik maak het nog eens na..

Het is heel simpel, je hoeft enkel ribbels te kunnen 

breien, dus alleen rechte steken, je zou het ook kunnen

haken, dan kan je de breisteken vervangen door stokjes.

Als je het ook wil maken, zo doe je het:

Als je dit lapje gebreid hebt, naai je eerst de achterpoten

dicht (hoewel ik vind dat een lammetje meer 

beentjes heeft, poten klinkt zo grof)

Ik gebruikte dikke wol met pennen nummer 7, maar je kan 

het ook met dunnere of dikke pennen breien,

het schaapje wordt dan iets kleiner of groter.

Dan vouw je de voor beentjes dubbel en naai je die ook 

dicht, vervolgens de achterkant (of zijn billetjes ;-)

en het lijfje, daar stop je dan wat restjes wol in,

of wat vulmiddel, net wat je voorhanden hebt..

Je kan wat wol in de beentjes doen als je dat mooi 

vind, maar niet teveel, want dan krijgt hij van die

dikke poten, eeh benen..

Als je dat gedaan hebt naai je de zijkanten van het

hoofdje dicht, dan vul je dat op en tenslotte naai je

de voorkant van het snuitje dicht en zorg je dat

het mooi aan sluit met het lijfje..

Eventueel maak je er nog een staartje aan.

Even voor de duidelijkheid, dit is niet mijn patroon,

bij Vrije school moeders zal het ongetwijfeld bekend zijn,

ik maakte het schaapje zo ongeveer na, de beentjes 

zijn iets langer, vind ik iets leuker, ik heb geen idee

van wie het oorspronkelijke patroon is..

(mocht je ook iets kortere beentjes willen, dan 

minder dan voor alle beentjes 6 steken in plaats van 8)

Ik wens je veel plezier met het maken, mocht het 

niet lukken of als je er geen tijd of zin voor hebt,

ik kan er best wat in opdracht maken, mail me dan

even over wat je wil en de kosten enzo..

Ik wens je een heel fijn Lente Weekend,

jaaa, het lijkt er echt aan te komen.

Ik hoop dat je zult dartelen als een lammetje in de wei ;-)

-X-

Dank je..

Dank jullie wel voor alle reacties op mijn bericht

van gisteren, echt heel erg fijn, ik vind het ook 

bijzonder dat sommige berichten echt iets betekenen

voor anderen, ik word er blij van en het motiveert me..

Dus, dank jullie wel, mooie vrouwen :-)

Ik wens je een fijne dag, en oh ja, 

Guusje is mijn nichtje, mijn dochter Judith is al

een tijdje geen zeventien meer..

-X-

Zeventien

Vorige week maakte ik wat foto's van Guusje,

voor haar Instagram account, alle foto's werden zorgvuldig 

bekeken en beoordeeld, ik vond ze allemaal even leuk,

wat kan er mis zijn met een foto van zo'n fris lief meisje..

Toen ik ze aan het bewerken was, dacht ik even na

over mezelf als 17 jarige, daar zijn geen foto's van,

ik geloof niet eens dat we toen een fototoestel hadden..

Ik zat toen in havo 5 en wilde graag naar de kunstacademie,

ik had handvaardigheid in mijn pakket, een pret pakket

noemden ze dat indertijd:-) dat was het ook wel een beetje,

ik werkte hard voor dat vak, de rest deed ik er een beetje bij..

Dus ik tekende, naaide, breide, deed toelating voor de 

kunstacademie en toen ik eenmaal was aangenomen

durfde ik niet meer, te onzeker, niet goed genoeg,

bang dat ik het toch niet zou kunnen en ik 

vond alle mensen daar nogal intimiderend..

De beslissing om niet te gaan is heel bepalend geweest

voor vele jaren die daar op volgden, het idee dat 

ik niet voldeed had zicht vastgezet in mijn hoofd..

Ik nam wat mij toeviel, ook al wilde ik liever wat anders,

was te onzeker om grote beslissingen te nemen en liet

dingen van anderen af hangen, omdat ik aardig wilde

zijn of niet de moed kon vinden voor mijzelf te kiezen..

Ik moet zeggen dat het stukken beter gaat,inmiddels,

hoewel iets van dat angstige meisje nog steeds in mij zit,

maar ik ben me er nu van bewust en ik accepteer

dat het een deel van mij is (dat scheelt enorm)

Soms herken ik iets in Guusje van mezelf

als zeventien jarige en we hebben regelmatig

gesprekken over 'de dingen', niet dat we daar 

speciaal voor gaan zitten, maar zo terloops als we

samen iets leuks aan het doen zijn, zoals foto's maken.

Vandaag is het internationale vrouwendag en tegen Guusje

en misschien wel alle vrouwen zou ik willen zeggen

(uit eigen ervaring) wees niet bang..niet bang zijn..

Ga je eigen weg, maak keuzes waar je achterstaat,

daar doe je helemaal niemand tekort mee, echt niet,

heb vertrouwen in jezelf en je talenten, volg je hart.

Maak fouten (wat geeft het, iedereen maakt ze

en weest vooral niet te hard voor jezelf) 

wees vriendelijk maar niet ten koste van jezelf.

Volg je eigen pad, ook al vinden anderen dat misschien

niet het juiste, er is altijd wel iemand die vindt

dat je iets anders moet doen, zeg; ik hoor je

maar ik doe het op mijn eigen manier..

Maar heb vooral vertrouwen, dat vooral,

in je eigen bijzondere, unieke leuke zelf,

je talenten, want dat zijn er vele en dat als het tegenzit,

het altijd wel weer goed komt op de een of andere 

manier, echt waar, ik kan het weten..
(en oh, maak je niet druk over je uiterlijk, je ziet
er fantastisch uit, pas tegen de tijd dat je mijn
leeftijd heb bereikt mag je je daar wat zorgen
over maken, haha)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Landje

Er zijn van die plekken die je meteen betoveren,

al je er voor de eerste keer komt, omdat het ze zo mooi zijn,

zo stil en gewoon iets magisch hebben..

Zo ontdekte ik er een tijd geleden weer eentje, bij toeval

eigenlijk, we stonden op de dijk net buiten de stad en zagen 

een man een weiland inlopen, we hadden geen idee dat

dat een weggetje ergens heen was..

We volgden de man op gepaste afstand, ik heb altijd al

detective willen worden, haha, nee hoor, ik was gewoon

benieuwd waar hij heen ging..

Achter de rietkragen, was er een binnenmeertje, wat je

vanaf de dijk helemaal niet kon zien, een prachtige

verborgen plek, met heel veel vogels en van een 

bijzondere schoonheid, de man was op een bankje 

gaan zitten en hij leek te mediteren, 

Omdat we hem niet wilde storen

het voelde toch een beetje als zijn landje was,

 zijn we weer vertrokken..

Maar we gaan vaak terug naar dat bijzondere landje

(met meertje :-) gewoon om even te kijken hoe het

er bij ligt en daar even te zijn..

Zo ook afgelopen weekend, het paadje er naar toe was

nogal drassig en ik zat tot aan mijn enkels in de blubber

(of; slik, zouden we in Zeeland zeggen) maar slik of niet

het landje lag er prachtig bij, zo kalm, stil en ver weg van alles.

Je hoorde enkel het geluid van de ganzen, ze snaterden

dat het een lieve lust was en er vloog een enorme V over,

ik meende zelfs nog even dat ik het rode mutsje van

Nils Holgersson zag (uit het sprookje van de jongen die

met de ganzen meevloog) maar dat zal ik me 

waarschijnlijk wel verbeeld hebben..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Duifje

In de tuin van de buren staat een enorme oude 

rode beuk, dat rode verwijst denk ik naar de blaadjes,

die hebben een donkere dieprode kleur.

De boom is zo groot dat zijn takken ver over de tuin

achter het huisje hangen, en in die takken zit altijd

een duif, elke dag, ik kan hem zien door mijn raam.

Als ik die duif was dan zou ik ergens anders heen vliegen,

zoals nu met dat dralende weer, tussen winter en lente in..

Ik zou naar het zuiden vliegen en daar ergens in een

cypres gaan zitten, met de zon op mijn vleugels,

of naar het noorden om het noorderlicht te zien.

Of misschien naar het oosten, over de Alpen naar

Wenen en dan even op het balkon van mijn zoon 

te zitten, zomaar even kijken wat hij aan het doen is..

Maar de duif in kwestie, lijkt geen verlengen te hebben

om zijn vleugels uit te slaan, hij zit daar maar een 

beetje te koeren op een tak van de rode beuk..

Maar misschien is hij perfect tevreden met wat en

waar hij is, en dat lijkt mij uiteindelijk

 de mooiste staat van zijn..

Na al deze mijmeringen over de duif, bedenk ik me 

ineens dat ik helemaal vergat de 'duifjes knipplaat' 

weg te geven, bij deze dan, ze zijn voor;

Helmi, Gerda Vermeulen en Baukje, als jullie je adres

willen mailen, stuur ik ze op, dank je.

Ik wens je een fijne dag, waar je ook bent of heen gaat

-X-

Lente (en we wachten)

Ha, ik maakte een foto, van het nieuwe verse groen

in de tuin maar hoewel de meteorologische 

(jee, wat een woord, dat moest ik even opzoeken :-)

lente begonnen is, lijkt die toch nog ver weg.

De wind zwiept om het huisje heen en de regen

klettert tegen de ramen, maar we wachten en wachten,

op de eerste lentedag dat je zonder jas naar buiten kan,

en op de zon, zodat ik wat meer foto's kan maken,

dan enkel deze (maar het is een begin:-)

Fijne dag

-X-