Aanmoediging

Oh ja, laten we dat doen, de blaadjes aanmoedigen om

weer terug te komen, volgend jaar en als we dan toch 

bezig zijn, laten we ook de zon aanmoedigen om zo af 

en toe tevoorschijn te komen in de lange donkere winter,

de sneeuw om eens te vallen, al is het maar voor een dag..

En laten we vooral niet vergeten om onszelf (en misschien 

ook eens anderen) aan te moedigen om zo moedig te zijn

de dingen te aanvaarden zoals ze komen en daar met 

een milde open blik naar te kijken..

(soms lastig, maar we kunnen het proberen, toch?)

Ik wens je een fijn weekend

-X-

Portret

Allereerst wil ik even zeggen dat ik deze foto's nam met

mijn telefoon in een iets te donker restaurant, dus de kwaliteit

is niet echt bijzonder meer ze zijn te leuk om niet te laten zien.

Dit is het kleinkind van mijn zus, ze heet Nayara, ik weet niet

precies wat ze dan van mij is, een oud-nichtje, ofzo?

Mijn zus woont al in Spanje sinds ze na de middelbare school

daar heen ging, voor de liefde natuurlijk, haha.

Hoewel het met die liefde allang over is, is ze daar altijd

gebleven, ze heeft twee dochters, die alleen Spaans spreken

en één van die dochters heeft ook al weer een dochter.

(ongelofelijk dat we allebei al oma zijn, we waren er vroeg bij

met kinderen krijgen, maar toch vind ik het een gek idee)

Mijn zus en ik hebben het jarenlang niet goed met elkaar

kunnen vinden, de afstand speelde daar zeker een rol in.

Maar sinds het overlijden van mijn moeder, waarna wij een

aantal dagen intensief met elkaar omgingen, klikt het weer 

goed, heel fijn, we hebben ook niet zoveel familie..

Laatst was ze hier met haar dochter en kleindochter, een

ongelofelijk leuke wervelwind, hier gingen we wat drinken

bij het restaurant waar mijn nichtje Guusje werkt, 

als je goed kijkt zie je haar op de eerste foto.

We hadden een paar mooie dagen samen, er waren veel

momenten van 'weet je nog' , heel waardevol om mensen

in je omgeving te hebben die je al je hele leven kennen.

Maar ook veel nieuwe verhalen, we hebben onze jeugd 

toch allemaal heel anders beleefd, de omstandigheden 

waren hetzelfde maar we kijken er totaal anders op terug.

Nayara maakte een goed gelijkende tekening :-) van mij,

vooral het haar klopt precies, ik heb hem bewaard,

zodat ik af en toe even terug kan denken aan die fijne dagen.

Ik wens je een stralende dag ondanks het sombere weer.

-X-

Beschermengeltje

Omdat ik steeds zo gespannen over mijn gebit zocht ik

allerlei manieren om mezelf af te leiden, ik sorteerde

laatjes, kastplanken, sopte de hele keuken en zocht

mijn heil in handwerken.

Ik vond laatst een wolwinder bij de kringloop, ik wist

niet eens hoe het werkte maar ik dacht ik probeer het 

gewoon, het werkte fantastisch, je kan deze mooie 

bolletjes er van maken (als je van wol houdt en vaak 

van die strengen koopt is dit echt een aanrader :-)

Dus ik maakte mooie stapelbare bolletjes, kocht er 

ook nog wat bij, de meeste zijn van het merk Holt,

mocht je het willen weten, de kleuren vind ik prachtig.

Dus elke dag, na mijn opruim- en schoonmaakexpedities,

het hele huis is om door een ringetje te halen inmiddels,

breide ik, op hele dunne naaldjes, het ene beschermengeltje 

na het andere, nadat ze klaar waren maakte ik huisjes,

die zal ik later nog wel eens laten zien.

Het idee kwam door het veertje wat in de tuin naar

beneden dwarrelde en waarvan ik dacht (hoopte) dat 

het van mijn beschermengel was..

Ik begon zomaar ergens, dat doe ik het liefste, ik heb

een hekel aan patronen lezen, met al die afkortingen enzo,

(1r, 2afh, 2raro, 1dvo, dat soort beschrijvingen, nou..zou ik

 zeggen, het wordt vast prachtig maar ik geloof het wel:-)

De eerste exemplaren zijn dan vaak niet helemaal naar

mijn zin en dus begin ik steeds opnieuw, net zo lang

tot ik het goed vind, eigenlijk vind ik het proces van het 

maken het leukste, als ze eenmaal klaar zijn heb ik mijn 

belangstelling al min of meer verloren..

Dus ik verkocht er een aantal via Instagram, ik kreeg 

een paar mooie verhalen van mensen die ze ontvangen 

hadden terug, over waarom ze wel een beschermengeltje

konden gebruiken, heel fijn is dat..

Binnenkort zal ik er nog een paar verkopen, mocht je 

er eentje willen hou dan de stories van mijn Instagram

in de gaten, ik heb geen webwinkel meer, vandaar..

Ik wens je een hele mooie maandag en oh ja, de tekst

die op het kaartje staat is uit een oud liedje,

wat in vele uitvoeringen beschikbaar is, ik luister nog

regelmatig naar die van Jonathan Richman het enige 

nadeel is dat het liedje de rest van de dag in je hoofd zit..

-X-

Don't call us..

Als je er over nadenkt is het toch iets geks dat bloggen,

ik vertel een verhaaltje en dat wordt gelezen

door mensen ik helemaal niet ken.

Ook hebben jullie er geen invloed op of en wanneer 

ik iets van me laat horen, het is zoiets als het gezegde,

dont call us, we'll call you, hoewel het dan natuurlijk 

ik moet zijn, en geen koninklijk meervoud ;-)

Deze telefoon fotografeerde ik in Oostenrijk, zo jammer 

dat wij geen telefooncellen meer hebben; weet je nog,

de muntjes die je er in moest gooien, het wachten en 

hopen dat iemand op zou nemen en dan tijdens het gesprek

zeggen; ik hou het kort want ik heb niet zoveel muntjes..

Enfin, een kort belletje dus vandaag van mij, ik belde 

even om te zeggen dat ik me eindelijk weer wat beter

voel nadat ik wekenlang steeds naar de tandarts moest.

Afgelopen dinsdag zelfs naar de kaakchirurg wat zo tegen 

viel dat ik nog steeds een dikke kaak heb en dat ik er

eigenlijk niet eens over kan praten omdat ik anders 

zo weer begin te huilen..

Ik hoop nu dat ik uit de gedachtencirkel kan stappen 

over de tandarts, ken je dat, dat je helemaal in de greep

bent van iets en maar niet uit de cirkel kan stappen,

niet eens ergens een hekje neer kan zetten?

(ondanks alle mindfulnessoefeningen :-)

Dat was het eigenlijk, er gebeurde niet zoveel verder,

of misschien wel maar merkte ik het niet op, dat kan ook.

Ik hoop dat het goed gaat me jou, en ik wens je

een fijn weekend!

-X-

Meisje

Deze foto staat op mijn bureau, ik vond hem jaren geleden 

in Frankrijk, en de blik van het meisje..oh, die blik.

Meestal vind ik het nogal ongemakkelijk als er ergens

een doos met oude foto's in een kringloop of marktje staat.

Ik kijk er vaak wel even in en ik vraag me af hoe ze daar

terecht zijn gekomen, was er niemand die ze wilde bewaren?

Al die gezichten, gebeurtenissen en levens, met gedachten,

zorgen en plezier, die vergeten zijn, verdwenen in de tijd.

Maar deze foto van het meisje met de melancholische blik,

alsof er verdriet achter schuilt, maar monter probeert 

te zijn voor de foto in haar zondagse jurk, deze 

moest ik gewoon wel meenemen.

Sindsdien staat ze op mijn bureau en ik kijk er vaak naar,

probeer me iets voor te stellen van haar leven hoewel dat 

natuurlijk allemaal verzonnen is, het is een verhaal.

Want ik weet natuurlijk helemaal niets van dit meisje met

de droevige ogen, maar ze is niet vergeten,

in ieder geval niet door mij...

Ik wens je een fijne dag

-X-

Begaan

Ah ja, dat denk ik wel dat dat heel fijn is, 

als je weet dat er mensen zijn die zo op de achtergrond

begaan met je zijn, dat is misschien een beter woord,

bij zorgen denk ik als snel aan ziek zijn enzo.

(dan is het natuurlijk ook fijn als er iemand is)

Mensen die je koesteren en informeren hoe het met je gaat

en of ze misschien iets voor je kunnen betekenen.

Ik heb er niet zoveel maar wel een paar en daar ben ik

bijzonder dankbaar voor, dat mag ook wel eens gezegd worden.

Wat niet onbelangrijk is, is dat je het zo af en toe eens tegen 

jezelf zegt, ik zal goed voor je zorgen, want, oh,

ben jezelf soms niet je grootste 

criticus, ik af en toe wel..

Dus ik probeer mijn grenzen helder te hebben, hoewel

dat soms heel lastig kan zijn vooral om die uit te spreken.

Ik probeer te luisteren naar de signalen van mijn lichaam

en op tijd gas terug te nemen, af en toe eens tegen mezelf

te zeggen, goed gedaan of dat kan je best, dat soort dingen.

Ook koop ik soms iets gezelligs voor mezelf, zoals fijne 

wol, een mooie plant of een nieuwe trui.

Mijn tijd op de social media probeer ik te beperken 

en vooral probeer ik mijn leven niet te vergelijken met 

anderen, dat is echt pas echt glad ijs, als je daaraan begint :-)

Enfin, we ploeteren voort en als je een paar mensen

kent die met je mee ploeteren maakt dat alles

een stuk lichter, denk je niet ?

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-

Gedoe

Nu had ik eigenlijk een heel mooi nieuw systeem voor

mijn blog, ik schreef 2 of 3 posts tegelijk en zo, dacht ik,

zou ik altijd een post extra hebben voor het geval mijn 

hoofd er niet neer stond of zoiets, goed idee, toch?

Maar ik plaatste ze steeds omdat ik dacht; ik heb er nog 

eentje, haha, en nu mijn hoofd er werkelijk niet naar staat

zijn ze gewoon allemaal op..

Dus ik schrijf nu even een klein berichtje om toch in het 

ritme te blijven, net voordat ik weer naar de tandarts moet 

bellen, ik zit de afgelopen tijd vast in een soort van cirkel

met problemen aan mijn gebit, echt vreselijk.

Ik ging mijn hele leven keurig op tijd naar de tandarts,

maar door slecht werk, zijn er nu allerlei problemen

ontstaan die ineens allemaal tegelijk komen.

Ik ging 7 weken achter elkaar elke week en nu moet ik 

ook nog naar de kaakchirurg, och hemel, wat een gedoe.

Ik ben er erg gespannen van, oh nee, ik moet natuurlijk

zeggen; ik Merk dat ik er gespannen van ben om nog een 

beetje ruimte in het hoofd over te houden..

Ook ging de verwarming kapot en liep de hele ketel

leeg in de keuken, de keukenvloer stond drie maal blank.

Kortom, allerlei dingen die mij afleiden (ik merk dat ik 

afgeleid ben ;-) van het schrijven van blogs, gezellige blogs

vooral, over gehaakte blaadjes, vogeltjes vouwen en 

wat dies meer zij..maar dit is gewoon het leven,

niets wat er niet bijhoort, maar eerlijk gezegd had ik dit toch

liever allemaal overgeslagen.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Ansichtkaart

Op mijn bureau staat een klein kastje, waarin ik allerlei

dingetjes bewaar en op dat kastje staan ook weer 

allerlei dingetjes (ik hou gewoon van dingetjes)

Daartussen staat een ansichtkaart die ik van de zomer

kocht in Oostenrijk, ik was een paar dagen op pad met

mijn zoon Daan, zijn vriendin Julia en hun zoon Timo.

(een paar dagen geleden had ik een post met de hartjeswolk,

op weg naar onze bestemming; de bergen)

In de buurt van waar we logeerden was een piepklein

dorpje, gelegen aan een meer tussen de bergen.

Het was zo idyllisch dat ik bijna niet kon geloven dat 

het allemaal echt oud was en niet speciaal daar aangelegd

om toeristen, zoals ik, te betoveren, haha.

De huisjes waren echt prachtig, van hout, in fantastische

kleuren geschilderd, en oh, al die bakken met 

geraniums, precies zo als je denkt en hoopt dat het zal zijn.

En pas toen ik de foto's bewerkte zag ik de hartjeswolk

op de foto staan, nee, echt, dat is toevallig, zou de wolk

met ons meegedreven zijn tijdens ons uitstapje of zijn

er in Oostenrijk meer hartjeswolken dan hier?

Niets is onmogelijk, als je het maar gelooft.

Kijk nu toch, daar ga je toch van glimlachen, ik wel

tenminste, ik had meteen zin om plantenbakken aan 

mijn huisje te hangen en vitrage op te handen,

dat deed ik overigens niet hoor ;-)

Kortom, het was prachtig allemaal, alsof je zo een 

ansichtkaart instapte en misschien was dat ook wel zo.

Later vond ik de ansichtkaart die nu op mijn 

bureau staat en af en toe kijk ik er even na en ben ik 

weer helemaal terug in dat onwerkelijke lieve dorpje.

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Appeltaartland

Lange tijd heb ik gedacht, of op zijn minst gehoopt, dat 

er ergens in mijn leven een punt zou komen dat ik 

eindelijk het Appeltaartland zou mogen betreden.

Het land waar alles fijn is, goed gaat, waarin alle 

problemen opgelost zijn, waar in niemand ruzie heeft,

waar alles in balans is en waar ze geen tandarts hebben ;-)

 Het land waar ik tevreden uitkijkend over mijn 

 moestuin met wapperende was aan de lijnen, 

 met een handwerkje en de kat op schoot zou zitten,

waar in de toekomst een zee van tevredenheid zou zijn.

Maar nu ik halverwege de vijftig ben realiseer ik me dat 

er helemaal geen beloning gaat komen, dat er geen punt 

gaat komen waarin alles opgelost is en de hemel immer blauw.

Dat, alle stormen die ik doorstaan heb alles wat heb ik 

heb genomen, alle pijn, verdriet en ga zo maar voort, niet 

gaan leiden tot het toetreden in Appeltaartland, 

maar dat het leven gewoon een proces is, alles gaat voort,

de mooie dingen maar ook de dingen die minder fijn zijn..

Wat ik me inmiddels wel heb gerealiseerd, en niet in het

minst door mijn mindfulness oefeningen is dat alles wat

gebeurd is nu een verhaal is en dat ik er geen label van 

goed of niet goed op hoef te plakken, het is gewoon gebeurd.

Ook de toekomst is iets wat er enkel in gedachten is, het is

iets wat je zelf bedenkt, het bestaat namelijk nog niet.

Wat er overblijft is dit moment en als je het lukt om daar

een soort van vrede in te vinden, als je bereid bent om

aan te gaan wat er op je pad komt en dat met milde 

open blik kan bekijken, ben je al een heel eind op weg.

Je woont dan misschien niet in Appeltaartland, maar zo 

af en toe heb je dan de grens ervan bereikt en kan je 

er min of meer tevreden naar kijken :-)

Ik wens je een fijn weekend

(met wat appeltaart natuurlijk)

-X-

Geheime tuin

Laatst schreef ik een stukje over het mooi appartement

waar ik van de zomer in verbleef in Wenen.

Naast de entree daarvan was een trap naar boven, vol

met planten, het zag er prachtig uit, op die trap kwam ik 

een keertje de buurvrouw tegen van wie de planten zijn.

Ik stelde me voor en complimenteerde haar met de 

fraaie trap, ze nodigde me meteen uit om even naar 

boven te komen waar ze haar dakterras heeft.

Ooh, een foto doet er echt geen recht aan, dit is zomaar

een klein stukje van de magische geheime tuin, die ze daar

had gemaakt, vol met kruiden en planten, het was heerlijk.

Wat ik er zo mooi aan vond is dat iemand voor zichzelf,

niet zichtbaar voor de wereld, een eigen plek heeft

gemaakt, niet om mee te pronken, maar
 gewoon voor je eigen plezier, om bezig te zijn

met wat je graag doet en om te kunnen mijmeren
over de dingen die waren, komen en zijn..

Ze vertelde over haar liefde voor planten en kruiden,

en ik vertelde (onder andere) over mijn kleinzoon, dat ik nog 

steeds niet lekker was (de resten van een griep) en dat ik

hem nog steeds niet had kunnen bezoeken, ik zou hem niet

willen aansteken met één of ander virus..

De volgende dag kwam ik terug van boodschappen doen,

en bij de deur van het appartement, naast de trap met de

planten, stond een vaasje met allerlei kruiden.

Er zat een briefje bij dat ik er thee van kon zetten en dat 

ik vast snel weer beter zou zijn, aah wat lief.

Ik maakte de thee en de dag erna was ik zo opgeknapt,

dat ik eindelijk mijn kleinzoon kon bezoeken.

(ik was toen al een week in Wenen)

Wat ik zei, het is werkelijk een magische geheime tuin, 

daar boven op het dak, ergens in Wenen..:-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Hartjeswolk

Af en toe, echt heel af en toe, zie je er eentje, een hartjeswolk, 

ze zijn zeldzaam maar soms heb je gewoon geluk..

Deze zag ik van de zomer toen ik met mijn zoon Daan, 

zijn vriendin Julia en hun zoon Timo een paar dagen naar 

de bergen gingen, ik was al heel heel vaak in Wenen maar 

verder zag ik nog niet zoveel van Oostenrijk.

Onderweg naar onze bestemming, in de auto, zag ik de

wolk, mijn hart maakte een sprongetje, ik graaide naar

mijn telefoon, want wolken zijn vluchtig, veranderen

snel van vorm en voor je het weet je is het een
 herinnering, maar ik heb hem gevangen,

heel af en toe heb je gewoon geluk :-)

Ik wens je een liefdevolle week

-X-

Niets wat er niet bij hoort..

Nu ben ik van nature, denk ik, een beetje een rusteloze 

ziel, die uitdrukking las ik ergens en ik voelde me meteen

aangesproken; ik dacht ja, daar herken ik mij wel in.

Ik kan ongelofelijk piekeren, mezelf ergens in vastbijten,

en daar eindeloos mee bezig zijn in gedachten om het 

'rond' te krijgen, meestal lukt dat helemaal niet.

Ook ben ik nogal schrikachtig als het gaat om onverwachte

dingen, klein en groot, waarbij mijn gedachten helemaal 

op hol kunnen slaan en ik in paniek kan raken.

Een paar jaar geleden deed ik een mindfulness cursus

omdat ik het gevoel had dat het mijn leven wel heel

erg begon te beïnvloeden al dat geschrik en gepieker.

Dat heeft mij bijzonder geholpen, vooral de gedachte 

dat ik zonder oordeel (want ohoh, je bent zelf vaak je 

eigen ergste criticus) en met een open, milde blik kan 

kijken naar wat er zich Nu afspeelt, met gelijke aandacht

voor welk gevoel of gedachte dan ook.

Er is niets wat er niet bijhoort, ook al zo'n fijne gedachte.

Wat mij vooral hielp is dat ik geleerd heb om te zeggen;

ik merk een bepaald gevoel of gedachte op, 

in plaats van te zeggen ik voel me of ik ben..
Door te zeggen bijvoorbeeld; ik merk 

dat ik in paniek ben, creëer je wat afstand en ruimte.

Vervolgens kijk je wat er gebeurd, wat je voelt en denkt

en natuurlijk altijd met mildheid en zonder er meteen
een label op te plakken (dit is niet goed, sukkel, verzin
het maar)  hoewel dat niet altijd lukt natuurlijk, maar
het helpt me en het gaat sneller voorbij.
Het zijn maar gedachten, die komen en gaan als de wind.

Sinds de cursus doe ik elke dag zo'n half uur mijn 

mindfulness oefeningen, vooral de geleide meditaties 

van Edel Maex op zijn site Leven in de maalstroom 

zijn echt heel erg fijn om te doen, de stem van die man

vind ik echt geweldig (haha)

Je kan ze natuurlijk doen zonder dat je de cursus deed,

maar mocht je er zin en tijd voor hebben is een 

8 weekse basiscursus wel aan te raden..

Enfin dat wilde ik even delen, misschien heb je er iets aan.

Ik gebruikte de foto's van de kraanvogels die ik vouwde

omdat ik dat zo'n fijne, kalme bezigheid vind, in het
verlengde van de mindfulness, maar dat is

voor iedereen persoonlijk natuurlijk; iets vinden om te 

doen wat je rusteloze ziel :-) een vredig gevoel geeft.

Ik wens je een mooi weekend

-X-