Punt

Terwijl ik in de verte al dagen het knallen van vuurwerk 

hoor, een aankondiging dat het jaar nu echt op zijn 

einde loopt, loop (of zit) ik al die tijd al tot een soort 

van punt te komen over het afgelopen jaar..

Het is er de tijd voor en omdat ik het fijn vind als de 

dingen rond zijn, dan kan je het achter je laten, heb ik 

het jaar van alle kanten bekeken, maar geen punt tot nu toe..

(ik heb nog een dag en een avond, haha)

Ik kan niet zeggen dat het een feestelijk jaar was, maar 

bijzonder slecht was het ook niet, hmmm...

Als ik aan mensen vraag hoe het gaat en ze zeggen; gewoon,

dan vind ik dat zo'n nietszeggend antwoord en vraag ik me 

altijd af of er niet ergens een kleine twinkeling is..

Die zijn er natuurlijk altijd, momenten van vreugde, blijheid,

verassing en van gewoon tevreden zijn met hoe het is.

Misschien worden ze weggestreept door de minder fijne

dingen die gebeuren en is het algehele gevoel dan; gewoon.

Zoiets is het bij mij ook, een jaar met van alles wat

zonder grote dieptepunten of grote hoogten..

Wel zal dit altijd het jaar zijn dat ik het contact herstelde

met mijn moeder en het besef dat het altijd mogelijk is

om te vergeven, maar dan ook echt en je vervolgens weer

volledig vrij en met overgave voor iemand in te zetten.

Dat was een belangrijk inzicht, misschien wel het belangrijkste

wat ik heb verworven en in zekere zin bevrijdend.

Dat ga ik zeker meenemen naar het nieuwe jaar, verder ga ik 

proberen zo weinig mogelijk bagage die ik verzamelde

voornamelijk in mijn hoofd (oh al die muizenissen :-) mee 

te nemen, ik ga mijn uiterste best doen licht te reizen.

Natuurlijk weet ik al altijd weer dingen zijn die je hart 

verzwaren en dat er bergen komen waar je overheen moet

niet eens in zicht zijn maar ik ga gewoon op pad

met een knapzak, haha, ik heb nog nooit iemand gezien 

met een knapzak, zo'n zakdoek als tasje aan een stok 

gebonden, maar een mooi beeld is het wel..

Als ik zou kunnen fluiten, zou ik dat erbij doen..

Enfin, geen punt, enkel wat overwegingen, ook goed,

ik weet niet of je het herkent maar vaak ben je zelf

degene die het hardste is voor jezelf, ik merk dat alles

vele malen lichter als je je zelf met wat mildheid bekijkt.

Dus, geen punt Ingrid, dat je geen punt hebt :-))

Ik wens je een fijne jaarwisseling en ik zal me nog even 

beraden op een nieuwjaarswens..

-X-

Kerstgevoel

Gisteravond had ik het even met P over mijn blogbericht

van gisteren en over het ontbreken van het algehele 

kerstgevoel, ook noemde ik dat het jammer was dat 

we als kleine zelfstandigen geen kerstpakket kregen.

Ook al zaten er vaak dingen in waar je niets mee deed

en vaak gaf ik het weg maar toch was het altijd leuk.

Vervolgens vergat ik het weer (dat gaat vaak zo met 

allerlei verlangens, ze komen en ze gaan weer) en later

op de avond werd er aangebeld..

Het was een pakketbezorger met een heel feestelijke

doos, tot mijn grote verbazing kwam het uit Wenen,

van mijn zoon Daan en zijn vriendin Julia.

Er zat een kaartje bij dat iedereen het jammer vond dat 

ik er niet bij kon zijn dit jaar maar zo was ik toch een beetje

in Wenen, de doos was gevuld met allemaal lekkere 

dingen daarvandaan, echt zo heerlijk.

Julia en haar moeder hadden zelfs koekjes gebakken, 

zoals de traditie daar is, ik was zo ontroerd dat ik 

er gewoon van moest huilen (oh haha sentimentele troela)

Een soort van kerstgevoel maakte zich toch van mij meester

en de bovenstaande quote sluit daar volledig bij aan.

Ik liet hem jaren geleden ook al eens zien tijdens deze

dagen, maar ik kan gewoon geen mooiere vinden..

Eigenlijk telt deze niet alleen met de kerst maar voor

alle dagen die nog komen gaan, denk je niet?

Ik wens je hoe dan ook hele fijne warme dage samen

en ik meld mij volgende week ergens weer.

-XXX-

Prima-modus

Al jaren is de kerst niet meer iets waar ik speciaal naar

uit zie en één van de weinige periodes in het jaar waarbij

ik moeite moet doen om niet met enig gevoel van onbehagen

te kijken naar alle plaatjes en verhalen op de social media.

Normaal kan ik het allemaal best goed in perspectief zien

maar nu heb ik soms het gevoel dat het wat minnetjes afsteekt.

(hoewel ik best weet dat het onmogelijk allemaal zo

prachtig kan zijn als het wordt voorgespiegeld)

P en ik zijn er niet in geslaagd om een soort van traditie

op te bouwen voor de kerstdagen, we hebben beide volwassen 

kinderen en dat waren ze al toen we elkaar leerde kennen.

Mijn zoon woont in Wenen, daar vierde ik vorig jaar

een heerlijke kerst zo uit het boekje met familie en sneeuw :-)

Dit jaar zou ik weer gaan maar dat heb ik het afgezegd 

vanwege de verontrustende situatie met mijn moeder.

Mijn dochter woont in Breda, maar zij heeft ook haar 

vader en een vriend waarmee ze verplichtingen heeft.

(ik zou met kerstavond naar haar toe gaan, maar ik 

heb nogal een hardnekkige griep)

De dochter van P heb ik maar twee keer ontmoet, ze wil

niets met mij te maken hebben, hoewel ze daar nooit een 

reden voor heeft gegeven, zijn zoon komt af en toe wel

maar dan weer niet met de kerst, kortom..

Ook een samengestelde familie met volwassen kinderen

is niet altijd eenvoudig en ik ga aan niemand trekken.

Dus niks geen prachtig gedekte tafel, bergen cadeautjes,

 een grote gelukkige familie en dat soort dingen.

Wij zullen mijn moeder bezoeken in het ziekenhuis en

op de terugweg een hapje eten bij de moeder van P.

Voor de rest een goed boek en een breiwerkje.

Ik vertel dit verhaal omdat ik denk dat er best meer 

mensen zijn bij wie het niet helemaal pracht, praal

en vrede op aarde zal zijn hoewel het misschien best 

lastig zal zijn om dat te zeggen..

Ware het dat ik helemaal niet wist wat anderen zouden 

doen of krijgen en ik mezelf niet zou vergelijken met

alle wonderschone plaatjes (wat sowieso nooit een

goed idee is) dan zou ik het allemaal prima vinden.

Dus ik doe mijn best om de prima-modus te vinden

en de dingen te nemen zoal ze komen.

Ik wens je een fijne dag (ik griep nog even voort)

-X-

Dekentje

En net zoals ik het vroeger heerlijk vond als ik een 

weekje ziek was, echt waar, zo vervelend vind ik het nu.

Dat er dan naar school werd gebeld dat je toch echt niet

kon komen en dan wankelend naast je bed stond en mijn

moeder het verschoonde en een ontbijtje voor je maakte.

Het eindeloze dommelen onder de warme dekens en af 

en toe een beetje lezen en 's avonds kreeg ik dan rode kool

met appelmoes, dat was Het ziek-zijn-eten, heerlijk.

Als je je dan iets beter voelde mocht je af en toe met een

dekentje op de bank en pas weer naar school als je een

hele dag was op geweest, anders niet..:-)

Hoewel P. een aardige man is is hij niet echt van het 

zorgende type, dus ik maak zelf mijn bed op, neem wat

paracetomol om een beetje op de been te blijven,

ik moet bijvoorbeeld wel gewoon de bestellingen inpakken.

En fiets ik zelf naar de winkel, rillend en wel om

hoestdrank om daarna op de bank gaan hangen.

Nee..ik vind er niet veel aan, misschien komt het ook wel

omdat ik me er tegen verzet in plaats van me er 

aan over te geven, wie zal het zeggen..

Enfin, een vriendelijke maar wat snotterige groet, 

haha, uit de ziekenboeg en ik wens je een fijne dag.

-X-

Postzegelvrouwtje

Van het weekend ging ik naar de rommelmarkt, ondanks 

het feit dat ik het gevoel had dat ik verkouden werd,

je kent het wel zere keel, beetje wiebelig gevoel en 

je hoofd wat gevuld lijkt met watten.

Maar net zo dat je je niet beroerd genoeg voelt om in je 

bed te blijven liggen, dus ik deed een grote das om, propte

wat zakdoeken in mijn jaszakken en fietste als

een bejaarde op mijn gemak richting de rommelmarkt.

Ik moet zeggen dat ik altijd een beetje overweldigd ben

door het gigantische aanbod aan spullen, vooral alle kramen

met bergen kleren, het is me gewoon teveel om daar 

eens in te gaan staan trekken, aan al die afdankertjes.

Dus ik wandel een beetje over de markt, maak hier en

daar een praatje met iemand over zijn handel, dat vind

ik het leukste maar ik koop bijna nooit wat..niet dat 

ik het allemaal niet enig vind, maar ik wil het

gewoon niet hebben, bovendien waar moet ik het laten.

De allerfijnste kraam vind ik die van de postzegelmannetjes,

allemaal postzegelboeken in kratten met een tafel 

erbij waar mensen (lees; mannen) met een pincet en een

vergrootglas (er zou eens een karteltje af zijn :-) de boeken

uit zitten te pluizen op zoek naar die ene zegel.

Daar schuif ik altijd even aan en één van de verkopers

die Ger heet, haha ze kennen mij al en ik hen, heeft altijd

wel wat speciaals wat hij dan van achter de kraam haalt.

Iets waarvan hij dacht dat ik het wel leuk zou vinden

en meestal is dat ook zo, ik blader dan een tijdje door

de boeken en haal er mooie zegels uit, terwijl ik luister

naar het geklets van de mannetjes, deze keer ging het

erover wat ze op hun meegebrachte boterhammen hadden.

Eentje had krentenbollen, die hij gerust wilde delen, ooh 

echt ik wil later ook een postzegelmannetje (vrouwtje)

worden, haha misschien ben ik dat al een beetje..

Niets zo heerlijk kalm om thuis alle zegels op tafel leggen

en dan groepjes van bij elkaar passende exemplaren

Omdat ik er natuurlijk veel te veel heb, verkoop ik

een deel via de webwinkel, de rest bewaar ik in bakjes

(ook zo fijn aan postzegels dat ze nauwelijks ruimte innemen)

Je doet er verder niets mee maar ik heb er plezier in.

Mocht je ook zin hebben om fijn wat met postzegels

te schuiven op je tafel; ik dacht dat het misschien leuk

zou zijn als ik er 100 weggeef, ongesorteerd, dan kan je 

er zelf groepjes van maken (spreekt de enthousiast)

Ik snap best dat er genoeg mensen zijn die denken 

nu ja, wat een rare give-away, maar dat geeft niets

dan laat je het gewoon aan je voorbij gaan..

Ik zal ze donderdag weggeven, je hoeft alleen maar

een reactie hieronder te zetten, dank je wel.

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Stempelen

Van de week zat ik eens even mijn bureaublad 

van mijn pc te sorteren, ook virtueel kan je er een

rommeltje van maken, dus ik zette alles netjes in mappen.

En schoof ze naar de plek waar ik ze wilde hebben,

zo ook de map van het boek Lov-ing Wool.

Eigenlijk heb ik sinds de publicatie van het boek 

nooit meer in het boek zelf of in de, overigens 

keurig georganiseerde map, gekeken.

Omdat het boek zo slecht verkocht en het daarom het

einde van mijn boeken-maak-periode veroorzaakte,

durfde ik er gewoon niet meer n te kijken omdat ik dacht

dat ik misschien geen goed werk had geleverd of 

gewoon ergens de plank volledig mis had geslagen..

Dus ik bekeek nog eens alle foto's, alle handgeschreven 

hoofdstuk aankondigen, elk hoofdstuk op wel 10 

verschillende manieren zodat de vormgever kon kiezen.

De vele tekeningen die ik maakte en ik dacht aan alle 

maanden dat ik met plezier werkte aan het boek.

Ik dacht aan alle keuzes die ik maakte voor het boek

en ik kwam tot de conclusie dat ik het nu weer precies

zo gedaan zou hebben, dit was het boek wat ik wilde maken.

Daar was ik blij om, dat ik het niet beter had kunnen 

doen dan ik deed en ook al heeft het slecht verkocht 

en verdiende ik er uiteindelijk niets mee, toch ben

ik er trots op, dat durf ik nu best te zeggen.

Volgens het contract wat ik had moest ik alle bestanden

enzo bewaren voor een eventuele herdruk of vertaling,

maar die gaan er beide nooit komen.

Omdat ik het jammer vind van al dat werk dacht ik dat 

het misschien leuk zou zijn als ik soms eens een simpele

zelfmaker uit het boek op mijn blog zou zetten,

(sommige zelfmakers hebben gewoon te veel tekst,

dus allemaal is geen optie) om te beginnen vandaag.

Een klein simpel projectje waarmee je je eigen

inpak papier kunt stempelen, misschien wel leuk

voor de komende cadeautjes periode.

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-

Keuzes..

Laatst was Guusje (nichtje en buurmeisje) hier even, 

ze vertelde dat ze een werkstuk ging maken over keuzes

maken, en dat je gemiddeld wel 30.000 keuzes per dag maakt.

Dat leek mij nogal veel, maar als je het zo ongeveer uit rekent,

zeg; 15 uur per dag, dat zijn er 2000 per uur, dat zijn dan

ongeveer 33 keuzes per minuut kan het best eens kloppen.

Zo besloot ik in de korte tijd dat ik op was, dat ik een warme trui

aan zou doen, koffie zou drinken, dit bericht zou schrijven..

En dan heb je nog alle kleine dingen die je kiest zonder er

bij na te denken, zoals het licht aan doen, de trap aflopen etc.

Het hield mij nogal bezig de afgelopen dagen en ik dacht

na over de grote keuzes die ik gemaakt had, de keuzes die

levens bepalend zijn voor jezelf en voor anderen.

Zoals waar ga je wonen, wat voor werk ga je doen, er 

zijn dingen die ik achteraf betreur, maar als ik er weer voor

zou staan zou ik hoogstwaarschijnlijk hetzelfde kiezen, 

ik nam die beslissingen met wat ik toen wist

 en kon niet overzien wat de gevolgen waren.

Je weet pas achteraf of het goed of veel minder

 goed uitpakte en dan is het het makkelijk zeggen

 dat je het anders had moeten doen, of zelfs dat je 

er spijt van hebt, dat heeft helemaal geen zin.

Je kan ook nooit weten wat er gebeurd zou zijn als je

een andere keuze had gemaakt, misschien was 

dat ook helemaal niet zo goed afgelopen.

 Ik moet zeggen dat ik dit nogal een bevrijdende 

gedachte vond, dat de dingen gegaan zijn zoals ze gingen.

Nu kan ik er ook bij zeggen dat ik Zoveel keuzes moet

maken elke dag, elk uur of zelfs elke minuut dat het 

er gewoon teveel zijn en dat het daarom ook wel eens

een verkeerde geweest kan zijn, haha.

Gisteren probeerde ik eens een uurtje geen keuzes te 

maken maar dat gaat gewoon niet want ook op de bank 

zitten en naar buiten kijken is er eentje..

Bij dit blogbericht kon ik overigens niet kiezen welke 

foto ik het beste vond dus ik zette ze er allemaal maar bij.

(het is een half afgemaakte deken, overigens)

Ik ben nu ongeveer een uur op, dat betekent dat ik 

ongeveer 2000 bewusten en onbewuste keuzes maakte,

ik heb dus nog 28.000 te maken vandaag, ik word al 

moe bij het idee, de eerste ervan kies ik nu

door je een fijne dag (ik had ook mooie kunnen zeggen;-)

te wensen, bij deze!

-X-

Ik knutsel voort..

Soms vraag ik me werkelijk af of ik nog wel aan kan

komen met die knutseldingetjes, als ik het hele

veranderde bloglandschap bekijk zie ik veelal proffesioneel

uitziende pagina's, vaak gesponsord en wel, en als ik dan 

mijn blog bekijk, ziet het eruit als een in elkaar geknutseld

rommelig geheel, wat het natuurlijk ook is..

Dan vraag ik me af of het authentiek is (haha) of dat ik 

gewoon ergens ben blijven hangen en de boot heb gemist.

Niet dat dat erg is, ik heb zoveel schepen de haven uit zien

varen waar ik misschien op had moeten zitten, dat je inmiddels

beter kan zeggen dat ik de hele vloot gemist heb..

Meestal ben ik blij dat ik op de kade ben blijven staan,

ik zou waarschijnlijk toch zeeziek worden op zo'n boot ;-)

Maar soms vraag ik me ineens af of ik niet mee had 

moeten gaan, wat er zou zijn achter de horizon..

En dan ga ik maar gewoon weer verder waar ik gebleven was

en knutsel ik weer een blogberichtje in elkaar, post het

hier, klik mijn blog weg en ga ik andere dingen doen.

Ik denk dat het menselijk is om jezelf te vergelijken met

anderen maar uiteindelijk heb je er niets aan, er zijn altijd 

dingen die beter lijken dan wat jij hebt/doet maar ook

weer vele situaties die vele malen minder zijn,

je hoeft enkel het journaal aan te zetten ter relativering..

Dan kan je niet tot een andere conclusie komen dan dat

het precies goed is waar je bent, of wat je doet

dus ik rommel nog fijn een beetje door op en aan

deze blog, hij past me, alles in overweging genomen,

uitstekend (tot het moment dat ik me weer afvraag..haha)

Ik wuif naar je met een witte zakdoek vanaf de kade

-X-

En het sneeuwde..

Oh en sneeuw kwam er, niet zoveel als in het midden

van het land, maar uiteindelijk dan toch werd het

hier dan ook een beetje wit en stil..

Nu had ik natuurlijk veel mooiere foto's kunnen nemen,

dan deze die ik zo nam vanuit mijn huisje met de telefoon, maar 

mijn winterjas ligt nog bij mijn zoon in Wenen, echt waar.

Ik had vorig jaar zoveel bagage dat ik hem daar liet,

ik wilde hem deze kerst op gaan halen maar ik blijf hier

vanwege de wiebelige situatie met mijn moeder.

Ik ben echt dol op bijzonder en extreem weer,

onweer, storm, heel veel sneeuw en ik volg alle

weerkaarten en voorspellingen op de voet.

Vooral Windytv vind ik echt geweldig, mijn zoon 

stuurde de link ooit eens, hij is net als ik een liefhebber

van het weer en kaarten, we houden elkaar zeer regelmatig

op de hoogte van hoe het is en wat er komen gaat..

Vandaag zou ik eigenlijk met mijn broer naar het zuiden

gaan om over mijn moeder te gaan praten die nog steeds

in het ziekenhuis ligt (en hoe moet het nu verder, zo'n soort

gesprek) maar we besloten het toch maar niet te doen.

Code oranje, een sneeuwinfarct, oh echt dat woord kende 

ik nog niet, maatschappij-ontwrichtend weer, van alles las

ik al over wat er vandaag opnieuw bovenop ons zal vallen..:-)

Ik blijf gewoon lekker thuis, ik heb tenslotte geen winterjas,

haha, en ik volg alles gewoon op de weerpagina's

en af en toe zal ik een foto maken met mijn telefoon

en die naar mijn zoon sturen.

Als je op pad gaat zul je dan voorzichtig zijn?

Ik wens je een fijne dag

-X-

Kaartjes

Toen ik iets meer dan een jaar geleden mijn eerste 

webwinkel had, kocht ik een soort van super printer,

daarmee printte ik al mijn tekeningen zelf.

Het idee daarachter was dat ik dan geen voorraad hoefde te

hebben en ik kon printen als iemand iets zou bestellen.

Dat ging best goed allemaal, het was wel veel werk omdat

ik ook alles moest snijden en er ging best vaak iets mis.

Dat winkeltje deed ik uiteindelijk dicht, met name omdat

P een paar maanden hier niet was en ik niet wist hoe

ik de website must updaten en dat soort dingen.

Nu heb ik een andere winkel, die ik helemaal zelf kan

onderhouden, daar ben ik best heel trots op.

Toen de printer begon te haperen en het printen mij

zo ongeveer een dagelijkse paniekaanval bezorgde, 

dacht ik dat ze misschien moest laten drukken, waar ik

dan ook weer tegenop zag, want hoe en waar dan..

Dus ik probeerde het met een winterkaartje, dat zag er 

goed uit en na wat opstart problemen (mijn naam op zijn 

kop, verkeerd aangeleverde bestanden, oh, oh..als die

technische dingen daar krijg ik de zenuwen van)

weet ik hoe het allemaal werkt en ben ik langzaam al

mijn zelfgeprinte kaarten aan het vervangen door gedrukte.

Zo handig, als er een bestelling komt hoef ik enkel de 

juiste kaart van de stapel te pakken, echt heel fijn.

Het ziet er ook zo Echt uit op de een of andere manier,

haha, bijna alsof ik ze niet zelf maakte..

In de webwinkel staat het erbij of het een kaart is of

een print die ik maakte, ook heb ik wat setjes gemaakt

die veel goedkoper zijn dan 1 los kaartje.

Ik heb echt plezier in het winkeltje spelen en deze

winkeljuffrouw waardeert elke bestelling die er 

binnenkomt en ook doe ik mijn uiterste best om 

alles zo feestelijk mogelijk in te pakken.

Ik maak maar eens wat reclame voor mijn werk, haha.

Ik wens je een heel warm weekend, het wordt een

gure boel buiten.

-X-

Dasje

Het voelt alsof ik een griepje onder de leden heb, het zou ook

geen wonder zijn met al dat gebrek aan zonlicht

en alle virussen die rondwaren, haha dat klinkt als een

soort van griezelverhaal, dat is het natuurlijk niet.

Ik denk dat het veel breien op de bank wordt de komende

dagen, misschien kan ik dan eindelijk eens de das 

afmaken die half afgemaakt in de wolmand ligt..

(ik heb verschillende half afgemaakte projecten op

het moment, ik bedenk steeds weer iets anders)

Meestal maakte ik dassen door gewoon 1 recht, 1 averecht

te breien, maar laatst kwam ik deze steek tegen

die een veel voller en wolliger effect geeft.

En eigenlijk is het nog steeds 1 recht 1 averecht maar

omdat het verspringt...ooh dit gaat een heel wazig bericht

worden, dat heb je soms, de boog kan niet altijd

gespannen staan, en die van mij is op het moment..

Ik wens je veel plezier met breien of met 

wat je dan ook gaat doen.

-X-

Knutselen #231

Eigenlijk had ik dit knutselbericht voor gisteren bedacht,

maar toen ik de computer aanzette, keek ik eerst even

naar mijn mail, dat kan je beter niet doen als je je nog

moet concentreren op iets anders..

Er zat een bericht in dat er een bericht was van de 

belastingdienst, niks geen blauwe enveloppen meer,

maar alles digitaal, ik kreeg er hartkloppingen van na

de laatste keer, maar het was zomaar een mededeling.

Wel was ik zo van slag even dat ik met geen mogelijkheid

meer kon verzinnen waar mijn blogbericht over zou gaan.

Ik heb heb geloof ik een belasting-fobie opgelopen,

het woord alleen al maakt dat ik mij paniekerig voel,

misschien moet ik in een praatgroep om er vanaf te komen,

met andere anonieme-belasting-schrikachtigen

Vanochtend liet ik mijn mail even voor wat het was

en wist ik weer waar ik over wilde babbelen, dat lijkt

mij een passend woord als het gaat over knutselen.

Ik maakte deze week uit de geweldige jaren 30,

Grabbelton (zo heten ze) boeken een ster, of is het 

misschien toch een bloem, het stond bij het hoofdstuk;

Gezellige werkjes om te maken voor de kerst..

Het is niet erg moeilijk deze, hoewel ik denk dat 

kleuters echt wel wat hulp nodig hebben, het zou natuurlijk

kunnen dat de kinderen in de jaren 30 veel handiger

waren dan tegenwoordig, dat weet ik niet, zou best kunnen.

Het papier moet wel echt 6 maal zo lang zijn als breed

ik knipte het eerst iets korter (altijd eigenwijs) maar 

dan kan je de ster, of de bloem, daar wil ik 

vanaf wezen, echt niet rondvouwen..

De uiteinden plakte ik elkaar met dubbelzijdige tape,

maar je kan het ook gewoon met lijm doen (gluton bijvoorbeeld:-)

Bij mij kwam het niet helemaal uit, dus ik heb het

nog een beetje bijgeknipt (ik ben een ongelofelijke

rommelige knutselaar, ietwat ongeduldig en slordig)

Enfin, ik wens je er heel veel plezier mee.

Ik wil ook nog even iedereen bedanken voor alle 

reacties op het bericht van het cadeautje.

Ik zou natuurlijk het liefst iedereen iets geven, maar ja,

dan moet ik eerst geen berichten meer ontvangen 

van de belastingdienst enzo, dus ik wil graag iets

sturen naar Ineke Jonker en Loes van Oosten

(er waren zoveel reacties dat ik er maar 2 heb gekozen)

Mooie dag voor jou, en oh weer zo grijs en somber,

maar ik las dat het misschien wel gaat sneeuwen

dit weekend, dat zou fijn zijn, een witte wereld 

in plaats van een grijze..

-X-

Makkers

Gisteravond zag ik hier achter door de bomen de maan

schijnen, het was een prachtige ronde maan, die er een 

beetje geheimzinnig uit zag, met een kring erom en wat 

van die donkere slierten wolken ervoor.

Eigenlijk was het echt zo'n Sinterklaas maan en in gedachten

zong ik even de zinnen; zie de maan schijnt door de bomen

en dan nog de wonderlijke zin; makkers staakt uw wild geraas,

ik heb me altijd afgevraagd wie die makkers zijn en waar

ze nu zo wild over raasden, maar dat terzijde..

Ik dacht onwillekeurig even terug aan de Sinterklaas viering

toen ik klein was die altijd heel klein gevierd werd.

Mijn moeder had niet veel te besteden en elk jaar kreeg

ik een nieuwe pyama en soms wat zelfgemaakte kleertjes

voor mijn enige Barbie, nu, acheraf,  kan ik dat wel waarderen,

maar ik wilde zo graag zo'n ingepakt setje met schoentjes

en al, maar nooit gekregen..:-)

Ik vier al jaren geen Sinterklaas meer, echt al jaren niet

en toch vind ik het een leuk feest, ik ga me overigens

verre houden van de hele discussie (of van welke discussie 

dan ook)  die vooral gevoerd wordt op de social media

(en jee wat er gezegd wordt tegen elkaar, oh echt :-(

Maar goed, omdat ik het niet helemaal zomaar voorbij

wilde laten gaan, dacht ik dat het leuk zou zijn als je 

hier je schoen kan zetten, voor zomaar een klein aardigheidje.

Niet al die pakjes die je hier ziet, die maakte ik voor de 

foto, haha, er zitten lege doosjes in, het papier maakte

ik wel zelf, ik vond het gewoon leuk om het te gebruiken.

Dus als je een klein cadeautje wel kan waarderen, zet hier

dan je virtuele schoen neer, gewoon voor de lol en mocht 

iemand mij meer kunnen vertellen over het wilde geraas

van de makkers dan hoor ik dat graag :-))

Morgen zal ik het dan weggeven.

Ik denk dat ik maar een nieuwe pyama voor mezelf ga

kopen, zo'n gezellige geruite flanellen en een oude traditie leven

in ga blazen; elk jaar een nieuwe pyama voor Sinterklaas.

Ik wens je een fijne dag

-X-

De loop der dingen

Van de week bewerkte ik deze foto's, die ik een paar

weken geleden nam, of eigenlijk nam P. ze, van mijn 

dochter Judith en mij in de tuin van mijn moeder.

Het was op de dag voordat ze 's nachts een kleine beroerte

kreeg en in het ziekenhuis werd opgenomen.

Het was een bijzondere dag, drie generaties vrouwen

even bij elkaar, dat komt bijna nooit voor en daarom

een gedenkwaardig fijne herinnering..

Toen ik van de week naar de foto's keek, dacht ik na 

over mijn plaats in de familie en hoe de dingen langzaam 

verschuiven, hoe de verhoudingen veranderen.

Mijn kinderen zijn al jaren de deur uit en hebben eigen 

levens, waar ik natuurlijk wel af en toe deel van ben

en waar ze dingen over vertellen maar van het grootste

deel weet ik helemaal niets (en dat is ook goed zo)

Ook merk ik dat zij af en toe zorgen over mij hebben,

en mij raad geven over dingen, je zou kunnen zeggen

dat we nu een min of meer gelijkwaardige relatie hebben.

Hoewel zij mijn moederlijk aandacht en soms advies

(hoewel ik niet het type ben wat gauw zou zeggen wat iemand 

moet doen, ik luister naar ze, probeer hun keuzes te begrijpen 

en ze daarin te bemoedigen) zeker nog kunnen waarderen.

Dan heb je mijn moeder, waar, onder andere ik, nu 

zorg voor hebben, veel zorg, mag ik wel zeggen.

Ze verblijft nog steeds in het ziekenhuis, maar kan,

met heel veel hulp, over een paar weken naar huis.

Dat idee jaagt mij wat schrik aan omdat wij allemaal

ver weg wonen en het eigenlijk niet meer verantwoord is

maar wij willen allemaal haar wens respecteren.

Van haar krijgen wij geen moederlijk zorg meer, zij stelt

zich volledig afhankelijk op van anderen, heel ingewikkeld.

Er is dus duidelijk een verschuiving gaande in de verhoudingen,

soms moeilijk maar er schuilt ook een schoonheid in,

om zo deel uit de maken van de loop van het leven..

Och jee, dat klinkt wel heel filosofisch, toch ervaar ik het zo.

Ik ben benieuwd of iemand zich hier in herkent..

Ik wens je een fijn weekend

-X-

Sterren knutselen

Voordat we gaan beginnen met knutselen of zoals bij 

de reacties stond; knusselen, die houdt ik er in, dat zegt het

 eigenlijk helemaal, wat een leuk nieuw woord, wil ik even 

melden dat de lucht vanochtend voor het eerst sinds lange

tijd blauw is, met wat prachtige roze wolken, zo heerlijk.

Nu ik het knusselwerkje ;-) terug zie denk ik dat het misschien

wel heel erg simpel is, maar ja het is uit een kinderboek.

Er stond ook nog een andere in, maar daar kwam wat rekenwerk 

bij kijken, en omdat ik vroeger nooit opgelet heb met

sommen maken, heb ik me daar maar niet aan gewaagd ;-)

Dus, zo maak je ze..

 Dat moet lukken toch, in het boek plakten ze de sterren 

aan elkaar met kinderlijm, ik moest meteen aan de 

kleuterschool denken, daar had je van die potten met

dikke witte lijm, wat dan altijd klonterde als je het op

het papier smeerde met een kwast, ik deed het altijd met

mijn vingers die ik dan afveegde aan mijn trui, maar 

dat mocht dan weer niet, haha, zo flauw..

Ik deed een splitpennentje in het midden, waarom lijm

gebruiken (met klonten) als er zoiets hips en makkelijks

bestaat als een roze splitpennetje (grapje)

Het papier van de eerste foto kocht ik bij de Sostere Grene,

niet gesponsord, voor de duidelijkheid, soms weet ik

niet meer zo goed waar ik naar kijk op Instagram en blogs,

is het nu reclame of vind men het product echt zo geweldig,

maar dat geheel en al terzijde, natuurlijk..

Alle fouten zijn vanzelfsprekend voor mijn rekening,

elke zelfmaker die ik plaats heeft er wel eentje, of meerdere.

Maar fouten of niet, hier kom je vast wel uit, denk je niet?

Ik wens je een stralende dag

-X-

Knutselwerkjes

Laatst gingen wij even naar Delft, dat doen we af en toe

omdat P daar uit de buurt komt en hij vind het leuk om

daar naar de markt te gaan, net als vroeger.

Hij loopt dan rond als een reisleider, hij heeft nog net

niet zo'n vlaggetje zodat ik hem niet kwijt kan raken, haha

en vertelt van alles over de stad, over de geschiedenis

(dat begint dan met; wist je dat..en dan zeg ik nee :-)

maar ook over zijn eigen ervaringen, die hij al vaker

vertelde, toch zeg ik dan; oh echt, wat leuk..

Deze keer liepen we op weg naar de auto langs een

klein rommelwinkeltje, precies zo als ik ze graag heb,

alles op elkaar gestapeld en een beetje een chaos.

Ik rommelde wat in de dozen en tussen de boeken

en tot mijn grote plezier vond ik twee hele oude 

(eind jaren '30 ) knutselboeken, die ik niet kenden.

Ze lagen helemaal uit elkaar maar ik wilde ze toch hebben,

toen ik ze af ging rekenen, zei de man van wie de winkel was

(hij zat verstopt tussen stapels met spullen) je bent je

er van bewust dat ze niet meer 100% in orde zijn ?

Oh haha, ja dat had ik gezien en vervolgens vroeg hij

of ik 1 euro teveel vond voor beide boeken, nee hoor.

Het zijn echt heerlijke boeken, vol met knutselwerkjes,

ook al zo'n geweldig woord, de knusheid spat er van af.

Het is jammer dat ik geen keukentafel heb anders kon ik

knutselen in de keuken terwijl de stoofpeertjes pruttelen.

Ik dacht dat het misschien een leuk idee was om regelmatig

een werkje uit het boek te maken en hier dan uitleg te geven,

want bovenal heb ik behoefte aan gezellige warme dingen.

Ik maakte er al eentje, die zal ik morgen laten zien.

Ik wens je een hele fijne dag, en oh dat weer, terwijl ik

hier zit te typen slaat de hagel tegen de ramen, ik denk dat 

ik tussen de buien door toch maar stoofpeertjes ga halen

en als die opstaan gezellig wat ga knippen en plakken..

-X--

Plaatje

Weet je nog dat als je vroeger iets goed had gedaan op 

school, bijvoorbeeld een voldoende had gehaald voor

rekenen (dat was bij mij heel bijzonder) dat je dan een

plaatje in je schrift geplakt kreeg..

Ik weet dat nog heel goed, ik ben dol op plaatjes en ik 

kreeg ze niet zo vaak want ik keek liever uit het raam

naar de lucht en de vogels dan naar het bord..

Daar kreeg je geen plaatje voor, voor het heel goed naar

buiten kunnen kijken en een beetje mijmeren over de dingen.

dat hoefde ook helemaal niet, het was al beloning genoeg 

om even weg te kunnen dromen, weg van de realiteit..

Daar dacht ik vanochtend aan voordat ik begon met dit

bericht en al jullie reacties op mijn vorige bericht las..

Als die aardige woorden zijn eigenlijk hetzelfde als

een plaatje krijgen, niet zozeer omdat het allemaal zo 

mooi is wat ik schrijf maar ik heb wel het gevoel dat er

meegeleefd en gedacht wordt, echt heel erg fijn en lief.

Wat jammer eigenlijk dat je als volwassene nooit een plaatje 

krijgt voor alles wat je doet terwijl dat best heel fijn zou zijn.

Woorden vergeet je snel maar stel dat je een heel schrift

vol zou hebben en daar af en toe in kon bladeren zodat je 

zag wat je allemaal goed hebt gedaan, oh haha, ja.

Natuurlijk wil ik hier een virtueel plaatje aan jou geven,

ik waardeer het bijzonder, alle aardige woorden, die hier

altijd onder mijn berichten staan, dank je wel.

En zoals mijn meester (zo noemden we dat toen) in de 

vierde klas er nog wel eens bij schreef als je het echt goed

deed; ga zo door mijn kind en je zult spinazie eten :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Lalala en Hup

Net toen ik van de week weer de draad wilde oppakken,

hup, tegen mezelf had gezegd en besloten had mij door 

wat tegenwind en grijze dagen niet gek te laten maken,

kreeg ik een telefoontje van de belastingdienst.

Ze bellen tegenwoordig blijkbaar, toe ik vroeg waarom

was het antwoord dat ze graag persoonlijk contact willen.

Dat klinkt allemaal reuze gezellig maar de mededeling was

dat helemaal niet, ik moet een aanzienlijke som bij betalen

omdat kosten die in 2015 zijn opgevoerd zijn niet 

worden toegekend, dat waren voornamelijk

de kosten die ik maakte voor het laatste boek.

(het voert te ver om het hier helemaal uit te leggen)

Eigenlijk zou de uitgever die betalen, maar toen ze gemaakt 

waren, hadden ze toch ineens geen budget meer over..

Daar was ik toen al naar van en omdat het boek niet goed 

verkocht en ik alle kosten zelf moet betalen, kosten die 

niet verrekend mochten worden, kom ik op nul uit..

Oh, ik dacht dat ik er in bleef, 8 maanden voor niets 

gewerkt, en ik zakte echt als een plumpudding in,

geen Hup ter wereld kon mij overeind helpen..

Ik sliep er een paar nachten niet van, ken je dat, dat je

maar de hele tijd in cirkels rond blijft denken, eindeloos,

steeds weer hetzelfde, zo vermoeiend..

Ik deed de ene mindfulness oefening na de andere,

maar ook dat leek niet te helpen, dus ik besloot om alle 

gedachten de vrije ruimte te laten en gewoon te gaan breien,

meters heb ik gebreid deze week en inmiddels ben ik 

wat gekalmeerd (hoewel als ik er aan denk..)

Dit is natuurlijk niet het gezellige Lala bericht wat ik voor 

ogen had, maar dit is gewoon zoals de dingen zijn, mede 

door het hele social media gebeuren heb ik wel eens het idee

dat ik de enige ben die geen leien dakje heeft waar alle

problemen zo vanaf glijden..

Ik zal de belasting betalen, de komende maanden brood met

pindakaas eten, haha, proberen de draad weer op te 

pakken en ik zal op zoek gaan naar de Lalala mindset,

en de luchtigheid de dingen..

Ter geruststelling, ik weet uit ervaring dat ik dat echt wel 

weer zal vinden, dat heeft de ervaring mij geleerd.

Ik wens je een heel goed weekend

-X-

Kortom

Het was nu niet bepaald een weekend om over naar huis

te schrijven (dit is overigens niet mijn huis hoor) laat 

staan hier op mijn blog, ik zou iedereen meenemen in een 

soort van sombere november droefheid..

Lang geleden belde ik vaak met een vriendin, gewoon over

de dingen van de dag, over de leuke dingen maar ook

om eens lekker te klagen over wat er niet goed ging.

We eindigden het klaag gedeelte altijd met dat één van ons

zei; kortom..en dan zei de ander; ellende, vervolgens 

schaterden we het dan het uit, het werkte heerlijk relativerend.

Daan was toen nog een klein Daantje en vaak als ik dan zei;

kortom, riep hij al; ellende, hij dacht dat het iets heel

grappigs was, omdat we er zo om moesten lachen.

(dat was het natuurlijk ook)

Ik bel allang niet meer met die vriendin, zo gaan die 

dingen soms, en ook mis ik Daan die ellende roept,

eigenlijk mis ik mijn hele relativeringsvermogen op het moment..

Ik zit een beetje mee te somberen met het weer,

zelfs de foto's die ik maakte stralen nu niet een fijne

lichtheid der dingen uit..

Dus ik besloot om weer eens even een tijdje te gaan

lala bloggen, wat zoveel wil zeggen dat ik een bericht

zal maken als ik iets gezelligs te zeggen heb, misschien

elke dag maar soms misschien ook niet..

Ik heb het gevoel dat ik ruimte nodig heb om de dingen 

te ervaren zoals ze zijn en op zoek te gaan naar lichtheid,

in welke vorm dan ook..kortom..haha

Ik wens je, hoe dan ook, een mooie maandag

-X-

Breilesje

Nu het zo snel donker is zit ik meer te handwerken dan

ik in de zomer doe, dan is het fijn om na het eten nog 

even naar buiten te gaan, maar op het moment moet je

al om een uur of 4 het licht aan doen..

Het lijkt wel of ik eerder stil val op deze dagen en dan 

pak ik sneller een handwerkje, een tijdje haakte ik wantjes,

dat ging zo lekker, dat ik er waarschijnlijk veel te veel

maakte, ik verkocht er al best veel, maar er zijn er

nog meer dan genoeg over..

Na al dat gehaak had ik zin in een breiwerkje, 

ondertussen keek ik op Netflix naar Alias Grace, heel fijn,

een kostuumdrama, daar hou ik van, wel met een moord,

ik zeg het maar even, mocht je daar niet van houden,

maar vooral een prachtig psychologisch drama.

Nadat ik een foto op Instagram zette van het kussen

kreeg ik verschillende malen de vraag naar het 

stekenpatroon, ik prijs natuurlijk mijn kussen, wat in de

webwinkel staat, uit de markt, maar vooruit, ik gun 

natuurlijk iedereen een fijn breiwerkje.

Ik schreef het enthousiast op het breiwerk zelf, maar ik

weet nu al dat ik er vragen over ga krijgen, omdat

het misschien niet goed genoeg leesbaar is, dus;

Zet de steken op; dat moet een veelvoud zijn van 4 steken

en dan nog 3 extra (dat is belangrijk anders kom je niet uit)

Rij 1; 1 recht *1 averecht, 3 recht* Herhaal van * tot * tot er

nog 2 steken overblijven. Brei 1 averecht, 1 recht.

Rij 2: brei alle steken averecht.

Rij 3: *3 recht, 1 averecht*  Herhaal van * tot * 

tot er 3 steken overblijven. 3 steken recht breien.

Rij 4: averecht breien.

Deze 4 rijen steeds herhalen.

Het is wel een breiwerk waarbij je steeds moet 

tellen en goed moet opletten, ik haalde verschillende 

keren een stuk uit, als je 1 steek verkeerd doet,

klopt het patroon niet meer, maar op den duur herken

je dat patroon en gaat het steeds makkelijker.

En dit is het kussen geworden, mocht je er ook eentje

willen maken, maakt dan eerst een proeflapje met het garen

en de naalden die je wil gebruiken, zet bijvoorbeeld 

10 steken op, haal het van de naalden af en meet het op,

meet dan het kussen en reken uit hoeveel steken je nodig hebt.

Let wel op dat veelvoud van 4 plus 3 steken om mee te

beginnen, anders krijg je het niet goed.

Het klinkt altijd veel ingewikkelder als je het opschrijft,

ik zou zeggen; gewoon proberen :-)

Ik wens je een fijn weekend

-X-