Linten

Nu wilde ik mijn Koninginnedag verhaal nog even afmaken,

er zijn geen foto's van die dag dus ik gebruik er maar eentje

die een beetje bij het verhaal past, het gaat over het wel of

niet iets vasthouden en als een houten pop het kan..

Enfin, na de parade achter de fanfare aan langs alle bejaarden,

moesten de meisjes die op gym zaten, dat waren zo ongeveer

alle meisjes van het dorp, ik was er heel slecht in, maar het

was sociaal onwenselijk om niet op gymnastiek te zitten.

De gymlessen werden met ijzeren hand geleid door tante Ans

en haar assistente Lenie, in mijn beleving was er sprake

van een waar schrikbewind, oh haha, dat was waarschijnlijk

helemaal niet zo maar ik was bang van ze..

Voor Koninginnedag hadden wij een dansje ingestudeerd wat

wij moesten uitvoeren voor alle bejaarden op het grasveld.

We moesten daarbij met rood, wit, blauwe linten zwaaien

en vriendelijk lachen natuurlijk, er was ons steeds gezegd

dat wij de linten niet mochten oprapen als we ze zouden

laten vallen, maar gewoon doorgaan en werd er bij gezegd

dat het wel heel erg dom zou zijn als je ze niet vast kon houden.

Nu ja, je raadt het al, de muziek kwam nog maar net krakend

uit de boxen en bij de eerste zwaai naar boven met de 

handen liet ik de linten zo in de lucht vliegen, misschien

wel van de zenuwen en ik maakte als enige het dansje af

zonder linten, ooh, als ik er nog aan terug denk, het ergste 

was misschien wel dat ik ook meteen begon te huilen..

Daarna kreeg ik ook nog een preek van een teleurgestelde

bozige gymjuf, over hoe dom en kinderachtig (dat huilen)

Het hele voorval maakte grote indruk op me en ik heb 

daarna altijd een gloeiende hekel aan gym gehad..

Nu kan ik er om lachen maar ik leef ook mee met dat

kleine meisje in mij dat de linten los liet..

Ik wens je een fijne dag (en als je iets laat vallen, denk 

dan ach, nu ja en raap het gewoon op :-))

-X-

Hoezee

Ach nu vergat ik helemaal dat het Koningsdag was,

in mijn hoofd heet het eigenlijk nog steeds Koninginnedag,

naar goed, dat is al een tijdje niet meer zo..

Dus ik haastte mij vanochtend om de voordeur open te 

doen en te kijken of er toevallig ergens een vlag hing in

de straat, wat een weinig boeiende foto opleverde, dus

keek ik noch even in de archieven naar een foto die iets

van de sfeer voor deze dag had, ik vond een kroontje :-)

Normaal vind ik Koningsdag heerlijk, lekker struinen

tussen de rommel van anderen, maar vandaag is anders.

Toen ik vanochtend buiten koffie zat te drinken dacht ik 

aan de Koninginnedagen vroeger toen ik klein was.

In het dorp in Zeeland waar wij woonden kwamen om

8 uur in de ochtend herauten (zo noemden we dat, het

waren eigenlijk natuurlijk gewoon boerenjongens)

 te paard iedereen wakker maken, ze bliezen dan 

met een trompet het liedje;

Als je niet opstaat blijf je maar liggen, moet je maar

weten wat er van komt, ik zing het zo nog mee..

Dit is dan de waardeloze foto van de wimpel in mijn 

straat, oh haha, nu ja het hoeft niet altijd perfect, toch?

Als wij dan gewekt waren door de trompetten, maakte 

voelde ik altijd een soort opgewonden blijheid, zoals je 

die eigenlijk alleen als kind had bij een bijzonder dag.

Vervolgens verzamelde iedereen zich op het dorpsplein,

waar de burgemeester sprak en wij allemaal met 

 vlaggetjes zwaaiend en oranje papieren hoeden op

het Wilhelmus zongen waar we hard op geoefend

hadden op school en als je het niet meer precies wist,

zong je gewoon maar wat (zoals ik)

Daarna gingen alle kinderen van het dorp achter de fanfare

aan naar een bejaardenhuis buiten het dorp, zie je het voor

je, het lijkt wel iets uit een film, waar dan alle bejaarden

buiten op een stoel waren gezet en wij daar dan zwaaiend 

met onze vlaggetjes langs liepen, oh haha, echt waar..

Eigenlijk is het verhaal nog niet klaar, er schiet me nog

iets grappigs te binnen, hoewel ik er toen van moest huilen,

maar dat zal ik in een volgende post vertellen, hoewel ik dat

misschien wel eens eerder deed, ik schreef zoveel berichten,

maar het bericht wordt veel te lang zo..

Ik wens je een mooie dag, 

hoezee, hoezee, hoezee (voor jou)

-X-

Truitje

De meest gestelde vraag als ik iets gemaakt heb is

of ik er een patroon van heb, dat is bijna nooit het geval,

ik begin gewoon zomaar ergens en dan zie ik wel

of het iets wordt, vaak na heel veel proberen.

Het klinkt gek maar ik kan helemaal niet goed patronen

lezen, of ik heb er het geduld niet voor, dat kan ook,

daarnaast ben ik er echt helemaal niet goed in om ze te

maken, ik maak fouten, geef maar een halve uitleg 

en ik vergeet het juiste naald nummer er bij te zetten.

(Hoewel ik wel 3 boeken maakte met patronen, dat 

kostte heel veel moeite en verbeteringen van een ander)

Ik maak daarom ook bijna nooit patronen meer voor

mijn blog, ik ben er uren mee bezig en dan nog is

het net niet helemaal goed en krijg ik daarna veel

vragen over het patroon die ik op afstand eigenlijk

niet kan beantwoorden, ik moet het werk in mijn 

handen hebben om te zien wat er fout gaat.

Je zou dus wel kunnen zeggen dat ik een intuïtieve 

handwerkster ben, ik moet gewoon een draad en naalden

hebben en dan proberen en zien wat er van komt.

Soms zit ik avonden lang maar wat te proberen, en dat 

vind ik net zo goed bij het plezier van het maken horen

 als het eindresultaat, het gaat mij om het proces.

Soms maak ik een uitzondering, zoals voor dit truitje voor

mijn kleinzoon Timo, ik heb niet zo'n idee hoe groot zo'n

truitje zou moeten zijn dus dan gebruik ik wel een patroon.

Deze komt uit een Phildar baby breiboek, wat je gewoon 

kunt kopen bij wolwinkels, om precies te zijn komt het uit 

het boek herfst/winter 2017 en het is no.147.

Ik heb het wel een beetje aangepast, dat kan ik dan toch

niet laten, haha, het bloemetje naaide ik erop omdat de 

draad brak toen het breiwerk al klaar was, ik snap niet 

hoe dat kan, maar ik kon het op deze manier herstellen.

Ik wens je een goed weekend

-X-

Vogel

Terwijl ik hier achter, of voor de tafel zit, het is maar

hoe je het bekijkt, hoor ik buiten de vogels zingen en 

ineens zou ik ook een vogel willen zijn..

Ik zou de tak in de tuin hier laten voor wat het was en

wegvliegen, gewoon om te zien dat er nog een wereld is

buiten Amsterdam Noord, omdat ik nooit meer ergens

kom, behalve hier, is dat een abstract gegeven geworden.

Ik zou naar de zee vliegen, me mee laten voeren met 

de noordenwind, kwetteren tegen de meeuwen

en verder vliegen, over steden, heuvels en de bergen.

Ik zou rusten in de top van een boom in een groot woud,

ik zou kijken naar de zon die ondergaat en de hemel

die langzaam donker wordt en luisteren naar de 

roep van een uil en de ritselende blaadjes.

Ik zou zo hoog vliegen totdat de wereld klein 

en ver weg lijkt en ik eindelijk alles wat daar

gebeurt zou kunnen relativeren..

Ik zou net zolang vliegen totdat ik de Donau zag,

 en de loop van de rivier volgen tot aan Wenen.

Ik zou in de grote den gaan zitten, de den waar 

de eekhoorns altijd spelen, in de tuin van mijn zoon

 en zijn vriendin en naar mijn kleinzoon kijken die

in de zandbak speelt, ik zou extra hard zingen,

net zolang tot hij op zou kijken..

Ja, dat zou ik doen als ik een vogel was...

(de vogels op de foto maakte ik een tijdje geleden)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Hondje

Een tijdje geleden kocht ik van Liesbeth van Sloppop Yeah,

een oud patronenblad met allerlei vilten dieren, met name 

omdat ik één van de dieren dacht te herkennen als het 

haasje wat ik vroeger had, dat was gemaakt door mijn moeder.

Nu was dit een Italiaans blad uit de jaren 50 maar het zou 

natuurlijk best kunnen dat het patroon van het haasje

ook eens in een Nederlands handwerkblad heeft gestaan.

Het haasje zelf is in ergens in de loop der tijd kwijt

geraakt zoals de meeste dingen die ik ooit had.

Eigenlijk was ik het blad alweer een beetje vergeten, het 

lag op de stapel van dingen-die-ik-nog-eens-wil-maken

of misschien beter gezegd; leuke ideeën die ik zeer

waarschijnlijk nooit zal uitvoeren berg, haha.

Totdat ik een foto kreeg die mijn zoon Daan maakte 

van zijn zoon Timo, waar op hij stond met de kat,

het bijschrift was Kuifje (vanwege het haar van Timo)

en Kapitein, zo heet de kat, waarop ik reageerde met,

en nu Bobbi nog (allemaal uit de strip Kuifje)

En ineens dacht ik aan het blad met de vilten dieren, 

dus ik zocht in de stapel met onwaarschijnlijke projecten

en ja hoor, gevonden en met een lief patroon van een hondje.

Er stonden meerdere leuke hondjes in, vooral van de teckel 

maar ik maakte deze omdat ik hem wel Bobbie-achtig vond.

Ik zal het hondje binnenkort naar Wenen opsturen samen

met wat cadeautjes voor de eerst verjaardag van Timo

binnenkort, ik kan daar zelf natuurlijk niet bij zijn.

Ps, dit is een blogbericht in de categorie; we babbelen 

gewoon een beetje om wat lichtheid te hervinden :-)

Ik wens je een goede maandag

-X-

Zorgelijk

Mijn stemming is zo wiebelig als wat de laatste weken,

ik ben een echte Jantje huilt en Jantje lacht geworden,

als ik het altijd al niet een beetje was, maar nu lijkt 

het zich wat scherper af te tekenen allemaal.

Ik wapper maar een beetje in de wind, het ene moment

is de lucht inktzwart met donderwolken, het volgende is

hij dan toch weer redelijk blauw met wat lieve wolkjes.

Soms denk ik ik ga er iets over zeggen op mijn blog

dan denk ik weer nee, alleen maar gezellige berichten.

Soms zit ik kalm te handwerken, dan ben ik ineens weer

overvallen door alles wat op ons afkomt en loop ik

maar wat te ijsberen door het huisje, en zou ik 

er het liefst uit rennen (maar waar moet je heen :-)?

Soms lig ik tot diep in de nacht wakker maar evengoed

val ik meteen in slaap en slaap ik als een roosje.

Soms denk ik het komt nooit meer goed, andere

momenten ben ik hoopvol gestemd en denk ik dat 

het op de één of andere manier wel goed komt.

Dus eigenlijk klopt de quote op de tekening niet 

helemaal, hoewel ik het een prachtig mantra vind,

voor mij zou het moeten zijn; Al is de situatie zorgelijk

ik raak soms in paniek. (waar ik dan vervolgens weer 

niet van in paniek raak, ik laat het over me heen komen

omdat ik weet dat het ook altijd weer over gaat :-)

Ik wens je een goed weekend

-X-

Varens

In de tuin hier achter het huisje is een prachtige tuin,

het is niet mijn tuin hoor, maar van mijn broer en 

schoonzus, wel kijk ik er op uit mijn raam en ik 

zit wel eens op een stoeltje bij mijn achterdeur.

Eén van de mooiste momenten in de tuin vind ik deze

tijd waarin de varens de grond uit schieten, dat doen ze 

echt, eerst zie je wat kleine felgroene blaadjes uit de 

grond piepen en binnen een paar dagen zijn het varens.

Ik stel me zo voor dat als je er de hele tijd naast zou 

gaan zitten je ze zou kunnen zien groeien, hoewel ik 

niet weet of dat met schokjes gaat of millimeter voor 

millimeter, razendsnel gaat het wel, dat is zeker.

Hier zie je de achterkant van mijn huisje, als je goed

kijkt zie je het roze van mijn stoeltjes en oh de dweil

die daar te drogen staat, ja, ik ben een propere 

huisvrouw, hahaha, als ik er zin in heb tenminste..

En kijk de varens, zo prachtig in het zonnetje, met de 

bovenkant van de bladeren nog niet helemaal uitgerold,

het lijkt net of ze aan het vergaderen zijn in een kringetje.

Ik ben benieuwd waar ze over fluisteren, zo zachtjes

wiegend in de wind...

Ik wens je een mooie dag

-X-

Heks

Met dit mooie weer zet ik vaak het raam van de voordeur

open, het is niet zo dat mensen dan zo naar binnen kunnen

stappen, haha, dat zou wat zijn, maar er zit een ijzeren 

sierhekwerk voor en gaas tegen de muggen enzo.

Je kan dan iedereen op straat horen praten, wat wel 

grappig is want dan hoor je flarden van gesprekken.

Heel veel mensen zeggen iets over mijn huisje omdat het

tussen de grote huizen opvalt, het huisje lijkt ook 

kleiner dan het is omdat de keuken onderdijks zit.

Wat ik zoal hoorde deze week; ooh kijk een minihuisje,

daar zou toch niemand wonen, dat kan helemaal niet..

Haha kijk dat huisje, dat zal wel bij het buurhuis horen,

oh nee, het heeft een eigen huisnummer, dat is gek..

En vele varianten hier op, de allerleukste vond ik wel

die van een klein kind, ooh een kabouterhuisje, ik denk

dat daar de heks woont, denk je niet mama?

Het antwoord van de moeder hoorde ik niet omdat ze

verder wandelden, maar het meisje heeft vanzelfsprekend 

gelijk, natuurlijk woont hier een heks, maar dan wel

een aardige, zonder toverkracht, helaas ;-))

Ik wens je een goed weekend en fijne paasdagen

-X-

Staren

Nu dacht ik eigenlijk dat ik nooit zo uithuizig was,

voor deze hele crisis, maar nu ik min of meer verplicht 

ben om binnen te blijven realiseer ik me dat ik veel vaker

de deur uit was dan ik dacht, waarschijnlijk dacht ik er 

niet over na, het was iets wat gewoon was..

Nu voel ik me vaak opgesloten in het huisje en met dit

mooie weer al helemaal, ik plan mijn wandelingen 

zorgvuldig, het is hier op de dijk nu vaak heel erg 

druk, dat was het hiervoor eigenlijk niet.

Een parade van hardlopers, fietsers, wandelaars,

gezinnen en mensen die gaan picknicken aan 

het water passeren mijn raam.

Ik zat zondag even op het bankje voor mijn huis, 

maar helaas begrijpt lang niet iedereen het concept van

afstand houden, of wil het niet begrijpen en soms liep

iemand rakelings langs mij heen op het smalle stoepje.

Elke keer sprong ik op om uit te wijken en na een 

kwartiertje gaf ik het op, buiten in het zonnetje

zitten is fijn, maar niet op deze manier..

Dus nu zit ik vaak aan het tafeltje voor het raam

waar ik naar buiten kan kijken, als ik geluk heb staat er

geen auto voor het raam of vaart er kalm een schip

door het kanaal en ik kan het niet helpen maar soms

denk ik dan; neem me me mee, gewoon ergens

anders heen dan hier, waar dan ook..

Ik wens je een goede dag, hou vol!

-X-

Gevonden

Ooh, weet je nog dat je gewoon naar een rommelmarkt

kon gaan, of een kringloopwinkel, dat lijkt alweer zo lang

geleden, zeker zo'n rommelmarkt waar mensen met een

kleedje op de grond met hun dingetjes in het zonnetje zaten.

Dit is zo ongeveer het seizoen dat die weer zouden beginnen,

en zelfs niet in mijn somberste fantasie zou ik ooit bedacht

hebben dat niet meer mogelijk  zou zijn, maar wie wel?

Gek ook eigenlijk hoe snel je toch weer aan veranderingen

gewend raakt, want ik zou er nu niet aan moeten denken

met al die mensen zo op een kluitje bij elkaar...

Maar evengoed mis ik het wel, gewoon een beetje rond

slenteren, je oog op iets laten vallen wat naar je glimlacht.

Iets waarvan je niet wist dat je het zocht maar toen je het 

het zag het plotseling heel graag wilde hebben.

Het oppakken, bekijken, bedenken of je het nodig hebt,

dat heb je natuurlijk nooit, beetje onderhandelen over

de prijs en het uiteindelijk al dan niet meenemen.

Oh ja zeg, daar zou ik echt zin in hebben, maar het kan 

gewoon niet, zoals vele dingen nu niet kunnen.

Tot mijn grote plezier vond ik wel wat dingen op straat

terwijl ik een ommetje maakte met P. die overigens echt een

 hekel heeft aan dat gescharrel met tweedehands rommel.

(dat zijn natuurlijk zijn woorden niet de mijne, haha)

Eerst vond ik een kruk, iemand had van alles buiten gezet,

ook serviesgoed enzo, een geweldige kruk, mag ik wel zeggen

 zelfs P. vond hem nog wel te doen en dat is al heel wat.

Ook vond ik nog een kratje, ik ben dol op kratjes, 

waarschijnlijk heeft er sla of zoiets in gezeten op de markt,

ik wilde het gebruiken voor mijn wol maar het is iets te groot.

Nu staan er planten in op het tuintafeltje, ook fijn :-))

En zo had ik toch nog een beetje het 'kijk eens wat ik 

gevonden heb' gevoel, alles wat de dag opfleurt is 

welkom, denk je niet?

Ik wens je een goede dag, hou de moed er in.

-X-

Hoezee (bericht no.2589)

Vannacht werd ik midden in de nacht wakker en ik kon

daarna de slaap niet meer vatten, niet om mijn linkerzij,

niet op mijn rechter en al helemaal niet op mijn rug.

Het dekbed was te warm, dan had ik het weer te koud

en ondertussen sloegen mijn gedachten op hol.

Ik dacht na over virussen, dat ik niet naar Wenen kan 

voor de eerste verjaardag van mijn kleinzoon, over 

dingen en mensen die ik verloor, over wat was en wat

zou komen, ik dacht na over hoelang ik al uit Zeeland,

dat moet al een jaar of 9 zijn en over mijn blog, huh..

Als ik al 9 jaar uit Zeeland weg ben dan is mijn blog

al 10 jaar online, al 10 jaar en ik vergat helemaal mijn

blogverjaardag, dat was op afgelopen 25 maart..

Dus ik dacht na over hoeveel berichten dat waren,

ik kwam er niet uit want mijn gedachten waren één grote

warboel; veel, bedacht ik me na wat rekenpogingen.

(Ik heb het net even opgezocht, het zijn er 2588, dat is heel

erg veel, het mag wel een wonder heten dat ik zo vaak iets

 bedacht om te zeggen, als ik nu 2588 dingen zou moeten

bedenken om over te praten zou ik niet ver komen)

En ach, ik vergat het helemaal, wat stom, nu kon ik

helemaal niet meer slapen, en ik wapperde in gedachten 

heen en weer tussen; stom en wat maakt het uit, er zijn wel

ergere dingen om je zorgen over te maken, waarna ik 

over de ergere dingen na ging denken (dat helpt, haha)

Uiteindelijk werd het licht, de merel in de tuin begon

zijn ochtendlied te zingen (uit volle borst) en ik heb

mezelf uiteindelijk maar uit bed gesleurd..

Enfin, dit is natuurlijk niet de blogviering die het zou 

kunnen zijn, dus als ik weer naar een postkantoor kan

zonder er in paniek weer uit te hollen, zal ik weer eens

een give away ofzo bedenken, gewoon iets gezelligs,

wat passend is bij een jubileum.

Ik wens je een goed weekend, maar niet voordat ik 

hoezee en hoera, heb geroepen voor jou, de lezer en 

dank je wel voor het lezen en alle fijne reacties in 

al die jaren, tien jaar lang, ongelofelijk :-)

-X-

Boeken

Zo af en toe leg ik al mijn boeken weer eens op een nette

stapel, ze liggen op een rand onder de trap en omdat 

ik soms precies de onderste wil hebben gaat de hele boel 

wel eens schuiven en dan kukelen ze zo het trapgat in.

Ik bewaar niet al mijn boeken, alleen kookboeken, wat

oude kinderboeken van vroeger en ik heb een stapeltje

oude handwerkboeken voor de inspiratie.

Romans leen ik meestal van de bibliotheek, soms 

koop ik er wat bij de kringloop en als ik naar Wenen 

ga koop ik altijd een paar nieuwe boeken.

Nu had ik de hele sluiting van de bibliotheek niet aan 

zien komen, ik had maar twee geleende boeken thuis,

die ik overigens allang uit heb en nu ben ik op 

boeken rantsoen, ik heb er nog een paar die ik niet 

gelezen heb waar ik dus zuinig op ben :-)

Je zou kunnen zeggen; koop nieuwe, maar dat is echt

een beetje te begrotelijk voor mij, ook kan je natuurlijk

boeken lenen voor op de Ipad maar ik heb het geprobeerd

maar op de één of andere manier kan ik niet concentreren, 

op een beeldscherm, ik weet niet waarom niet.

Dit zijn de boeken die ik meenam naar Wenen, toen

alles nog 'gewoon' was, dat lijkt al zo lang gelden.

De boeken die ik gelezen  heb laat ik daar altijd 

achter en mijn zoon geeft ze dan vervolgens weg

via de -Nederlanders in Wenen- Facebook groep :-)

Van deze stapel kan ik je vooral de Weense sigarenboer

aanraden, ook heel fijn om te lezen als je nog nooit in 

Wenen bent geweest, prachtig ontroerend boek.

Ook van Petite van Edward Carey heb ik met veel 

plezier gelezen, het gaat over de jonge mevrouw Tussaud,

je weet wel, van de wassen beelden, het boek is mooi

geïllustreerd, dat maakt het extra bijzonder.

De andere boeken vond ik een beetje lala, niet echt

bijzonder, maar dat is helemaal persoonlijk natuurlijk.

Het boek De gouden draad nam ik wel mee naar huis

omdat ik het nog niet uit had het gaat over de geschiedenis 

van textiel, ik moet eerlijk zeggen dat ik het een beetje

langdradig (haha) vond, vooral een opsomming van heel

veel feiten, ik heb nog steeds niet uit, dus als mijn kleine

stapeltje boeken uit is heb ik deze altijd nog..

Ik wens je een fijne dag

(en boekentips zijn natuurlijk altijd welkom)

-X-