woensdag 29 april 2020

Linten


Nu wilde ik mijn Koninginnedag verhaal nog even afmaken,
er zijn geen foto's van die dag dus ik gebruik er maar eentje
die een beetje bij het verhaal past, het gaat over het wel of
niet iets vasthouden en als een houten pop het kan..
Enfin, na de parade achter de fanfare aan langs alle bejaarden,
moesten de meisjes die op gym zaten, dat waren zo ongeveer
alle meisjes van het dorp, ik was er heel slecht in, maar het
was sociaal onwenselijk om niet op gymnastiek te zitten.
De gymlessen werden met ijzeren hand geleid door tante Ans
en haar assistente Lenie, in mijn beleving was er sprake
van een waar schrikbewind, oh haha, dat was waarschijnlijk
helemaal niet zo maar ik was bang van ze..
Voor Koninginnedag hadden wij een dansje ingestudeerd wat
wij moesten uitvoeren voor alle bejaarden op het grasveld.
We moesten daarbij met rood, wit, blauwe linten zwaaien
en vriendelijk lachen natuurlijk, er was ons steeds gezegd
dat wij de linten niet mochten oprapen als we ze zouden
laten vallen, maar gewoon doorgaan en werd er bij gezegd
dat het wel heel erg dom zou zijn als je ze niet vast kon houden.

Nu ja, je raadt het al, de muziek kwam nog maar net krakend
uit de boxen en bij de eerste zwaai naar boven met de 
handen liet ik de linten zo in de lucht vliegen, misschien
wel van de zenuwen en ik maakte als enige het dansje af
zonder linten, ooh, als ik er nog aan terug denk, het ergste 
was misschien wel dat ik ook meteen begon te huilen..

Daarna kreeg ik ook nog een preek van een teleurgestelde
bozige gymjuf, over hoe dom en kinderachtig (dat huilen)
Het hele voorval maakte grote indruk op me en ik heb 
daarna altijd een gloeiende hekel aan gym gehad..

Nu kan ik er om lachen maar ik leef ook mee met dat
kleine meisje in mij dat de linten los liet..

Ik wens je een fijne dag (en als je iets laat vallen, denk 
dan ach, nu ja en raap het gewoon op :-))

-X-

maandag 27 april 2020

Hoezee


Ach nu vergat ik helemaal dat het Koningsdag was,
in mijn hoofd heet het eigenlijk nog steeds Koninginnedag,
naar goed, dat is al een tijdje niet meer zo..
Dus ik haastte mij vanochtend om de voordeur open te 
doen en te kijken of er toevallig ergens een vlag hing in
de straat, wat een weinig boeiende foto opleverde, dus
keek ik noch even in de archieven naar een foto die iets
van de sfeer voor deze dag had, ik vond een kroontje :-)
Normaal vind ik Koningsdag heerlijk, lekker struinen
tussen de rommel van anderen, maar vandaag is anders.
Toen ik vanochtend buiten koffie zat te drinken dacht ik 
aan de Koninginnedagen vroeger toen ik klein was.
In het dorp in Zeeland waar wij woonden kwamen om
8 uur in de ochtend herauten (zo noemden we dat, het
waren eigenlijk natuurlijk gewoon boerenjongens)
 te paard iedereen wakker maken, ze bliezen dan 
met een trompet het liedje;
Als je niet opstaat blijf je maar liggen, moet je maar
weten wat er van komt, ik zing het zo nog mee..


Dit is dan de waardeloze foto van de wimpel in mijn 
straat, oh haha, nu ja het hoeft niet altijd perfect, toch?
Als wij dan gewekt waren door de trompetten, maakte 
voelde ik altijd een soort opgewonden blijheid, zoals je 
die eigenlijk alleen als kind had bij een bijzonder dag.
Vervolgens verzamelde iedereen zich op het dorpsplein,
waar de burgemeester sprak en wij allemaal met 
 vlaggetjes zwaaiend en oranje papieren hoeden op
het Wilhelmus zongen waar we hard op geoefend
hadden op school en als je het niet meer precies wist,
zong je gewoon maar wat (zoals ik)
Daarna gingen alle kinderen van het dorp achter de fanfare
aan naar een bejaardenhuis buiten het dorp, zie je het voor
je, het lijkt wel iets uit een film, waar dan alle bejaarden
buiten op een stoel waren gezet en wij daar dan zwaaiend 
met onze vlaggetjes langs liepen, oh haha, echt waar..

Eigenlijk is het verhaal nog niet klaar, er schiet me nog
iets grappigs te binnen, hoewel ik er toen van moest huilen,
maar dat zal ik in een volgende post vertellen, hoewel ik dat
misschien wel eens eerder deed, ik schreef zoveel berichten,
maar het bericht wordt veel te lang zo..

Ik wens je een mooie dag, 
hoezee, hoezee, hoezee (voor jou)
-X-

vrijdag 24 april 2020

Truitje


De meest gestelde vraag als ik iets gemaakt heb is
of ik er een patroon van heb, dat is bijna nooit het geval,
ik begin gewoon zomaar ergens en dan zie ik wel
of het iets wordt, vaak na heel veel proberen.
Het klinkt gek maar ik kan helemaal niet goed patronen
lezen, of ik heb er het geduld niet voor, dat kan ook,
daarnaast ben ik er echt helemaal niet goed in om ze te
maken, ik maak fouten, geef maar een halve uitleg 
en ik vergeet het juiste naald nummer er bij te zetten.
(Hoewel ik wel 3 boeken maakte met patronen, dat 
kostte heel veel moeite en verbeteringen van een ander)
Ik maak daarom ook bijna nooit patronen meer voor
mijn blog, ik ben er uren mee bezig en dan nog is
het net niet helemaal goed en krijg ik daarna veel
vragen over het patroon die ik op afstand eigenlijk
niet kan beantwoorden, ik moet het werk in mijn 
handen hebben om te zien wat er fout gaat.


Je zou dus wel kunnen zeggen dat ik een intuïtieve 
handwerkster ben, ik moet gewoon een draad en naalden
hebben en dan proberen en zien wat er van komt.
Soms zit ik avonden lang maar wat te proberen, en dat 
vind ik net zo goed bij het plezier van het maken horen
 als het eindresultaat, het gaat mij om het proces.
Soms maak ik een uitzondering, zoals voor dit truitje voor
mijn kleinzoon Timo, ik heb niet zo'n idee hoe groot zo'n
truitje zou moeten zijn dus dan gebruik ik wel een patroon.
Deze komt uit een Phildar baby breiboek, wat je gewoon 
kunt kopen bij wolwinkels, om precies te zijn komt het uit 
het boek herfst/winter 2017 en het is no.147.
Ik heb het wel een beetje aangepast, dat kan ik dan toch
niet laten, haha, het bloemetje naaide ik erop omdat de 
draad brak toen het breiwerk al klaar was, ik snap niet 
hoe dat kan, maar ik kon het op deze manier herstellen.

Ik wens je een goed weekend
-X-

woensdag 22 april 2020

Vogel


Terwijl ik hier achter, of voor de tafel zit, het is maar
hoe je het bekijkt, hoor ik buiten de vogels zingen en 
ineens zou ik ook een vogel willen zijn..
Ik zou de tak in de tuin hier laten voor wat het was en
wegvliegen, gewoon om te zien dat er nog een wereld is
buiten Amsterdam Noord, omdat ik nooit meer ergens
kom, behalve hier, is dat een abstract gegeven geworden.
Ik zou naar de zee vliegen, me mee laten voeren met 
de noordenwind, kwetteren tegen de meeuwen
en verder vliegen, over steden, heuvels en de bergen.
Ik zou rusten in de top van een boom in een groot woud,
ik zou kijken naar de zon die ondergaat en de hemel
die langzaam donker wordt en luisteren naar de 
roep van een uil en de ritselende blaadjes.
Ik zou zo hoog vliegen totdat de wereld klein 
en ver weg lijkt en ik eindelijk alles wat daar
gebeurt zou kunnen relativeren..

Ik zou net zolang vliegen totdat ik de Donau zag,
 en de loop van de rivier volgen tot aan Wenen.
Ik zou in de grote den gaan zitten, de den waar 
de eekhoorns altijd spelen, in de tuin van mijn zoon
 en zijn vriendin en naar mijn kleinzoon kijken die
in de zandbak speelt, ik zou extra hard zingen,
net zolang tot hij op zou kijken..

Ja, dat zou ik doen als ik een vogel was...

(de vogels op de foto maakte ik een tijdje geleden)

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 20 april 2020

Hondje


Een tijdje geleden kocht ik van Liesbeth van Sloppop Yeah,
een oud patronenblad met allerlei vilten dieren, met name 
omdat ik één van de dieren dacht te herkennen als het 
haasje wat ik vroeger had, dat was gemaakt door mijn moeder.
Nu was dit een Italiaans blad uit de jaren 50 maar het zou 
natuurlijk best kunnen dat het patroon van het haasje
ook eens in een Nederlands handwerkblad heeft gestaan.
Het haasje zelf is in ergens in de loop der tijd kwijt
geraakt zoals de meeste dingen die ik ooit had.


Eigenlijk was ik het blad alweer een beetje vergeten, het 
lag op de stapel van dingen-die-ik-nog-eens-wil-maken
of misschien beter gezegd; leuke ideeën die ik zeer
waarschijnlijk nooit zal uitvoeren berg, haha.
Totdat ik een foto kreeg die mijn zoon Daan maakte 
van zijn zoon Timo, waar op hij stond met de kat,
het bijschrift was Kuifje (vanwege het haar van Timo)
en Kapitein, zo heet de kat, waarop ik reageerde met,
en nu Bobbi nog (allemaal uit de strip Kuifje)


En ineens dacht ik aan het blad met de vilten dieren, 
dus ik zocht in de stapel met onwaarschijnlijke projecten
en ja hoor, gevonden en met een lief patroon van een hondje.
Er stonden meerdere leuke hondjes in, vooral van de teckel 
maar ik maakte deze omdat ik hem wel Bobbie-achtig vond.

Ik zal het hondje binnenkort naar Wenen opsturen samen
met wat cadeautjes voor de eerst verjaardag van Timo
binnenkort, ik kan daar zelf natuurlijk niet bij zijn.

Ps, dit is een blogbericht in de categorie; we babbelen 
gewoon een beetje om wat lichtheid te hervinden :-)

Ik wens je een goede maandag
-X-

vrijdag 17 april 2020

Zorgelijk


Mijn stemming is zo wiebelig als wat de laatste weken,
ik ben een echte Jantje huilt en Jantje lacht geworden,
als ik het altijd al niet een beetje was, maar nu lijkt 
het zich wat scherper af te tekenen allemaal.
Ik wapper maar een beetje in de wind, het ene moment
is de lucht inktzwart met donderwolken, het volgende is
hij dan toch weer redelijk blauw met wat lieve wolkjes.
Soms denk ik ik ga er iets over zeggen op mijn blog
dan denk ik weer nee, alleen maar gezellige berichten.
Soms zit ik kalm te handwerken, dan ben ik ineens weer
overvallen door alles wat op ons afkomt en loop ik
maar wat te ijsberen door het huisje, en zou ik 
er het liefst uit rennen (maar waar moet je heen :-)?
Soms lig ik tot diep in de nacht wakker maar evengoed
val ik meteen in slaap en slaap ik als een roosje.
Soms denk ik het komt nooit meer goed, andere
momenten ben ik hoopvol gestemd en denk ik dat 
het op de één of andere manier wel goed komt.

Dus eigenlijk klopt de quote op de tekening niet 
helemaal, hoewel ik het een prachtig mantra vind,
voor mij zou het moeten zijn; Al is de situatie zorgelijk
ik raak soms in paniek. (waar ik dan vervolgens weer 
niet van in paniek raak, ik laat het over me heen komen
omdat ik weet dat het ook altijd weer over gaat :-)

Ik wens je een goed weekend
-X-

woensdag 15 april 2020

Varens


In de tuin hier achter het huisje is een prachtige tuin,
het is niet mijn tuin hoor, maar van mijn broer en 
schoonzus, wel kijk ik er op uit mijn raam en ik 
zit wel eens op een stoeltje bij mijn achterdeur.
Eén van de mooiste momenten in de tuin vind ik deze
tijd waarin de varens de grond uit schieten, dat doen ze 
echt, eerst zie je wat kleine felgroene blaadjes uit de 
grond piepen en binnen een paar dagen zijn het varens.


Ik stel me zo voor dat als je er de hele tijd naast zou 
gaan zitten je ze zou kunnen zien groeien, hoewel ik 
niet weet of dat met schokjes gaat of millimeter voor 
millimeter, razendsnel gaat het wel, dat is zeker.
Hier zie je de achterkant van mijn huisje, als je goed
kijkt zie je het roze van mijn stoeltjes en oh de dweil
die daar te drogen staat, ja, ik ben een propere 
huisvrouw, hahaha, als ik er zin in heb tenminste..
En kijk de varens, zo prachtig in het zonnetje, met de 
bovenkant van de bladeren nog niet helemaal uitgerold,
het lijkt net of ze aan het vergaderen zijn in een kringetje.
Ik ben benieuwd waar ze over fluisteren, zo zachtjes
wiegend in de wind...

Ik wens je een mooie dag
-X-

vrijdag 10 april 2020

Heks


Met dit mooie weer zet ik vaak het raam van de voordeur
open, het is niet zo dat mensen dan zo naar binnen kunnen
stappen, haha, dat zou wat zijn, maar er zit een ijzeren 
sierhekwerk voor en gaas tegen de muggen enzo.
Je kan dan iedereen op straat horen praten, wat wel 
grappig is want dan hoor je flarden van gesprekken.
Heel veel mensen zeggen iets over mijn huisje omdat het
tussen de grote huizen opvalt, het huisje lijkt ook 
kleiner dan het is omdat de keuken onderdijks zit.

Wat ik zoal hoorde deze week; ooh kijk een minihuisje,
daar zou toch niemand wonen, dat kan helemaal niet..
Haha kijk dat huisje, dat zal wel bij het buurhuis horen,
oh nee, het heeft een eigen huisnummer, dat is gek..
En vele varianten hier op, de allerleukste vond ik wel
die van een klein kind, ooh een kabouterhuisje, ik denk
dat daar de heks woont, denk je niet mama?
Het antwoord van de moeder hoorde ik niet omdat ze
verder wandelden, maar het meisje heeft vanzelfsprekend 
gelijk, natuurlijk woont hier een heks, maar dan wel
een aardige, zonder toverkracht, helaas ;-))

Ik wens je een goed weekend en fijne paasdagen
-X-

woensdag 8 april 2020

Staren


Nu dacht ik eigenlijk dat ik nooit zo uithuizig was,
voor deze hele crisis, maar nu ik min of meer verplicht 
ben om binnen te blijven realiseer ik me dat ik veel vaker
de deur uit was dan ik dacht, waarschijnlijk dacht ik er 
niet over na, het was iets wat gewoon was..
Nu voel ik me vaak opgesloten in het huisje en met dit
mooie weer al helemaal, ik plan mijn wandelingen 
zorgvuldig, het is hier op de dijk nu vaak heel erg 
druk, dat was het hiervoor eigenlijk niet.
Een parade van hardlopers, fietsers, wandelaars,
gezinnen en mensen die gaan picknicken aan 
het water passeren mijn raam.

Ik zat zondag even op het bankje voor mijn huis, 
maar helaas begrijpt lang niet iedereen het concept van
afstand houden, of wil het niet begrijpen en soms liep
iemand rakelings langs mij heen op het smalle stoepje.
Elke keer sprong ik op om uit te wijken en na een 
kwartiertje gaf ik het op, buiten in het zonnetje
zitten is fijn, maar niet op deze manier..

Dus nu zit ik vaak aan het tafeltje voor het raam
waar ik naar buiten kan kijken, als ik geluk heb staat er
geen auto voor het raam of vaart er kalm een schip
door het kanaal en ik kan het niet helpen maar soms
denk ik dan; neem me me mee, gewoon ergens
anders heen dan hier, waar dan ook..

Ik wens je een goede dag, hou vol!
-X-

maandag 6 april 2020

Gevonden


Ooh, weet je nog dat je gewoon naar een rommelmarkt
kon gaan, of een kringloopwinkel, dat lijkt alweer zo lang
geleden, zeker zo'n rommelmarkt waar mensen met een
kleedje op de grond met hun dingetjes in het zonnetje zaten.
Dit is zo ongeveer het seizoen dat die weer zouden beginnen,
en zelfs niet in mijn somberste fantasie zou ik ooit bedacht
hebben dat niet meer mogelijk  zou zijn, maar wie wel?
Gek ook eigenlijk hoe snel je toch weer aan veranderingen
gewend raakt, want ik zou er nu niet aan moeten denken
met al die mensen zo op een kluitje bij elkaar...
Maar evengoed mis ik het wel, gewoon een beetje rond
slenteren, je oog op iets laten vallen wat naar je glimlacht.
Iets waarvan je niet wist dat je het zocht maar toen je het 
het zag het plotseling heel graag wilde hebben.
Het oppakken, bekijken, bedenken of je het nodig hebt,
dat heb je natuurlijk nooit, beetje onderhandelen over
de prijs en het uiteindelijk al dan niet meenemen.


Oh ja zeg, daar zou ik echt zin in hebben, maar het kan 
gewoon niet, zoals vele dingen nu niet kunnen.
Tot mijn grote plezier vond ik wel wat dingen op straat
terwijl ik een ommetje maakte met P. die overigens echt een
 hekel heeft aan dat gescharrel met tweedehands rommel.
(dat zijn natuurlijk zijn woorden niet de mijne, haha)
Eerst vond ik een kruk, iemand had van alles buiten gezet,
ook serviesgoed enzo, een geweldige kruk, mag ik wel zeggen
 zelfs P. vond hem nog wel te doen en dat is al heel wat.
Ook vond ik nog een kratje, ik ben dol op kratjes, 
waarschijnlijk heeft er sla of zoiets in gezeten op de markt,
ik wilde het gebruiken voor mijn wol maar het is iets te groot.
Nu staan er planten in op het tuintafeltje, ook fijn :-))

En zo had ik toch nog een beetje het 'kijk eens wat ik 
gevonden heb' gevoel, alles wat de dag opfleurt is 
welkom, denk je niet?

Ik wens je een goede dag, hou de moed er in.
-X-

vrijdag 3 april 2020

Hoezee (bericht no.2589)


Vannacht werd ik midden in de nacht wakker en ik kon
daarna de slaap niet meer vatten, niet om mijn linkerzij,
niet op mijn rechter en al helemaal niet op mijn rug.
Het dekbed was te warm, dan had ik het weer te koud
en ondertussen sloegen mijn gedachten op hol.
Ik dacht na over virussen, dat ik niet naar Wenen kan 
voor de eerste verjaardag van mijn kleinzoon, over 
dingen en mensen die ik verloor, over wat was en wat
zou komen, ik dacht na over hoelang ik al uit Zeeland,
dat moet al een jaar of 9 zijn en over mijn blog, huh..
Als ik al 9 jaar uit Zeeland weg ben dan is mijn blog
al 10 jaar online, al 10 jaar en ik vergat helemaal mijn
blogverjaardag, dat was op afgelopen 25 maart..


Dus ik dacht na over hoeveel berichten dat waren,
ik kwam er niet uit want mijn gedachten waren één grote
warboel; veel, bedacht ik me na wat rekenpogingen.
(Ik heb het net even opgezocht, het zijn er 2588, dat is heel
erg veel, het mag wel een wonder heten dat ik zo vaak iets
 bedacht om te zeggen, als ik nu 2588 dingen zou moeten
bedenken om over te praten zou ik niet ver komen)
En ach, ik vergat het helemaal, wat stom, nu kon ik
helemaal niet meer slapen, en ik wapperde in gedachten 
heen en weer tussen; stom en wat maakt het uit, er zijn wel
ergere dingen om je zorgen over te maken, waarna ik 
over de ergere dingen na ging denken (dat helpt, haha)
Uiteindelijk werd het licht, de merel in de tuin begon
zijn ochtendlied te zingen (uit volle borst) en ik heb
mezelf uiteindelijk maar uit bed gesleurd..

Enfin, dit is natuurlijk niet de blogviering die het zou 
kunnen zijn, dus als ik weer naar een postkantoor kan
zonder er in paniek weer uit te hollen, zal ik weer eens
een give away ofzo bedenken, gewoon iets gezelligs,
wat passend is bij een jubileum.

Ik wens je een goed weekend, maar niet voordat ik 
hoezee en hoera, heb geroepen voor jou, de lezer en 
dank je wel voor het lezen en alle fijne reacties in 
al die jaren, tien jaar lang, ongelofelijk :-)

-X-

woensdag 1 april 2020

Boeken


Zo af en toe leg ik al mijn boeken weer eens op een nette
stapel, ze liggen op een rand onder de trap en omdat 
ik soms precies de onderste wil hebben gaat de hele boel 
wel eens schuiven en dan kukelen ze zo het trapgat in.
Ik bewaar niet al mijn boeken, alleen kookboeken, wat
oude kinderboeken van vroeger en ik heb een stapeltje
oude handwerkboeken voor de inspiratie.

Romans leen ik meestal van de bibliotheek, soms 
koop ik er wat bij de kringloop en als ik naar Wenen 
ga koop ik altijd een paar nieuwe boeken.
Nu had ik de hele sluiting van de bibliotheek niet aan 
zien komen, ik had maar twee geleende boeken thuis,
die ik overigens allang uit heb en nu ben ik op 
boeken rantsoen, ik heb er nog een paar die ik niet 
gelezen heb waar ik dus zuinig op ben :-)

Je zou kunnen zeggen; koop nieuwe, maar dat is echt
een beetje te begrotelijk voor mij, ook kan je natuurlijk
boeken lenen voor op de Ipad maar ik heb het geprobeerd
maar op de één of andere manier kan ik niet concentreren, 
op een beeldscherm, ik weet niet waarom niet.


Dit zijn de boeken die ik meenam naar Wenen, toen
alles nog 'gewoon' was, dat lijkt al zo lang gelden.
De boeken die ik gelezen  heb laat ik daar altijd 
achter en mijn zoon geeft ze dan vervolgens weg
via de -Nederlanders in Wenen- Facebook groep :-)

Van deze stapel kan ik je vooral de Weense sigarenboer
aanraden, ook heel fijn om te lezen als je nog nooit in 
Wenen bent geweest, prachtig ontroerend boek.
Ook van Petite van Edward Carey heb ik met veel 
plezier gelezen, het gaat over de jonge mevrouw Tussaud,
je weet wel, van de wassen beelden, het boek is mooi
geïllustreerd, dat maakt het extra bijzonder.
De andere boeken vond ik een beetje lala, niet echt
bijzonder, maar dat is helemaal persoonlijk natuurlijk.

Het boek De gouden draad nam ik wel mee naar huis
omdat ik het nog niet uit had het gaat over de geschiedenis 
van textiel, ik moet eerlijk zeggen dat ik het een beetje
langdradig (haha) vond, vooral een opsomming van heel
veel feiten, ik heb nog steeds niet uit, dus als mijn kleine
stapeltje boeken uit is heb ik deze altijd nog..

Ik wens je een fijne dag
(en boekentips zijn natuurlijk altijd welkom)
-X-