Moment

De laatste dagen heb ik nagedacht over een goede 

nieuwjaarswens, allerlei zinnen en woorden zijn

door mijn hoofd gedwarreld..

Het blijkt bijzonder lastig om een heel jaar in een

een wens te vatten..gelukkig nieuwjaar is de meest

gezegde, maar dat lijkt niet erg realistisch..

Je weet natuurlijk van te voren dat er goede en 

minder goede dagen zullen zijn, het zal stormen

en de zon zal schijnen, er zullen tranen zijn,

maar ook hele feestelijke dagen..

Niemand heeft een idee wat er gaat gebeuren

en dat is maar goed ook, stel je voor...

Dus het beste wat ik je kan wensen is een heleboel

mooie Momenten en misschien nog wel meer

dat je ze herkent als ze daar zijn en de 

ruimte neemt om er even bij stil te staan

en ervan te genieten..

En dat je, als er momenten zijn dat je denkt,

och hemel of ohoh wat nu..dat je weet dat ook Dat

weer zal passeren, uiteindelijk..

(De tekeningen zijn voor een nieuwe kaartenserie

die ik wil gaan maken volgend jaar)

Hele fijne dag, en wees voorzichtig met vuurwerk

en al, ik blijf er zover mogelijk uit de buurt :-)

Rest mij nog iedereen van harte te bedanken

voor het lezen van mijn blog dit jaar en alle 

vele en leuke reacties die ik kreeg..

Alle liefs

-X-

Zero vitesse..

Nu ik de stekker er even uit heb getrokken,

is de 'vitesse' er even helemaal uit

en kwam ik er zelfs niet toe een blogbericht

voor te bereiden, leve de luie dagen ;-)

-X-

Spring feeling in december..

En toen was het weer maandag, de kerst voorbij..

zelden had ik zo'n niet kerstgevoel als dit jaar.

P nam wel een kerstboompje mee, waar ik vervolgens

niets in hing, alle kerstversiering nam ik mee naar

het winkeltje en toen ik de lampjes er in had gehangen,

sprongen ze uit, om niet meer aan te gaan..

Het hele buiten gebeuren werkte al ook niet echt mee,

niks geen snijdende oostenwind en de belofte 

van wat sneeuw, voor het wintergevoel, nee,

eerder iets lenteachtigs, soms een blauwe lucht,

dan weer wat druilerige regen en de temperatuur..

Och, och, iedereen en alles is in de war, 

de planten in de tuin lopen uit, je hoort ze murmelen,

is het al lente, nu al, ben ik nu in de war,

of..nee toch niet.. de buurplanten hebben ook al weer

blaadjes, dan zal ik ook maar gaan groeien..

In het park hier verder op, waar ik door heen fietste

 met mijn wapperende jas open,

zag ik de narcissen al in volle bloei, meestal een 

teken dat de winter  nu toch echt voorbij is..

Dus deze kerst hing ik buiten de was op,

luisterde ik naar de merel die vrolijk floot in de tuin

(en het was heel zeker geen kerstliedje)

Las ik wat boeken, deed wat regelmatig mindfullness

oefeningen, ik ben weer begonnen en het was 

nodig ook, ik draaide op een te hoog toerental.

als een op hol geslagen centrifuge die niet 

meer te stoppen was, dus de stekker moest er uit :-)

Wel werden wij bijzonder gezellig en kerstig 

ontvangen bij mijn dochter Judith voor een 

heerlijk etentje maar de rest van de tijd

voelde als gewone doordeweekse dagen..

Ik kreeg dit jaar ook helemaal bijna geen 

kerstkaarten, welgeteld 4, dat kan 2 dingen betekenen..

De eerste is dat ik niet erg populair ben (haha)

of dat het sturen van kaarten in deze tijd helemaal

uit zwang is geraakt, ik kan alle trends niet meer

bijhouden geloof ik, noch verlang ik er naar om dat te doen.

Maar om nog iets van het gevoel van de eindejaars-tijd

te ervaren leek het mij een goed idee om 

wat nieuwjaarswensen te versturen..

Je kan mij een envelop sturen met een kaartje erin

en een envelop met je adres, dan stuur ik er ook 

eentje naar jou, mail me even dan stuur ik 

mijn adres, als je dat leuk vind..

(maar het kan best zijn dat de digitale wensen

het kaartje per post hebben verstoten)

Ik hoop dat je mooie dagen had, en dat je uitgerust

en wel begint aan deze nieuwe week.

-X-

Peace

Laatst zat er een duif in de tuin, nu zitten die er

wel vaker en meestal besteed ik er niet veel aandacht aan..

Maar deze viel me op omdat hij er zo gehavend uit zag..

Ik liep naar hem toe en pakte hem op,

ach, wat zie jij er uit zeg, waar ben je geweest..

Het was duidelijk dat het een vredesduif was en dat hij

een lange en moeilijke reis had gehad de afgelopen tijd,

het lijkt een ingewikkelde boodschap die hij rond brengt..

Hij had een briefje bij zich, waarop maar 1 woord stond..

Vrede

Zo'n simpel woord maar zo moeilijk om in de 

praktijk te brengen, of te ervaren op wel niveau dan ook..

Vrede; tussen landen onderling, als je de geschiedenis

en de dagelijkse realiteit beziet

 een schijnbaar onmogelijke opgave..

Vrede; tussen mensen onderling, respect voor elkaars

(andere) overtuiging, niet te doen lijkt het..

en misschien nog wel de moeilijkste van alles;

vrede met jezelf en hoe de dingen waren en zijn..

Dus ik begrijp wel dat de duif enigszins gehavend

rondvliegt, toch heb ik hem

nadat ik hem even had laten bijkomen weer 

de wereld ingestuurd; hup, jongen, doe je best..

en oh..vergeet je briefje niet, dat briefje

met die moeilijke boodschap er op,

hoewel het maar een simpel woord is:

Vrede..

dat wens ik voor jou en iedereen om je heen,

niet alleen deze kerst maar ook alle dagen die volgen.

Fijne dagen

-X-

Blessing..

Heel soms kom je toevallig op een plek waar je later

naar terugverlangt, zoals deze bijzondere open plek

ergens in Frankrijk, waar wij als we niet goed 

opgelet hadden zomaar voorbij waren gereden..

Wij zagen een klein verweerd houten bordje staan,

langs de kant van de weg, je kon niet meer lezen 

wat er op stond, maar wij sloegen het paadje in..

De auto hobbelde over het onverharde pad,

tussen de bomen, de ene bocht na de andere, 

we konden ook niet meer keren...

Ineens weken de bomen opzij en reden wij een 

open veldje op, waar een heel oud kerkje stond.

De stilte was overweldigend en behalve het 

ruisen van de bomen en de het gekwetter van de vogels,

heerste er een weldadige rust en kalmte..

Het kerkje was op dicht, er hing een kettingslot

 aan de deur,maar er zat wel een piepklein raampje in..

En oh, als je goed keek, zag je de Maria staan,

in het licht, het was werkelijk magisch mooi..

Wij liepen nog een beetje rond en als je goed luisterde

(maar dam moest je echt goed luisteren ;-)

hoorde je de stemmen murmelen van de mensen 

die hier in de eeuwen hiervoor gezeten hadden,

even rust zoekend op hun lange reis,

vragend om bescherming voor henzelf en geliefden.

Ik denk nog vaak terug aan het kerkje,

diep verborgen in het bos, en in tijden als deze,

waarbij ik zo compleet uitgepierd ben van alles

(zoals wij dat hier noemen, klinkt wat gezelliger

dan uitgeput, vind je niet?) ga ik in gedachten terug.

Naar de volkomen stilte, de rust en de kalmte..

en vraag ik Maria in gedachten 

(hoewel ik helemaal niet religieus ben)

om een zegen voor mij en een ieder die

het zo nodig heeft..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Balance

Dank jullie wel voor alle lieve kerstberichten,

ik ben even mijn balans aan het terugvinden

na een wel hele leuke maar intensieve periode.

Het pakje wil ik graag opsturen naar Odette,

als je mij je adres wil mailen, stuur ik het op..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Little present..

De laatste tijd maak ik weinig tot geen foto's

en als ik zo doorga met opruimen is er ook

niets meer om foto's van te maken, haha..

Het is veel te donker in huis en ik vergeet vaak 

mijn camera mee naar buiten te nemen, daarnaast

vind ik hem nogal groot om steeds mee te slepen..

Dit is de enige foto die ik nam van de week,

van Frans servies wat ook verkocht gaat worden en 

appelmuffins, die P bakte in het weekend..

Nu wilde ik eigenlijk wat weggeven vandaag 

bij wijze van kerstpresentje maar alles ligt in 

het winkeltje, dus ik ga een kerstpakketje weggeven

zonder dat je weet wat er in zit..

Dat is bij gewone kerstpakketten ook zo, kan ik me

herinneren, ik kreeg er al jaren geen meer, maar

meestal was de inhoud teleurstellend, de dichte doos

en de verwachting van wat er in zou zitten was 

een veel beter gevoel, denk je niet?

Mocht je zin hebben in een klein kerstpakketje/envelopje

zonder kerst dingen en blikken eten er in,

laat dan een reactie achter, misschien kan je mij

vertellen wat je gaat doen met de kerst, zodat je mij

kan inspireren, ik ben nog niet verder gekomen

dan een boompje wat ik kado kreeg van P, maar er hangt

nog niets in en de lampjes ben ik kwijt..;-)

Ik ga het winkeltje opruimen vandaag en natuurlijk

allerlei gezellige kleine dingetjes verzamelen

voor het verrassings kerstpakje (klinkt best goed, toch?)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Everything you own..

De laatste tijd zit ik helemaal in de spullen,

ik heb alle dozen die ik nog over had van de tijd

dat ik op de markt stond uit het keldertje gehaald..

Dat waren er niet zo veel meer want ik heb veel verkocht

om hier in te kunnen trekken (piepklein huisje ;-)

Het rommelen in dozen is meteen een soort reis

naar het verleden, ik kwam foto albums tegen,

een versleten rood poezie album...

Klein is mijn versje,

veel zeg ik niet,

enkel drie woorden

vergeet mij niet..

Ook heel veel spullen die ooit bij mij in huis stonden,

zoals dit hert, wat jaren in de vensterbank stond

ergens onderweg is hij zijn oor verloren, aaah..

De kelder is inmiddels zo goed als leeg

en ook in de woonkamer staan geen losse dingetjes meer,

het blijkt dat ik maar aan weinig dingen gehecht ben,

het voelt juist fijn eens een keer alles op te ruimen..

Ooit las ik ergens: "alles wat je bezit is onderweg 

naar anderen" ...dus, waarom niet Nu?

Als ik dan zo 's avonds op de bank zit (die hou ik maar)

vogels zit te vouwen om ook mijn hoofd

op te ruimen, denk ik tevreden aan mijn lege kelder.

Het hert ga ik, ondanks ik half en half gezegd heb

dat ik het weg zou doen (sorry Annelies :-)

mag hier blijven staan op de lege vensterbank.

Ik ben er blijkbaar toch aan gehecht, aan het 

enigszins gehavende hert, ik voel me er 

een beetje verwant mee..versleten en wel

maar nog steeds fier rechtop!

Ik wens je een fijne dag

(oja, het winkeltje is ook aanstaande zaterdag open,

net als de zondag van 12 tot 5, een extra dag,

in de hoop dat ik zoveel mogelijk kwijtraak

zodat het keldertje lekker leeg blijft)

-X-

Imagine this..

Toen ik met Daan net buiten Wenen in de heuvels 

ging wandelen, zag ik op het parkeerterreintje,

dit hokje staan, echt een geweldig hokje..

En ik dacht stel je voor dat je de parkeerwachter (ster:-)

van dit terreintje bent, dat ik daar zou zitten,

de hele dag, zonder internet, en dat ik zou wonen

in een zolderkamertje boven in het

ongelofelijke mottige hotelletje vlak erachter..

Dan zou ik 's ochtends vroeg naar mijn hokje 

sloffen, mijn stoeltjes buiten zetten en als het zonnig

is de blauwe parasol ernaast...

Als er dan iemand zijn auto wil parkeren,

zeg ik dat kost 2 euro en een hele fijne wandeling.

Dan zou ik op mijn stoeltje zitten en op heldere 

dagen de sneeuw op de Alpen in de verte kunnen zien.

Als ik mij verveelde zou ik de bollen van de 

maretakken in de boom tellen.

Zo af en toe zou er iemand langskomen voor 

een praatje en dan zou ik er een stoeltje bijzetten.

De oude ober uit het hotel, die in het zolderkamertje

naast mij woont, en heel erg snurkt, maar dat terzijde,

zou mij af en toe een restje koffie brengen, of iets 

van de veel te vette soep die over is..

Ik zou een mooie pet dragen, met zo'n gouden bandje,

zodat iedereen weet dat ik de baas ben,

over dit kleine hoekje van de wereld..

Als ik geen zin meer heb om af te rekenen,

zet ik een bordje neer waarop staat: durchfart verboten..

en geniet ik van de zon die onder gaat.

Ik zou geen idee hebben wat er in de wereld gaande is,

want ik heb immers geen internet en ik zou mij niet 

druk maken over mooie spullen, ik heb immers 

alles wat ik nodig heb, een stoel en een bed

en een hokje om te schuilen als het regent..

Ik zou er nooit over na hoeven denken wat ik aandeed,

want ik heb 2 verschillende schorten (een zondagse en 

een doordeweekse) daarnaast heb ik mijn mooie pet!

Oh zou dat niet heerlijk zijn, gewoon nergens van weten

en tevreden zijn met je eigen vierkante meter?

Ik wens je een fijne wandeling op je pad, vandaag..

-X-

Shop for a day

En Zaterdag was het dan zover, Judith kwam uit Breda,

Guusje trok haar hippe kleren aan en samen vertrokken

we naar het winkeltje voor 1 dag..

We waren nog niet binnen of de eerste klanten melden

zich al, we moesten er nog wel even inkomen, haha.

Dus na wat gerommel en de eerste keer inpakken en 

afrekenen hadden we een prima taakverdeling..

Guusje rekende uit hoeveel het kostte, 

Judith maakte de bonnetjes, en zij pakten in..

En, ik...ik babbelde (haha) met een ieder die naar 

benden kwamen rondkeek, ik vertelde waar 

ik de dingen gevonden had en dat soort dingen..

Er kwamen oude bekenden, mensen die mijn 

blog volgen, toevallige passanten, maar iedereen

was even enthousiast, ooh wat fijn was dat..

In de tussentijd, hoewel die er niet zoveel was,

want er waren steeds mensen binnen, ruimden we weer 

op, ik had heel veel spullen gestapeld, het paste 

er anders gewoon niet in, dus steeds als daar

dingen tussenuit werden gepakt moesten we opnieuw 

stapelen, we hadden het er maar druk mee :-)

De foto's zijn compleet waardeloos, er was geen 

andere verlichting dan 2 tl buizen, dus alles ziet er

wat raar en gelig uit, in het echt was het natuurlijk

veel mooier, dat begrijp je wel;-)!

Ondanks alle zorgen (altijd hetzelfde) was het

een dag boven alle verwachting, zoveel leuke en 

lieve klanten, zoveel verkocht, zo goed ging het..

Ik wil natuurlijk iedereen bedanken die langs is 

geweest, met name voor alle aardige woorden!

Nu is het winkeltje volgend weekend nogmaals 

open en ik zit als een malle te denken hoe ik

aan nog meer spullen kan komen, want ik had nooit 

gedacht dat het zo hard zou gaan, maar ook dit 

zal wel weer goedkomen, net als alle dingen 

waar ik mij van te voren zo druk over maak (ohoh)

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Unexpected kindness..

En hollen deed ik, gisteren, ik sjouwde met dozen,

schikte en herschikte stapels borden,

propte spullen in mandjes omdat ik er geen plek meer

voor had, deed vogeltjes in schalen..(zie foto;-)

En ondanks mijn voornemen om er een keurig

georganiseerd winkeltje van te maken is het toch,

een soort van overvol rommelig rariteitenkabinet geworden.

Om een uur of 5 was ik zo versleten dat ik 

mijzelf het stijle trapje naar boven op moest slepen.

Ik was van plan met de tram naar huis te gaan,

maar ik was zo moe en had ik zo'n pijn in mijn rug

(ik word te oud voor dit soort dingen, haha)

dat ik de tram halte niet dichterbij zag komen.

Ik ging op een bankje zitten en ik belde P..

niet gaan huilen op straat zei hij, oh my..

Dus terwijl ik daar wachtte kwam er een vrouw

langs, ze zei het is veel te koud waar je zit..

Gaat het wel goed met je, dus ik vertelde 

dat ik moe was en al en dat ik opgehaald zou worden.

Maar dan moet je uit de wind zitten, kom maar mee,

en ze hees mij zo ongeveer omhoog en dirigeerde

mij naar een vensterbank uit de gure wind

Over 20 minuten kom ik terug en als je hier dan 

nog zit, ga je met mij naar huis..

Natuurlijk werd ik opgehaald  en koud had ik het

niet meer, volledig verwarmd door de onverwachte 

vriendelijkheid van de onbekende vrouw..

Ik wens je een fijne dag, en laten we allemaal

een klein vriendelijk dingetje doen voor een ander,

zo waardevol.

-X-

Oh all those Th-ing-s..

Ooh jongens (meisjes) ik zit helemaal met mijn hoofd

in de spullen, prijskaartjes en dat soort dingen.

Ik kon er vannacht helemaal niet van slapen,

gisteren ben ik het winkeltje voor 1 dag (op 2 dagen:-)

gaan inrichten en ik kon mijn gedachten daarover

niet meer stoppen, ik bleef maar malen:

-zijn het wel genoeg spullen, en leuk genoeg

is het niet veel te rommelig allemaal

-en ah ik moet dat nog meenemen 

-is het niet te duur, of juist te goedkoop..

En zo maar voort..pas op het moment dat ik dacht;

wat maakt het eigenlijk uit, ik doe mijn Best,

het is ook gewoon voor de lol allemaal..

viel ik eindelijk in slaap, maar toen was het 

wel al half 5 (zo jammer dat je niet tot dat 

punt kan komen om 11 uur, maar blijkbaar 

moet je eerst door al je zorgen en gedachten heen,

net zolang totdat er geen eentje onbesproken is..)

Dus vandaag ga ik alles afmaken, gezellig neerzetten,

nu staat alles op grote stapels op elkaar,

ik ben dol op stapels maar ik denk niet dat iemand

er zo wijs uit kan, haha..

Ik wens je een hele mooie dag, en het zou echt

heel erg Leuk zijn als ik enkelen van jullie zou 

mogen begroeten deze zaterdag of zondag de 20ste

aan de Middenweg 31 in Amsterdam.

Ik weet dat het voor het meeste mensen te ver weg is,

maar misschien kan je er een dagje van maken,

zomaar onverwacht... je kan in de buurt parkeren

en ook met de tram is het makkelijk te bereiken,

daarnaast wil ik je van harte welkom heten,

of je nu komt niet!

(Al mijn boeken zijn ook te koop, dat klinkt wel:

al mijn boeken :-) en natuurlijk zal ik signeren,

mocht iemand dat leuk vinden.)

Ik wens je een fijne dag

(ik hol nog even verder)

-X-

A walk in the hills

Op de tweede dag dat ik in in Wenen was,

had Daan een dagje vrij, dat was heel fijn,

aan de ene kant omdat dat betekent dat hij werkt heeft

gevonden daar, bij een galerie, en aan de andere kant,

omdat we samen een dagje op pad konden...

Hoe lang was dat wel niet geleden?

Dus Daan vouwde zichzelf dubbel in het Twingootje

van Julia, en wij reden Wenen uit, richting de heuvels.

(ik had altijd het idee dat heel Oostenrijk 1 grote berg

was, maar Wenen ligt aan de uitlopers van de Alpen

en is soort van plat..)

Het was een gure dag, er stond een snoeiharde 

ijzige wind, maar wij togen fluitend de heuvels in.

(bij wijze van spreken dan want ik kan niet fluiten)

Er lag zelfs hier en daar nog wat sneeuw..

Wij hadden het over wat was, wat is en wat komen gaat,

hoewel je dat natuurlijk nooit zeker kan weten..

De natuur was overweldigend mooi,

bijzondere wolkenformaties dreven over de heuvels

en het allermooiste was wel, dat toen de 

lucht wat open trok wij in de verte de bergen zagen 

met besneeuwde toppen, wat een kadootje!

Later aten wij soep in een restaurant wat er 

precies helemaal zo uit zag als je hoopt na zo'n tocht..

Bevroren in de tijd, niets veranderd de laatste 40 jaar..

Van die Perzische kleedjes op de tafel, alles bruin

en donker en ook de soep leek wel uit die tijd, haha..

Maar het was een dag met een gouden randje,

(of een randje sneeuw;-)?

zoals je ze maar zelden meemaakt...

Ik wens je een fijne dag, en oja bedankt

voor alle leuke reacties op de cover, dat doet me goed!

en oja 2, geen foutmeldingen tot nu toe!

-X-

Cover of my new book!

Net voordat ik naar Wenen ging kwam de catalogus

van Kosmos binnen, daarin staan alle nieuwe boeken

die het komende voorjaar uitkomen, zodat boekhandels

enzo vast kunnen inkopen..

Ook mijn nieuwe boek staat erin, of boek...het is eigenlijk

alleen nog maar een plaatje van de cover, met overigens

mijn dochter Judith er op in een jurk van Sloppop.

Het was een hele warme dag en die berg wol kriebelde 

vreselijk in Judith's gezicht, daarnaast viel de stapel

de hele tijd om, en we zijn eindeloos bezig geweest

met het herschikken er van..(maar leuk was het wel!)

Nu ja, de rest van de tekst is gewoon een wervend praatje,

in de hoop dat winkels het inkopen, dat hoop ik ook :-)

Van de week kreeg ik het eerste proefhoofdstuk 

het ziet er mooi uit, altijd een bijzonder moment

om al het losse werk ineens in pagina's te zien..

Ik ga proberen dit bericht nu maar te plaatsen,
ik krijg constant allerlei foutmeldingen van Blogger,
ik hoop dat het lukt...

Fijne dag-X-

And back again..

Ah, dat is een tijd geleden, ik moet gewoon even 

overschakelen..ik ging naar Wenen en ik kwam weer terug..

Ik heb mijzelf overwonnen door alleen te gaan vliegen,

het viel allemaal reuze mee, natuurlijk, je wandelt gewoon

achter andere mensen een vliegtuig in, en er weer uit..

In Wenen stond Daan tussen alle andere mensen 

van hotels en taxi's ook met een naam-briefje.

Omdat ik dat niet verwachtte zag ik hem helemaal niet,

maar lief en grappig was het wel..

Het is een hele vreemde ervaring om met je zoon,

in een autootje door een vreemde stad te crossen,

want dat is zo ongeveer als hij auto rijdt en dat 

hij dan net doet of het Middelburg is, of Utrecht..

Op de een of andere manier was het echt al zijn stad 

geworden..

Bij hen thuisgekomen werd ik goed onthaald,

maar ik voelde me wel een beetje; en wat doen we 

nu met (schoon) moeder, haha..

Ik heb eigenlijk helemaal geen foto's gemaakt,

het kwam er gewoon niet van,

behalve deze van het atelier van Daan, en wat natuurfoto's.

In het fantastische atelier van Daan, op de bovenste

verdieping van het huis (ooh dat huis, echt zo geweldig)

met uitzicht over Wenen, heb ik geslapen..

(ze hadden speciaal gordijnen opgehangen, zo lief)

Nu ben ik wel over een kerstmarkt gelopen,

en dat zag er allemaal reuze gezellig en mooi uit,

maar een 1 euro kadootje, haha, dat hebben ze daar niet.

Dus ik heb wat andere dingetjes bij elkaar verzameld,

onder andere bij Muller, een winkel in een oude fabriek,

net buiten Wenen, waar ze stoffen en allerhande handel hebben.

Bedankt voor alle reacties, het kadootje is voor Francis,

als je mij je adres wil mailen, dan stuur ik het op.

Ik lees het verhaal nog even terug en ik zie dat 

ik er weer even in moet komen, in het babbelen online..

Het is een verhaaltje geworden zonder enige samenhang,

wel..misschien ben ik het wel verleerd, dat kan ;-)

Ik wens je een fijne maandag

-X-