I just don't know..

Uiteindelijk ben ik helemaal niet naar het 

Snorfestival gegaan, de laatste weken ben ik weer 

in de greep van de soort van ontsteking aan de zijkant

van mijn hoofd en dit weekend bereikte het een hoogtepunt.

Dat hoop ik althans, wat dat zou betekenen dat het 

weer beter zal gaan vanaf dit punt..

Los daarvan (of in combinatie met) ben ik helemaal 

verzand in de Dingen, met de boeken en ook op persoonlijk vlak,

ik ga deze blog dus even los laten..

Het heeft geen enkele zin hier te gaan zitten la-la-en

over de dingen, en te doen alsof..denk je niet?

Misschien blog ik wel gewoon elke dag,

als ik het hele idee van; er moet iets 

gezelligs op, los heb gelaten, of zo nu en dan

of misschien een tijdje niks, ik weet het gewoon niet.

Dat is het eigenlijk: ik weet het gewoon even niet

en zo is het, dus ik neem de tijd die nodig is,

totdat ik het weer wel weet, of dat ik geaccepteerd heb,

dat het OK is om het niet te weten..

Maak er wat moois van

-X-

Sunshine

Ik geloof dat er eindelijk een einde is gekomen

aan de dagen durende regen, ik wens je een 

zonnig weekend!

(Ik ga zondag met mijn dochter naar het Snorfestival

en jij, heb jij leuke plannen?)

-X-

Mini library and the books I read lately..

Laatst, toen het eens even niet regende, 

ging ik met P. 's avonds even wandelen ergens 

net boven Amsterdam, echt een prachtig gebied..

Op de terugweg reden we met de auto over een

 totaal verlaten weggetje en zag ik dit staan..

Een mini bibliotheekje, echt zo leuk, er stonden

wat boeken in die je om mocht ruilen voor een ander.

Er stond zelfs een stoel bij zodat je even kon

gaan zitten lezen, als je daar zin in had.

Ik had natuurlijk geen boek bij me om om te ruilen,

maar dat ga ik zeker een keer doen.

Ik gun mijzelf ook niet de rust, de laatste tijd

om eens op mijn gemakje een boek te lezen,

het voelt een beetje als spijbelen..

Soms in bed een half uurtje, maar meestal val 

ik meteen in slaap..(ook fijn)

Ik heb wel een lijstje bijgehouden van de boeken die 

ik de laatste tijd wel las (ik moest er wel even naar zoeken)

voor de bijzonder onregelmatige boeken rubriek hier.

Op vakantie las ik: Ik ben pelgrim van Terry Hayes,

aanvankelijk vond ik het niks, over spionage en al,

maar ik werd toch helemaal meegenomen in het verhaal.

Van Camilla Lackberg las ik Leeuwentemmer, ook een 

detective, echt heel goed (net als al haar boeken)

Ik las ook; Als je het licht niet kunt zien van A. Doerr,

over een blind meisje in oorlogstijd, prachtig!

Van Anne Marie MacDonald las ik haar nieuwste boek,

In haar lichaam besloten, een ietwat traag verhaal,

met veel overdenkingen, maar zeer de moeite waard.

Als laatste wil ik nog noemen de IJstweeling

van S.K Tremayne, heel spannend over een bijzonder

gegeven: wie van de tweeling is nu echt gestorven..

Ik ben benieuwd wat jij de laatste tijd las?

Ik wens je een fijne dag

-X-

Organizing..

Dus ik ruimde gisteren mijn huisje maar eens op,

ik herstapelde, en legde alles weer terug in de kast.

Het voordeel van zo klein wonen is, dat ik eigenlijk

maar 1 kast heb waar alles in moet..

(het was wel een beetje proppen geef ik toe)

Verzamelde wasgoed, veegde en dweilde de vloeren,

organiseerde alle mappen op mijn computer en alles wat

ik overhad, er zijn altijd over-dingen waarvan je niet

weet wat je er mee moet deed ik in mandjes 

om later uit te zoeken, als ik klaar ben met mijn boek..

Ik telde alle projecten die ik daarvoor maakte en wat blijkt..

(oh, wat is een georganiseerd leven toch fijn, haha)

ik hoef er nog maar eentje te maken en dan kan ik 

de laatste foto's maken en de rest van de patronen 

uitschrijven en alles in de juiste hoofdstukken gaan zetten..

Ik heb ineens grip op het hele proces, nu de spullen 

in de kelder nog, de meeste dingen deed ik al weg

in Ingen (dat lijkt zo lang geleden) maar de 

dingen die ik bewaarde mogen nu ook weg..

Dus ik ga het maar doen, het winkeltje voor een dag.

Ik zal zo snel mogelijk een datum bepalen,

zodat je het in je agenda kan zetten, ha!

Misschien kan je er een dagje Amsterdam aan koppelen.

En aah, al die reacties op het Flow kookschrift, ik kreeg er

bijna 200, zo leuk, dank jullie wel, ik heb er maar eentje en 

die wil ik (willekeurig gekozen) graag aan Wimke geven.

Ik wens je een fijne dag, ik hoop dat het Ooit nog

zal stoppen met regenen (ohoh)

-X-

Oh what a mess..

Om zomaar met de deur in huis te vallen

(die zin had ik ineens in mijn hoofd, ik vroeg me

wel meteen af wat het eigenlijk betekent, zit de deur los?)

het is een rommel hier, echt overal, eigenlijk.

Ik kon helemaal geen foto's vinden voor mijn blog,

mijn hele bureaublad staat vol met mappen met

dingen voor mijn boek, foto's, tekeningen, teksten..

Blogfoto's zijn niet meer georganiseerd, staan overal

los tussen de eindeloze hoeveelheid; -zou-kunnen-foto's.

De foto's bij dit blogbericht passen ook helemaal niet

bij dit bericht maar ik was al blij dat ik Iets vond :-)

De woonkamer/kantoor/fotostudio/ is bezaaid met

stapels papieren, overvolle manden met handwerk,

bolletjes wol, tekenspullen en nog wat onduidelijke

stapels die ik nog Eens moet uitzoeken..

Ik ben het overzicht een beetje kwijt en hoewel 

ik de hele dag bezig ben, gaat dat ook nogal hapsnap,

ik weet niet of dat echt een woord is..

Er moet nog zoveel gebeuren voor het boek

en de tijd glipt als zand door mijn vingers..

Ik typ patronen uit (het lastigste deel van het boek)

maak foto's als het zonnetje schijnt, en ondertussen

teken ik dingen, bewerk het in photoshop en verplaats

af en toe een stapel, kortom er zit geen lijn in..

Ik zal het er maar op houden dat dit allemaal

bij het creatieve proces hoort en de rommel 

waar ik dat kan (lees er niet over struikel) negeren.

Ik hoop dat jullie dat ook doen, hier op mijn blog,

er komt heus wel weer een moment dat ik 

mijn eigen georganiseerde zelf ben (haha)

Ik overweeg trouwens om eind oktober een 

soort shop for a weekend te doen, hier in mijn huisje

en in dat van de buren, om alle losse spullen,

die wel heel leuk zijn, maar waar ik niets mee doe

en zich hier maar opstapelen te verkopen..

Goed idee?

Met de gedacht dat tegen november alles voor

mijn boek is ingeleverd en ik alle overtollige huisraad

verkocht heb, ga ik met een gerust hart de dag weer in.

(gewoon nog even doorbikkelen, maar dan...)

Fijne dag

-X-

Present from Flow.

Een paar weken geleden kreeg ik een mailtje van 

de Flow, of beter gezegd van Kiara van de Flow redactie

(tijdschriften kunnen natuurlijk helemaal niet mailen)

Ojee, ik praat mezelf nu al vast, geloof ik, laten we het 

er maar op houden dat het vroeg is en bovendien Maandag..

De vraag was of ik het leuk vond om een notebook 

te ontvangen die zij in samenwerking met Sissy Boy maakten,

bovendien zou ik er dan eentje extra krijgen om 

weg te geven, dat laatste vond ik meteen het leukste idee.

Er zijn verschillende soorten notebooks in deze 

bijzonder feestelijke serie en ik heb er voor gekozen

om het boek; Me and my recipes, weg te geven.

Het lijkt mij een mooi idee, dat het boek helemaal

wordt vol geschreven met recepten en dat

het dan later, als het helemaal, aan elkaar geplakt met plakband

en bij elkaar gehouden met elastiek door het eindeloze gebruik,

wordt doorgegeven in de familie..

Dat romantische beeld zie ik helemaal voor me, ondanks 

het feit dat ik zelf helemaal geen kok ben, ik kook natuurlijk

wel eens wat en op hele bijzondere dagen wil ik mij

nog wel eens aan een appeltaart wagen, maar het boek

zou bij mij helemaal nooit vol komen..

Dus, heb je zin om dit notebook te winnen,

(er zitten ook nog wat gezellige kaartjes enzo in)

laat dan een berichtje achter, dat kan hier, maar ook 

op Instagram, mocht je dat willen.

Misschien kan je mij vertellen wat je favoriete recept is

(je hoeft het niet helemaal uit te schrijven,

hoor, de kans dat ik het ga maken is zoals je begrijpt

is niet zo groot, maar ik vind het leuk om te horen)

Je kan reageren tot woensdag, en oh, enkel voor mensen 

in Nederland, of met een postadres hier)

Ik wens je een stralende maandag,

ondanks het grijze, ietwat sombere weer)

-X-

For Daan and Julia.

Toen Daan, alweer jaren geleden de deur uit ging,

bracht ik hem naar het station, dit gedicht ging als

een soort mantra door mijn hoofd..

Op de weg naar huis zette ik de auto radio aan,

en toen hoorde ik dit liedje 

Vandaag is het weer zo'n soort dag, alleen gaat hij

nu niet het huis uit maar het land..

En net als toen bedenk ik me dat het allemaal wel goed

zou komen en dat het inderdaad een Prachtige dag is..

(maar ohoh)

Dus Daan en natuurlijk Julia, een voorspoedige reis

alle goeds samen en zullen jullie voorzichtig zijn?

(nb. ik heb dit gedicht al eens eerder hier geplaatst,

het is van mijn favorieten en bovendien 

dit zou je wel elke dag tegen iemand, ergens 

willen zeggen, denk je niet?)

-X-

My own sticker makes me happy..

Ooit, lang geleden was ik dol op stickers, zo'n magisch

klein plaatje, waar je het papier af pulkte en 

dan zomaar ergens op kon plakken..

Soms kreeg ik er een paar voor mijn verjaardag,

er zaten er wel eens een paar bij de Tina (voornamelijk

van paarden, ik weet ook niet waarom) ook kreeg ik er wel

eens eentje bij een winkel met wat reclame er op.

Thuis hadden wij een glazen deur naar de hal en

daar mochten wij alle stickers opplakken, onnodig 

te zeggen dat dat mijn lievelings deur was,

voorzover je een lievelings deur kan hebben, natuurlijk..

Je kan je voorstellen dat het plezier bij mij groot was

afgelopen vrijdag, toen Marike van mijn uitgever

een kadootje meenam, mooi ingepakt met een 

sticker erop met mijn Eigen logo.

Oh ha, ik had jaren niet meer aan mijn lang vervlogen

sticker liefde gedacht, maar ineens was het er weer..

Prachtig en even had ik het gevoel dat ik nu 

wel kon stoppen, ik bedoel als je een eigen sticker

hebt met je (soort van) merknaam er op,

wat meer kan je nog bereiken...haha..

Ik kreeg er zomaar eentje, dus ik koester hem,

het is jammer dat ik geen glazen deur naar het

halletje heb, anders zou ik hem er op plakken..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Adapt... (and a beach)

Van het weekend vroeg P moet je er niet eens even uit,

ik ben op het et moment hele dagen (en avonden)

bezig met het afmaken van het boek, ik ga er

helemaal in op en er is niet veel ruimte voor iets anders..

Na een lichte aarzeling, het voelt een beetje als spijbelen,

ben ik toch maar meegegaan en gelukkig maar..

Het was heerlijk om even weg te zijn, en het was 

prachtig op het strand, de wind, de kleuren,

het bulderen van de zee..

Terwijl ik daar zo zat te genieten belde mijn zoon Daan

om te vertellen dat hij donderdag dan toch echt

naar Wenen gaat vertrekken..

Ik wist natuurlijk al een tijd dat hij daar mee bezig was,

maar het werd steeds uitgesteld, er waren steeds dingen,

zoals werk, of een zijn bus die kapot was en ga 

zo maar door waardoor het weer een week later werd.

Maar nu is het dan toch zover, zijn vriendin Julia,

vliegt vanuit Wenen naar hier, samen zullen ze de 

laatste dingen in pakken en donderdag naar Wenen rijden.

Hoe gek het ook klinkt, ik werd er toch door overvallen

en nadat hij had opgehangen moest ik er gewoon van huilen;

daarover en over alle ankerpunten en zekerheden

die zijn weggevallen de afgelopen jaren..

En nu weet ik wel dat hij al jaren de deur uit is,

en dat er Veel ergere dingen zijn in de wereld

en dat ik me heus wel weer zal aanpassen..

Maar ik had even het gevoel dat mijn aanpas-elastiek

geknapt was en ik voelde me compleet verloren,

daar op dat strand, die zondagmiddag..

Laatst las ik ergens dat je iets niet moet benoemen als 

een probleem maar als een mogelijkheid.

Ik zie het alleen nog niet welke Mogelijkheden,

dit allemaal biedt, maar ik vertrouw er op

dat dat moment gaat komen..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Cover-things and how we chose one..

Afgelopen vrijdag was de uitgever hier, samen met 

de brandmanager (ha) en een redacteur,
hoewel ik ze al vele malen heb ontmoet,

 word ik er toch altijd een beetje zenuwachtig van..

Het voelt ook altijd een beetje onwerkelijk om 

dat zo te zeggen, alsof het niet echt over mij gaat..

Maar goed, ze waren hier om te bespreken welke cover

het moet gaan worden voor het nieuwe boek.

Die heb ik natuurlijk allang gezien, sterker nog,

ik bedacht hemzelf, maar er waren wat varianten en 

bovendien was hij in eerste instantie helemaal afgekeurd.

Om te voorkomen dat het net zou gaan als de 

vorige keer; eerst werd deze coverfoto (hierboven)

gekozen en zo ongeveer een week voordat het 

boek naar de drukker ging, vond ineens niemand

hem meer leuk, oh, dat was een gedoe..

besloten we nu er samen Goed over te praten..

Het lastige is met foto's (dit is een bijvoorbeeld een foto

die mijn vorige boek niet haalde)

en dus zeker ook met covers,

dat iedereen een andere mening/smaak heeft.

Dus aan hoe meer mensen je het vraagt, hoe moeilijker 

het wordt, de een vind roze letters mooi, de ander zwart,

de volgende wil die uitsnede van de foto, de ander

vind het leuk maar dan met een andere jurk..

Ik stuurde de verschillende covers op, naar een aantal

mensen die ik hoog heb zitten op ontwerpgebied,

en ook zij vonden allemaal iets anders.

Ook bij de uitgever werden ze goed bekeken,

met name door de verkoopafdeling, zij moeten het

goedkeuren, zij waren unaniem..(gelukkig)

Dus het is uiteindelijk de cover geworden 

die ik als eerste maakte, de letters zijn een compromis.

Wel, dat is een hele opluchting, en een rede 

voor wat slingers (pff) want nadat de cover aanvankelijk

werd afgekeurd en ik al een soort van schrikbeeld had

dat het helemaal opnieuw moest..

(het was echt heel veel werk en het viel niet mee om 

de foto's hier in mijn kleine huisje te maken en dan 

wil ik het nog niet eens hebben over het wachten op 

het Juiste licht..)

Nu deze hobbel is genomen kan ik het boek gaan afmaken,

ik moet nog een projectje of 4 maken, schrijven en 

behoorlijk wat foto's maken, mocht je een tip hebben

voor een goed locatie dan hou ik me aanbevolen.

Ik wens je een hele mooie maandag

-X-

ps.ik kan de cover natuurlijk nog niet laten zien,

wel kan ik zeggen dat mijn dochter Judith er op staat..

Braver & stronger..

Goed weekend!

-X-

About houses and feeling at home..

Vannacht kon ik niet slapen, dat kan je zo wel eens hebben,

ik was blijkbaar nog niet uitgedacht..

Eerst stel ik me dan altijd allerlei plekken voor waar ik

op dat moment Niet zou willen zijn, zodat ik dankbaar 

ben dat ik in mijn eigen bed lig, zoals in een donker woud,

met een tentje op de richel van een berg, dat soort dingen..

Dat hielp niet, dus ik dacht misschien kan ik beter

aan leuke dingen denken, zoals Franse huizen..

Onwillekeurig begon ik huizen te tellen waarin ik ooit

gewoond had (een soort variant op schaapjes)

Tegen de tijd dat ik bij de 30 was vond ik het wel genoeg,

ik kreeg het gevoel dat ik een zwerver was :-)

Daarna dacht ik aan alle fijne Franse huizen die wij zagen..

(even voor de duidelijkheid, deze knapperd 

is mijn dochter Judith en niet ik, haha)

En oh wat een mooie huizen zagen wij, te koop, te huur,

met dak en zonder (niet praktisch, zo heb ik begrepen)

We keken bij ramen met plaatjes van huizen

(letterlijk en figuurlijk) van makelaars, gluurden

naar binnen als er ergens een bordje te koop stond.

En bedachten wat je daar dan zou moeten doen,

een vakantie is leuk, maar wonen is een ander verhaal.

Dus we hadden het over haakworkshops, een handel

in tweedehands dingen, je kan het zo gek niet verzinnen

of het is wel langsgekomen..

Het dwingt je natuurlijk tot de vraag, maar waarom zou

het daar anders zijn dan hier, waarom zou je 

die dingen daar wel doen en niet hier en vooral

wat is de definitie van jezelf ergens thuis en fijn voelen?

Dat kwam zo ongeveer neer op de mensen om je heen

en je veilig voelen op een fijne plak.

Daarnaast las ik in het boek De maakbaarheid van het geluk

van Sonja Lyubomirsky (aanrader!) over een onderzoek

dat je na ongeveer na 6 weken gewend ben aan een verandering,

in positieve of negatieve zin, en dat je dan alweer verlangt

naar het volgende droombeeld in je gedachten..

Zoiets als; als ik een huis in Frankrijk heb, ga ik

appeltaarten bakken en zal ik tevreden zijn etc..

Niet dus, misschien wel even, maar uiteindelijk vindt

je het daar ook weer gewoon..

(de term hiervoor is Hedonistische adaptatie, ik zou 

zeggen lees het boek eens, heel verhelderend..)

Er was genoeg om over na te denken vannacht,

en met de soort van conclusie dat als ik het Hier en Nu

niet kan vinden het niet erg realistisch is om te denken

dat dat Ergens anders wel het geval zal zijn

(je neemt jezelf en al je bagage tenslotte altijd mee)

Neemt niet weg het feit dat ik toch dolgraag een huisje

in Frankrijk zou hebben (en nee, niet aan een donker weggetje)

Misschien moet ik inzetten op een tweede huisje

als ik dan om de 6 weken hier en daar woon,

blijf ik de hele tijd blij en tevreden ;-)

Moet ik nog wel even een bestseller maken, oh ha,

daar wordt aan gewerkt, maar ik denk zomaar dat dat niet....

Eerst ga ik maar eens koffie drinken om wakker te worden

en misschien moet ik maar eens een appeltaart bakken,

dat zou ik, als ik in Frankrijk zou wonen,

tenslotte ook doen..

Fijne dag

-X-

Oh, what a night..

De eerste nachten sliepen wij uitstekend in het Franse

huisje, het werd wel stik donker nadat de zon onderging,

en er was ook niet elke avond straatverlichting..

Wij besloten samen op de begane grond te slapen,

gewoon omdat het gezellig was maar ook omdat we 

het een piepklein beetje eng vonden, er zat ook een wiebelig

slot op de glazen voordeur (zonder gordijn) maar dat was

meer in de categorie: Oei-best-donker-hier..

(giebel, giebel..)

De een na laatste nacht was ik dan ook niet echt verontrust

toen wij om een uur of 12 werden opgeschrikt door

een enorme bonk op een van de luiken, Judith zat meteen

rechtop in bed, maar ik ging gewoon even kijken.

Niet dat ik veel zag want er waren geen buitenlichten..

Vervolgens lagen wij, zonder dat we het van elkaar wisten,

wakker, ik dacht laat Judith maar slapen, ik let wel op..

(het blijft mijn dochter..beschermend moederdingetje..)

Om een uur of 2 hoorden we vervolgens, het grind knerpen,

een mobiele telefoon, die niet de onze was, geklop,

en er scheen fel licht door de kieren van de luiken..

(het regende dus het was zeker niet de maan..)

Toen kreeg ik ook wel een beetje de zenuwen, toch

ben ik gaan kijken, ik deed het licht aan en we hoorden

een auto starten en wegrijden, wel...pfff..

We zijn in bed gebleven, wat hadden we anders moeten doen,

ik zag ons ook nog niet aangekleed aan de keukentafel

zitten, we hadden elkaar gek gemaakt denk ik..

Later zagen we nog eens het felle licht en 

lagen de rest van de nacht wakker..

Het goede nieuws was (en is) dat het altijd weer licht wordt,

de nacht kan nog niet zo inktzwart zijn geweest..

Maar wij hadden het wel gezien, hoewel er niks Echt

gebeurd is, ik wilde bovendien 

niet nog een nacht wakker liggen, wat absoluut zo 

zou zijn, de schrik zat er nu goed in..

Dus wij pakten onze spullen en vertrokken naar het Noorden..

In de auto hebben we er verschrikkelijk om moeten lachen;

wij stelden ons een kat voor met een telefoon, een vos

op het grind, een hert met een zaklamp en alle dieren

samen in een autootje midden in de nacht wegrijden..

Jammer was dat ik een hele dag fotograferen heb gemist,

waardoor ik nu eigenlijk veel te weinig foto's heb

voor mijn boek, dus ik moet weer iets anders verzinnen..

Geen huisje aan een klein weggetje in Frankrijk,

haha, doe maar even niet...

Wij zijn veilig thuis gekomen, ondanks het feit

dat we behoorlijk moe waren, maar oh wat lag dat

heerlijk (en veilig) in ons eigen bed..

Ik wens je een mooie dag

-X-

Workshop etc..

Een tijdje geleden kreeg ik een telefoontje van

Katrien, zij doet de publiciteit voor mijn boeken 

bij mijn uitgever (mijn brandmanager, als ik echt hip wil doen)

Of ik wat papier workshops wilde doen op de boekpresentatie van

Arne en Carlos, je weet wel die breiende mannen,

maar nu hebben ze een boek over boekbinden,

en het verzamelen van plaatjes..enzo..

De hele dag draait natuurlijk om hen, maar 

Geertje Aalders  en ik (haha) zijn ook gevraagd

Het zijn 3 workshops met steeds ongeveer 30 mensen,

dat lijkt mij al een soort van onmogelijke opgave,

ik mag wel een papier van 1 meter bij 1 meter hebben,

om iets voor te vouwen, anders ziet niemand het..

Ik heb maar ja gezegd zonder er al te veel 

bij na te denken, anders had ik het nooit gedaan..

De bezwaren zouden gewoon de overhand hebben genomen,

zo word ik zenuwachtig van grote groepen mensen, 

ik heb geen idee hoe ik een workshop moet geven,

en ik kan nog wel wat dingen bedenken..

(feel the fear, do it anyway, zie je hoe vaak die aanwijzing

van pas komt, ik zou het op de muur moeten schilderen)

Mocht je er naar toe willen, kijk dan even op de 

blog van de Flow, zij organiseren dit evenement samen met Kosmos.

En ik, ga een paar leuke dingen verzinnen,

die ik kan doen tijdens de workshops, 

een heleboel papier verzamelen, en op die dag

ga ik gewoon 3 swingende workshops geven,

alsof ik nooit anders deed (natuurlijk niet met zo'n jurkje..:-)

Dat lijkt me een beter beeld om naar uit te kijken

dan alle andere Dat-gaat-niet-lukken-gedachten

Ik wens je een fijne dag

-X-