Go girl..

Vanuit een klein beetje wit :) en koud Amsterdam

wens ik je een warm weekend

-X-

Happy color on a grey day

Soms haak ik gewoon maar wat,

dan heb ik niet echt een plan van te voren,

maar begin ik gewoon ergens en dan ontstaat er iets.

Meestal kijk ik dan ondertussen 

op mijn laptop naar uitzending gemist,

of naar een film, tijdens het haken van deze,

keek ik naar Magic in the Moonlight van Woody Allen.

(had ik al eens verteld dat ik echt dol ben op films van hem,

heerlijk, vooral de eindeloze dialogen.)

Mocht je ze ook willen maken, zo doe je het:

Ik heb niet precies aangegeven wanneer je 

welke kleur kan nemen, dat laat ik aan je eigen inzicht over.

Zelf heb ik dat eigenlijk willekeurig gedaan,

gewoon op het gevoel, haha, gevoelsmatig haken..

Misschien wordt het wel een nieuwe trend ;)

Het meest logische is om er een vlaggenlijn van te maken,

een rond kussen kan ook, of een taart :) zie maar.

En oja, als je zelf niet kan haken of er geen tijd

voor hebt kan je ze ook bij mij bestellen.

Dat kan trouwens ook met andere dingen die 

ik maak, je kan mij altijd mailen met een vraag,

kan ik je vertellen wat mogelijk is,

en natuurlijk wat het kost.

Ik wens je veel plezier met haken of met 

wat je dan ook gaat doen.

Ik moet naar de stad, of zoals ik zelf altijd het gevoel

heb als ik naar het centrum ga, naar Amsterdam.

Hier in Noord voelt het helemaal niet als de stad..

Dus ik doe mijn kaplaarzen aan en zet mijn zuidwester op

(haha, zijn er nog mensen die die hebben,

zo'n knalgele van die rubberachtige stof..)

want het spookt nogal buiten.

Dagdag,

-X-

Wool heaven

Al op de middelbare school was ik dol op wol,

of misschien zelfs nog wel eerder..

Ik kan me nog goed de handwerklessen herinneren

op de lagere school, fantastisch, vond ik dat,

het idee dat je van een draadje Iets kon maken..

Toen ik een jaar of 17 was kocht ik een spinnenwiel

(waar ik lang voor gespaard had) spon en verfde

mijn eigen wol, de kleuren lang zo mooi niet

als deze wol in Marrakech, meestal werd het een beetje

geelachtig want ik verfde ze met planten en uienschillen :)

Maar oh, het intens tevreden gevoel als 

de strengen hingen te drogen..

Dus toen ik plaatjes zag van Marrakech

met de prachtige gekleurde strengen wol,

wilde ik dolgraag wat van die strengen meenemen.

(vandaar de bijna lege koffer op de heen weg, haha)

Dus wij gingen op zoek, er stond in het boekje 

dat er een wolververs souk was, we liepen mee

met iemand op straat die ons de weg wel even zou wijzen

 Aangekomen bij een ververij werd ons zo opdringerig

 duidelijk gemaakt dat we iets moesten kopen, 

dat het bijzonder ongemakkelijk was.

Het was een goede les: als je met iemand meeloopt,

of de weg laat wijzen moet daar iets tegen over staan..

Uiteindelijk konden we weg komen en we 

hebben daarna niemand meer wat gevraagd..

Daarna vroeg ik het in het pension, 

Ank, de eigenaresse, wist wel een wolwinkel,

verborgen ergens op een binnenplaats

die niet toeristisch was, ze bracht ons erheen

(en nee, haha, ze wilde er niets voor terug ;)

kris kras door de kleine straatjes,

we hadden het zelf nooit gevonden.

En oh.. zoiets zag ik nog nooit, een prachtig gebouw,

vol met balen wol, waar je maar kijken kon.

Ik zocht een hele berg strengen uit, die nog werden

afgewogen met van die koperen gewichten..

Bij elkaar bijna 3 kilo voor nog geen 16 euro..

Je mag wel zeggen dat ik even in de wol-hemel was..

Ik was zo enthousiast over de wol dat mijn fantasie

op hol sloeg..ik overwoog om een hele baal

naar Nederland te laten verschepen en het hier 

te gaan verkopen, serieus..;)

P. zei, zoals altijd met wel wild plan ik ook bedenk,

dan doe je dat toch, maar had geen idee hoe ik dat

aan had moeten pakken en liet het hele idee varen.

(Ik bedoel maar, stel je voor dat hier ineens een 

vrachtwagen komt voorrijden met een bestelling

voor mij, de hele baal hier op de stoep zet en dan..)

Dus ik laat het voorlopig maar even bij

mijn blije koffer vol met strengen in de prachtigste kleuren.

Ik weet nog niet wat ik er van ga maken,

de wol is vrij ruw, dus niet geschikt voor een trui of zoiets.

Maar ik ben al blij genoeg met de strengen

die hier ophangen en net als vroeger

geven ze mij dat fijne tevreden gevoel, zoveel draad

waar ik uiteindelijk Iets van kan maken,

magisch toch?

Ik wens je een kleurrijke dag

-X-

Honnepon for free :)

Deze, ja wat is het eigenlijk, gestempelde tekst,

maakt ik eens jaren geleden voor mijn blog,

ik weet niet meer precies waar de tekst over ging,

maar waarschijnlijk over iemand die ik aardig vond.

Ook werd hij gebruikt in mijn boek Vive la vie

in een stukje over een zeeman :)

Mijn verbazing was groot toen ik hem laatst 

in geprinte versie bij iemand op de muur

op een foto op Instagram tegen kwam.

Toen ik vroeg waar die tekst vandaan kwam,

bleek hij overal op internet te zweven.

Nu is het natuurlijk geen enkel probleem

als je van iets een printje maakt voor eigen gebruik,

maar er waren zoveel reacties op het plaatje,

dat ik dacht ik laat ze printen 

en verkoop ze voor 3 euro..per stuk

Nou haha, dat was geen doorslaand succes,

misschien was een fotootje op Instagram te weinig

(of mensen dachten kom op zeg, ik print hem zo van internet)

dus raakte er maar een paar kwijt..

Nu heb ik hier nog 20 Honneponnen liggen,

dus het leek mij een goed idee om ze hier aan te bieden.

Ik wou het zo doen: De eerste 20 mensen die mij mailen

om mij om mijn adres te vragen, dan geef ik dat..

Dan stuur je mij twee postzegels op en je adresgegevens

en vervolgens stuur ik je de (gratis) Honnepon print

(iets groter dan een have A4) goed idee?

Ik beantwoord alleen de eerste 20 mailtjes

(wil ik er nog even bij zeggen)

het kan dus zijn dat je geen antwoord krijgt,

anders zit ik straks een hele tijd Sorry mailtje te versturen..

(oh dat klinkt wel heel kattig, niet zo bedoeld hoor)

Wel, ik wens je een mooie dag,

en ik hoop dat er vandaag iemand is tegen wie je

honnepon kan zeggen..haha, ik zal het bij gebrek aan man

(door de week) en kat, toch echt tegen de stoel

moeten zeggen ;)

-X-

Nagekomen bericht:
 oh, ze zijn al op, het heeft geen zin meer
om te reageren, misschien zal ik er nog eens wat bij
laten printen en het binnenkort nog eens doen.
Bedankt voor alle leuke reacties, xxx

About cats..

Eigenlijk heb ik altijd katten gehad,

als kind hadden we Bartje en Miesje,

de eerste was een dikke rode kater en Miesje..ach..

die was eens onder een brommer gekomen en sindsdien

was ze zo mak als een lammetje.

We wandelden met haar in een poppenwagentje rond,

en ze bleef gewoon liggen, echt waar..

Ook later had ik altijd wel een kat,

zo was daar mevrouw van Puffelen, hoewel ze 

meestal gewoon Puffel werd genoemd,

ze leek wel een beetje op deze kat in Marrakech.

Ik was bijzonder gehecht aan Puffel en toen

zij dood ging, huilde ik tranen met tuiten,

hoewel ik niet precies weet wat tuiten zijn..

Toen de kinderen klein waren kregen we 

Simba en Baloe, beide uit hetzelfde nestje.

Het was in de tijd dat ze naar Disney films keken

vandaar de namen (ze mochten er elk eentje kiezen)

Tussen Baloe en mij heeft het nooit echt geboterd,

ik weet niet precies waarom, maar ze was niet dol op mij..

Maar Simba..och..Simba, die zat soort van aan mij 

vastgeplakt, ze volgde mij de hele dag.

Liep mee naar de waslijn en zat naast mij op een stoel

als ik aan mijn buro zat..

Hele gesprekken voerde ik met haar als ik

alleen thuis was, wat die kat allemaal gehoord heeft..haha.

Simba liet ik achter in Driewegen omdat ze 

gewoon te oud was om mee te nemen

en ik moet zeggen dat ik het hartverscheurend vond...

Nu hebben we geen kat, het zou ook niets geweest zijn,

de laatste jaren met al die verhuizingen..

Maar soms mis ik het wel hoor, zeker als ik

hier door de week alleen thuis ben.

Nu weet ik wel dat katten niets terug zeggen,

dus ik zou net zo goed tegen een stoel kunnen praten,

maar dat voelt toch anders..:)

In Marrakech zag je overal katten, ik weet niet hoe vaak

ik wel niet ooh en aah gezegd heb

(en hallo liefje, lig je lekker in het zonnetje,

maar dat terzijde)

Ze zagen er over het algemeen goed verzorgd uit,

op een uitzondering daargelaten..

Maar ik had er dolgraag eentje meegenomen,

verstandig als ik ben (ha) deed ik dat natuurlijk niet..

Om verschillende redenen is dit geen goed moment

om een katje in huis te halen maar helemaal 

kat-loos ben ik niet want

zo af en toe kom ik hier de kat van de buren tegen,

dan babbel ik wat tegen hem, soms blijft hij

geduldig zitten en luistert even, maar meestal

wandelt hij met zijn staart in de lucht verder..

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Books I read #2

De laatste tijd heb ik veel boeken gelezen,

natuurlijk op vakantie, op het dakterras,

even de stilte opzoekend na de hectiek van de stad.

Maar ook omdat ik me niet zo lekker voelde

de afgelopen tijd (het gaat al een stuk beter hoor;)

ik lag 's middags soms een uurtje of wat op de bank.

De meeste boeken haal ik gewoon in de bibliotheek,

maar soms koop ik ze ook in de kringloopwinkel.

Hoewel het aanbod van spullen niet echt denderend is

(en dat is maar goed ook :) is het aanbod van boeken groot.

Vaal zelfs hele nieuwe ongelezen boeken

voor zomaar een euro of wat.

Omdat het maar een klein huisje is, waar we wonen,

is er eigenlijk geen plaats voor een boekenkast,

dus ik maak stapels, op de bank,

en als het daar te vol wordt leg ik ze..

op de rand in het trappenhuisje (waarvan het nogal

lastig is om een fatsoenlijke foto te maken :)

En hoezeer ik mijzelf ook steeds voorneem om 

een lijstje te maken van de boeken die ik las 

voor mijn boekenrubriekje hier op mijn blog,

vergeet ik het telkens weer..

Zo weet ik niet meer welke boeken ik meenam op 

vakantie, nog wel waar ze over gingen, maar de namen..

Ik liet ze ook achter in het pension,

zodat ik meer ruimte in mijn koffer had voor wol..

Ik vind het nog steeds leuk om mijn eigen boeken,

op een stapeltje tussen anderen te zien liggen, haha.

Maar goed, dit zijn de boeken die ik wel op schreef

nadat ik ze (met veel plezier) las.

-De interessanten van Meg Wolizer, ik kreeg het voor 

mijn verjaardag van Dries (trouwe lezer van mijn blog)

Hij zei erbij dat het eerste hoofdstuk niet zo 

leuk was om te lezen, maar de rest van het boek wel.

Inderdaad, ik begon er een paar keer in, legde het

weer weg, laatst besloot ik door te lezen

en ik las het in een ruk uit, fantastisch..

-Een mus valt ter aarde van Linda Spalding,

over een familie op een boerderij in Virginia rond 1790.

Op het moment dat zij per ongeluk een slaaf kopen,

volgen er een reeks (dramatische, vond ik)

gebeurtenissen, prachtig verhaal..

Deze boeken las ik niet, maar ik bewaar (en kocht) ze

vanwege de leuke kaften:)

Het laatste boek wat mij erg aansprak is:

-Een ster voor mevrouw Blake van April Smith.

gebaseerd op een waargebeurd verhaal over moeders

van zonen die sneuvelden in de eerste wereldoorlog.

De moeders mogen van de Amerikaanse overheid

hun graven bezoeken in Frankrijk.

Klinkt allemaal een beetje zielig, valt wel mee hoor

en echt heel mooi beschreven.

Ik ben heel benieuwd wat jij las, de laatste tijd..

Ik wens je een heel fijn weekend

(met natuurlijk een fijn boek, op de bank)

-X-

Flowers for you

Allereerst wil ik jullie natuurlijk hartelijk bedanken

voor de lieve reacties op de portretten..

Nu zegt P wel eens wat zie je er mooi uit,

meestal zeg ik dan huhu en ik denk dan

helemaal niet joh want....(noem maar op)

Van te voren dacht ik er helemaal niet over na

wat de reacties zouden zijn, ik blog altijd

als ik net wakker ben, dat gaat het beste 

omdat ik dan nog wat wazig ben..

Op een ander moment van de dag zou ik 

het blogbericht eindeloos herschrijven en opnieuw doen,

omdat ik het dan Heel Goed zou willen doen

(in de ochtend kom ik daar niet zo op..:)

Maar ik moet zeggen dat ik er een beetje van moest blozen,

daarom bloemen voor jullie, weliswaar virtueel, maar toch..

En oh weer een mandje, ik zit duidelijk in de

mandjes-fase (mocht dat er eentje zijn, haha)

Ik haakte zomaar wat op de bank,

als ik niet echt een projectje heb dan probeer ik

zomaar wat, ik heb een mandje vol (ha)

met allerlei onaffe losse haakdingetjes..

Mocht je ook zin hebben in een beetje kleur

en een makkelijk haakwerkje, zo maak je ze:

Ik wens je een kleurrijke dag

-X-

Portraits (very rare:)

Eigenlijk worden er bijna nooit foto's van mij gemaakt,

van een heel leven nog geen album vol, denk ik

als je ze allemaal bij elkaar zou doen.

(en de moeite zou nemen ze in te plakken)

Er zijn een paar jeugdfoto's, niet eens van elk jaar,

het zat gewoon niet in het systeem ;)

Later was ik altijd degene met een camera

(ik heb echt bergen foto's van mijn kinderen)

Ook ben ik niet zo van de selfie,

het voelt gewoon raar om zo de camera op je zelf te richten.

Dit is zo ongeveer de afstand die ik 

nog wel kan hebben :)

Het meest merkwaardige fenomeen wat ik 

wat dat betreft gezien heb, is de selfie stok,

ik weet niet of het echt zo heet, maar dan hebben mensen

hun mobiele telefoon aan een lange stok zitten

zodat ze beter foto's van zichzelf kunnen maken,

het ziet er overigens wel heel grappig uit..

Maar goed, dat moet ieder voor zich weten, nietwaar?

Deze vakantie zijn er wel een paar foto's van mij genomen,

als P. de camera gebruikte,

deze zag ik pas toen ik ze op mijn computer zette..

Dit is midden in Marrakech, bij een oud fort,

waarvan enkel de muren nog overeind staan.

Op die muren nestelen ooievaars, echt fantastisch..

(oh, liep ik daar nog maar even in het zonnetje)

En ha, deze, ik heb wel even geaarzeld moet ik zeggen

om deze erbij te zetten,

op het dak van het hotel in de Atlas.

Kijk even naar de sokken, die kocht ik in de souk,

op weg naar de taxi die ons er heen bracht

(dat moest wel, van die taxi, er ging geen bus heen)

Dat was het enige niet mindful moment in de vakantie,

we pakten onze koffer en ik was mijn sokken kwijt

(dat gebeurt zo vaak thuis, in de was, maar op vakantie?)

Omdat het daar 's nachts koud was,

was ik helemaal gestresst vanwege de niet-sokken..

Uiteindelijk was dit het meest onopvallende paar

wat ze verkochten, de rest was allemaal fel en bont gekleurd..

Had ik geweten dat P die foto nam,

was ik wel iets charmanter gaan zitten, haha,

zoveel foto's zijn er tenslotte niet van mij gemaakt

maar vooruit, degene die er zijn zal ik dan maar koesteren :)

Ik wens je een zonnige dag

-X-

Little origami enveloppes #diy

Oh haha, nu ik vanochtend mijn foto bestand opende

om de foto's te zoeken van de envelopjes post,

zag ik dat het weer met een mandje was..

Ik word voorspelbaar, wel, omdat het nu veel te 

donker is om een andere te maken, gebruik ik hem toch maar..

Het is lang geleden dat ik vouw-dingetje er op zette 

dus ik hoop dat je er zin in hebt.

Het envelopje is heel makkelijk te maken,

je kan er natuurlijk ook een kant en klaar briefje vouwen

en mocht je het op de post willen doen, zou ik het 

wel dichtplakken, ik weet niet of het dicht blijft zitten..
Zo doe je het:

Wil ik jullie nog even bedanken voor alle lieve 

reacties op de souvenirtjes uit Marrakech.

Ik wil graag een kadootje opsturen naar:

Jans, Susan, Ageeth Mooy en Circusbeer.

Als jullie je adres willen mailen, stuur ik het op.

Omdat ik Ineens allerlei foutmeldingen krijg

(daar word ik altijd wat nerveus van ;)

ga ik snel op publiceren klikken..

Maar niet nadat ik je de gedacht meegeef dat 

het vandaag (en op alle andere dagen) 

goed genoeg is als je gewoon je best doet,

perfect zijn is Zo ouderwets :)

Maar misschien heb ik het nu wel voornamelijk 

tegen mezelf...hoe dan ook:

Fijne dag

-X-

Blue monday and plastic baskets

Vanochtend zag ik op Instagram dat het Blue monday is,

de dag waarop de meeste mensen zich neerslachtig voelen,

de gloed van de feestdagen is eraf en de zomer

lijkt verder weg dan ooit..

Dus ik zou kunnen vertellen over het feit dat ik al 

soort van ziek ben sinds ik van vakantie terug ben,

het lijkt maar niet over te gaan...of over mijn kies,

die ik vlak voordat we weggingen liet behandelen,

afgelopen zaterdag nog eens, maar dat ik nog steeds 

scheel zie van de kiespijn..maar dat was niet het idee..:)

Het zou je ook niet helpen deze dag door te komen,

tenzij je denkt: het kan altijd nog erger, haha..

Eigenlijk wilde ik zo'n heerlijk inhoudsloos 

babbelverhaaltje maken over plastic mandjes..

Ik heb er talloze en toen ik in Marrakesh 

de sinaasappel verkopers zag, die op een kleedje 

op de grond hun waar verkochten en dan de sinaasappels 

in een prachtig mandje afwogen met aan de andere kant

wat van die ouderwetse koperen gewichtjes,

wilde ik heel graag eentje hebben..

Maar nergens te vinden natuurlijk

en ik wilde ook niet aan zo'n arme man vragen 

of ik zijn mandje mocht kopen, aah nee zeg.

Dus toen ik in een winkeltje het blauwe mandje zag

(van de eerste foto) gevuld met bestek, vroeg ik 

aan de zoon van de verkoper of ze ook zulke mandjes verkochten.

Nee, ze de jongen, waarop zijn vader vroeg

(maakte ik op uit de gebaren) wat ik wilde..

Meteen daarop gooide hij het bestek uit het mandje,

en ook uit het groene en ik mocht ze kopen.

Ik sputterde nog wat tegen, hoewel ik niet

zo goed kan sputteren in het Marokaans,

en kocht de mandjes..terwijl de zoon

 er ietwat beteuterd bij stond (och arme)

Uiteindelijk vond ik op de laatste dag, de zo gewenste

sinaasappelmandjes, in een winkeltje met allerlei

huishoudelijke dingetjes, er stond een hele stapel :)

Je mag wel zeggen dat ik nu een grote verzameling bezit,

waar je, als het er op aan komt, niet zo veel aan hebt..

maar nu dat niet het geval is, zijn ze wel handig.

Ik heb tegenwoordig enkel maar 1 kast waar ik alles

in kwijt moet, dus ik doe de mandjes vol,

met van alles en nog wat en stapel ze op elkaar..

Zo is het toch nog een post geworden met inhoud,

haha, de inhoud van plastic mandjes, welteverstaan..

Ik wens  je werkelijk alle mooie gedachten,

die je maar kan bedenken vandaag, want 

van de dag zelf moet je het blijkbaar niet hebben..

Je kan nog 1 dag meedoen aan de give-away 

van afgelopen vrijdag, mocht je dat opfleuren.

-X-

Little presents from Marrakech (for you:)

 Van te voren had ik natuurlijk al verschillende foto's gezien

van Marrakech, en natuurlijk zag ik allerlei dingen,

die ik graag mee naar huis zou willen nemen.

Dus we namen een min of meer lege koffer mee..

(na een lichte aarzeling, ik vond het wel heel hebberig:)

Het was vooral het handwerk en de wol 

die ik echt fantastisch vond (daar over later meer)

Zo kocht ik deze rolletjes (borduur)zijde, waar ik er eerst

maar drie van kocht en later ging ik nog eens terug

naar het piepkleine winkeltje van zomaar een paar

vierkante meter wat tot aan de nok toe vol lag

met enkel deze rolletjes..oh, je had het moeten zien..

Toen ik nog een paar rolletjes

kwam halen zei de verkoper dat het goedkoper was per kilo..

huh..Zo goedkoop? Dus ik kocht een kilo..:)

De rest van de spullen was allemaal niet zo bijzonder,

maar de winkeltjes des te meer..

Deze spiegeltjes (ik heb er nog een paar) kocht ik bij

een soort gat in de muur, waar een man lag te slapen

op een berg dozen, ik maakte hem voorzichtig wakker,

wees een spiegeltje aan en hij zag er wat verbaasd uit..

Hij begon te graven in zijn winkeltje en haalde er nog 

een paar tevoorschijn, die ik natuurlijk allemaal kocht

(ik had hem tenslotte wakker gemaakt, haha)

Oh en deze schriftjes, kocht ik een winkeltje 

in het Atlas gebergte, waar een man samen met zijn 

twee (echt schattige) kinderen aan het rommelen was..

Ik wees een schriftje aan, maar hij wimpelde het weg

en kwam met allerlei moderne schriftjes aan,

met allerlei Disney figuren er op..ook de kinderen

begonnen enthousiast mee te zoeken.

Uiteindelijk mocht ik deze kopen, het kopen van spullen,

is een ingewikkeld ritueel, je lijkt niet zomaar

iets te kunnen aanwijzen en mee te nemen,

niets is ook geprijsd.

Je wijst aan wat je wil hebben, vraagt naar de prijs,

dat word dan een beetje weggewimpeld en als je 

dan uiteindelijk zegt dat dit alles is, wordt er op 

een rekenmachine eindeloze berekeningen gemaakt

en het eindbedrag op een briefje geschreven..

Behalve in de Souk, wat heel commercieel is

heb ik nergens afgedongen, het duurt eindeloos

en het meeste is al zo goedkoop..

Deze scrub dingetjes, ik zou niet weten hoe je ze 

anders zou moeten noemen vind je echt overal

(en achteraf hoorde ik dat ik er veel te veel voor

betaald heb, haha, ik heb de verkoper in ieder geval

een goede dag bezorgd)

Mocht je het leuk vinden om een klein kadootje 

uit Marrakech te ontvangen, ik geef er 4 weg

laat mij dan weten wat je leuk vindt:

 een paar strengetjes borduurzijde (welke kleur?)

een schriftje, waarvan de tijger op de achterkant zit

(de boeken en schriftjes lezen van achter naar voor)

 Misschien het spiegeltje van de slapende man,

of een omgehaakt scrub-dingetje?

Je kan tot maandag reageren, in de tussentijd

wens ik je een fijn weekend

-X-

Simple things

Ik wens je een fijne dag

-X-

Blue skies, laundry and pegs..

Altijd als ik naar het buitenland ga,

haha, zo klinkt het alsof ik af en aan het land verlaat,

dat is natuurlijk helemaal niet zo, maar goed,

als ik dan ga, verheug ik mij op de wasknijpers..

(ach, zo heeft iedereen zijn eigen pleziertje, nietwaar?:)

Mijn hart springt altijd op van een goede waslijn 

met wat wapperende was eraan.

Wat de waslijnen betreft werd ik niet teleurgesteld,

overal zag ik ze, nu hebben ze in Marrakech

overwegend platte daken en veel zon, dus dat is 

natuurlijk bij uitstek een prachtige plek.

Maar wasknijpers...ik heb ze niet gezien behalve bij

het hotelletje in de Atlas, maar dat was dan ook

van een Franse eigenaresse..

Overal flapten ze de was zomaar over de lijnen heen,

wat steeds opnieuw een mooi beeld opleverde,

maar waarbij ik steeds een lichte neiging voelde

om ze mooi recht op de lijnen te hangen..

Het scheelt ook een hoop strijkwerk, lijkt mij.

(hier spreekt de was-neuroot in mij :)

Het allermooiste was moment zag ik in de bergen,

waar een vrouw de was in een riviertje deed,

en de feestelijk gekleurde schone stukken op de 

rotsen te drogen legde.

Ik heb er geen foto van gemaakt, sowieso niet van mensen

die bezig waren met hun dagelijkse dingen,

het voelde als een inbreuk op hun leven, ik zou het ook niet 

fijn vinden als ik hier mij ramen sta te zemen

(als voorbeeld, dan) en er gaat een toerist

een foto van mij maken, als een soort Hollandse folklore..

Dus ik zocht naar wasknijpers,

in de vele piepkleine winkeltjes, vaak zomaar een paar

vierkante meter, overvol met allerlei huishoudelijke dingetjes.

Ik vond van alles, houten lepels, een theepot,

goudkleurige taartvormpjes, maar geen wasknijpers..

Ik heb er ook niet naar gevraagd, de verkopers 

zouden me allerlei andere  dingen aangeboden hebben,

en ik zou het dan een beetje sneu hebben gevonden,

om dan uiteindelijk niets te kopen..

Deze waslijn past misschien niet helemaal in het verhaal,

maar is wel van een bijzondere schoonheid.

Dit was in een feministisch centrum, 

midden in de oude stad, in een prachtig gebouw.

Overal hingen posters met teksten die hier

niet misstaan zouden hebben in de jaren 70.

Zo van; je hoeft niet naar je man te luisteren en 

het huwelijk is geen gevangenis..

Enfin, met enige weemoed kijk ik naar de blauwe lucht,

die ik hier nog niet gezien heb sinds we terug zijn gekomen..

En wasknijpers of niet, ik zou mijn was,

die hier aan een armzalig rekje in het trapgat hangt,

met wasknijpers, dat wel, zo inruilen voor een waslijntje daar..

En mocht het nu allemaal op niets uitlopen hier

(je weet het maar nooit ;)

dan kan ik altijd nog naar Marrakech gaan

met een container vol wasknijpers en ze daar in zo'n piepklein

winkeltje gaan verkopen.. (met gratis ophang advies, haha)

Ik wens je een fijne dag en natuurlijk wat zon

en een blauwe lucht, zodat je je was buiten op kan hangen!

-X-