Jammer

Gisteravond zat ik even met mijn vriendin Fem

te appen (oh de hipheid daarvan, haha) over de

dingen van de dag, natuurlijk de leuke maar ook

over de minder fijne, de dingen die jammer zijn.

Daar apten we wat over en op een gegeven moment

typte ik zomaar: de jammerheid van veel dingen..

Dat is natuurlijk helemaal geen woord, maar het 

vatte het mooi samen; al die dingen die jammer zijn.

Dat de dingen niet gaan zoals we het ons

voorgesteld hadden, dat je partner zich gedraagt

op een manier die je graag anders had gezien,

dat je je dromen steeds moet bijstellen, 

dat ik niet meer in Zeeland woon en ga maar door..

De lijst met jammerheden is eindeloos, daar mijmerde

ik later even over na, ik bedacht me dat het

fijn zou zijn als je er een lange draad van zou kunnen

maken en ze op zou kunnen rollen als een

klos garen, klossen vol..

(ik zat te haken terwijl ik daar over nadacht,

vandaar waarschijnlijk)

Dat je daarna van al dat garen iets fijns, warms

en iets wat comfortabel is zou maken..

Want daar komt het uiteindelijk op neer, denk je niet,

al die teleurstellingen en gevoelens van ongenoegen

ergens een plaats geven (waar dan ook) en 

weer monter en met vertrouwen verdergaan en vooral

jezelf en alle dingen met wat humor bezien,

want oh als je vast zou houden aan alle 

dingen die je jammer vind, zou je 

verdrinken in de Jammerzee..(die ook niet bestaat ;-)

Dus ik brei en haak verder ik heb nog kilometers draad

en ik app vrolijk verder want gedeelde smart..

Ik wens je een heel goed weekend

-X-

Op pad..

Dank jullie wel voor de bemoedigende berichten,

ik klim weer uit het dal en ga maar 

weer eens op pad..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Appeltaartdag.

Vandaag is het een dag dat ik wel een hele rol

van de kaartjes die ik altijd uitdeel nodig heb..

Gisteren kreeg ik, na weken op een antwoord te hebben

gewacht, een mailtje, wat zo ongelofelijk bot was,

dat ik compleet omver geblazen was/ben.

Ik kan natuurlijk niet vertellen hoe en wat omdat het

niet erg chic is om op de social media met 

modder te gaan gooien, dus ik hou het voor me.

Ik zou hier graag nog eens een lans willen breken

voor vriendelijkheid en de gevoelens van een ander..

Een goede stelregel lijkt mij dat je je afvraagt als je

een mailtje stuurt of in welk contact dan ook dat 

je je afvraagt; hoe zou ik het zelf vinden 

als ik dit bericht kreeg/ zo behandeld wordt..

Enfin, ik ga even puinruimen, van de scherven

weer iets in elkaar lijmen en mijzelf een hele rol

kaartjes met appeltaartdagen cadeau doen..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Warme wantjes

De laatste weken zit ik helemaal in de wantjes,

je zou ze ook wanten kunnen noemen maar

eigenlijk zijn het maar halve wanten, ik heb ze graag zo,

het is hier vaak niet koud genoeg voor hele wanten.

Ik haakte er vele nadat ik eindeloos bezig geweest 

ben met het perfectioneren van het patroon.

Naast de gelukte stapel heb ik ook een berg

mislukte wantjes, met fouten er in of de wol was net

op aan het einde het tweede wantje, zal je altijd

zien en van de meeste wol heb ik zomaar 1 bolletje..

Na het haken moest alles natuurlijk afgekant

worden, dat is zo'n klusje wat ik altijd uitstel,

dus ik werkte draadjes weg, honderden draadjes..

Als je er eenmaal aan begint valt het best wel mee,

maar dat is, zoals gisteren al vastgesteld hier, vaak zo.

(even tussendoor, heel hartelijk bedankt voor alle

leuke reacties op het Hup bericht, echt heel fijn.

het was overigens helemaal niet mijn bedoeling 

iemand aan te sporen om wat dan ook te gaan doen,

noch geef ik ooit ongevraagde adviezen, laat staan 

dat ik zou zeggen wat iemand moet doen, 

het was een persoonlijke ervaring :-)

Maar de wantjes, na alle losse eindjes, naaide ik er

nog een kleine labeltjes in, zodat je weet wat wat de 

achterkant is, er staat No Iron op, gewoon een grapje,

en een bandje van stof eromheen omdat dat gewoon

net wat gezelliger staat als je ze ontvangt..

Op de een of andere manier ben ik het beste in het 

verzinnen van eindeloos durende dingen, ik hou 

er blijkbaar van, van het bezig zijn, van het 

proces van het maken..

Enfin, nadat ik alle wantjes fotografeerde, dit zijn de

handen van Guusje, mijn charmante nichtje en

buurmeisje, zo schattig, die restjes blauwe nagellak,

kunnen ze vanochtend eindelijk online in mijn webshop.

En nu maar hopen dat ze hun weg vinden en ach ja,

mocht dat niet zo zijn, dan heb ik voor elke gelegenheid

een passende kleur, de komende winter..

Ik wens je een hele fijne dag

-X-

Hup

Soms zit ik eindeloos te dralen, en kan ik maar geen

beslissing nemen, zoals afgelopen zaterdag, toen ik maar

niet kon besluiten of ik nu wel of niet naar het 

Snorfestival zou gaan..

Al dagen speelt het dan af en toe door mijn hoofd,

maar ik stel het steeds uit, op de dag zelf moet je 

dan wel iets doen, hoewel niets doen ook een besluit is.

Ik maak dan allerlei afwegingen waarom wel en niet,

ik weet natuurlijk wel dat ik het leuk zal vinden maar..

en dan komt het; staat er wel geld op mijn OV kaart,

en ah het is altijd zo druk op Utrecht Centraal, ik 

heb hoofdpijn, misschien wordt het wel erger en zo

voort, de een na de andere gedachte.

Dan vind ik het weer flauw van mezelf en besluit 

(half en half) om te gaan en dan ratelt mijn hoofd

weer verder, totdat de gedachte kwam:

maar als Men nu denkt, wat komt zij nu doen?

Toen was het genoeg, aankleden en wegwezen,

de rest van de dag zou erger zijn als ik niet ging..

Dus ik ging op weg, al was het maar tot aan de pont,

het helpt mij om dan te denken, je hoeft niet aan te komen,

als je maar besluit om te gaan.

Als ik het in kleine stappen verdeel lijkt het makkelijker.

Ik noem nu dit uitje als voorbeeld, maar ik heb heel vaak

dezelfde riedel in mijn hoofd als ik iets moet besluiten

ik maak de bezwaren op maat als het ware :-)

Dus ik ging, met de pont, in de trein, met de bus en 

ineens was ik er toch en natuurlijk was het leuk,

dat wist ik ook wel en ik werd bijzonder hartelijk begroet

door allerlei mensen (wat leuk je te zien...insgelijks)

Het zou fijn zijn als ik de hele riedel achterwege zou 

kunnen laten, maar het gaat elke keer zo, ik zeg al bijna;

hallo riedel ben je daar weer..

Gisteren waren wij op IJburg, waar ik naar een 

rommelmarkt ging en we wandelden nog even op het strandje.

Daar zeg ik een meisje met een fietsje, bovenop de heuvel

ze aarzelde even,heel even maar en ze besloot om 

naar beneden te rijden, ik dacht, goed zo meisje,

gewoon gaan dat is de manier om het te doen..

Ik dacht zelfs heel even dat ik Hup zag 

staan op het weggetje, en bedacht mij dat ik een waardeloze

voorzitter ben van de Hup Club, misschien 

moet ik hem weer eens nieuw leven inblazen...

Ik wens je een hele fijne maandag

(de laatste foto is genomen met mijn telefoon,

niet echt een technisch goed beeld maar wel een beeld)

-X-

gone

Ik wens je een mooi weekend!

De groene flits.

Jaren geleden, ver voordat internet bestond (dat zou je

wel eens vergeten maar nog niet zo lang geleden was dat zo)

las ik eens ergens iets over een groene flits, die te zien

zou zijn op het moment dat de zon achter de horizon zakt.

En altijd als ik naar een zonsondergang op het strand

keek, vertelde ik dat verhaal, naar een ieder 

die het maar wilde horen...

Nooit geloofde iemand dat en omdat ik niet meer 

precies wist hoe het zat kon ik mijn verhaal ook niet

onderbouwen en ik wist ook niet meer waar ik het las..

Dan piepte ik nog wat van, het is echt waar hoor,

ik heb het Ergens gelezen...tuurlijk Ingrid (huhu)

De eerste keer dat ik met P. na het vallen van de avond

(ook zo'n mooie uitdrukking, de avond viel, zou je

hem kunnen horen als je goed luistert?)

de zon in de zee zag zakken, vertelde ik natuurlijk het

groene-flits-verhaal, hij geloofde het zonder enige aarzeling.

Kijk, dat is nu een man naar mijn hart.

Van de week zocht ik het pas voor het eerst op op

internet, en mijn vreugde was groot toen het echt 

bleek te bestaan (het zou evengoed een verhaal kunnen zijn

wat ik verzon en er daarna in ging geloven, dat gebeurt)

Hier lees je over de technische details, mocht je willen..

(of misschien mijn verhaal ook niet gelooft,

geeft helemaal niets, velen gingen je voor ;-)

Oh ja, hoe goed ik ook keek, ik zag nog nooit een

groene flits, maar nu ik weet dat het echt mogelijk

is ga ik nog beter opletten..

Ik wens je een fijne dag

-X

De zee #2

Later dacht ik nog even na over de allereerste keer

dat ik de zee zag, ik weet nog dat we in Ede woonden

in een flat en dat er op een gegeven moment werd 

verteld dat we zouden gaan verhuizen..

Dat vonden wij helemaal niet leuk, wij vonden het 

leuk waar we waren, maar ik denk dat geen enkel kind 

staat te trappelen uit zijn vertrouwde omgeving 

weg te gaan en zijn vriendjes achter te laten..

Wel was er de belofte van de zee, onvoorstelbaar groot..

Daar dacht ik over na van de week en ik probeerde

me te herinneren hoe het precies gegaan was.

Die ochtend kreeg ik een mailtje van Dries, dat is mijn

stiefvader en zoals ik al eens eerder zei, dat klinkt

veel ongezelliger dan het in werkelijkheid is..

Ik kraag via de mail regelmatig commentaren op 

mijn blog, het is jammer dat ze niet openbaar zijn,

want ze zijn ongelofelijk leuk, soms gevoelig

en vaak hilarisch grappig..

Daar stond in dat we, toen ik 6 jaar oud was, met 

een gehuurde VW kever naar Zeeland gingen om

het huis in Koudekerke te bekijken en dat we

inderdaad naar zee zijn geweest, het was een gure grijze 

dag, of het inderdaad op de Hoge Hil was is niet

zeker maar het was in ieder geval in Domburg..

Zeer waarschijnlijk heeft Dries ook het kerkje laten

zien waar zijn vader ooit dominee was, vanaf deze

hoek genomen ziet het dorp Domburg er waarschijnlijk

nog net zo uit als toen en deze foto nam ik voor Dries.

Enfin, het maakte een grote indruk op mij, de zee,

veel meer dan het nieuwe huis, en vanaf dat moment

heeft de zee altijd een grote rol gespeeld in mijn leven,

mijn verbeelding en voelt het altijd als thuis..

(misschien was ik in mijn vorige leven wel een 

zeemeermin of een walvis of was mijn man een 

matroos en heb ik vaak op de duinen staat wachten,

turend naar de horizon, wachtend op zijn thuiskomst..)

Je weet het niet, haha, hoe dan ook, het is altijd

heerlijk om weer terug te zijn, daar..

Oh ja, het interview ging heel erg goed, denk ik, 

het was meer een gezellig gesprek en ik hoop dat ik genoeg

zinvolle dingen heb gezegd om er een verhaal van

te maken, komt vast wel goed, ik laat je weten als 

het te lezen is.

Ik wens je een hele mooie dag

-X-

Mrs. Little zegt..

Mevrouw Little zegt: ik neem het maar even over

deze ochtend, Ingrid heeft straks een interview

en zegt dat ze zich niet op twee dingen tegelijk

kan focussen, ik geloof niet dat ze echt kan multitasken.

Ik zei nog, dat kan je best, het is maar telefonisch,

dus je kan gezellig in je pyama (die ze niet heeft)

blijven zitten en wat babbelen..

Maar nee, ze wilde even in de tuin zitten, met een

kopje koffie en nadenken, dat doe jij toch ook wel eens

zei ze nog tegen me en kwam met deze foto aan..

Ah ja, dat is ook zo, dus nu ze denkt na en ik wens 

je een hele mooie herfstdag

Dagdag, zeg ik en de hartelijke groeten van Ingrid.

Domburg

Zaterdagochtend zat ik hier achter in de tuin koffie

te drinken en ineens had ik zin om naar Zeeland te gaan..

Ik kom er bijna nooit meer, terwijl het helemaal niet

zo ver weg is, maar het komt er niet van..

Het voelt nog steeds een beetje gek om als toerist 

daar heen te gaan terwijl het eens thuis was.

Ik was de laatste van de familie die daar woonde 

dus ik heb ook geen anker meer daar..

Dus we gingen (als ik iets voorstel aan P. zit hij 

meestal al in de auto voordat ik mijn pyama-

bij wijze van spreken want ik heb er geen) uit heb.

Eerst deden wij natuurlijk Middelburg aan, daarover

in een later bericht mee, ik maakte zoveel foto's,

vervolgens reden wij naar Domburg.

Het was nogal druk maar we konden zo onder aan 

de duinen parkeren, even de trappen op en daar..

De eindeloze zee, prachtig, we gaan ook wel eens 

in Noord Holland naar het strand maar echt nergens 

vind ik het strand zo mooi als op Walcheren, het licht,

de paalhoofden, de simpele strandhuisjes, die 

ik natuurlijk nog steeds kotjes noem..

En ha, ik ben niet de enige zie je, wat een mooie ook,

zo alleen aan de rand van de duinen, het maakt

een groot verlangen in mij los als ik dit zie.

Een moeilijk in woorden te vatten gevoel van nostalgie,

iets van vroeger (volgens P. zei ik zo vaak het woord vroeger

die dag dat hij, als hij voor elke keer een euro had

gekregen, hij als een rijk man naar huis was gegaan:-)

Een verlangen naar niet weten, er gewoon zijn een 

onbezorgd gemoed, niet belast met allerlei gedachten

die de dingen zwaar maken, lichtheid...

Dus wij liepen over het strand, ik raapte schelpen,

mijmerde wat, P. zwom in zee terwijl ik in 

het zand zat en een gevoel van rust over mij kwam.

Het strand werd steeds leger en terwijl de zon richting

de horizon zakte werd het licht van goud.

Wij liepen terug over de duinen, ik wilde graag

de zon onder zien gaan op de Hoge hill, een hoog

duin aan de rand van het dorp en ook de plek 

waar ik de zee voor de allereerste keer zag.

(misschien was het in het echt wel niet zo, ik weet het

niet meer precies maar ik mag het graag denken)

En daar zagen wij het langzaam donker worden,

de schepen in de verte, het was prachtig, werkelijk..

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Gone

Nu het van de een op andere nacht ineens toch

herfst is geworden, ik sliep zowaar weer eens

onder een deken en de tuin ligt bezaaid met blaadjes 

en beukennootjes van de grote oude beuk,

denk ik dat ik maar eens naar de bibliotheek fiets,

misschien zelfs met een jas aan, wat fijne boeken

uit zal zoeken en lekker ga lezen..

War ga jij doen?

Ik wens je hoe dan ook een goed weekend

-X-

Lala

En oh wat was het warm opeens, de vaart

(als ik enige had) was er helemaal uit..

Dus ik hing wat rond, vouwde wat vogeltjes

van papier wat ik zelf ontwierp, zette de ventilator

aan en oud en sliep ongelofelijk slecht of beter gezegd

weinig, de momenten dat ik sliep waren best goed.

Alle warmte had zich bovenin het huisje verzameld.

Als ik weinig omhanden heb maak ik me zorgen

over van alles en nog wat, ik weet dat het geen zin heeft

want de ervaring leert dat de uitkomst bijna nooit 

is wat je denkt, echt bijna nooit..

Meestal is het iets waar je helemaal niet aan dacht

omdat deze zorgen gebaseerd zijn op veronderstellingen

vaak veel negatiever dan wat het gaat worden..

Af en toe ging ik even naar buiten, eenmaal zelfs

met mijn jurk binnenstebuiten, ik had er zelfs

nog een broche opgespeld, maar omdat ik zelden

in de spiegel kijk was het me helemaal niet opgevallen.

Ik zag het pas aan het einde van de dag, ohoh, ik 

ben echt niet ver verwijderd van het stadium dat ik met

een schort aan en sokken in mijn sandalen naar de 

markt ga, nu ja, voor alles is een fase ;-)

Dus ik vouwde wat, haakte wat en maakte me wat

zorgen dat is het eigenlijk en ik vroeg me af of er 

meer mensen waren die ook zo wel eens door de

dagen ronddobberen..

Als ik zo kijk op de social media leek het alsof ik

de enige was maar je weet natuurlijk nooit wat zich

afpeelt of wat er gevoeld wordt achter de mooie plaatjes.

En dat is maar goed ook, stel je voor..

Vergeet ik bijna de wanten weg te geven, ik wil

ze graag opsturen naar Octavie, als je mij je adres mailt..

Ik lala nog even verder en ik hoop stiekem dat deze 

stemming wordt meegenomen door de wind

die zal opsteken en de temperaturen doet zakken.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Old.

Afgelopen weekend was ik op een rommelmarkt,

bij een kraampje zag ik wat fijne krijtjes in een doosje,

het meisje wat ze verkocht zei; dat zijn hele fijne krijtjes,

vroeger gebruikte ik ze heel vaak maar nu ben

ik er te oud voor om te tekenen..

Het meisje was echt niet ouder dan 25 jaar en ik was

even verbaasd door haar woorden en er schoten allerlei

gedachten door mijn hoofd terwijl ik daar stond.

Ik dacht er aan dat ik op haar leeftijd al twee kinderen

had en dat dat zo ongeveer het enig was 

waarmee ik jong was begonnen..

Pas op mijn 29ste begon ik met een opleiding tot

psychiatrisch verpleegkundige (tussen vele 17 jarigen)..

Ik haalde mijn rijbewijs pas toen ik 33 was..

Ik begon pas met bloggen toen ik al in de veertig was..

Daarna liet ik mijn huis, Zeeland en alles achter 

(noodgedwongen) met wat bagage en de moed

der wanhoop om elders helemaal opnieuw te beginnen.

(wat behoorlijk goed gelukt is, overigens, ha)

Een eind in de veertig begon ik weer te handwerken, 

tekenen enzo en publiceerde ik mijn eerste boek,

waarna er nog 3 volgden..

Pas een half jaar geleden begon ik een webshop

met zelfgemaakte dingen..

Ah ja, dat schoot allemaal door mijn hoofd toen ik daar

stond voor de kraam van dat meisje dat nog aan het begin

van een lange reis stond..

Ik overwoog even kort om hier iets van te vertellen

maar ik kende haar niet en wat zou ze er aan hebben?

In plaats daarvan zei ik; ik zou ze niet verkopen de krijtjes,

hou ze lekker zelf en teken, het is nooit te laat 

om ergens aan te beginnen en te oud ben je al zeker niet..

Ze lachte wat en ik hoop echt dat ze de krijtjes

weer mee naar huis nam.

Ik wens je een fijne dag

-X-

ps, op de bovenste foto staat een pijltje dat wijst naar 

een veertje in een spinnenweb wat daar al weken hangt,

zo'n leuk toeval dat het daar terecht kwam, 

soms hangen de dingen van toevalligheden aan elkaar :-)

Wanten haken op warme herfstavonden..

Eigenlijk ging ik helemaal niet breien, het enige 

wat ik deed de laatste weken 's avonds was haken.

Ik haakte wanten, van die vingerloze, het ene paar

na het andere, zo lekker ging het..

Het lijkt misschien een ietwat merkwaardige activiteit

tijdens al die warme zomeravonden terwijl het

eigenlijk herfst is, het is ook al best vroeg donker.

Je merkt aan alles dat de herfst is begonnen,

de hazelnoten vallen al uit de boom, het ruikt

naar herfst, een beetje gronderig, de ganzen zitten

in de polder te wachten op koude lucht..

Je merkt het aan alles behalve aan de temperatuur..

Dus ik haakte wanten voor de webshop terwijl

ik ondertussen wat naar Netflix keek of eigenlijk

meer luisterde, omdat we geen tv hebben kijk ik

op mijn laptop en dat beeld is nogal klein, en ik 

zie het niet echt heel scherp..

Dus ik haakte en en luisterde naar Mad Men, 

geweldige serie en als ik daar geen zin in had,

naar Sherlock Holmes (waar kijk jij naar?)

De wanten zet ik nog maar niet in de webshop,

want het gaan de warmste dagen ooit in September

worden en ik ga ervan uit dat niemands gedachten

bij wanten zijn, de mijne wel ;-)

Wat mij betreft mag de herfst beginnen, het is net zo 

iets als de laatste dag van de vakantie, je weet dat het

over is en het enige wat je wil is naar huis..

Ik wil graag 1 paar wanten weggeven, de herfst zal 

zich best wel een keer bedenken dat er iets niet klopt

en ineens een omslag maken en dan kan je vast

wel een paar gebruiken..

Bovendien kan ik dan vanavond weer lekker verder 

haken de ene want na de andere..

Dus laat even een reactie achter als je een paar ziet

waarvan je denkt, die wil ik wel dragen...ooit

als het weer koud wordt.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Gone

Ik wens je een kleurrijk weekend

-X-

Mandje

Laatst vond ik een naaimandje bij de kringloop,

niet dat ik een naaidoos nodig heb, ik heb er verschillende,

maar, zeker als de inhoud er nog inzit, kan ik 

het niet laten staan, zo'n verweesd mandje..

Ik vraag me altijd af hoe het daar terecht is gekomen,

zo'n mandje gevuld met allerlei dingetjes alsof het 

zo bij iemand op tafel stond.

Wat spelden zorgvuldig op een papiertje gespeld,

een naald tussen het garen gestoken, kleine restjes

garen opgerold omdat er nog een bestemming voor was.

Een knoopje wat bewaard is omdat het hoort

bij een lievelings bloesje..

En oh, het kleine sleuteltje, misschien van een 

dagboek wat op slot kon en niemand het sleuteltje 

in de naaidoos zou zoeken?

Het ontroert me altijd een beetje zo'n verlaten mandje

dus neem ik het mee, hoewel ik er geen bestemming voor heb,

en nu staat het hier samen met de andere mandjes,

als klein eerbetoon aan de onbekende handwerkvrouwen.

Ah ja, ik wil iedereen van harte bedanken voor de 

bemoedigende woorden over het boek, heel lief!

En een volgend boek wil ik best maken maar dat hangt

toch echt af van de cijfers, het is gewoon zo.

Voor mij is een boek maken een creatief proces,

maar daarna gaat het om geld, jammer maar waar.

Ik wens je een mooie dag, een warme dag zelfs,

nu de zomer een herstart heeft gemaakt.

-X-

Boekendingen..

Als je een boek maakt weet je natuurlijk nooit

of 'men' het leuk vindt, het is natuurlijk wel iets

wat in je achterhoofd meespeelt, maar je kan het niet 

iedereen naar de zin maken, net als bij bloggen.

Het enige wat je kan doen is zo hard mogelijk werken 

en meer dan je best doen, en dat deed ik.

Ik was trots toen het af was en omdat ik alles helemaal 

alleen deed, tekst, fotografie, patronen en tekeningen was

ik best gespannen om het aan de buitenwereld te tonen.

De opluchting was groot toen mensen enthousiast reageerden

en dat ik een snaar had weten te raken en dat de

patronen ook echt gemaakt werden..

Een paar weken nadat het op de markt was bleek

dat de verkoopcijfers tegenvielen, ik weet niet

hoe het komt, misschien is het ten onder gegaan in

de eindeloze zee van handwerkboeken op de markt..

Of en dat is een gedachte die mij niet meer losliet

was het gewoon niet goed genoeg, ik ben in gedachten

honderden keren door het boek heengegaan maar ik 

kom steeds uit op; ik had het niet beter kunnen doen,

dit is wat ik kan en meer nog wie ik ben en 

wat ik wil maken en laten zien..

Ik heb nooit meer naar de cijfers gevraagd, wat heb 

ik er aan, misschien loopt het inmiddels best lekker.

Het is een harde wereld, het boeken maken, 

alles hangt af van de verkoopcijfers ook of je 

nog eens een boek mag maken.

Het heeft mij allemaal nogal beziggehouden met 

name wat het over mijn werk zei en ik heb nooit meer

in het boek gekeken om te de gedachten te stoppen

wat er allemaal beter aan had gekund, je bent zelf je 

strengste rechter en zie je dingen die een ander

natuurlijk helemaal niet opvallen.

Vorige week werd ik aangenaam verrast, het boek werd 

vermeld in de Flow en wat nog fijner was het boek is te

koop in de Flow shop tussen allerlei prachtige boeken.

Een grote opluchting maakte zich van mij meester,

wat een compliment en erkenning.

Samen hiermee kwamen meteen de beelden tevoorschijn

van alle mensen die foto's van dingen die ze maakten

uit mijn boek op de social media plaatsten en

alle enthousiaste reacties over het boek.

(die werden steeds overschaduwd met de gedachte

aan de cijfers en wat ik misschien niet goed deed)

En eindelijk kwam ik tot het gevoel dat het goed was 

met het boek, na al die maanden kan ik het boek

achter me laten, echt achter me laten.

Ik voel ook niet meer de neiging om te kijken naar

wat er anders had gekund, het is wat het is en eigenlijk

ben ik er best wel trots op.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Haakwerk dat er uit ziet als een breiwerk..

Als ik iets ga haken begin ik gewoon ergens,

ik kijk wel eens in een patronenboek maar als ik de

beschrijving lees waar dan zoiets staat als;

3st, 2l, 5vst, 1 overslaan, dan haak ik al af,

en ben ik meteen al de draad kwijt ;-)

Nee, ik probeer liever gewoon iets, vaak krijg ik dan

de vraag als ik een plaatje op Instagram laat zien,

hoe heet die steek en dan heb ik echt geen idee..

Beetje gek misschien voor iemand die wel eens

een boek maakt waar patronen in staan, kan je 

voorstellen hoeveel moeite dat gekost heeft, haha.

Ik maakte daarvoor gewoon dingen en pas daarna

ging ik tellen wat ik gedaan had..

Zo probeerde ik van de week wat en ineens zag ik dat 

de voorkant van het haakwerk er uitziet als een breiwerk.

Het is heel simpel hoor, je begint een haakwerk

zoals altijd met lossen, dan haak je halve stokjes,

tenminste ik denk dat ze zo heten.

Je haalt niet zoals bij stokjes 2 keer de eerste lus 

door maar je doet het 1 keertje en dan haal je de 

in 1 keer alle drie de lussen door, je krijgt dan een 

beetje een propperig stokje.

Mocht je een sjaal willen haken in deze steek 

en je wil verticale strepen in het werk moet je 

de hele lengte van je sjaal in lossen haken.

Als je de breedte van de sjaal in lossen haakt en dan

begint krijg je verticale strepen, ook leuk.

De truc zit hem er in dat je, als je de volgende rij

haakt, je naald in de achterste lus steekt.

Als je gewoon vasten haakt heb je 2 lussen aan de

bovenkant, met deze steek heb je er 3.

De voorste 2 lussen vormen het patroon, gewoon even 

proberen, het is heel makkelijk, ik kan het namelijk ook.

Ik wens je een heel goed begin van de ze week,

een goed begin is het halve werk, denk je niet?

-X-

Grote mensen wereld

Laatst zag ik ik ergens, ik geloof op Twitter

een foto van een man in een ballenbak, er stond een 

tekst bij, de naam van de man en daarna stond er; 

wil uit de grote mensenwereld opgehaald worden..

Het was natuurlijk een verwijzing naar het Ikea,

waar regelmatig wordt omgeroepen welk kind wil worden

opgehaald (mocht je dat nog niet begrepen hebben)

Ik vond het een goede grap, het bleef zelfs een beetje in

mijn hoofd hangen en ik merkte dat ik ook een

soort verlangen had om af en toe opgehaald te worden

en te ontsnappen aan de grote mensenwereld..  

Ik stelde me dan zo voor dat ik

-even kon ontsnappen aan alle verantwoordelijkheden

die bij het 'groot' zijn horen, zoals geldzorgen

 -niet altijd zelf je beslissingen hoeft te nemen, 

dat het ook wel eens fijn is als een ander dat doet..

-even geen weet zou hebben van al het wereldleed en dat

op de een of andere manier moeten plaatsen,

maar gewoon tekenfilmpjes kijken

-huppelend op pad zou gaan, weet je nog hoe fijn

het was om te huppelen?

-urenlang spannende avonturenboeken zou lezen

en het dan zo voor je zien dat het lijkt alsof je meedoet

-met de Barbies zou spelen en er kleertjes voor maken

die helemaal niet passen, maar dan wel heel trots zijn

-zou tekenenen, zonder dat het iets voor hoeft te stellen

-met vriendinnetjes zou giechelen om helemaal niets

-eindeloos zou fantaseren over wat ik zou gaan doen

als ik later groot ben..

Ja, ineens wilde ik met mijn hoofd in de wolken zijn,

blij en onbezorgd zijn als een kind dat kan zijn..

Maar ik ben al lang groot en later is nu en voor zover

ik weet is het niet mogelijk om uit de 

grote mensen wereld opgehaald te worden (helaas)

Mocht je ook wel eens deze fantasie hebben of om welke

reden dan ook wel eens met je hoofd in de wolken

willen zijn, misschien helpt dit printje om je dat 

even voor te stellen..

Ik wil graag 3 van deze printjes opsturen naar 3 mensen,

je hoeft alleen maar een reactie achter te laten en 

ik ben benieuwd waar jouw gedachten heen gaan

als je met je hoofd in de wolken bent.

(niet verplicht hoor, om dat te vertellen :-)

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-