Koffer en dagdag..

Nu alles netjes op stapeltjes ligt om in mijn koffer

te doen, (een ietwat merkwaardig jaren 70 geval die ik

bij de kringloop kocht omdat mijn eigen koffer al in Wenen

staat, Daan, mijn zoon nam die al eens mee, ik laat de 

gekke koffer daar en neem mijn eigen mee terug,

haha, dat vereiste wel wat denkwerk om dat zo op te lossen;-)

kan ik maandag op mijn gemak naar Wenen vertrekken.

Ik moest er even over nadenken maar ik denk dat

het goed is om al mijn blogberichten van het afgelopen

jaar ook op een stapel te doen en de blogkoffer 

met verhalen van 2016 te sluiten..

Ik heb altijd wat moeite met het loslaten van mijn

blog, maar ik ga het toch doen, maar soms moet

je langs jezelf heen, het is even tijd voor wat anders.

Allereerst op pad gaan, een gate zoeken en vinden

 aan een nieuwe webwinkel werken, beetje mijmeren,

het afgelopen jaar in perspectief zetten (en relativeren)

misschien wat nieuwe plannen maken, boeken lezen, 

wat kerst vieren en vooral op zoek naar wat sneeuw..

Mijn hoop is vooralsnog gevestigd op de bergen

rondom Wenen, er zal toch wel ergens in Oostenrijk

sneeuw liggen, want als niet daar, waar dan wel?

Ik wens je een hele fijne kersttijd, vredig, dat vooral

en ik hoop dat je vind dat je voldoende hebt

en daar van geniet..

Ik moet zeggen dat ik met stijgende verbazing kijk naar 

alle berichten over must- en wannahaves (als dat erbij

staat wil ik meteen al niet meer hebben) voor de kerst

die ik overal zie, oh man oh man, nog meer spullen

daar gaat het toch helemaal niet om, maar dat is

een zijspoor en weer een ander verhaal..

Verwonder je eens over je overvloed en hoe gezegend

(om maar eens een kerstboodschap te geven ;-)

we eigenlijk allemaal zijn dat we hier wonen.

Enfin, dank je wel voor het lezen van mijn blog 

dit jaar, echt heel erg bedankt voor alle leuke reacties,

deze blog zou deze blog niet zijn zonder jou!

Ik ga die stapel maar eens in mijn rare koffer

proppen en ik 'zie' je ergens rondom het begin

van het nieuwe jaar.

-X-

Over vilt en het vliegveld.

En de laatste zelfmaker van dit jaar, ik maakte deze 

voor de leuke winkel van Twirre; Handmade heaven

die allerlei designers en handwerksters vroeg om iets 

te maken voor in de kerstboom, alles is ook daar te koop.

Ook echt heel leuk om eens naar toe te gaan als je

in Amsterdam bent, het is in Oost, echt een verademing

na het centrum wat overspoeld is met toeristen,

er zijn heel veel leuke winkeltjes en met de 

tram ben je er zo..

Je hebt wel redelijk dik vilt nodig, voor deze kerst

versiering, die je ook als onderzetters kan gebruiken,

wat je ook kan doen is twee lapjes vilt op elkaar 

plakken nadat je ze geborduurd hebt, dan 

zijn meteen alle losse draadjes weggewerkt.

Zoals gezegd laat ik de kerst versiering dit jaar aan

mij voorbijgaan, in plaats daarvan ben ik bezig

stapeltjes te maken van dingen die ik mee wil 

nemen naar Wenen (zal ik nu die trui, of toch beter

deze, ik wil tenslotte wel een beetje in stijl 

reizen, dat begrijp je wel, haha)

Bovendien is het de eerste keer dat ik alleen via 

Schiphol reis, de vorige keer ging ik via Rotterdam

dat is een heel fijn overzichtelijk vliegveldje, 

maar Schiphol, ohoh, normaal loop ik als een blinde 

kip achter degen aan met wie ik reis..

Nu loop ik af en toe in gedachten het traject af, 

inchecken, de de douane, oh vooral dat, in de rij staan,

het uitpakken van je koffer en weer inpakken, ik

word al wazig als ik eraan denk, dan het vinden van 

de juiste gate, ik ben echt Zo geen reiziger..

Maar ik zal er wel komen, dat is altijd zo,

het lijkt mij niet dat ik ergens strand, dat mensen 

na een paar weken vragen, waar is Ingrid eigenlijk?

Dat het antwoord dan is; oh, die is nog steeds op

Schiphol, ze kan de gate niet vinden, geloof ik..;-)

Enfin, ik heb nog een paar dagen om me voor te

bereiden want ik ga pas maandag.

Ondertussen wens ik je een mooie dag

-X-

Roze

Ooh nu heb ik me helemaal verslapen, ik ben 

eigenlijk standaard om kwart voor acht wakker,

maar ik werd pas na negenen wakker, ik ben gewoon 

een beetje uit mijn doen, misschien komt het door

het grijze weer, waardoor het helemaal niet meer

licht lijkt te worden, jee wat heb ik daar een hekel aan..

Die loodzware lucht die als een soort deken 

overal over heen ligt, ik ga vanzelf mee zitten

somberen met dit soort weer..

Ik hoop op nog steeds op sneeuw,

hoewel dat er niet in lijkt te zitten,

volgende week ga ik naar Wenen en ook daar 

wordt geen sneeuw verwacht, ik had altijd het 

beeld van Oostenrijk van bergen en sneeuw, 

voordat ik er ooit kwam..

Maar ook in Wenen (wat op een laagvlakte ligt)

wordt er geen sneeuw verwacht...hmmm..

Mocht je deze roze sneeuw willen haken, 

haak dan kleine rondjes van fluffy wol

(haak 4 lossen, maak een ring en haak daar

12 stokjes in, kant af en rijg ze aan een draad)

Deze wol kocht ik bij de Zeeman, maar je kan 

natuurlijk van alles gebruiken, een aantal 

berichten geleden gaf ik de beschrijving van 

de grote witte sneeuwbollen.

Ik ga even wakker worden en ik wens je 

een hele fijne dag.

-X-

Stijl

Een tijdje geleden werd ik benaderd voor iemand die 

een artikel aan het schrijven was over wol, voor een

magazine wat Style 020 heet en 2 keer per jaar

in Amsterdam en omstreken als bijlage bij de Telegraaf zit.

Echt heel grappig want ik en een style guide

lijkt mij een contradictie, maar leuk is het wel.

Dus ik babbelde wat over wol, mijn boek en al,

en vervolgens vergat ik het hele interview weer..

Tot zaterdagavond, ik lag al in bed en ineens dacht ik,

eraan dat het blad misschien wel dit weekend uitkwam.

Dus zondagochtend vroeg stapte ik op de fiets

en ging naar het benzinestation, krant uitverkocht,

nog wat supermarkten, nergens meer te krijgen.

Uiteindelijk vroeg ik het bij de laatste winkel

die ik kon bedenken en ze had er nog eentje.

Ah wat fijn, zei ik en de verkoopster vroeg waarom

(het was maar een krant) omdat ik er in sta..

Waarop ze zei; ooh sta je in de Telegraaf, dan ben je 

beroemd, haar stem steeg minstens 2 octaven..

Ik zei, nee hoor en het is in de stijlgids, waarna ze me van

top tot teen bekeek en ik snel zei, niet ik maar over mijn boek

en wol..geeft niet hoor, schat was haar antwoord (oh haha)

Dat alles in plat Amsterdams, heerlijk, vervolgens 

rukte ze het plastic van het blad want ze wilde het zien.

Het was een en al ooh en aah en maakte jij die foto's (ja:-)

En ze begon mij te feliciteren en riep er een collega bij..

Ik rekende de krant af en een klein beetje beduusd

verliet ik de winkel, met mijn stijlgids..

(zonder make up, met een oude jas en een grijs dasje om)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Ok, de laatste sterren :-)

Dat met dat vastplakken is misschien niet helemaal

duidelijk, plak steeds elke punt die je in de andere

schuif vast, daarna plak je alle losse punten 

aan de bovenkant vast, eigenlijk komt het erop neer

dat je zoveel mogelijk losse punten vastplakt :-)

Dit zijn echt de laatste hoor, ik begreep al dat

enkel lezers wat verveeld raakten van al die knutseldingen.

Helemaal niet erg hoor, het kan geen kwaad

om je af en toe eens te vervelen ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Sterren #2

Laatst moest ik naar de tandarts, pas ergens in de 

middag, daar heb ik een hekel aan want dan zit je 

de hele dag te wachten, tenminste ik wel..

Dus ik dacht dat ik mezelf beter even bezig kon houden

met het een of het ander in plaats van ijsberen..

Ik rommelde wat in mijn papier la en vond wat papierstroken,

en ineens moest ik denken aan de Deense sterren,

jaren geleden zag ik ze eens op de blog van Jurianne Matter

Het lukte mij toen helemaal niet om ze te maken

en ik bleef proberen (ik kan dat niet uitstaan dat het papier 

niet doet wat ik wil, hoewel het zeer geduldig is..)

en uiteindelijk had ik een paar 'soort van' sterren.
Ik heb er vast wel eens eerder over geblogd,
maar dat weet ik niet meer precies.

Een hele tijd later kwam Jurianne eens bij mij thuis

en we maakten sterren, de een na de ander, als iemand

het voordoet en meevouwt is het veel makkelijker.

Maar ik vergat het weer en elk jaar rond deze tijd

probeerde ik het nog eens, het lukt me niet meer.

Totdat ik zat te wachten totdat ik naar de tandarts 

kon, ik zocht het lesje nogmaals op en vouwde...

Het is echt een zelfmaker die focus en aandacht 

nodig heeft (en ik ook, op dat moment om mijn 

gedachten af te leiden) en het lukte, met veel moeite.

Dus ik vouwde een uurtje of wat, ging er helemaal 

in op en ik denk dat ik het nu kan, hoewel als ik 

het volgend jaar weer probeer..denk ik zomaar dat
ik het weer niet kan, het is een soort ritueel geworden :-)

Laatst las ik een DIY boek, bij een van de zelfmakers

stond, kijk even op internet hoe je het moet maken,

oh ha, dat vond ik zo grappig en ik dacht dat kan 

natuurlijk ook, dus in plaats van zelf het hele vouwen

van de ster uit te leggen (zo goed kan ik het ook niet)

geef ik hierbij de website waar het uitgelegd staat.

(met dank aan Jurianne) 

Heel veel succes, want het is een uitdaging,

maar het plezier als het lukt des te groter.

Fijne dag

-X-

Sterren vouwen #1

Ah ja, wat moet je zeggen over papieren sterren,

hoe ik ook nadacht vanochtend er schoot mij

gewoon niets grappigs of onderhoudend te binnen.

Ik kwam niet veel verder dan: ik heb sterren gevouwen

en als je het leuk vind om ze te maken, zo doe je het..

Bij deze dan maar :-)

En nu heb ik nog wat meer sterren zelfmakers, 

voor de komende dagen..ojee

nu ja, daar ga ik de hele dag over nadenken..haha

Ik wens je een fijne dag

-X-

Knutselen

Nu de sint dan weer vertrokken is, lijkt het startsein

gegeven voor de kerst, hoewel ik al overal op de 

social media en in winkels kerstdingen zag..

Zelf ben ik er niet met de kerst dus alle versieringen,

kerstbomen en wat er zoal meer is laat ik aan mij

voorbijgaan, sinds de kinderen de deur uit zijn, ben ik 

toch al wat dolende aangaande de feestdagen..

Er is geen nieuwe traditie ontstaan en de kerstdagen

worden een beetje hapsnap ingevuld, of soms zelfs 

helemaal niet, dan komen en gaan ze weer..

Daarnaast wil ik absoluut voorkomen dat er 

een situatie ontstaan waarbij al in september

wordt gedacht wat doe we met moeder met de kerst,

oh haha, nee dat alsjeblieft niet :-)

Niet dat ik het geen fijne periode vind, dat wel,

vooral om gezellig rondom de keukentafel

(als ik die zou hebben) te knutselen

(aah, zo'n gezellig tuttig woord)

Dus ik heb een aantal kerstdingetjes gemaakt,

voor de komende blogberichten,

waar je mee aan de slag komt, niets ingewikkelds

ofzo, gewoon voor de gezelligheid.

Vandaag wat voorbeelden hoe je kerstbomen

en wat simpele versieringen kunt tekenen.

Gewoon proberen, maakt niets uit als het niet lukt,

voor mij gaat het gewoon om het bezig zijn,

kopje warme chocomelk erbij (zonder klontjes ;-)

kaarsje aan en knutselspullen op tafel..

Ik wens je een warme dag

-X-

Sint

De allerleukste Sinterklaas intocht beleefde ik jaren

geleden toen ik nog in Kattendijke woonde, een klein 

Dorpje in Zeeland aan de Oosterschelde.

De Sint zou aankomen met een boot aan de dijk, dus 

daar liep ik heen met de kinderen, op een winderige dag

Op de lege dijk stond een klein, ietwat mottig hoempapa

orkestje al Sinterklaasliedjes te spelen, de jasjes 

flapperend in de wind, ook stond er iemand met een

onrustig paardje voor de Sint klaar..

Er waren een handjevol dorpelingen die naar de 

horizon wezen, als je goed keek zag je over het water

 een piepklein bootje aankomen, wiebelend en wel,

 met daarop Sinterklaas, een Piet en de stuurman.

Oh dit tafereel was voor mij al voldoende om 

in een soort van zenuwachtig gegeiechel

als dat maar goed gaat allemaal...

Toen de Sint aan land kwam werd er een plankje 

uitgelegd (ohoh) en Sint en Piet glibberden het natte

 gras van de van de dijk op, naar boven, waar het

paardje stond te wachten, wat helemaal geen zin had

in de Sint, want wat ze ook probeerden hij kon

er niet op komen (oh, ik moest zo lachen, ik ben maar 

ergens achter aan gaan staan)

Uiteindelijk werd er besloten dat de Sint naast het 

paardje richting het dorp moest lopen, met het ene Pietje

en de dorpelingen, achter het orkestje wat monter door 

bleef spelen, aah zie je het voor je, dat groepje

op de lege winderige dijk, het was geweldig :-)

Ik wens je een hele fijne pakjesavond, mijn 

nutteloze pakje wil ik graag sturen naar Jennifer,

als je je adres wil mailen, dank je wel.

En oja, het jaar er op kwam de Sint met de auto..

Blaadjes

De laatste tijd veeg ik heel veel blaadjes,

die op het stoepje liggen bij elkaar en gooi ik ze

in de tuin, het is een eindeloze hoeveelheid..

Steeds als ik denk dat mijn stoepje schoon is,

zie ik alweer nieuwe blaadjes naar beneden dwarrelen,

op weg naar mijn geveegde stoepje.

Mijn werktafel staat voor het raam op de eerste

verdieping, beneden is de keuken, of beter gezegd,

het keukentje, het is een dijkhuisje en de helft

van de keuken ligt in de dijk, en doet dienst als kelder.

Eigenlijk is het hele stoepje vegen onderdeel 

van de dagelijkse strijd tegen het verval,

als je erover nadenkt ben je daar toch een deel van

de dag mee bezig, maar helemaal winnen zal je het nooit.

Ik veeg het stoepje omdat er anders op een geven moment

zoveel blaadjes liggen dat het stoepje glad word,

bovendien loop je alles mee naar binnen, daar moet ik

dan weer vegen zodat het huisje schoon blijft.

Ik ruim op omdat het de kamers anders dichtslibben,

met stapels was, handwerk, papieren en wat dan ook.

Ik doe de was omdat de boel op te frissen, als ik dat

niet zou doen zou ik er op den duur als een

zwerver bij zou lopen, met mottige kleren..

Ik was mijn haar omdat het anders een vettige klittenbos

zou worden, ik verf het omdat ik nog niet 

grijs wil zijn, ik maak lijstjes van alle dingen

die ik nog moet doen, maar er komt altijd weer

een nieuw dingetje bij, de lijst lijkt nooit klaar..

Allemaal in de strijd tegen het verval, terwijl ik dit 

typ zie ik mezelf zitten, met dat haar, vieze kleren

tussen de stapels spullen, onafgestreepte lijstjes

in een stoffig huisje waar de muizen doorheen scharrelen

en wat overgroeid is door takken en overladen met blaadjes :-)

Maar als je zo door de tuin loopt, zie je natuurlijk 

dat ik de strijd nooit ga winnen, alles is bezaaid met

blaadjes, ik heb ze alleen maar verplaatst.

Het is gewoon onmogelijk om alles onder 

controle te hebben, dat gaat gewoon niet..

Er zit zelfs een zekere schoonheid in het verval,

als je het maar wil zien, dus misschien moet ik de

 sommige dingen gewoon op zijn beloop

laten, de controle-teugels wat laten vieren 

en kijken wat er gebeurt, waarschijnlijk 

helemaal niet zoveel bijzonders..

Ik ga zo maar eerst even het stoepje vegen, haha,

en daarna ga ik de boel de boel laten..

(in een keer alle controle loslaten is wat veel gevraagd ;-)

Ik wens je een heel fijn weekend, mocht je 

Sinterklaas vieren, heel veel plezier.

-X-

Breien

Ben gaan breien

Fijne dag

-X-

Nutteloze dingen

In mijn witte kast staan een heleboel doosjes en mandjes

met allerlei kleine nutteloze dingetjes, ik hou van

kleine nutteloze dingetjes..ook al zijn ze van geen enkele

waarde, ik vind het fijn om ze te hebben.

Er zit niet echt een systeem in, de dingetjes in kwestie 

belanden er op een gegeven moment gewoon in 

het ene mandje of het andere doosje..

Laats zag ik ergens op internet een filmpje van een 

meisje wat een mooi ingepakt doosje kreeg, toen ze

het openmaakte zat er een paperclip in, ze was er

echt verrukt van en zichtbaar heel blij..

Zo'n kind was ik ook, wij kregen bijna nooit cadeautjes,

en als we iets kregen, bijvoorbeeld bij Sinterklaas

(het is de tijd van het jaar :-) dan was het iets praktisch,

zoals een pyama of sokken, dat soort dingen.

Dat vond ik best leuk maar wat ik veel leuker vond,

waren de papiertjes, een stukje lint of een sticker,

die op of om het pakje zat, dat bewaarde ik.

In een mandje of een doosje, net als ik nog steeds doe..

Nu leek het mij een leuk idee om een klein pakje

weg te geven met wat nutteloze dingen, bij wijze 

van virtueel je schoen zetten, dat kan je doen hier

onder dit bericht of op Instagram (ik heb het idee

dat er veel mensen geen blogs meer lezen maar

overgestapt zijn naar Instagram, waarschijnlijk

omdat dat veel minder tijd kost, het lijkt er op

dat tijd een schaars goed is geworden)

Verwacht geen groot mooi cadeau, natuurlijk wel iets

meer dan een paperclip, maar ik hoop dat het een brede 

glimlach op je gezicht tovert, net als bij het blije meisje.

Nu kan ik natuurlijk niet bij iedereen iets in haar

schoen doen, ik wou dat ik het kon,

maar wij weten natuurlijk allemaal dat Sinterklaas

volgende week niet naar Spanje vertrekt, maar gewoon

zijn mantel voor een jaar aan de wilgen hangt..

Dus als je zin hebt in een nutteloos maar met liefde

en aandacht samengesteld pakje reageer dan even 

(dat kost echt niet zoveel tijd ;-)

Nb. er zit natuurlijk geen lid van de Little familie in,

stel je voor, die willen niet zomaar ingepakt worden.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Bevroren

Toen ik vanochtend even door het raam keek

om even te kijken naar de lucht en welk weer het was

(dat hoort ook echt bij mijn ochtendritueel) zag ik 

dat op het kanaal voor het huisje een flinterdun 

laagje ijs lag, zo dun dat het geen naam mag hebben,

maar toch, samen met het bevroren gras,

is het toch echt een winters plaatje, wat heerlijk..

Ik las op een nieuwssite dat het de koudste nacht

van deze eeuw was (dat klinkt wel, van de eeuw :-)

Ik moest meteen denken aan de eerste keer dat 

ik schaatste, dat was in Koudekerke in Zeeland,

waar ik woonde als kind en in mijn beleving vroor 

het daar elke winter, maar dat zal wel een

'vroeger was alles beter' herinnering zijn en niet 

de feitelijke waarheid, dat is vaak zo..

Ik had van die houten schaatsen met van die oranje 

stoffen bandjes die je moest strikken om je rubberen

laarzen heen, dat ging natuurlijk helemaal niet omdat 

je handen veel te koud waren om een goede knoop 

te maken, daarom zaten ze altijd veel te los.

We schaatsten dan, of beter gezegd deden we een 

poging, omdat de schaatsen steeds naar de zijkant

van mijn laars schoven, over de slootjes 

tussen de weilanden, wat een mooi beeld, al die

kinderen met hun houten schaatsjes die een beetje

over het ijs liepen met hun rode wangen..

Als we dan later totaal verkleumd en kletsnat van 

het vele vallen naar huis gingen, helemaal vervuld

van dit prachtige avontuur (oh, de pure blijheid over 

dit soort kleine gebeurtenissen, dat is iets wat 

toch wel verloren gaat in de loop der jaren, zo jammer)

kregen we droge kleren en warme chocomel.

Niet van die kant en klare maar met cacao uit zo'n gezellig

pakje, dat mengde je dan met suiker en een beetje water 

tot een papje (wat heel erg lekker was :-) en dan 

de warme melk erop, je kreeg dan een beetje 

klonterige chocomel, dat klinkt niet lekker,

maar dat was het wel, zo troostrijk..

Ik schaats al jaren niet meer, ik ben gewoon 

bang om te vallen maar ik ga straks wel even 

om een pakje cacao en dan fiets ik een rondje om te

genieten van de knisperende heldere kou en als ik dan 

thuiskom, drink ik chocomel met zoete klontjes

en denk ik even aan de slootjes in Zeeland.

Ik wens je een fijne, warme dag

-X-

De namiddagvrouw

Nu zeggen ze altijd dat je ochtend- en avond mensen heb,

in beide herken ik me niet, dus ik wil graag een 

derde variant toevoegen, de middagmens, of 

preciezer gezegd; de namiddagvrouw..

Ik ben helemaal niet goed in ochtenden, ik wordt altijd

op dezelfde tijd wakker, uitslapen kan ik helemaal niet,

dat zou fijn zijn als ik dat zou kunnen want het

zou een hapje uit de lange ochtend nemen.

Nee, ik ben altijd om ongeveer half acht wakker,

of ik nu vroeg of laat ga slapen..

Ik kom uit bed, zet koffie en de computer aan, 

het liefst kom ik niemand tegen en in praten heb

ik al helemaal geen zin, vervolgens typ ik (door de week)

mijn blogbericht, gek genoeg is dat het beste tijdstip.

Ik heb wel eens geprobeerd om het in de middag of

avond te typen, maar dan ga ik er veel te veel 

over nadenken en kom ik er helemaal niet uit.

In de ochtend heb ik blijkbaar de juiste wazigheid 

waarbij het fijn schrijven is, maar dat is dan ook

zo ongeveer het enige..

Vervolgens veeg ik het huisje, doe de was,

dat soort dingen, ik kan alleen maar werken als 

er een zekere mate van opgeruimdheid :-) is 

in het huisje, als dat hele ritueel achter de rug 

is ga ik aan het werk, mail beantwoorden,

misschien een opdracht of wat bestellingen inpakken.

Daarna de boodschappen en wat er zoal gedaan moet

worden en dan is het ineens een uur of twee.

Dan begin ik me al stukken beter te voelen, 

het huis is opgeruimd, verplichte zaken gedaan en

begint er een serene rust in het huisje neer te dalen.

De zon (als hij schijnt) komt via het voor-raam 

naar binnen en het licht is prachtig en helder,

en ik voel een soort vrijheid om te doen wat ik wil.

Al mijn tekeningen en vrij werk maak ik altijd

in dit deel van de dag, muziekje aan en werken..

Natuurlijk heeft ook de avond zo zijn eigen charme,

lange warme zomeravonden of zoals nu, vroeg donker

kaarsen aan en vroeg op de bank kruipen maar de middag..

Ja, de middag is mijn deel van de dag en 

daarom wil ik graag de namiddagvrouw een plaats 

geven tussen de ochtend-en avondmensen..

Ik wens je een fijne dag, en ik ben best

benieuwd wat jouw beste dagdeel is, of misschien 

ben je wel altijd op zijn best, dat kan natuurlijk ook :-)

-X-

Vleugels

Ik wens je een fijn weekend en laat ze groeien

die vleugels :-)

Oh ja, ik maakte voor Liesbeth van Sloppop 

een winterse illustratie voor haar site,

altijd als ik zo'n vraag krijg denk ik, dat kan ik 

helemaal niet joh, maar als ik dan begin heb ik er 

heel veel plezier en gaat het best (zacht bergje, haha)

-X-

Zachte bergen

Nu ik dan toch helemaal in de bergen zit, dacht ik 

ook nog na over de spreekwoordelijke bergen,

die als metafoor staan voor alle dagelijkse 

hindernissen die je moet nemen..

Je beklimt ze natuurlijk niet echt maar in gedachten.

Ik heb er vele, echt de Alpen zijn er niets bij,

elke dag weer opnieuw, grote en kleine..

Sinds ik de cursus mindfulness deed vind ik het 

makkelijker om ze te nemen, dat wel.

Als zich een probleem voordoet, of iets wat ik

ervaar als een mogelijk probleem :-) stel ik mijzelf

de vraag, kan/moet ik dat nu oplossen ?

Als het antwoord nee is (oh opluchting) dan blijf

ik lekker in het dal, genietend van het uitzicht..

Moet ik er wel iets mee, dan doe ik dat direct,

of nadat ik moed verzameld heb, per slot van rekening,

vind ik het, als ik het uitstel, later net zo 

eng/vervelend/spannend.

Meestal blijkt als je gaat klimmen met kloppend hart

vanwege de mogelijke diepe afgronden van de berg

en je angst, het meestal allemaal nogal meevalt.

Wat zeg ik, de meeste bergen blijken boterzacht en helemaal

niet van graniet, ze smelten als je er eenmaal aan begint

en vaak wandel je er (hup) zo overheen..

Enfin, dus nog maar een bergen-zelfmakertje vandaag.

Ik vergat in het patroon nog te zetten dat ik het haakte

met dikke wol en haaknaald no. 5,5 en hoe strakker je 

haakt hoe mooier het bergje blijft hangen.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Bergen

Oh, ik hou echt van bergen, om naar te kijken,

niet om overheen te lopen of klauteren, ik ben

een echte "door het dal wandelaar"

Niet in de minste plaats omdat ik hoogtevrees heb,

dat staat mij eigenlijk nooit in de weg omdat we hier

 helemaal geen bergen hebben..

Ik heb wel in de bergen gewandeld, maar dan op brede 

paden en het liefst een hekje als het pad smaller wordt :-)

Lang geleden vond ik eens dat ik het maar eens 

moest proberen; wandelen over een smal pad,

een hoge berg op, dat ging een tijdje goed, ik keek gewoon

de hele tijd naar mijn voeten, maar op een gegeven 

moment keek ik naar beneden en aaah het benam

mij werkelijk de adem, het was prachtig maar ook

echt ontzettend eng, en ik ging zitten tegen de rotswand.

Tegen mijn gezelschap zei ik; ik ga niet meer voor

of achter uit, ik blijf hier, ik kan me niet meer bewegen.

En daar zaten we, ik denk wel 3 uur lang, soms 

deed ik een poging om op te staan maar mijn benen

leken wel van vla en dan ging ik weer zitten..

Tegen de tijd dat het begon te schemeren wist ik dat 

ik boven mezelf uit moest stijgen, op moest staan

en naar beneden wandelen, dat deden we, hand in hand.

Ik schuifelend tegen de rotswand, proberend niet naar

beneden te kijken, en we hebben het gehaald.

Anders zat ik niet hier, maar nog steeds op

die berg, misschien hadden ze dan wel een tentje gebracht

en zo af en toe wat te eten en was ik bekend geworden

als het vrouwtje dat de berg opging en er nooit 

meer afkwam, ook wel grappig (hoewel..)

Dus ja, daarna ben ik nooit meer een berg 

opgelopen, ik kijk wel vanuit het dal, ook prachtig.

Ik wens je veel plezier met het vouwen van jouw 

berg, mocht je ze gaan maken en natuurlijk

een hele fijne dag (veilig in het dal:-)

-X-

Haken

(Eigenlijk is het me nog steeds niet gelukt 

om wat goede foto's te nemen, deze vond ik nog

op mijn camera, wel maakte ik er gisteren een paar,

van een klein d.i.y projectje, toen het zo 

 ongeveer 10 minuten licht was, haha,

maar die heb ik nog niet bewerkt,

dus die komen morgen..)

Ik wens je een fijne dag.

Kleurrijk en een cadeautje.

En zo was het dan weer maandagochtend,

ik beleefde een bijzonder kleurrijk weekend,

ondanks het grijze weer..

Ik had een bijzonder verhelderend gesprek met 

iemand, zo'n gesprek wat je al jaren geleden eens

had moeten voeren en wat veel gedoe en onbegrip 

had gescheeld, maar soms hebben de dingen ruimte

nodig en gebeuren ze pas als de tijd rijp is.

Gisteren hadden we natuurlijk die heerlijke storm,

waarbij het huisje stond te wapperen in de wind,

het kalme kanaal (het lijkt wel een Suske en Wiske titel)

hiervoor veranderende in een kolkende massa,

met zelfs wat golven en het sneeuwde blaadjes

(ze waren dan wel niet wit, maar het is iets :-)

Ik bezocht Flavourites live en sprak met 

verschillende enthousiaste en lieve vrouwen.

Eigenlijk had ik mij voorgenomen wat foto's te 

maken voor mijn blog, maar het is gewoon te donker 

binnen, dus het kwam er niet van, nog een paar

van dit soort donkere dagen en dan zijn mijn 

foto's op en kan ik niet verder bloggen, haha.

Dus ik probeer wat andere oplossingen te vinden voor 

mijn foto schaarste, soms moet je om het probleem,

heen te denken, en zo vond ik deze van vandaag.

Daarnaast is het natuurlijk echt weer voor gezellige

dingen, zoals kleuren, en daarom geef ik vandaag 

een kleurboek weg, mocht je zin hebben om het

te ontvangen laat dan een berichtje achter..

Ik geef het vrijdag weg.

Ik wens je een hele goede week, ik ga op zoek

naar wat licht, om foto's te maken en sowieso

lijkt mij op zoek gaan naar licht(heid) 

altijd een goed idee.

-X-

Sneeuw

Het is toch niet teveel gevraagd, ik weet niet precies

aan wie of wat, als ik graag zou willen, dat het 

deze winter dan eindelijk een beetje zal sneeuwen.

Dat de lucht urenlang zwaar en grijs is en dat er

dan eindelijk wat kleine vlokjes naar beneden dwarrelen,

eerst zo klein dat je echt goed moet kijken en dat

de vlokken dan langzaam groter worden en 

de wereld witter en stiller, steeds witter en stiller..

Daarna je eerste stappen in de sneeuw, waar niemand

nog liep en oh dat knerpende geluid..

Daar dacht ik aan toen ik de ze sneeuwballen haakte,

heb je ook zin in sneeuw of in deze slinger,

ze zijn heel makkelijk om te maken:

Neem hele pluizige of fluffy wol, haak 3 lossen

Haak dan 12 stokjes, waarbij je je naald steeds 

terugsteekt in de eerste losse, trek het draadje

daarna stevig aan, haak nog een rondje van 

12 stokjes, minder steeds 1 steek in de derde

ronde, zodat je 6 stokjes over houdt.

Vul je sneeuwbal op met wat restjes witte wol,

en rijg met het draadje wat overbleef aan de 

bovenkant van de bal en een naald, 

door de rand heen, trek aan en kant af.

Werk het beginddraadje weg en haak zoveel

sneeuwballen als je nodig hebt, rijg ze aan

een draadje en dat is het, makkelijk toch?

Denk terwijl je dit aan het maken ben aan 

dwarrelende sneeuwvlokken en een witte,

stille wereld, zo maak je er een meditatief moment van,

oh haha, en wie weet, als we dat allemaal doen,

zal het misschien nog wel eens echt gaan sneeuwen,

gewoon voor een dagje, wat zou dat fijn zijn..

Ik wens je een heel goed weekend

-X-