Storm, wool & a thank you.

Vanochtend bleef ik wat langer onder de wol

(ook al zo'n fijne ouderwetse uitdrukking )

in het echt heb ik natuurlijk gewoon een dekbed..

Niets zo fijn als nog een beetje liggen doezelen

als er een storm om het huis giert en

de regen tegen de ramen aan slaat..

Ik hou wel van een goede storm,

nu hoef ik vandaag ook nergens heen op de fiets,

dat scheelt natuurlijk wel enorm ;)

Maar dat druilerige grijze weer van de laatste dagen

mag mij gestolen worden, ik kan het niet helpen

maar als ik dat typ zie ik meteen zo'n dief

uit een kinderboekje voor me, met een maskertje

en een gestreepte trui met een zak over zijn schouder

waar slecht weer op staat, over zijn schouder..

Maar ik dwaal ontzettend af, misschien sta ik nog

in de doezel-stand waarin ook altijd hele 

gekke korte dromen heb..

Want eigenlijk is dit een bedankt voor de wol

en wol-wikkels bericht..

Een tijdje geleden deed ik daar een oproepje voor,

het was misschien wel duidelijk maar ik wil ze gaan

gebruiken voor mijn nieuwe boek.

Het boek staat nog maar net in de steigers en

achter de schermen hebben er gesprekken over

plaatsgevonden met de uitgever, en het gaat er komen..

Ik weet zelfs nog niet precies wanneer,

er is ook nog geen titel (oh dat is altijd zo lastig)

Maar dat ik er wol voor en aanverwante dingen 

voor nodig heb dat is nu geen geheim meer (haha)

Enfin, ik kreeg de allerleukste labels toegestuurd,

de ene nog mooier dan de ander.

Er kwam hele leuke post van een Tsjechische -

en een Finse lezeres, wat Vlaamse wolwikkels

en een heleboel uit Nederland, echt zo fijn!

Ik heb ondertussen een hele zak vol,

maar mocht je nog wat hebben liggen

wat te maken heeft met wol, kan van alles zijn,

en wat je zelf niet meer gebruikt,

mag je mij altijd even mailen,

ik waardeer het bijzonder, dank je wel.

Het lijkt me vandaag zo'n dag dat ik niet

echt op gang ga komen, dus ik maak er maar

 -ik ga eens over de  dingen nadenken dagje- van

 bijvoorbeeld over mijn

nieuwe boek, want ohoh ik moet het nog wel allemaal

even verzinnen/schrijven/maken/fotograferen en Zo!

Terwijl ik dat doe zet ik een gezellig handwerkje op 

de pennen en luister ik naar de wind om het huis..

Ik wens je een fijne dag

(en vergeet je niet je zuidwester op te zetten, ha,

zo'n knalgele regenhoed, of bestaan die niet meer?

-X-

My pencils I got for free collection..

Nu heb ik natuurlijk helemaal niet de ruimte

voor een nieuwe verzameling, maar per ongeluk,

heb ik er toch eentje, een kleine dat wel.

Namelijk: de potloden-die-ik-gratis-kreeg...

Op markten en kringloopwinkels rommel ik altijd

wat in bakjes met met waardeloze dingen 

en zo af en toe ligt daar een verloren potlood in

en dat is nu net iets wat ik niet kan laten liggen..

Ik heb nu al een aantal keren gehad, acht maal

om precies te zijn, dat als ik het potlood 

af wil rekenen, dat men verbaasd kijkt, 

het potlood even bekijkt en dan zegt;

ach neem maar mee, hoor..

Dan zeg ik elke keer: echt, wat leuk zeg, en 

nu is het een soort van mini verzameling geworden.

Ik ben er niet op uit hoor, als ik er wat voor moet

betalen vind ik het ook geen probleem hoor,

maar leuk vind ik het wel..

want ik hou van potloden, eigenlijk vind ik alles 

alles fijn er aan..

De mooie oude dozen (hoewel je die zelden vindt)

het slijpen ervan, de geur van het hout als je dat doet

en natuurlijk het tekenen er mee.

Ik zou bijna zeggen: ik ben bijzonder in mijn Nopjes

met mijn nieuwe onbedoelde verzameling

potloden-die-ik-voor-niets-kreeg..

Maar als mijn dochter Judith  dat leest

da weet ik zeker dat ze zou zeggen: ah nee,

dat vind ik zo'n gek ouderwetse zin, haha,

dat zei ze als kind ook altijd al, ik moest dan zeggen:

ik ben er blij mee, en ja dat is ook zo.

Ik ben er blij mee, en een beetje stiekem,

ook in mijn nopjes..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Lievelings (favorites) #1

Vorige week nam P. bloemen mee van de markt

(dat doet hij wel vaker, en zeg nou zelf wie kan

een man weerstaan met een bosje bloemen in zijn hand?)

Oooh riep ik die zijn leuk, dat zijn mijn

lievelings bloemen, en terwijl ik het zei, dacht ik 

dat is een woord wat ik bijna nooit meer gebruik...

Op de een of andere manier klinkt het ook een beetje

kinderachtig, maar wel heel lief..

Dus ik dacht zo eens na over mijn voorkeuren,

favorieten of nog beter gezegd: 

mijn lievelings-

-Boek: Oh dat is meteen al een lastige, als kind

was dat Wiplala en ik wilde heel erg graag

Nella Della Blom (de hoofdpersoon) zijn.

Later was het Augie March van Saul Bellow,

-Kleur: zeegroen

-Kledingstuk: in de winter een grijs vest,

in de zomer een wit overhemd zonder kraag

(dat is belangrijk, ha, zonder kraagje)

Eten: volkoren brood met roomboter en kaas

-Bezigheid: fotograferen, hoewel het niet altijd

goed uitpakt zoals deze foto van het vallende jurkje

-Handwerk: haken

-Huishoudelijk werkje:  de was ophangen

(hoewel ik het fijner vind om naar de wapperende

was aan de lijn te kijken)

-Muzikant: Xavier Rudd (en Ben Howard, 

ik smokkel even wat...)

Seizoen: de lente (als die wil komen, het lijkt

er nu nog niet zo op, vind je wel?)

Uitstapje: naar het strand en dan het liefst als het stormt

Liedje: Paul Simon, Diamonds on the soles of her shoes

(daar danste ik altijd op met Daan in mijn armen

toen hij nog heel klein was)

Het is tevens het allerleukste dansje wat ik ooit zag.

-Land: Frankrijk, waar ik ook deze foto nam

-Drinken: zwarte koffie, er staat een kopje naast mij,

en ach, nu ik eenmaal bezig ben, kan ik nog wel

een uur doorgaan, zoveel schiet me ineens te binnen..

(bovendien wordt de koffie koud)

Ik zal later nog wel eens verder gaan met 

mijn 'lievelings' lijst..

Dus ik ga je een heel fijn weekend wensen,

hoewel de weervrouw gisteren zei:

Zaterdag gaat het regenen en Zondag gaat het

nog meer regenen, haha.

(maar als regen je lievelings-weer is dan zit je goed)

-X-

A good laugh

Dank jullie wel voor alle reacties van de 

afgelopen dagen, hier op Instagram en via de mail.

Ik heb dan wel niet zo'n grappig lachje als dit

konijntje, maar ik zat hier wel vaak glimlachend

achter mijn PC..

You brightened up my day!

-X-

Hurray, 5 years old!

Aaah, wat leuk, dat ik door iedereen gefeliciteerd

ben met het Idee en het maken van mijn blog,

hoewel het pas vandaag de dag is dat ik

vijf jaar geleden op publiceren drukte..

Voor deze feestelijke gelegenheid ben ik eens even

nar mijn statistieken gaan kijken, hoewel ik natuurlijk

helemaal geen vrouw van cijfers ben..

(ik word altijd terstond Blanco als 

er iets berekend moet worden)

In de afgelopen 5 jaar :

-Maakte ik bijna 1800 blogberichten

(oh haha, dat is Veel gebabbel..)

-Is mijn blog bijna 4 miljoen keer bekeken, eh..echt, ja echt..

Ik heb gisteravond zelfs even aan Guusje gevraagd

wat er nu precies stond, maar dat stond er :)

-Hebben jullie bij elkaar zo'n 35.000 keer

een reactie achtergelaten, dat betekent meteen

dat ik Zoveel reacties ook heb gelezen..

-Keken er mensen van over de hele wereld mee,

voornamelijk uit het nederlandse taalgebied, 

maar ook uit de V.S, Korea en Japan,

om maar eens wat te noemen..

-Ontving ik duizenden en duizenden mailtjes,

waarvan ik de meeste beantwoorde, hoewel ik er

vast wel eens een paar vergat (oh, ach, sorry daarvoor)

-Maakte ik Ontelbaar veel foto's, die ik gebruikte,

maar er werden er nog veel meer 

met 1 klik de prullenbak in gekieperd..

-Ben ik wel een keer of 40 gaan vissen, maar 

ik heb nooit iets gevangen (gelukkig maar, haha)

-Woonde ik in zes verschillende huizen

maar ik geloof dat ik nu eindelijk weer thuis ben

-Heb ik ontelbare malen gedacht dat ik Echt

niet wist hoe het verder moest, maar heb ik

evenzo veel keren de draad weer opgepakt.

-Ben ik door diepe dalen gegaan, waarbij

ik van sommige reizen verslag heb gedaan,

andere heb ik voor mijzelf gehouden want

er zijn dalen, zo diep, daar moet je alleen door heen

trekken, enkel jij weet de weg naar boven..

-heb ik Roodkapje wel een keer of tien in het bos

gezien, hoewel het nu al weer een tijd geleden is..

-Haakte ik een enorme berg met dingetjes

-Vouwde, knipte en plakte ik me een slag in de rondte

-Herontdekte ik het tekenen weer, ik durfde zelfs

te laten zien wat ik gemaakt had..

-Stond er iets over mij, of van mij in Zoveel bladen

dat het inmiddels een stapel van wel een halve meter is..

(ah, wie had Dat nu gedacht, toen?)

-Het meest wonderlijk is natuurlijk dat ik de kans 

kreeg twee boeken te maken, en dat er ook mensen zijn,

die ze daadwerkelijk gekocht hebben, dank daarvoor..

Ach nee, het meest bijzondere is natuurlijk dat 

ik op mijn leeftijd, haha, P nog ontmoet heb,

en dat het mij gegeven is zo'n lieve man 

in mijn leven te hebben..

In de afgelopen 5 jaar heb ik:

-Heel veel mensen leren kennen via mijn blog,

stuk voor stuk lieve inspirerende vrouwen

-Heb ik veel verloren, maar ik heb nog veel Meer

gevonden, de balans staat op positief..

-Vele gesprekken gevoerd met de familie Little,

en ze af en toe op de foto gezet

(ze hebben daar niet zo vaak zin in, het is 

nogal een eigenzinnige familie)

-Heb ik honderden type fouten gemaakt,

en heb daar vele mailtjes over gekregen,

ik doe mijn best ze te vermijden, maar ja..

-Mij losgemaakt van het idee, door anderen ingegeven 

 dat er niemand zat te wachten op de

 wereld volgens Ingrid...toch wel, lijk mij zo..

-Kreeg ik honderden brieven en kadootjes

van al die lieve lezeressen van  mijn blog

en stuurde ik ook heel veel post en kadootjes naar hen..

Dat ga ik vandaag ook doen, iets weggeven,

op de twee bovenstaande foto's zie je allerlei dingen,

die symbool staan voor allerlei thema's die 

steeds weer terug kwamen (en komen) in mijn berichten.

Alle spullen doe ik straks in een doosje

en die ga ik naar 1 van jullie versturen, de meeste 

dingetjes zijn tweedehands, maar ook dat lijkt me passend..

(het is ook zomaar een aardigheidje)

Mocht je kans willen maken op de doos

met d-ing-etjes, laat dan een reactie achter.

Ik ben benieuwd of je de thema's eruit kan halen,

misschien kan je laten weten wat je denkt..

(hoeft niet hoor, enkel als je het leuk vindt..

Rest mij nog op deze Feestelijke dag, iedereen te bedanken,

die op de een of andere manier een positieve

bijdrage heeft geleverd aan mijn blog.

Allereerst natuurlijk dan aan alle lezers, zonder jullie

was deze blog niet wat het het was, echt niet!

Dank aan, Daan en Judith, als altijd en voor alles.

Dank aan P. ach nu ja, dat is wel duidelijk.

Dank aan Dries, voor zijn vaak hilarische 

en opbouwende woorden..

Dan aan Jurianne Matter omdat zij als een van de eerste 

mijn blog in haar leeslijst zette, en ik nog steeds geloof

dat het zonder haar nooit zover zou zijn gekomen..

Natuurlijk is deze lijst veel langer,

maar het zou een bericht van een meter worden..

Wel...doe lekker mee met de give-away

en omdat ik niet iedereen een kadootje kan geven,

mag je mij ook een envelop met een postzegel sturen

dan stuur ik je een persoonlijk bedank kaartje terug.

(je mag mij even mailen voor mijn adres,

mocht je dat nog niet hebben)

Haha, ben je er nog, wat een Eindeloos lang bericht,

maar ja, het is dan ook een Bijzondere dag,

en nu ga ik net als 5 jaar geleden op publiceren klikken

(pfff..;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

This day, 5 years ago..

Vijf jaar geleden besloot ik op deze dag

om een blog te gaan maken.

Dat kwam zo: Daan hield een blog bij waarop 

hij zijn werk wat hij maakte voor de kunstacademie

waar hij toen nog op zat..

Daar keek ik regelmatig op en op een gegeven moment 

zei ik tegen hem, wat knap toch, jongen, dat je 

een foto op internet kan zetten..waarop hij zei:

oh dat is niet zo moeilijk hoor, dat kan jij ook..

Zelfs een hele blog zal je nog wel lukken..

Dus ik klikte blogger aan

(ik voelde me toch een beetje uitgedaagd ;)

koos een profiel wat Simpel heet, dat vond ik wel

een geruststellende naam, haha, ik heb het ook nooit

meer veranderd..en ik begon allerlei namen te verzinnen.

De meeste namen waren allang in gebruik,

tot mijn grote verbazing eigenlijk, ik had geen idee

dat er zoveel verschillende blogs waren,

ik kende eer namelijk maar eentje..

Vervolgens vroeg ik me af, wat ik er eigenlijk

op zou moeten zetten, misschien kon ik de naam

daar dan op aanpassen...hmm..dus ik dacht,

en ik dacht nog eens een beetje meer..

En ik besloot dat ik er wel dingen op kon zetten,

die ik vond op rommelmarkten enzo, zoiets als

het ding van de dag, maar Ingdingen, klonk niet,

D'ing, kwam nog langs, maar het lukte me niet

die naam te claimen, uiteindelijk maakte ik er 

maar Ingthings van...

Het volgende was, dat ik dan ook een foto

moest hebben, dus ik nam er willekeurig eentje

van een door mij gebreid schaap op een bankje..

En oh, hoe kreeg ik die foto nu op mijn computer..

na een enorm gehannes met kabeltjes enzo

stond deze eindelijk op mijn computer

(trots dat ik was, haha, ik, het technische wonder)

Vervolgens had ik een header/bloghoofd nodig

dus ik nam wat geborduurde lapjes, nam daar 

ook een foto van, die ik zo hup op mijn computer zette..

 Vervolgens plaatste ik de foto van het schaap en

het bloghoofd erbij, ik drukte nog niet op publiceren,

dat was nog even een stap te ver..

Ik klikte de blog weg, maar toen ik me bedacht

dat ik hem aan Daan wilde laten zien, kon ik 

hem niet meer vinden, echt niet..

Dus ik belde Daan om te zeggen dat het gelukt was,

maar dat ik niet wist waar de hele blog gebleven was..

(tot grote hilariteit van zijn kant, natuurlijk)

De volgende dag had ik genoeg moed verzameld

om op publiceren te drukken..en zie..

Nu is het zomaar Ineens 5 jaar later en
is mijn blog morgen jarig, vandaag

is het al een soort van feestelijk dag.

Want wat een goed idee is dat geweest die blog,

het heeft mijn leven en niet in het minst mijzelf

veranderd op een wel hele positieve manier.

Dus vandaag hang ik wat slingers op, 

ik zou de feestjurk aantrekken, mocht ik er in passen (niet)

dus ik doe gewoon een strikje om ;)

en gooi ik een handje confetti..

Allemaal te viering van het uitgedaagd worden,

van dingen doen waarvan je denkt dat je het niet kan

van de (gevonden) moed om een onbekende weg in te slaan.

Ja, het was, zonder dat ik het wist, een bijzondere dag

nu al weer 5 jaar geleden.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Books I read lately..

Hoewel ik best veel lees, vergeet ik elke keer

om de titels op te schrijven voor mijn boekenrubriekje..:)

Als ik er dan aan denk om Iets over boeken 

te schrijven denk ik..welke waren het ook alweer..

Er zijn er een paar die ik me wel herinner,

zo las ik van Nicci Gerrard het Huis van herinneringen,

om heel eerlijk te zijn vond ik het niet erg boeiend..

Maar omdat ik het soort van onbeleefd vind om

een boek halverwege weg te leggen las ik het uit.

Haar serie over Frida (dat zijn de titels met elke keer

met een dag van de week erin) echt veel leuker..

Ik haal mijn boeken altijd bij een kleine bibliotheek

hier in Noord, er is ook een hele grote hier vlakbij

in de stad, maar daar zijn zo overweldigend veel boeken,

dat ik gewoon niet weet waar ik moet beginnen.

Ook denk ik er nooit aan om iets te reserveren,

ik lees wat ik daar toevallig tegenkom..

Zo nam ik Het Rosie effect mee van Greame Simsion,

het was een vervolg op Het Rosie project, over de 

kijk op de dingen door een licht autistische man.

Het eerste deel vond ik verassend en grappig,

het tweede deel misschien iet meer van hetzelfde

(evengoed nog wel leuk hoor )

(Dit is de tweede foto van hetzelfde moment,

je kan op veel verschillende manieren iets in beeld brengen..:)

Echt een heel bijzonder boek vond ik 

Het boek van Wonderlijke nieuwe dingen van Michel Faber,

het is inderdaad een wonderlijk verhaal, over een dominee

die naar een verre planeet gaat..

Nu heb ik helemaal niks met science fiction (achtige) verhalen,

maar ik was hier vanaf bladzijde 1 geboeid.

Vooral de brieven naar zijn vrouw en haar brieven terug,

vond ik bijzonder, er wordt prachtig beschreven

hoe zij langzaam uit elkaar groeien..

Ik denk wel dat het zo'n boek is dat je prachtig vindt

of echt helemaal niets..

Op het moment lees ik Opdat ik u kus van Griet op de Beek

en hoewel ik even moest wennen aan het taalgebruik,

ben ik toch het hele boek ingetrokken.

Het gaat eigenlijk over hele gewone (en soms bijzonder

pijnlijke) dagelijkse dingen gezien door de ogen van 

een vrouw als zij 10, 24 en uiteindelijk 25 is.

Ik ben benieuwd wat jij leest op het moment..

en ik zal, het is tenslotte een kleine moeite,

mijn gelezen boeken lijstje eens ga bijhouden.

Ik wens je een fijne maandag

-X-

4.19 minutes in time

Gistermiddag luisterde ik naar dit liedje

ik zat aan mijn bureau en keek een beetje naar buiten,

Ik zag een vrouw op een bankje aan het kanaal
 hier voor zitten, en er kwam een boot langs..

Ineens bedacht ik dat dit eigenlijk 

een heel gewoon moment was maar dat 

het nooit meer terug zou komen, noch 

zou ik me het ooit kunnen herinneren..

Net zoals zoveel gewone momenten op een dag,
tenzij ik het vast zou leggen

Dus ik zette het liedje opnieuw aan
(hoewel dit Eigenlijk al weer een nieuw moment was :)
en ik fotografeerde wat dingen om me heen
zolang het liedje duurde, ik kwam niet
veel verder dan wat details..
Een stapeltje haakwerk op de bank,
een bloemetje in mijn beker met potloden..

Een paar plastic boompjes op een planten-hangertje,

en een stapel notitieboeken op de tafel..

dat was alles want het liedje was 

afgelopen, zomaar 4 minuten in de zee van tijd..

Op de een of andere manier vind ik 

dat de dagen voorbijvliegen, als zand in je handen

en soms vraag ik me af waar ze gebleven zijn,

al die momenten, al die gedachten en gevoelens..

Maar deze vier minuten heb ik vastgelegd,

zomaar een Moment in de tijd..

Ik wens je een fijn weekend,

en heel veel mooie momenten natuurlijk

-X-

Little things I found..

Van de week ruimde ik mijn witte kast op,

dat is de enige plek in huis waar ik 

al mijn Dingetjes op kan bergen..

Ik stop van alles in mandjes en maak stapels,

net zo lang tot er spullen uit vallen als ik de deur open doe..

Dan haal ik hem helemaal leeg 

(dat is de enige manier die werkt voor mij)

en kijk ik eens met een kritisch oog naar de spullen..

Er kon natuurlijk weer een hoop weg,

op de een of andere manier heb ik steeds minder

spullen nodig...

Terwijl ik zo bezig was gingen mijn gedachten

onwillekeurig terug naar vier jaar geleden

en ik nog in mijn grote huis in Zeeland woonde..

En aan Al die spullen, ooh...al die spullen..

het was daar ook geen probleem ik kon alles kwijt.

Tot het moment dat ik daar wegging

(ja, dat is al bijna vier jaar geleden, ongelofelijk toch)

en ik al een groot deel van alles wat ik had weg deed..

Toch bleef er meer dan genoeg over,

ik nam alles mee waarvan wat ik dacht dat ik het 

nog wel eens kon verkopen..

Doe daar de spullen van P bij en samen hadden we

in Zutphen weer een huis vol.

Het meeste verkocht ik op de markt, maar ik 

bleef ook gewoon spullen kopen, met het idee

om die weer te verkopen, het was een soort

eindeloze cirkel, waar ik uiteindelijk niet blij van werd.

Toen we naar Ingen verhuisden liet ik een groot deel

ophalen door een kringloopwinkel, maar al die 

spullen begonnen met steeds meer te irriteren,

het voelde als ballast, en ik bereikte een punt

dat ik er zelfs een afkeer van had, al die Zooi..:)

Dus ik verkocht alles wat ik kon verkopen,

eerst per dingetje, later per doos en op een gegeven

moment per 10 dozen, wat niet verkocht werd

zette ik gewoon langs de kant van de weg..

(dat moet je ook eens doen, echt zo leuk,

hoe mensen reageren als er gratis dingen 

aan de straat staan, ze kunnen het niet geloven..)

Nu passen mijn bezittingen in de witte kast

(en nog een paar dozen met wat dingen

met een sentimentele waarde, spullen 

van de kinderen enzo, in de kelder..)

Ik ga nog steeds graag en regelmatig naar

de kringloopwinkel of een rommelmarkt.

Natuurlijk zie ik vaak de leukste dingen,

maar ik laat ze gewoon staan, ik voel geen verlangen

meer om het allemaal te bezitten en zeg nou eerlijk..

hoe veel vazen (of vul maar in ) heb je nu eigenlijk nodig..

Ik koop ook wel eens wat, maar enkel als ik 

het in mijn handtas mee kan nemen..

zoals de dingen die op de foto's staan.

(hoewel ik een beetje gesmokkeld heb met de 

gele kan, haha, die kon ik niet achterlaten ;)

Per slot van rekening moet het allemaal passen

in de witte kast, en hoewel ik, al zeg ik het zelf,

heel goed kan stapelen, op een gegeven moment

is hij vol...

Ik wens je een fijne dag

-X--

Listen.

Deze quote kwam ik laatst tegen op Pinterest

(om de een of andere reden zit ik enorm te pinnen

de laatste tijd, heb er ineens zin in)

en ik dacht Ooh ja, die moet naast de eed op de 

vuilniswagen op de muur.

Ik ben er een meester in om Rode vlaggen te negeren,

zo noem ik die kleine waarschuwingssignalen,

die je ergens voelt in je lijf...

Achteraf, als het misgaat dan denk je altijd,

ik wist het wel, ik wist het, ik wist het..

Als je een werkafspraak met iemand gemaakt hebt

en diegene komt daar ineens op botte wijze op terug..

(je had alle vage toezeggingen gelabeld

als afspraken omdat je het zo graag wilde)

Als je relatie ineens is afgelopen 

(en jij maar tegen jezelf blijven zeggen

dat hij zo kortaf was omdat hij de laatste tijd

zoveel moest overwerken (ha) en gewoon moe was)

-voorbeeld uit het verleden, geen problemen 

met P. hoor, integendeel-

En dat zijn nog maar een paar voorbeelden,

ik kan wel een meters lang bericht schrijven

over allerlei situaties waarbij ik niet luisterde

naar het stemmetje zonder woorden..

(en die uiteindelijk niet goed uitpakten,

voor mij niet dan tenminste ..)

Dus nu hang ik het briefje op mijn muurtje

met aanwijzingen -over hoe om te gaan

met de Dingen en vooral met jezelf-

Het laten passeren van de vuilniswagen lukt al aardig,

nu de rode vlaggen nog (h)erkennen...

Ik wens je een fijne dag

-X-

My work/living space

Precies op die stoel, voor dat scherm,

zit ik elke ochtend blogberichten te typen,

ik zit altijd op het puntje van mijn stoel

(die ik ooit kocht bij de kringloop in Zutphen)

dat is niet zo goed voor mijn rug,

maar op de een of andere manier schuif ik altijd

weer naar voor (uiterst ingespannen bloggend ;)

Ik draai de luxaflex altijd open en 

ik kijk regelmatig eens naar buiten.

Daar zie ik allerlei mensen langsfietsen,

hier op de dijk maar ook aan de overkant van het kanaal.

Ook zie ik elke ochtend dezelfde mensen

die dezelfde honden uitlaten..

Door de week, als ik hier alleen ben,

gebruik ik ook de tafel om aan te werken

(eigenlijk is de hele woonkamer dan mijn werkplek..)

Om Iets te maken verzamel ik altijd van alles

om mij heen, papier, pennen, scharen verzin het maar,

ik heb er een hekel aan om tussendoor steeds

van alles te moeten zoeken, en meestal

ligt  er een berg spullen op de tafel

ik moet gewoon een beetje kunnen rommelen..

Dit is mijn inspiratie-bank en richeltje (randje?)

de bank komt, tenminste dat is wat ze mij vertelden

toen ik hem kocht, een oude bank uit

een gymnastiekzaal in Serooskerke (Walcheren)

Misschien is het wel helemaal niet zo,

maar ik neem het voor waar aan omdat ik het

gewoon een leuk idee vind.

Daarop liggen de boeken die ik regelmatig eens

inkijk en mijn eigen boeken, omdat het zo

gezellig staat, je eigen boeken op een stapel..:))

Op het richeltje staan de plaatjes waar 

ik op dat moment blij van word,

het wisselt nog wel eens..

De theepot is een kadootje van Daan

van Maandagdaandag, mijn blognaam staat er op..

In de avond zit ik meestal op de bank te handwerken,

het is een mooie strakke bank,

maar hij zit niet bijzonder lekker, een beetje alsof 

je in de trein zit, ik heb toch een lichte voorkeur

van zo'n bank waarin je helemaal wegzakt..

(nu ik naar de foto kijk zie ik ook dat ik wel even

had mogen bezemen, onder de bank, ha)

Ook de bank neem ik altijd helemaal in beslag,

wol, scharen, half afgewerkte haak- en breidingetjes

ik lijk wel een zwerver op een bankje in het park,

met al haar bezittingen er om heen..;)

Kortom, ik ben gezegend met een fantastische

werk/woon/zit en eetkamer, en jij, heb jij

een eigen werkkamer, of zomaar een hoekje?

Alle foto's nam ik op zo'n heerlijke lentedag

met de zon laat in de middag in de kamer,

vandaag belooft het weer zo'n dag te worden

en hoe fijn het hier ook is, ik trek er

maar eens op uit.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Unexpected visit at the beach..

De allereerste keer dat ik de zee zag,

was ik ongeveer 6 jaar, wij verhuisden toen

van Ede naar Koudekerke op Walcheren.

Van te voren was er iets over gezegd, hoe bijzonder

de zee was, bij wijze van reclame daarvoor,

omdat wij, de kinderen, helemaal niet weg wilden..

Ik kon me er ook helemaal geen voorstelling van maken

en ik geloof dat ik helemaal niet onder de indruk was

van een verhaal over wat water..

(ik had heus wel eens eerder een meertje gezien ;)

Dus wij reden op een goede dag naar Domburg,

ik weet nog hoe ons autootje eruit zag,

blauw en met zo'n hele schuine achterruit,

geen idee meer wat het merk was..

Wij klommen wat trappen op van een heuvel

en ooh en aah dat was werkelijk heel iets anders

dan ik me ooit had kunnen voorstellen..

Nog mooier was het uitzicht vanaf de Hoge Hil,

het hoogste duin van Domburg, vanwaar

je over het hele eiland kan kijken.

Sindsdien hou ik van de zee, en kwam ik er

vele malen, als kind zo ongeveer de hele zomer 

omdat we een kotje (huisje) op het strand hadden.

Later ging ik met mijn eigen kinderen,

als het lekker weer was, ik zie me nog sjouwen

met tassen vol handdoeken, emmertjes en broodjes..

Maar we gingen ook in de herfst en de winter,

als het stormde, zo vaak dat ze er wel eens

genoeg van hadden..

Ik weet nog goed dat (toen kleine) Daan eens zei:

gaan we nu al weer naar het strand, 

ik zit veel liever met een taartje bij de kachel :)

 Afgelopen vrijdag waren we weer eens in Domburg,

we hadden een afspraak met Judith in Breda,

en P. vroeg daarna heb je zin om naar

Domburg te gaan, ik sputter altijd wat bij een

plotselinge verandering van plan, maar

het was echt heerlijk..

Het licht was werkelijk op zijn allermooist,

welke foto dan ook, die ik zou hebben

genomen, had er mooi uitgezien.

Aan het einde van de middag, aten wij 

in een strandtent, buitendijks, bij Westkapelle,

waar wij getuigen waren van een werkelijk magische

zonsondergang, wat een kadootje..

Toen wij wegreden over de dijk scheen de vuurtoren

zijn felle lichtbundels over de weg...

Ik was er gewoon ontroerd door en even voelde 

ik een steek van heimwee, want hoewel ik

het uitstekend naar mijn zin heb in Amsterdam,

is Walcheren toch Thuis..

Oh ja, vorige week vertelde ik dat deze blog,

deze week 5 jaar bestaat, ha, dat is niet zo..

Ik kreeg een mailtje van Dries, de penningmeester

van de ietwat rommelige Hup club, dat hij nu 

in verwarring was over de juiste datum..

Het moet zijn 25 maart, hij had gelijk..

Om hem te bedanken voor deze nauwkeurigheid,

en de regelmatige lieve en vaak hilarische

commentaren op mijn blog (via de mail)

maakte ik speciaal voor hem deze foto van de kerk

van Domburg waar hij speciale herinneringen aan heeft..

(hij woonde daar als kind omdat zijn vader

de dominee van Domburg was..)

Ik wens je een fijne dag

-X--

Folding in the afternoon..

Zo af en toe heb ik ineens zin om iets te vouwen,

op de een of andere manier vaak aan het einde 

van de middag, dat is mijn favoriete deel van de dag,

altijd al geweest eigenlijk..

Het gevoel dat alles gedaan is wat ik moest doen,

het huisje vegen, de was en de boodschappen..

er hangt dan een soort van serene rust in huis

(waarom ik dat niet in de ochtend voor elkaar 

krijg, dat gevoel van rust, weet ik niet..:)

Nu ja, in de middag kan ik een vouwwerkje aan (haha)

Deze kostte niet al te veel proppen papier,

mocht je het willen proberen, zo doe je het:

Dit lijkt wat ingewikkeld, of ik heb het ingewikkeld 

gemaakt, dus nadat je een vouw maakte in het midden,

je vouwt het open, vouw het papier dan naar

de middellijn (1) en nogmaals, helpt dit ;-)?

Als je er 2 maakt, dan heb je een dekseltje voor het doosje,

hoewel het een beetje een wiebelig geheel wordt..

Maar ach, ik hou het meest van dingen

die niet prefect zijn, dus ik vind het wel wat, zo..

Je kan er een klein kadootje in doen, 

je postzegelverzameling, of gebruiken als mandje

voor je mini-cavia..(dan zou ik de deksel er

niet op doen, is misschien een beetje zielig ;)

Vandaag ga ik op weg naar Breda, waar ik 

onder andere mijn dochter Judith zal bezoeken.

Verder attendeerde de penningmeester van de Hupclup

(niet actief op het moment, maar dat ligt meer 

aan mijn nalatigheid dan aan hem)

en lezer van het eerste uur, Dries, mij er op dat 

deze blog volgende week zijn 5 jarig jubileum zal vieren.

Ik zal dit weekend eens nadenken hoe dat passend

en in welke vorm dat gevierd kan worden.

Eventuele felicitatie post kan gestuurd worden

naar het, inmiddels bij velen, bekende adres

(haha, nee hoor, natuurlijk niet, grapje:)

Ik wens je een heel mooi weekend

-X-