Nice or not..whatever:-)

Later dacht ik nog even na over de post die ik

gisteren schreef, en dan vooral over het gedeelte

waarbij ik schreef dat ik jaren geen potlood 

had aangeraakt vanwege de vernietigende

beoordelingen op de lerarenopleiding..

Achteraf vind ik het onbegrijpelijk dat ik zo mijn 

hoofd heb laten hangen naar wat een ander vind

van wat ik doe of denk, ik bedoel diegene heeft

er echt geen last van als jij jezelf iets ontzegt 

wat hij als niet goed of niet leuk heeft beoordeeld

en jij natuurlijk wel!

Er zijn altijd mensen die zichzelf of hun werk groter 

of beter vinden dan jij (zoals deze boze bruid, haha)

en die er op de een of andere manier genoegen 

in scheppen om je dat duidelijk te maken..

Hierbij heb ik het natuurlijk niet over opbouwende 

kritiek, dat is heel iets anders..

Er is altijd wel Iemand die Ergens iets van vind,

het is echt onmogelijk om daar allemaal 

rekening mee te houden, je zou tot helemaal,

niets meer komen, echt tot niets..

Ik kan alleen bloggen en boeken maken als ik 

de vrijheid voel om me uit te drukken en te maken

wat ik wil zeggen en laten zien..

Het heeft een verlammende werking als ik dingen 

ga doen waarvan ik denk dat anderen dat 

leuk vinden of als goed beoordelen.

Hoewel ik natuurlijk wel een soort spanning voel,

met een nieuw boek wat uitkomt..

Dus om het verhaal wat ik gisteren begon

af te maken denk ik dat de conclusie is;

als je iets wil doen/maken ga je eigen gang,

leg je er op toe, blijf bij jezelf en heb er vooral heel

veel plezier in en als je het lukt wees dan 

Koning(in) leeuw in je eigen koninkrijk!

Ik wens je een fijne dag

(ik moet vanmiddag een uurtje of wat naar de 

tandarts, ohoh, ik voel me even een heel klein leeuwtje;-)

-X-

Learning things..

Regelmatig krijg ik de vraag of ik ben opgeleid 

om dit alles te doen, te tekenen, schrijven, fotograferen,

handwerken en alles wat er zo komt kijken bij het

maken van mijn blog en boeken..

Nee, dat ben ik niet, niet in de zin dat ik naar de

kunstacademie ben geweest of iets dergelijks..

Dat wilde ik wel en ik werd ook ooit aangenomen

op de Rietveld maar ik werd zo nerveus van alle

hippe mensen die daar rondliepen dat ik mij 

op het allerlaatste moment inschreef bij een leraren

opleiding tekenen en handwerken, waar ik 2 jaar

af ben gegaan omdat ik geen leraar in me heb.

Wel heb ik van kleins af aan getekend, met 

uitzondering van de tijd na de lerarenopleiding,

waar ik zo was afgebrand en als talentloos bestempeld

dat ik niet meer durfde, echt waar niet!

Uiteindelijk ben ik psychiatrisch verpleegkundige 

geworden, maar ook niet zo heel lang en nu

ben ik soort van boekenmaker :-)

Een aantal basis vaardigheden heb ik natuurlijk

wel van anderen geleerd, zoals handwerken 

op de lagere school, maar ik ben gewoon verder 

gaan oefenen omdat ik het zelf zo leuk vond,

net zolang totdat ik het kon..

Ook het bloggen en photoshoppen zijn een eindeloze,

soms frustrerende, oefening geweest waarbij ik 

veel hulp kreeg van mijn zoon Daan..

Sommige dingen leerde ik mijzelf, zoals naaien op 

de naaimachine en fotograferen, het schrijven gaat

vanzelf, zolang ik maar een beginzin heb (haha)

Het hele boeken maken gebeuren is iets wat

ik mezelf heb aangeleerd, vooral het plannen

van alles vond ik erg ingewikkeld, ik denk dat

ik het bij Lov-ing wool eindelijk onder de knie had..

Ik vraag me even af waar dit hele verhaal eigenlijk

naar toe gaat..ik denk dat de conclusie is,

dat als je iets wil leren, je gewoon door moet zetten,

of zoals Daan zo mooi zegt; je er op toeleggen..

gewoon proberen en nog eens en nog een keer

als het nodig is net zolang tot je het goed vindt..

Van alles wat ik doe is denk ik echt 80% moeite

en misschien 20% resultaat..

Dat klinkt misschien niet erg bemoedigend 

maar ik kan je verzekeren dat de weg naar

het leren van welke vaardigheid ook een soort 

van schoonheid in zich draagt, inclusief alle

frustratie..want het moment dat het wel lukt,

maakt het allemaal de moeite waard..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Storm

Het waren onstuimige paasdagen, het kleine

huisje stond te wapperen in de wind en de

paaseieren rolden door de tuin heen.

Ik ben dol op weer wat je kan horen, de wind

die om het huis giert, regen die tikt op de ramen en

het rommelen van een onweersbui in de verte..

Misschien heeft het iets te maken met mijn

jeugd (en de jaren daarna) in Zeeland..

Niets voelde zo veilig en fijn als in bed liggen

terwijl er buiten een storm bulderde...

Ik ging ook altijd even aan de zee kijken,

als het stormde, naar de wilde zee, tegen de 

wind in lopen net zolang tot het je teveel werd

en dan omdraaien..en ineens de wind in rug, heerlijk.

Wij gingen dit weekend even kijken net buiten de stad,

waar je het slechte weer prachtig aan zag komen,

enorme buien dreven het land binnen..

Het land lag er prachtig bij, op ons inspectie-rondje,

maar dat doet het eigenlijk altijd..

Nu ben ik door die mooie storm, de paasdagen enzo,

helemaal vergeten aandacht te besteden aan het feit

dat mijn blog deze dagen 6 jaar bestaat..

Kan je dat geloven, zo lang, het ene bericht na het

andere, soms stormde het hier, soms tranen met tuiten

(oh, het woord tuiten, geweldig, hoewel ik 

geen idee heb wat het zijn..)

Vaak was het bewolkt, maar altijd piepte de zon

er weer tussendoor en klaarde het weer op..

Zes jaar lang een blog schrijven is eigenlijk

een soort weervrouw zijn, je vertelt zo ongeveer

dagelijks wat de barometer aangeeft..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Seeds

Nu wil jullie natuurlijk niet de Pasen insturen,

met een bericht van vrees, de laatste dagen dacht ik na

hoe ik die gevoelend kon ombuigen.

Ik ben me er zeer van bewust, dat er angst gezaaid wordt

en dat het aan mij en aan een ieder zelf de keuze is,

wat je daar uit laat groeien..

Het lijkt mij niet dat er iemand is die niet opschrikt,

als er iets bijzonder akeligs gebeurt, dus ik geloof zelf

niet zo in de stelling van ik ben niet bang want dat 

is wat ze willen, ik geloof niet dat je dat soort emoties

kan beheersen, in ieder geval ik niet..

Wel geloof ik in; ik laat mijn angst niet groeien,

of misschien nog beter, laat er iets moois uit groeien.

Dus ik trok mij even terug, liet mijn onrustige

gemoed even zijn gang gaan totdat het vanzelf

kalmeerde en sloot de wereld even buiten.

Vervolgens informeerde ik even bij degenen die

mij lief zijn of iedereen wel was..

En gisteren besloot ik na een afspraak in de stad

om niet rond het Centraal station heen te lopen

op weg naar de bus, maar dwars door de menigte heen..

Ik hoop dat uit al zaailingen die je elke dag

in je hart geplant krijgt, door beelden en 

gebeurtenissen, klein of groot, zullen uitgroeien

tot iets moois, aaah dit klinkt allemaal wel heel

er 'sferisch' zou mijn zoon Daan zeggen..

En dat is natuurlijk ook zo, maar ik zeg het toch..

Ik wens je zonnige paasdagen met heel veel

huppelende hazen, verstopte eieren die je pas

in Augustus, gesmolten, terug zal vinden en 

een gevoel van vertrouwen dat het wel goed zal komen

met al die plantjes die nu opkomen.

-X-

Gone

En ineens was het moment daar, ik heb geen 

begin zin, ik heb er vele geprobeerd maar 

op de een of andere manier krijg ik het niet kloppend.

Ik ben helemaal omver geblazen, door de 

de vraag, waar het heen moet met de wereld,

en misschien zelfs in mijn persoonlijke leven.

Ik ben in de greep van een soort moeilijk 

te benoemen angst voor de Dingen..

Dus ik ga proberen te hergroeperen en weer

een soort van grip te krijgen, op wat dan ook..

Dus ik trek mij even terug op mijn vierkante 

meter en ga proberen een soort van ordening

aan te brengen in mijn gedachten en gevoelens.

Ik wens je heel veel moed op je pad.

-X-

Closed doors

Nu heb ik zelf best een leuke voordeur,

donkergroen met een mooi ijzeren werkje voor 

het raam, maar lang niet zo mooi als alle

deuren die ik tegen kwam in Turkije..

Bij alle foto's die ik over had voor het boek

kwam ik zoveel foto's tegen van deuren dat het een 

boek op zich zou zijn; Het grote dichte deuren boek.

Want ze waren allemaal dicht, wat logisch is, haha,

maar het intrigerende van een deur is natuurlijk

wat er zich afspeelt daarachter..

Het liefste zou ik even om de hoek kijken,

wie woont daar en wat zijn ze aan het doen..

Ik denk bijvoorbeeld dat de man die in dit huis 

woont nog steeds humeurig is omdat zijn vrouw

de deur rose heeft geverfd, terwijl hij een dagje

was vissen, nu was het al erg genoeg 

dat het hele interieur rose en gebloemd is,

maar ook de voordeur..maar de vrouw houdt

voet bij stuk, waag het niet om hem over 

te verven, je zal wat beleven.. (ohoh;-)

En omdat de man vele malen liever een roze

deur heeft dan de toorn van zijn vrouw,

laat hij het maar zo; pick you battles,

zoals ze dat zo mooi in het Engels zeggen

En deze, ach, het huis was gewoon bewoond,

ik denk een oude mevrouw, zo'n vrouwtje

wat gewoon op haar pantoffels en haar schort aan

naar de markt gaat om appels te halen.

De ruit is al jaren stuk, ze weet niet eens meer

hoe het zo gekomen is, ze heeft er geen hinder van,

niemand valt haar lastig, in het dorp wordt zelfs

gefluisterd dat ze bijzondere krachten heeft,

dus niemand zou het in zijn hoofd halen..

Oh, deze, dat is wel mijn favoriet, een dubbele deur,

in een prachtig groot huis, de deuren 

piepen en kraken als je ze opendoet, maar als je dan

naar binnen loopt..je weet niet wat je ziet..

Grote kamers met ramen die op de zee uitkijken,

er woont een grote familie, met veel kinderen,

die in de vele kamers verstoppertje spelen.

De deuren gaan voor iedereen open die langskomt,

om een kopje van die heerlijk Turkse thee te drinken,

met zo'n onmogelijk zoet hapje van het een 

of ander erbij (ik had bijna aangeklopt)

Al die voordeuren, al die verhalen en levens

die zich daarachter afspelen, je hebt geen idee,

denk ik en soms is dat maar goed ook.

Maar het neemt niet weg dat ik dolgraag,

even die deuren op een kier zou zetten,

mijn hoofd om de hoek steken en gewoon even kijken,

wat een ieder aan het doen is, en misschien

even een praatje maken..

Ik wens je een fijne dag

-X-

2500 pictures..

Voor mijn nieuwe boek maakte ik ongeveer zo'n 

2500 foto's waarvan er uiteindelijk ongeveer

250 gebruikt zijn, ik heb ze niet geteld maar dat 

is een schatting, misschien is het iets minder.

Het is allemaal nieuw werk, niets ervan werd 

al eens ergens geplaatst (net als de zelfmakers)

Het klinkt veel die foto's maar toch heb ik niet in het

wilde weg plaatjes geschoten, sommige zijn gearrangeerd

zoals deze met de wol, genomen in Frankrijk.

Judith en ik hebben het keukenkastje leeggehaald

en we zijn er een uur of wat mee bezig geweest,

toch heeft deze het boek niet gehaald..

Net zo min als deze..elke keer nadat ik een aantal

foto's had gemaakt zette ik deze op mijn pc of laptop,

dan maakte ik al een eerste keuze, alles wat ik 

op het eerste oog niet mooi vond qua compositie

of belichting ging er meteen uit.

Ik maakte dan meteen mappen aan, zeker door en 

een twijfelmap, soms moet je een foto later nog 

eens bekijken, en zie je er toch wel iets in..

Een goede foto (althans wat ik een goede,

of passende foto vind) hoeft niet altijd helemaal

gestyled en bedacht te zijn, ik maakte er vele,

zeker in Turkije, van dingen die ik onderweg

tegen kwam, het was gewoon toevallig dat

mijn oog er op viel..

Zoals deze, van een stapel sjaaltjes op de markt,

met een rand Oya, zoals het fijne haak- en naald werk.

(ook niet geplaatst in het boek)

Na een aantal maanden had ik een eindeloze

hoeveelheid foto's, zowel in de Zeker-als de twijfelmap.

Dan begint het grote tellen, eerst reken ik uit,

naar aanleiding van de hoofdstukken en de zelfmakers,

hoeveel foto's ik ongeveer nodig heb, zoveel per 

zelfmaker, zoveel vrij werk, het is een eindeloze puzzel.

Als ik daar uit ben, selecteer ik foto's uit

en nog eens en nog eens, dan ga ik weer tellen.

Dan is er natuurlijk een paniek-moment dat ik denk

dat ik veel te weinig Goede foto's heb..

Het grootste gedeelte kon ik niet overmaken,

want die zijn genomen in Turkije en Frankrijk..

Anderen wel an dat deed ik dan, voor 1 zelfmaker,

maakte ik wel 200 foto's maar het was steeds niet goed,

en aah het moment dat ik ze dan bekijk en De foto

zit erbij, zo'n opluchting..

Vervolgens stuur ik alle foto's naar mijn zoon Daan,

die ze bekijkt op techniek, belichting en compositie,

dan vallen er weer een heleboel af.

Daarna maak ik alle mappen per hoofdstuk en zelfmaker

aan die dan naar Casper de vormgever gaan.

Die maakt weereen keuze en dan komt de eerste opzet van

het boek, altijd een spannend moment als ik dat krijg..

Ik geef dan de eerste veranderingen aan, die foto niet,

de foto van pagina 34 naar 78 dat soort dingen.

Na de tweede versie ga ik er dan nog eens met 

een redacteur door heen en worden de laatste 

wijzigingen aangebracht..

En dan zijn de keuzes gemaakt en hoop ik werkelijk

dat het de goede zijn en dat iedereen het mooi vind..

De mensen die het gezien hebben en ook de uitgever

is/zijn heel enthousiast; echt je beste werk ooit,

maar ik vind het toch nogal spannend allemaal..

Over ruim 2 weken komt het boek van de drukker,

ik hoop dat het goed wordt ontvangen,

ik heb werkelijk mijn Uiterste best gedaan,

op de toppen van mijn kunnen gepresteerd,

en ik ben er best een beetje trots op :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Being green..

Soms wordt ik getroffen op straat maar ook online

door de onvriendelijkheid en het ongeduld van mensen..

Zo reed ik laatst met de fiets ergens gewoon waar

ik mocht rijden, komt er een vrouw in een auto aanrijden,

ik denk oeh..die gaat wel heel hard de hoek om,

dus ik stop, terwijl ik voorrang heb, ze draait haar raampje

open en begint me daar toch te schelden;

***wijf en dat soort ellende..

Hoewel ik daar van schrik vroeg ik aan haar

waarom zeg je dat..blijkbaar haalde ik 

daarmee de angel uit haar giftige woorden

want ze reed zonder iets te zeggen door.

En dat is nog maar een van de vele voorbeelden,

als je hier door de hoofdstad fietst, maar ik kom 

het overal tegen, ik probeer me

het niet meer aan te trekken maar te denken,

ach jee, het moet niet makkelijk zijn om jou

te zijn, zo strak gespannen dat je om het minst 

of geringste ontploft, en je frustraties op een 

ander (die er niets aan kan doen) moet botvieren.

Ik hoor je, maar ik neem het niet in ontvangst..

Daarentegen kom ik ook regelmatige onverwachte 

vriendelijkheid tegen, zo liep ik laats van de pont

af, komt er zo'n gozer op een scooter naast me rijden,

ik dacht och hemel, daar gaan we weer..

maar hij zei, mevrouw uw veter zit los en reed door.

Oh haha, zo zie je maar..

Er is natuurlijk geen moraal aan dit verhaal,

soms lijkt het wel of grofheid en maar roepen

waar je zin in hebt de nieuwe norm is..

Het enige wat je kan doen is niet meedoen en 

denken als je er mee geconfronteerd wordt;

(online is het makkelijk, niet op reageren en blokkeren)

ach, stakker het is ook niet makkelijk

om groen, paars, zwart, wit of jou te zijn.

Veel succes op de lange weg die je nog moet gaan,

maar ik loop niet met je mee..

Ik wens je een heel goed weekend,

en ik hoop dat je veel vriendelijkheid op je pad 

tegenkomt van wie of wat dan ook..

-X-

Me(an)time

Ik ben even in de Tussentijd, waar ik natuurlijk

ondertussen op de uitkijk zit..

Ik wens je een fijne dag, het wordt lente-achtig..

-X-

Adventure

Ha, dank jullie wel voor alle reacties gisteren,

en ook op -is het wel leuk- bericht van 

de dag ervoor, heel erg lief van jullie!

Ik verkocht zelfs een aantal van de Be reasonable print.

Toen P. het winkeltje maken kozen we voor Bigcartel

omdat ik zo'n leuk platform vond, maar in de 

praktijk bleek het niet goed te werken.

Je kon niet betalen via Ideal dus er moesten 

veel mailtjes verstuurd worden met Iban codes en al.

(dat deed P. hij zou de hele technische kant 

van de site beheren, haha)

Ook Paypall deed het vaak niet, waar wij dan

weer niets aan konden doen, enfin..

P. heeft het hele winkeltje overgezet naar Wordpress,

waar het allemaal veel makkelijker is 

veel minder uitleg nodig, en Ideal :-)

De link staat rechts in de sidebar, als je

op Lov-ing wool klikt ben je er al,

dat is niet ver lopen naar de winkel, toch?

We kunnen elke tekening printen in allerlei formaten,

dus als kaart, A5 of A4, wat je leuk vindt.

dat is het voordeel van een eigen printfabriekje :-)

Dus mocht je iets zien hier of op Instagram

en het staat niet in het winkeltje kan je via het 

contactformulier vragen of het mogelijk is.

Wel, het is een avontuur, het winkeltje, wat 

hier eindeloze vergaderingen oplevert en waar we

nog steeds hard aan werken om het mooier

en beter te maken, maar ook al is het misschien

niet perfect allemaal, er wordt met liefde en

aandacht aan gewerkt, dat verzeker ik je!

Dus nu ga ik op de uitkijk naar nieuwe dingen,

dingen die mij inspireren om tekeningen 

en foto's te maken, leuke DIY projectjes en 

natuurlijk Eerste zinnen, want zonder die..

Nu het dan toch een rommel bericht is geworden,

op Facebook maakte ik een evenement aan van

mijn boekenfeestje, per ongeluk niet openbaar

(ik snap er niet zoveel van dat hele Facebook)

dus maakte mijn uitgever Kosmos nog een openbare..

Je kan mij een vriendschapsverzoek sturen of jezelf

op de gastenlijst van Kosmos zetten..

(dan kan ik zorgen dat er genoeg hapjes

en kadootjes zijn voor een ieder die de moeite 

wil nemen om te komen)

Snap je het nog, nee he, zie je dat bedoel ik

nou...wel, ik zou het erg leuk vinden als je komt.

Ik wens je een fijne dag

-X-

2000 times..

Dit is mijn 2000ste blog bericht, echt waar,

ik keek gisteren even in mijn statistieken,

wat ik eigenlijk nooit doe en toen zag ik het,

ik zag ook dat er bijna 5 miljoen pageviews waren.

(dat zijn dus geen individuele lezers maar hoe vaak

mijn blog is geopend) een abstract getal maar wel Veel..

Dus 2000 keer in de ochtend koffie zetten,

dan mijn computer aan, even bij mijn afbeeldingen kijken,

en een eerste zin bedenken (dat doe ik allemaal

nooit van te voren, ik bedenk het ter plekke)

Ik zou niet meer precies weten waar ik het 

allemaal over heb gehad, ik lees mijn blog

nooit terug, echt nooit, ik babbel hier wat in de

ochtend, klik op verzenden en dat is het.

Er is veel veranderd maar het blog ritueel

is hetzelfde gebleven, 2000 ochtenden lang..

Altijd dezelfde lichte spanning of het technisch

allemaal weer werkt (ik word heel zenuwachtig

van foutmeldingen) en of ik weer iets weet te 

verzinnen (dat lukt blijkbaar steeds weer opnieuw)

Maar ook over of er reacties zijn, als er zoals 

gisteren nauwelijks wordt gereageerd, denk ik

och hemel, is de tekst niet goed, heb ik iemand

beledigd of was het gewoon niet goed?

Eigenlijk wilde ik de print van gisteren weggeven

vandaag, bedacht ik mij gisteravond, maar 

ik twijfelde omdat niemand er iets van zei,

misschien toch niet leuk genoeg..

(ik wijs hier overigens naar niemand, hoor,

ik beschrijf enkel mijn eigen proces :-)

Ik ben wel iets zelfverzekerder geworden over mijn

kunnen maar nog niet Zoveel, ik besloot om 

het niet te doen vanochtend..

Vervolgens laat ik dat weer achter me

en richt ik mijn blik vooruit, als ik mijn hoofd

zou laten hangen naar de dagkoersen

(vooral die van mezelf) was ik al lang

geleden gestopt, dat is niet vol te houden..

Ik heb veel te danken aan deze blog en jullie lezers,

mijn boeken, publicaties in bladen, opdrachten

en alle leuke mensen die ik heb leren kennen via hier..

Heel erg bedankt dus, voor alles!

Ik heb geen idee of ik nogmaals 2000 berichten

zou kunnen verzinnen, misschien zit ik op

een ochtend wel voor het scherm en is mijn hoofd

blanco, kan ik geen eerste zin meer bedenken..

Dat kan, je weet het gewoon niet, net zoals

ik bijna 6 jaar geleden toen ik mijn eerste bericht

op deze blog zette (oh wat was ik trots dat het gelukt was)

kon weten wat er allemaal van zou komen.

En dat is maar goed ook, dat we het niet weten,

stel je voor..

Ik wens je een hele fijne dag

-X-

Be reasonable

Van het weekend maakte ik deze tekening,

het is natuurlijk een grapje, hoewel het op sommige 

momenten wel fijn zou zijn, als de dingen gedaan 

worden zoals jij dat graag ziet..

Maar als je er over nadenkt.. als het Altijd zo zou zijn,

dat het dan wel vervelend zou zijn, moet je je voorstellen..

Je zou nooit uitgedaagd worden om het eens van 

de andere kant te bekijken, war misschien wel een hele

kant is, iets waar je nooit op bent gekomen.

Je gedachten of een idee wat je hebt zouden nooit

worden aangescherpt en waarschijnlijk beter worden.

Maar wat meer is je zou vervelend en onverdraagzaam zijn

als je altijd je zin door zou drijven, iemand waar

mensen schrik van hebben om iets tegen te zeggen,

omdat ze geen enkele ruimte voelen.

Maar Zo af en toe is het heerlijk om je zin 

door te drijven, denk je niet?

Dus voor die momenten heb ik deze print aan 

de muur gehangen, dan hoef ik er alleen maar

naar te wijzen (en er vriendelijk bij te lachen)

De print is verkrijgbaar in mijn webwinkeltje,

voor het geval je ook eens zo'n moment hebt.

Voor de rest ga ik ervan uit dat je 

een redelijk mens bent, net als ik (haha)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Lov-ing Wool cards & an invitation

Eerlijk gezegd had ik niet zo veel puf in een 

nieuw boekenfeestje, het is al de derde in vier jaar.

Ik vond het eigenlijk een beetje gek, alweer eentje,

ik kan toch niet bezig blijven...

Later dacht ik er nog eens over na en toen begon

mijn mening toch te kantelen.

Als je werkt zoals ik, helemaal alleen, aan een boek,

betekent dat dat je ongeveer 8 maanden, dag in 

dag uit alleen zit te werken; dingen bedenken, 

breien, haken, borduren, tekenen, schrijven,

patronen maken, foto's maken. (en weer opnieuw)

Vervolgens moet je beoordelen of het allemaal

goed genoeg is en de foto's uitzoeken, natuurlijk

heb ik wel een paar keer overleg met een redacteur,

maar in de zee van tijd die het kost om een boek

zijn dat maar korte ontmoetingen..

Daarna gaat het boek naar de vormgever, 

daar heb ik dan contact mee via de mail, en als het

zoals nu naar de drukker is, is het weg.

Als ik geen feestje zou geven verdwijnt het boek

geruisloos de markt op en is er voor mij nergens

een moment waarop ik het hele gebeuren 

kan delen en vieren met anderen.

Een moment dat ik aan land kan komen, 

na al die maanden op zee, zoiets haha.

Dus ik mij met hervonden enthousiasme gestort

op het feestje, ik maakte uitnodigingen, 

tekende, knipte, printte en sneed ze bij.

Ook maakte ik kleine wol kaartjes, dat was iets 

meer werk dan ik dacht, zoals zovele

van de dingen die ik bedenk, ik vraag me wel eens 

af of andere boekenmakers ook zo eindeloos

alleen zitten te rommelen aan de keukentafel.

(niet dat ik die heb maar bij wijze van spreken)

Ik maakte zo'n 75 uitnodigingen, die nu allemaal 

op de bus zijn (pff) mocht je er geen ontvangen

dan betekent dat natuurlijk niet dat je niet welkom bent.

Ik kan er onmogelijk naar alle lezers enzo,

eentje sturen, je bent Meer dan Welkom.

Ik vind het altijd heel leuk om wat gezichten te zien

van bloglezers, dus mocht je zin hebben..

Als je een boek besteld via mijn miniwinkeltje,

krijg je er een wolkaartje bij, het is natuurlijk

maar een klein kadootje maar ik heb ze met 

liefde een aandacht gemaakt :-)

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-

Gone

Spreekwoordelijk dan, ik zou helemaal geen pier

aan een haakje durven doen, laat staan een vis 

er af halen, hoewel het idee om uren langs de 

waterkant te zitten en naar het water staren

mij wel bijzonder aanspreekt.

In het echt was en ben ik zo druk met 

de uitnodigingen voor mijn boekenfeestje dat er even

geen ruimte was voor iets anders..

(ik probeer mezelf niet meer gek te maken door alles

tegelijk te willen, laat staan te doen..)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Moody and a kind of silly DIY

Soms als ik een beetje humeurig ben, wat verschillende

redenen kan hebben, omdat ik weer hoofdpijn heb

of omdat iets niet gaat zoals ik het wil of Zomaar,

dan ga ik meestal iets maken, dat helpt..

Zo zat ik laatst wat te spelen met papier en ineens

zag ik er een tentje in, dus ik maakte tentjes..

Je zou denken dat ik nog een 4 jarige in huis heb,

maar dat is al jaren niet meer het geval :-)

Mocht je er ook zin in hebben om ze te maken

(je hoeft er niet humeurig voor te zijn hoor)

zo doe je het:

Je kan ze natuurlijk ook groter maken zodat ze

passen bij de Playmobile of zoiets, zijn er nog 

kinderen die daar mee spelen, ik weet het eigenlijk niet.

Maak er eentje of een hele camping, ik had er 

een stuk of drie nodig voordat mijn humeur 

weer een beetje opgeknapt was..

Veel plezier, met tenten maken of wat

je dan ook maar gaat doen vandaag

(ik heb werkelijk geen idee of iemand mij nog 

serieus kan nemen na deze zelfmaker, ik zelf het

allerminst, maar misschien is dat wel een goed iets)

-X-

Books

Een van de grote pleziertjes of beter gezegd 

plezieren (dat is geen woord dat weet ik) van het wonen

in de grote stad is de bibliotheek.

Net over het IJ is de grootste bibliotheek die ik ooit zag,

met een enorm aanbod aan boeken, heerlijk.

Ik lees weer veel de laatste tijd, ik vond lang dat ik

er geen tijd voor had, het voelde een beetje als 

spijbelen om zomaar midden op de dag met 

een boek op de bank te zakken, maar nu ik het 

gewoon een vast onderdeel van de dag heb gemaakt

lig ik zonder schuldgevoel een uur of wat te lezen.

(gek toch, wat je jezelf allemaal oplegt)

De boeken die ik de laatste tijd las en erg mooi vond

waren; Wat de golven brengen van Fabio Genovesi.

Over een albinomeisje en haar gemankeerde 

familie die probeert staande te blijven, ontroerend!

Van Kate Hamer las ik Waar ben je?

Over een meisje wat ontvoerd wordt, het verhaal wordt

verteld vanuit haar en de moeder.

Werkelijk het allermooiste boek wat ik in tijden las

was De vlamberk van Lars Mytting, soms begin je in 

een boek en de eerste zinnen zijn al raak,

en dan denk ik aaah ja, dit wordt een fijne.

En inderdaad, het gaat over een jongen die op 

een boerderij in Noorwegen woont met zijn opa,

als die overlijdt gaat hij op onderzoek uit

omdat hij wil weten wat er met zijn ouders gebeurde.

Mocht je maar 1 boek lezen de komende tijd,

dan zou ik deze kiezen, echt prachtig!

Ik wens je een fijne dag

en lees eens een uurtje zomaar midden op de dag,

laat gewoon alles uit je handen vallen en verdwijn in

een boek, daar knap je zo van op :-)

-X-

A special meeting..

Jaren geleden, nadat ik heel lang niets aan handwerk

had gedaan, zoals haken breien of naaien, had ik

er ineens weer zin in, ik had enkel niet zo'n idee

wat ik wilde maken of moest beginnen.

Dus ik kocht een boek van Lotta Jansdotter, waarover

ik eens wat gelezen had in een blad.

Dus ik naaide er wat uit, maar omdat ik op de een of

andere manier weinig geduld heb de naaimachine

ging ik verder met haken en breien, wel keek ik vaak in 

het boek, gewoon ter inspiratie.

Het was een start voor mijn hervonden plezier

in handwerk, mijn blog en wat er zoal meer volgde.

Later volgde ik haar ook op Instagram en toen er 

vorige week een oproepje stond voor een model,

voor wat van haar jurken, in Amsterdam dacht ik; oohh,

zal ik..en na een lichte aarzeling, soms moet je 

even over je aarzelende zelf heenstappen, dacht ik: ja!

Dus ik belde mijn dochter Judith, ik weet dat ze dat 

soort dingen heel leuk vind om te doen, zij stuurde

een mailtje en ze werd uitgenodigd..

Gisterochtend vertrokken we samen naar het Loyd hotel

hier in Amsterdam, een beetje giechelig, 

want een beetje spannend was het natuurlijk wel.

Het was een hele leuke ochtend, Judith poseerde

alsof ze nooit anders deed, hoewel het best koud was.

Lotta en haar vriendin Jenny, de fotografe

waren meer dan aardig, en alles verliep 

in goede harmonie, er werden foto's genomen,

aan Judith's haar en jurk geschikt, poses aangenomen

net zolang tot ze een beetje blauw begon te 

zien van de kou..:-)

Later dronken we koffie en aten appeltaart

en spraken over van alles en nog wat en vooral 

over boeken en aah wie had dat gedacht, toen ik haar 

boek kocht, jaren geleden, dat ik daar nog eens zou zitten,

en met haar over boeken zou praten..

Ja, soms moet je gewoon eens over jezelf heenstappen,

als ik dat niet al jaren geleden gedaan had...

Meer dan tevreden gingen wij naar huis en ineens

had ik na al dat haak- en breiwerk zin om wat te naaien..

Dus ik bestelde het nieuwste boek van Lotta,

om zo'n fijn jurkje voor Judith te naaien.

Weer een cirkel rond voor mijn gevoel,

hoe mooi is dat!

Ik wens je een fijne dag

-X-

Love the trees

Ooh, ben je het ook zo zat, dat eindeloze nawinteren?

Soms even een vleugje voorjaar en dan weer

natte sneeuw, regen en grauwe luchten..

Deze tijd vind ik het moeilijkst om door te komen

en gisteren schoot mij ineens te binnen, wie weet

waar gedachten vandaan komen, dat toen ik jong was

en slecht weer in de zomervakantie dat ik met 

een vriendinnetje regelmatig allerlei zonnedansjes

deed in de tuin, omdat we bijvoorbeeld in de 

tent wilden slapen die nacht, het werkte vaak,

echt waar, of ik wil(de) het gewoon graag geloven.

Dus als we nu met zijn allen de blaadjes aanmoedigen,

om te gaan groeien en de zon om te gaan schijnen

dan wordt het vast snel lente, denk je niet?

Succes:-) 

Dank je en een goed weekend gewenst

-X-

Knitting and a little bookparty

In de tussentijd vind ik het heerlijk om zomaar

een beetje te breien of te haken, ik begin gewoon ergens

en ondertussen bedenk ik wel wat het wordt..

Meestal kijk ik tegenwoordig 's avonds naar een 

serie op Netflix, hoewel ik het soms moeilijk kiezen

vindt, ik bekeek al Downton Abbey en wat Zweedse

misdaadseries, maar als er iets uitgekeken is, 

zit ik maar wat te bladeren, dus als iemand een tip heeft..

Van wat bolletjes katoen breide ik een lapje,

gewoon omdat het zo fijn is om streepjes te breien,

steeds opnieuw zien hoe het volgende streepje

bij de rest past, of niet ;-)

Ik maakte er een tasje van, mocht je dat ook willen..

Zo deed ik het, zet 100 steken met breinaalden no.3.

begin met 3 rijen 1 recht, 1 averecht, voor de bovenkant.

Brei daarna streepjes zoals je het mooi vind tot 20 cm hoog,

kant af, vouw het lapje dubbel en naai dicht.

(Je kan het ook met rondbreinaalden maken, dan heb je 

geen naadje, ik vind dat zelf niet fijn werken..)

Naai de onderkant dicht en brei dan de handvaten,

door 10 steken op te zetten en 1 recht, 1 averecht 

te breien totdat je 25 centimeter hebt, doe dat 2 maal.

Naai ze aan de bovenkant vast, en klaar!

Je kan de grootte van de tast natuurlijk makkelijk

aanpassen, maar dat begrijp je wel..

En oja, over breien enzo gesproken; op zondag

17 april is mijn boekenfeestje bij Handmade Heaven,

ik ga wel wat uitnodigingen versturen, maar 

iedereen is van harte welkom, dus zet maar vast

in je agenda, haha, ik zou het heel leuk vinden

daar wat bloglezers, jij dus, te ontmoeten.

(zonder deze blog en alle lezers waren er nooit

boeken geweest, dus dank je voor je belangstelling)

Details zullen volgen, ik moet nog even een 

aankondiging tekenen, komt eraan!

Ik wens je een fijne dag

-X-

Erste hilfe

Deze foto maakte ik afgelopen december

in een bos in Oostenrijk, het bordje was waarschijnlijk

ooit goed bedoeld, maar het was zo ver van het

eerste hotel, laat staan hulppost af, dat als je over

een boomwortel bent gestruikeld, en een zere voet hebt,

echt niet zal helpen..

Zelfs de boom dacht, ja hoor...dat bordje..

ik groei er gewoon over heen..

Ik kwam de foto tegen toen ik mijn foto bestand 

een beetje opschoonde en ik dacht vandaag, jaa..

dat is de foto van vandaag.

Er zijn hier ook wel wat dingen die hulp nodig

hebben, zo kan het huis wel wat hulp gebruiken

met het schoonmaken, uit zichzelf wil het niet lukken.

Ook mijzelf kan ik wel wat hulp aanbieden

door even wat gas terug te nemen en eens na te 

denken waarom het zoveel makkelijk is 

over de grens heen te gaan dan te lummelen..

Dus ik ga even de richting uit die het bordje

aangeeft en ik hoop dat die mij brengt naar 

de Tussentijd waar even niets hoeft..

(nadat ik mijn huisje geveegd heb, haha)

Ik wens je een fijne dag

-X-

The stamp collectors..

Laatst kocht ik op de rommelmarkt een doosje

met postzegels, gewoon omdat het er zo mooi uitzag.

Thuisgekomen sorteerde ik ze uit, bloemen bij 

bloemen, ik was er uren mee bezig en liet de 

nerd in mij helemaal los, haha, postzegels verzamelen..

Later bedacht ik dat ik er wel wat mee kon doen en 

omdat ik er wat meer nodig (er zaten ook heel veel

lelijke zegels in het doosje) had ging ik dit weekend

nogmaals op zoek naar de postzegelman.

Ik vond hem en ik rommelde nog wat tussen

de postzegels, deze keer had hij een vriend of

misschien wel zijn broer bij zich..

Ze waren beide gekleed in een outfit die niet had

misstaan in de jaren 70, maar dan niet als 

hip bedoeld, maar gewoon serieus..

Ik denk ook dat ze nog gewoon op hun jongenskamertje

wonen bij hun moeder, al zijn ze ver in de 40.

Helemaal vol met postzegelalbums en posters van

de Beatles, ik denk dat moeder ook nog, als ze vroeg

op pad gaan naar een markt, hun boterhammen maakt.

(hier heb je jullie bammetjes, jongens..

wel opeten, hoor!)

Dus ik kocht nog 3 doosjes en er ontstond een leuk

gesprek, verzamelaars onder elkaar, zoiets..

Ik vertelde wat ik zocht en toen ik de 3 doosjes

wilde afrekenen, zag ik ze een beetje smoezen,

de ene gaf mij het velletje met rozen zegels.

We dachten dat je die wel mooi zou vinden,

die krijg je van ons, ze keken enigszins verwachtingsvol..

Ik bedankte ze uitbundig, wat lief van jullie enzo

en tevreden ging ik naar huis, ah ja..

het leven van een postzegelverzamelaar is goed.

Ik wens je een fijne dag

-X-