Naar Wenen (dagdag)

Dus morgen vertrek ik naar Wenen, en hoewel ik me 

natuurlijk heilig heb voorgenomen daar zo mindfull

mogelijk over te zijn, zie ik toch weer op tegen de reis,

niet het vliegen zelf maar dat gedoe en de drukte op Schiphol.

Hoewel het altijd goed komt, moet ik toch blijkbaar altijd

weer door de hele riedel vooraf heen.

Ik zou veel liever willen dat er een grote vogel aan de

deur zou bellen die dan vraagt; ben jij Ingrid?

Als ik dan ja zeg (haha, dat is waarschijnlijk) zegt hij

stap maar op en dan vliegt hij mij naar Wenen, 

terwijl ik dit liedje hoor spelen, net als in de film.

Dan vliegen we over de horizon heen, over de Alpen

en uiteindelijk zal hij landen op het balkon van 

Daan en Julia, ooh dat zou fijn zijn..

Maar omdat het leven geen sprookje is, denk ik zomaar

dat ik toch echt met mijn koffer in de rij moet gaan staan.

Mijn doel tot gisteren was om alleen met handbagage

te reizen, maar ik krijg het niet allemaal in dat kleine koffertje,

dat komt met name door de cadeautjes die ik mee wil nemen..

Maar als ik dan eenmaal daar ben, dan hoef ik even helemaal 

niets meer, beetje lezen, wandelen, dat soort dingen

en ik hoop dat ik alles wat er de laatste tijd gebeurde

kan laten bezinken en weer opgewekt en wel terug zal komen.

Bedankt voor de reacties op de kaartjes, het werden er meer

dan ik dacht en ik heb er willekeurig wat namen uitgezocht.

Ik wil graag een kaartje sturen naar Heid en Ageeth, 

(willen jullie je adres mailen?) 

ik koos er ook nog twee uit op Instagram.

Ik meld mij weer als ik terug ben en in de tussentijd

wens ik jullie hele fijne dagen, zet m op, of juist niet,

doe gewoon wat je denkt dat goed is (dan doe ik dat ook :-)

-X-

Dagje uit

Vorige week hadden we nog even zin om een dagje

weg te gaan, tussen alle familiezaken door..

Al lang wilde ik al eens naar museum Voorlinden

in Wassenaar, zo gezegd, zo gedaan..

(oh, zou dat maar voor alles gelden, dat wat er gezegd 

wordt ook zo gedaan wordt, dat zou fijn zijn ;-)

Ik had er al regelmatig plaatjes van gezien op Instagram,

gek is dat eigenlijk dat als je ergens naar toe gaat tegenwoordig,

je echt alles al van te voren online kan bekijken

En als je op Instagram kijkt, is dat eigenlijk hetzelfde

als vroeger dia's kijken bij een saai familielid, 

toen had je er na 3 dia's ook allang genoeg van,

 nu blijkbaar niet meer..maar dat terzijde..

Ik had er dus al beelden van gezien en het leek me

een fijn dagje uit en dat was het zeker ook.

Omdat het een doordeweekse dag was, 

was het niet zo heel erg druk, fijn was dat.

Het museum ligt in een prachtig park en het gebouw

zelf is licht en ruim, met vrij lege zalen (daar hou ik van)

Op het moment is er een tentoonstelling van Martin Creed,

waar de cactussen en de stoelen (onder andere van zijn)

ik vind zijn werk erg leuk en anders, als je het nog

wil zien moet je snel zijn van want de tentoonstelling

is nog te zien tot 11 juni.

Mocht je dat niet halen, zou ik toch gaan want er

is nog meer dan genoeg te zien en er komt vast wel iets

moois voor in de plaats (oh, ik voel het aan alles,

ik had toch echt bij de VVV moeten gaan werken, haha)

Kortom een aanrader dus, hoewel het natuurlijk veel 

hipper is om termen te gebruiken als hotspot (aah:-)

of must see maar daar heb ik echt een hekel aan, haha.

Oh ja, volgende week ga ik naar Wenen, ik zal maandag

nog een berichtje posten (het wordt een beetje een 

rommeltje op deze blog, dan ben ik er weer een tijdje niet,

maar mijn blog is zo'n beetje als mijn leven, hij waait met 

de wind mee en op het moment zit er weinig richting in)

Het lijkt me een leuk idee om aan 4 mensen een kaartje 

te sturen vanuit Oostenrijk, mocht je er eentje willen 

ontvangen laat dan een reactie achter dan vraag ik maandag

vier mensen om hun adres, mochten er vier reageren natuurlijk!

Ik wens je een heel goed weekend, het wordt warm,

dus kalm aan en ik hoop op een fijne onweersbui.

-X-

Zo, of toch zo..

Goedemorgen vanuit Amsterdam, ik zit hier voor

of achter mijn tafel, het is maar hoe je het bekijkt

en dat telt natuurlijk voor vele dingen; 

het is maar hoe je hebt bekijkt, er zijn altijd

verschillende kanten als je ze maar wil zien..

Zo zou ik nu kunnen zeggen, ik ben compleet uitgepierd,

dat is natuurlijk geen woord maar zo noemen wij dat;

het betekent zoveel als, helemaal bekaf/moe.

Maar ik zou ook kunnen zeggen; het waren intensieve

dagen, het is logisch dat ik even wat gas terugneem.

Ik zou kunnen zeggen; gisteren was ik naar een begrafenis,

dat was heel verdrietig, maar ik zou ook kunnen zeggen,

het is goed zo, het was een mooie liefdevolle dag,

die wij met z'n allen in harmonie beleefden..

Ik zou kunnen zeggen dat er heel veel dingen mis zijn 

gegaan in het verleden, maar ik zou ook kunnen zeggen;

wat mooi dat wij elkaar weer gevonden hebben..

Ik zou kunnen zeggen; misschien komen de dingen

wel nooit meer goed, maar ik zou ook kunnen zeggen;

ik heb vertrouwen en het komt vast goed.

(nu zou ik daar bij willen aantekenen dat 'alles' zoals

op de foto te lezen staat misschien wel heel erg veel

is, er gebeuren dingen in de wereld die zo verdrietig

zijn dat je onmogelijk over alles kunt spreken)

Maar op kleine schaal, op je eigen vierkante centimeter,

blijkt er toch altijd een keuze te zijn, hoe je

de dingen beziet, dat wou ik even zeggen, vandaag,

terwijl ik hier voor of achter mijn tafel zit, 

hier in Amsterdam.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Tuin

Deze foto nam ik afgelopen vrijdag in de tuin van 

mijn moeder, het is een prachtige tuin en haar man 

werkte er graag in, ik zeg werkte want afgelopen vrijdag

is hij overleden en wij waren er allemaal bij, zijn dochters,

mijn broer, zus, hun partners, mijn moeder en ik..

Ik heb jarenlang een gecompliceerde verhouding gehad

met mijn moeder en haar man, maar in de weken hier aan

voorafgaand heb ik hen bezocht en het is goed zo.

Ik merk en voel steeds vaker dat als je op de een of andere

manier boven de dingen kan gaan staan, je met mildheid

naar anderen en ingewikkelde relaties kan kijken.

Ik ben blij dat ik of eigenlijk beter gezegd wij, dit

op een goede mooie manier hebben kunnen afronden,

of zoals hij zei, ik ben blij dat je de weg naar

mijn huis uiteindelijk weer hebt gevonden.

Ik ook, en wat een mooie gedachte dat er ondanks

alles toch altijd een weg naar elkaar is, als je

bereid bent om hem te zoeken en te vinden..

Vrijdag waren er wij allemaal bij en hoewel ik er 

erg tegenop had gezien, was het een mooie dag.

Het was harmonieus en vredig en wij waren daar

als één familie, wat echt heel erg fijn was, 

na al die jaren van afstand..

Vandaag bakken wij appeltaarten, voor na de begrafenis 

morgen, omdat hij altijd taart bakte als er iemand kwam.

Onnodig te zeggen dat ik morgen even niet blog,

want wij gaan weer vroeg op pad, deze keer zie ik

er niet tegen op, want wij zullen samen terugdenken

en uiteindelijk het leven vieren.

Ik wens je een mooie maandag

-X-

Bloemen

Gewoon zomaar, bloemen voor jou, al een klein

(virtueel) gebaar als dank voor het steeds weer terug komen

hier, het meedenken en de aardige reacties.
Ik ben in de tussentijd bezig met familiezaken, op vrijdag
moet ik heel vroeg op pad en omdat ik niet zo goed ben
met ochtenden, vooral die hele vroege niet, alvast
op donderdagavond een berichtje.

Alvast een heel goed weekend gewenst!

-X-

Tafeltje

Toen ik een jaar of 21 was, vond ik dit oude schooltafeltje,

in een kringloopwinkel, hoewel het toen nog niet zo heette,

dat begrip bestond toen nog niet eens, het werd gewoon

een tweedehands- of rommelwinkel genoemd.

Het was veel te laag voor mij om aan te zitten, maar ik wilde 

het echt graag hebben want het is van een bijzondere charme..

Ik had er geen bestemming voor maar

zette het gewoon voor de sier in huis

 (prachtige uitdrukking;voor de sier, overigens) 

Later werd het het tafeltje van mijn zoon Daan, hij 

vulde de ruimte onder de klep, die open kan, met lego,

tekenspullen en autootjes en zat er vaak aan te spelen.

Dit is eigenlijk een oude foto van het tafeltje, ik nam hem

ooit in Driewegen, maar het tafeltje staat hier nog steeds

in de kamer, want het is een van de weinige meubeltjes

die ik, samen met mijn witte kast, altijd mee verhuisd heb.

En dat is zeker een keer of 20 geweest, sinds ik het kocht,

ik hoop dat het nu nog een keertje zal verhuizen, namelijk

naar Wenen waar Daan woont, het is echt zijn 

tafeltje geworden, maar tot die tijd zal ik het koesteren,

het oude tafeltje wat ik ooit kocht in een rommelwinkeltje..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Een berg haakwerk

Als je mijn Instagram gevolgd hebt (dat hoeft natuurlijk

niet, maar het zou kunnen) dan heb je misschien gezien

dat ik heel veel haakwerk heb gemaakt de laatste tijd.

Ik haakte het ene na het andere en als het dan af is,

gooi ik het in een mand, vaak niet eens afgekant, 

omdat ik dat echt het minst leuke werkje vind..

Op een gegeven moment haal ik dan de hele mand

tevoorschijn en zit een hele avond af te kanten.

Al dit werk met het idee om weer een webwinkeltje

te openen, met haakwerk, tekeningen, wat vintage enzo,

ik had er natuurlijk al eentje, maar die

ging dicht vanwege een technisch probleem, en hij

bleef dicht en nog langer en nog langer, tot het punt

dat ik het eigenlijk een beetje vergat.

Steeds was er weer iets anders wat mijn aandacht vroeg,

zo werkte ik een hele tijd aan een ander plan,

wat niet doorging, dan waren er weer andere dingen 

waardoor ik er geen zin in had (ja, eeh, dat kan

ik er nu echt niet bij hebben, daar ga ik morgen wel 

over nadenken, je kent het wel, misschien..)

Maar nu is mijn vaste voornemen om ergens half juni,

weer een winkeltje te openen, eerst de familie toestanden

en over twee weken ga ik een dag of acht naar Wenen

naar mijn zoon en dan daarna..haha, ja echt..

Ik twijfel nu nog een beetje of ik een Etsy winkel zal

openen of gewoon weer via een website, wat zijn jouw

ervaringen, mocht je die hebben, met een webwinkeltje,

ik hoor het graag van je.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Kluwen

Jaren geleden moest mijn zoon Daan eens een stamboom

van de familie maken voor school, dus hij vroeg mij 

om te helpen, wat makkelijker klinkt dan het is..

Mijn familie is namelijk een grote kluwen van verschillende

vaders; stiefvaders, een vader die niet gevonden wil worden,

vaders die geen familie zijn, maar door nieuw samengestelde

gezinnen toch weer een soort van vader zijn.

Moeders die verlaten zijn, weer opnieuw getrouwd en

broers en zussen in alle mogelijke soorten; half broers en 

zussen die ik helemaal niet ken, maar ook die ik wel ken,

zussen die in achternaam halfzussen zijn maar die ik 

nooit zie en ook nog een paar die familie

zijn geworden door een huwelijk, snap jij het nog?

Je begrijpt dat ik Daan een versimpelde stamboom liet 

maken en hem later precies heb uitgelegd hoe het zit..

Sinds ik volwassen ben (en de keuze had) heb ik me 

altijd afzijdig gehouden van de hele familie, ik vind 

het te ingewikkeld, vaak pijnlijk ook..

Door een bepaalde verdrietige gebeurtenis heb ik de 

laatste tijd toch weer contact met een aantel mensen

van de familie, daar heb ik zelf voor gekozen.

Dat voelt goed en ook op een bepaalde manier helend,

aan de andere kant beheerst het hele concept Familie,

mijn dagen en al helemaal mijn (soms slapeloze) nachten.

Het is natuurlijk een klassiek thema; wie ben ik, 

waar kom ik vandaan en waar hoor ik bij?

Het kan zomaar zijn dat ik wel eens een blogberichtje 

over zal slaan, de komende tijd omdat ik hier mee

bezig ben en er ook daadwerkelijk tijd in steek.

Als deze, eerder genoemde  verdrietige omstandigheden 

voorbij zijn, zal ik in alle rust eens nadenken over alles

en misschien moet ik voor mijzelf ook eens een 

stamboom tekenen, niet de kinderversie, maar hoe het

echt is, de knoop ontwarren en mijn bijzonder

kleurrijke familie, en vooral mijn plaats er in, omarmen.

Ik wens je een fijne dag

-X- 

Cirkel

Laatst wandelde ik door de stad en kwam ik langs

een plekje waar ik, toen ik nog heel jong was,

een tijdje woonde met een vriendje, wat ik toen had..

En terwijl ik daar stond dacht ik even terug aan de tijd

dat ik daar op die plek, met mijn vriendje in het roefje

van een oude boot woonde (het was niet deze boot)

Aan de tijd, dat ik zo weinig spullen had, 

dat ze in een koffer pasten, dat het eigenlijk veel te klein was

voor ons, maar dat we blij waren dat we een plek hadden.

Dat ik mijn kleren op het Waterlooplein kocht,

dat ik ging douchen bij mijn broer, die in een studentenflat

woonde in Noord, omdat wij er geen hadden.

Dat ik op de de lerarenopleiding tekenen zat, omdat ik 

'iets' met tekenen wilde, maar zo onzeker was over 

mijn eigen kunnen dat ik er in die periode mee stopte.

Dat ik een beetje schrikachtig was van het leven in de

'grote' stad en uiteindelijk toch wel weer naar Zeeland wilde..

Dat ik heel graag een kat wilde maar dat onmogelijk

was op die plek, dat ik dromend door het leven ging,

verlangend naar iets wat ik niet kon benoemen..

Daar dacht ik aan, terwijl ik daar zo stond en een foto

nam en ik voelde dat er weer een cirkel rond was

 en dat er eigenlijk niet zoveel veranderd was

 en tegelijkertijd Alles..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wat ik vond

Hier in Amsterdam Noord zijn er drie kringloopwinkels,

waar ik regelmatig eens langs fiets (en naar binnen ga, haha)

Er is een hele grote, waarbij sinds kort alles gesorteerd is 

op kleur en soort, wat ik jammer vind want de verassing is

er af en de prijzen zijn flink gestegen, ik vind bijvoorbeeld

7,50 voor een bloempot veel te veel en laatst hingen er 

tweedehands t-shirts die duurder waren dan nieuwe..

Er zijn ook nog twee van die rommelige winkels, of misschien

mag je het wel 'een afgeragde zooi' noemen ;-) die zijn 

stukken leuker, je vind nog eens iets in een rommeltjes-mand

voor een paar cent, zoals de dingetjes die ik vond voor 1 euro.

Als het dingetje wat je wil kopen heel klein is, krijg je het

ook nog wel eens gratis me, helemaal leuk, een cadeautje..

Tip van mijn kant is de buiten rommelmarkt bij de IJhallen, hier

in Noord, echt leuk om een dagje heen te gaan, je kan de 

pont achter het Centraal station nemen naar de NDSM.

Het is een hele grote markt aan het water, ontspannen sfeer

en je kan er van alles vinden (zie je, ik kan het best;

tips geven over leuke uitjes en ook nog op tijd deze keer,

aankomend weekend is het namelijk weer)

Ik wil iedereen nog hartelijk bedanken voor je reactie,

het doet me goed om te lezen dat ook een klein cadeautje

nog best gewaardeerd wordt.

Het 1 euro kadootje is voor ByGuusje en misschien doe 

ik het binnenkort nog eens, zo'n 1 euro cadeautje, want ik

had er plezier in zo gericht te gaan zoeken, (win, win, lijk mij:-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Casa

Ooit ging ik eens naar Italië op vakantie, daar heb ik 

bijzonder goede herinneringen aan (ergens ver verstopt in

mijn blog schreef ik er nog wat over) 

Ik vond het gebied waar we waren betoverend mooi,

de olijfboomgaarden, de prachtige dorpjes met de oude

soms ietwat vervallen huizen (ik ben dol op vervallen

en versleten dingen) de was aan de balkons..

Ooh die was, echt zo geweldig, alleen al daarom :-)

Het drukke gebaren en het praten van de mensen,

het eten (ooh) en de fantastische koffie en natuurlijk de

overweldigende natuur, kortom ik vond het geweldig..

Dus toen P. mij gisteren een linkje stuurde met daarin

een artikel over de oproep van een Italiaanse burgemeester,

om in zijn dorp te komen wonen, maakte een soort van

opwinding zich van mij meester (het artikel lees je hier)

In gedachten ben ik gisteren wel tien keer daar naar

toe verhuisd en elke keer weer terug omdat het natuurlijk

een onzinnig plan is, ik kan helemaal niet zomaar 

mijn koffer pakken, een huis uit kiezen en daar

op een bankje gaan zitten breien, hoewel het wel

ongelofelijk aantrekkelijk klinkt allemaal.

(Vooral dat er gezegd word dat er niets te doen is,

er lekker eten is en de mensen vriendelijk zijn,

ik heb af en toe een groot verlangen 

de hele Randstad te laten voor wat het is )

Enfin, het was een heerlijk idee en ik heb me er

gisteren goed mee vermaakt, de vraag die trouwens 

steeds op de achtergrond aanwezig was, was; 

hoezo geen mensen die er willen wonen er zijn toch

zoveel mensen op de wereld 

die een veilig heenkomen zoeken?

Ik wens je een fijne dag

-X-

Spullen

Ooit woonde ik een huis met zoveel kamers, dat ik me

het nu nauwelijks meer kan voorstellen en al die kamers 

waren gevuld met spullen, heel veel spullen..

In aanvang niet, want ik kwam uit een klein huisje, maar

gaandeweg kwam er steeds meer bij, het meeste van de

rommelmarkt en kringloopwinkel, die ik vaak bezocht.

Voor mijn gevoel was het in de tijd dat je de spullen zo 

ongeveer op kon rapen en alles nog heel goedkoop was,

het was voor de tijd dat kringlopen iets heel hips was..

Toen ik daar wegging, nam ik maar een klein gedeelte mee,

wat ik vervolgens allemaal verkocht op de markt en 

de winkeltjes voor een dag, de laatste dozen zijn nog niet

zo lang geleden weggegaan, tot mijn grote opluchting..

Want, ik weet niet hoe het komt, ik heb het 

wel gezien met de spullen, sterker nog ik heb er

zelfs een beetje afkeer van gekregen..

Begrijp me goed, ik vind naar een rommelmarkt gaan

nog steeds bijna het leukste uitje wat er is, maar het gaat

mij om het vinden van de spullen, ik hoef ze niet te hebben..

(dan zet je het thuis neer en doe je er niets meer mee)

Wel koop ik dingen die je kunt gebruiken, zoals wol

of mooi papier en af en toe wat kleren..

Op koningsdag vond ik dit doosje op straat, tussen de

bergen met spullen die achtergelaten waren, dat vind ik 

echt geweldig, alsof ik een ware schat heb gevonden..

Het lijkt me leuk om weer eens een 1 euro cadeautje

te gaan zoeken in de kringloop vandaag, wat ik hier dan

weg zal geven, kan ik gaan zoeken, iets vinden en hoef

ik het niet te houden haha, hoewel ik me wel afvraag

of mensen daar nog warm voor lopen.

Er worden zulke dure mooie cadeau's weggegeven via

blogs en Instagram (als er Musthave bij staat wil

ik het meteen niet meer hebben, haha)..

Dus als je in bent voor een mini-waardeloos-maar met 

plezier gevonden-cadeautje, laat dan een reactie achter,

ik zal het op woensdag weggeven..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Waarom de tram stil stond

Toen ik een jaar of 8 was kregen wij op de lagere school

een boekje, dat boekje heette Waarom de tram stil stond,

het was geschreven door W.G van der Hulst.

Voorop stond een illustratie van twee meisjes en een klok,

op de een of andere manier weet ik het nog precies, dat komt

 omdat het boekje heel veel indruk op me gemaakt heeft.

Het ging over de oorlog, en waarom we op 4 mei herdenken

wat er toen gebeurde en we twee minuten stil waren (zijn)

Het was voor mij de eerste keer dat ik er zo over las,

we over oorlog spraken in de klas en dat ik ook mijn 

moeder ernaar vroeg, maar echt begrijpen deed ik het niet.

Wat ik wel voelde was dat het iets groots, heel verschrikkelijks

en zelfs een beetje bedreigend was, maar het was 

teveel voor mij om het te bevatten, veel te veel..

Ik herinner mij de klokken op de Waalsdorper vlakte, 

mensen die plechtig keken, de twee minuten stilte

en dat ik dan niet precies wist waar ik aan moest denken,

omdat het iets was wat ik, ondanks mijn levendige fantasie,

me helemaal niet voor kon stellen..

Dus ik maakte het klein voor mezelf, ik dacht aan dingen

die mij een fijn gevoel gaven om op de een of andere 

manier de zwaarte, die wel voelbaar was, lichter te maken;

aan de kat op schoot, de zee, de bloemen in de tuin,

dingen die mij een vrij gevoel gaven, want ik begreep

wel dat vrijheid belangrijk was, zoals heel hard

fietsen met de wind mee, in de duinen spelen enzo..

Toen ik ouder werd begon ik beter te begrijpen, eerst 

las ik het dagboek van Anne Frank, nog later zag ik films

en volgde ik het nieuws, oorlog en diepe ellende

zijn helaas een dagelijkse realiteit.

 Elk jaar ben ik twee minuten stil, net als iedereen,

maar eigenlijk weet ik nog steeds niet zo goed waar ik,

ondanks het feit dat ik wel beelden voor me zie,

aan moet denken en dat is een groot goed.

Want dat betekent dat ik nooit iets van wat we herdenken

heb meegemaakt, dat het onvoorstelbare leed wat een 

oorlog betekent mij nog steeds min of meer een abstract

gegeven is, en dat is een zegen, werkelijk.

Ik wens je een fijne bevrijdingsdag

-X-

Geluk

Als je het geluk hebt om iemand in je leven te hebben,

die je ooit aansprak op een rommelmarkt omdat ze 

het idee had dat jullie het wel goed zouden kunnen vinden

en zich niks aantrok van je wat afwerende houding,

die gewoon langskwam ook al was je wat aarzelend,

maar die een heel aardige, ontzettend grappige en

een heel bijzondere vrouw bleek te zijn.

Die altijd voor je klaar staat ongeacht het tijdstip of moment,

die je echt alles kan toevertrouwen zonder oordeel,

die je door hele nare periodes gesleept heeft, 

zonder wie je het werkelijk nooit gered had..

Iemand die je altijd kan bellen, om iets leuks te vertellen,

maar ook tegen wie je eindeloos kan zitten zeuren over

van alles nog wat zonder dat ze zegt, maar dat zei je al

en in plaats daarvan zegt; ik begrijp het..

Die net zo dol is op rommelmarkten als jij dat bent,

die gewoon zegt; ik kom er aan als ze je blog leest 

en denkt te proeven dat het allemaal niet zo wel is

Die bloemen voor je koopt en jouw chaotische gedachten

keurig op een rijtje kan zetten en duiden.

Die samen met jou kan genieten van een middag in 

de zon met een kopje koffie en een taartje,

en met wie je voluit kan lachen om de gekste dingen.

Als je het geluk hebt om zo iemand in je leven 

te hebben, zoals ik mijn vriendin Fem, dan ben je

een ongelofelijke mazzelaar en heb je vele redenen

tot grote dankbaarheid..

Ik wens je een fijne dag

-X

Handiger

En, ooh, ik ben even in de tussentijd, in de 

'hoe krijg ik dit nu weer geregeld' tussentijd wel te verstaan..

Gisteren versliep ik mij en kon ik helemaal niet wakker

worden, ik liep echt een beetje wazig door het huisje heen..

Plots had ik het idee (in al mijn wazigheid) dat het echt

wel beter en handiger kon met de inrichting van de 

woon-werk-zit-eetkamer, dus dat gooide ik op..

Nu moet je altijd oppassen als je zoiets zegt tegen P. want 

als het voor mij zomaar een ideetje is, wat ik helemaal

niet wil uitvoeren, althans niet meteen, staat hij al aan 

tafels te trekken en kasten (kast, we hebben er maar eentje)

te verschuiven, zo ook gisteren..ohoh..

Dus voordat ik het wist liep ik in mijn pyama

(bij wijze van spreke want ik bezit er geen) alles in mandjes

en dozen te proppen en stond mijn bureau voor het raam..

Daar zit ik nu en als ik naar buiten kijk, lijkt alles prima

in orde hier, maar als ik me om draai...een grote berg

met Dingen, nu ja, een goede gelegenheid om alles weer

eens helemaal uit te sorteren en op te ruimen tot

een wonder van georganiseerdheid (dat is vast geen woord :-)

Het is er perfect weer voor, grijs en druilerig, wat is dat 

toch met die sputterende lente, ik wil wel eens iets anders

aan dan een dikke trui, maar ik zal blij zijn als alles

weer in een soort van orde is opgeborgen..

Dan laten we het weer eens een tijdje staan, totdat ik

in een moment van onoplettendheid roep dat het echt

allemaal veel handiger en beter kan, hier in het huisje.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Bloesem

Een paar weken geleden alweer (soms heb ik ineens

zoveel foto's dat er wel eens een paar een beetje

vergeten raken) bezochten wij de Japanse tuin in 

het Amsterdamse bos, vol met kersenbomen in bloei.

Ik had gelezen dat het er erg druk kon zijn, dus we

gingen op een doordeweekse avond rond etenstijd.

Dat was goed gedacht want er was bijna niemand,

vanaf de parkeerplaats was het nog een behoorlijk eind

lopen, maar het was de moeite waard..

Het was werkelijk prachtig, sprookjesachtig zelfs..

en moeilijk te vangen op een foto, als je onder de bomen

doorliep liep je onder een dak van tere roze bloemen

en de hele grond was bezaaid met kleine roze blaadjes.

Van te voren had ik al een soort van bloesem

bloemetjes gehaakt, waarvan ik dacht dat ze misschien 

leuk zouden zijn als zelfmaker, niet dat ze op enige 

manier de echte bloesem benaderen, maar ach :-)

Daar aangekomen zag ik ook dat ze een roze hartje 

in het midden hebben en geen groene, nu ja, 

dat kan je altijd nog doen als je ze gaat maken..

Ik maakte ze van roze wol omdat dat er zo zacht

uitziet, maar je kan ze natuurlijk ook van katoen 

maken, het nummer van je haaknaald pas je gewoon

aan aan je het garen wat je gebruikt.

Het is nu natuurlijk veel te laat om de Japanse tuin

met de bloeiende bomen aan te prijzen als een fijn uitje,

de bloesem is ondertussen al lang verdwenen.

Het is maar goed dat ik niet als reisleider werk of bij de 

VVV, ik zou alle leuke dingen gewoon vergeten te melden 

en enkel teleurgestelde toeristen aan de balie krijgen..

Maar misschien is het een tip voor volgend jaar, haha,

als je net bent als ik ben je het tegen die tijd al lang vergeten..

Ik wens je een goede maandag, hier gaat het de hele dag

regenen en ik deed net de was in de machine, die buiten

moet drogen want ik heb binnen geen ruimte voor een rek,

als weervoorspeller ben ik ook al niet echt geschikt ;-)

-X-