Ps,

Ooh, nu wil ik toch even reageren op alle lieve reacties

die ik kreeg, dank jullie wel daarvoor.

Ook zie ik dat er toch iets van een misverstand in het 

bericht is gekropen (dat heb je met dingen typen, ook via

de app en mail, het kan op verschillende manieren worden

opgevat en omdat het niet een echt gesprek is mis je snel

de bedoelde nuance noch kan je er meteen op reageren

zodat er een verhelderend gesprek kan ontstaan..

Wat ik zeg in mijn bericht is dat ik het jammer vond dat 

er zo weinig reacties kwamen via de Mail over het kaartje,

hier op mijn blog krijg ik altijd fijne reacties en gaat het mij

helemaal niet om de aantallen, elke reactie is waardevol.

Dat met die kaartjes is voor mij een manier om een wat 

persoonlijker en tastbaar contact met mijn lezers te maken,

om het hele blog gebeuren in zekere zin Echt te maken.

Ik heb alle post bewaard die ik ooit kreeg van lezers,

en ook lees ik altijd alle reacties onder mijn blogberichten.

En dan nog wil ik benadrukken dat niemand hier iets 

fout doet of heeft gedaan, het is Mijn gevoel over de

dingen, mijn twijfel, mijn gedoe (haha)

Ik heb in meerdere opzichten een pittige tijd achter de 

rug en ik ben (een beetje) aan het einde van wat ik 

kan hebben, misschien ben ik gewoon hypergevoelig

op het moment, misschien was ik dat altijd al:-))

Zoals mijn vriendin Fem zei; probeer eens wat lichter

te leven, en dat vind ik mooi gezegd en dat probeer ik..

Als ik de dingen op zijn plaats heb gekregen, ik

het gevoel van lichtheid heb hervonden en weer kan 

lachen (in plaats van huilen) om mezelf en alles

zal ik me hier vast wel weer melden, dank je wel

voor je begrip en nogmaals hartelijk dank voor

alle lieve en bemoedigende woorden, ik waardeer 

het bijzonder.

-X-

Moed verzamelen

Nu twijfel ik toch echt aan mijzelf en ik 

vraag me af of ik de aansluiting met de hele online

leven kwijt ben, dat gevoel heb ik al een tijdje

 maar nu dringt die gedachte zich wel heel erg op.

Ooh, ik kan er niets aan doen en ik heb ook geaarzeld

om het te zeggen maar een gevoel van lichte teleurstelling

bekroop mij toch toen ik zag hoe weinig reacties

ik kreeg, in de mail, op mijn aanbod van mijn vorige

post, ter viering van mijn 9 jarige blogbestaan..

Misschien is het een veel te klein gebaar (als ik zie

wat er allemaal aan grote en dure dingen worden

weggegeven overal) of misschien voel ik gewoon

niet meer goed aan wat mensen fijn vinden.

Begrijp me goed, ik vind het echt niet erg als je 

niet gereageerd hebt, het is de spreekwoordelijke

druppel in mijn emmer vol twijfel die nu overloopt.

Het fijne van deze blog en ook wel mijn Instagram

account is de interactie met mensen, zou je die niet 

hebben dan gooi je zomaar berichten de eindeloze

online-ruimte in en zeg nu zelf, wat heb je daar

nu aan, ik niets, kan ik je zeggen..

Ik ga daarom eens even stoppen met bloggen om

mijzelf te herbezinnen of ik dit nog wel wil

en om te kijken of er toch nog iets van vreugde

te vinden is in het hele gebeuren van mijn online leven.

Ik ga onderzoeken of ik nog moed kan verzamelen

om zoveel tijd te steken in deze blog en vooral

om er plezier in te vinden en Zonder Verwachtingen

berichten te plaatsen (dat is waar het vaak fout gaat,

je verwacht iets en dat komt dan niet uit..)

Ik zal de kaartjes toesturen naar de mensen die 

om mijn adres hebben gevraagd, maar ik trek het

aanbod verder in, niet om kattig te doen maar omdat

ik het gewoon achter me wil laten en op andere

dingen wil focussen..

En dat ga ik nu eens een tijdje doen, waarschijnlijk

kom ik op een gegeven moment wel weet tot het punt

dat ik er weer zin in heb, maar dat is een verwachting ;-)

Ik zal nog wel berichtjes plaatsen op Instagram,

mocht je me zoeken (haha)

In de tussentijd wens ik je Alle goeds

-X-

Courage

Laatst realiseerde ik me dat ik al bijna 9 jaar geleden 

aan deze blog ben begonnen, onwaarschijnlijk toch.

Wat begon als zomaar een aardigheidje werd iets wat

echt een onderdeel van mijn bestaan werd..

Dit is het 2523ste bericht en ik kijk net eens in mijn 

statistieken, dat doe ik bijna nooit, het voegt niets toe

wat mij betreft en er zijn bijna 7 miljoen pageviews,

och hemel, ik moest wel drie keer kijken

Nu leek het mij fijn om weer eens iets te maken wat

ik naar lezers op zou kunnen sturen, net zoals ik al eens

deed met de Hupclub kaartjes, de inactieve club mag ik

wel zeggen, ik bezit zelf niet zoveel Hup momenteel.

(ik zal eens zien of ik hem nieuw leven in kan blazen)

Net zoals meestal als ik een vaag idee heb, denk ik er even

over, dan laat ik het rusten en onverwacht komt er dan 

zomaar iets langs drijven, in dit geval was het het woord

courage, en dan op zijn Frans uitgesproken.

Op de één of andere manier klinkt het poëtischer dan het

woord moed en daarom gebruikte ik het op de kaartjes

die ik maakte, met mijn allereerste zelfgemaakte stempel,

het logo van de zwaluw wat ik wel gebruikte voor

mijn blog, het staat symbool voor geluk..

Moed of courage is voor mij echt een sleutelwoord;

De moed om elke morgen weer uit je bed te komen,

ook al voel je je als een dweil (dat gebeurt ;-))

en de dingen van de dag onder ogen zien.

De moed om weer verder te gaan na tegenslag

zoals ziekte, een verbroken relatie, financiële problemen

en dat soort gedoe, ook mij is niets bespaard gebleven..

De moed om je staande te houden in deze ingewikkelde

wereld, je hoeft maar naar het nieuws te kijken en

je weet precies wat ik bedoel (om het nog maar niet

te hebben over het huidige politieke klimaat) 

De moed om dat allemaal even naast je neer te leggen 

en te genieten van de mooie, lieve, grappige dingen

en mensen om je heen..

De moed om je rust en kalmte te bewaren met al die 

social media, zelf beperk ik mijn schermtijd tot minder

dan een uur per dag, dat is heerlijk rustig..

De moed om regelmatig te zeggen; ach nu ja en gewoon

door te ademen, ook al beneemt het leven je soms die adem.

De moed om gewoon af en toe je hoofd te laten hangen,

als het echt teveel wordt en je terug te trekken op 

je eigen vierkante centimeter (met een breiwerkje, haha)

Ah ja, ik zou nog wel even door kunnen gaan maar 

waarschijnlijk heb je mijn punt; er is vooral veel moed

(courage :-) nodig en dat zou ik je willen wensen.

Mocht je zo'n kaartje willen ontvangen stuur mij dan

een mailtje, ik geef je dan mijn adres, stuur mij een 

envelop met een gefrankeerde envelop aan jezelf

met je adres erop natuurlijk dan stuur ik die terug 

met het kaartje er in ( je mag er natuurlijk ook iets

voor mij bij doen in de envelop, een aardig woord

of zo, maar dat mag je helemaal zelf weten:-)

Ik denk overigens niet dat ik nog 9 jaar zal door 

bloggen, wie kan er zo ver vooruit kijken, maar 

zo lang ik er plezier in heb blog ik voort.

Ik wens je een fijne dag en moed, vooral moed.

-X-

Zacht wolletje

Nu sta ik natuurlijk helemaal in de baby-brei-modus

en ik ben steeds op zoek naar simpele patronen.

gewoon van die dingetjes die lekker weg breien zonder

dat ik eindeloos aan het tellen enzo ben.

Op een rommelmarkt kocht ik een tijdschrift van Phildar

met allerlei niet te ingewikkelde patronen (fijn zo :-)

Dit is eigenlijk de meest simpele vorm mutsje wat je kan

maken, het zijn eigenlijk gewoon 2 lapjes die je aan 

elkaar naait, dat ik er zelf nu niet opkwam, haha

Mocht je het ook willen maken, maak dan eerst een 

proeflapje, meet dat op en bereken dan hoeveel steken

je nodig hebt en gebruik een lekker zacht wolletje.

Voor ongeveer 3 maanden brei je twee lapjes

van 16 cm breed en 14 cm hoog, voor ongeveer 6 maanden;

17 cm breed en 15 cm hoog en voor ongeveer een jaar;

19 cm breed en 16 cm hoog.

Naai de lapjes aan elkaar, ik stel me zo voor dat als je

het mutsje op doet bij een kindje dat je dan 2 kleine 

oortjes krijgt, ik kon het (nog) niet proberen :-))

Je kan op de twee punten van het mutsje twee kleine

pompoms zetten als je dat leuk vind.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Fietsje

Nou moet ik zeggen dat eindeloos geaarzeld heb over

het fietsje wat ooit van mijn moeder was.

Ze fietste er al jaren niet meer op en het is echt in 

erbarmelijke staat maar ooh wat een geweldig fietsje.

Het is een Belgs fietsje, de labels die er op zitten zijn

nog net te ontcijferen tussen alle roest.

Ik kon maar niet besluiten of ik het nu mee zou nemen

of niet en liet het dan weer staan maar nu het huis 

van mijn moeder verkocht is en we het aan het 

leeg halen zijn moest ik de knoop doorhakken..

Ik stelde me voor dat ik het in een container zou gooien

en dat kon ik dan toch niet over mijn hart verkrijgen

dus ik nam het mee naar Amsterdam.

P. zegt dat we het fietsje nog wel rijdende kunnen krijgen

en daar hoop ik dan maar op, anders moet het alsnog weg.

Ik heb al de perfecte fietstassen, die vond ik jaren 

geleden op een rommelmarkt in Frankrijk en ik zag ze

altijd voor me aan zo'n fijn Frans fietsje.

Dit is er zo ongeveer net zo eentje en het idee dat 

het van mijn moeder is geweest maakt het nog fijner.

Mocht ik er ooit op kunnen rijden zal ik nog eens

een foto plaatsen van het fietsje in zijn volle glorie :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Opfleuren

Oh nou, zeker zeg, een appeltaartje kan de hele

dag opfleuren, zo'n leuk woord; opfleuren.

En deze dagen met die eindeloze regenbui, die ook

in het weekend nog door zal regenen las ik (aah nee,

ja toch wel..) kunnen wel wat gezelligs gebruiken.

Dus ik zal de meesterbakker hier in huis, dat is P,

ik ben niet zo'n wonder in de keuken, eens vragen

of hij een taartje bakt met de appeltjes die ik kocht

bij de boer (daar koop je de beste appeltjes)

Ik wens je een fleurig weekend, 

met of zonder taart.

-X-

Blaadjes breien

Laatst vond ik een boek bij de kringloopwinkel, het heet

75 vogels, bijen en vlinders om te haken en te breien, 

van Lesley Stanfield met allemaal patroontjes.

Eigenlijk koop ik nooit dat soort boeken want ik heb echt

helemaal geen geduld om patronen uit te pluizen.

Bovendien als er zoiets staat als; 2r, dvo, 1 afh, raro, dan 

dan ga al helemaal op blanco en denk ik laat maar.

Als er een schema tekeningetje van de steken bij staat

dan vind ik het al iets beter te doen, dan kijk ik daarna

en fantaseer ik de rest er bij, haha

Maar goed, ik bladerde door het boek in de winkel,

ik koop alleen dingen die ik echt ga gebruiken, en ik zag

 een gebreid blaadje wat ik werkelijk heel erg leuk vond.

Ik las de werkbeschrijving en oh oh, ik snapte er niets

van maar ik dacht, kom op Ingrid (soms praat ik tegen

mezelf) dat kan je best, je moet je er gewoon op toeleggen..

En dat deed ik, ik bladerde constant heen en weer tussen

de werkbeschrijving en de uitleg van de afkortingen.

Ik breide blaadjes, maar ze leken in niets op die van de 

foto, en ik maakte er nog meer en nog eentje, net zo lang

totdat ik er eentje had die op een blaadje leek.

En ineens snapte ik het en maakte ik de ene na de andere,

eerst met de beschrijving ernaast en later uit mijn hoofd.

Nu heb ik een hele stapel blaadjes, ik dacht dat ik ze

misschien maar op vilt moest naaien en er een 

kussen van maken, maar misschien ook wel niet,

ik vind het gewoon leuk dat ik het nu kan..

Mocht je het ook willen leren, je hebt wat aandacht

en toewijding nodig denk ik, of misschien ben je wel

een hele goede patronenlezer, ik zag het boek laatst

ook staan bij de Boekenvoordeel winkel, niet 

gesponsord hoor :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Fluister-planten

Laatst las ik in een boek over een onderzoeker met een

leugendetector, die hij eigenlijk voor de grap bevestigde

aan een blad van een plant in zijn kantoor.

Tot zijn stomme verbazing sloeg de naald van die 

leugendetector uit als hij bijvoorbeeld een blaadje van 

een plant af trok of ze water gaf.

Als ik zo'n verhaal aan P. zou vertellen zou hij willen 

weten welke wetenschapper, in welk land, waar precies,

 hoever de naald uit sloeg en wat de conclusie was.

Wel, dat weet ik dan natuurlijk allemaal niet, soms zoek 

ik het even voor hem op, maar eigenlijk maakt dat me niets uit.

Het gaat mij er meer om welk gevoel het mij gaf, dat verhaal

dus ik kan ook jou er niet meer over vertellen :-)

Wel kijk ik met andere ogen en gevoel naar mijn paar

planten, en probeer ik er zo goed mogelijk voor te zorgen,

dat deed ik al maar nu met nog iets meer aandacht.

Ik zou het heel vervelend vinden als mijn planten

onderling zouden gaan fluisteren hoe dorstig te zijn,

oh haha, stel je voor dat dat echt zo zijn..

De plant links op de foto, de vrouwentongen 

(de sanseveria) komt uit het huis van mijn moeder 

en is al vele tientallen jaren oud, ik stel me zo voor 

dat dat de koningin van mijn vensterbank is.

Die plant koester ik extra en ik stel me zo voor 

dat als de koningin blij is haar onderdanen dat ook zijn ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Geraniums

Als je goed kijkt zie je een glimpje van mij in het raam,

ik nam de foto ergens in België, de bloemen tekende

ik er in, eigenlijk zie je mij dus achter de geraniums,

haha, dat klopt wel; ik ben op het moment echt

een-achter-de-geraniums-vrouw ;-)

Van daar uit wens ik je een heel fijn weekend

(en misschien moeten we allemaal wat zaadjes planten

voor al die bloemen van morgen en alle morgens daarna)

-X-

Kamertje

Eigenlijk laat ik niet zo vaak foto's zien van mijn huis,

het zouden ook steeds dezelfde foto's zijn want zoveel

is er niet te zien, het is nogal een kleine kamer.

Beneden in het keukentje, wat onderdijks ligt (de voorkant

van het huis staat aan de dijk, dan moet je met een trap

naar beneden naar het keukentje) is het nogal donker

en daar kan je geen fatsoenlijke foto maken.

(mocht er al iemand interesse hebben in mijn keuken, haha)

Aan de ene kant van de woonkamer staan 3 bankjes,

de grote is een oud gymbankje uit een Zeeuwse gymzaal,

ik heb al jaren, de kleinere twee gebruik is soms als 

bijzettafel bij de bank als dat nodig is, verder ben ik

gewoon dol op oude houten bankjes :-)

Aan de andere kant staat een bank, mijn grote witte 

wonderkast, die niet op de foto staat, maar waar 

werkelijk zoveel in kan dat ik me wel eens afvraag 

of hij geen achterkant heeft en alles er in verdwijnt.

Dan heb je nog de tafel, die eigenlijk te groot is voor 

de ruimte, ik stoot mijn heup zo vaak aan het hoekje 

dat er gewoon al eelt op zit (ah, nee hoor, dat kan 

natuurlijk helemaal niet, bij wijze van spreken dan..

Er staat ook nog een klein kastje waar al mijn papier,

wol, haaknaalden en dat soort dingen inzitten, dat is

eigenlijk mijn knutselkastje, een heerlijk ding.

Het houten stoeltje op de foto is gemaakt door mijn

zoon Daan, het is een ontwerp van Piet Hein Eek,

wat ergens in een boek stond (weet niet meer welk)

Nou dat was het eigenlijk wel, dus je begrijpt dat ik

niet vaak interieur foto's laat zien, want hoeveel

varianten zouden er zijn? 

Ik wens je een fijne dag

-X-

Glinstering

Soms heb ik het gevoel dat elke dag min of meer hetzelfde 

is, niet precies maar wel bijna, dat heeft iets geruststellend

en ik kies er zelf voor om mijn dagen zo in te richten,

maar het kan ook wel eens een beetje saai zijn.

Mijn zoon Daan had vroeger een tshirt waarop stond;

same shit, different day, nou zoiets dus..
(ook wel leuke dingen hoor, haha)

Daarom vind ik het fijn om zo af en toe een baken in de

tijd neer te zetten, iets wat ik weken of maanden later

zal gaan doen, iets wat glinstert aan de horizon

waar je je op kan verheugen tijdens de grijzige dagen.

Nu krijgen mijn zoon en zijn vriendin ergens eind mei/

begin juni hun eerste kindje (wat mij oma maakt :-)

en ik boekte twee weken naar Wenen, waar ze wonen,

in juni zodat ik ze kan bezoeken.

Wat echt heel erg leuk is is dat mijn vriendin Fem ook 

een paar dagen meegaat, ik gaf haar een ticket cadeau,

en oh is dat geen fijn baken in de tijd, echt iets om 

naar uit te kijken, voorpret is tenslotte ook plezier..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Bijbenen

Een week of twee geleden was ik bij mijn moeders

huis, het is natuurlijk haar huis niet meer maar zo voelt

het wel, ik was daar om even te kijken of alles goed was.

Het staat al een tijdje leeg en behalve de makelaar komt 

er eigenlijk niemand dus af en toe gaan we even.

Ik vroeg me af waarom het maar niet verkocht werd,

er kwamen wel kijkers, dat wel, maar iedereen vond er

iets van, vooral iets wat ze niet beviel :-)

Terwijl ik het echt een prachtige plek vind, ik zou er zo

zijn ingetrokken en mijn was aan de lijn 

hebben gehangen, haha, maar het was niet voor mij..

Nog geen week later was er ineens een bod, er kwam een 

stel kijken en ze waren om (dat snap ik) en na overleg 

met mijn broer en zus hebben we dat aanvaard.

En nu ineens is het huis verkocht, onder voorbehoud van

financiering, dat wel, maar we gaan er van uit dat het in orde is.

Het voelt toch een beetje gek dat nu anderen daar gaan 

wonen, het gaan verbouwen, en in mijn moeders zo

geliefde tuin gaan spitten en snoeien, maar zo gaan de 

dingen, alles wat je bezit is onderweg naar anderen..

Dus nu gaan wij de laatste dingen uit het huis halen,

het aanvegen en uiteindelijk de sleutel inleveren.

Er kan een hoop veranderen in een jaar, dat kan heel 

goed zijn maar ook wat beangstigend, alles verandert 

constant, ook dit verandert in een herinnering
 en soms kan ik het bijna niet bijbenen..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Postzegelmannetje

Regelmatig bezoek ik op een rommelmarkt de postzegel-

mannetjes, ik schreef er al eens eerder over.

Eigenlijk zijn het twee verschillende kramen beide met

postzegels maar de met dezelfde soort mannetjes.

Bij de ene kraam ga ik meestal zitten om postzegels per 

stuk uit te zoeken, tussen allemaal mannen (het zijn

nooit vrouwen, tenminste niet als ik er ben) die hele

speciale dingen zoeken, terwijl ik alleen maar naar

mooie plaatjes, zoals deze op de foto, geweldig toch?

Bij de andere kraam verkopen ze alleen maar hele boeken,

wat als nadeel heeft dat er regelmatig veel zegels

tussen zitten die ik helemaal niet mooi vind.

Maar soms koop ik wel eens een heel boek, meestal eentje

die het mannetje speciaal voor mij mee nam omdat hij 

inmiddels weet wat ik zoek.

Laatst stond ik daar ook even te kijken en 

het mannetje zei; kom eens even en dan op zo'n 

samenzweerderige toon, terwijl hij goed keek

of de andere mensen aan de kraam het niet hoorden.

Ik zou niks kopen hoor vandaag, zei hij, want volgende

maand is alles voor de halve prijs (oh haha, hoe kan je

je eigen handel om zeep helpen) en dat zeg ik alleen 

tegen vaste klanten, terwijl hij trouwhartig glimlachte.

Oooh dat is lief van je zei ik, dan kom ik volgende 

maand zeker even langs en ik weet nu al dat ik een

album zal kopen, of er nu leuke postzegels in zitten,

of niet, want ach toch dat mannetje :-)

Ik wens je een weekend

-X-