Weg en weer terug

Dus ik ging naar Wenen en ik kwam weer terug,

gek eigenlijk dat de dingen die je doet en gebeuren 

altijd veel meer een verhaal blijken te zijn dan dat

je het werkelijk meemaakt..

Eerst komt het idee, dan begin je met de voorbereidingen,

je boekt een reis, dan de vraag waar je gaat verblijven,

in mijn geval eerst een paar dagen bij mijn zoon en zijn

vriendin en de overige dagen in een bijzonder fijn 

appartement van een vriendin van hen, in ruil voor het 

water geven van de plantjes.

Dus je maakt afspraken, je stelt je voor hoe het zou zijn,

koopt cadeautjes, maakt dingetjes, doet dingen in en dan

toch weer uit je koffer, bedenkt dingen die je daar zal doen..

En dan is het eindelijk zo ver, dan is het allemaal echt..

Ik moet zeggen dat ik fantastische dagen heb gehad,

het was heerlijk om mijn kleinzoon Timo weer te zien,

het is toch anders dan een filmpje, hoe leuk ook.

We vierden de kerstdagen samen, een dag met de 

familie van mijn zoon's vriendin en een dag met mijn 

broer, zijn vrouw en mijn nichtje (die hier in Amsterdam

ook mijn buren zijn :-) 

Ik wandelde door de stad, las wat fijne boeken en speelde

met Timo en het was allemaal even fijn, maar nu ben ik

zomaar ineens weer hier in Amsterdam.

Nu is dit avontuur ook weer één van de vele verhalen,

in het grote boek van herinneringen..

Tsja, zo gaat dat, die verhalen maken ons tot wat 

we zijn, maken alles wat we meemaken tot een geheel.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Moed

Komende woensdag ga ik weer naar Wenen, ik zal daar

een dag of 10 blijven en de kerstdagen daar vieren,

samen met mijn zoon, zijn vriendin de familie

Helaas heb ik geen mooie roze geruite koffer, noch

zal ik een strik in mijn haar doen en zoals altijd zal ik 

wat zenuwachtig zijn, ik ben gewoon geen reiziger..

Het liefst zou ik de hele reisdag overslaan en maar ik 

zal mijn koffer en al mijn moed pakken en op pad gaan.

Waar ik wel naar uitzie is om in Wenen te zijn, om 

mijn kleinzoon te zien, die zo gegroeid is sinds ik daar

van de zomer was..oh haha straks wordt ik nog zo'n oma 

die gaat zeggen; ooh kom eens hier wat ben je toch groot

geworden terwijl ik een kneepje in zijn wang geef ;-)

Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik hier wat mooie, wijze

woorden zou moeten typen bij wijze van kerstwens,

maar ik kan er geen enkele verzinnen die niet cliché klinken.

In deze tijd kan je makkelijk wat van slag raken (ik wel)

door alle oogverblindende plaatjes op de social media,

de bijzondere kerstbomen, prachtig gedekte tafels en 

al die shiny, happy people, en denken och jee, zo is het

bij mij helemaal niet, nog niet bij benadering..

Ik probeer het inderdaad maar te zien als mooie plaatjes,

niet als het echte verhaal wat er achter zit, je weet nooit

hoe het werkelijk is en mij vooral niet te spiegelen aan 

anderen, je zou het gevoel kunnen krijgen dat je 

mislukt bent of iets dergelijks, een gedachte waar je 

werkelijk verre van moet blijven, lijkt mij.

Zoals Edel Maex in zijn geleide meditaties zegt;

er is niet wat er niet bij hoort, kijk gewoon met een milde

blik naar wat er is, zonder er een oordeel over te geven,

dat zeg ik vaak tegen mezelf en als je dat maar vaak

genoeg doet helpt het wel, mij wel in ieder geval.

Ik wens jou ook alle moed, en natuurlijk ook alle plezier

op je weg en ik meld mij weer aan het einde van het jaar.

-X-

Mobile

Van de zomer had mijn zoon Daan het verzoek aan mij

om allerlei dieren te tekenen in zwart wit.

Hij wilde daar vervolgens een mobile van maken voor 

mijn kleinzoon Timo, wat ik een leuk idee vind.

Nu ben ik helemaal geen dieren tekenaar, dus ik moest 

er wel even over nadenken of ik dat wel kon.

 Uiteindelijk ben ik gewoon maar begonnen, dat is 

meestal de beste manier, gewoon proberen of het lukt,

dus ik probeerde en probeerde..

Ik maakte de tekeningen allemaal in Photoshop, wat 

natuurlijk niet echt een teken programma is, maar 

het is het enige programma wat ik enigszins beheers.

En eigenlijk ging het best wel lekker, op een gegeven 

moment begonnen ze zelfs op herkenbare dieren te lijken.

(misschien moet ik niet altijd zo snel zeggen dat ik iets

 niet kan, dat is altijd mijn eerste gedachte als er iets 

van mij gevraagd word als ik iets niet eerder deed)

Mijn zoon Daan printte alle dieren op hout en heeft ze

vervolgens uitgezaagd en er een mobile van gemaakt.

Voor de grap maakte hij nog een pinguin voor in 

de plantenbak met kruiden, zo te zien heeft hij naar

zijn zin daar want hij ziet er nogal tevreden uit ;-)

De mobile hangt nu boven de box van Timo, zo leuk,

en oh, zie je de pop liggen op de eerste foto?

Dat is een pop die ik voor Daan maakte toen hij net 

geboren was, ik heb hem altijd bewaard (de pop :-)

en nadat hij gewassen was, hij was nogal stoffig na

al die jaren, is hij nu voor Timo, mooi toch?

Ik wens je een heel goed weekend.

-X-

Vogelverschrikker

Vorige week keek ik per ongeluk in een kringloopwinkel

in een spiegel toen ik er langs liep, ik zeg per ongeluk 

omdat ik niet meer zo'n spiegelkijker ben de laatste tijd.

Ik zie er altijd veel belabberder uit dan in mijn gedachten,

haha, dus waarom zou ik kijken als ik er niet blij van wordt?

Maar goed, toen ik dus in die spiegel keek, schrok ik me rot,

ik leek wel een vogelverschrikker, mijn haar met veel grijs

en helemaal verwaaid, het stond alle kanten op.

(ik ben in die fase dat ik besluit het grijs te laten worden

en dan toch weer niet omdat ik er zo grauw uit zie dan)

Mijn gezicht bleek met wallen en mijn favoriete oude

grijze winterjas die ik al jaren heb zag er wat mottig uit.

Ik vroeg me af of mensen in de winkel het ook zagen..

Terwijl ik naar huis fietste, ik was nog niet bekomen 

van de schrik, dacht ik aan oude vrouw die ik van de

zomer zag op een boerderij waar ze groente verkochten.

Ze had een heleboel verschillende kleren over elkaar

aan, met allerlei prints, grijs haar als een vogelnest, 

een verstelde broek en een grote jaren 70 bril op.

Wat me vooral opviel was dat ze zo comfortabel leek

in haar wonderlijke kleren, ze liep daar, hoe oud ze 

ook was, ontspannen en tevreden rond, aslof ze precies

was wie ze verkoos te zijn, wat een ander er ook van vondt.

Daar zou ik een voorbeeld aan kunnen nemen, gewoon 

zijn wie je bent, met welke kleren je ook aan hebt

grijs haar of niet, op een gegeven moment moet je 

de strijd toch opgeven en er lak aan hebben 

wat, wie dan ook, daar van vindt.

(het is sowieso een onmogelijke opgave om het 

iedereen naar de zin te maken, gaat gewoon niet)

Dus ik heb haar mijn stijl voorbeeld gemaakt in 

gedachten; draag en doe wat bij je past..

(maar ik ga denk ik toch maar eens een nieuwe 

winterjas kopen, haha)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Muts

Eén van de allerleukste dingen om te breien of te haken

voor kleine kindjes vind ik wel mutsen, het is niet al te 

veel werk en er zijn vele varianten mogelijk.

Ik maakte er al verschillende voor mijn kleinzoon Timo

en regelmatig krijg ik foto's van hem met een door mij

gemaakte muts, dat zijn van die 'aaah, wat lief' momenten.

Hoewel eigenlijk elk filmpje of foto bij mij die reactie

oproept, met of zonder muts, haha.

Voor de lol tekende ik allemaal mutsen die ik zou kunnen

maken, niet dat ik dat echt ga doen, hoeveel mutsen heeft

zo'n kleintje nu helemaal nodig, maar de blauwe linksboven 

en de aardbeienmuts heb ik wel gemaakt.

Op Instagram kreeg ik wat reacties van mensen die vonden

dat een roze muts niet kon voor een jongetje, ik zie daar zelf

niet zo'n bezwaar in, misschien zou de vraag moeten zijn;

wil je een baby een aardebei op zijn hoofdje zetten ;-)?

Ik vond het gewoon leuk om te proberen en of Timo hem

ooit zal dragen is aan zijn ouders, mij maakt het niets uit.

Ik gebruik nooit patronen voor mijn haak-en breiwerk, ik 

begin gewoon ergens en ik zie wel of het wat wordt, vaak

lukt het ook helemaal niet, maar ik hou van het proces

van proberen, nog eens en nog eens..

Wel kocht ik als basis voor alle baby dingetjes die ik maakte 

een breiboek van Phildar, zodat ik in ieder geval een 

idee heb van de juiste maten, je kan die baby breiboeken

gewoon online bestellen, mocht je ook zin hebben

in wat handwerk voor kleine kinderen.

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Appelboom

Ooh, als ik dan 's ochtends naar benden kom en het is

nog steeds donker en het regent heb ik het gevoel

dat de hemel een beetje op mij gevallen is..

Ik heb toch een beetje moeite met die eindeloze sombere

dagen zo aan het eind van de middag vind ik het wel 

gezellig, met de kaarsen aan en een breiwerkje.

Maar de uren daarvoor..vind ik het lastig om op gang te

komen, dus zo af en toe stel ik me gewoon voor, 

dat het een aangename lentedag is en ik onder een 

appelboom in het zonnetje sta (eigenlijk moet ik nog 

eens een hoedje van stro kopen voor als het echt zo ver is :-)

Met dat beeld in gedachten trek ik mijzelf dan in gang,

de ene keer werkt het wel en soms ook niet dan rommel 

ik een beetje terwijl de uren verglijden.

Ik heb geleerd mijzelf dat toe te staan; niet te voldoen aan 

alle verwachtingen die ik van mezelf heb, wat ik allemaal 

zou moeten doen en kunnen, maar gewoon te zijn en 

desnoods de hele dag in gedachten onder een appelboom

te staan en nergens toe te komen...

Ik wens je een heel goed weekend

-X-

Interieurblogger (voor éénmaal)

Soms wou ik dat ik een interieur blogger was, dan had ik

altijd iets om over te schrijven, dat ik een nieuwe vaas

had, een nieuwe bank of een bijzondere lamp.

Dat ik dan een huis had met vele kamers, die ik elke keer

opnieuw kon decoreren met allerlei dingetjes afhankelijk 

van het seizoen, en daar iets over zeggen, ik zou zo snel niet

 weten wat, maar misschien zou ik iets kunnen verzinnen..

Dat ik dan geen rommelige kapstok had met een stapel 

schoenen eronder in een veel te krap halletje, maar een

ruime entree die een foto waardig zou zijn.
Ook de stapeltjes op de trap, van die stapeltjes met
onduidelijke dingen, die naar boven of misschien juist
naar beneden moeten, zouden dan ontbreken..

Ooit had ik zo'n huis, lang geleden inmiddels, met vele

kamers waar je door heen kon dwalen, alles zorgvuldig

ingericht met heel veel spullen en dingetjes.

Gek genoeg verlang ik er nooit naar terug, de meeste 

spullen en dingetjes zijn al jaren weg en ik weet

helemaal niet meer wat het allemaal was..

Hier in het kleine huisjes staan de dingen die ik nodig 

heb en dingen waar ik aan gehecht ben, ik koop

 bijna nooit iets nieuws, ik vind het goed zoals het is

 en ik voel geen enkel verlangen om iets 

te veranderen of om iets te vervangen.

(nou ja, heel af en toe, zo vond ik de roze bureaulamp

een tijdje geleden op een rommelmarkt, dat leek mij 

na jaren zonder lamp daar, wel handig :-)

Eigenlijk heb je het zo wel een beetje gezien, ik heb 

nog wel een keukentje, maar dat is onder de dijk 

(dit is een dijkhuisje) en daar is het veel te donker 

om te fotograferen en nog twee slaapkamertjes,

maar daar staat enkel een bed, kast en een bureau.

Enfin, tot zover mijn interieur bloggers carrière, 

best jammer want soms lijkt het mij zo makkelijk

dat je altijd iets hebt om over te schrijven, maar aan
de andere kant kan je naar iets verlangen maar als je
dan eens goed kijkt naar wat er is, blijkt dat vaak
eigenlijk meer dan voldoende:-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Mooi weer

Bij mij in de keuken staat een weerhuisje, en hoe dan ook

het mooi-weer-vrouwtje staat altijd buiten.

Ik weet niet of ze besloten heeft om zich niks van het 

weer aan te trekken en bedacht heeft dat elke soort 

weer gewoon mooi weer is..

Als ik een weervrouwtje zou zijn, zou dat niet zo zijn,

soms stormt het, giert de wind rond mijn huisje.

Of het regent het pijpestelen, of het miezert een beetje,

alles lijkt dan wat troosteloos..

Ook heb ik dagen dat het mistig is, dan lijkt de 

wereld ver weg en zie ik alleen wat er rondom mij is.

Soms vriest het, dan voel ik me een beetje bevroren en

lijk ik helemaal niet warm te worden noch kom ik

dan ergens toe, dan draal ik maar wat.

Het ergste vind ik de bewolkte dagen, dat alles zo 

grijs en kleurloos lijkt alsof de hemel op mij viel.

Gelukkig zijn er ook veel dagen dat de zon doorbreekt,

fijne stralende dagen waarop de wereld mij toelacht.

net als bij het mooi-weer-vrouwtje in het huisje 

in de keuken.

 Misschien zou ik een voorbeeld aan haar

 kunnen nemen en elke keer opnieuw besluiten 

dat het, ongeacht het weer, best een goede dag is :-)

Dat wens ik je; gewoon een goede dag.

-X-

Aanmoediging

Oh ja, laten we dat doen, de blaadjes aanmoedigen om

weer terug te komen, volgend jaar en als we dan toch 

bezig zijn, laten we ook de zon aanmoedigen om zo af 

en toe tevoorschijn te komen in de lange donkere winter,

de sneeuw om eens te vallen, al is het maar voor een dag..

En laten we vooral niet vergeten om onszelf (en misschien 

ook eens anderen) aan te moedigen om zo moedig te zijn

de dingen te aanvaarden zoals ze komen en daar met 

een milde open blik naar te kijken..

(soms lastig, maar we kunnen het proberen, toch?)

Ik wens je een fijn weekend

-X-

Portret

Allereerst wil ik even zeggen dat ik deze foto's nam met

mijn telefoon in een iets te donker restaurant, dus de kwaliteit

is niet echt bijzonder meer ze zijn te leuk om niet te laten zien.

Dit is het kleinkind van mijn zus, ze heet Nayara, ik weet niet

precies wat ze dan van mij is, een oud-nichtje, ofzo?

Mijn zus woont al in Spanje sinds ze na de middelbare school

daar heen ging, voor de liefde natuurlijk, haha.

Hoewel het met die liefde allang over is, is ze daar altijd

gebleven, ze heeft twee dochters, die alleen Spaans spreken

en één van die dochters heeft ook al weer een dochter.

(ongelofelijk dat we allebei al oma zijn, we waren er vroeg bij

met kinderen krijgen, maar toch vind ik het een gek idee)

Mijn zus en ik hebben het jarenlang niet goed met elkaar

kunnen vinden, de afstand speelde daar zeker een rol in.

Maar sinds het overlijden van mijn moeder, waarna wij een

aantal dagen intensief met elkaar omgingen, klikt het weer 

goed, heel fijn, we hebben ook niet zoveel familie..

Laatst was ze hier met haar dochter en kleindochter, een

ongelofelijk leuke wervelwind, hier gingen we wat drinken

bij het restaurant waar mijn nichtje Guusje werkt, 

als je goed kijkt zie je haar op de eerste foto.

We hadden een paar mooie dagen samen, er waren veel

momenten van 'weet je nog' , heel waardevol om mensen

in je omgeving te hebben die je al je hele leven kennen.

Maar ook veel nieuwe verhalen, we hebben onze jeugd 

toch allemaal heel anders beleefd, de omstandigheden 

waren hetzelfde maar we kijken er totaal anders op terug.

Nayara maakte een goed gelijkende tekening :-) van mij,

vooral het haar klopt precies, ik heb hem bewaard,

zodat ik af en toe even terug kan denken aan die fijne dagen.

Ik wens je een stralende dag ondanks het sombere weer.

-X-

Beschermengeltje

Omdat ik steeds zo gespannen over mijn gebit zocht ik

allerlei manieren om mezelf af te leiden, ik sorteerde

laatjes, kastplanken, sopte de hele keuken en zocht

mijn heil in handwerken.

Ik vond laatst een wolwinder bij de kringloop, ik wist

niet eens hoe het werkte maar ik dacht ik probeer het 

gewoon, het werkte fantastisch, je kan deze mooie 

bolletjes er van maken (als je van wol houdt en vaak 

van die strengen koopt is dit echt een aanrader :-)

Dus ik maakte mooie stapelbare bolletjes, kocht er 

ook nog wat bij, de meeste zijn van het merk Holt,

mocht je het willen weten, de kleuren vind ik prachtig.

Dus elke dag, na mijn opruim- en schoonmaakexpedities,

het hele huis is om door een ringetje te halen inmiddels,

breide ik, op hele dunne naaldjes, het ene beschermengeltje 

na het andere, nadat ze klaar waren maakte ik huisjes,

die zal ik later nog wel eens laten zien.

Het idee kwam door het veertje wat in de tuin naar

beneden dwarrelde en waarvan ik dacht (hoopte) dat 

het van mijn beschermengel was..

Ik begon zomaar ergens, dat doe ik het liefste, ik heb

een hekel aan patronen lezen, met al die afkortingen enzo,

(1r, 2afh, 2raro, 1dvo, dat soort beschrijvingen, nou..zou ik

 zeggen, het wordt vast prachtig maar ik geloof het wel:-)

De eerste exemplaren zijn dan vaak niet helemaal naar

mijn zin en dus begin ik steeds opnieuw, net zo lang

tot ik het goed vind, eigenlijk vind ik het proces van het 

maken het leukste, als ze eenmaal klaar zijn heb ik mijn 

belangstelling al min of meer verloren..

Dus ik verkocht er een aantal via Instagram, ik kreeg 

een paar mooie verhalen van mensen die ze ontvangen 

hadden terug, over waarom ze wel een beschermengeltje

konden gebruiken, heel fijn is dat..

Binnenkort zal ik er nog een paar verkopen, mocht je 

er eentje willen hou dan de stories van mijn Instagram

in de gaten, ik heb geen webwinkel meer, vandaar..

Ik wens je een hele mooie maandag en oh ja, de tekst

die op het kaartje staat is uit een oud liedje,

wat in vele uitvoeringen beschikbaar is, ik luister nog

regelmatig naar die van Jonathan Richman het enige 

nadeel is dat het liedje de rest van de dag in je hoofd zit..

-X-

Don't call us..

Als je er over nadenkt is het toch iets geks dat bloggen,

ik vertel een verhaaltje en dat wordt gelezen

door mensen ik helemaal niet ken.

Ook hebben jullie er geen invloed op of en wanneer 

ik iets van me laat horen, het is zoiets als het gezegde,

dont call us, we'll call you, hoewel het dan natuurlijk 

ik moet zijn, en geen koninklijk meervoud ;-)

Deze telefoon fotografeerde ik in Oostenrijk, zo jammer 

dat wij geen telefooncellen meer hebben; weet je nog,

de muntjes die je er in moest gooien, het wachten en 

hopen dat iemand op zou nemen en dan tijdens het gesprek

zeggen; ik hou het kort want ik heb niet zoveel muntjes..

Enfin, een kort belletje dus vandaag van mij, ik belde 

even om te zeggen dat ik me eindelijk weer wat beter

voel nadat ik wekenlang steeds naar de tandarts moest.

Afgelopen dinsdag zelfs naar de kaakchirurg wat zo tegen 

viel dat ik nog steeds een dikke kaak heb en dat ik er

eigenlijk niet eens over kan praten omdat ik anders 

zo weer begin te huilen..

Ik hoop nu dat ik uit de gedachtencirkel kan stappen 

over de tandarts, ken je dat, dat je helemaal in de greep

bent van iets en maar niet uit de cirkel kan stappen,

niet eens ergens een hekje neer kan zetten?

(ondanks alle mindfulnessoefeningen :-)

Dat was het eigenlijk, er gebeurde niet zoveel verder,

of misschien wel maar merkte ik het niet op, dat kan ook.

Ik hoop dat het goed gaat me jou, en ik wens je

een fijn weekend!

-X-

Meisje

Deze foto staat op mijn bureau, ik vond hem jaren geleden 

in Frankrijk, en de blik van het meisje..oh, die blik.

Meestal vind ik het nogal ongemakkelijk als er ergens

een doos met oude foto's in een kringloop of marktje staat.

Ik kijk er vaak wel even in en ik vraag me af hoe ze daar

terecht zijn gekomen, was er niemand die ze wilde bewaren?

Al die gezichten, gebeurtenissen en levens, met gedachten,

zorgen en plezier, die vergeten zijn, verdwenen in de tijd.

Maar deze foto van het meisje met de melancholische blik,

alsof er verdriet achter schuilt, maar monter probeert 

te zijn voor de foto in haar zondagse jurk, deze 

moest ik gewoon wel meenemen.

Sindsdien staat ze op mijn bureau en ik kijk er vaak naar,

probeer me iets voor te stellen van haar leven hoewel dat 

natuurlijk allemaal verzonnen is, het is een verhaal.

Want ik weet natuurlijk helemaal niets van dit meisje met

de droevige ogen, maar ze is niet vergeten,

in ieder geval niet door mij...

Ik wens je een fijne dag

-X-

Begaan

Ah ja, dat denk ik wel dat dat heel fijn is, 

als je weet dat er mensen zijn die zo op de achtergrond

begaan met je zijn, dat is misschien een beter woord,

bij zorgen denk ik als snel aan ziek zijn enzo.

(dan is het natuurlijk ook fijn als er iemand is)

Mensen die je koesteren en informeren hoe het met je gaat

en of ze misschien iets voor je kunnen betekenen.

Ik heb er niet zoveel maar wel een paar en daar ben ik

bijzonder dankbaar voor, dat mag ook wel eens gezegd worden.

Wat niet onbelangrijk is, is dat je het zo af en toe eens tegen 

jezelf zegt, ik zal goed voor je zorgen, want, oh,

ben jezelf soms niet je grootste 

criticus, ik af en toe wel..

Dus ik probeer mijn grenzen helder te hebben, hoewel

dat soms heel lastig kan zijn vooral om die uit te spreken.

Ik probeer te luisteren naar de signalen van mijn lichaam

en op tijd gas terug te nemen, af en toe eens tegen mezelf

te zeggen, goed gedaan of dat kan je best, dat soort dingen.

Ook koop ik soms iets gezelligs voor mezelf, zoals fijne 

wol, een mooie plant of een nieuwe trui.

Mijn tijd op de social media probeer ik te beperken 

en vooral probeer ik mijn leven niet te vergelijken met 

anderen, dat is echt pas echt glad ijs, als je daaraan begint :-)

Enfin, we ploeteren voort en als je een paar mensen

kent die met je mee ploeteren maakt dat alles

een stuk lichter, denk je niet ?

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-

Gedoe

Nu had ik eigenlijk een heel mooi nieuw systeem voor

mijn blog, ik schreef 2 of 3 posts tegelijk en zo, dacht ik,

zou ik altijd een post extra hebben voor het geval mijn 

hoofd er niet neer stond of zoiets, goed idee, toch?

Maar ik plaatste ze steeds omdat ik dacht; ik heb er nog 

eentje, haha, en nu mijn hoofd er werkelijk niet naar staat

zijn ze gewoon allemaal op..

Dus ik schrijf nu even een klein berichtje om toch in het 

ritme te blijven, net voordat ik weer naar de tandarts moet 

bellen, ik zit de afgelopen tijd vast in een soort van cirkel

met problemen aan mijn gebit, echt vreselijk.

Ik ging mijn hele leven keurig op tijd naar de tandarts,

maar door slecht werk, zijn er nu allerlei problemen

ontstaan die ineens allemaal tegelijk komen.

Ik ging 7 weken achter elkaar elke week en nu moet ik 

ook nog naar de kaakchirurg, och hemel, wat een gedoe.

Ik ben er erg gespannen van, oh nee, ik moet natuurlijk

zeggen; ik Merk dat ik er gespannen van ben om nog een 

beetje ruimte in het hoofd over te houden..

Ook ging de verwarming kapot en liep de hele ketel

leeg in de keuken, de keukenvloer stond drie maal blank.

Kortom, allerlei dingen die mij afleiden (ik merk dat ik 

afgeleid ben ;-) van het schrijven van blogs, gezellige blogs

vooral, over gehaakte blaadjes, vogeltjes vouwen en 

wat dies meer zij..maar dit is gewoon het leven,

niets wat er niet bijhoort, maar eerlijk gezegd had ik dit toch

liever allemaal overgeslagen.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Ansichtkaart

Op mijn bureau staat een klein kastje, waarin ik allerlei

dingetjes bewaar en op dat kastje staan ook weer 

allerlei dingetjes (ik hou gewoon van dingetjes)

Daartussen staat een ansichtkaart die ik van de zomer

kocht in Oostenrijk, ik was een paar dagen op pad met

mijn zoon Daan, zijn vriendin Julia en hun zoon Timo.

(een paar dagen geleden had ik een post met de hartjeswolk,

op weg naar onze bestemming; de bergen)

In de buurt van waar we logeerden was een piepklein

dorpje, gelegen aan een meer tussen de bergen.

Het was zo idyllisch dat ik bijna niet kon geloven dat 

het allemaal echt oud was en niet speciaal daar aangelegd

om toeristen, zoals ik, te betoveren, haha.

De huisjes waren echt prachtig, van hout, in fantastische

kleuren geschilderd, en oh, al die bakken met 

geraniums, precies zo als je denkt en hoopt dat het zal zijn.

En pas toen ik de foto's bewerkte zag ik de hartjeswolk

op de foto staan, nee, echt, dat is toevallig, zou de wolk

met ons meegedreven zijn tijdens ons uitstapje of zijn

er in Oostenrijk meer hartjeswolken dan hier?

Niets is onmogelijk, als je het maar gelooft.

Kijk nu toch, daar ga je toch van glimlachen, ik wel

tenminste, ik had meteen zin om plantenbakken aan 

mijn huisje te hangen en vitrage op te handen,

dat deed ik overigens niet hoor ;-)

Kortom, het was prachtig allemaal, alsof je zo een 

ansichtkaart instapte en misschien was dat ook wel zo.

Later vond ik de ansichtkaart die nu op mijn 

bureau staat en af en toe kijk ik er even na en ben ik 

weer helemaal terug in dat onwerkelijke lieve dorpje.

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Appeltaartland

Lange tijd heb ik gedacht, of op zijn minst gehoopt, dat 

er ergens in mijn leven een punt zou komen dat ik 

eindelijk het Appeltaartland zou mogen betreden.

Het land waar alles fijn is, goed gaat, waarin alle 

problemen opgelost zijn, waar in niemand ruzie heeft,

waar alles in balans is en waar ze geen tandarts hebben ;-)

 Het land waar ik tevreden uitkijkend over mijn 

 moestuin met wapperende was aan de lijnen, 

 met een handwerkje en de kat op schoot zou zitten,

waar in de toekomst een zee van tevredenheid zou zijn.

Maar nu ik halverwege de vijftig ben realiseer ik me dat 

er helemaal geen beloning gaat komen, dat er geen punt 

gaat komen waarin alles opgelost is en de hemel immer blauw.

Dat, alle stormen die ik doorstaan heb alles wat heb ik 

heb genomen, alle pijn, verdriet en ga zo maar voort, niet 

gaan leiden tot het toetreden in Appeltaartland, 

maar dat het leven gewoon een proces is, alles gaat voort,

de mooie dingen maar ook de dingen die minder fijn zijn..

Wat ik me inmiddels wel heb gerealiseerd, en niet in het

minst door mijn mindfulness oefeningen is dat alles wat

gebeurd is nu een verhaal is en dat ik er geen label van 

goed of niet goed op hoef te plakken, het is gewoon gebeurd.

Ook de toekomst is iets wat er enkel in gedachten is, het is

iets wat je zelf bedenkt, het bestaat namelijk nog niet.

Wat er overblijft is dit moment en als je het lukt om daar

een soort van vrede in te vinden, als je bereid bent om

aan te gaan wat er op je pad komt en dat met milde 

open blik kan bekijken, ben je al een heel eind op weg.

Je woont dan misschien niet in Appeltaartland, maar zo 

af en toe heb je dan de grens ervan bereikt en kan je 

er min of meer tevreden naar kijken :-)

Ik wens je een fijn weekend

(met wat appeltaart natuurlijk)

-X-

Geheime tuin

Laatst schreef ik een stukje over het mooi appartement

waar ik van de zomer in verbleef in Wenen.

Naast de entree daarvan was een trap naar boven, vol

met planten, het zag er prachtig uit, op die trap kwam ik 

een keertje de buurvrouw tegen van wie de planten zijn.

Ik stelde me voor en complimenteerde haar met de 

fraaie trap, ze nodigde me meteen uit om even naar 

boven te komen waar ze haar dakterras heeft.

Ooh, een foto doet er echt geen recht aan, dit is zomaar

een klein stukje van de magische geheime tuin, die ze daar

had gemaakt, vol met kruiden en planten, het was heerlijk.

Wat ik er zo mooi aan vond is dat iemand voor zichzelf,

niet zichtbaar voor de wereld, een eigen plek heeft

gemaakt, niet om mee te pronken, maar
 gewoon voor je eigen plezier, om bezig te zijn

met wat je graag doet en om te kunnen mijmeren
over de dingen die waren, komen en zijn..

Ze vertelde over haar liefde voor planten en kruiden,

en ik vertelde (onder andere) over mijn kleinzoon, dat ik nog 

steeds niet lekker was (de resten van een griep) en dat ik

hem nog steeds niet had kunnen bezoeken, ik zou hem niet

willen aansteken met één of ander virus..

De volgende dag kwam ik terug van boodschappen doen,

en bij de deur van het appartement, naast de trap met de

planten, stond een vaasje met allerlei kruiden.

Er zat een briefje bij dat ik er thee van kon zetten en dat 

ik vast snel weer beter zou zijn, aah wat lief.

Ik maakte de thee en de dag erna was ik zo opgeknapt,

dat ik eindelijk mijn kleinzoon kon bezoeken.

(ik was toen al een week in Wenen)

Wat ik zei, het is werkelijk een magische geheime tuin, 

daar boven op het dak, ergens in Wenen..:-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Hartjeswolk

Af en toe, echt heel af en toe, zie je er eentje, een hartjeswolk, 

ze zijn zeldzaam maar soms heb je gewoon geluk..

Deze zag ik van de zomer toen ik met mijn zoon Daan, 

zijn vriendin Julia en hun zoon Timo een paar dagen naar 

de bergen gingen, ik was al heel heel vaak in Wenen maar 

verder zag ik nog niet zoveel van Oostenrijk.

Onderweg naar onze bestemming, in de auto, zag ik de

wolk, mijn hart maakte een sprongetje, ik graaide naar

mijn telefoon, want wolken zijn vluchtig, veranderen

snel van vorm en voor je het weet je is het een
 herinnering, maar ik heb hem gevangen,

heel af en toe heb je gewoon geluk :-)

Ik wens je een liefdevolle week

-X-

Niets wat er niet bij hoort..

Nu ben ik van nature, denk ik, een beetje een rusteloze 

ziel, die uitdrukking las ik ergens en ik voelde me meteen

aangesproken; ik dacht ja, daar herken ik mij wel in.

Ik kan ongelofelijk piekeren, mezelf ergens in vastbijten,

en daar eindeloos mee bezig zijn in gedachten om het 

'rond' te krijgen, meestal lukt dat helemaal niet.

Ook ben ik nogal schrikachtig als het gaat om onverwachte

dingen, klein en groot, waarbij mijn gedachten helemaal 

op hol kunnen slaan en ik in paniek kan raken.

Een paar jaar geleden deed ik een mindfulness cursus

omdat ik het gevoel had dat het mijn leven wel heel

erg begon te beïnvloeden al dat geschrik en gepieker.

Dat heeft mij bijzonder geholpen, vooral de gedachte 

dat ik zonder oordeel (want ohoh, je bent zelf vaak je 

eigen ergste criticus) en met een open, milde blik kan 

kijken naar wat er zich Nu afspeelt, met gelijke aandacht

voor welk gevoel of gedachte dan ook.

Er is niets wat er niet bijhoort, ook al zo'n fijne gedachte.

Wat mij vooral hielp is dat ik geleerd heb om te zeggen;

ik merk een bepaald gevoel of gedachte op, 

in plaats van te zeggen ik voel me of ik ben..
Door te zeggen bijvoorbeeld; ik merk 

dat ik in paniek ben, creëer je wat afstand en ruimte.

Vervolgens kijk je wat er gebeurd, wat je voelt en denkt

en natuurlijk altijd met mildheid en zonder er meteen
een label op te plakken (dit is niet goed, sukkel, verzin
het maar)  hoewel dat niet altijd lukt natuurlijk, maar
het helpt me en het gaat sneller voorbij.
Het zijn maar gedachten, die komen en gaan als de wind.

Sinds de cursus doe ik elke dag zo'n half uur mijn 

mindfulness oefeningen, vooral de geleide meditaties 

van Edel Maex op zijn site Leven in de maalstroom 

zijn echt heel erg fijn om te doen, de stem van die man

vind ik echt geweldig (haha)

Je kan ze natuurlijk doen zonder dat je de cursus deed,

maar mocht je er zin en tijd voor hebben is een 

8 weekse basiscursus wel aan te raden..

Enfin dat wilde ik even delen, misschien heb je er iets aan.

Ik gebruikte de foto's van de kraanvogels die ik vouwde

omdat ik dat zo'n fijne, kalme bezigheid vind, in het
verlengde van de mindfulness, maar dat is

voor iedereen persoonlijk natuurlijk; iets vinden om te 

doen wat je rusteloze ziel :-) een vredig gevoel geeft.

Ik wens je een mooi weekend

-X-

Samen

Van de zomer heb ik heel veel gewandeld in Wenen,

thuis ben ik niet zo'n wandelaar, ik heb tenslotte een mooie

rode fiets, maar daar dwaalde ik regelmatig rond, zonder doel.

Eens liep ik in het park, en daar liep dit stel voor mij, 

op zich niets bijzonders zou je denken, maar ze liepen 

hand in hand en het was zo ontroerend, zelfs op het

bankje hielden ze elkaars hand vast, hoe mooi is dat?

Ik stel me zo voor dat ze al een heel leven bij elkaar zijn,

kinderen hebben gekregen, gewerkt, samen allerlei

stormen die in elk leven nu eenmaal voorkomen, doorstaan.

En nu genieten ze samen van de dingen van de dag.

Bij deze gedachte voelde ik ook iets van..jaloezie

misschien, mijn relatieleven is nogal rommelig 

verlopen om maar eens een understatement te gebruiken.

Een paar dagen later wandelde ik met mijn zoon, zijn

vriendin en hun zoon Timo een rondje door de buurt,

er is overigens niets bewerkt aan deze foto die ik met mijn 

telefoon nam, er stond ineens een soort van noodweer

op losbreken, wat overigens welkom was na al die

warme dagen, we waren net op tijd thuis, dat wel.

Toen ik ze zo zag lopen dacht ik aan het stel in het park,

en hoe mijn zoon en zijn vriendin aan het begin stonden

van de lange weg van het hebben van een gezin, werk en 

 het noodweer wat ze ongetwijfeld weer eens tegen 

zullen komen (je hoopt van niet natuurlijk :-)

En ik wenste voor ze dat ze op een dag een wandelingetje

in het park zouden maken, oud, en hand in hand,

terugkijkend op een mooi leven samen..

Ik wens je een fijne dag 

-X-

Veertje

Laatst zat ik in de tuin te haken, het was heerlijk weer.

Natuurlijk zie ik er niet zo fris en jong uit als op de 

tekening en ik heb al helemaal geen sproetjes,

dat had ik wel leuk gevonden overigens.

Ineens dwarrelde er een wit veertje op mijn haakwerk,

het kwam zo mooi, zacht zwevend naar beneden.

Ik keek even op om te zien waar het vandaan kwam,

ik hoop natuurlijk uit de vleugel van mijn beschermengel.

Maar ik zag niets, wel hoorde ik een zachte wind ruisen,

misschien door de bomen, of waren het toch vleugels?

Zeer onwaarschijnlijk natuurlijk of eigenlijk onmogelijk

maar het veertje deed ik in een doosje, dat ligt hier

op mijn bureau, want je weet maar nooit ;-)

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Tinus de Tweede

Toen mijn zoon Daan een baby was kreeg hij een pop,

zo'n mooie Vrije school pop, om hem zo maar te noemen.

Van meet af aan was hij dol op de pop, die we Tinus

noemden, ik weet niet meer waar dat vandaan kwam.

De pop veranderde langzaam maar zeker in een ietwat

vettig vod, met gaten erin, die ik dan weer repareerde,

net zolang tot je eigenlijk niet meer kon zien

hoe de pop er ooit uit had gezien..

Ik herinner me het beeld nog goed waarbij Daan

het handje van de pop vasthad en daarmee over zijn 

eigen gezicht aaide (aaah, zo lief)

Toen hij een jaar of 5 was verloren we Tinus, die altijd

overal mee naar toe moest, terwijl we aan het fietsen 

waren, ohoh, drama en ontroostbaar...

Ik maakte daarna een nieuwe voor hem, Liesje, die ligt

hier in stukken nog in de kast, ik kan het niet over mijn 

hart verkrijgen om hem weg te doen.

Toen Timo, mijn kleinzoon, werd geboren wilde ik 

graag een Tinus de Tweede maken, ik had al heel lang

niet meer zo'n pop gemaakt, maar het is gelukt.

Na een eindeloze zoektocht naar de blauwe stipjes stof,

die Tinus de Eerste ook had, naaide ik de pop met de 

hand in elkaar, het was een eindeloos maar fijn werk.

Voor de gezelligheid breide ik er nog een bed bij, op de 

lange reis naar Wenen leek mij dat Tinus de tweede

wel moest kunne slapen, haha.

Nu heeft Timo, ook een Tinus, het is natuurlijk helemaal

niet gezegd dat het ook zijn lievelingspop wordt,

want dat kiezen ze helemaal zelf, misschien heeft hij 

liever een pluchen kangaroe of een hondje, je weet

het niet, mij maakt het niet uit, voor mij is het weer

een cirkel rond..

Ik wens je een fijn weekend

-X

Rode fiets

Nu ik al die leuke fietsjes weer gezien had in Wenen,

viel de mijne toch een beetje tegen toen ik thuis kwam.

Het was een hele oude fiets, waar verder niets op tegen is,

ik had hem al zeker 15 jaar en ik kocht hem ooit 

tweedehands, hij vertoonde allerlei gebreken, en af en 

toe viel er eens iets af, oh haha.

Toen de versnellingen het opgaven en ik eens informeerde

wat het zou kosten om hem helemaal op te laten knappen,

sloeg ik stijl achterover (als beeldspraak) van de prijs.

Het was ongeveer net zo duur als een nieuwe fiets,

dus begon ik te overwegen (wel, niet, wel, niet)

of ik het mezelf zou gunnen, een nieuwe fiets.

Ik had nog nooit een fonkelnieuwe fiets gehad, ook als

kind niet en na eindeloos wikken en wegen ging ik 

hier in de stad bij een fietsen winkeltje kijken.

De fietsen worden in Amsterdam gemaakt, dat vond ik

heel erg leuk en ik was eigenlijk van plan om een

zwarte fiets te kopen, maar toen zag ik de rode..

Oh mijn kinderhart, wat nog ergens in mij schuilt,

begon toch wel heel erg snel te kloppen en ik besloot

om er aan toe te geven, ik kan mezelf heel goed dingen

ontzeggen maar deze wilde ik echt heel graag.

En oh, wat fietst hij lekker (zo heet de fiets ook :-)

ik had geen idee dat je zo makkelijk voort

zou kunnen zweven over de straten, en zo stil,
 zonder gerammel en geploeter, wat een plezier.

Ik heb 2 kettingen om hem vast te zetten en zelfs een 

fietsverzekering genomen want ik moet er niet aan 

denken dat iemand anders er vandoor gaat 

met dit mooie cadeau wat ik mezelf gaf.

(hoezeer ik ook iedereen een rode fiets gun ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-