Tussentijd

Nu ik hier in de Tussentijd zit en ik me in een

merkwaardig soort vacuüm beweeg, zo voelt het

tenminste maak ik niet zoveel mee.

Ik sorteer spullen uit, maak doosjes waar spullen 

in moeten, alles wat er in past mag mee.

Iemand moet wat regels verzinnen om de dag

door te komen, en iets van  houvast te hebben,

denk je niet ? (dat ben ik in dit geval ;-)

Naast het inpakken heb ik een soort van dagritme 

bedacht, in de ochtend ruim ik wat op, ga af en toe

om wat boodschappen (niet tot mijn plezier)

In de middag wandel ik, doe een half uurtje yoga

en ik probeer wat Qi gong te leren (Chinese bewegings

oefeningen) via You tube, voorgedaan door 

een monnik, het is maar goed dat niemand

mij filmt want ik ben een oude stijve hark.

Maar ik vind het leuk om te doen, dat telt,

lijkt mij, verder natuurlijk mijn dagelijkse Duitse

lessen, wat handwerken en dat is het wel zo'n beetje.

Oh nee, ik wacht, dat is wel een belangrijk 

onderdeel van mijn dagen, ik wacht tot ik 

kan reizen op een verantwoorde manier en 

uiteindelijk in Wenen zal geraken..

Omdat ik niet precies weet wanneer dat zal 

zijn voelen de dagen een beetje traag en 

stroperig alsof ik mij door een schaal met 

vla beweeg, mijn Hup heb ik onderweg wel

verloren alles lijkt vertraagd, zelfs mijn denken..

Ik doe mijn uiterste best om met een fris en 

flitsend bericht te komen, als ik dat heb

verzonnen meld ik mij weer, hartelijke groet

uit de Tussentijd.

-X-

Weltschmerz

Sinds ik regelmatig in Wenen kom en er nu zelfs

naar toe ga verhuizen, probeer ik mijn Duits wat

te verbeteren, ik deed er niks meer mee sinds ik

op de middelbare school les in had.

Ik kan me zelfs de lerares nog herinneren, ik weet 

zelfs haar naam nog, maar ik zal die niet noemen,

het voegt niets toe en ook  omdat ze regelmatig huilend

de klas verliet, ik weet niet meer waarom, misschien

had ze last van 'Weltschmerz' een prachtige Duitse

uitdrukking die onder andere betekent; droefgeestig

pessimisme (geweldig, dat heb ik ook regelmatig :-)

Maar goed daarna liet ik het Duits voor wat het was,

totdat ik mijn zoon Daan moest overhoren; hij had

er een gloeiende hekel aan en riep regelmatig waarom

zou ik dat allemaal moeten weten, wat een onzin.

Oh haha, je moest het weten jongen,  omdat je in 

Wenen zou gaan wonen, maar dat wist hij toen nog niet,

net als ik, wie had dat ooit gedacht, het leven heeft

soms bijzondere verassingen in petto.

Enfin, nu leer ik Duits, eerst in Wenen uit een lesboek,

maar dat schoot niet erg op, ik deed daar wel erg 

mijn best om Duits te praten, maar zodra ik mijn 

mond opendeed antwoordde iedereen in het Engels.

Dus nu zet ik een tandje bij en leer het via een app,

aah zo hip, elke dag een half uur en daarnaast luister

ik naar Duitse podcasts, dat is natuurlijk allemaal

passieve kennis maar ik hoop toch dat er

toch wat van zal blijven hangen.

(hoewel het Weens dan toch weer anders klinkt

dan het hoog Duits wat ik nu leer)

Dan kan ik straks mijn kleinzoon verstaan, hoewel 

hij tweetalig wordt opgevoed is het toch leuk

dat ik ook het Duits versta, als hij dan 'nein' zegt

dat ik weet wat hij bedoeld (grapje ;-)

Ik wens je een fijne dag en zoals ze in Wenen

onder een bericht zetten Liebe Gruße!

-X-

Nieuwe telefoon (en toen weer niet)

Laatst kocht ik dan eindelijk een nieuwe telefoon,

daar zat ik al maandenlang tegenaan te hikken,

de telefoon die ik had (heb) heeft een probleem

met de batterij, zo is hij vol. en dan weer leeg, je kan 

er geen peil op trekken, heel vervelend.

Maar omdat ik niet van nieuwe dingen hou, zeker

niet van dingen met techniek (dan weet ik precies 

hoe het werkt en dan moet het weer anders) 

stelde ik de aankoop van de telefoon steeds uit.

Nadat de telefoon voor de zoveelste keer uitviel,

kocht ik een nieuwe, op aanwijzing van mijn 

nichtje Guusje, ik ga helemaal op blanco als ik 

zoiets moet kiezen, ik wil alleen maar dat het werkt.

 Toen de telefoon er was, lag hij eerst dagen in de

doos, toen Guusje kwam om hem te installeren

vroeg ze, maar heb je dan niet gekeken, aah nee joh,

een telefoon is een telefoon.

Enfin, ze was een tijd bezig om alles over te

zetten en uiteindelijk werkte alles, leek alles

te werken, want toen ik P belde via What's app

kon hij mij niet horen, wel als hij gewoon belde,

och hemel, ik schoot meteen in de stress.

Hij voelde wel dat overkomst dringend gewenst 

was en na uren proberen en een telefoontje naar 

mijn zoon, die ook nogal handig is met dat soort

dingen, bleek dat één van de microfoontjes het 

niet deed, de telefoon moest terug.

En zo geschiedde, de telefoon ging terug, Guusje 

kwam opnieuw (de lieverd) om mijn oude 

telefoon weer werkende te krijgen (dat lukte;-))

En dt is nu precies waarom ik zo'n hekel heb

aan nieuwe dingen kopen (en nu is het wachten

op de nieuwe telefoon en beginnen we opnieuw)

NB, de foto past natuurlijk helemaal niet bij het

bericht maar een foto van een telefoon leek mij 

niets, dit is overigens wel de tafel waaraan Guusje 

mijn nieuwe telefoon installeerde en waaraan ik

zo ongeveer in tranen was toen hij het niet bleek

te doen, dat wel..

Ik wens je een fijne maandag

-X-