A wish tree and some postcards.

Met onze glanzende witte huur auto reden wij

regelmatig door de bergen, omdat zo ongeveer iedereen

in een witte auto reed en wij een Turks nummerbord hadden,

dus niet speciaal herkenbaar als toevallige toeristen,

staken voorbijgangers regelmatig hun hand op.

Eenmaal stonden wij langs de kant van de weg,

even te genieten van het uitzicht toen er iemand langsreed

die zwaaide, P zwaaide zo enthousiast terug dat de man 

meteen remde en vroeg of hij ons kon helpen :-)

Op een mooie ochtend reden wij door een piepklein

rommelig dorpje, het waren eigenlijk niet meer

dan een handjevol huizen en een moskee..

Wij besloten wat thee te drinken op een terrasje

onder een boom met een briefje er op..

Op het briefje stond dat het een wensboom was

(dat zagen we ook al in een ander dorp, het is 

kennelijk een streek waar veel te wensen is)

Je moest drie rondjes met de klok mee 

rond de boom lopen en het zou Allemaal goed komen.

Dat deed ik natuurlijk, ik hou van wensbomen

eigenlijk van welk wens-ding dan ook..

Het cafeetje werd gerund door een hele familie,

vader, moeder, ooms, tantes, natuurlijk oma

die met strenge hand het hele gebeuren runde en

een brutaal jongetje, of kereltje zoals P zou zeggen..

die met een driewielertje rond onze tafel cirkelde.

Wij zaten daar een uur of wat, met thee, wat te eten

en keken naar het onderlinge liefdevolle gedoe 

van de familie en zo af en toe liep ik eens

drie rondjes rond de boom, gewoon voor de zekerheid ;)

Op weg terug naar de auto liepen wij door

de verlaten dorpsstraat, overal schrikten mensen op

en haasten zich naar hun winkeltje..twee toeristen-alarm!

In een mini supermarkt vroeg ik naar wat ansichtkaarten

(dat klinkt makkelijker dan het was) waarop het meisje

naar buiten liep, haar kleine broertje riep die aan kwam snellen.

Ik moest op een briefje schrijven hoeveel ik er nodig had,

waarop het jongetje weg werd gestuurd.

Even later kwam hij terug met en stapeltje, verkleurde,

ietwat mottige kaarten, oh haha, zo grappig,

hij had ze al voor mij uitgekozen..

De rest van de vakantie zaten de kaarten in mijn tas,

maar nergens echt nergens zagen wij een brievenbus,

noch een postduif die bereid was Zo ver te vliegen.

Gisteren deed ik ze in een envelop en verstuurde 

ze vanuit hier.

Terwijl ik op de zon zit te wachten,

wens ik je een fijne dag

-X-