Kerstgevoel

Gisteravond had ik het even met P over mijn blogbericht

van gisteren en over het ontbreken van het algehele 

kerstgevoel, ook noemde ik dat het jammer was dat 

we als kleine zelfstandigen geen kerstpakket kregen.

Ook al zaten er vaak dingen in waar je niets mee deed

en vaak gaf ik het weg maar toch was het altijd leuk.

Vervolgens vergat ik het weer (dat gaat vaak zo met 

allerlei verlangens, ze komen en ze gaan weer) en later

op de avond werd er aangebeld..

Het was een pakketbezorger met een heel feestelijke

doos, tot mijn grote verbazing kwam het uit Wenen,

van mijn zoon Daan en zijn vriendin Julia.

Er zat een kaartje bij dat iedereen het jammer vond dat 

ik er niet bij kon zijn dit jaar maar zo was ik toch een beetje

in Wenen, de doos was gevuld met allemaal lekkere 

dingen daarvandaan, echt zo heerlijk.

Julia en haar moeder hadden zelfs koekjes gebakken, 

zoals de traditie daar is, ik was zo ontroerd dat ik 

er gewoon van moest huilen (oh haha sentimentele troela)

Een soort van kerstgevoel maakte zich toch van mij meester

en de bovenstaande quote sluit daar volledig bij aan.

Ik liet hem jaren geleden ook al eens zien tijdens deze

dagen, maar ik kan gewoon geen mooiere vinden..

Eigenlijk telt deze niet alleen met de kerst maar voor

alle dagen die nog komen gaan, denk je niet?

Ik wens je hoe dan ook hele fijne warme dage samen

en ik meld mij volgende week ergens weer.

-XXX-