Big son, little son...

gisteren aten wij bij Daan

in zijn atelier,

bij wijze van een soort Moederdag-diner,

hij maakte een pasta salade

op een tweepits elektrisch kook-dingetje,

dekte de tafel,

die nog ter plekke in elkaar werd gezet,

en ik genoot...

wij praatten over zijn werk,

exposities die gaan komen,

in Tilburg, Utrecht en Zeeland

oud werk, nieuw werk

(echt heel erg leuk,

of is dit een trotse moeder die spreekt?)

rode raketten, bootjes in flessen,

Wenen en kunstboeken,

over wat was en wat komen gaat,

kortom ik beleefde een genoeglijk moederdag-etentje

(ik vergat mijn camera,

nam wat foto's met de telefoon,

vandaar wat wazig)

maar ik kon het niet helpen,

dat toen ik weg reed met de auto,

en hij voor de deur van het atelier stond,

om mij uit te zwaaien

dat mijn gedachten teruggingen,

naar de tijd toen Daan nog Daantje was,

en ik heimwee voelde,

naar de moederdag waarop hij nog een kleuter was,

en met dit zakdoekje,

door hem geborduurd, thuiskwam...