afgelopen vrijdag
zag ik door de bomen,
het bos even niet meer
(hoewel hier midden in het centrum van de stad,
waar ik woon,
helemaal geen bomen staan..)
door het bericht over Hanneke
was ik zo uit mijn (toch al enigszins broze)
evenwicht
(wat ik overigens niet verwacht had)
in gedachten begon ik te stapelen,
alles wat nog gedaan moest worden,
en dan met name over het boek,
achterstallige huishoudelijkheden,
en alles wat er Zoal niet lekker loopt,
op een bepaald punt,
werd het werkelijk een Onneembare berg...
waarvan ik verslag deed,
aan een vriendin,
die mij daarop in de middag terugbelde,
dat ze Zaterdag,
gewoon kwam,
gewoon om eens samen naar die berg te kijken,
een relativerend woord te spreken,
en om te helpen, met allerlei dingen
die er gedaan moesten worden..
dus had ik (hadden wij) een Bijzonder fijn weekend,
ik luchtte mijn hart,
wij werkten aan allerlei projecten,
die steeds maar bleven liggen...
namen mijn nieuwe werkkamer in gebruik,
dronken koffie,
gingen fietsen,
maar verder dan een terrasje aan de IJssel
in het namiddagzonnetje kwamen we niet..
kortom,
de berg is Voorlopig bedwongen,
tot een te nemen heuvel,
nu is het maandagochtend,
en ik ga gewoon voort,
daar waar ik gebleven was..
hele goede week
(en mocht je ook Ineens voor een berg staan,
gewoon beginnen met lopen,
uiteindelijk kom je gewoon boven...)
-X-
Ook al is het een vriendin die je nooit IRL zag, het hakt er toch in. Zo'n vriendschap is op den duur bijna net zo belangrijke mensen in het "echt". Zet 'm op en las af en toe een pauze in, klinkt heel easy, dat snap ik!
BeantwoordenVerwijderenWat fijn zo'n vriendin!
BeantwoordenVerwijderenDésirée
Wat fijn dat het maar een heuveltje meer is! Veel stapmoed XXX
BeantwoordenVerwijderenIk had een heel verhaal getypt, maar das opeens verdwenen. Dan nog maar eens :) Lieve Ingrid, sterkte! Het is ALTIJD heftig om iemand die je dierbaar is te verliezen, of je ze nou in het echt hebt gezien of niet. Je hebt iemand in je hart gesloten, en als die uit je leven geplukt wordt doet dat pijn!! Altijd naar en verdrietig, maar wat ben ik dan altijd weer dankbaar voor herinneringen! Stel je nou voor dat we dat net hadden, een geheugen... dat zou een verlies nog groter maken, hoe pijn t ook doet soms, te denken aan en die er niet meer zijn. Wel fantastisch om dan een vriendin te hebben die je helpt, die je trost, die je helpt om de chaos in hoofd en leven wat te ordenen. Das heel kostbaar, dat moet je koesteren! Sterkte lieve Ingrid, met alles! Neem tijd voor jezelf, voor de herinneringen aan je lieve vriendin. Denk aan je!
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend fijn zo'n vriendin, dat doet wonderen en is alles even niet zo veel meer! Soms kom je er pas achter als je iemand verliest wat die gene voor je betekend... Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenWat heerlijk voor je! een beetje hulp.
BeantwoordenVerwijderenEn wat is het moeilijk om mee om te gaan, een jong iemand die zo'n vreselijke ziekte niet
kan overwinnen, zó verdrietig.
Ik zie fijne dingen op de foto's, leuke badstofjes onder je naaimachientje hoor ;-)
xx goede maandag
Om met Maria von Trapp te spreken ´Climb every mountain, search high and low´:-)
BeantwoordenVerwijderenWat een lieve vriendin!
BeantwoordenVerwijderenook al moet je het grootste en zwaarste pak altijd zélf dragen...met vriendschap als gezelschap wordt de beklimming van de berg plots draaglijker en lijkt niets meer zo uitzichtloos ! ik wens je veel moed Ingrid, bij het begin van deze nieuwe week!
BeantwoordenVerwijderenlieve groetjes
Hilde
En daar zijn vrienden voor! Wat ontzettend fijn voor je dat je vriendin gewoon langs kwam om je op weg te helpen! Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenlove your wooden chick for french knitting!!! really original!!!
BeantwoordenVerwijderenxxx Alessandra
Uiteindelijk is een berg gewoon maar een hele grote hoop minuscuule zandkorreltjes bij ekaar.
BeantwoordenVerwijderenHou de moed erin als het kan en huil als het nodig is...
Wat fijn dat je zo'n goede vriendin hebt die een tijdje naast je komt lopen als dat nodig is en je er daarna weer een beetje tegenaan kunt... Succes Ingrid!
BeantwoordenVerwijderenvrienden zijn het beste wat je kan overkomen in zo'n situatie! Fijne nieuwe week!
BeantwoordenVerwijderenVooraan beginnen en je er stap voor stap doorheen werken. Als ik door de bomen het bos niet meer zie maak ik een lijstje en schrap ik af, gewoon om meer overzicht te krijgen.
BeantwoordenVerwijderenen appeltaart helpt ook ;-)
Vriendschap zo oneindig waardevol!
BeantwoordenVerwijderenWat een rijkdom zo een vriendin!
BeantwoordenVerwijderenVriendinnen zijn fijn!
BeantwoordenVerwijderenMooi begin van de week...
Heel herkenbaar, die berg...maar zelfs de grootste berg bestaat uiteindelijk uit losse steentjes die je stuk voor stuk kunt oppakken (zou mijn wijze oma vroeger gezegd hebben)
BeantwoordenVerwijderenwat fijn dat er van die lieve vriendinnen zijn om je te helpen.Wat een lief punnikeendje, ik stuur je daar even een mailtej over.
BeantwoordenVerwijderenEn bedankt voor de tip, ik zal ook boven komen, hoewel ik nu nog ergens onderaan aan het zwoegen ben.
Nog veel sterktemet het verlies van Hanneke. Fin dat je zo'n bijzonder iemand hebt mogen leren kennen en dat jullie zo'n mooie band hadden. Als dat wegvalt is het toch moeilijk.