Hutje..

Laatst hoorde of las ik ergens, ik kan er soms 

helemaal geen wijs meer uit waar de dingen tot mij 

komen, dat een mens in de Middeleeuwen net zo

veel informatie te verwerken kreeg als de inhoud van

één New York Times (1 krant in een heel leven!)

Kijk, dacht ik, dat zou nu net precies informatie voor mij

zijn geweest en ik stelde me voor hoe heerlijk weinig

dat geweest zou zijn, wat veel ruimte in het hoofd

moet er overgebleven zijn terwijl ik daar in een 

hutje in een bos had geleefd...

Ik begrijp overigens heel goed dat zij weer hele 

andere zorgen gehad moeten hebben..

Maar je zou wel kunnen zeggen dat ik een overload

aan prikkels ervaar, de stad, het internet, zorgen

en ik ervaar druk om maar door te gaan en alles

fluitend te moeten verwerken.

(en ik kan helemaal niet fluiten, och hemel)

Hoewel het natuurlijk helemaal niet hip is om te zeggen

(ik heb via de social media het idee dat het een ieder

voor de wind gaat en dat de een nog harder 

fluit dan de ander, zo prachtig lijkt het allemaal)

maar ik kan het even niet meer bijbenen..

Dus ik trek mij even terug, niet in een hutje in het bos,

maar ik ga wel even achter de geraniums zitten,

hoewel niet zulke mooie als deze en ondanks het feit

dat ik eerder al eens zei dat ik dat niet ging doen..

(er zit geen enkele lijn in mijn gedachten op het moment)

Ik ga eens even ver van mijn pc wegblijven, dat scheelt

al weer, wel zal ik de bestellingen van de winkel versturen,

maar ik ga zo weinig informatie als mogelijk is tot mij nemen.

Je zou ook kunnen zeggen dat ik gewoon met zomervakantie

ben, de maand Augustus is daar meer dan geschikt voor.

Ik wens je een hele fijne vakantie en ik meld mij wel weer

als ik wat opgeladen ben en mij opgewassen voel

tegen de Dingen..

Met een hartelijke groet uit mijn spreekwoordelijke hutje

op de hei met geraniums :-)

-X-