Kortom

Het was nu niet bepaald een weekend om over naar huis

te schrijven (dit is overigens niet mijn huis hoor) laat 

staan hier op mijn blog, ik zou iedereen meenemen in een 

soort van sombere november droefheid..

Lang geleden belde ik vaak met een vriendin, gewoon over

de dingen van de dag, over de leuke dingen maar ook

om eens lekker te klagen over wat er niet goed ging.

We eindigden het klaag gedeelte altijd met dat één van ons

zei; kortom..en dan zei de ander; ellende, vervolgens 

schaterden we het dan het uit, het werkte heerlijk relativerend.

Daan was toen nog een klein Daantje en vaak als ik dan zei;

kortom, riep hij al; ellende, hij dacht dat het iets heel

grappigs was, omdat we er zo om moesten lachen.

(dat was het natuurlijk ook)

Ik bel allang niet meer met die vriendin, zo gaan die 

dingen soms, en ook mis ik Daan die ellende roept,

eigenlijk mis ik mijn hele relativeringsvermogen op het moment..

Ik zit een beetje mee te somberen met het weer,

zelfs de foto's die ik maakte stralen nu niet een fijne

lichtheid der dingen uit..

Dus ik besloot om weer eens even een tijdje te gaan

lala bloggen, wat zoveel wil zeggen dat ik een bericht

zal maken als ik iets gezelligs te zeggen heb, misschien

elke dag maar soms misschien ook niet..

Ik heb het gevoel dat ik ruimte nodig heb om de dingen 

te ervaren zoals ze zijn en op zoek te gaan naar lichtheid,

in welke vorm dan ook..kortom..haha

Ik wens je, hoe dan ook, een mooie maandag

-X-