Al maanden lang zit ik er op te vlassen dat ik naar
Wenen kan, in de eerste plaats natuurlijk omdat mijn
zoon en kleinzoon daar wonen maar ook omdat ik
het een hele prettige stad vind om te zijn.
Dus ik hou alle berichten en codes goed in de gaten,
eerst kon het gewoon helemaal niet, dat is helder,
dan hoef je ook niet te hopen en moet je gewoon wachten
op een venster, of beter gezegd een deur die geopend wordt.
Toen die eenmaal open was kwam mijn zoon en zijn
familie naar hier en het leek een tijdje zo goed te gaan
allemaal dat ik dacht wel in de herfst te kunnen gaan.
Dus ik keek naar treinreizen en we informeerden bij
de Oostenrijkse spoorwegen over de veiligheid en het
beleid, dat bleek allemaal prima in orde..
Nu het net allemaal wat concreter werd is Amsterdam
ineens code rood (oh ellende) voor Duitsland en is
het maar de vraag of ik daar door heen mag reizen,
het is heel onduidelijk allemaal, met een auto mag
het wel, maar die bezit ik niet..
Met de trein is het misschien mogelijk totdat Wenen
ook code rood wordt (het gaat daar ook niet helemaal
lekker) dus nu weet ik het niet..
Ik begrijp heel erg goed dat mijn verlangen om mijn
familie te zien een klein probleem is in deze grote
wereld met nog veel grotere problemen..
Maar die kan ik niet allemaal op mij nemen en
daarom beperk ik me tot een wat kleinere cirkel..
Enfin, ik blijf hopen op een moment dat de deur weer
open is en mocht dat niet gebeuren dan zit er niks anders
op dan mijn spullen in een vrachtautootje te zetten en
voorgoed naar te Wenen verhuizen;-))
Ik wens je een fijn weekend
-X-
Heel erg goed om in je eigen cirkel te blijven. Zeker in deze vreemde tijd. Hopelijk komt er snel verandering en geeft het ons weer wat meer vrijheid. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenValt niet mee hoor, een (klein)zoon in een ander land en dan de reis restricties. Als ik je zo over Wenen hoor zou het toch maar wat mooi zijn als je daar een fijn thuis zou kunnen vinden. Hopelijk kun je snel weer op pad!
BeantwoordenVerwijderenJuist in deze tijd voelt de afstand tussen jou en jouw familie zo ver. Die deur opent vast weer. Nu is het een kwestie van skypen en dergelijke. En vooral genieten van wat er wel in jouw omgeving is. Of zoals je zegt: verhuizen, maar ja, dat is nogal wat.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Margaret
Ja jammer hè.....corona heeft zo'n effect. Ik heb zoom Jaro en zijn vrouw al meer dan jaar niet gezien. Maar er zijn ergere dingen.
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp je helemaal. Over een week of wat wordt mijn oudste zoon voor de tweede keer vader en het plan is dat wij komende zomer naar Brisbane afreizen om zoon, schoondochter en de twee kleindochters te bezoeken, maar zoals het er nu uitziet ben ik bang dat ook dat er niet in zit.
BeantwoordenVerwijderen