Terwijl ik dit blogbericht schrijf sneeuwt het buiten, natte
sneeuw dat wel maar het is toch een gek gevoel zo in April.
De eerste dozen staan al in de kamer omdat P. aan het
pakken is, er is iets in gang gezet wat niet meer zomaar
teruggedraaid kan worden en ik moet zeggen dat de onrust
voelbaar is de hele dag, ook heb ik het gevoel dat ik de
hele dag iets moet regelen, maakt niet uit wat, maar als ik
op mijn lijstje kijk valt het eigenlijk allemaal wel mee.
Het enige waar ik echt voor moet zorgen is dat ik soort
van kalm blijf en de mijn focus hou, ik heb nogal de
neiging om uit te wapperen in mijn hoofd, dat alles
door elkaar heen loopt en ik mee ga in de onrust.
Dus ik probeer vaste momenten in te bouwen; zoals
een uur per dag Duits leren, yoga doen en wat meditaties.
Verder maak ik lijstjes en streep ik af, elke streep die ik
ergens door kan halen geeft rust, ook weer gedaan.
Maar het allerliefste zou ik zeggen; ik ben gaan vissen,
ergens aan de waterkant met een kannetje koffie,
een hapje van het één of ander en natuurlijk een hengel
zonder aas, ik zou er niet echt een vis aan willen hebben.
Ik ben gaan vissen, tot ergens in oktober ofzo, als dit
allemaal achter de rug is en ik in mijn appartement kan.
Dat alles op wonderbaarlijke wijze geregeld was terwijl
ik mindfull onder mijn parasolletje naar het water
zat te staren en af en toe zwaaide naar iemand die
met een bootje langs kwam varen (het liefst natuurlijk
iemand met een matrozenkiel aan :-)
Maar de realiteit is anders en ik neem mij elke dag
opnieuw voor kalm te blijven (lukt niet altijd)
en dapper alles te doen waar ik zo tegen op zie.
Het is opgehouden met sneeuwen, het zonnetje schijnt
weer en ik wens je een fijne dag
-X-
Lieve Ingrid.
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook al heel wat hobbels overwonnen en dat gaat jou ook vast lukken.
ik ben ook al 3x verhuist en ook soms dat ik dacht ..waar ben ik aan begonnen..
Net als je naar de tandarts moet, zie je dagen tegenop en binnen 15 min. is alles voorbij.
Jou klus duurt iets langer maar is de moeite waard.
Want wie staat er straks op jou te wachten..je kleine vriendje..met al die lieve knufels voor jou..
Ik wens je sterkte met alles en een dikke knuffel van mij. Gr, Annie
Ik vind het zo knap wat je doet, ik zou het nooit durven. Stap voor stap, langzaam geraak je naar eind oktober wanneer de berg is overwonnen.
BeantwoordenVerwijderenHoi Ingrid, het gaat je vast lukken. Ik ben (weliswaar met z’n tweetjes) 15 jaar geleden naar Frankrijk verhuisd. En nu ben ik notabene gemeenteraadslid in ons dorp. Dus jij met al jouw creativiteit zal daar heel snel fijne mensen om je heen verzamelen. En nu heb ik ook nog een vraagje: zou je jouw patroon van die schattige visjes met ons willen delen?
BeantwoordenVerwijderenTuurlijk gaat het je lukken. Creatieve mensen vinden over de hele wereld snel aansluiting. Zou je je patroon van de visjes met ons willen delen?
BeantwoordenVerwijderen