dinsdag 26 september 2017

Machientje


De allereerste dingetjes die ik naaide waren voor een
klein teddybeertje wat ik had, ik vond het zo zielig 
dat hij geen kleren had, ik was toen een jaar of 7.
Ik knipte dan uit oude sokken iets wat op een truitje
moest lijken en omdat dat natuurlijk rafelde naaide 
ik dat een beetje om met een stompe naald en draad.
Ik weet nog heel goed hoe trots ik daar op was, 
als hij het (soort van) aan kon, ik meende de beer ook 
altijd te zien glimlachen, maar ik had toen al teveel fantasie.
Ik wilde natuurlijk dolgraag 'op de naaimachine' van
mijn moeder maar dat mocht pas een paar jaar later.


Ik zou echt dolblij zijn geweest met dit naaimachientje
wat ik laatst vond op een rommelmarkt en mee nam.
Ik ben altijd gefascineerd geweest door het maken van
iets uit bijna niets, een das van een wollen draadje,
een rok van een lapjes stof en dat is nooit veranderd
tot op de dag van vandaag..
Toen ik uiteindelijk op de naaimachine van mijn moeder,
mocht,ooh, dat was wat, ik naaide kleertjes voor de 
enige Barbie die ik had, ik naaide lapjes op mijn eigen kleren
ter versiering en kussentjes voor op mijn bed, heerlijk..
Nu naai ik eigenlijk nooit meer, hoewel er tijden 
zijn geweest dat ik al mijn eigen kleren naaide, bloesjes
en jurken voor de kinderen maar ik ben een beetje
vergeten hoe leuk ik dat vond (tot ik dit bericht schreef)


Hoewel ik ook heel ongeduldig kan zijn, ooit gooide 
ik een naaimachine die het niet goed deed zo door de 
tuindeuren naar buiten, mijn zoon Daan die het hele
gebeuren aanschouwde reageerde daar op met de woorden;
zo, nu doet hij het helemaal niet meer (oh haha, nee inderdaad)

Misschien moet ik het weer eens oppakken, ik heb hier 
nog steeds een naaimachine staan, nee, niet deze, maar
een echte 'grote mensen' machine.
Hoewel deze het tot mijn grote plezier  ook doet, ik heb m
overigens in de webshop gezet, ik kan hem hier wel laten
staan verstoffen maar hoe leuk zou het zijn als er ergens een
meisje van een jaar of 7 is die dolgraag iets wil naaien
voor haar beer, gewoon omdat hij het zo koud heeft..

Ik wens je een fijne dag
-X-

9 opmerkingen:

  1. Wat een mooi verhaal weer. Ik herken me er ook wel weer in. Ik mocht altijd op de naaimachine van mijn moeder werken en ik heb hem ook nog steeds. Zo'n kleintje heb ik ook nog, maar er gaat niets boven mijn eigen Pfaff met dubbel transport. Daar heb ik al zoveel meters op gewerkt. Heerlijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Geweldig, wat een prachtige herinneringen en wat een fantastisch leuk machientje :-)
    Groetjes,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een mooi beeldend verhaal en gave foto's

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oh, ik ben een meisje dat in het bezit was van zo'n mini-machientje. Wat was ik er blij mee en trots op mijn werkjes. Batterijen waren wel snel leeg en het duurde eeuwen voordat ik weer nieuwe kreeg. Morgen ga ik naar een grote lapjesmarkt, toch maar weer eens wat zelf maken. Fijne dag, Margreet

    BeantwoordenVerwijderen
  5. oh wat een mooi machientje... Ik wou dat ik die had toen ik klein was...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een leuke! Zoiets zou ook wel wat zijn voor mijn zoontje van bijna 6, die kijkt ook altijd belangstellend met mij mee en wil later ook 'naaiwerk' gaan doen :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat vertel je het weer mooi! Ik moest gelijk denken aan de handwerkles op de basisschool van juffrouw Alink. We leerden haken, breien en borduren. Maar zij had ook een naaimachine en alleen de meisjes uit de zesde klas mochten daar soms mee werken. Ik keek daar echt naar uit. Helaas toen ik in de zesde klas zat was handwerkles al verledentijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ha ha ik zie het helemaal voor mij, de naaimachine .. hup zo de tuin in! Toch zou je t nog eens kunnen proberen, het kan echt leuk zijn ; )

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ai, wat jammer, ik ben te laat!! Perfect voor mijn dochter van bijna 8... nu ja, op marktplaats vind ik vast een mooie...

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)