donderdag 30 augustus 2018

Eenzaamheidsstraat


In het Belgische dorp Kapellen vlakbij de Nederlandse
grens, staat aan de weg dit bord, elke keer dat we er
langs reden moest ik glimlachen en uiteindelijk nam
ik een keer een foto, gewoon uit de auto..
Elke keer vroeg ik me af wie dat nu verzonnen had en
zag ik een keurige en ietwat saaie ambtenaar voor me,
achter zijn bureau in een kantoortje wat wel een raampje
heeft maar hij kon net niet naar buiten kijken..
Zijn taak was het verzinnen van nieuwe namen voor
nieuwe straten, plantsoenen en pleinen.
Meestal koos hij iets veiligs, met bloemen ofzo; de 
Tulpstraat, of bomen; het Kastanjeplantsoen, maar op
een dag kon hij werkelijk niets meer verzinnen, het
enige woord dat bij hem opkwam was eenzaamheid..
Nu was hij niet zo van het uiten van gevoelens, maar 
sinds zijn vrouw hem had verlaten, totaal onverwachts
op een mooie vond in Mei, misschien juist vanwege
het ontbreken van de passie en gevoelens, voelde hij
zich alleen en eenzaam..
Dus toen hij een aanvraag voor een nieuwe straatnaam
op zijn bureau kreeg, was dat het enige waar hij op kwam,
en zo gebeurde het dat dit bord geplaatst werd..
Hoe het met de arme man is afgelopen vertelt het
verhaal niet, haha, maar ik mag graag denken dat 
hij uiteindelijk het geluk vond bij de koffiejuffrouw
en dat ze samen een huisje betrokken in de 
Eenzaamheidsstraat, nummer 7..

Ik wens je een fijne dag
-X-

woensdag 29 augustus 2018

Lange warme zomer #3


Wat ik me vooral zal blijven herinneren van deze zomer
is de eindeloze hitte, die maar bleef duren, dag na dag.
Geen zuchtje wind waardoor het leek alsof de wereld
een goedkope felgekleurde vakantiekaart
was geworden waardoor je je heen moest bewegen.
Wij werkten elke dag gewoon door, een paar uur in de 
ochtend en dan weer in de avond als het iets koeler was.
In de middag hingen wij in de tuin, in de schaduw van
een dennenboom of keek ik naar de Tour de France,
met een ventilator aan, wat zeg ik...twee :-)
Een paar keer per dag keek ik op de Buienradar op
 zoek naar een verdwaald onweersbuitje, maar nee..
En terwijl het huis steeds leger raakte, het gras steeds 
geler, wij vermoeider, bleef de zon onverminderd 
schijnen, ik vroeg elke dag wel even aan de zon
of hij geen uitknop had maar ik kreeg 
nooit een reactie, haha..


En toch, eindelijk kwam de dag dat het huis min of meer
klaar was voor de verkoop (ik was er dolgraag gaan 
wonen maar laat ik zeggen dat mijn middelen 
ontoereikend zijn) alles was opgeruimd en schoon.
Toen ik 's avonds in bed lag, met weer die zoemende 
ventilator, meende ik iets anders te horen, het zou toch niet..
Ik ging even buiten in de tuin zitten, ik denk dat het
een uur of 1 in de nacht was (ik heb zo slecht geslapen)
en ik hoorde het rommelen in de verte, hoera..
En eindelijk, terwijl ik daar midden in de nacht in de
tuin zat, begon het te waaien en uiteindelijk te onweren,
ik meende een zucht van verlichting te horen in de tuin..
En ik dacht aan mijn moeder, hoe bang ze was geweest
van het onweer en daarom ik ook als kind.
Maar ik bleef een uur buiten zitten in de regen,
 mijmerend over de afgelopen weken, mijn moeder, 
het huis en hoe de dingen waren, en dat ik niet bang was,
niet meer voor het onweer maar ook niet
voor wat er zou komen..

Ik wens je een fijne dag
-X-

dinsdag 28 augustus 2018

Lange warme zomer #2


 Mijn moeders begrafenis, op een bijzonder hete
dag, verliep kalm en rustig, wij hadden allemaal
het gevoel 'het is goed zo'..
P. en ik bleven in het huis nadat iedereen weer was
vertrokken, want er lag nog een berg (bijna letterlijk :-)
op ons te wachten, namelijk het opruimen van het huis..
Er waren zo ongelofelijk veel spullen in het huis,
ik denk dat er in de 30 jaar dat ze daar woonden nooit
iets weggedaan hebben, alles werd bewaard.
Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom, dachten ze
dat ze het nog eens konden gebruiken, was het ze
letterlijk boven het hoofd gegroeid, ik weet 
het niet, wat ik wel weet dat als je vroeg 
 of er opgeruimd mocht worden, mijn moeder
 dat zeer zeker niet wilde, wij respecteerden dat en het 
afgelopen jaar hebben we alles min of meer 
zo gelaten als het was, maar nu ohoh..


Dus wij haalden kasten leeg (met de handdoeken, kopjes
en ga zo maar voort, uit mijn jeugd) deden textiel
in zakken, stapelden boeken op, zochten foto's uit, sorteerden
gereedschap en maakte keuzes over wat weg kon en wat niet.
Uiteindelijk verzamelden wij 15 kuub afval en ging er een 
vrachtwagentje naar de kringloop met de nog goede spullen.
Af en toe kwam er iemand helpen en dan wij haalden 
wij herinneringen op, verwonderden ons om alles wat
uit het huis kwam, badend in het zweet, oh die hitte..
Hoewel af en toe best zwaar was het ook helend, ik heb
geen hekel aan opruimen, het gewoon maar doorgaan
geeft ook rust, alsof ik het hele verleden doos voor 
doos opruimde en een plaats gaf..
(sommige gedachten en gevoelens konden mee naar
de stort, anderen moesten nog eens opnieuw worden
bekeken en een paar konden zo bewaard blijven..)
Nu ik er op terugkijk lijkt het wel alsof alles in een
soort van flow voorbijgegaan is, ik ben er pas nu
met terugwerkende kracht moe van..
Ik nam overigens maar twee kleine kratjes met 
dingen mee die ik wilde bewaren, wat kleine 
persoonlijke dingen zoals een paar dagboeken enzo..

Ik wens je een mooie dag
-X

maandag 27 augustus 2018

Lange warme zomer #1


En zo kondigde het einde van deze lange warme zomer
zich toch aan, in de vorm van regen en koeler weer,
een zomer die tegelijkertijd zo voorbij was,
maar ook eindeloos lang leek te duren.
Nu ik hier met mijn trui aan, achter mijn tafeltje in 
Amsterdam zit en ik zo kijk naar het uitgedroogde gele 
gras van mijn moeders tuin, kan ik me bijna niet
meer voorstellen dat wij daar ruim 4 weken verbleven.
P. in een tentje in de tuin en ik in het huis, ik slaap liever
op een gewoon bed in plaats van op een matje.


Wij waren daar de hele zomer om de begrafenis van 
mijn moeder te regelen en om het huis op te ruimen.
Rond de begrafenis sliepen we met z'n allen in het 
huis, z'n allen zijn in dit geval; mijn broer, zijn vrouw, 
Guusje, mijn zus, die in Spanje woont met haar dochter
en kleindochter, echt heel bijzonder zo samen.
Ik denk niet dat wij ooit nog samen in een huis sliepen
 sinds we kinderen waren, het zou mijn moeder
een plezier gedaan hebben, denk ik zomaar..
Buiten maakte ik een tafeltje met mijn moeders
spullen, zoals haar laatste breiwerk, waar je even
kon gaan zitten om een beetje te mijmeren
over wat is geweest..

Ach jee, dit wordt een bericht zonder mooi einde, ik 
merk nu al dat het te lang wordt, weet je wat, ik maak
er een vervolg bericht van, een paar posts,
als een soort feuilleton, want deze
lange warme zomer, die ook weer zo voorbij was,
kan ik niet zomaar in een paar woorden vatten..

Ik wens je een fijne dag
-X-