vrijdag 29 mei 2020

Yoga oma


Een tijdje geleden besloot ik, omdat vaak last van mijn rug
en nek heb, om eens te kijken of ik niet thuis wat yoga
oefeningen kon doen om wat soepeler te worden, want ohoh
Ik zocht een beetje op internet en vond wat oefeningen voor
beginners, dus ik pakte een matje en ik begon, oh haha, dat 
klinkt alsof dat allemaal heel gemakkelijk ging..
Dat was niet zo, ten eerste krulde het matje de hele tijd op,
dus ik legde stapels boeken aan de uiteinden, dat zag er al niet
uit zoals op het filmpje, het tweede was dat het onmogelijk is
om tegelijk op je Ipad te kijken en de oefening te doen.
Dus ik verzette de Ipad steeds van de grond naar een stoel
en weer terug, dat moest zo vaak dat ik daar uiteindelijk
meer mee bezig was dan met oefenen, wat een gedoe.
Als laatste vond ik, ook al was het voor beginners, 
de houdingen zo onmogelijk, dat ik niet denk dat
 mijn bewegingen het gewenste effect hadden,
 het zag er in ieder geval totaal anders uit dan die van
 de gestroomlijnde, lenige mevrouw van het filmpje.
Toen ik daarna mijn val maakte op straat was het wel
even klaar met al dat geyoga (wat dan weer geen woord is)

Omdat ik nu helemaal stijf was, ik had inmiddels ook zere 
knieën, wilde ik toch weer iets gaan doen dus ik zocht weer
verder en ik stuitte op; gentle chair yoga with Jacob Cino,
vooral dat 'gentle' vond ik wel wat en op een stoel vond ik
ook heerlijk geschikt voor een stijve hark als ik.
Voordeel is ook dat je gewoon op het scherm kan blijven 
kijken zonder dat je je in allerlei bochten moet wringen.

Dus nu doe ik elke dag een half uurtje of 20 minuten, 
(hij heeft twee verschillende oefenfilmpjes) yoga met Jacob,
heel gezellig, ook al kan ik zelfs hier niet alles (ik krijg mijn
rechterbeen niet op mijn rechterknie, maar ach ik ben
al een oma, hè, dat moet je wel in gedachten houden, haha)
Maar dat mag de pret niet drukken, of ik er nu iets mee
opschiet of niet, ik heb er gewoon plezier in.

Ik wens je een goed weekend en fijne Pinksteren.
-X-

woensdag 27 mei 2020

Schip


Om te beginnen is dit natuurlijk een waardeloze foto,
ik nam hem door het raam, vandaar ook de vlek, ik had 
net zo makkelijk even naar buiten kunnen lopen, maar dat 
deed ik niet, ik nam me voor, toen ik deze foto bewerkte
even een nieuwe te nemen maar ik vergat het helemaal.

Maar dat is natuurlijk niet het verhaal, dat is namelijk het
volgende; op een gegeven moment viel het mij op dat er 
ineens wel heel veel rijnaken (zo heten ze toch, of zijn het 
binnenvaartschepen, of allebei misschien) door het 
kanaal hier voor het huis langskwamen.
Ik maakte er een foto van eentje die ik op mijn Instagram
stories poste, daarbij zei ik dat ik het zo leuk vond al
die schepen, ze maken ook zo'n gezellig geluid.
Waarop ik een antwoord van iemand kreeg die zei dat
het kwam omdat ergens bij Zaandam de sluizen dicht waren 
en dat ze daarom deze route namen, ze wist dat omdat ze 
zelf regelmatig langs mijn huisje kwam met haar schip.
Ze beschreef het schip en zei dat ze zou zwaaien de
volgende keer, en geloof het of niet, op een gegeven
moment zag ik haar schip langskomen, wat een toevel
want ik kijk wel vaak, maar niet de hele tijd uit het raam,

Ik ging snel naar buiten en ik begon als een malle te 
zwaaien, alsof ik een lang verloren vriend zag (ik 
kende deze mensen helemaal niet) en ze zwaaiden terug,
ooh echt zo leuk, ik werd er echt helemaal blij van,
wat een geweldig moment was dat zeg :-)

Ik heb ze daarna niet meer gezien, wel vele andere boten,
en ik hoop dat die sluizen nog lang dicht blijven,
zodat ze hier gezellig langs blijven varen.

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 25 mei 2020

Spelden en naalden


Toen ik een jaar of zeven was, dat was zo ongeveer
in de middeleeuwen, kreeg ik een speldenkussen, 
dat zat in een doos met allerlei dingetjes die wij altijd 
kregen met de feestdagen van een oom en tante.
Ik kan me de oom en tante zelf niet herinneren maar
 de cadeautjes die ze altijd stuurden, wel.
Het waren altijd wat vreemde cadeautjes, alsof ze ze 
gewoon uit de kast pakten, niet speciaal voor kinderen
gekocht; een handdoek, een oud treintjes, gebreide sokken
en handwerkspullen, zoals het speldenkussen..
Ik vond het overigens geweldig van die echte volwassen 
cadeautjes dus ik was bijzonder in mijn nopjes (haha, 
wordt deze uitdrukking eigenlijk nog gebruikt? ) met 
mijn kussentje met spelden en naalden, ik heb het nog 
steeds, het staat hierboven op de foto.


Omdat het op de één of andere manier nogal hard is 
geworden, het is natuurlijk al stokoud en niet meer 
geschikt voor dikke naalden maakte ik een nieuwe.
Het is supersimpel mocht je er ook eentje willen maken,
want het is gewoon een dubbelgevouwen lapje.
Ik gebruikte de gerstenkorrel steek; 1 recht, 1 averecht
en dan in de volgende rij andersom, dat geeft een leuk
effect en je kan de naalden er makkelijk insteken.


De maten zijn bij benadering als je een iets dikkere of 
dunnere naald gebruikt wordt het breder of smaller.
Als je goed kijkt zie je dat ik in het midden een draad door 
het werkje heb geregen, dat maakt het makkelijker om 
het dubbel te vouwen, dan weet je waar dat moet :-)

Het oude speldenkussentje zal ik natuurlijk altijd blijven
gebruiken, ik ben er aan gehecht, maar voor de dikkere 
naalden is deze echt heel handig, hoewel ik even zo vaak
mijn naalden in de zijkant van de bank steek, oh oh, 
omdat het zo makkelijk is als ik bezig ben, ik zal 
proberen mijn leven te beteren en ze in plaats daarvan
in mijn nieuwe mapje te stoppen..

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 22 mei 2020

Oo, wat ben je groot geworden..


Afgelopen woensdag werd mijn kleinzoon Timo één jaar,
natuurlijk kon ik daar niet bij zijn, dat was jammer maar 
ik denk dat heel veel mensen op het moment wel iets
jammer vinden wat op dit moment niet kan, ik kon mij 
makkelijk over dat gevoel heenzetten, gelukkig..

Als ik daar wel geweest was had ik waarschijnlijk als een
echte oma gezegd, oooh wat ben je groot geworden en dan een 
klein traantje weggepinkt, ik denk dat ik mij in had kunnen 
houden om niet even een kneepje in zijn wang te doen, zoals
ik mij van vroeger herinner en wat ik nooit fijn vond :-)

Gelukkig is het heel makkelijk om foto's en filmpjes te 
versturen, ik wou bijna zeggen, tegenwoordig, maar dat klinkt
ook al weer of ik nog steeds stomverbaasd ben over de techniek
en eigenlijk niets begrijp van het digitale tijdperk, haha, 
(misschien is dat ook wel zo)
Maar ik krijg , zo ongeveer, dagelijkse updates dus ik krijg 
van alles wat mee; hoe Timo lekker aan het spelen is, de 
eerste stapjes achter een karretje op wielen, dat hij zo graag 
naar de bus kijkt die bij hen door de straat rijdt en dan wijst
en Bam roept en dat hij sinds een week of wat los kan lopen.

Deze foto werd genomen in de dierentuin van Wenen, waar
ze voor Timo's verjaardag naar toe gingen, hij vond met name
de vissen heel erg leuk en kijk toch eens naar die mollige 
beentjes en die schoentjes, hoe lief is dat..

Enfin, ik zou nog wel een tijdje door kunnen gaan, met 
hoe lief en fijn dit en dat, maar het spreekt voor zich dat 
ik alles zo ongeveer leuk vind aan Timo en dat ik bijzonder
geniet van het grootmoederschap, ook al is het op afstand.

(ik ga er gewoon vanuit dat een weer een keer moment 
komt dat ik gewoon weer die kant op kan, desnoods 
op de fiets, oh haha, zie je het voor je..)

Ik wens je een goed weekend
-X-

dinsdag 19 mei 2020

Breien


Ooh, heb je dat soms ook dat je wakker wordt en het
gevoel hebt dat je helemaal geen zin hebt in de dag die 
zich voor je uitstrekt, maar dan ook echt geen zin?
Ik weet wel dat als je bijvoorbeeld op Instagram kijkt dat
iedereen altijd Heel veel zin lijkt te hebben en vaak 
geheimzinnige boodschappen plaatsen met; wat ik nu toch
aan het doen ben, ik kan er helaas nog niets over zeggen..
En ik weet ook wel dat het helemaal niet zo gewenst is als
je zegt dat er niks spannends in het verschiet ligt of dat je 
even helemaal niet geniet van de dingen van de dag, dat je
alleen maar zin hebt om te gaan breien op de bank, maar ik 
zeg het toch, het kan toch niet zo zijn dat ik de enige ben?

De enige die soms gewoon helemaal nergens zin in heeft,
dat de gewoonheid van de dingen soms zwaar wegen, dat
de muren van het huisje wel eens op je afkomen, dat je 
maar een beetje aan het dralen bent en dat je nergens
toe komt al is er niet eens een echte reden, dat je wel wil
gaan stofzuigen maar de kamer ineens zo groot lijkt
(en dat wil at zeggen in mijn mini huisje :-)
Dat je er niet eens een antwoord op zou hebben als iemand
zou vragen; maar wat is er dan, je zou niet verder komen
dan; nou ja, gewoon..

Misschien ben ik wel de enige, dat zou best kunnen en dat 
is ook goed, want wat zou ik er aan kunnen doen en het 
zou bovendien betekenen dat iedereen blij is, altijd en
overal, dat is een prachtige gedachte, vindt je niet?

Ik wens je een fijne dag, 
ik hoop echt dat je er zin in hebt :-)
-X-

vrijdag 15 mei 2020

Falen


Toen ik laatst deze quote las, moest ik er wel een beetje
om glimlachen, en ik dacht aaah ja, zo is het eigenlijk ook.
Vooral dat struikelen van mislukking naar mislukking, zie
ik dan meteen voor me (ik zie dingen altijd meteen als 
een beeld voor me, heb jij dat ook?) 
Story of my life, zoals ze dat zo mooi zeggen, ik deed een
studie die ik niet afmaakte, had talloze baantjes, werd 
uiteindelijk psychiatrisch verpleegkundige, ha een diploma!
Maar ik werkte nog geen jaar toen ik moest stoppen 
vanwege serieuze nek- en rugklachten, daarna rommelde
ik maar wat aan, verkocht vintage stoffen via internet
en ik begon met mijn blog, dat doe ik wel al 10 jaar :-)
Toen besloot ik kamers te gaan verhuren aan toeristen
 in het grote huis waar ik toen woonde in Zeeland, maar 
toen het net op gang kwam, moest ik daar weg..
Ooh, weer opnieuw beginnen, ver van alles wat mij 
vertrouwd was van Zutphen naar de Betuwe en 
uiteindelijk naar Amsterdam, pfff...
Ik maakte ondertussen een kleurboek en drie DIY 
boeken, waarvan de laatste zo slecht verkocht dat de
uitgeverij besloot dat niemand zat te wachten op mijn 
gevoelige sfeerboekjes (hun woorden) en dat het klaar
was met het boeken maken, aah ja, jammer..

Kortom, je zou kunnen zeggen dat ik niet erg succesvol
ben geweest in de zin van een carrière, maar als je het 
bekijkt vanuit het standpunt van Sir Winston Churchill,
ben ik heel succesvol, wat een heerlijke gedachte,
zo had ik de dingen nooit bezien, met vriendelijke dank.

Ik heb mij struikelend een weg gebaand, ben gevallen,
heb mijzelf weer opgeraapt (dat viel niet altijd mee) en ik
 ben met goede moed en enthousiasme weer voort gegaan..

Ik wens je een fijn weekend
-X-

woensdag 13 mei 2020

Pronkkastje


Een jaar geleden of zoiets kocht ik een geweldig kastje, 
een heel oud kastje, ik denk dat het uit een apotheek komt,
met plankjes aan de bovenkant en laatjes van onder.
(ik zal eens een foto nemen van het hele kastje voor het idee)
Dat kastje staat in een hoekje naast de tafel waar mijn pc
staat en zit helemaal vol met mijn knutsel spullen, oh haha
dat klinkt zo kneuterig en gezellig, alsof ik elke dag met een
pot Gluton en papier dingetjes in elkaar zit te plakken.
Dat is natuurlijk niet zo, maar mijn papier ligt er in, mijn 
haaknaalden in een gezellig klein laatje en op de plankjes
ligt mijn voorraadje wol op elkaar gestapeld.
Kijk dan, hoe gezellig, ze daar samen staan, de bolletjes 
kan je zo maken met een wolwinder, mocht je ook 
van die heerlijke stapeltjes wol willen hebben..

Bovenop het kastje staat en verzameling Maria's, soms 
staan ze in de kast, maar soms voel ik de behoefte
om ze er weer uit te halen, het is zo'n vredig gezicht..
De pot die er op staat erfde ik van mijn moeder, ik had als
kind een fascinatie voor die pot en de kinderen er op,
ik schreef er al eens een blogbericht over..
Verder een sneeuwbol uit Oostenrijk, het land van mijn 
verlangen en dan met name natuurlijk Wenen, ik hoorde
net dat de grenzen misschien weer open gaan over een tijdje
dus er gloort hoop in de verte, ooh wat knap ik altijd op
van lichtpuntjes in de verte..

Zoals je begrijpt ben ik dol op mijn kastje en ik herschik 
alles regelmatig, gewoon omdat ik dat fijn vind om te 
doen, het is mijn 'pronkkast' , zoals een oude bejaarde
 buurvrouw haar kast met mooie dingen noemde..

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 11 mei 2020

Fotootjes


Gisteren was het moederdag en ik voelde ineens de behoefte
om naar een foto van mijn moeder te kijken, dus ik rommelde
wat in een schoenendoos met oude fotootjes, er zaten veel van
die kleine, zwart wit foto's in, een leven in vierkantjes.
Ik vond er een paar die me aanspraken en ik keek er naar
terwijl ik aan mijn moeder dacht, ze zag er blij uit op de 
meeste foto's, maar ik weet dat ze het vaak moeilijk had,
dat ze ongelukkig was over hoe de dingen waren en gingen.
Ook vond ik een fotootje van mijzelf met mijn lange vlechten
toen ik twaalf jaar was en ik dacht terug aan toen.
Eigenlijk heb ik pas achteraf het verhaal van mijn jeugd
en de rol van mijn moeder daar in, gelabeld, zo van dit was
goed en dit was niet goed, toen ik jong was dacht ik daar niet
over na, het was zoals het was, of dat nu normaal was of niet.
Er is een hele periode geweest dat ik boos was op mijn 
moeder, omdat ze weigerde antwoord te geven op mijn 
vragen, dat ze geen verantwoording wilde afleggen en 
ik heb mij altijd voorgenomen nooit zo te zijn als zij..
Dat is natuurlijk niet gelukt, ik heb ook steken laten 
vallen en ik ben blij dat er uiteindelijk een punt is gekomen,
toen ze nog leefde, dat ik haar kon bezien met een grote
mildheid en dat ik niet omzag in wrok, 
Ze deed wat ze kon, ze was wie ze was, net zoals
 ik dat ook doe, net zoals ik ook ben, en af en toe, zoals
gisteren denk ik eens terug aan haar verhaal..

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 8 mei 2020

Competitie (loos)


Ooh, dit vind ik toch zo'n mooie uitspraak, de wens dat 
we elkaar allemaal het allerbeste gunnen en niet meer 
(en zeker ook niet minder) willen zijn/hebben dan een ander.

Over het algemeen gaat het mij redelijk goed af, het ontbreekt
mij ten ene male aan enige vorm van competitie drang.
Ik was zo'n kind wat als laatste werd gekozen by gym,
omdat ik er niet goed in was, dat ten eerste, maar zeker ook
omdat ik geen enkel verlangen had om te winnen en altijd
maar een beetje rond me heen stond te kijken, oh haha..
(ik vond het zelfs niet erg dat ik niet gekozen werd)

Natuurlijk denk ik wel eens als ik op de social media kijk,
en al helemaal op Instagram, ik wou dat ik ook zo'n huis
had, zo'n vakantie, zulke mooie wol, zo'n goed bedacht 
patroon, van die fijne kleren of bijzondere spullen..
Maar meestal zijn dat maar vluchtige gedachten die zo
weer mijn hoofd uit zweven en ik voel mij al helemaal
niet geroepen om dat te overtreffen, ik vergeet het gewoon.

Soms denk ik wel dat enige vorm van fanatiek zijn mij
had geholpen om wat verder te komen in het leven, dat 
ik echt wat meer had kunnen bereiken als ik iets van
competitie had gevoeld, zo van; wat zij kunnen kan ik ook,
maar ik kan het gewoon niet vinden dat gevoel.
(ik heb juist vaak gedacht, dat ik het niet kon, en als ik
het dan probeerde ging het eigenlijk best wel)

Hoe dan ook, ik hoop dat het goed met je gaat :-)
en hartelijk bedankt dat je mijn blog leest, dat waardeer
ik bijzonder, dat mag ook wel eens gezegd worden.
Fijn weekend voor jou.
-X-

woensdag 6 mei 2020

Wapperen


Daar op dat linker roze stoeltje zit ik elke ochtend even
mijn koffie te drinken, ik kijk dan naar de tuin, naar de twee
duiven die er altijd zitten en ik luister naar de vogels.
Stil is het nooit daar achter in de tuin want je hoort de auto's
van de ring in de verte, als je goed luistert hoor je de metro
langs suizen en er er is altijd wel iemand ergens aan het 
zagen of zoiets, maar het is een goede plek om te zitten.
Ik denk dan na over wat ik op mijn blog zal zetten, en ik 
hoop dat mij zomaar een goede begin zin zal invallen.
Soms gebeurt dat en soms ook niet, zoals vandaag, vandaag
kon ik niets verzinnen, misschien komt dat omdat ik straks
naar de tandarts moet omdat er een kroon uit mijn mond
viel, fijn tijdstip met al die maatregelen, maar aan de andere
kant is de tandarts sinds een week weer open, dus misschien
is het precies het juiste tijdstip..
Of misschien weet je het de ene keer beter dan de andere,
of heb je soms veel woorden en soms geen..
Zo gaan de dingen en in mijn mindful meditatie van gisteren
van Edel Maex, je kan ze hier vinden, moest je kijken naar 
wat opkwam en het dan bezien al interessant, wat het dan 
ook was, dus zo kijk ik ook maar naar mijn blogberichten.

Ik wapper gewoon een beetje mee met de wind en ik kijk
naar wat er op kwam, vandaag was het dit, interessant (haha)

Je kan verschillende geleide meditaties op de site gewoon
beluisteren maar je kan je ook inschrijven dan krijg je 
er drie per week in je inbox, echt heel fijn, je kan ze ook
doen onder dat je cursus deed, hoewel het dan wel een 
goed idee is om je een beetje in te lezen over het hoe en
waarom..

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 4 mei 2020

Bam


Ruim een maand geleden ging de kringloopwinkel
dicht, of misschien is het zelfs wel al veel langer geleden,
ik moet zeggen dat ik het gevoel voor de tijd en de dagen
een beetje kwijtgeraakt ben, de dagen vloeien in elkaar.
Ik kocht toen deze zachte wol, heel soms hebben ze wol
die ik mooi vind, niet zo vaak dus het is iets waar ik extra 
blij van word, ook kocht ik wat boeken.
Later, toen de bibliotheek ook dicht ging had ik er spijt 
van dat ik niet wat meer boeken had gekocht en ik ging 
steeds minder en langzamer lezen omdat ik geen idee 
had hoe lang dit allemaal zou gaan duren..

Tot mijn grote plezier las ik vorige week ergens dat er
weer een kringloop open zou gaan en ik hoopte dat ze
alles goed geregeld zouden hebben zodat ik er naar 
binnen kon gaan, gek eigenlijk, hoe snel je dan toch 
weer gewend raakt aan die anderhalve meter enzo.
Het was allemaal prima in orde en ik was zo blij als
wat om daar weer eens rond te mogen kijken, alsof ik
nog nooit van mijn leven in een kringloopwinkel was
geweest, wat ongelofelijk leuk daar allemaal, haha.
Dus ik kocht wat boeken, eindelijk, een vaasje en 
een geweldige vintage Fisher Price bus met passagiers.
Mijn kleinzoon Timo is sinds kort in de ban van de
bus die langs hun huis rijdt, ze gaan elke dag even 
kijken, zo lief, hij noemt de bus: Bam, wat ik een
natuurlijk een prachtig woord vind daarvoor.

De bus deed ik in het pakket wat ik opstuurde voor
de eerste verjaardag van Timo over een paar weken, 
waar ik natuurlijk niet bij kan zijn, helaas..
Maar ik wacht rustig af en probeer vertrouwen te 
hebben dat alles langzaam aan weer beter zal
gaan en ik vast nog wel eens naar Wenen kan.

In ieder geval is de kringloop weer open, dat is 
in ieder geval een stapje in de goede richting
(en ik koester elke centimeter voor uit)

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 1 mei 2020

Val


Van de week ging ik even wat boodschappen doen,
soms moet dat gewoon even, hoewel ik er altijd een 
beetje tegen op zie, ik probeer wel altijd een rustige
route te kiezen, liefst met wat groen hier en daar.
Op de terugweg rommelde ik wat met mijn rugzak
en ik lette niet op waar ik liep en voordat ik het wist
struikelde ik over iets en viel eerst op mijn knieën en
daarna languit op de straat, dat gebeurde zo snel dat
ik geen idee had wat er nu precies gebeurde..
Er fietste een vrouw voorbij, terwijl ik viel en ze riep
achterom; hé, je moet wel uitkijken hè, ach jee dat 
was niet zo heel erg vriendelijk, althans dat vond ik.


Ik stond weer op en liep verder voorzover dat ging, ik 
was duizelig en misselijk en ik had het gevoel dat ik 
flauw zou vallen en ik zei tegen mezelf; ga zitten Ingrid.
Dus ik ging zitten op het gras naast de stoep, en iedereen
liep gewoon langs mij heen, dat heeft mij achteraf nog
misschien nog wel het meest geraakt.
Dat je zomaar onwel kan zijn op straat en mensen je 
 gewoon negeren, ik begrijp heel goed met de anderhalve
 meter regel dat je uit de buurt blijft maar je kan ook 
iets zeggen, toch, zoals de man met zijn zoontje die
wel vroegen of het wel goed ging, zo aardig..
(gelukkig zijn er nog aardige meevoelende mensen :-)
Hij ging een glas water halen en bleef bij me totdat P
mij op kwam halen, die had ik inmiddels gebeld.

De schade viel achteraf gelukkig mee, ik heb een 
gekneusde vinger, blauwe knieēn en ik ben inmiddels
wel bekomen van de schrik maar al met al vond ik 
het een ontluisterende ervaring.
De herinnering die ik vast ga houden is de vriendelijke
man die wel oog had voor een ander, de rest kieper ik
zo over boord omdat ik graag blijf geloven in goedheid.

Ik wens je een fijn weekend
-X-