zondag 31 december 2017

Punt


Terwijl ik in de verte al dagen het knallen van vuurwerk 
hoor, een aankondiging dat het jaar nu echt op zijn 
einde loopt, loop (of zit) ik al die tijd al tot een soort 
van punt te komen over het afgelopen jaar..
Het is er de tijd voor en omdat ik het fijn vind als de 
dingen rond zijn, dan kan je het achter je laten, heb ik 
het jaar van alle kanten bekeken, maar geen punt tot nu toe..
(ik heb nog een dag en een avond, haha)
Ik kan niet zeggen dat het een feestelijk jaar was, maar 
bijzonder slecht was het ook niet, hmmm...
Als ik aan mensen vraag hoe het gaat en ze zeggen; gewoon,
dan vind ik dat zo'n nietszeggend antwoord en vraag ik me 
altijd af of er niet ergens een kleine twinkeling is..
Die zijn er natuurlijk altijd, momenten van vreugde, blijheid,
verassing en van gewoon tevreden zijn met hoe het is.
Misschien worden ze weggestreept door de minder fijne
dingen die gebeuren en is het algehele gevoel dan; gewoon.
Zoiets is het bij mij ook, een jaar met van alles wat
zonder grote dieptepunten of grote hoogten..


Wel zal dit altijd het jaar zijn dat ik het contact herstelde
met mijn moeder en het besef dat het altijd mogelijk is
om te vergeven, maar dan ook echt en je vervolgens weer
volledig vrij en met overgave voor iemand in te zetten.
Dat was een belangrijk inzicht, misschien wel het belangrijkste
wat ik heb verworven en in zekere zin bevrijdend.
Dat ga ik zeker meenemen naar het nieuwe jaar, verder ga ik 
proberen zo weinig mogelijk bagage die ik verzamelde
voornamelijk in mijn hoofd (oh al die muizenissen :-) mee 
te nemen, ik ga mijn uiterste best doen licht te reizen.
Natuurlijk weet ik al altijd weer dingen zijn die je hart 
verzwaren en dat er bergen komen waar je overheen moet
niet eens in zicht zijn maar ik ga gewoon op pad
met een knapzak, haha, ik heb nog nooit iemand gezien 
met een knapzak, zo'n zakdoek als tasje aan een stok 
gebonden, maar een mooi beeld is het wel..
Als ik zou kunnen fluiten, zou ik dat erbij doen..

Enfin, geen punt, enkel wat overwegingen, ook goed,
ik weet niet of je het herkent maar vaak ben je zelf
degene die het hardste is voor jezelf, ik merk dat alles
vele malen lichter als je je zelf met wat mildheid bekijkt.

Dus, geen punt Ingrid, dat je geen punt hebt :-))

Ik wens je een fijne jaarwisseling en ik zal me nog even 
beraden op een nieuwjaarswens..
-X-

vrijdag 22 december 2017

Kerstgevoel

Gisteravond had ik het even met P over mijn blogbericht
van gisteren en over het ontbreken van het algehele 
kerstgevoel, ook noemde ik dat het jammer was dat 
we als kleine zelfstandigen geen kerstpakket kregen.
Ook al zaten er vaak dingen in waar je niets mee deed
en vaak gaf ik het weg maar toch was het altijd leuk.
Vervolgens vergat ik het weer (dat gaat vaak zo met 
allerlei verlangens, ze komen en ze gaan weer) en later
op de avond werd er aangebeld..
Het was een pakketbezorger met een heel feestelijke
doos, tot mijn grote verbazing kwam het uit Wenen,
van mijn zoon Daan en zijn vriendin Julia.
Er zat een kaartje bij dat iedereen het jammer vond dat 
ik er niet bij kon zijn dit jaar maar zo was ik toch een beetje
in Wenen, de doos was gevuld met allemaal lekkere 
dingen daarvandaan, echt zo heerlijk.
Julia en haar moeder hadden zelfs koekjes gebakken, 
zoals de traditie daar is, ik was zo ontroerd dat ik 
er gewoon van moest huilen (oh haha sentimentele troela)

Een soort van kerstgevoel maakte zich toch van mij meester
en de bovenstaande quote sluit daar volledig bij aan.
Ik liet hem jaren geleden ook al eens zien tijdens deze
dagen, maar ik kan gewoon geen mooiere vinden..

Eigenlijk telt deze niet alleen met de kerst maar voor
alle dagen die nog komen gaan, denk je niet?

Ik wens je hoe dan ook hele fijne warme dage samen
en ik meld mij volgende week ergens weer.
-XXX-

donderdag 21 december 2017

Prima-modus


Al jaren is de kerst niet meer iets waar ik speciaal naar
uit zie en één van de weinige periodes in het jaar waarbij
ik moeite moet doen om niet met enig gevoel van onbehagen
te kijken naar alle plaatjes en verhalen op de social media.
Normaal kan ik het allemaal best goed in perspectief zien
maar nu heb ik soms het gevoel dat het wat minnetjes afsteekt.
(hoewel ik best weet dat het onmogelijk allemaal zo
prachtig kan zijn als het wordt voorgespiegeld)
P en ik zijn er niet in geslaagd om een soort van traditie
op te bouwen voor de kerstdagen, we hebben beide volwassen 
kinderen en dat waren ze al toen we elkaar leerde kennen.
Mijn zoon woont in Wenen, daar vierde ik vorig jaar
een heerlijke kerst zo uit het boekje met familie en sneeuw :-)
Dit jaar zou ik weer gaan maar dat heb ik het afgezegd 
vanwege de verontrustende situatie met mijn moeder.


Mijn dochter woont in Breda, maar zij heeft ook haar 
vader en een vriend waarmee ze verplichtingen heeft.
(ik zou met kerstavond naar haar toe gaan, maar ik 
heb nogal een hardnekkige griep)
De dochter van P heb ik maar twee keer ontmoet, ze wil
niets met mij te maken hebben, hoewel ze daar nooit een 
reden voor heeft gegeven, zijn zoon komt af en toe wel
maar dan weer niet met de kerst, kortom..
Ook een samengestelde familie met volwassen kinderen
is niet altijd eenvoudig en ik ga aan niemand trekken.
Dus niks geen prachtig gedekte tafel, bergen cadeautjes,
 een grote gelukkige familie en dat soort dingen.
Wij zullen mijn moeder bezoeken in het ziekenhuis en
op de terugweg een hapje eten bij de moeder van P.
Voor de rest een goed boek en een breiwerkje.

Ik vertel dit verhaal omdat ik denk dat er best meer 
mensen zijn bij wie het niet helemaal pracht, praal
en vrede op aarde zal zijn hoewel het misschien best 
lastig zal zijn om dat te zeggen..
Ware het dat ik helemaal niet wist wat anderen zouden 
doen of krijgen en ik mezelf niet zou vergelijken met
alle wonderschone plaatjes (wat sowieso nooit een
goed idee is) dan zou ik het allemaal prima vinden.
Dus ik doe mijn best om de prima-modus te vinden
en de dingen te nemen zoal ze komen.

Ik wens je een fijne dag (ik griep nog even voort)
-X-

dinsdag 19 december 2017

Dekentje


En net zoals ik het vroeger heerlijk vond als ik een 
weekje ziek was, echt waar, zo vervelend vind ik het nu.
Dat er dan naar school werd gebeld dat je toch echt niet
kon komen en dan wankelend naast je bed stond en mijn
moeder het verschoonde en een ontbijtje voor je maakte.
Het eindeloze dommelen onder de warme dekens en af 
en toe een beetje lezen en 's avonds kreeg ik dan rode kool
met appelmoes, dat was Het ziek-zijn-eten, heerlijk.
Als je je dan iets beter voelde mocht je af en toe met een
dekentje op de bank en pas weer naar school als je een
hele dag was op geweest, anders niet..:-)
Hoewel P. een aardige man is is hij niet echt van het 
zorgende type, dus ik maak zelf mijn bed op, neem wat
paracetomol om een beetje op de been te blijven,
ik moet bijvoorbeeld wel gewoon de bestellingen inpakken.
En fiets ik zelf naar de winkel, rillend en wel om
hoestdrank om daarna op de bank gaan hangen.
Nee..ik vind er niet veel aan, misschien komt het ook wel
omdat ik me er tegen verzet in plaats van me er 
aan over te geven, wie zal het zeggen..

Enfin, een vriendelijke maar wat snotterige groet, 
haha, uit de ziekenboeg en ik wens je een fijne dag.
-X-

maandag 18 december 2017

Postzegelvrouwtje


Van het weekend ging ik naar de rommelmarkt, ondanks 
het feit dat ik het gevoel had dat ik verkouden werd,
je kent het wel zere keel, beetje wiebelig gevoel en 
je hoofd wat gevuld lijkt met watten.
Maar net zo dat je je niet beroerd genoeg voelt om in je 
bed te blijven liggen, dus ik deed een grote das om, propte
wat zakdoeken in mijn jaszakken en fietste als
een bejaarde op mijn gemak richting de rommelmarkt.


Ik moet zeggen dat ik altijd een beetje overweldigd ben
door het gigantische aanbod aan spullen, vooral alle kramen
met bergen kleren, het is me gewoon teveel om daar 
eens in te gaan staan trekken, aan al die afdankertjes.
Dus ik wandel een beetje over de markt, maak hier en
daar een praatje met iemand over zijn handel, dat vind
ik het leukste maar ik koop bijna nooit wat..niet dat 
ik het allemaal niet enig vind, maar ik wil het
gewoon niet hebben, bovendien waar moet ik het laten.


De allerfijnste kraam vind ik die van de postzegelmannetjes,
allemaal postzegelboeken in kratten met een tafel 
erbij waar mensen (lees; mannen) met een pincet en een
vergrootglas (er zou eens een karteltje af zijn :-) de boeken
uit zitten te pluizen op zoek naar die ene zegel.
Daar schuif ik altijd even aan en één van de verkopers
die Ger heet, haha ze kennen mij al en ik hen, heeft altijd
wel wat speciaals wat hij dan van achter de kraam haalt.
Iets waarvan hij dacht dat ik het wel leuk zou vinden
en meestal is dat ook zo, ik blader dan een tijdje door
de boeken en haal er mooie zegels uit, terwijl ik luister
naar het geklets van de mannetjes, deze keer ging het
erover wat ze op hun meegebrachte boterhammen hadden.
Eentje had krentenbollen, die hij gerust wilde delen, ooh 
echt ik wil later ook een postzegelmannetje (vrouwtje)
worden, haha misschien ben ik dat al een beetje..
Niets zo heerlijk kalm om thuis alle zegels op tafel leggen
en dan groepjes van bij elkaar passende exemplaren


Omdat ik er natuurlijk veel te veel heb, verkoop ik
een deel via de webwinkel, de rest bewaar ik in bakjes
(ook zo fijn aan postzegels dat ze nauwelijks ruimte innemen)
Je doet er verder niets mee maar ik heb er plezier in.
Mocht je ook zin hebben om fijn wat met postzegels
te schuiven op je tafel; ik dacht dat het misschien leuk
zou zijn als ik er 100 weggeef, ongesorteerd, dan kan je 
er zelf groepjes van maken (spreekt de enthousiast)
Ik snap best dat er genoeg mensen zijn die denken 
nu ja, wat een rare give-away, maar dat geeft niets
dan laat je het gewoon aan je voorbij gaan..

Ik zal ze donderdag weggeven, je hoeft alleen maar
een reactie hieronder te zetten, dank je wel.
Ik wens je een fijne maandag
-X-

vrijdag 15 december 2017

Stempelen



Van de week zat ik eens even mijn bureaublad 
van mijn pc te sorteren, ook virtueel kan je er een
rommeltje van maken, dus ik zette alles netjes in mappen.
En schoof ze naar de plek waar ik ze wilde hebben,
zo ook de map van het boek Lov-ing Wool.
Eigenlijk heb ik sinds de publicatie van het boek 
nooit meer in het boek zelf of in de, overigens 
keurig georganiseerde map, gekeken.
Omdat het boek zo slecht verkocht en het daarom het
einde van mijn boeken-maak-periode veroorzaakte,
durfde ik er gewoon niet meer n te kijken omdat ik dacht
dat ik misschien geen goed werk had geleverd of 
gewoon ergens de plank volledig mis had geslagen..


Dus ik bekeek nog eens alle foto's, alle handgeschreven 
hoofdstuk aankondigen, elk hoofdstuk op wel 10 
verschillende manieren zodat de vormgever kon kiezen.
De vele tekeningen die ik maakte en ik dacht aan alle 
maanden dat ik met plezier werkte aan het boek.
Ik dacht aan alle keuzes die ik maakte voor het boek
en ik kwam tot de conclusie dat ik het nu weer precies
zo gedaan zou hebben, dit was het boek wat ik wilde maken.
Daar was ik blij om, dat ik het niet beter had kunnen 
doen dan ik deed en ook al heeft het slecht verkocht 
en verdiende ik er uiteindelijk niets mee, toch ben
ik er trots op, dat durf ik nu best te zeggen.


Volgens het contract wat ik had moest ik alle bestanden
enzo bewaren voor een eventuele herdruk of vertaling,
maar die gaan er beide nooit komen.
Omdat ik het jammer vind van al dat werk dacht ik dat 
het misschien leuk zou zijn als ik soms eens een simpele
zelfmaker uit het boek op mijn blog zou zetten,
(sommige zelfmakers hebben gewoon te veel tekst,
dus allemaal is geen optie) om te beginnen vandaag.
Een klein simpel projectje waarmee je je eigen
inpak papier kunt stempelen, misschien wel leuk
voor de komende cadeautjes periode.

Ik wens je een heel fijn weekend
-X-

donderdag 14 december 2017

Keuzes..


Laatst was Guusje (nichtje en buurmeisje) hier even, 
ze vertelde dat ze een werkstuk ging maken over keuzes
maken, en dat je gemiddeld wel 30.000 keuzes per dag maakt.
Dat leek mij nogal veel, maar als je het zo ongeveer uit rekent,
zeg; 15 uur per dag, dat zijn er 2000 per uur, dat zijn dan
ongeveer 33 keuzes per minuut kan het best eens kloppen.
Zo besloot ik in de korte tijd dat ik op was, dat ik een warme trui
aan zou doen, koffie zou drinken, dit bericht zou schrijven..
En dan heb je nog alle kleine dingen die je kiest zonder er
bij na te denken, zoals het licht aan doen, de trap aflopen etc.


Het hield mij nogal bezig de afgelopen dagen en ik dacht
na over de grote keuzes die ik gemaakt had, de keuzes die
levens bepalend zijn voor jezelf en voor anderen.
Zoals waar ga je wonen, wat voor werk ga je doen, er 
zijn dingen die ik achteraf betreur, maar als ik er weer voor
zou staan zou ik hoogstwaarschijnlijk hetzelfde kiezen, 
ik nam die beslissingen met wat ik toen wist
 en kon niet overzien wat de gevolgen waren.
Je weet pas achteraf of het goed of veel minder
 goed uitpakte en dan is het het makkelijk zeggen
 dat je het anders had moeten doen, of zelfs dat je 
er spijt van hebt, dat heeft helemaal geen zin.
Je kan ook nooit weten wat er gebeurd zou zijn als je
een andere keuze had gemaakt, misschien was 
dat ook helemaal niet zo goed afgelopen.
 Ik moet zeggen dat ik dit nogal een bevrijdende 
gedachte vond, dat de dingen gegaan zijn zoals ze gingen.


Nu kan ik er ook bij zeggen dat ik Zoveel keuzes moet
maken elke dag, elk uur of zelfs elke minuut dat het 
er gewoon teveel zijn en dat het daarom ook wel eens
een verkeerde geweest kan zijn, haha.
Gisteren probeerde ik eens een uurtje geen keuzes te 
maken maar dat gaat gewoon niet want ook op de bank 
zitten en naar buiten kijken is er eentje..
Bij dit blogbericht kon ik overigens niet kiezen welke 
foto ik het beste vond dus ik zette ze er allemaal maar bij.
(het is een half afgemaakte deken, overigens)

Ik ben nu ongeveer een uur op, dat betekent dat ik 
ongeveer 2000 bewusten en onbewuste keuzes maakte,
ik heb dus nog 28.000 te maken vandaag, ik word al 
moe bij het idee, de eerste ervan kies ik nu
door je een fijne dag (ik had ook mooie kunnen zeggen;-)
te wensen, bij deze!
-X-

dinsdag 12 december 2017

Ik knutsel voort..


Soms vraag ik me werkelijk af of ik nog wel aan kan
komen met die knutseldingetjes, als ik het hele
veranderde bloglandschap bekijk zie ik veelal proffesioneel
uitziende pagina's, vaak gesponsord en wel, en als ik dan 
mijn blog bekijk, ziet het eruit als een in elkaar geknutseld
rommelig geheel, wat het natuurlijk ook is..
Dan vraag ik me af of het authentiek is (haha) of dat ik 
gewoon ergens ben blijven hangen en de boot heb gemist.
Niet dat dat erg is, ik heb zoveel schepen de haven uit zien
varen waar ik misschien op had moeten zitten, dat je inmiddels
beter kan zeggen dat ik de hele vloot gemist heb..


Meestal ben ik blij dat ik op de kade ben blijven staan,
ik zou waarschijnlijk toch zeeziek worden op zo'n boot ;-)
Maar soms vraag ik me ineens af of ik niet mee had 
moeten gaan, wat er zou zijn achter de horizon..
En dan ga ik maar gewoon weer verder waar ik gebleven was
en knutsel ik weer een blogberichtje in elkaar, post het
hier, klik mijn blog weg en ga ik andere dingen doen.
Ik denk dat het menselijk is om jezelf te vergelijken met
anderen maar uiteindelijk heb je er niets aan, er zijn altijd 
dingen die beter lijken dan wat jij hebt/doet maar ook
weer vele situaties die vele malen minder zijn,
je hoeft enkel het journaal aan te zetten ter relativering..
Dan kan je niet tot een andere conclusie komen dan dat
het precies goed is waar je bent, of wat je doet
dus ik rommel nog fijn een beetje door op en aan
deze blog, hij past me, alles in overweging genomen,
uitstekend (tot het moment dat ik me weer afvraag..haha)

Ik wuif naar je met een witte zakdoek vanaf de kade
-X-

maandag 11 december 2017

En het sneeuwde..


Oh en sneeuw kwam er, niet zoveel als in het midden
van het land, maar uiteindelijk dan toch werd het
hier dan ook een beetje wit en stil..
Nu had ik natuurlijk veel mooiere foto's kunnen nemen,
dan deze die ik zo nam vanuit mijn huisje met de telefoon, maar 
mijn winterjas ligt nog bij mijn zoon in Wenen, echt waar.
Ik had vorig jaar zoveel bagage dat ik hem daar liet,
ik wilde hem deze kerst op gaan halen maar ik blijf hier
vanwege de wiebelige situatie met mijn moeder.
Ik ben echt dol op bijzonder en extreem weer,
onweer, storm, heel veel sneeuw en ik volg alle
weerkaarten en voorspellingen op de voet.


Vooral Windytv vind ik echt geweldig, mijn zoon 
stuurde de link ooit eens, hij is net als ik een liefhebber
van het weer en kaarten, we houden elkaar zeer regelmatig
op de hoogte van hoe het is en wat er komen gaat..
Vandaag zou ik eigenlijk met mijn broer naar het zuiden
gaan om over mijn moeder te gaan praten die nog steeds
in het ziekenhuis ligt (en hoe moet het nu verder, zo'n soort
gesprek) maar we besloten het toch maar niet te doen.
Code oranje, een sneeuwinfarct, oh echt dat woord kende 
ik nog niet, maatschappij-ontwrichtend weer, van alles las
ik al over wat er vandaag opnieuw bovenop ons zal vallen..:-)

Ik blijf gewoon lekker thuis, ik heb tenslotte geen winterjas,
haha, en ik volg alles gewoon op de weerpagina's
en af en toe zal ik een foto maken met mijn telefoon
en die naar mijn zoon sturen.

Als je op pad gaat zul je dan voorzichtig zijn?
Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 8 december 2017

Kaartjes


Toen ik iets meer dan een jaar geleden mijn eerste 
webwinkel had, kocht ik een soort van super printer,
daarmee printte ik al mijn tekeningen zelf.
Het idee daarachter was dat ik dan geen voorraad hoefde te
hebben en ik kon printen als iemand iets zou bestellen.
Dat ging best goed allemaal, het was wel veel werk omdat
ik ook alles moest snijden en er ging best vaak iets mis.
Dat winkeltje deed ik uiteindelijk dicht, met name omdat
P een paar maanden hier niet was en ik niet wist hoe
ik de website must updaten en dat soort dingen.
Nu heb ik een andere winkel, die ik helemaal zelf kan
onderhouden, daar ben ik best heel trots op.
Toen de printer begon te haperen en het printen mij
zo ongeveer een dagelijkse paniekaanval bezorgde, 
dacht ik dat ze misschien moest laten drukken, waar ik
dan ook weer tegenop zag, want hoe en waar dan..


Dus ik probeerde het met een winterkaartje, dat zag er 
goed uit en na wat opstart problemen (mijn naam op zijn 
kop, verkeerd aangeleverde bestanden, oh, oh..als die
technische dingen daar krijg ik de zenuwen van)
weet ik hoe het allemaal werkt en ben ik langzaam al
mijn zelfgeprinte kaarten aan het vervangen door gedrukte.
Zo handig, als er een bestelling komt hoef ik enkel de 
juiste kaart van de stapel te pakken, echt heel fijn.
Het ziet er ook zo Echt uit op de een of andere manier,
haha, bijna alsof ik ze niet zelf maakte..
In de webwinkel staat het erbij of het een kaart is of
een print die ik maakte, ook heb ik wat setjes gemaakt
die veel goedkoper zijn dan 1 los kaartje.
Ik heb echt plezier in het winkeltje spelen en deze
winkeljuffrouw waardeert elke bestelling die er 
binnenkomt en ook doe ik mijn uiterste best om 
alles zo feestelijk mogelijk in te pakken.
Ik maak maar eens wat reclame voor mijn werk, haha.

Ik wens je een heel warm weekend, het wordt een
gure boel buiten.
-X-

donderdag 7 december 2017

Dasje


Het voelt alsof ik een griepje onder de leden heb, het zou ook
geen wonder zijn met al dat gebrek aan zonlicht
en alle virussen die rondwaren, haha dat klinkt als een
soort van griezelverhaal, dat is het natuurlijk niet.
Ik denk dat het veel breien op de bank wordt de komende
dagen, misschien kan ik dan eindelijk eens de das 
afmaken die half afgemaakt in de wolmand ligt..
(ik heb verschillende half afgemaakte projecten op
het moment, ik bedenk steeds weer iets anders)
Meestal maakte ik dassen door gewoon 1 recht, 1 averecht
te breien, maar laatst kwam ik deze steek tegen
die een veel voller en wolliger effect geeft.
En eigenlijk is het nog steeds 1 recht 1 averecht maar
omdat het verspringt...ooh dit gaat een heel wazig bericht
worden, dat heb je soms, de boog kan niet altijd
gespannen staan, en die van mij is op het moment..

Ik wens je veel plezier met breien of met 
wat je dan ook gaat doen.
-X-

woensdag 6 december 2017

Knutselen #231


Eigenlijk had ik dit knutselbericht voor gisteren bedacht,
maar toen ik de computer aanzette, keek ik eerst even
naar mijn mail, dat kan je beter niet doen als je je nog
moet concentreren op iets anders..
Er zat een bericht in dat er een bericht was van de 
belastingdienst, niks geen blauwe enveloppen meer,
maar alles digitaal, ik kreeg er hartkloppingen van na
de laatste keer, maar het was zomaar een mededeling.
Wel was ik zo van slag even dat ik met geen mogelijkheid
meer kon verzinnen waar mijn blogbericht over zou gaan.
Ik heb heb geloof ik een belasting-fobie opgelopen,
het woord alleen al maakt dat ik mij paniekerig voel,
misschien moet ik in een praatgroep om er vanaf te komen,
met andere anonieme-belasting-schrikachtigen


Vanochtend liet ik mijn mail even voor wat het was
en wist ik weer waar ik over wilde babbelen, dat lijkt
mij een passend woord als het gaat over knutselen.
Ik maakte deze week uit de geweldige jaren 30,
Grabbelton (zo heten ze) boeken een ster, of is het 
misschien toch een bloem, het stond bij het hoofdstuk;
Gezellige werkjes om te maken voor de kerst..

Het is niet erg moeilijk deze, hoewel ik denk dat 
kleuters echt wel wat hulp nodig hebben, het zou natuurlijk
kunnen dat de kinderen in de jaren 30 veel handiger
waren dan tegenwoordig, dat weet ik niet, zou best kunnen.
Het papier moet wel echt 6 maal zo lang zijn als breed
ik knipte het eerst iets korter (altijd eigenwijs) maar 
dan kan je de ster, of de bloem, daar wil ik 
vanaf wezen, echt niet rondvouwen..


De uiteinden plakte ik elkaar met dubbelzijdige tape,
maar je kan het ook gewoon met lijm doen (gluton bijvoorbeeld:-)
Bij mij kwam het niet helemaal uit, dus ik heb het
nog een beetje bijgeknipt (ik ben een ongelofelijke
rommelige knutselaar, ietwat ongeduldig en slordig)

Enfin, ik wens je er heel veel plezier mee.
Ik wil ook nog even iedereen bedanken voor alle 
reacties op het bericht van het cadeautje.
Ik zou natuurlijk het liefst iedereen iets geven, maar ja,
dan moet ik eerst geen berichten meer ontvangen 
van de belastingdienst enzo, dus ik wil graag iets
sturen naar Ineke Jonker en Loes van Oosten
(er waren zoveel reacties dat ik er maar 2 heb gekozen)

Mooie dag voor jou, en oh weer zo grijs en somber,
maar ik las dat het misschien wel gaat sneeuwen
dit weekend, dat zou fijn zijn, een witte wereld 
in plaats van een grijze..
-X-

maandag 4 december 2017

Makkers


Gisteravond zag ik hier achter door de bomen de maan
schijnen, het was een prachtige ronde maan, die er een 
beetje geheimzinnig uit zag, met een kring erom en wat 
van die donkere slierten wolken ervoor.
Eigenlijk was het echt zo'n Sinterklaas maan en in gedachten
zong ik even de zinnen; zie de maan schijnt door de bomen
en dan nog de wonderlijke zin; makkers staakt uw wild geraas,
ik heb me altijd afgevraagd wie die makkers zijn en waar
ze nu zo wild over raasden, maar dat terzijde..
Ik dacht onwillekeurig even terug aan de Sinterklaas viering
toen ik klein was die altijd heel klein gevierd werd.
Mijn moeder had niet veel te besteden en elk jaar kreeg
ik een nieuwe pyama en soms wat zelfgemaakte kleertjes
voor mijn enige Barbie, nu, acheraf,  kan ik dat wel waarderen,
maar ik wilde zo graag zo'n ingepakt setje met schoentjes
en al, maar nooit gekregen..:-)


Ik vier al jaren geen Sinterklaas meer, echt al jaren niet
en toch vind ik het een leuk feest, ik ga me overigens
verre houden van de hele discussie (of van welke discussie 
dan ook)  die vooral gevoerd wordt op de social media
(en jee wat er gezegd wordt tegen elkaar, oh echt :-(
Maar goed, omdat ik het niet helemaal zomaar voorbij
wilde laten gaan, dacht ik dat het leuk zou zijn als je 
hier je schoen kan zetten, voor zomaar een klein aardigheidje.
Niet al die pakjes die je hier ziet, die maakte ik voor de 
foto, haha, er zitten lege doosjes in, het papier maakte
ik wel zelf, ik vond het gewoon leuk om het te gebruiken.

Dus als je een klein cadeautje wel kan waarderen, zet hier
dan je virtuele schoen neer, gewoon voor de lol en mocht 
iemand mij meer kunnen vertellen over het wilde geraas
van de makkers dan hoor ik dat graag :-))
Morgen zal ik het dan weggeven.

Ik denk dat ik maar een nieuwe pyama voor mezelf ga
kopen, zo'n gezellige geruite flanellen en een oude traditie leven
in ga blazen; elk jaar een nieuwe pyama voor Sinterklaas.

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 1 december 2017

De loop der dingen


Van de week bewerkte ik deze foto's, die ik een paar
weken geleden nam, of eigenlijk nam P. ze, van mijn 
dochter Judith en mij in de tuin van mijn moeder.
Het was op de dag voordat ze 's nachts een kleine beroerte
kreeg en in het ziekenhuis werd opgenomen.
Het was een bijzondere dag, drie generaties vrouwen
even bij elkaar, dat komt bijna nooit voor en daarom
een gedenkwaardig fijne herinnering..


Toen ik van de week naar de foto's keek, dacht ik na 
over mijn plaats in de familie en hoe de dingen langzaam 
verschuiven, hoe de verhoudingen veranderen.
Mijn kinderen zijn al jaren de deur uit en hebben eigen 
levens, waar ik natuurlijk wel af en toe deel van ben
en waar ze dingen over vertellen maar van het grootste
deel weet ik helemaal niets (en dat is ook goed zo)
Ook merk ik dat zij af en toe zorgen over mij hebben,
en mij raad geven over dingen, je zou kunnen zeggen
dat we nu een min of meer gelijkwaardige relatie hebben.
Hoewel zij mijn moederlijk aandacht en soms advies
(hoewel ik niet het type ben wat gauw zou zeggen wat iemand 
moet doen, ik luister naar ze, probeer hun keuzes te begrijpen 
en ze daarin te bemoedigen) zeker nog kunnen waarderen.


Dan heb je mijn moeder, waar, onder andere ik, nu 
zorg voor hebben, veel zorg, mag ik wel zeggen.
Ze verblijft nog steeds in het ziekenhuis, maar kan,
met heel veel hulp, over een paar weken naar huis.
Dat idee jaagt mij wat schrik aan omdat wij allemaal
ver weg wonen en het eigenlijk niet meer verantwoord is
maar wij willen allemaal haar wens respecteren.
Van haar krijgen wij geen moederlijk zorg meer, zij stelt
zich volledig afhankelijk op van anderen, heel ingewikkeld.

Er is dus duidelijk een verschuiving gaande in de verhoudingen,
soms moeilijk maar er schuilt ook een schoonheid in,
om zo deel uit de maken van de loop van het leven..
Och jee, dat klinkt wel heel filosofisch, toch ervaar ik het zo.
Ik ben benieuwd of iemand zich hier in herkent..

Ik wens je een fijn weekend
-X-