Breien

Sinds mijn val, alweer een paar maanden geleden, waarbij

ik mijn vinger bezeerde, kan ik niet meer haken.

Mijn vinger is van schrik krom gaan staan en ook al 

ben ik nu bij een speciale hand fysiotherapeut om dit 

probleem te verhelpen doet hij nog steeds zeer.

De beweging die je maakt bij haken is er op de één of

andere manier niet goed voor en mijn vinger verkrampt

dan helemaal, dus ik haak niet meer, ik brei..

Het ene dingetje na het andere, schelpjes, blaadjes,

paddenstoelen en ga zo maar voort.

Ik brei nog op de ouderwetse manier met twee lange

naalden die je zo onder je arm kan steken, ik heb het 

geprobeerd met een rondbreinaald, maar dat vind ik niks.

 Ik brei zoals ik het geleerd heb als zevenjarige in het

handwerkklasje van de strenge juffrouw wiens naam 

ik allang vergeten ben, maar ik zie haar zo voor me.

Wat niet veranderd is is de verwondering om van een

draad iets te kunnen maken, het plezier ook niet.

Dus ik tel, haal uit, probeer het opnieuw, ik brei recht

en averecht, ik hecht af en zet een nieuw werkje op.

Af en toe verkoop ik wat werk, zodat ik weer nieuw 

garen kan kopen en daarnaast zou de berg gemaakte 

dingetjes zo groot worden dat ik niet zou weten wat

ik ermee zou moeten doen...

Dus, kromme vinger of niet ik brei gewoon door

want ik kan me weinig dingen voorstellen die ik zo

prettig en kalmerend vind als breien..

Ik wens je een goed weekend

-X-

Lekker bezig

Gisteren had ik een verkoopdagje, ik maakte gebreide 

schelpen en zeeëgeltjes en die verkocht ik dan als setje.

Oh ja, er zat ook nog een aquarel bij van de zee, eigenlijk

was het dus een 'verlangen naar de zee, pakketje'.

Als ik zeg verkoopdagje klinkt dat allemaal heel ontspannen

en gezellig, maar ik ben altijd een beetje gespannen en ik

zie er altijd een beetje tegenop, elke keer hetzelfde :-)

Om chaos te voorkomen bereid ik me altijd heel goed voor, 

dagen eerder begin al met kaartjes stempelen, (alleen

gekken en dwazen zetten hun naam op deuren en glazen,

dat spreekwoord schiet me nu te binnen met deze foto)

bootjes vouwen, bedankbriefjes schrijven en  gezellige

aardigheidjes verzamelen om erbij te doen.

Vervolgens zit ik dagen lang te dubben over de juiste prijs,

dan heb ik iets bedacht en dat leg ik dan aan P voor, die 

econoom is, die zegt dan altijd dat is veel te weinig,

reken nu eerst eens uit wat je aan materiaal kwijt bent..

Haha, ik en rekenen, maar goed dat doe ik dan en dan kom 

ik zo ongeveer op nul uit, dus dan kom ik met iets hogers.

P vind het dan nog altijd te weinig; hoeveel uur heb je daar

wel niet aan besteed? (veel, altijd veel) maar ik vind dat ik

mijn uren niet echt kan meetellen, dan zou alles wat ik 

maak volstrekt onbetaalbaar worden..

Uiteindelijk heb ik dan een prijs die ik goed vind, maar

dan ben ik een beetje zenuwachtig of mensen  dat wel

willen betalen, meestal is dat wel zo, maar toch..

Dan leg ik alle pakketjes klaar met nummers enzo en post

ik het, vervolgens moet ik dan alle berichtjes beantwoorden

en de juiste pakketjes in de juiste doosjes doen.

(en wat foutjes herstellen, ik raak altijd in de war van

die nummers enzo; huh dit was toch..oh nee toch niet :-)

Enfin, na vele vele uren is alles ingepakt en heb ik het 

gevoel dat ik een marathon heb gelopen, maar als ik

nu kijk naar het stapeltje keurige doosjes ben ik toch

blij dat het weer allemaal gelukt is!

(voorlopig maar weer eens even niet)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Lampje

Laatst kocht ik een lamp, deze die je hier ziet staan op

het bankje, het is van het merk Weltevree (niet gesposored,

maar voor het geval je het zou willen weten, dat zou kunnen)

Ik zag hem al een jaar ofzo geleden maar het duurde nogal 

een tijd voordat ik besloten had om hem te kopen..

Het begon ermee dat ik hem aan P liet zien; moet je zien hoe 

leuk, als je de bol naar boven draait heb je een zaklamp,

als je het naar beneden draait is het witte gedeelte verlicht,

misschien ga ik hem wel kopen..das best zei P, leuk.

Maar, zei, ik, ik vind hem nogal duur..

Twee maanden later; ik denk dat ik toch die lamp ga kopen,

welke lamp, zegt P, je weet wel die leuke met die bol, 

met licht die je kan draaien enzo, ok zei P.

Maar, zei ik, we hebben hem niet echt nodig..

Zes maanden later; ik denk dat ik nu toch die lamp ga 

bestellen, zo handig met die zaklamp, ga je gang, zei P.

Maar zei ik, wanneer heb je nu een zaklamp nodig?

Acht maanden later; ik dacht nog even aan die lamp,

het is wel een erg lang beslisproces, zegt P.

Maar, zeg ik, ik wil er goed over na denken, ik wil niet

zomaar nieuwe dingen kopen..

Een jaar later; zeg, nog even over die..jaa, koop hem nu 

maar zegt P, en dat deed ik uiteindelijk en na wat gedoe

met de levering staat hij nu hier, ik heb hem nog niet

gebruikt omdat het zo lang licht is, maar dat komt wel,

over een half jaar ofzo, haha.

Ik wens je een fijn weekend

-X-

Moeiteloos en mooi

Als je regelmatig op Instagram kijkt naar alle 

oogverblindende foto's zou je kunnen denken dat die

in één klik zijn genomen, dat mensen maar rond zich

heen hoeven te kijken en zo een prachtig plaatje maken.

Als een foto eenmaal klaar is en bewerkt ziet het er

allemaal zo moeiteloos en mooi uit.

Ik stel me zo voor dat er echt wel eens een berg spullen

aan de kant wordt geschoven om een mooie interieurfoto

te maken, dat hoop ik tenminste, haha, of dat er eindeloos

geschoven wordt met dingen voordat het goed is..

Bij mij in ieder geval wel, maar misschien ben ik wel 

de enige die dat doet, ooh dat zou grappig zijn..

Zo deed ik bijvoorbeeld heel veel moeite om deze

foto te maken, de foto's met de familie Little kosten

altijd veel moeite, ze zijn dwars, ze vallen om, soms

kan ik ze ineens niet meer vinden en zo voort..

Ik had het beeld in mijn hoofd van de gebreide bergjes 

met mevrouw Little er voor, eerst probeerde ik het op de 

tafel, maar daar vielen de bergen steeds om, bovendien

kreeg ik er geen diepte in en kon ik de benen van

mevrouw Little niet kwijt.

Daarna probeerde ik het op de bank waar nu het gele 

kratje op staat maar omdat er ruimte is tussen de bank 

en de muur bleven de bergen er achter vallen.

Dus de stapel werd steeds hoger en uiteindelijk legde ik

 boeken onder de bergen om het gewenste effect te krijgen.

Voordat het er zo uit zag als nu, schoven de bergen steeds

naar voren en kukelde mevrouw Little steeds van het

krukje af, ze riep dan ook steeds Auw, terwijl ze van 

plastic is, dus ik zei dat ze niet zo moest zeuren ;-)

Het is uiteindelijk gelukt om de foto te maken, maar

ik was er wel een half uurtje mee bezig, het scheelt

dat ik het leuk vind om te doen en ik hoop dat het

resultaat er moeiteloos en mooi uit ziet :-))

Ik wens je een fijne dag

-X-

Muts

Eén van de allerleukste dingen om te breien of te haken

voor kleine kindjes vind ik wel mutsen, het is niet al te 

veel werk en er zijn vele varianten mogelijk.

Ik maakte er al verschillende voor mijn kleinzoon Timo

en regelmatig krijg ik foto's van hem met een door mij

gemaakte muts, dat zijn van die 'aaah, wat lief' momenten.

Hoewel eigenlijk elk filmpje of foto bij mij die reactie

oproept, met of zonder muts, haha.

Voor de lol tekende ik allemaal mutsen die ik zou kunnen

maken, niet dat ik dat echt ga doen, hoeveel mutsen heeft

zo'n kleintje nu helemaal nodig, maar de blauwe linksboven 

en de aardbeienmuts heb ik wel gemaakt.

Op Instagram kreeg ik wat reacties van mensen die vonden

dat een roze muts niet kon voor een jongetje, ik zie daar zelf

niet zo'n bezwaar in, misschien zou de vraag moeten zijn;

wil je een baby een aardebei op zijn hoofdje zetten ;-)?

Ik vond het gewoon leuk om te proberen en of Timo hem

ooit zal dragen is aan zijn ouders, mij maakt het niets uit.

Ik gebruik nooit patronen voor mijn haak-en breiwerk, ik 

begin gewoon ergens en ik zie wel of het wat wordt, vaak

lukt het ook helemaal niet, maar ik hou van het proces

van proberen, nog eens en nog eens..

Wel kocht ik als basis voor alle baby dingetjes die ik maakte 

een breiboek van Phildar, zodat ik in ieder geval een 

idee heb van de juiste maten, je kan die baby breiboeken

gewoon online bestellen, mocht je ook zin hebben

in wat handwerk voor kleine kinderen.

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Beschermengeltje

Omdat ik steeds zo gespannen over mijn gebit zocht ik

allerlei manieren om mezelf af te leiden, ik sorteerde

laatjes, kastplanken, sopte de hele keuken en zocht

mijn heil in handwerken.

Ik vond laatst een wolwinder bij de kringloop, ik wist

niet eens hoe het werkte maar ik dacht ik probeer het 

gewoon, het werkte fantastisch, je kan deze mooie 

bolletjes er van maken (als je van wol houdt en vaak 

van die strengen koopt is dit echt een aanrader :-)

Dus ik maakte mooie stapelbare bolletjes, kocht er 

ook nog wat bij, de meeste zijn van het merk Holt,

mocht je het willen weten, de kleuren vind ik prachtig.

Dus elke dag, na mijn opruim- en schoonmaakexpedities,

het hele huis is om door een ringetje te halen inmiddels,

breide ik, op hele dunne naaldjes, het ene beschermengeltje 

na het andere, nadat ze klaar waren maakte ik huisjes,

die zal ik later nog wel eens laten zien.

Het idee kwam door het veertje wat in de tuin naar

beneden dwarrelde en waarvan ik dacht (hoopte) dat 

het van mijn beschermengel was..

Ik begon zomaar ergens, dat doe ik het liefste, ik heb

een hekel aan patronen lezen, met al die afkortingen enzo,

(1r, 2afh, 2raro, 1dvo, dat soort beschrijvingen, nou..zou ik

 zeggen, het wordt vast prachtig maar ik geloof het wel:-)

De eerste exemplaren zijn dan vaak niet helemaal naar

mijn zin en dus begin ik steeds opnieuw, net zo lang

tot ik het goed vind, eigenlijk vind ik het proces van het 

maken het leukste, als ze eenmaal klaar zijn heb ik mijn 

belangstelling al min of meer verloren..

Dus ik verkocht er een aantal via Instagram, ik kreeg 

een paar mooie verhalen van mensen die ze ontvangen 

hadden terug, over waarom ze wel een beschermengeltje

konden gebruiken, heel fijn is dat..

Binnenkort zal ik er nog een paar verkopen, mocht je 

er eentje willen hou dan de stories van mijn Instagram

in de gaten, ik heb geen webwinkel meer, vandaar..

Ik wens je een hele mooie maandag en oh ja, de tekst

die op het kaartje staat is uit een oud liedje,

wat in vele uitvoeringen beschikbaar is, ik luister nog

regelmatig naar die van Jonathan Richman het enige 

nadeel is dat het liedje de rest van de dag in je hoofd zit..

-X-

Blaadjes breien

Laatst vond ik een boek bij de kringloopwinkel, het heet

75 vogels, bijen en vlinders om te haken en te breien, 

van Lesley Stanfield met allemaal patroontjes.

Eigenlijk koop ik nooit dat soort boeken want ik heb echt

helemaal geen geduld om patronen uit te pluizen.

Bovendien als er zoiets staat als; 2r, dvo, 1 afh, raro, dan 

dan ga al helemaal op blanco en denk ik laat maar.

Als er een schema tekeningetje van de steken bij staat

dan vind ik het al iets beter te doen, dan kijk ik daarna

en fantaseer ik de rest er bij, haha

Maar goed, ik bladerde door het boek in de winkel,

ik koop alleen dingen die ik echt ga gebruiken, en ik zag

 een gebreid blaadje wat ik werkelijk heel erg leuk vond.

Ik las de werkbeschrijving en oh oh, ik snapte er niets

van maar ik dacht, kom op Ingrid (soms praat ik tegen

mezelf) dat kan je best, je moet je er gewoon op toeleggen..

En dat deed ik, ik bladerde constant heen en weer tussen

de werkbeschrijving en de uitleg van de afkortingen.

Ik breide blaadjes, maar ze leken in niets op die van de 

foto, en ik maakte er nog meer en nog eentje, net zo lang

totdat ik er eentje had die op een blaadje leek.

En ineens snapte ik het en maakte ik de ene na de andere,

eerst met de beschrijving ernaast en later uit mijn hoofd.

Nu heb ik een hele stapel blaadjes, ik dacht dat ik ze

misschien maar op vilt moest naaien en er een 

kussen van maken, maar misschien ook wel niet,

ik vind het gewoon leuk dat ik het nu kan..

Mocht je het ook willen leren, je hebt wat aandacht

en toewijding nodig denk ik, of misschien ben je wel

een hele goede patronenlezer, ik zag het boek laatst

ook staan bij de Boekenvoordeel winkel, niet 

gesponsord hoor :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Fluister-planten

Laatst las ik in een boek over een onderzoeker met een

leugendetector, die hij eigenlijk voor de grap bevestigde

aan een blad van een plant in zijn kantoor.

Tot zijn stomme verbazing sloeg de naald van die 

leugendetector uit als hij bijvoorbeeld een blaadje van 

een plant af trok of ze water gaf.

Als ik zo'n verhaal aan P. zou vertellen zou hij willen 

weten welke wetenschapper, in welk land, waar precies,

 hoever de naald uit sloeg en wat de conclusie was.

Wel, dat weet ik dan natuurlijk allemaal niet, soms zoek 

ik het even voor hem op, maar eigenlijk maakt dat me niets uit.

Het gaat mij er meer om welk gevoel het mij gaf, dat verhaal

dus ik kan ook jou er niet meer over vertellen :-)

Wel kijk ik met andere ogen en gevoel naar mijn paar

planten, en probeer ik er zo goed mogelijk voor te zorgen,

dat deed ik al maar nu met nog iets meer aandacht.

Ik zou het heel vervelend vinden als mijn planten

onderling zouden gaan fluisteren hoe dorstig te zijn,

oh haha, stel je voor dat dat echt zo zijn..

De plant links op de foto, de vrouwentongen 

(de sanseveria) komt uit het huis van mijn moeder 

en is al vele tientallen jaren oud, ik stel me zo voor 

dat dat de koningin van mijn vensterbank is.

Die plant koester ik extra en ik stel me zo voor 

dat als de koningin blij is haar onderdanen dat ook zijn ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Lievelingsboeken

In de tussentijd ( met excuses voor de weer wat wazige

foto's, maar het was dat of helemaal niet bloggen:-)

ruim ik af en toe nog eens iets op, en terwijl ik dat doe

zoek ik naar de Spark of joy van de dingen.

Ik moet zeggen dat ik ontdekt heb, hoewel ik helemaal

niet zo veel dingen bezit, dat er toch nog veel weg kan.

Sommige dingen liggen maar te liggen en ik doe er niets

mee noch word ik er blij van als ik ze oppak, dus we 

hebben op het moment regelmatig ritjes naar de kringloop.

Zo ging ik nog eens door alle boeken heen, op het 

eerste gezicht dacht ik niet dat er wat weg kon, maar 

ik haalde er toch nog twee grote volle dozen uit.

Met name romans, want eenmaal uitgelezen kijk ik er 

nooit meer in, ik geef er wel eens wat weg maar de 

meeste staan maar te verstoffen..

Wat ik wel hield is mijn kleine verzameling Russische

kinderboeken, sommige origineel, anderen vertaald.

Ik zoek er altijd naar want de tekeningen vind ik echt

prachtig, het is een bepaalde stijl die ik meteen herken

en waar ik echt van hou, ik vind ze overigens bijna nooit.

Verder hield ik natuurlijk een paar exemplaren van mijn

eigen boeken, een paar romans uit mijn persoonlijke top 10 :-)

en oude handwerk- en knutselboeken, die zijn altijd

fijn om af en toe door heen te bladeren.

Ik stapelde wat er overbleef op een plank onder de trap,

ik heb geen plaats voor een boekenkast en elke keer als 

ik er langsloop en dat is nogal eens want de keuken is

beneden, wordt ik er blij van; van mijn 

keurige stapeltjes met mijn lievelingsboeken.

Ik wens je een mooie dag

-X-

Opruimerig

Laatst keek ik op Netflix twee afleveringen van een 

programma over Marie Kondo, ik had wel eens van haar

gehoord, ze schrijft boeken over opruimen enzo.

Ik had nog nooit een boek van haar gelezen want ik ben

van mijzelf nogal opruimerig, en ik doe makkelijk

dingen weg die ik niet meer nodig heb.

Om het hier een beetje leefbaar te houden in het kleine

huisje is het een soort van noodzaak om steeds te 

kiezen wat kan blijven en wat weg kan, iets er in

betekent altijd weer iets er uit :-)

Toch keek ik met veel plezier naar het programma, 

mevrouw Kondo is echt heel schattig, ik zou niet weten

hoe je haar anders zou moeten beschrijven.

Uitermate lief en beleefd en ze liet zich niet uit het 

veld slaan door de enorme bergen met spullen die 

de mensen hebben verzameld, ik keek er met wat 

ongeloof na, al die bergen met rommel, ohoh..

Ik vond het bijna jammer dat ik niet van die bergen

met dingen heb staan hier in huis die ik uit kon zoeken.

Wat ik vooral heel leuk vond was dat je je bij elk 

voorwerp wat je in je handen neemt je moet (kan :-)

afvragen of het je een Spark of joy geeft, of je er 

blij van wordt, zoniet dan doe je het, maar niet 

voordat je het bedankt hebt voor bewezen diensten,

in een doos voor de kringloop of vuilniszak.

Ook het idee om alles in bakjes te doen in lades sprak 

me aan, dus ik kiepte mijn twee papierlades om en 

ik organiseerde alles opnieuw en ik moet zeggen..

oh haha, het ziet er geweldig uit..

Vervolgens deed ik ook nog even mijn kledingkastje,

daar was ik zo mee klaar want ik heb niet veel ruimte,

maar door de manier van vouwen die ik in het programma

zag, is het nu een wonder van georganiseerdheid, wat

dan vast weer geen woord is ;-)

Kortom, ik beleef veel plezier aan het hele

Marie Kondo-en van mijn huisje hoewel ik altijd wel

stapeltjes zal blijven houden die op de trap of waar dan

ook liggen waarvan ik niet weet wat ik er mee moet,

maar die horen bij mij, sterker nog, ze geven mij
precies dat vonkje van vreugde
en ik laat het lekker zo.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Fotostudiootje

Nu de dagen zo donker zijn is het eigenlijk een wonder

dat het me nog lukt om wat foto's te maken die er

een nog beetje behoorlijk uit zien.

Laatst liet ik mijn camera vallen, of eigenlijk viel hij 

zelf, ik pakte iets in de kast waar hij in lag en toen 

kukelde hij naar beneden, nu doet hij het niet meer.

En omdat ik niet zomaar een nieuwe kan kopen, 

neem ik alle foto's met mijn telefoon.

Bovendien is het zo donker in het huisje dat er maar

een uurtje ofzo per dag een beetje aardig licht is,

bij het raam aan de voorkant.

Daar staat mijn bureau, met mijn pc, maar daarnaast

heb ik een klein beetje ruimte als ik alles aan de 

schuif en daar maak ik mijn foto's, oh haha,

ook die voor de webwinkel. 

Het vraagt wel het uiterste van mijn geduld en 

creativiteit om er iets van te maken, het is zoiets

als roeien met de riemen die je hebt..

(en al helemaal niet denken aan mensen met grote

werkruimtes en meer middelen, dat helpt niet,

of om in de spreekwoorden te blijven; dat helpt

je van de wal in de sloot en het laatste waar

ik wil liggen is in de sloot ;-))

Ik wens je een fijne dag, en misschien een beetje

zonneschijn.

-X-

Kastje

Kastruimte is echt wel een 'dingetje' hier in huis,

ook al heb ik niet zoveel spullen meer (als vroeger:-)

toch blijft het lastig, zeker in de woonkamer.

Omdat ook al mijn spullen voor de webshop hier

een plek moeten hebben, is het af en toe stapelen,

of wat zeg ik, proppen, haha.

Naast mijn grote witte kast was nog ruimte, niet veel

een centimeter of 60, daar stonden wat kleine laden-

blokjes, waarvan de laden het niet meer deden,

nou ja, met wat geweld kon je ze in beweging krijgen.

Daarboven op stonden wat kleine kastjes met wol 

en een hele stapel dozen met webshopdingetjes,

zoals postzegels, kaarten en lintjes.

Dus ik was al een tijdje op zoek naar een ander kastje,

zodat het er wat geregelder uit zou zien hier,

meer 'woonkamer-achtig' om het zo maar te zeggen :-)

Ik keek naar nieuwe ladenkasten maar daar werd ik 

niet blij van, ik zocht iets dat zo'n hupje van plezier

in je lijf zou veroorzaken, zo van oooh, ja, die!

En ik vond het, een klein apothekerskastje, het is maar 

57 centimeter breed, het is duidelijk gebruikt en het 

komt uit Hongarije, ik voelde zelfs een groot plezier,

toen mijn oog er op viel.

Allemaal laatjes, bakjes en een uitschuifbaar plankje,

ik zie de apotheker er zo voor staan terwijl hij het

plankje uitschuift en de pillen en poeders in orde maakt.

Het kastje past perfect, de spullen die er in moesten 

wat minder, ik had verschillende dozen over, ohoh.

Maar uiteindelijk, nadat ik weer alles uitgezocht had

en zo logisch mogelijk opgeborgen had, past alles 

er in, pfff, het blijft een 'dingetje' hier in huis,

dat opbergen van spullen, haha.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Dingetjes

Ondanks het mooie weer, zit ik toch regelmatig binnen

aan de tafel om dingetjes uit te sorteren.

Ik ga natuurlijk wel regelmatig eens even naar buiten, 

vooral in de ochtend en de avond, maar verder ben 

ik niet zo'n zonnebader, je zal mij niet vinden op 

een handdoekje ergens in de zon.

Omdat ik besloten heb om de webwinkel nog een 

weekje open te doen voordat ik naar Wenen ga, zit ik

regelmatig pakketjes met van alles wat te maken.

(Ik zie nu dat er een klein driehoekje, links boven 

op de foto hier onder zit, geen idee waar dat

vandaan komt, niet gezien met bewerken,

maar dat helemaal terzijde)

Zo maakte ik pakketjes met wol, postzegels, 

een feestpakket met allerlei lintjes, labels en dat soort dingen.

Echt een heel rustgevende bezigheid, een beetje puzzelen

met dingen en kijken wat er goed bij elkaar past,

en dan inpakken, ik kan er uren mee bezig zijn.

Onbedoeld is het een soort mindfulness oefening 

geworden, omdat je je zo concentreert op met wat je 

bezig bent, is er geen ruimte voor allerlei andere 

gedachten, je kan moeilijk aan twee dingen tegelijk 

denken, is je dat wel eens opgevallen?

Misschien is het wel helemaal geen goed idee om 

het winkeltje nu nog even te openen, wie zit er 

achter zijn computer met dit mooie weer?

Maar ik probeer het gewoon even (vanaf aanstaande

woensdag een week) al was het maar omdat ik dan

nog fijn even door kan gaan met het ordenen

van dingetjes :-))

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Zakelaar

Gisteravond ging de webwinkel weer open, zomaar voor

een dag of 5, omdat daarna wat tijd moet besteden aan 

een beslissing nemen en een eventuele verhuizing, 

bovendien ga ik ook nog een paar weken naar Wenen.

Het is elke keer weer heel veel voorbereiden, als de foto

van een artikel in de winkel staat ziet het er zo..

makkelijk uit, daaraan vooraf zit heel veel werk.

Bijvoorbeeld de postzegels, alles moet gesorteerd, 

gefotografeerd en ik moet een soort van systeem bedenken

zodat ik ook alles nog terug kan vinden, haha.

Omdat ik bijna geen ruimte heb staat alles in bakjes 

boven op elkaar gestapeld en soms als ik een bestelling

krijg dan ik och hemel waar heb ik dat in vredesnaam

gelaten, zoals mijn zoon Daan dan zou roepen: Paniek!

Natuurlijk vind ik het altijd, kwijt kan het niet zijn,

maar een geordende plank met de dingen er op

zou echt vele malen makkelijker werken.

Het lastigste van het hele winkeltjes gedoe vind ik 

de prijzen, ik kan het niet in uren uitrekenen, een sjaal,

slingertje of kussen zou onbetaalbaar worden.

Maar er moet een prijskaartje aan, het liefst zou ik 

het gewoon weggeven, maar dat kan ik me niet veroorloven,

hoe leuk zou dat zijn; ah joh, neem maar mee, geniet ervan :-)

Dus ik probeer het redelijk te doen, 20% van het bedarg

is natuurlijk al BTW, dan heb je nog de materialen,

inkoop en een heel klein beetje tijd, aan die akelig 

hoge verzendkosten kan ik helemaal niets doen.

Maar een echte koopvrouw zal ik nooit worden, of 

zoals mijn zoon ooit zei toen hij klein was en met mij 

op een rommelmarkt stond en zelf iets verkocht;

ik ben een echte zakelaar, hij bedoelde natuurlijk

zakenman, maar het is zo'n leuk woord dat wij het

nog steeds gebruiken.

Ik wens je een fijne dag, ik ga een paar dagen

zakelaar spelen ;-)

-X-

Mijmeren

Nu dacht ik echt dat ik alle tijd had toen ik de webwinkel

dicht deed een week of 3 geleden, zo'n soort gevoel

alsof ik grote vakantie kreeg toen ik nog op de 

lagere school zat, weet je nog hoe dat voelde?

Als het moment eindelijk daar was dat je de school uit

wandelde of waarschijnlijker huppelde (haha, dat 

kan ik denk ik helemaal niet meer)

Je dacht dat je er nooit meer heen hoefde, een eindeloze

lege tijd strekte zich voor je uit, waarin je

mocht doen waar waar je zin in had, heerlijk..

Van  de week zat ik daar over te mijmeren, zo'n mooi

woord over dat gevoel van vrijheid en vervolgens mijmerde

ik over het woord mijmeren, wat zoveel betekent als;

nadenken, bezinnen, reflecteren, overpeinzen, bespiegelen..

Daarop maakte ik de mijmerkaartjes, een kaartje wat je

boven je bureau of waar dan ook kan hangen en als je 

er naar kijkt zie je meteen het beeld voor je, tenminste ik wel.

Ik liet ze aan P. zien en bij hem werkt het niet, hij ziet

nooit dingen voor zich, hij vraagt zich af, als ik een kaartje

laat zien met strand; welk strand, is het zomer, winter,

is het in Domburg of ergens anders, kan ik mijn auto 

daar makkelijk parkeren, haha, dat soort dingen..

Ik zie het meteen voor me, precies zoals ik het het liefste

heb, daarom maakte ik er ook geen tekeningen bij

maar enkel wat kleuren zodat een ieder zijn eigen beeld

erbij kan bedenken, dat is het idee van de kaartjes.

Ik heb een paar setjes in de webwinkel, het was weer veel

meer werk dan ik dacht :-) en ook heb is er de mogelijkheid

om kaartjes te kopen met je eigen 'mijmerwoorden' 

ik maak de kaartjes dan als het waren op maat.

Om het einde van mijn grote vakantie (die zo voorbij was)

en de heropening van mijn part-time-pop-up shop te

vieren geef ik 4 mijmerkaartjes op maat weg.

Laat mij 4 woorden weten waar je op weg mijmert

en misschien maak ik de jouwe wel, ik zie 

uit naar je reactie, dank je wel

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-

Knutselen

Met het paasweekend voor de deur, wat voor mij 

persoonlijk niet zoveel betekenis heeft, dacht ik dat

een paar zelfmakertjes misschien wel leuk zou zijn.

Ze zijn werkelijk te simpel hoor, ik vond ze beide in

oude knutselboekjes voor kinderen, maar dat maakt 

ze misschien juist wel fijn, het hele knutsel-gebeuren

is voor de lol, niet om eens flink gespannen van te 

worden omdat het allemaal te lastig is, denk je niet?

Dus ik maakte van wat restjes wol een pompom

en van papier een hangertje, eigenlijk waren die 

van een soort plat riet, maar omdat ik dat niet

voorhanden had, maakte ik er eentje van papier.

Mocht je er ook eentje willen maken,

zo doe je het:

Oh ja, je kan natuurlijk ook lijm gebruiken in plaats

van tape, dat is een iets preciezer werkje.

Hoe dan ook, ik wens je hele fijne dagen en zoals

zo mooi gezegd wordt; Vrolijk Pasen

-X-

Herstart

Nu had ik eigenlijk gewoon willen bloggen, maar toen

ik helemaal klaar zat en de computer aan, kreeg ik een

melding dat mijn draadloze toetsenbord niet verbonden was..

Eerst zit ik dan een beetje wazig naar die mededeling te

kijken, dan denk ik ik moet Iets doen, wat dan ook..

Dus ik herstartte de computer, ik leer de van mijn zoon

dat je altijd moet herstarten bij problemen, oh ik wou dat 

ik zelf die functie ook had, gewoon herstarten..

Maar ook dat hielp niet, uiteindelijk verving ik de batterijen,

en dat werkte, als ze dat nou op het scherm zetten..

Toen was het blogmoment voorbij, niet dat dat erg was

want ik zit in mijn inpakweek en veel meer dan dat 

gebeurt er eigenlijk niet hier, de webshop is overigens 

nog tot zondag open (ik twijfel nu al weer aan de 

haalbaarheid van het hele plan)

Om dit bericht nog enige inhoud te geven wil ik als

tip nog meegeven het boek van Ruby Wax; Tem je brein,

een bijzonder leuk, persoonlijk en grappig boek 

over mindfulness en het eeuwig babbelen van je hoofd.

Als Netflix tip zou ik zeggen; Marseille, de verwikkelingen

over een Franse burgemeester van die stad en Top of the 

lake, een ingetogen menselijke misdaadserie die speelt

in Nieuw Zeeland en Australië, prachtig.

Ik wens je een heel goed weekend

-X-

Hoera-vlaggen

En nee hoor, ik ben niet jarig, dat was ik in Wenen,

waar ik overigens wel deze prachtige houten vlaggetjes

fotografeerde die mijn zoon Daan maakte.

Het was een idee van hem en zijn vriendin Julia, ze 

bedachten het toen ze een keer in de trein vanuit Amsterdam

naar Wenen zaten, samen met nog wat andere dingen 

maar die zijn wat lastiger in productie te nemen.

Het probleem met dingen die je zelf maakt is natuurlijk

altijd de tijd en het werk dat je er in steekt en 

wat je er dan uiteindelijk voor kunt vragen,
over het algemeen levert het weinig op.

Als proef maakte Daan deze vlaggen lijnen van hout,

zaagde ze, schuurde de zijkanten rond, beitste ze in 

de kleuren die ik mooi vond en lakte ze af.

In Wenen fotografeerde we ze samen bij hem in de 

woonkamer, oh zij wonen in zo'n prachtig appartement,

met hoge kamers en zie je die vloer, echt geweldig.

(mijn hele huis past in hun woonkamer, haha)

Toen ik naar huis ging nam ik alle vlaggetjes mee,

ik heb mijn koffer wel drie keer opnieuw moeten 

inpakken voordat het er allemaal in kon.

Thuis bewerkte ik de foto's en reeg alle lijnen aan 

elkaar, als je al die uren die er in zitten zou optellen..

Maar ik ben er blij mee, met deze fijne samenwerking

en ook al verkopen we nooit een vlaggenlijn dan nog 

was het allemaal zeer de moeite waard.

Soms vind ik het zo jammer dat hij zo ver weg woont,

dat we niet vaker dit soort leuke projecten samen kunnen doen.

Enfin, volgende week staan ze in de webshop, zoals

je wel begrijpt zijn ze niet goedkoop, maar wel

bijzonder en duurzaam, ze gaan jaren mee.

Zelf hou ik ook een vlaggenlijntje, die hang ik hier op

in de kamer, gewoon als een Hoera voor de fijne dingen.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Winkeltje

Vorige week ben ik begonnen met de voorbereiding

van de heropening van mijn winkeltje, eigenlijk vind ik wel

fijn dat het even dicht is, nu kan ik op mijn gemakje

de bezem (het bezempje :-) er eens door heen halen.

Ik telde de voorraad (haha, net echt) en ik rekende eens uit 

wat ik er eigenlijk mee verdiende, dat was, als je alle kosten

er af trekt teleurstellend weinig, zeker gezien het feit

dat ik vanochtend mijn belasting papieren moet invullen.

Dingen die er al veel te lang in stonden en toch niet 

meer verkocht worden haalde ik er uit, zo deed ik alle wantjes

in een doos tot aan de herfst en corrigeerde ik kleine foutjes.

Ook fotografeerde ik  nieuwe dingen die ik vond, zoals

de geweldige tas uit Wenen, wat vaasjes, mandjes en boeken.

Ondertussen haakte ik nieuwe slingers, vouwde ik vogels

die ik per setje wil aanbieden en breide ik een kussen,

maar dat heb ik al weggegeven (dat is toch het fijnste)

Ik sorteerde postzegels, oh ik heb zulke mooi gevonden.

Ik dacht na of het wel de moeite waard was om het 

winkeltje open te houden en uiteindelijk besloot ik dat

toch te doen, ondanks de minimale opbrengsten.

Ik heb er gewoon plezier in, in het maken van dingen,

in het inpakken en er iets extra's bij te doen, ik vind het idee

 fijn dat mensen verrast zijn door het pakje wat ze krijgen.

Ook las ik alle berichten in het gastenboek, dat was 

hartverwarmend, zulke lieve blije berichten en ik besloot

dat het winkeltje open blijft zolang de balans voor mij

over het algemeen positief blijft en dat is zo op het moment.

Dus deze week werk ik er nog even aan (na de belasting 

dingen invullen, ohoh daar zie ik altijd zo tegen op)

en dan knip ik (bij het gebrek aan een prinses of een ander

belangrijk iemand) het virtuele lint voor de deur weer open;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

En weer terug

Dus ik ging naar Wenen en ik kwam weer terug, de dag

van vertrek was een lange dag, het vliegtuig vertrok pas om

8 uur in de avond, ik heb liever dat ik wakker word en meteen

 moet vertrekken, dan heb ik geen tijd om erover na te denken..

Nu bedacht ik me ineens dat ik nog steeds mijn oude paspoort

niet had ingeleverd, het was nog geldig toen ik het nieuwe 

ophaalde en ik zag ineens voor me dat ik het moest laten zien

en dat ik er dan twee had, dus ik moest het inleveren..

De wachttijden hier zijn eindeloos, minstens 2 uur, maar het

is me gelukt (geduld en gewoon doorademen)

De rest van de dag rommelde ik wat met mijn koffer, deed wat

mindfullnes oefeningen en visualiseerde mijzelf fluitend

(oh, als ik toch echt kon fluiten) bij de douane en 

daarna lopend naar de gate, die ik zo zou vinden..

Je zou denken dat ik er ondertussen niet meer gespannen

van word, van dat reizen, ik ging al 5 keer alleen naar Wenen,

dat zijn 10 vluchten maar blijkbaar moet ik steeds weer

door de hele zelfde riedel heen, alles ging overigens prima.

Dat weet ik natuurlijk van te voren ook wel, maar toch..

ben ik altijd opgelucht als ik in Wenen mijn zoon Daan

zie staan bij het hekje, als ik uit de deur kom met mijn koffer

net zoiets als bij dat tv programma Hello Goodbye :-)

Natuurlijk had ik een fantastische week, ik zal er nog

wel wat over vertellen de komende tijd, hoewel ik niet

echt veel foto's nam, de foto hierboven is genomen door Daan

(het was daar ongelofelijk koud, zoiets als min 8 )

Enfin, ik ging naar Wenen en ik ga gauw weer terug.

Ik wens je een fijne dag

-X-