woensdag 27 februari 2019

Lezen


Elke avond voor dat ik ga slapen lees ik nog een uurtje,
dat doe ik al sinds ik een kind ben en ik verheug me 
altijd erg op mijn uurtje met boek.
Ik maakte een foto van een stapeltje wat ik nog niet las,
op Herman Hesse en Goethe na, want ik
 leen vaak boeken van de bibliotheek (de bieb :-)
en soms koop ik ze tweedehands maar die geef ik meestal
weer weg als ze uit zijn (ik kan niet alles bewaren)
Er zijn boeken die meer indruk maken dan andere,
zo las ik laatst Grijze zielen van Philippe Claudel,
al een wat ouder boek en heel bekend maar het was aan 
mijn aandacht ontsnapt op de een of andere manier.
Ooh, wat een mooi boek, bedachtzaam en rustig,
er stonden zulke prachtige zinnen in, dat ik ze regelmatig
herlas, sommige mensen lijken te kunnen toveren
met woorden en je echt te raken.
Een ander boek wat ik las was Laat me niet vallen
van Willy Vlautin, over een jonge man die een 
carrière als profbokser ambieert en van huis vertrekt.
Ik heb helemaal niets met boksen maar dit boek 
vond ik echt hartverscheurend, echt prachtig..

Ik had er nog een paar op mijn briefje staan, maar
het bericht wordt veel te lang, binnenkort wat meer.
Ik wens je een fijne dag, geniet van deze mooie dag,
hoewel 19 graden in Februari...hmmm..

-X-

maandag 25 februari 2019

Taartjes-weekend


Nu vroeg er iemand of ik wel appeltaart ging eten,
ah ja, ik ben dol op appeltaart maar ik at allerlei taartjes
dit weekend maar geen appeltaart..
Op zaterdagochtend bracht P. een mocca gebakje mee 
van de bakker, moccataart is echt iets van mijn jeugd,
een verjaardag is niet gevierd zonder zo'n taartje.
Dat was het eerste taartje, later op de dag kwam 
Fem, mijn vriendin uit Zeeland speciaal voor mijn 
verjaardag en zij bracht een zelfgebakken taart mee.
Ik weet niet precies wat erin zat, iets met sinaasappel
en het was heerlijk, maar vooral dat zij er was, eigenlijk..
Op zondag gingen wij naar een high tea voor de 
verjaardag van mijn buurvrouw en schoonzus en daar
at ik nog een mocca dingetje, een soort bakje van 
koek met een mocca bergje er op, ohoh..
Het was een heus taartjesweekend en ik was gewoon
een beetje bibberig van al die suiker, ik eet bijna
nooit zoete dingen, maar ach, je bent maar één keer
per jaar jarig en ik had een een fijn zoet weekend.
(en het weer, onwaarschijnlijk toch?)

De rest van de week ga ik op water en brood, haha
en ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 22 februari 2019

Tot zover..


Deze plastic fles met gezegend water, tenminste dat 
vermoed ik, staat hier in mijn vensterbank, ik vond hem
bij een verkoop in een kerk.
Vanochtend dacht ik er over wat ik vandaag zou zeggen
en omdat ik van het weekend jarig ben leek me dit een
mooi beeld daarbij, het zijn tenslotte van die dagen dat je
gedachten gaan naar wat is en wat gaat komen..
Zo'n dag dat je over je zegeningen nadenkt maar ook aan 
wat nooit gekomen is en waarschijnlijk ook nooit zal komen.
Ik ben natuurlijk al best wel oud, hoewel, het is ook
maar hoe je het bekijkt, als ik nu dood zou gaan zou men
waarschijnlijk zeggen; ze was nog veel te jong..
Dat is het gekke, bijna iedereen wil graag oud worden
maar het niet zijn, ik sta er blanco in, hoewel ik me over
vele dingen zorgen maak is dit iets waar ik geen invloed
op heb, de dagen verstrijken of je nu wilt of niet..
Soms voel ik het gewicht van al die jaren, vooral van de 
dingen met verstrekkende gevolgen, beslissingen die
ik ooit in goed vertrouwen nam maar die de loop der
dingen een onaangename draai gaven en die nog steeds
voelbaar zijn en niet alleen voor mij..
Natuurlijk is er soms ook ineens een lichtheid, een
gevoel van het is goed zo, en dan denk ik aan de uitspraak 
Eckhart Tolle; nothing ever happens in the past.
Wat ik wel jammer vind is dat ik altijd overal zo 
bang of beter misschien, schrikachtig van ben geweest,
maar ik kan dat nu beter accepteren, zoals ze zo
mooi zeggen; het is de aard van het beestje :-)

Kortom genoeg om over te mijmeren in zo'n weekend,
het mooiste wat ik er uiteindelijk over kan zeggen,
zijn niet mijn woorden maar die van Mankell in één
van de Wallander boeken; Tot zover zijn we gekomen,
en zegt eigenlijk alles.

Ik wens je een mooi weekend
-X-

woensdag 20 februari 2019

Van lapje naar kussen


Laatst schreef ik al eens iets over de kussens die ik 
maakte, echt zo'n fijn werk, gewoon maar breien,
de ene streep na de andere, het lijkt ook zo snel 
te gaan, elke keer een andere kleur.
Nu vroeg iemand mij hoe ik de kussens zo netjes
(dank je voor het compliment :-) aan elkaar naaide.
Oh haha, daar heb je veel geduld en toewijding voor
nodig, dat in de eerste plaats eigenlijk.
Ik hou van breien maar het in elkaar zetten, daar 
moet ik me echt toe zetten, liever zet ik meteen een
ander breiwerk op, maar aan al die lapjes heb je niets
dus soms is het gewoon; Hup en doen..


Er zijn verschillende manieren om een breiwerk aan 
elkaar te zetten maar dit werkt voor mij het beste
hoewel het een heel precies werkje is.
Wat je doet is dat je een rij uitkiest, meestal neem ik
de tweede of de derde rij aan de zijkant van het werk,
je krijgt dan wel een naad aan de binnenkant.
(maar dar zie je natuurlijk niets van, haha)
Met je naald neem je steeds het steekje tussen de 
twee Vtjes van de rij op, eerst aan de ene kant,
dan aan de andere, doe dit ongeveer 3 keer en 
trek dan de draad voorzichtig aan.
Als je de draad meteen aantrekt dan heb je kans dat 
je de naald in een andere rij steekt en dan wordt
het toch nog scheef (en dat wil je niet :-)


Zo krijg je een min of meer onzichtbare naad aan
de buitenkant, oh ja, voor je begint te naaien is
het een goed idee om eerst het breiwerk aan elkaar
te spelden, zodat je goed uitkomt.
Ik heb al verschillende keren alles uit moeten halen
omdat het werk scheef trok omdat ik geen zin had 
om het eerst te spelden, zoals ik al zei, ik ben wat
ongeduldig als het om breiwerken in elkaar zetten gaat.

Ik wens je een fijne dag
-X-

dinsdag 19 februari 2019

Zonnetje


Wat een onwaarschijnlijk weer, deze dagen, het was
weer eens een warmterecord maar daar kijken we 
niet meer van op, ik weet ook niet of we daar nu zo 
blij mee moeten zijn, eigenlijk niet denk ik...
Aan de andere kant kan je niet anders dan het nemen
zoals het komt en is het heerlijk..
Het parkje aan het einde van de straat, ook wel het 
konijnenbosje genoemd, geen idee waar die naam 
vandaan komt ik heb er nog nooit een konijntje gezien,
staat vol met crocussen, zomaar ineens..
Als je heel stil bent hoor je ze zachtjes zoemen van 
tevredenheid, de blaadjes opengevouwen 
om al het zonlicht op te vangen..


Om zelf wat van dat zonlicht op te vangen ga ik 
regelmatig even naar buiten, we hadden zelfs ons 
eerste mini picknick langs het water.
De rozijnenbroodjes kochten we voor het Franse gevoel
en het kaasbroodje was voor mij, omdat ik gulzig was;-)
Even de stad uit, de stilte in, daar kan ik zo van 
genieten, de stilte, hier in de stad vind je dat nooit..
Kortom, passend bij de tijd van het jaar of niet,
ik knap er wel van op, van het zonnetje..

Ik wens je een fijne dag
-X-

donderdag 14 februari 2019

Over het kastje tegen de muur


Jaren geleden kreeg ik dit kastje van mijn lieve vriendin
Fem, die ik ook al weer jaren ken, we kwamen elkaar
ooit tegen op een rommelmarkt in Middelburg.
Ze vond het echt een kastje voor mij en dat vind ik 
nu ook, ik vind het echt een geweldig kastje.
Het stond een hele tijd onder mijn bureau, het kon er niet
op staan omdat het niet tegen de muur kon staan
(van het kastje naar/tegen de muur, haha)
Nu heb ik mijn bureau, of eigenlijk is het gewoon een
tafel, gedraaid zodat ik naar buiten kan kijken en zo
kan het daar perfect staan en kan ik al mijn kleine 
rommeltjes er in leggen (ik ben dol op kleine rommeltjes)


Ook de familie Little is zeer verheugd over hun plekje
op de kast, ze lagen al een tijdje in een la omdat ik nergens 
een goed randje voor ze had om te zitten.
Ze zaten een tijdje in het keukenraam maar daar vielen
ze steeds af, zo de schaal met uien en tomaten in.
Het is gezellig hoor, die familie daar, maar ze kwetteren
de hele dag over van alles en nog wat en bemoeien
zich overal mee, ik hoef dan alleen het woord laatje
te zeggen en dan zijn ze weer een tijdje stil;-))

Kortom, ik ben blij dat het kastje weer tegen de muur
staat, het kastje wat ik kreeg van Fem.

Ik wens je een stralende dag, wat heerlijk toch 
dat lenteachtige weer, vind je niet?
-X-

dinsdag 12 februari 2019

Onverwachte vriendelijkheid


Afgelopen zaterdag fietste ik naar de bibliotheek, er stond
een stormachtige wind, maar dat vind ik juist lekker.
(wij noemen dat een Zeeuws windje:-)
Voor de bibliotheek die langs het water ligt waaide het zo
hard dat de mutsen in het rondvlogen en alle fietsen waren
als dominostenen omgevallen, omdat mijn fiets al aan alle
kanten rammelt wilde ik hem niet laten vallen en legde ik
hem naast alle andere alvast op de grond neer.
Toen ik terug kwam lag hij er niet meer, mijn eerste gedachte
was dat hij gestolen was, dus ik keek nog eens rond,
daar stond hij tegen een boom, ah wat aardig, iemand
dacht dat mijn fiets was gevallen en zette hem rechtop.
Ooh dat vind ik zo fijn, van die onverwachte vriendelijkheid,
daar maakt mijn hart gewoon een sprongetje van.
Net zoals van de vrouw op de markt waar ik narcissen
kocht en mij een bosje cadeau deed, een buschauffeur 
die stopte, met zijn lichten knipperde en gebaarde dat ik
over kon steken, een onbekende die een praatje maakt.
Als iedereen nu eens zo voorkomend zou zijn, 
wat een verschil zou dat toch maken...

Oh ja, de krakkemikkige engel kocht ik op de
rommelmarkt van een wel een bijzonder onbeleefde,
humeurige mevrouw, haha, zo zijn we weer in evenwicht;-)

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 11 februari 2019

Wat is er nu


En ah, ja , daar zijn ze dan toch de eerste tekenen van 
de lente, niet eentje maar ik zag een heel veld
hier ergens in een plantsoen, terwijl ik in de stromende 
regen met de boodschappen naar huis fietste.
Toch stopte ik even om er naar te kijken, het tot me 
te nemen en er een foto van te maken..
Even stil staan bij de kleine lichtpuntjes die er natuurlijk
elke dag zijn maar waar je zo aan voorbij zou kunnen 
gaan met grijzige gedachten en zorgen (voornamelijk
over dingen waar je helemaal geen invloed op hebt)
Gewoon stop tegen jezelf zeggen en terug naar de
basis en zien wat er op dit moment is zoals ik leerde
bij de mindfulness cursus, klinkt zo makkelijk maar 
oh oh wat moeilijk is dat soms...
Wat mij daarmee overigens heel erg kan helpen zijn de 
korte oefeningen van Edel Maex op You Tube.
Je hoeft echt niet een hele cursus te hebben gedaan 
om zo'n oefening te doen, gewoon gaan liggen en
luisteren (ooh die stem, heerlijk) en te de instructies
opvolgen, ik voel me altijd stukken beter daarna.
(maar een veldje sneeuwklokjes werken even goed :-)

Ik wens je een fijne maandag
-X-

donderdag 7 februari 2019

Grijzig


Ah ja, het is nogal stil hier, er gebeurt ook niet
zoveel, je mag wel zeggen dat ik me in de 
spreekwoordelijke lappenmand bevind..
(die er voor mij niet zo feestelijk uit ziet als
de stapel lapjes op de foto)
Grieperig, met wat koorts en een bonzend hoofd,
en een soort van algemene droefheid over de dingen
die ik inmiddels wel herken van mezelf in dit jaargetijde.
Ik weet ook wel dat het weer over gaat en dan
vergeet ik weer hoe het voelde, daar in de lappenmand.
Maar nu voelt alles grijzig en kan ik me maar 
moeilijk motiveren voor wat dan ook omdat 
het mij allemaal nogal zinloos voorkomt..
Dus ik wacht geduldig op de lichtere dagen, op het
moment dat ik mezelf weer herpakt heb en alle 
vrolijke kleuren van de lappenmand weer zie
voor wat ze werkelijk zijn.

In de tussentijd zal ik een beetje lala-bloggen,
gewoon als ik iets gezelligs heb te zeggen want 
het lijkt me niet de bedoeling dat ik iedereen
meeneem in mijn gesomber :-)

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 4 februari 2019

Babymutsje


Nu zit ik natuurlijk helemaal in het maken van de 
babydingetjes en ik begrijp dat lang niet iedereen 
iets heeft aan dit patroontje, maar ik kreeg het verzoek
om een beschrijving te maken van dit mutsje wat ik 
laatst maakte en op Instagram liet zien.
Omdat ik het leuk vind om af en toe een verzoek te
honoreren (dat geeft richting aan mijn blogleven, oh haha)
Even tussendoor, ik vond een sneeuwklokje in het park,
een voorbode van de lente, het lag daar geknakt in het
gras, dat vond ik zo zielig dat ik het meenam :-)


Maar goed, het mutsje, ik verzon het zomaar zelf en het 
is nog niet getest op een babyhoofdje, dus ik hoop maar
dat het goed is, ik heb wel uitgebreid de afmetingen 
van babymutsjes bestudeerd, dus ik denk het wel.
Eigenlijk brei je gewoon een lapje van 16 bij 34 cm,
dat vouw je dubbel en je naait de rand aan de achterkant
dicht, vanwege dat naadje misschien minder geschikt
voor pasgeborenen, maar meer voor kinderen van een
paar maanden oud, ik ging uit van de maten voor een
kindje van 3 tot 6 maanden, ongeveer.
Dus; zet 32 steken op met naalden 4,5 (maak altijd
een proeflapje, zeker als je dunnere of dikkere naalden
gebruikt) brei de eerste rij met rechte steken.
De tweede rij is averecht, behalve de laatste 7 steken,
die brei je recht, zo krijg je de ribbel rand.
Herhaal dit tot je 32 cm hebt.

Dan vouw je het lapje dubbel en naai je de achternaad
dicht, werk de draadjes netjes weg.
Ik haakte er een klein randje aan dat deed ik door steeds
1 vaste in de rand van het breiwerk te haken, dan 1 losse
en dan weer een vaste, zo krijg je kleine gaatjes waar je
later de gehaakte draad of een lint doorheen kan rijgen.
De draad die ik haakte is 60 cm lang, zo kan je er een
strikje mee maken.
Je kan natuurlijk ook het hele mutsje in ribbels breien,
of een andere steek, net wat je leuk vindt.

Supersimpel eigenlijk allemaal, enfin, veel plezier met
het maken, mocht je er zin in hebben, of niet
dat kan natuurlijk ook, hoe dan ook, ik wens je 
een fijne dag
-X-

vrijdag 1 februari 2019

Pom pom pom



Omdat ik op het moment helemaal in de baby- dasjes
en mutsjes maken fase zit, maak ik ook regelmatig wat
pompons om daar aan te naaien.
Nu heb ik het altijd geleerd om het met twee ronde 
kartonnetjes te doen waar je dan de wol omheen wind.
Vervolgens knip je dat dan open, je kent het waarschijnlijk
wel, misschien zelfs nog wel van de handwerklessen
op de lagere school (ik althans wel :-)
Eigenlijk deed ik het allang niet meer zo, ik wond de
wol gewoon om mijn vingers, maar dat is nogal een
slordige methode, en bovendien is het op die manier
lastig om verschillende formaten pompons te maken.
Dus ik maakte deze van karton, ik plakte er voor de
gezelligheid wat leuk papier op.
Wil je ze ook maken gebruik dan echt heel stevig karton,
anders klappen ze dubbel en breekt het karton.
 Maar het werkt echt heel goed, al zeg ik het zelf, haha.


Als je echt dikke pluizige pompons wil hebben moet 
je de draad er wel heel vaak om heen wikkelen, wel
een keer of 40, zeker als je wat dunnere wol gebruikt.
Dan neem je een lange draad wikkelt dat stevig om de 
wol heen en (zie de bovenste foto met de roze wol)
en trek je de draad heel strak aan en maak een knoop.
Daarna ga je de wol bijknippen, hoe netter je dat 
doet hoe mooier hij er uitziet.
Laat de lange draad eraan hangen, wel even oppassen,
ik knipte hem al een paar keer per ongeluk af, zo kan je
de pompon makkelijk ergens aan vast naaien.

Veel plezier ermee, ik wens je een fijn weekend
-X-