Onverwachte vriendelijkheid

Afgelopen zaterdag fietste ik naar de bibliotheek, er stond

een stormachtige wind, maar dat vind ik juist lekker.

(wij noemen dat een Zeeuws windje:-)

Voor de bibliotheek die langs het water ligt waaide het zo

hard dat de mutsen in het rondvlogen en alle fietsen waren

als dominostenen omgevallen, omdat mijn fiets al aan alle

kanten rammelt wilde ik hem niet laten vallen en legde ik

hem naast alle andere alvast op de grond neer.

Toen ik terug kwam lag hij er niet meer, mijn eerste gedachte

was dat hij gestolen was, dus ik keek nog eens rond,

daar stond hij tegen een boom, ah wat aardig, iemand

dacht dat mijn fiets was gevallen en zette hem rechtop.

Ooh dat vind ik zo fijn, van die onverwachte vriendelijkheid,

daar maakt mijn hart gewoon een sprongetje van.

Net zoals van de vrouw op de markt waar ik narcissen

kocht en mij een bosje cadeau deed, een buschauffeur 

die stopte, met zijn lichten knipperde en gebaarde dat ik

over kon steken, een onbekende die een praatje maakt.

Als iedereen nu eens zo voorkomend zou zijn, 

wat een verschil zou dat toch maken...

Oh ja, de krakkemikkige engel kocht ik op de

rommelmarkt van een wel een bijzonder onbeleefde,

humeurige mevrouw, haha, zo zijn we weer in evenwicht;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-