maandag 20 juli 2020

Zomervakantie


Ik ben even grote vakantie aan het spelen, gewoon hier
in en rondom het huis, met een breiwerkje, een glaasje 
limonade en wat mijmeringen in de tuin.
De komende weken zal ik een beetje lala bloggen wat 
zoveel wil zeggen dat ik een bericht zal plaatsen als de
wind een verhaal mee brengt wat ik zou kunnen vertellen..

Ik wens je hele mooie dagen
-X-

dinsdag 14 juli 2020

Kotje


Weet je nog vroeger, op de lagere school, als de zomer
vakantie begon, wat een fantastisch gevoel was dat..
Ik heb het al jaren niet meer, het gevoel van de
zomervakantie, dat komt misschien omdat alles zijn 
gangetje gaat, haha, maar ik verlang er wel eens naar.
Als de laatste dag op school dan was aangebroken en er 
niet veel bijzonders werd gedaan, het was gewoon wachten
tot de bel ging en dat je dan naar buiten kon rennen,
met een zeker gevoel van euforie, in de overtuiging
dat je nooit meer terug hoefde te komen..


Want zes weken was zo lang, dat het net zo goed voor 
eeuwig zou kunnen zijn, een eindeloze zee van leegte,
waar je niets zou hoeven strekte zich voor je uit.
Wij gingen nooit op vakantie, daar was niet genoeg geld
voor, ik ging pas op mijn twaalfde voor het eerst een paar
dagen naar Parijs, maar dat gaf helemaal niet want wij 
hadden iets veel beters, namelijk een kotje op het strand.
(eigenlijk heet het denk ik een strandhuisje, maar in
Zeeland noemden we dat zo :-)
We mochten aan het begin van de vakantie een plastic
luchtbedje en een Donald Duck pocket kopen, met zijn 
drieën dan hè, ik deelde dat met mijn broer en zus.
Geweldig moment was dat, de vakantie was begonnen.


Elke dag fietsten wij door de weilanden naar het strand,
zetten onze fietsen neer, wandelden wij over de lange
overgang door de duinen, liepen nog een end over het
strand naar het kotje, klapten de ligstoelen uit, je weet wel
die van canvas met hout waarvan je in het begin nooit snapt
hoe het nu precies zit en dan huppelden we de zee in..
We mochten elke dag een raketje, zo'n waterijsje, kopen in
de strandtent, wat bijzonder was want normaal kregen we
alleen op zaterdagavond iets lekkers, ooh die raketjes..
En zo dobberden wij de zomer door, dag in dag uit, ook 
bij slecht weer, want het was zonde om het kotje niet te 
gebruiken, het was al duur genoeg zei mijn moeder.

Uiteindelijk gebeurde het ongelofelijk toch, het kotje 
moest worden aangeveegd, de sleutel ingeleverd,
het lekke luchtbedje in de prullenbak en het 
zand moest uit de Donald Duck pocket
worden geschud, de zomervakantie was voorbij..
Ik kon het me niet voorstellen maar het was echt zo,
we moesten weer naar school, een jaar lang, maar het
had net zo goed voor eeuwig kunnen zijn..

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 10 juli 2020

Gangetje


Soms, of misschien moet ik zeggen, gebeurt er niet zo
veel, de dagen zijn een beetje hetzelfde, met geen 
bijzondere hoogte-of dieptepunten, het leven gaat 
gewoon zijn gangetje en misschien is dat wel het
meest wenselijke scenario..
Ik drink koffie in de tuin, maak ommetjes door de regen,
doe boodschappen, nog steeds zo min mogelijk, de 
anderhalve meter regel lijkt al een tijd niet meer in zwang,
hier in Amsterdam en ik wordt er toch wat nerveus van..
(helemaal van die mensen die tsss, naar je sissen als je
een stukje opzij gaat of zelfs commentaar leveren, ik zeg
nooit iets terug, ze vinden maar wat ze vinden)
Voorts, veeg ik het huisje aan, ruim eens een laatje op,
verheug me op de dagelijkse filmpjes van Timo en ik
brei, zolang als het me lukt met mijn zere vinger.
Ja, die vinger, de conclusie is eigenlijk dat hij scheef is 
gegroeid door het letsel na de val, het is lastig te zeggen
wat er aan de hand was (:-) omdat het al zo'n tijd geleden
is, dus nu is het rekken, strekken en duwen (door de 
fysiotherapeut) in de hoop dat hij weer recht wordt..

Oh ja, ik loop ook veel te dralen, besluiteloos en ik doe
elke dag nog wat yoga en mindfullnes oefeningen.
Eigenlijk ben ik een beetje als het poppetje op de foto,
precies die blik en enigszins geamuseerd over mezelf
(maar zeker niet de hele tijd) 

Haha, ondanks dat er eigenlijk niet veel gebeurd,
is daar nog best veel over te zeggen.

Ik wens je een fijn weekend
-X-

woensdag 8 juli 2020

40A


De eerste keer dat ik bus 40A nam in Wenen, of ik kan 
beter zeggen, zou moeten nemen kon ik hem niet vinden.
Ondanks de duidelijke aanwijzingen van mijn zoon Daan;
'stap uit op dit metrostation, let op de borden waarop staat
40A Hohenstaufergasse die kant op, liep ik zo hup de 
verkeerde kant op en zag ik nergens een bord (ze hangen 
echt levensgroot op het perron, echt waar, haha)
Ik kwam op een groot plein terecht en ik vroeg het aan 
verschillende mensen maar dat mocht niet baten, mijn Duits
is ietwat armzalig en misschien begreep ik het gewoon niet.
Uiteindelijk moest ik mijn zoon bellen om wat nieuwe 
aanwijzingen te vragen en het bleek dat ik in cirkels
om het desbetreffende straatje heen liep, ohoh..


De 40A, rijdt door de straat heen waar mijn zoon met zijn 
vriendin en hun zoon Timo wonen, het is tevens het eindpunt
van de route zodat ik niet bij de verkeerde halte uit kon 
stappen en zo vond ik toch hun huis nog..
Later nam ik de bus vele malen en kon ik niet begrijpen 
wat ik er nu zo ingewikkeld aan vond om hem te vinden, 
maar de dingen die je al weet zijn niet zo moeilijk, toch?
Mijn kleinzoon Timo is dol op de bus, als hij in de tuin speelt
en hij hoort hem (hij komt een paar keer per uur langs) dan 
hoort hij hem aankomen en het liefst kijkt hij dan door het hek.
De bus noemt hij Bam, wat een prachtige naam is voor een 
bus, en is elke dag een groot plezier voor hem.


Regelmatig lopen zijn ouders even met hem naar de bus,
die vlakbij om de hoek altijd een paar minuten staat te 
wachten op de passagiers die naar het centrum willen.
Omdat Timo zelf kan lopen en dat ook graag wil, is dat 
een heus uitstapje omdat, zoals mijn zoon zei; ze vorderen
met ongeveer 30 meter per uur, oh, haha, kinderen zien in 
alles wel iets bijzonders en er is altijd een reden om even stil
te staan en het te bewonderen (zouden wij ook moeten doen)
Vaak mag hij even in de bus kijken en laatst reed een 
aardige chauffeur de bus zelfs een paar meter vooruit 
terwijl Timo voorin mocht zitten.

Dus ik maakte een bus voor Timo, ik heb geen idee of hij 
het als een bus zal herkennen, maar ik had plezier in het 
breien van de knuffelbus, en terwijl ik hem maakte reed ik 
in gedachten door de straten van Wenen, in de 40A, van het 
beginpunt, wat ik nu weet te vinden, helemaal naar het
eindpunt, waar Timo met zijn vader dan op mij 
stonden te wachten..

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 6 juli 2020

Nu


Bij één van de mindfull meditaties die ik dagelijks doe 
wordt de vraag gesteld; hoe lang leeft een mens eigenlijk,
je zou kunnen zeggen; zoveel jaar, maar ook 1 moment en
dat is Nu, dat is een bijzondere kijk op de dingen, maar er 
zit ook wel wat in, dingen gebeuren steeds maar op 1 moment.
Daar dacht ik aan toen ik vanochtend koffie dronk in de tuin
terwijl dit mijn uitzicht was, zoals inmiddels wel bekend is het
niet mijn tuin, maar ik heb wel een stoeltje achter het huis
waar ik kan zitten als ik daar zin in heb.
Ik luisterde naar het ruisen van de wind in de grote beuk, het
overstemde het geluid van de grote weg, ik keek naar het
onwaarschijnlijke groen van de tuin en liet mijn gedachten
maar een beetje door mijn hoofd dwarrelen, zonder een 
enkel gedachte vast te houden of op in te gaan.
Ik vroeg me af of ik de was buiten kon zetten, of zou het
gaan regenen, waarom de dagen steeds zo hetzelfde leken,
alsof ik constant ronddraai in de zelfde trage cirkel, waarom 
de kat van de buren niet kwam, zoals hij meestal doet..
Ik probeerde dat ene moment langer vast te houden, dat 
ging niet, elke keer is er weer een nieuwe gedachte, 
verandert er iets aan de dingen waarnaar je kijkt en je kan 
maar op één moment ademhalen en dat is nu, het is er en
het is weer weg, ik vond het een beetje verontrustend, maar
op hetzelfde moment eigenlijk  troostrijk..

Toen begon het te regenen, grote druppels op de stoep en 
ik dacht; geen was vandaag, maar wel een blogbericht
en op het moment dat jullie dit lezen, zijn alle nu-momenten
van deze ochtend een verhaal geworden en is er weer
een hele nieuwe Nu, mooi eigenlijk..

Ik wens je een fijne dag
-X-

donderdag 2 juli 2020

Dwalen


Wel, klinkt dat niet heerlijk, zomaar ergens heen wandelen
met je knapzak op je rug, zonder doel, gewoon alleen
maar de ene voet voor de andere en kijken wat je zoal
tegen komt, daar zou ik wel zin in hebben..
Nu ben ik bij benadering niet fit genoeg voor trektochten,
ik heb veel hoofdpijn en mijn vinger/hand speelt mij parten,
dus ik beperk mij tot ommetjes in de buurt hier in Noord.
Daarnaast lig ik elke dag een half uurtje op de bank, waar ik
mijn mindfulness oefeningen doe en vervolgens dwaal ik
in gedachten een tijdje door de bergen op een mooie lentedag,
over het strand op en onstuimige herfstdag of door de
knisperende sneeuw op een koude winterdag in het bos..

Ik wens je een goede dag met veel moois om je over te
verwonderen op je pad.
-X-