Spelden en naalden

Toen ik een jaar of zeven was, dat was zo ongeveer

in de middeleeuwen, kreeg ik een speldenkussen, 

dat zat in een doos met allerlei dingetjes die wij altijd 

kregen met de feestdagen van een oom en tante.

Ik kan me de oom en tante zelf niet herinneren maar

 de cadeautjes die ze altijd stuurden, wel.

Het waren altijd wat vreemde cadeautjes, alsof ze ze 

gewoon uit de kast pakten, niet speciaal voor kinderen

gekocht; een handdoek, een oud treintjes, gebreide sokken

en handwerkspullen, zoals het speldenkussen..

Ik vond het overigens geweldig van die echte volwassen 

cadeautjes dus ik was bijzonder in mijn nopjes (haha, 

wordt deze uitdrukking eigenlijk nog gebruikt? ) met 

mijn kussentje met spelden en naalden, ik heb het nog 

steeds, het staat hierboven op de foto.

Omdat het op de één of andere manier nogal hard is 

geworden, het is natuurlijk al stokoud en niet meer 

geschikt voor dikke naalden maakte ik een nieuwe.

Het is supersimpel mocht je er ook eentje willen maken,

want het is gewoon een dubbelgevouwen lapje.

Ik gebruikte de gerstenkorrel steek; 1 recht, 1 averecht

en dan in de volgende rij andersom, dat geeft een leuk

effect en je kan de naalden er makkelijk insteken.

De maten zijn bij benadering als je een iets dikkere of 

dunnere naald gebruikt wordt het breder of smaller.

Als je goed kijkt zie je dat ik in het midden een draad door 

het werkje heb geregen, dat maakt het makkelijker om 

het dubbel te vouwen, dan weet je waar dat moet :-)

Het oude speldenkussentje zal ik natuurlijk altijd blijven

gebruiken, ik ben er aan gehecht, maar voor de dikkere 

naalden is deze echt heel handig, hoewel ik even zo vaak

mijn naalden in de zijkant van de bank steek, oh oh, 

omdat het zo makkelijk is als ik bezig ben, ik zal 

proberen mijn leven te beteren en ze in plaats daarvan

in mijn nieuwe mapje te stoppen..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Oo, wat ben je groot geworden..

Afgelopen woensdag werd mijn kleinzoon Timo één jaar,

natuurlijk kon ik daar niet bij zijn, dat was jammer maar 

ik denk dat heel veel mensen op het moment wel iets

jammer vinden wat op dit moment niet kan, ik kon mij 

makkelijk over dat gevoel heenzetten, gelukkig..

Als ik daar wel geweest was had ik waarschijnlijk als een

echte oma gezegd, oooh wat ben je groot geworden en dan een 

klein traantje weggepinkt, ik denk dat ik mij in had kunnen 

houden om niet even een kneepje in zijn wang te doen, zoals

ik mij van vroeger herinner en wat ik nooit fijn vond :-)

Gelukkig is het heel makkelijk om foto's en filmpjes te 

versturen, ik wou bijna zeggen, tegenwoordig, maar dat klinkt

ook al weer of ik nog steeds stomverbaasd ben over de techniek

en eigenlijk niets begrijp van het digitale tijdperk, haha, 

(misschien is dat ook wel zo)

Maar ik krijg , zo ongeveer, dagelijkse updates dus ik krijg 

van alles wat mee; hoe Timo lekker aan het spelen is, de 

eerste stapjes achter een karretje op wielen, dat hij zo graag 

naar de bus kijkt die bij hen door de straat rijdt en dan wijst

en Bam roept en dat hij sinds een week of wat los kan lopen.

Deze foto werd genomen in de dierentuin van Wenen, waar

ze voor Timo's verjaardag naar toe gingen, hij vond met name

de vissen heel erg leuk en kijk toch eens naar die mollige 

beentjes en die schoentjes, hoe lief is dat..

Enfin, ik zou nog wel een tijdje door kunnen gaan, met 

hoe lief en fijn dit en dat, maar het spreekt voor zich dat 

ik alles zo ongeveer leuk vind aan Timo en dat ik bijzonder

geniet van het grootmoederschap, ook al is het op afstand.

(ik ga er gewoon vanuit dat een weer een keer moment 

komt dat ik gewoon weer die kant op kan, desnoods 

op de fiets, oh haha, zie je het voor je..)

Ik wens je een goed weekend

-X-

Breien

Ooh, heb je dat soms ook dat je wakker wordt en het

gevoel hebt dat je helemaal geen zin hebt in de dag die 

zich voor je uitstrekt, maar dan ook echt geen zin?

Ik weet wel dat als je bijvoorbeeld op Instagram kijkt dat

iedereen altijd Heel veel zin lijkt te hebben en vaak 

geheimzinnige boodschappen plaatsen met; wat ik nu toch

aan het doen ben, ik kan er helaas nog niets over zeggen..

En ik weet ook wel dat het helemaal niet zo gewenst is als

je zegt dat er niks spannends in het verschiet ligt of dat je 

even helemaal niet geniet van de dingen van de dag, dat je

alleen maar zin hebt om te gaan breien op de bank, maar ik 

zeg het toch, het kan toch niet zo zijn dat ik de enige ben?

De enige die soms gewoon helemaal nergens zin in heeft,

dat de gewoonheid van de dingen soms zwaar wegen, dat

de muren van het huisje wel eens op je afkomen, dat je 

maar een beetje aan het dralen bent en dat je nergens

toe komt al is er niet eens een echte reden, dat je wel wil

gaan stofzuigen maar de kamer ineens zo groot lijkt

(en dat wil at zeggen in mijn mini huisje :-)

Dat je er niet eens een antwoord op zou hebben als iemand

zou vragen; maar wat is er dan, je zou niet verder komen

dan; nou ja, gewoon..

Misschien ben ik wel de enige, dat zou best kunnen en dat 

is ook goed, want wat zou ik er aan kunnen doen en het 

zou bovendien betekenen dat iedereen blij is, altijd en

overal, dat is een prachtige gedachte, vindt je niet?

Ik wens je een fijne dag, 

ik hoop echt dat je er zin in hebt :-)

-X-

Falen

Toen ik laatst deze quote las, moest ik er wel een beetje

om glimlachen, en ik dacht aaah ja, zo is het eigenlijk ook.

Vooral dat struikelen van mislukking naar mislukking, zie

ik dan meteen voor me (ik zie dingen altijd meteen als 

een beeld voor me, heb jij dat ook?) 

Story of my life, zoals ze dat zo mooi zeggen, ik deed een

studie die ik niet afmaakte, had talloze baantjes, werd 

uiteindelijk psychiatrisch verpleegkundige, ha een diploma!

Maar ik werkte nog geen jaar toen ik moest stoppen 

vanwege serieuze nek- en rugklachten, daarna rommelde

ik maar wat aan, verkocht vintage stoffen via internet

en ik begon met mijn blog, dat doe ik wel al 10 jaar :-)

Toen besloot ik kamers te gaan verhuren aan toeristen

 in het grote huis waar ik toen woonde in Zeeland, maar 

toen het net op gang kwam, moest ik daar weg..

Ooh, weer opnieuw beginnen, ver van alles wat mij 

vertrouwd was van Zutphen naar de Betuwe en 

uiteindelijk naar Amsterdam, pfff...

Ik maakte ondertussen een kleurboek en drie DIY 

boeken, waarvan de laatste zo slecht verkocht dat de

uitgeverij besloot dat niemand zat te wachten op mijn 

gevoelige sfeerboekjes (hun woorden) en dat het klaar

was met het boeken maken, aah ja, jammer..

Kortom, je zou kunnen zeggen dat ik niet erg succesvol

ben geweest in de zin van een carrière, maar als je het 

bekijkt vanuit het standpunt van Sir Winston Churchill,

ben ik heel succesvol, wat een heerlijke gedachte,

zo had ik de dingen nooit bezien, met vriendelijke dank.

Ik heb mij struikelend een weg gebaand, ben gevallen,

heb mijzelf weer opgeraapt (dat viel niet altijd mee) en ik

 ben met goede moed en enthousiasme weer voort gegaan..

Ik wens je een fijn weekend

-X-

Pronkkastje

Een jaar geleden of zoiets kocht ik een geweldig kastje, 

een heel oud kastje, ik denk dat het uit een apotheek komt,

met plankjes aan de bovenkant en laatjes van onder.

(ik zal eens een foto nemen van het hele kastje voor het idee)

Dat kastje staat in een hoekje naast de tafel waar mijn pc

staat en zit helemaal vol met mijn knutsel spullen, oh haha

dat klinkt zo kneuterig en gezellig, alsof ik elke dag met een

pot Gluton en papier dingetjes in elkaar zit te plakken.

Dat is natuurlijk niet zo, maar mijn papier ligt er in, mijn 

haaknaalden in een gezellig klein laatje en op de plankjes

ligt mijn voorraadje wol op elkaar gestapeld.

Kijk dan, hoe gezellig, ze daar samen staan, de bolletjes 

kan je zo maken met een wolwinder, mocht je ook 

van die heerlijke stapeltjes wol willen hebben..

Bovenop het kastje staat en verzameling Maria's, soms 

staan ze in de kast, maar soms voel ik de behoefte

om ze er weer uit te halen, het is zo'n vredig gezicht..

De pot die er op staat erfde ik van mijn moeder, ik had als

kind een fascinatie voor die pot en de kinderen er op,

ik schreef er al eens een blogbericht over..

Verder een sneeuwbol uit Oostenrijk, het land van mijn 

verlangen en dan met name natuurlijk Wenen, ik hoorde

net dat de grenzen misschien weer open gaan over een tijdje

dus er gloort hoop in de verte, ooh wat knap ik altijd op

van lichtpuntjes in de verte..

Zoals je begrijpt ben ik dol op mijn kastje en ik herschik 

alles regelmatig, gewoon omdat ik dat fijn vind om te 

doen, het is mijn 'pronkkast' , zoals een oude bejaarde

 buurvrouw haar kast met mooie dingen noemde..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Fotootjes

Gisteren was het moederdag en ik voelde ineens de behoefte

om naar een foto van mijn moeder te kijken, dus ik rommelde

wat in een schoenendoos met oude fotootjes, er zaten veel van

die kleine, zwart wit foto's in, een leven in vierkantjes.

Ik vond er een paar die me aanspraken en ik keek er naar

terwijl ik aan mijn moeder dacht, ze zag er blij uit op de 

meeste foto's, maar ik weet dat ze het vaak moeilijk had,

dat ze ongelukkig was over hoe de dingen waren en gingen.

Ook vond ik een fotootje van mijzelf met mijn lange vlechten

toen ik twaalf jaar was en ik dacht terug aan toen.

Eigenlijk heb ik pas achteraf het verhaal van mijn jeugd

en de rol van mijn moeder daar in, gelabeld, zo van dit was

goed en dit was niet goed, toen ik jong was dacht ik daar niet

over na, het was zoals het was, of dat nu normaal was of niet.

Er is een hele periode geweest dat ik boos was op mijn 

moeder, omdat ze weigerde antwoord te geven op mijn 

vragen, dat ze geen verantwoording wilde afleggen en 

ik heb mij altijd voorgenomen nooit zo te zijn als zij..

Dat is natuurlijk niet gelukt, ik heb ook steken laten 

vallen en ik ben blij dat er uiteindelijk een punt is gekomen,

toen ze nog leefde, dat ik haar kon bezien met een grote

mildheid en dat ik niet omzag in wrok, 

Ze deed wat ze kon, ze was wie ze was, net zoals

 ik dat ook doe, net zoals ik ook ben, en af en toe, zoals

gisteren denk ik eens terug aan haar verhaal..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Competitie (loos)

Ooh, dit vind ik toch zo'n mooie uitspraak, de wens dat 

we elkaar allemaal het allerbeste gunnen en niet meer 

(en zeker ook niet minder) willen zijn/hebben dan een ander.

Over het algemeen gaat het mij redelijk goed af, het ontbreekt

mij ten ene male aan enige vorm van competitie drang.

Ik was zo'n kind wat als laatste werd gekozen by gym,

omdat ik er niet goed in was, dat ten eerste, maar zeker ook

omdat ik geen enkel verlangen had om te winnen en altijd

maar een beetje rond me heen stond te kijken, oh haha..

(ik vond het zelfs niet erg dat ik niet gekozen werd)

Natuurlijk denk ik wel eens als ik op de social media kijk,

en al helemaal op Instagram, ik wou dat ik ook zo'n huis

had, zo'n vakantie, zulke mooie wol, zo'n goed bedacht 

patroon, van die fijne kleren of bijzondere spullen..

Maar meestal zijn dat maar vluchtige gedachten die zo

weer mijn hoofd uit zweven en ik voel mij al helemaal

niet geroepen om dat te overtreffen, ik vergeet het gewoon.

Soms denk ik wel dat enige vorm van fanatiek zijn mij

had geholpen om wat verder te komen in het leven, dat 

ik echt wat meer had kunnen bereiken als ik iets van

competitie had gevoeld, zo van; wat zij kunnen kan ik ook,

maar ik kan het gewoon niet vinden dat gevoel.

(ik heb juist vaak gedacht, dat ik het niet kon, en als ik

het dan probeerde ging het eigenlijk best wel)

Hoe dan ook, ik hoop dat het goed met je gaat :-)

en hartelijk bedankt dat je mijn blog leest, dat waardeer

ik bijzonder, dat mag ook wel eens gezegd worden.

Fijn weekend voor jou.

-X-

Wapperen

Daar op dat linker roze stoeltje zit ik elke ochtend even

mijn koffie te drinken, ik kijk dan naar de tuin, naar de twee

duiven die er altijd zitten en ik luister naar de vogels.

Stil is het nooit daar achter in de tuin want je hoort de auto's

van de ring in de verte, als je goed luistert hoor je de metro

langs suizen en er er is altijd wel iemand ergens aan het 

zagen of zoiets, maar het is een goede plek om te zitten.

Ik denk dan na over wat ik op mijn blog zal zetten, en ik 

hoop dat mij zomaar een goede begin zin zal invallen.

Soms gebeurt dat en soms ook niet, zoals vandaag, vandaag

kon ik niets verzinnen, misschien komt dat omdat ik straks

naar de tandarts moet omdat er een kroon uit mijn mond

viel, fijn tijdstip met al die maatregelen, maar aan de andere

kant is de tandarts sinds een week weer open, dus misschien

is het precies het juiste tijdstip..

Of misschien weet je het de ene keer beter dan de andere,

of heb je soms veel woorden en soms geen..

Zo gaan de dingen en in mijn mindful meditatie van gisteren

van Edel Maex, je kan ze hier vinden, moest je kijken naar 

wat opkwam en het dan bezien al interessant, wat het dan 

ook was, dus zo kijk ik ook maar naar mijn blogberichten.

Ik wapper gewoon een beetje mee met de wind en ik kijk

naar wat er op kwam, vandaag was het dit, interessant (haha)

Je kan verschillende geleide meditaties op de site gewoon

beluisteren maar je kan je ook inschrijven dan krijg je 

er drie per week in je inbox, echt heel fijn, je kan ze ook

doen onder dat je cursus deed, hoewel het dan wel een 

goed idee is om je een beetje in te lezen over het hoe en

waarom..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Bam

Ruim een maand geleden ging de kringloopwinkel

dicht, of misschien is het zelfs wel al veel langer geleden,

ik moet zeggen dat ik het gevoel voor de tijd en de dagen

een beetje kwijtgeraakt ben, de dagen vloeien in elkaar.

Ik kocht toen deze zachte wol, heel soms hebben ze wol

die ik mooi vind, niet zo vaak dus het is iets waar ik extra 

blij van word, ook kocht ik wat boeken.

Later, toen de bibliotheek ook dicht ging had ik er spijt 

van dat ik niet wat meer boeken had gekocht en ik ging 

steeds minder en langzamer lezen omdat ik geen idee 

had hoe lang dit allemaal zou gaan duren..

Tot mijn grote plezier las ik vorige week ergens dat er

weer een kringloop open zou gaan en ik hoopte dat ze

alles goed geregeld zouden hebben zodat ik er naar 

binnen kon gaan, gek eigenlijk, hoe snel je dan toch 

weer gewend raakt aan die anderhalve meter enzo.

Het was allemaal prima in orde en ik was zo blij als

wat om daar weer eens rond te mogen kijken, alsof ik

nog nooit van mijn leven in een kringloopwinkel was

geweest, wat ongelofelijk leuk daar allemaal, haha.

Dus ik kocht wat boeken, eindelijk, een vaasje en 

een geweldige vintage Fisher Price bus met passagiers.

Mijn kleinzoon Timo is sinds kort in de ban van de

bus die langs hun huis rijdt, ze gaan elke dag even 

kijken, zo lief, hij noemt de bus: Bam, wat ik een

natuurlijk een prachtig woord vind daarvoor.

De bus deed ik in het pakket wat ik opstuurde voor

de eerste verjaardag van Timo over een paar weken, 

waar ik natuurlijk niet bij kan zijn, helaas..

Maar ik wacht rustig af en probeer vertrouwen te 

hebben dat alles langzaam aan weer beter zal

gaan en ik vast nog wel eens naar Wenen kan.

In ieder geval is de kringloop weer open, dat is 

in ieder geval een stapje in de goede richting

(en ik koester elke centimeter voor uit)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Val

Van de week ging ik even wat boodschappen doen,

soms moet dat gewoon even, hoewel ik er altijd een 

beetje tegen op zie, ik probeer wel altijd een rustige

route te kiezen, liefst met wat groen hier en daar.

Op de terugweg rommelde ik wat met mijn rugzak

en ik lette niet op waar ik liep en voordat ik het wist

struikelde ik over iets en viel eerst op mijn knieën en

daarna languit op de straat, dat gebeurde zo snel dat

ik geen idee had wat er nu precies gebeurde..

Er fietste een vrouw voorbij, terwijl ik viel en ze riep

achterom; hé, je moet wel uitkijken hè, ach jee dat 

was niet zo heel erg vriendelijk, althans dat vond ik.

Ik stond weer op en liep verder voorzover dat ging, ik 

was duizelig en misselijk en ik had het gevoel dat ik 

flauw zou vallen en ik zei tegen mezelf; ga zitten Ingrid.

Dus ik ging zitten op het gras naast de stoep, en iedereen

liep gewoon langs mij heen, dat heeft mij achteraf nog

misschien nog wel het meest geraakt.

Dat je zomaar onwel kan zijn op straat en mensen je 

 gewoon negeren, ik begrijp heel goed met de anderhalve

 meter regel dat je uit de buurt blijft maar je kan ook 

iets zeggen, toch, zoals de man met zijn zoontje die

wel vroegen of het wel goed ging, zo aardig..

(gelukkig zijn er nog aardige meevoelende mensen :-)

Hij ging een glas water halen en bleef bij me totdat P

mij op kwam halen, die had ik inmiddels gebeld.

De schade viel achteraf gelukkig mee, ik heb een 

gekneusde vinger, blauwe knieēn en ik ben inmiddels

wel bekomen van de schrik maar al met al vond ik 

het een ontluisterende ervaring.

De herinnering die ik vast ga houden is de vriendelijke

man die wel oog had voor een ander, de rest kieper ik

zo over boord omdat ik graag blijf geloven in goedheid.

Ik wens je een fijn weekend

-X-

Linten

Nu wilde ik mijn Koninginnedag verhaal nog even afmaken,

er zijn geen foto's van die dag dus ik gebruik er maar eentje

die een beetje bij het verhaal past, het gaat over het wel of

niet iets vasthouden en als een houten pop het kan..

Enfin, na de parade achter de fanfare aan langs alle bejaarden,

moesten de meisjes die op gym zaten, dat waren zo ongeveer

alle meisjes van het dorp, ik was er heel slecht in, maar het

was sociaal onwenselijk om niet op gymnastiek te zitten.

De gymlessen werden met ijzeren hand geleid door tante Ans

en haar assistente Lenie, in mijn beleving was er sprake

van een waar schrikbewind, oh haha, dat was waarschijnlijk

helemaal niet zo maar ik was bang van ze..

Voor Koninginnedag hadden wij een dansje ingestudeerd wat

wij moesten uitvoeren voor alle bejaarden op het grasveld.

We moesten daarbij met rood, wit, blauwe linten zwaaien

en vriendelijk lachen natuurlijk, er was ons steeds gezegd

dat wij de linten niet mochten oprapen als we ze zouden

laten vallen, maar gewoon doorgaan en werd er bij gezegd

dat het wel heel erg dom zou zijn als je ze niet vast kon houden.

Nu ja, je raadt het al, de muziek kwam nog maar net krakend

uit de boxen en bij de eerste zwaai naar boven met de 

handen liet ik de linten zo in de lucht vliegen, misschien

wel van de zenuwen en ik maakte als enige het dansje af

zonder linten, ooh, als ik er nog aan terug denk, het ergste 

was misschien wel dat ik ook meteen begon te huilen..

Daarna kreeg ik ook nog een preek van een teleurgestelde

bozige gymjuf, over hoe dom en kinderachtig (dat huilen)

Het hele voorval maakte grote indruk op me en ik heb 

daarna altijd een gloeiende hekel aan gym gehad..

Nu kan ik er om lachen maar ik leef ook mee met dat

kleine meisje in mij dat de linten los liet..

Ik wens je een fijne dag (en als je iets laat vallen, denk 

dan ach, nu ja en raap het gewoon op :-))

-X-

Hoezee

Ach nu vergat ik helemaal dat het Koningsdag was,

in mijn hoofd heet het eigenlijk nog steeds Koninginnedag,

naar goed, dat is al een tijdje niet meer zo..

Dus ik haastte mij vanochtend om de voordeur open te 

doen en te kijken of er toevallig ergens een vlag hing in

de straat, wat een weinig boeiende foto opleverde, dus

keek ik noch even in de archieven naar een foto die iets

van de sfeer voor deze dag had, ik vond een kroontje :-)

Normaal vind ik Koningsdag heerlijk, lekker struinen

tussen de rommel van anderen, maar vandaag is anders.

Toen ik vanochtend buiten koffie zat te drinken dacht ik 

aan de Koninginnedagen vroeger toen ik klein was.

In het dorp in Zeeland waar wij woonden kwamen om

8 uur in de ochtend herauten (zo noemden we dat, het

waren eigenlijk natuurlijk gewoon boerenjongens)

 te paard iedereen wakker maken, ze bliezen dan 

met een trompet het liedje;

Als je niet opstaat blijf je maar liggen, moet je maar

weten wat er van komt, ik zing het zo nog mee..

Dit is dan de waardeloze foto van de wimpel in mijn 

straat, oh haha, nu ja het hoeft niet altijd perfect, toch?

Als wij dan gewekt waren door de trompetten, maakte 

voelde ik altijd een soort opgewonden blijheid, zoals je 

die eigenlijk alleen als kind had bij een bijzonder dag.

Vervolgens verzamelde iedereen zich op het dorpsplein,

waar de burgemeester sprak en wij allemaal met 

 vlaggetjes zwaaiend en oranje papieren hoeden op

het Wilhelmus zongen waar we hard op geoefend

hadden op school en als je het niet meer precies wist,

zong je gewoon maar wat (zoals ik)

Daarna gingen alle kinderen van het dorp achter de fanfare

aan naar een bejaardenhuis buiten het dorp, zie je het voor

je, het lijkt wel iets uit een film, waar dan alle bejaarden

buiten op een stoel waren gezet en wij daar dan zwaaiend 

met onze vlaggetjes langs liepen, oh haha, echt waar..

Eigenlijk is het verhaal nog niet klaar, er schiet me nog

iets grappigs te binnen, hoewel ik er toen van moest huilen,

maar dat zal ik in een volgende post vertellen, hoewel ik dat

misschien wel eens eerder deed, ik schreef zoveel berichten,

maar het bericht wordt veel te lang zo..

Ik wens je een mooie dag, 

hoezee, hoezee, hoezee (voor jou)

-X-

Truitje

De meest gestelde vraag als ik iets gemaakt heb is

of ik er een patroon van heb, dat is bijna nooit het geval,

ik begin gewoon zomaar ergens en dan zie ik wel

of het iets wordt, vaak na heel veel proberen.

Het klinkt gek maar ik kan helemaal niet goed patronen

lezen, of ik heb er het geduld niet voor, dat kan ook,

daarnaast ben ik er echt helemaal niet goed in om ze te

maken, ik maak fouten, geef maar een halve uitleg 

en ik vergeet het juiste naald nummer er bij te zetten.

(Hoewel ik wel 3 boeken maakte met patronen, dat 

kostte heel veel moeite en verbeteringen van een ander)

Ik maak daarom ook bijna nooit patronen meer voor

mijn blog, ik ben er uren mee bezig en dan nog is

het net niet helemaal goed en krijg ik daarna veel

vragen over het patroon die ik op afstand eigenlijk

niet kan beantwoorden, ik moet het werk in mijn 

handen hebben om te zien wat er fout gaat.

Je zou dus wel kunnen zeggen dat ik een intuïtieve 

handwerkster ben, ik moet gewoon een draad en naalden

hebben en dan proberen en zien wat er van komt.

Soms zit ik avonden lang maar wat te proberen, en dat 

vind ik net zo goed bij het plezier van het maken horen

 als het eindresultaat, het gaat mij om het proces.

Soms maak ik een uitzondering, zoals voor dit truitje voor

mijn kleinzoon Timo, ik heb niet zo'n idee hoe groot zo'n

truitje zou moeten zijn dus dan gebruik ik wel een patroon.

Deze komt uit een Phildar baby breiboek, wat je gewoon 

kunt kopen bij wolwinkels, om precies te zijn komt het uit 

het boek herfst/winter 2017 en het is no.147.

Ik heb het wel een beetje aangepast, dat kan ik dan toch

niet laten, haha, het bloemetje naaide ik erop omdat de 

draad brak toen het breiwerk al klaar was, ik snap niet 

hoe dat kan, maar ik kon het op deze manier herstellen.

Ik wens je een goed weekend

-X-

Vogel

Terwijl ik hier achter, of voor de tafel zit, het is maar

hoe je het bekijkt, hoor ik buiten de vogels zingen en 

ineens zou ik ook een vogel willen zijn..

Ik zou de tak in de tuin hier laten voor wat het was en

wegvliegen, gewoon om te zien dat er nog een wereld is

buiten Amsterdam Noord, omdat ik nooit meer ergens

kom, behalve hier, is dat een abstract gegeven geworden.

Ik zou naar de zee vliegen, me mee laten voeren met 

de noordenwind, kwetteren tegen de meeuwen

en verder vliegen, over steden, heuvels en de bergen.

Ik zou rusten in de top van een boom in een groot woud,

ik zou kijken naar de zon die ondergaat en de hemel

die langzaam donker wordt en luisteren naar de 

roep van een uil en de ritselende blaadjes.

Ik zou zo hoog vliegen totdat de wereld klein 

en ver weg lijkt en ik eindelijk alles wat daar

gebeurt zou kunnen relativeren..

Ik zou net zolang vliegen totdat ik de Donau zag,

 en de loop van de rivier volgen tot aan Wenen.

Ik zou in de grote den gaan zitten, de den waar 

de eekhoorns altijd spelen, in de tuin van mijn zoon

 en zijn vriendin en naar mijn kleinzoon kijken die

in de zandbak speelt, ik zou extra hard zingen,

net zolang tot hij op zou kijken..

Ja, dat zou ik doen als ik een vogel was...

(de vogels op de foto maakte ik een tijdje geleden)

Ik wens je een fijne dag

-X-