Fietsjes

Tijdens onze eerste wandeling door het stadje was het

eerst wat me opviel, de geweldige fietsjes, echt zo leuk,

kleine fietsjes met een mandje voorop en in allerlei

kleuren, van geel tot roze, van blauw tot groen.

Ik maakte niet zoveel foto's maar ik heb er zeker

twintig genomen van verschillende fietsen, haha.

Bij het appartement wat wij huurden hoorden ook 

twee fietsen, maar niet zulke mooie, het waren twee

soort kinder mountainbikes, maar we hebben er de

hele week met veel plezier op gereden.

Lucca is bij uitstek geschikt om te fietsen, het is plat,

dat vond ik heel fijn, het heeft een rondom een

stadsmuur met een brede laan er op, omzoomd door 

bomen waardoor je nooit kwijt kunt fietsen, je gaat

in geval van een 'beetje verdwaald' gewoon de muur op..

En iedereen, echt iedereen rijdt op deze wonderschone 

fietsjes, zo zagen we; een heer op leeftijd met zwartgeverfd

haar, (oh dat haar :-) in een wit pak, wat uit de jaren 70

leek te komen met een zwart overhemd eronder op

een roze fiets, een oude man met een paars met roze

trainingspak op een blauw fietsje rijden.

Een oude dame met een flapperende blauwe regenjas,

met een rode muts op en een enorme witte zonnebril,

op zo'n fietsje, kwetterend aan de telefoon, misschien

had ze het over de boodschappen maar evengoed besprak

ze met iemand de schilderkunst in de 15de eeuw, geen 

idee, ze sprak Italiaans (luid en duidelijk)

We zagen, geblondeerde dames met jurken in tijgerprint

en naaldhakkken fietsen, mensen met bloemen, hondjes,

boodschappen in het mandje voor op..

Kinderen met schooltassen, mannen in pak met aktetassen,

kortom, iedereen rijdt (in mijn beleving ;-) op zo'n fietsje.

Natuurlijk overwoog ik even of ik op de één of andere

manier zo'n fietsje mee zou kunnen nemen, in onderdelen

in de koffer ofzo maar dat gaat natuurlijk niet.

Of zoals iemand op Instagram opperde toen ik een foto

van een fiets plaatste, koop er eentje en fiets er gewoon

op naar huis, wel haha, dat zou nog eens een mooie 

tocht worden met mijn koffer in het mandje over de

Alpen heen, het beeld is prachtig maar ik denk niet

dat ik het zou halen en dat ik met mijn prachtige roze 

fiets zou stranden op een bergtop.. 

Nee, ik rijdt nu weer gewoon op mijn grote oude 

boodschappenfiets, maar in gedachten is het zo'n

geweldig klein, vrolijk gekeurd Italiaans fietsje..

Ik wens je een fijne dag

-X-

We gingen en kwamen weer terug

Dus wij gingen naar Italië en we kwamen weer terug,

niet lopend natuurlijk, zoals mijn dochter Judith op 

deze foto, ik vind het gewoon een mooi beeld, maar

in de auto, vliegtuig, trein en met de bus :-)

Alles liep van een leien dakje, echt alles eigenlijk, het 

was precies Zo als je hoopt dat een ontspannen, rustige,

vakantie zal zijn, het was een cadeautje..

Nadat wij in de avond aankwamen in het appartement,

superchic overigens, maakte de eigenaresse ons wegwijs,

ze bleef maar praten.. hoewel ze erg vriendelijk was.

Iedereen was overigens overal erg aardig, hoewel ons

Italiaans zich beperkte tot een paar woorden..

(espresso, prego, grazie, ciao, dat is het wel zo ongeveer)

Nadat ze eindelijk was vertrokken, deden wij als eerste 

het TL licht uit, knipten wat gezellige lampjes aan en 

begonnen meteen te schuiven met de tafel, legden

 een plaid en kussentjes op de bank, om het ons

zo knus mogelijk te maken (we legden alles weer 

keurig op zijn plaats toen we weggingen)

En oja, we hadden nog een hilarische jacht op

soort vliegende torren die in de slaapkamer van Judith

zaten, staande op stoelen met stukken papier in onze 

handen omdat we ze niet zo durfden te pakken :-)

Als je in het donker ergens aankomt waar je nog nooit 

geweest bent is het natuurlijk een verrassing als je in de 

ochtend de luiken open doet, en ooh dit is wat we zagen..

Ik weet niet precies wat ik verwacht had, maar niet dat

het zo mooi zou zijn, de roze huizen, de bergen op de

achtergrond en de fantastische torens..

Eigenlijk heb ik niet veel foto's genomen, en degene

die ik nam, nam ik met mijn telefoon, ik ben het 

gewoon vergeten, maar met degene die ik heb zal

ik de komende dagen nog wat berichten maken..

Ik denk overigens dat het een goed ding is, dat ik 

er niet aan dacht, het betekent dat ik er Helemaal was.

met al mijn aandacht, daar in Lucca, waar we naar

toe gingen, een heerlijke week hadden en 

nu een herinnering is..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Dagdag

Nu zit ik hier voor, of achter mijn werktafeltje, het is maar

hoe je het bekijkt, starend naar de plank erboven waar

de dingetjes van de foto staan, ondertussen nadenkend

 over wat ik zou kunnen zeggen voordat ik een weekje

 op vakantie ga, soms komen de woorden zomaar, soms niet..

Ik zou kunnen vertellen wat ik allemaal nog moet doen

voordat ik weg ga; morgen naar het huis van mijn moeder

omdat er een open huizen dag is, mijn koffer inpakken,

twijfelen over welke schoenen ik mee zal nemen,

naar een bruiloft, me zorgen maken of het allemaal

wel goed zal gaan, in een vliegtuig stappen..

Of ik zou wat wijze woorden van iemand anders, 

over kunnen typen, zoals;

When you see someone putting on his Big boots, you can 

be pretty sure that an Adventure is going to happen, 

uit Winnie de Pooh (A.A Milne) 

(Dat lost in ieder geval het schoenen probleem op, 

haha, ik moet Big boots aan doen in plaats van sandalen;-)

Maar op de één of andere manier voelt dat allemaal

net niet het juiste, enfin, voordat dit een bericht wordt van

een meter lang, zeg ik dus gewoon

dagdag, tot gauw weer eens.

-X-

Ps. mijn emailadres staat rechts boven op de pagina,

mocht je een mailtje willen sturen om mee te doen

met de kaartjes-loterij, zie vorige post.

Kaartje

Misschien zag je al ongeveer dezelfde foto op 

Instagram, ik probeer altijd op mijn blog andere foto's

te laten zien dan daar, maar soms is het wel even

makkelijk, dat mag ook wel eens zo af en toe.

Altijd als ik op vakantie ben, nu klinkt het net alsof

ik dat heel vaak doe, dat is niet zo, ik ga wel regelmatig

naar mijn zoon in Wenen, maar de laatste keer dat

ik met P. ging is inmiddels al weer jaren geleden.

(en ook nu, gaat hij niet mee, och arme ;-)

Maar goed, altijd als ik vakantie ben, vind ik het leuk

om wat kaarten te versturen, je weet wel, van die

groeten uit en dan met een foto van een stadsgezicht

waarop de lucht echt veel te blauw is, zo eentje..

Het leek mij leuk om er weer 5 te versturen naar

lezers van mijn blog en kijkers op Instagram.

Mocht je er eentje willen ontvangen, dan kan je op

Instagram reageren, of mij een mailtje sturen.

Zet daar niet je adres in, als ik er eentje naar jou stuur,

dan zal ik je om je adres vragen via de mail.

Ik doe het nu zo, omdat er eigenlijk bijna nooit

iemand reageert als ik op mijn blog namen zet

en vraag om te reageren, vandaar ..

Ik wens je een fijne dag, ik ga mijn vakantie 

kleren maar eens strijken (ik strijk bijna nooit, dus

dat is echt wel Iets, haha, want ik wil natuurlijk

wel in een gestreken blouse door Lucca flaneren :-))

-X-

Het perfecte boek

Dit is mijn boekenkast, nu ja, boekenplank, boven de 

trap, ik kan ze nergens anders kwijt..

Nadeel van het stapelen, hoewel het er erg leuk uit ziet,

althans dat vind ik, is dat de stapels altijd gaan scheefzakken,

ik heb natuurlijk altijd een boek nodig wat toevallig 

ergens onder op ligt, dus ik stapel regelmatig opnieuw.

De meeste romans die ik gelezen heb, of boeken waar ik

nooit meer in kijk, zet ik in het kleine kastje hier op de 

dijk, dan hebben anderen er weer plezier van, ik neem

zelf ook regelmatig eens wat mee..

Deze week ben ik op zoek naar het perfecte boek om mee

te nemen op vakantie, dat vind ik één van de fijnste dingen

als ik een weekje weg ga, een goed boek bij je hebben.

Omdat ik het altijd leuk vind om iets over het land te

lezen waar ik dan ben zoek ik een boek over Italië,

omdat ik nog nog niet zo kan vinden, vroeg ik me af

of iemand een tip heeft, je weet maar nooit :-)

Ik hou van historische romans, detectives of gewoon

iets heerlijks om te lezen, haha, daar heb je niet veel aan.

Ik hoor het wel, of niet, dat kan natuurlijk ook,

hoe het ook zij, ik wens je een mooie dag.

-X-

Kastje

Kastruimte is echt wel een 'dingetje' hier in huis,

ook al heb ik niet zoveel spullen meer (als vroeger:-)

toch blijft het lastig, zeker in de woonkamer.

Omdat ook al mijn spullen voor de webshop hier

een plek moeten hebben, is het af en toe stapelen,

of wat zeg ik, proppen, haha.

Naast mijn grote witte kast was nog ruimte, niet veel

een centimeter of 60, daar stonden wat kleine laden-

blokjes, waarvan de laden het niet meer deden,

nou ja, met wat geweld kon je ze in beweging krijgen.

Daarboven op stonden wat kleine kastjes met wol 

en een hele stapel dozen met webshopdingetjes,

zoals postzegels, kaarten en lintjes.

Dus ik was al een tijdje op zoek naar een ander kastje,

zodat het er wat geregelder uit zou zien hier,

meer 'woonkamer-achtig' om het zo maar te zeggen :-)

Ik keek naar nieuwe ladenkasten maar daar werd ik 

niet blij van, ik zocht iets dat zo'n hupje van plezier

in je lijf zou veroorzaken, zo van oooh, ja, die!

En ik vond het, een klein apothekerskastje, het is maar 

57 centimeter breed, het is duidelijk gebruikt en het 

komt uit Hongarije, ik voelde zelfs een groot plezier,

toen mijn oog er op viel.

Allemaal laatjes, bakjes en een uitschuifbaar plankje,

ik zie de apotheker er zo voor staan terwijl hij het

plankje uitschuift en de pillen en poeders in orde maakt.

Het kastje past perfect, de spullen die er in moesten 

wat minder, ik had verschillende dozen over, ohoh.

Maar uiteindelijk, nadat ik weer alles uitgezocht had

en zo logisch mogelijk opgeborgen had, past alles 

er in, pfff, het blijft een 'dingetje' hier in huis,

dat opbergen van spullen, haha.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Het zalige niets doen

Van het weekend kwam mijn dochter Judith even langs,

dat is op zich al fijn want we zien elkaar niet zo vaak.

Deze keer had ze wel een hele bijzondere verassing..

ze had bedacht dat het misschien wel leuk zou zijn als 

we samen weer eens een weekje weggingen.

(wel leuk, haha, echt heel erg leuk :-)

We zijn al eerder eens samen weggeweest, naar Parijs,

toen ze 16 was en waar ze, bovenop de Eiffeltoren

werd gebeld door een jongen waar ze verliefd op

was, oh, haar blije reactie, het was geweldig..

Later gingen we eens naar Frankrijk om foto's

te maken voor mijn boek Lov-ing wool.

Dat was heel fijn, totdat er 's nachts iemand rond het

afgelegen huisje scharrelde, wij bang waren dat het

inbrekers waren en een slapeloze nacht beleefden 

met giechel buien van de zenuwen..

Heel vroeg in de ochtend gooiden wij al onze bagage

in de auto en reden we met piepende banden weg,

achteraf vinden we het hilarisch, maar toen..

En een paar jaar geleden naar Lissabon, waar deze foto

is genomen, waar we beroofd werden, ohoh, maar 

ondanks dat hadden we een geweldige tijd.

Enfin, nu vroeg ze of ik het leuk vond om met haar

naar Italië te gaan, naar Lucca, om daar een beetje 

bij te komen, lekker te eten, boeken te lezen etc.

Eigenlijk het prachtige Italiaanse: Dolce far niente

wat vertaald zoiets betekent als; het zalige nietsdoen

Het was een cadeautje, oh, zo lief en attent

van haar en ik heb het in dank aanvaard.

Dus volgende week dinsdag vertrekken we samen,

zo heerlijk, ik ben benieuwd welke (voor ons)

memorabele avonturen we zullen beleven..

Ik begon meteen op internet te zoeken naar anti-diefstal

tassen enzo, maar ik ben ermee gestopt om dat ik 

een beetje doorsloeg, oh haha, ik zal alles veilig opbergen

en vooral vertrouwen hebben dat het wel goed zal gaan.

Je weet daarnaast nooit hoe de dingen lopen, 

ik ga er van uit dat het gewoon heel fijn zal zijn :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Gewoonigheid

Laatst luisterde ik naar deze mooie voordracht

van Dirk de Wachter, een Belgische psychiater, over het

streven naar het fantastische leven, over de mooie plaatjes

op de social media waar wij ons aan spiegelen..

Waarom er zoveel mensen ongelukkig zijn en een 

prachtig pleidooi voor gewoonigheid en voor elkaar zorgen.

Mocht je even de tijd hebben, luister er eens naar,

ik vond het heel verhelderend en inspirerend.

Ik wens je een fantastisch 'gewoon' weekend ;-))

-X-

Nieuwe schoenen

Eigenlijk hou ik helemaal niet van nieuwe schoenen, 

ik heb het liefst oude waar ik aan gewend ben en die 

gewoon lekker lopen en ik koop ook bijna nooit nieuwe.

Mijn laatste paar winterlaarzen kocht ik een jaar of 7

geleden, van het zelfde merk (Fred de la Bretoniere)

ze zijn nog best goed, maar toen ik deze zag, in de

aanbieding, heb ik ze spontaan toch gekocht.

Het grappige is, dat ik dit model laarsjes van 

dezelfde ontwerper, jaren geleden ook al eens kocht, 

toen ik een student was en ook in Amsterdam woonde,

het is een model uit de jaren 70.

De eerste keer dat ik de laarzen zag in de etalage van

de winkel wilde ik ze heel graag hebben, ze waren 

turquoise, stel je voor, turquoise laarzen, nou dat 

vond ik nog eens wat :-) 

Ik spaarde er maanden lang voor, elke keer een paar

gulden (die had je toen nog) in een blikje, net zo lang 

tot dat ik ze kon kopen, oh, wat een plezier had ik 

van die laarzen, ik droeg ze een jaar of 10.

Dus toen ik, bij toeval, ik zocht helemaal geen laarzen,

deze zag werd ik er meteen blij van, ze staan nog steeds

keurig in de doos te wachten tot ik ze ga dragen,

want eigenlijk hou ik helemaal niet van nieuwe schoenen.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Engelen vleugel

Afgelopen vrijdag ging ik samen met mijn broer naar

het huis van mijn moeder, inmiddels hebben wij het

samen met zus geērfd, maar voor mij zal het

toch het huis van moeder blijven..

Wij gingen even kijken of alles goed was daar omdat 

er in de middag wat kijkers zouden komen, het was gek

om het bord in de tuin te zien staan toen we aankwamen.

Hoewel een huis natuurlijk alleen maar stenen zijn

en geen levend iets is, het grotendeels ontdaan is van

persoonlijke spullen, ademt het toch de sfeer van

mijn moeder uit, en ik vroeg me af wat zij er van zou 

gevonden zou hebben..

Dus ik veegde de lege kamers nog eens aan, haalde 

spinnenwebben weg bij de ramen en mijn broer maaide

het gras, wat weer wonderbaarlijk groen was na de lange

hete zomer waarbij het helemaal geel was geworden.

Ik zette wat (nep) bloemen op tafel zodat het er iets 

gezelliger uit zou zien, het hielp niet echt, maar toch :-)

Daarna moesten wij de as van mijn moeder ophalen,

terwijl wij daar naar toe reden dacht ik aan het boek

van Jelle Brant Corstius, As in tas, waarin hij beschrijft

hoe hij de as van zijn vader naar Zuid Frankrijk

gaat brengen, prachtig boek..

Het was een vreemd, beetje plechtig moment, het ophalen

van de as, surrealistisch ook, het is lastig om te beschrijven

wat er door je heen gaat, een beetje van alles tegelijk..

Terug in de auto dacht ik aan het huis, mijn moeder,

hoe de dingen waren en dat wij de as op een dag

naar de Veluwe zullen brengen met zijn drieën..

Ik keek op mijn telefoon naar de foto's die ik die dag nam,

eentje daarvan leek toch wel heel erg veel op een

engelen vleugel, als je goed keek, en nu ben ik helemaal

niet bijgelovig maar ik vond het toch mooi, een soort

teken dat het goed is zo..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Kol haken.

Nu het herfst is geworden, lijkt het alsof het weer

dacht; oh..is het herfst, dan moet ik me ook maar 

meteen aanpassen; lekker veel wind, flink wat regen

en ik gooi meteen de temperatuur ook maar naar beneden.

Gisteren deed ik voor het eerst de verwarming weer 

aan, dat vind ik altijd zo'n moment in het jaar,

eerlijk gezegd zie ik altijd een beetje op tegen

de herfst en alle donkere dagen die gaan komen..

Ik had overigens de verwarming nog niet aangezet

of we hadden een stroomstoring, allee hier op

de dijk, die wel 5 uur duurde, ik hoop niet dat 

het door mijn verwarming kwam, vast niet ;-)

Het is dus ook weer tijd voor warme truien, sokken,

dikke sjaals en kollen, ik haakte er vorige week

al eentje, mocht je dat ook willen:

Deze haak je niet in het rond, maar eigenlijk dwars,

dan krijg je die leuke geschulpte rand (heet dat zo?)

Een half stokje is mijn favoriete haaksteek, je slaat

de draad om de naald, dan steek je in en dan haal je de 

draad in één keer door, gaat heel vlot.

Je kan de kol natuurlijk aanpassen door hem wat 

hoger te maken, of korter, het aantal centimeters 

is maar een richting en kan je makkelijk aanpassen.

Ook de dikte van de wol en je naald kan je precies

zo doen als je mooi vind, ik gebruikte wol van 

de Zeeman, deze heet Julia, een mix van acryl en wol,

één bol is voldoende, omdat ik dit een mooie kleur

vind, de wol is zacht en is bovendien is het niet duur.

(en nee, dit is geen gesponsored bericht)

Maar je kan natuurlijk welke wol dan ook gebruiken,

wat heerlijk hè, dat er niets vast staat bij dit patroon,

oh haha, was dat maar bij alles zo..

En oh ja, er staat vast wel ergens een foutje, dat is

bijna altijd zo als ik een patroon op mijn blog zet,

hoewel ik het zelf een paar keer nakeek, maar soms 

zie je gewoon je eigen fouten niet, het lijkt mij

dat je er vast wel over heen kunt lezen, mocht het

zo zijn, en toch mijn uitleg begrijpen..

Ik wens je vooral een warme week en ik hoop dat je

niet kletsnat zal regenen als je naar buiten moet..

-X-

Bonen

Het huis van mijn moeder staat sinds deze week op Funda,

morgen komen de eerste kijkers en ik zal dan in alle

vroegte naar het huis gaan om het te luchten, een beetje

af te stoffen, er is al weken niemand geweest, en 

wat bloemen op de tafel gaan zetten..

Van de zomer hadden wij enkele gesprekken met

verschillende makelaars, om te zien wie wij het meest

geschikt vonden, dat was zeker niet de makelaar die één

blik op het huis wierp en zei dat het huis er 'zo afgeschoven'

moest worden, ze bedoelde afbreken natuurlijk en ze vond

het een mooi perceel voor een knappe bungalow..ohoh..

Uiteindelijk vonden we een makelaar die wel de

charme van het huis zag en er werden foto's gemaakt.

(tot twee keer toe, en nog steeds vind ik ze niet mooi,

maar het kan ook zijn dat ik te kritisch ben,

of eigenlijk gewoon moeite heb met de hele verkoop)

Na eindeloos veel papierwerk, er komt veel meer kijken

bij de afwikkeling van een erfenis dan ik had gedacht

en een bouwkeuring die verassend goed uit viel

(het huis is degelijk maar gedateerd) is het huis nu te koop.

Ik hoop zo dat iemand het koopt die het er niet

'af zal schuiven' en de ietwat wilde, prachtige tuin

zal betegelen, maar die in ere zal herstellen.

Iemand die net zoveel van het huis zal houden

als mijn moeder deed en dat er volgend jaar weer

bonen in de moestuin zullen staan..

Ik wens je alvast een heel goed weekend,

geniet nog even van het mooie weer, ik las dat

de herfst bovenop ons gaat vallen dit weekend

met regen en wind..

-X-

Hartjeswolk..

Vorige week, toen ik in de auto zat, zag ik ineens

een perfecte hartjeswolk, zo mooi kom je ze zelden tegen.

Misschien drijven ze wel eens vaker langs maar

ik kijk niet altijd omhoog natuurlijk..

Ik begon onmiddellijk in mijn tas te graaien, ik zat 

niet in het stuur, haha, om mijn telefoon te zoeken.

Terwijl ik dat deed moest ik aan mijn dochter Judith 

denken, die, toen ze een tiener was, er een hekel aan 

had als ik zo in mijn tas zat te zoeken..

Ik kieper er altijd van alles in en als ik iets nodig heb,

begin ik te graaien, ze zei dan altijd; hou daar nou eens

mee op, je lijkt wel een zwerver, oh haha..

Nadat ik mijn telefoon gevonden had, maakte ik 

deze foto door het raam heen, vandaar dat hij wat

wazig is, want ik sta niet bekend om het wassen 

van de autoruiten..of wat dan ook van de auto..

Ik hoop voor je dat je er vandaag ook eentje ziet,

en er net zo blij van wordt als ik van deze..

-X-

Plastic been.

Laatst fietste ik met P. naar een rommelmarktje hier

in de stad, niet dat hij rommelmarken leuk vind, of zelfs

maar iets tweedehands, maar hij gaat altijd geduldig

ergens zitten wachten tot ik klaar ben met rondkijken.

Op dit rommelmarktje vond ik eindelijk zo'n plastic been,

wat ooit gebruikt werd om kousen aan te prijzen in 

een etalage, ik hoopte al heel lang zo'n been te vinden.

Ik zag ze wel eerder maar dat waren ze zo duur,

dat ik ze maar liet staan, deze was maar een paar euro.

Ik weet ook niet waarom ik ze zo leuk vind want wat

is er nu eigenlijk zo grappig aan een half plastic been,

maar ik ben blij dat ik er nu eentje heb.

Dus ik wandelde rond op het marktje met het been,

als je nu om een praatje verlegen zit, moet je dat echt

eens doen, zo ongeveer iedereen zei er wat van.

Zelfs toen we terug fietsten met het been in de fietstas,

dat zag er ook een beetje gek uit, werden we aangesproken :-)

Het been staat nu hier in de kamer (en ja, die kast staat

echt zo scheef, ik denk dat de vloer een beetje afloopt)

naast het grote potlood waar je niet mee kunt tekenen

en ik moet er nog regelmatig om glimlachen.

Misschien doe ik het in de winter wel een gezellige sok 

aan, want koude voeten, oh haha, wat een lalala

we babbelen nog maar wat bericht..

Ik wens je een stralende dag

-X-