Zin in een cadeautje

Vorige week was mijn dochter Judith jarig en natuurlijk 

bezocht ik haar om dat te vieren (twee keer zelfs, één keer

op haar verjaardag zelf en van het weekend toen ze samen

met haar vriendin Britte een feestje gaf, ze vierden tevens

dat ze al 25 jaar vriendinnen zijn :-)

Omdat ik dacht dat je op een verjaardag altijd veel cadeautjes

tegelijk krijgt mocht ze die van mij nog niet openmaken.

Of nu ja, haha, dat mocht ze natuurlijk zelf weten maar 

het idee van mijn mand met pakjes was dat je er af en 

toe eentje uit pakt op die momenten dat je echt wel 

een cadeautje kan gebruiken :-)

Bijvoorbeeld omdat je een rot dag had, treurig bent

of gewoon heel veel zin hebt in een cadeautje,

dat kan je soms gewoon hebben..

Enfin, ze vind het heel leuk en zo af en toe krijg ik

nu een berichtje dat ze iets open heeft gemaakt,

en er veel plezier van heeft.

Dus ik wilde het even delen, hoewel het een 

waardeloze foto is, gemaakt op zo'n donkere grijze dag,

 en misschien breng ik je op een idee..

(over de pakjes, niet over donkere dagen, haha)

Ik wens je een mooie dag

-X-

Ah ja, de zee

Van het weekend gingen wij even naar het strand, 

dat is vanuit Amsterdam wel een stukje rijden maar 

toch dichtbij genoeg om af en toe eens te gaan.

Want soms wil ik gewoon even de zee zien,

kijken of hij, misschien wel zij er nog is ;-)

Dan heb ik behoeft aan de weidsheid van het landschap,

het geruststellende idee dat sommige dingen

nooit veranderen, hoewel de zee er altijd anders uitziet.

En ja hoor elke keer weer opnieuw is hij daar 

gewoon, in al zijn glorie, soms onstuimig, soms kalm.

Omdat het een stralende dag was, knisperend koud

(zo heerlijk, eindelijk een beetje winter)

en het licht zacht waren de kleuren echt prachtig.

Je kan gewoon zie dat het helder en koud was op de foto.

Dus wij wandelden, eerst met de wind mee in de file 

over het strand, wij waren niet de enige die op 

dit idee waren gekomen, maar het strand is groot 

genoeg, er is ruimte voor iedereen.

Terug tegen de wind in, was een stuk kouder, maar

je voelde de zon op je gezicht, wat een verademing

na al die eindeloze grijze dagen en het was net zo

heerlijk als je voorstelt dat het zou zijn.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Groen huisje.

Om de hoek waar mijn zoon woont in Wenen staat mijn 

favoriete huisje, het is oud en een beetje afgeragd, zoals 

wij dat hier zouden zeggen, maar dat is nu precies 

juist waarom ik het zo leuk vind.

Het huisje staat op een heuvel en daarachter kijkt het

uit op de heuvels met druiven waar wijn van gemaakt wordt.

Het is een beetje onduidelijk of het huisje bewoond 

is, er stond wel wat kerstversiering in de tuin, maar

verder lijkt het verlaten noch lijkt het te worden 

onderhouden door iemand, maar je weet het natuurlijk niet.

Misschien verschuilt zich wel iemand achter de groene

luiken en zag iemand mij een foto maken van het huisje.

Aanvankelijk durfde ik dat niet zo goed en nam ik er snel

eentje, de eerste foto van dit bericht toen ik er lang liep.

Bij de tweede foto hield ik mijn telefoon over het hek.

Mijn zoon grapt wel eens dat hij het huisje wel voor

mij zou willen kopen en dat hij het huisje zelf nog 

wel zou kunnen betalen maar het is de grond die een

vermogen waard is, het ligt in een prachtige wijk

met vele grote villa's en het uitzicht is prachtig.

(waarschijnlijk wordt het afgebroken als het verkocht

wordt en zetten ze er een appartementen blok 

neer, zo ontzettend jammer, vind ik :-))

Een Weens huisje zit er voor mij niet in maar ik vond

laatst wel dit kleine plastic huisje bij de kringloop.

Ik nam het mee omdat het mij doet denken aan het 

groene huisje met de luiken in Wenen, zie je het?

En nu heb ik toch mijn huisje, hier op mijn bureau en

in gedachten, eind goed, al goed.

Ik wens je een mooi weekend

-X-

Sneeuw.

Het sneeuwde in Wenen niet, zoals ik gehoopt had,

(ik geloof dat ik in mijn 'laat ik eens vertellen hoe het

was in de kerstvakantie in Oostenrijk week' zit ;-)

toch heb ik wel wat sneeuw gezien.

Met mijn zoon reden we naar het Wienerwald, in de 

buurt van zijn huis op zoek naar sneeuw.

De wegen waren sneeuwvrij maar we vonden toch 

nog een veld waar wat lag, tot ons plezier.

De sneeuw lag er al dagen en was bevroren, het 

knerpte ook niet zoals verse sneeuw maar dat mocht

de pret niet drukken en zo op de foto ziet

het er wel heel echt uit..

Natuurlijk hoop ik hier ook nog op wat sneeuw, niet zoveel

als er nu in de Alpen is gevallen, och hemel heb je de

beelden gezien, meters en meters sneeuw, dat is niet

leuk meer te noemen, mijn huisje zou volledig onder 

de sneeuw zijn bedolven..

Elke dag kijk ik even op allerlei weer sites en er lijkt 

enige opwinding te zijn onder weer liefhebbers

over de Polaire vortex als je op de link klikt
kan je er meer over lezen als je wil.

Het komt er op neer dat het best wel eens heel koud

zou kunnen worden en dat er ook sneeuw zou kunnen

vallen, daar kijk ik naar uit, ik hou van bijzonder weer.

Tot die tijd doe ik het met deze twee foto's die mijn 

zoon en ik maakten terwijl we op 'sneeuwjacht' waren.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Sound of music

Als kerstcadeautje kreeg ik van mijn zoon Daan en 

zijn vriendin Julia een dagje naar Salzburg.

Omdat dat nu echt helemaal zo'n Oostenrijkse plaats

is zoals je je dat voorstelt, met omringd door bergen 

en van die mooie romantische oude huizen.

Bovendien zijn daar in de omgeving de opnames 

gemaakt van de Sound of Music, wat ik als kind een 

prachtige film vond, ik heb hem sindsdien nooit meer

bekeken omdat ik de magie van de beelden zoals ik ze

toen heb ervaren niet wil verliezen.

Het is heel waarschijnlijk dat als ik de film nu zou 

zien er helemaal niets meer aan zou vinden :-)

(daarom lees ik bijvoorbeeld een boek wat ik heel

mooi vond ook nooit voor een tweede keer)

We gingen met de trein uit Wenen, wat op zich al heel 

leuk was, lekker naar buiten turen terwijl je door 

een landschap komt wat je nooit eerder zag.

Salzburg was prachtig, inderdaad echt helemaal zoals

je hoopt dat het zal zijn, kleine straatjes, winkeltjes met

koekoeksklokken, pastelkleurige huizen, een kerstmarkt

en de bergen op de achtergrond.

Bovenop een rots staat een oud groot kasteel wat 

je kan bezoeken en omdat we op een toeristisch tripje

waren sloten wij achter aan de lange rij met toeristen

om een kaartje te kopen voor het kabel treintje 

wat ons naar boven zou brengen.

Boven gekomen begreep ik de toeristen want het was 

adembenemend mooi, je had zicht over het dal en 

daarachter zich op de besneeuwde bergen van de Alpen.

Als je goed kijkt zie je helemaal links mijn zoon staan,

Julia staat bij hem, met de capuchon op.

We bleven daar staan kijken totdat de zon helemaal

achter de bergen verdween, het licht was prachtig.

Daarna liepen wij door de kleine straatjes

naar beneden, waarbij je een mooi zicht op de stad had.

Op een gegeven moment verscheen de volle maan aan

de hemel en hoorden wij een koor van vrouwenstemmen

zingen, waarschijnlijk uit de kerk, het was een magisch 

moment, helemaal een Sound of music moment,

eigenlijk letterlijk :-)

Nu kan ik nooit meer naar Salzburg omdat ik dat gevoel

over mijn kerstcadeautje wat ik kreeg wil vasthouden,

dat geeft helemaal niets want ik heb er 

een prachtige herinnering bij.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Opruimerig

Laatst keek ik op Netflix twee afleveringen van een 

programma over Marie Kondo, ik had wel eens van haar

gehoord, ze schrijft boeken over opruimen enzo.

Ik had nog nooit een boek van haar gelezen want ik ben

van mijzelf nogal opruimerig, en ik doe makkelijk

dingen weg die ik niet meer nodig heb.

Om het hier een beetje leefbaar te houden in het kleine

huisje is het een soort van noodzaak om steeds te 

kiezen wat kan blijven en wat weg kan, iets er in

betekent altijd weer iets er uit :-)

Toch keek ik met veel plezier naar het programma, 

mevrouw Kondo is echt heel schattig, ik zou niet weten

hoe je haar anders zou moeten beschrijven.

Uitermate lief en beleefd en ze liet zich niet uit het 

veld slaan door de enorme bergen met spullen die 

de mensen hebben verzameld, ik keek er met wat 

ongeloof na, al die bergen met rommel, ohoh..

Ik vond het bijna jammer dat ik niet van die bergen

met dingen heb staan hier in huis die ik uit kon zoeken.

Wat ik vooral heel leuk vond was dat je je bij elk 

voorwerp wat je in je handen neemt je moet (kan :-)

afvragen of het je een Spark of joy geeft, of je er 

blij van wordt, zoniet dan doe je het, maar niet 

voordat je het bedankt hebt voor bewezen diensten,

in een doos voor de kringloop of vuilniszak.

Ook het idee om alles in bakjes te doen in lades sprak 

me aan, dus ik kiepte mijn twee papierlades om en 

ik organiseerde alles opnieuw en ik moet zeggen..

oh haha, het ziet er geweldig uit..

Vervolgens deed ik ook nog even mijn kledingkastje,

daar was ik zo mee klaar want ik heb niet veel ruimte,

maar door de manier van vouwen die ik in het programma

zag, is het nu een wonder van georganiseerdheid, wat

dan vast weer geen woord is ;-)

Kortom, ik beleef veel plezier aan het hele

Marie Kondo-en van mijn huisje hoewel ik altijd wel

stapeltjes zal blijven houden die op de trap of waar dan

ook liggen waarvan ik niet weet wat ik er mee moet,

maar die horen bij mij, sterker nog, ze geven mij
precies dat vonkje van vreugde
en ik laat het lekker zo.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Dekentje haken.

Zoals beloofd nog even over de deken die ik haakte

voor het kindje van mijn zoon Daan en zijn vriendin

Julia, ik heb hem inmiddels al gegeven, het kindje

wordt overigens pas in mei geboren.

Aanvankelijk begon ik met een wollen dekentje maar 

toen bedacht ik met dat het in Wenen altijd heel 

warm is in de zomer en dat een dekentje van katoen

waarschijnlijk geschikter zou zijn..

Ik gebruikte vele restjes katoen die ik nog had, 

nadeel is wel dat als je zo vaak van kleur wisselt 

 het afwerken een eindeloos werkje is.

Het haken van een dekentje is sowieso een kwestie

van geduld, heel veel kopjes thee, af en toe wat 

chocolade en misschien een fijne serie om naar te

kijken terwijl je bezig bent, ik werkte er ongeveer 

25 uur aan, wel heel fijn om te doen overigens.

Mocht je er ook eentje willen maken, zo deed ik het;

Je hebt nodig; verschillende kleuren katoen en een

haaknaald nummer 4,5, eigenlijk is de katoen die ik

gebruikte geschikt voor naald 3,5 maar dan wordt het

dekentje niet zo soepel en ook niet zo zacht.

(maar je kan het natuurlijk precies zo doen als je wil)

Haak een ketting van 80 cm, vervolgens haak je

2 halve stokjes (de draad om de naald slaan, insteken

en de draad in 1 keer doorhalen) in een kettingsteek,

dan sla je er eentje over en weer twee halve stokjes

in een steek, dus om de steek, zie foto 1.

Dit herhaal je tot het einde van de rij en in de volgende

rijen haak je steeds twee halve stokjes op de vorige twee.

Haak tot je ongeveer 1 meter hebt, en wissel ondertussen 

zo vaak als je mooi vind van kleur.

Eigenlijk is dit een formaat van een peuter deken,

zodat het wat langer mee kan, je kan natuurlijk

het formaat aanpassen aan je wensen.

Kant alle draadjes af en haak nog een rand 

van halve vasten om het dekentje heen en klaar :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Storm

Vandaag is er storm voorspeld, heerlijk vind ik dat,

niet alle voorspellingen zijn hetzelfde, het varieert 

van een harde wind tot een heuse storm.

Het liefste kijk ik op Windytv daar kan je alles uitgebreid

bekijken en dat doe ik elke dag, echt waar :-)

Ik hou van de wind, dus toen ik het boek "Waar de wind

waait' van Nick Hunt zag, kocht ik het meteen.

Ik ben blij dat ik dat deed want wat een geweldig boek

is dat, het komt meteen in mijn top 10 van

mooiste/interessantste boeken die ik ooit heb gelezen.

(hierbij moet ik wel aantekenen dat er boeken in die

top 10 staan, die ik anderen aanraad en dat 

niemand er dan vervolgens wat aan vind, oh haha)

Het boek gaat over een man (het is non fictie dus echt

gebeurd) die een fascinatie heeft voor de wind en naar

plekken in Europa gaat waar bijzondere winden waaien.

Hij wandelt door die gebieden heen op zoek naar de wind

en vertelt wat hij meemaakt en ook wat over de 

geschiedenis van die gebieden, echt heel fijn beschreven.

Kortom, een aanrader, maar geen garantie dat je het 

ook leuk vind (smaak is een persoonlijk iets)

Mocht het overigens zo hard gaan waaien als voorspeld,

wees dan voorzichtig, bij de beschrijving van windkracht

las ik in een tabel; dat bij windkracht 4 je haar in de
war gaat, bij windkracht 6 je je paraplu met moeite
vast kunt houden, ah dat is allemaal niet zo erg.
Maar bij windkracht 9 staat; 'kinderen waaien

om' hoewel het beeld best grappig is moeten we
maar hopen dat dat niet gebeurd..

Fijne dag

-X-

Vliegen

Eigenlijk kan je met goed fatsoen natuurlijk niet meer

zeggen dat je nog een vliegtuig neemt, tegenwoordig,

het is, zoals iedereen weet, nogal slecht voor het milieu.

Toch vlieg ik regelmatig naar Wenen, ik weet niet zo 

goed wat het alternatief zou zijn, met de auto is het net

zo slecht en met de trein is het eindeloos ver..
Ik zou kunnen gaan fietsen maar dan zou ik zo
ongeveer nu moeten vertrekken als ik daar van de
zomer wil zijn, ik fiets nogal langzaam..

(Ter verdediging zou ik nog willen aanvoeren dat ik 

bijna nooit de auto gebruik, en ik eet zelden vlees,

allebei gunstig voor mijn ecologische voetafdruk en 

misschien compenseert dat mijn Wenen reisjes..:-))

Ik kan ook niet zeggen dat ik het speciaal erg leuk

vind, ook niet vervelend, iets er tussen in, het is 

gewoon een manier om van A naar B te komen..

Wat ik wel heel erg leuk vind is, is dat je op het

vliegveld van Wenen met de trap uit mag stappen.

Dat geeft zo'n 'wat ben ik ontzettend op reis' gevoel.

Toen ik aankwam in Wenen probeerde ik een foto te maken,

maar er staan altijd van die mensen die staan te gebaren

dat je door moet lopen, dus ik nam de foto lopend..

(dat is wel te zien, het is een haastige foto geworden ;-)

Toen ik terug vloog nam ik er nog eentje en die is

per ongeluk, oh haha, wel scherp geworden..

Ga jij nog met een vliegtuig of niet, ik ben benieuwd

wat jouw gedachten daar over zijn..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Dasje breien

Toen mijn kinderen klein waren, heb ik eindeloos veel

kinderkleertjes gebreid, gehaakt en genaaid.

Omdat het allemaal zo pietepeuterig is, is het heel

leuk om te maken en het neemt niet zoveel tijd.

Nu kan ik, tot mijn grote plezier, weer bezig, hoewel ik 

wel moet oppassen dat ik me helemaal mee laat slepen

en met koffers vol dingetjes naar Wenen vertrek

de volgende keer, ze zien me aankomen, haha.

Dan wordt het zoiets als; ojee Ingrid komt weer,

waar zijn al die gebreide dasjes enzo, want dan moet

het kindje die ineens allemaal aan, oh haha

Tot nu toe haakte ik een deken, ik zal het patroon 

volgende week laten zien en een dasje, de rest is

voor de webshop, ik maakte er teveel want het 

is zo'n fijn gedachteloos makkelijk werkje.

Mocht je er ook eentje willen maken, het is heel

makkelijk en ook geschikt voor de beginnende 

breister, zo doe je het:

Zet met breinaalden 4,5 15 steken op en brei ribbels

totdat je 60 cm hebt, dat is is voor een baby tot 

ongeveer 4 maanden, tot een maand of 8 is het 

65 cm en zo kan je het voor elke leeftijd wat 

aanpassen, ook de breedte natuurlijk.

Gebruik fijne zachte wol, ik test het altijd even 

door met de wol langs mijn wang te strijken,

om zo te voelen of het zacht genoeg is,

P moet daar altijd om lachen, maar het werkt wel:-)

Dit dasje is 8 cm breed, mocht je dunnere- of 

dikkere naalden gebruiken maak dan even een proeflapje

en reken even uit hoeveel steken je nodig hebt.

Maak vervolgens 2 pompoms, mocht je niet weten 

hoe, kan je dat zo op internet vinden, ik maakte ze

door verschillende kleuren wol te gebruiken en

en naai ze stevig aan het dasje.

Veel plezier ermee en een goed weekend

-X-

Kalm aan

Ooh, het pad loopt nu al weer anders dan gedacht

en het jaar is nog maar 3 dagen oud..

Ik heb geen goede voornemens maar ik had wel 

gedacht dat ik echt weer 5 dagen per week zou 

gaan bloggen en dat lijkt nu al niet te lukken.

Ik ben nog steeds in een te-laat-opstaan-ritme en 

het afgelopen half uur heb ik zitten worstelen met

een heel ander bericht dan dit, maar als je haast hebt

om het online te krijgen dan komen de woorden niet.

Ah, dit zal dan de eerste les (weer) zijn dit jaar, kalm aan

en neem je tijd, het is natuurlijk een oud gegeven;

haastig gespoed is zelden goed, maar je hebt nooit iets

aan adviezen als je het niet zelf ervaren hebt, denk je niet?

Mocht jouw pad net zo kronkelig zijn als het mijne

en je nu al weer je grote of kleine verwachtingen 

bij moet stellen, weet dan dat je niet allen bent :-))

Ik wens je een fijne dag

-X-

Hup, daar gaan we

Ietsje later dan normaal, ik ben een beetje uit mijn ritme,

door de oudejaarsavond, niet dat ik iets bijzonders deed,

maar de tijd dat ik ga slapen is iets opgeschoven.

Ook ben ik de dagen helemaal kwijt, met dinsdagen 

die voelen als zondagen maar ik heb het even 

nagekeken en het is woensdag vandaag :-)

Woensdag 2 januari 2019, ook dat is even wennen

en januari voelt voor mij als de maandag van het jaar.

Maandagen zijn van die dagen dat je alles wat je uitgesteld

hebt in het weekend moet gaan doen, aan het werk, 

schoonmaken, boodschappen doen omdat alles op is,

enzovoort, je snapt wel wat ik bedoel, denk ik,

het voelt een beetje ongezellig, zonder franje..

Dus, hup, daar gaan we, met zijn allen het nieuwe jaar

in en we zien wel wat het gaat brengen..

Ik heb geen enkel goed voornemen, waarschijnlijk zijn 

ze over een week al lang vergeten en nemen de 

dingen weer gewoon zijn loop.

Begrijp me niet verkeerd, ik zie niet op tegen het jaar,

maar ik ga het dag voor dag nemen, dingen waar ik niets

aan kan veranderen laat ik en voorts ik doe wat ik kan,

zoals me vorig jaar op een willekeurige dag voornam,

en tot nu toe werkt het goed mag ik wel zeggen.

Ik wens je wat Hup en zeker ook kalmte,

plezier en sterkte op je pad, 

welke kant dat ook op zal gaan.

-X-

Oud en nieuw

En dan is het zomaar ineens alweer de laatste dag van 

het jaar, absoluut niet mijn favoriete dag, nooit geweest.

Meestal word ik overvallen door een gevoel van 

melancholie, ik voel het al aankomen, oh haha.

Ik denk dat de sfeer die dit liedje oproept eigenlijk

het beste weergeeft hoe ik deze dag meestal beleef.

Ik denk, eigenlijk vanzelf, terug aan de dingen die 

waren en nooit meer zullen zijn, ik geef mezelf ook

maar toestemming om alle gedachten te laten komen,

des te eerder dwarrelen ze mijn hoofd ook weer uit.

Natuurlijk zal dit altijd het jaar blijven waarin mijn

moeder overleed, en de eindeloze warme zomer, 

waarin wij haar huis opruimden.

Ik ben in vrede met hoe het allemaal ging, eigenlijk

was ik al jaren bezig afscheid van haar te nemen,

en ik mis haar niet echt, het is een veel zachter 

gevoel van ooh ja, dat was toen..

Wat ik wel een gek gevoel vind, ik heb er nog geen

woord voor gevonden, is dat ik nu een generatie ben 

opgeschoven, dat er niemand meer 'boven' mij is.

In dat licht bezien was het natuurlijk heel wonderlijk dat

een paar maanden naar mijn moeders overlijden mijn

zoon naar Nederland kwam om te vertellen dat hij 

en zijn vriendin een kindje krijgen.

De ene generatie ontvalt ons en de volgende dient 

zich aan, de eeuwige loop van het leven.

Oud en nieuw, zo is het eigenlijk, de dingen gaan 

en komen weer, daar zal ik mij vandaag mee bezig 

houden, het is er een perfecte dag voor.

Zelfs het weer werkt mee, grijzig en onbestemd.

Morgen is er een nieuwe dag, altijd is er weer een

nieuwe dag, een nieuw jaar zelfs, waarin alles 

opnieuw mogelijk lijkt,

Zoals mijn vriendin Fem altijd zegt; 

heb vertrouwen, het zal zich wel

ontvouwen en daar sluit ik me bij aan 

en ik geef het nu door aan jou.

Daarnaast wil ik je natuurlijk een fijne dag wensen,

 het allerbeste voor het komende jaar, en vooral

veel liefde van en voor de mensen rondom je,

moed om om te gaan met tegenslag en 

heel veel plezier in de (kleine) dingen.

-X-

Dagdag

Terwijl de regen nu met bakken uit de hemel komt

lag er gisterochtend een prachtig wit laagje toen

ik wakker werd, helaas heb ik het niet zien sneeuwen,

dat vind ik zo'n heerlijk gezicht..

In het huisje staat mijn nieuwe koffer klaar, echt zo'n

hele sjieke, met wieltjes, je hoeft hem alleen maar

te duwen zo'n mooie had ik nog nooit.

Niet dat alles er al in zit, want ik was iets te enthousiast

met de cadeautjes voor onder de Weense kerstboom.

Dus vandaag zal ik moeten puzzelen om alles er in 

te krijgen, en misschien een extra klein koffertje mee 

moeten nemen, dat doe ik nooit omdat ik een hekel 

heb aan dat gedoe bij de douane (oooh , stress, haha)

Ik zal jullie verder de hele riedel waar ik altijd door

heen ga als ik moet reizen besparen, het is altijd 

hetzelfde, terwijl ik toch al talloze malen alleen

met een vliegtuig gereisd heb, ik noem het maar 

een ritueel, dat klinkt gewoon gezelliger :-)

Ik wens jullie hele fijne kerstdagen, samen met 

degene die je lief zijn, maak er wat moois van.

Ik meld mij weer in de dagen daarna, je kan mij 

natuurlijk volgen op Instagram waar ik regelmatig 

 zal posten, ik hoop natuurlijk op wat sneeuw foto's.

Hou je goed, dagdag

-X-