Tot zover..

Deze plastic fles met gezegend water, tenminste dat 

vermoed ik, staat hier in mijn vensterbank, ik vond hem

bij een verkoop in een kerk.

Vanochtend dacht ik er over wat ik vandaag zou zeggen

en omdat ik van het weekend jarig ben leek me dit een

mooi beeld daarbij, het zijn tenslotte van die dagen dat je

gedachten gaan naar wat is en wat gaat komen..

Zo'n dag dat je over je zegeningen nadenkt maar ook aan 

wat nooit gekomen is en waarschijnlijk ook nooit zal komen.

Ik ben natuurlijk al best wel oud, hoewel, het is ook

maar hoe je het bekijkt, als ik nu dood zou gaan zou men

waarschijnlijk zeggen; ze was nog veel te jong..

Dat is het gekke, bijna iedereen wil graag oud worden

maar het niet zijn, ik sta er blanco in, hoewel ik me over

vele dingen zorgen maak is dit iets waar ik geen invloed

op heb, de dagen verstrijken of je nu wilt of niet..

Soms voel ik het gewicht van al die jaren, vooral van de 

dingen met verstrekkende gevolgen, beslissingen die

ik ooit in goed vertrouwen nam maar die de loop der

dingen een onaangename draai gaven en die nog steeds

voelbaar zijn en niet alleen voor mij..

Natuurlijk is er soms ook ineens een lichtheid, een

gevoel van het is goed zo, en dan denk ik aan de uitspraak 

Eckhart Tolle; nothing ever happens in the past.

Wat ik wel jammer vind is dat ik altijd overal zo 

bang of beter misschien, schrikachtig van ben geweest,

maar ik kan dat nu beter accepteren, zoals ze zo

mooi zeggen; het is de aard van het beestje :-)

Kortom genoeg om over te mijmeren in zo'n weekend,

het mooiste wat ik er uiteindelijk over kan zeggen,

zijn niet mijn woorden maar die van Mankell in één

van de Wallander boeken; Tot zover zijn we gekomen,

en zegt eigenlijk alles.

Ik wens je een mooi weekend

-X-

Van lapje naar kussen

Laatst schreef ik al eens iets over de kussens die ik 

maakte, echt zo'n fijn werk, gewoon maar breien,

de ene streep na de andere, het lijkt ook zo snel 

te gaan, elke keer een andere kleur.

Nu vroeg iemand mij hoe ik de kussens zo netjes

(dank je voor het compliment :-) aan elkaar naaide.

Oh haha, daar heb je veel geduld en toewijding voor

nodig, dat in de eerste plaats eigenlijk.

Ik hou van breien maar het in elkaar zetten, daar 

moet ik me echt toe zetten, liever zet ik meteen een

ander breiwerk op, maar aan al die lapjes heb je niets

dus soms is het gewoon; Hup en doen..

Er zijn verschillende manieren om een breiwerk aan 

elkaar te zetten maar dit werkt voor mij het beste

hoewel het een heel precies werkje is.

Wat je doet is dat je een rij uitkiest, meestal neem ik

de tweede of de derde rij aan de zijkant van het werk,

je krijgt dan wel een naad aan de binnenkant.
(maar dar zie je natuurlijk niets van, haha)

Met je naald neem je steeds het steekje tussen de 

twee Vtjes van de rij op, eerst aan de ene kant,

dan aan de andere, doe dit ongeveer 3 keer en 

trek dan de draad voorzichtig aan.

Als je de draad meteen aantrekt dan heb je kans dat 

je de naald in een andere rij steekt en dan wordt

het toch nog scheef (en dat wil je niet :-)

Zo krijg je een min of meer onzichtbare naad aan

de buitenkant, oh ja, voor je begint te naaien is

het een goed idee om eerst het breiwerk aan elkaar

te spelden, zodat je goed uitkomt.

Ik heb al verschillende keren alles uit moeten halen

omdat het werk scheef trok omdat ik geen zin had 

om het eerst te spelden, zoals ik al zei, ik ben wat

ongeduldig als het om breiwerken in elkaar zetten gaat.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Zonnetje

Wat een onwaarschijnlijk weer, deze dagen, het was

weer eens een warmterecord maar daar kijken we 

niet meer van op, ik weet ook niet of we daar nu zo 

blij mee moeten zijn, eigenlijk niet denk ik...

Aan de andere kant kan je niet anders dan het nemen

zoals het komt en is het heerlijk..

Het parkje aan het einde van de straat, ook wel het 

konijnenbosje genoemd, geen idee waar die naam 

vandaan komt ik heb er nog nooit een konijntje gezien,

staat vol met crocussen, zomaar ineens..

Als je heel stil bent hoor je ze zachtjes zoemen van 

tevredenheid, de blaadjes opengevouwen 

om al het zonlicht op te vangen..

Om zelf wat van dat zonlicht op te vangen ga ik 

regelmatig even naar buiten, we hadden zelfs ons 

eerste mini picknick langs het water.
De rozijnenbroodjes kochten we voor het Franse gevoel
en het kaasbroodje was voor mij, omdat ik gulzig was;-)

Even de stad uit, de stilte in, daar kan ik zo van 

genieten, de stilte, hier in de stad vind je dat nooit..

Kortom, passend bij de tijd van het jaar of niet,

ik knap er wel van op, van het zonnetje..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Over het kastje tegen de muur

Jaren geleden kreeg ik dit kastje van mijn lieve vriendin

Fem, die ik ook al weer jaren ken, we kwamen elkaar

ooit tegen op een rommelmarkt in Middelburg.

Ze vond het echt een kastje voor mij en dat vind ik 

nu ook, ik vind het echt een geweldig kastje.

Het stond een hele tijd onder mijn bureau, het kon er niet

op staan omdat het niet tegen de muur kon staan

(van het kastje naar/tegen de muur, haha)

Nu heb ik mijn bureau, of eigenlijk is het gewoon een

tafel, gedraaid zodat ik naar buiten kan kijken en zo

kan het daar perfect staan en kan ik al mijn kleine 

rommeltjes er in leggen (ik ben dol op kleine rommeltjes)

Ook de familie Little is zeer verheugd over hun plekje

op de kast, ze lagen al een tijdje in een la omdat ik nergens 

een goed randje voor ze had om te zitten.

Ze zaten een tijdje in het keukenraam maar daar vielen

ze steeds af, zo de schaal met uien en tomaten in.

Het is gezellig hoor, die familie daar, maar ze kwetteren

de hele dag over van alles en nog wat en bemoeien

zich overal mee, ik hoef dan alleen het woord laatje

te zeggen en dan zijn ze weer een tijdje stil;-))

Kortom, ik ben blij dat het kastje weer tegen de muur

staat, het kastje wat ik kreeg van Fem.

Ik wens je een stralende dag, wat heerlijk toch 

dat lenteachtige weer, vind je niet?

-X-

Onverwachte vriendelijkheid

Afgelopen zaterdag fietste ik naar de bibliotheek, er stond

een stormachtige wind, maar dat vind ik juist lekker.

(wij noemen dat een Zeeuws windje:-)

Voor de bibliotheek die langs het water ligt waaide het zo

hard dat de mutsen in het rondvlogen en alle fietsen waren

als dominostenen omgevallen, omdat mijn fiets al aan alle

kanten rammelt wilde ik hem niet laten vallen en legde ik

hem naast alle andere alvast op de grond neer.

Toen ik terug kwam lag hij er niet meer, mijn eerste gedachte

was dat hij gestolen was, dus ik keek nog eens rond,

daar stond hij tegen een boom, ah wat aardig, iemand

dacht dat mijn fiets was gevallen en zette hem rechtop.

Ooh dat vind ik zo fijn, van die onverwachte vriendelijkheid,

daar maakt mijn hart gewoon een sprongetje van.

Net zoals van de vrouw op de markt waar ik narcissen

kocht en mij een bosje cadeau deed, een buschauffeur 

die stopte, met zijn lichten knipperde en gebaarde dat ik

over kon steken, een onbekende die een praatje maakt.

Als iedereen nu eens zo voorkomend zou zijn, 

wat een verschil zou dat toch maken...

Oh ja, de krakkemikkige engel kocht ik op de

rommelmarkt van een wel een bijzonder onbeleefde,

humeurige mevrouw, haha, zo zijn we weer in evenwicht;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wat is er nu

En ah, ja , daar zijn ze dan toch de eerste tekenen van 

de lente, niet eentje maar ik zag een heel veld

hier ergens in een plantsoen, terwijl ik in de stromende 

regen met de boodschappen naar huis fietste.

Toch stopte ik even om er naar te kijken, het tot me 

te nemen en er een foto van te maken..

Even stil staan bij de kleine lichtpuntjes die er natuurlijk

elke dag zijn maar waar je zo aan voorbij zou kunnen 

gaan met grijzige gedachten en zorgen (voornamelijk

over dingen waar je helemaal geen invloed op hebt)

Gewoon stop tegen jezelf zeggen en terug naar de

basis en zien wat er op dit moment is zoals ik leerde

bij de mindfulness cursus, klinkt zo makkelijk maar 

oh oh wat moeilijk is dat soms...

Wat mij daarmee overigens heel erg kan helpen zijn de 

korte oefeningen van Edel Maex op You Tube.

Je hoeft echt niet een hele cursus te hebben gedaan 

om zo'n oefening te doen, gewoon gaan liggen en

luisteren (ooh die stem, heerlijk) en te de instructies

opvolgen, ik voel me altijd stukken beter daarna.

(maar een veldje sneeuwklokjes werken even goed :-)

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Grijzig

Ah ja, het is nogal stil hier, er gebeurt ook niet

zoveel, je mag wel zeggen dat ik me in de 

spreekwoordelijke lappenmand bevind..

(die er voor mij niet zo feestelijk uit ziet als

de stapel lapjes op de foto)

Grieperig, met wat koorts en een bonzend hoofd,

en een soort van algemene droefheid over de dingen

die ik inmiddels wel herken van mezelf in dit jaargetijde.

Ik weet ook wel dat het weer over gaat en dan

vergeet ik weer hoe het voelde, daar in de lappenmand.

Maar nu voelt alles grijzig en kan ik me maar 

moeilijk motiveren voor wat dan ook omdat 

het mij allemaal nogal zinloos voorkomt..

Dus ik wacht geduldig op de lichtere dagen, op het

moment dat ik mezelf weer herpakt heb en alle 

vrolijke kleuren van de lappenmand weer zie

voor wat ze werkelijk zijn.

In de tussentijd zal ik een beetje lala-bloggen,

gewoon als ik iets gezelligs heb te zeggen want 

het lijkt me niet de bedoeling dat ik iedereen

meeneem in mijn gesomber :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Babymutsje

Nu zit ik natuurlijk helemaal in het maken van de 

babydingetjes en ik begrijp dat lang niet iedereen 

iets heeft aan dit patroontje, maar ik kreeg het verzoek

om een beschrijving te maken van dit mutsje wat ik 

laatst maakte en op Instagram liet zien.

Omdat ik het leuk vind om af en toe een verzoek te

honoreren (dat geeft richting aan mijn blogleven, oh haha)

Even tussendoor, ik vond een sneeuwklokje in het park,

een voorbode van de lente, het lag daar geknakt in het

gras, dat vond ik zo zielig dat ik het meenam :-)

Maar goed, het mutsje, ik verzon het zomaar zelf en het 

is nog niet getest op een babyhoofdje, dus ik hoop maar

dat het goed is, ik heb wel uitgebreid de afmetingen 

van babymutsjes bestudeerd, dus ik denk het wel.

Eigenlijk brei je gewoon een lapje van 16 bij 34 cm,

dat vouw je dubbel en je naait de rand aan de achterkant

dicht, vanwege dat naadje misschien minder geschikt

voor pasgeborenen, maar meer voor kinderen van een

paar maanden oud, ik ging uit van de maten voor een

kindje van 3 tot 6 maanden, ongeveer.

Dus; zet 32 steken op met naalden 4,5 (maak altijd

een proeflapje, zeker als je dunnere of dikkere naalden

gebruikt) brei de eerste rij met rechte steken.

De tweede rij is averecht, behalve de laatste 7 steken,

die brei je recht, zo krijg je de ribbel rand.

Herhaal dit tot je 32 cm hebt.

Dan vouw je het lapje dubbel en naai je de achternaad

dicht, werk de draadjes netjes weg.

Ik haakte er een klein randje aan dat deed ik door steeds

1 vaste in de rand van het breiwerk te haken, dan 1 losse

en dan weer een vaste, zo krijg je kleine gaatjes waar je

later de gehaakte draad of een lint doorheen kan rijgen.

De draad die ik haakte is 60 cm lang, zo kan je er een

strikje mee maken.

Je kan natuurlijk ook het hele mutsje in ribbels breien,

of een andere steek, net wat je leuk vindt.

Supersimpel eigenlijk allemaal, enfin, veel plezier met

het maken, mocht je er zin in hebben, of niet

dat kan natuurlijk ook, hoe dan ook, ik wens je 

een fijne dag

-X-

Pom pom pom

Omdat ik op het moment helemaal in de baby- dasjes

en mutsjes maken fase zit, maak ik ook regelmatig wat

pompons om daar aan te naaien.

Nu heb ik het altijd geleerd om het met twee ronde 

kartonnetjes te doen waar je dan de wol omheen wind.

Vervolgens knip je dat dan open, je kent het waarschijnlijk

wel, misschien zelfs nog wel van de handwerklessen

op de lagere school (ik althans wel :-)

Eigenlijk deed ik het allang niet meer zo, ik wond de

wol gewoon om mijn vingers, maar dat is nogal een

slordige methode, en bovendien is het op die manier

lastig om verschillende formaten pompons te maken.

Dus ik maakte deze van karton, ik plakte er voor de

gezelligheid wat leuk papier op.

Wil je ze ook maken gebruik dan echt heel stevig karton,

anders klappen ze dubbel en breekt het karton.

 Maar het werkt echt heel goed, al zeg ik het zelf, haha.

Als je echt dikke pluizige pompons wil hebben moet 

je de draad er wel heel vaak om heen wikkelen, wel

een keer of 40, zeker als je wat dunnere wol gebruikt.

Dan neem je een lange draad wikkelt dat stevig om de 

wol heen en (zie de bovenste foto met de roze wol)

en trek je de draad heel strak aan en maak een knoop.

Daarna ga je de wol bijknippen, hoe netter je dat 

doet hoe mooier hij er uitziet.

Laat de lange draad eraan hangen, wel even oppassen,

ik knipte hem al een paar keer per ongeluk af, zo kan je

de pompon makkelijk ergens aan vast naaien.

Veel plezier ermee, ik wens je een fijn weekend

-X-

#windmee

Regelmatig app ik met mijn zoon, die in Wenen woont,
waar ik overigens ook deze foto nam, gewoon over
de dagelijkse dingen, soms als ik iets fijns app,
krijg ik als antwoord #windmee, dat vind ik een mooie..
Die hashtag is natuurlijk een grapje, verwijzend naar
de social media waarbij het soms lijkt of onze levens
in hashtags kunnen worden geduid.
Als ik er dan eentje zou mogen kiezen dan zou het deze zijn,
de wind in je rug, oh dat gevoel als je aan het fietsen bent
met een flinke zuidwesten wind in je rug..
Soms stel ik me dat voor na het berichtje met de #windmee;
dat ik fluitend (als ik dat zou kunnen, haha) over de
weg die ik ga, peddel, af en toe trappend, heerlijk.

Ik wens je #windmee vandaag en alle dagen hierna :-)
-X-

Lievelingsboeken

In de tussentijd ( met excuses voor de weer wat wazige

foto's, maar het was dat of helemaal niet bloggen:-)

ruim ik af en toe nog eens iets op, en terwijl ik dat doe

zoek ik naar de Spark of joy van de dingen.

Ik moet zeggen dat ik ontdekt heb, hoewel ik helemaal

niet zo veel dingen bezit, dat er toch nog veel weg kan.

Sommige dingen liggen maar te liggen en ik doe er niets

mee noch word ik er blij van als ik ze oppak, dus we 

hebben op het moment regelmatig ritjes naar de kringloop.

Zo ging ik nog eens door alle boeken heen, op het 

eerste gezicht dacht ik niet dat er wat weg kon, maar 

ik haalde er toch nog twee grote volle dozen uit.

Met name romans, want eenmaal uitgelezen kijk ik er 

nooit meer in, ik geef er wel eens wat weg maar de 

meeste staan maar te verstoffen..

Wat ik wel hield is mijn kleine verzameling Russische

kinderboeken, sommige origineel, anderen vertaald.

Ik zoek er altijd naar want de tekeningen vind ik echt

prachtig, het is een bepaalde stijl die ik meteen herken

en waar ik echt van hou, ik vind ze overigens bijna nooit.

Verder hield ik natuurlijk een paar exemplaren van mijn

eigen boeken, een paar romans uit mijn persoonlijke top 10 :-)

en oude handwerk- en knutselboeken, die zijn altijd

fijn om af en toe door heen te bladeren.

Ik stapelde wat er overbleef op een plank onder de trap,

ik heb geen plaats voor een boekenkast en elke keer als 

ik er langsloop en dat is nogal eens want de keuken is

beneden, wordt ik er blij van; van mijn 

keurige stapeltjes met mijn lievelingsboeken.

Ik wens je een mooie dag

-X-

Sneeuw

Het was natuurlijk de week van de sneeuw, je kon er

hoe dan ook niet omheen, ik moet zeggen dat de 

afdeling Oostenrijk (in de vorm van mijn zoon Daan:-)

wel een beetje moest lachen om al het gedoe.

Een paar centimeter sneeuw en het hele land is in rep

en roer maar los van alle ongemakken op de weg en zo,

vond ik het voornamelijk gewoon prachtig.

De stilte die lijkt neer te dalen tegelijk met de vlokken

en de wereld die langzaam lijkt te veranderen in een

zachter en vriendelijker oord, heerlijk..

Wij maakten een wandeling door het park om even dat 

prikkelende wintergevoel te ervaren, de knerpende

sneeuw onder onze voeten, het geluid van de stad

gedempt, kinderen op de slee en we kwamen een 

kabouter tegen die ook een ommetje deed ;-) 

De familie Little wilde ook meteen naar buiten hoewel

ze helemaal geen winterkleren hebben.

Toen ik ze vroeg of ze wel voor de gelegenheid gekleed

waren keken ze mij aan of ik gek was, ze waren van plastic

was hun antwoord, en de kou heeft geen vat op hen..

Dus ze zaten daar urenlang, als je goed luisterde hoorde

je hun zachte opgewonden, blije stemmetjes..

Enfin, het was fijn, de sneeuw en nu smelt het langzaam 

weg en neemt het leven weer zijn gewone loop.

Ik wens je een warm weekend

-X-

Streepjes breien

Met al die grijze dagen de afgelopen weken is het

echt een uitdaging om nog een beetje fatsoenlijke

foto's te maken in mijn huisje, eigenlijk heb ik er 

ook maar heel weinig ruimte voor en het is al snel 

veel te donker om er nog iets van te maken.

Het enige wat dan nog een beetje lukt is iets op mijn

werktafel leggen, die staat vlakbij het raam en dan 

een foto nemen als het een beetje opklaart.

Ik schuif dan alles aan de kant, zet de luxaflex 

helemaal open en dan is het snel werken voordat 

het weer te donker is :-)

Ook deze foto maakte ik daar, ik had de laatste tijd

niet zo'n idee wat ik moest maken, begon aan dingen,

haalde ze weer uit, vond het allemaal niets.

Dus ik dacht, ik ga gewoon strepen breien, dat is altijd

fijn, het lijkt ook altijd zo vlot te gaan, omdat je 

steeds van kleur wisselt.

Mocht je ook een gestreept kussen willen breien, meet

dan eerst het kussen op; stel het is 40 bij 40 cm.

Daarna maak je een proeflapje met de wol en de 

breinaalden waarmee je het wil maken, zo kan je 

makkelijk uitrekenen hoeveel steken je nodig hebt.

Bijvoorbeeld 15 steken is 10 cm dan heb je er dus

60 nodig om mee te beginnen, makkelijk toch?

Dan brei je 1 baan recht, 1 baan averecht, of welke steek
je dan ook wil gebruiken tot een hoogte van 80 cm.

Je kan regelmatig van kleur wisselen, precies zoals

je het mooi vind, dan kant je alle losse draadjes

af en naai je het kussen aan de zijkant dicht, je doet

het kussen er in en naait de bovenkant dicht.
Daarna leg je het op de bank of geeft het aan
iemand cadeau :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Zin in een cadeautje

Vorige week was mijn dochter Judith jarig en natuurlijk 

bezocht ik haar om dat te vieren (twee keer zelfs, één keer

op haar verjaardag zelf en van het weekend toen ze samen

met haar vriendin Britte een feestje gaf, ze vierden tevens

dat ze al 25 jaar vriendinnen zijn :-)

Omdat ik dacht dat je op een verjaardag altijd veel cadeautjes

tegelijk krijgt mocht ze die van mij nog niet openmaken.

Of nu ja, haha, dat mocht ze natuurlijk zelf weten maar 

het idee van mijn mand met pakjes was dat je er af en 

toe eentje uit pakt op die momenten dat je echt wel 

een cadeautje kan gebruiken :-)

Bijvoorbeeld omdat je een rot dag had, treurig bent

of gewoon heel veel zin hebt in een cadeautje,

dat kan je soms gewoon hebben..

Enfin, ze vind het heel leuk en zo af en toe krijg ik

nu een berichtje dat ze iets open heeft gemaakt,

en er veel plezier van heeft.

Dus ik wilde het even delen, hoewel het een 

waardeloze foto is, gemaakt op zo'n donkere grijze dag,

 en misschien breng ik je op een idee..

(over de pakjes, niet over donkere dagen, haha)

Ik wens je een mooie dag

-X-