Gone

Als mensen het begin schermpje van mijn telefoon zien, 

moeten ze vaak een beetje lachen omdat het bijna 

helemaal leeg is en er maar een paar apps opstaan..

Los van het feit dat ik niet zou weten hoe ik er een app

op zou moeten zetten, heb ik ook geen enkel verlangen 

naar al die informatie, wat zou er zo dringend kunnen

zijn dat ik dat op zou moeten zoeken op mijn telefoon?

Zo lang ik kan communiceren met wat mensen, zo af en

toe een foto kan plaatsen of kijken wat het weer wordt 

vind ik het meer dan voldoende informatie..

Soms kan het hele social media gedoe mij enorm

 overvallen en komt het mij ineens absurd voor, 

dat ik een blog heb waar ik dingen deel en foto's op 

 Instagram plaats en vraag ik me af waarom eigenlijk..

Natuurlijk heeft het mij veel gebracht, absoluut waar,

en ik zal het zeker blijven doen maar

 of ik nu een karakter heb wat er geschikt voor is?

Zo heb ik helemaal niet de puf om na te denken over

een media strategie (och hemel) of mijn Instagram feed

er wel goed uitziet of de juiste branding.

Ik wist niet eens wat het was, maar het is zoiets als je

merk goed neerzetten,  ik voel me helemaal geen merk..

Misschien had ik het beter wel kunnen doen, misschien

had mijn laatste boek dan wel verkocht, of had ik meer

klanten in mijn winkeltje maar ik ga volledig op blanco,

aangaande dit soort dingen..

Ook ben ik nogal gevoelig voor kritiek, berichten over

spelfouten, dubbel geplaatste foto's, dat mijn Instagram 

account ervoor zorgt dat men mijn blog niet meer leest,

oh joh, soms wordt ik er zo ontzettend moe van en 

dan denk ik; waar gaat het eigenlijk over, echt waar..

Dan weet ik dat het tijd is om even pas op de plaats

te maken en mijn pc uit te zetten, deze gedachten te

laten bezinken en wat dingen te heroverwegen.

Natuurlijk weet ik best dat het wel weer

 overwaait en er vast en zeker een moment komt 

dat ik de lol er weer van in kan zien, 

dat alle gevoelens komen en gaan als golven.

Op dit moment zou ik het allerliefst een gele Volvo 

hebben, deze op de foto is natuurlijk niet van mij en 

mijn gebloemde koffertje op de achterbank gooien, 

mijn telefoon, met hoe weinig apps ook, thuis laten

en net als Lucky Luke de horizon tegemoet rijden,

terwijl ik dan zou fluiten: I am a poor lonesome

woman and a long way from home :-))

Dagdag!

Vulpennen en twee tips..

Laatst vond ik op een rommelmarkt drie schriftjes, ik 

weet eigenlijk nooit waar ik op zoek ben op een 

rommelmarkt totdat ik iets zie wat naar mij glimlacht..

En deze lachten mij toe, ik was ze totaal vergeten maar

het zijn de boekjes waarmee ik leerde schrijven op

de lagere school, niet met een kroontjespen, zo oud

ben ik nog niet, maar met een vulpen.

Het was een roze vulpen, ik weet het nog goed en zo

ongeveer het mooiste cadeau wat ik in die tijd kreeg,

nou ja, op mijn enige nep-Barbie na dan, maar dat is

weer een heel ander verhaal..

Netjes schrijven vond ik het leukste vak, samen met

handwerken natuurlijk, netjes tussen de lijnen en dan die 

vulpen die zo heerlijk over het papier schaatste en oh

de geur van de inkt, ik hou er nog steeds van..

De vulpen op de laatste foto heb ik al tientallen jaren,

en ik schrijf er nog steeds mee, hoewel veel minder 

nu met al die mailtjes enzo, jammer eigenlijk..

Toen ik de schriftjes vond, maakte mijn hart een sprongetje,

en thuis gekomen heb ik meteen een paar bladzijden 

geoefend, gewoon om te kijken of ik het nog kon,

dat ging best, ik keek het ook zelf na, haha, het waren net

iets teveel fouten voor een plaatje ;-)

Naar aanleiding van dit bericht twee tips:

komend weekend is hier op het NDSM terrein weer een

grote rommelmarkt op zaterdag en zondag, dat is buiten

en echt een heel leuk uitstapje, heel Instagramwaardig ook,

haha, makkelijk te bereiken met het openbaar vervoer.

De andere is, dat, mocht je naar Frankrijk gaan deze zomer,

je daar in van die enorme supermarkten op de papier

afdeling vaak Waterman vulpennen, zoals de mijne en 

echt de fijnste, voor weinig geld kan vinden.

Ik wens je een fijne dag en oh ja, mijn webwinkel

is nog tot en met maandag open, als ik geen reclame maak,

wie moet het dan doen :-)?

-X-

Instagramwaardig..

Laatst las ik op Instagram dat mensen tips vroegen 

voor Instagram waardige vakantiebestemmingen, ik

moest het wel twee keer lezen maar het stond er echt..

Oh haha, daar moest ik eens even over nadenken,

natuurlijk post ik ook wel eens een foto van iets moois

als ik er toevallig op stuit maar ik heb nog nooit een

Instagramwaardig (leuk voor Scrabble) uitje gepland..

Heel vaak lopen ze ook volledig mis, die uitjes, zoals

gisteren bijvoorbeeld stonden wij anderhalf uur in de

file, want er was een omleiding, om de bollenvelden te

gaan bekijken, we waren een week of wat te laat, geen tulp

meer te zien en we dronken hier op een parkeerplaats wat..

En zo kan ik vele niet helemaal gelukte uitstapjes opnoemen;

een picknick in de auto in plaats van op het idyllische plekje

aan het water waar heel veel muggen blijken te zitten.

Een brocante in Frankrijk waar we honderd kilometer 

voor omreden en die per ongeluk die dag dicht is, 

de tomtom die het ineens begeeft waardoor we 

nooit aankomen en ga zo maar voort.

Nadat ik nagedacht had over de Instagramwaardige 

uitjes kwam ik tot de conclusie dat het toch 

echt allereerst gaat om het plezier wat je in het echt hebt

 over waar je bent, of wat je doet en dat dan werkelijk 

elke foto, waar dan ook, volstaat, denk je niet?

Ik wens je een mooie dag

-X-

Onverzettelijk grijs

Maandagen voelen toch anders dan zondagen,

ook al is alles hier ook in het weekend gewoon 

open en ga ik niet naar de kerk, is er toch een verschil..

Zondagen voelen een beetje zacht en rozig, maar 

maandagen zijn onverzettelijk en grijsachtig.

Ik heb bij verschillende kleuren een ander gevoel, 

rood, wat ik nooit gebruik, draag of in huis heb geeft

mij een ander gevoel dan zachte natuurlijk tinten.

Zo had ik ooit een gele muur, daar werd ik blij van.

 Ik las laatst ergens dat als je pijn hebt, je die pijn 

een kleur kan geven, een harde kleur die je niet fijn vind

en dat je die pijn-kleur dan in gedachten in een kleur

kan laten veranderen die je aangenaam vind, bij mij 

helpt het, niet dat het weggaat, maar is beter te hebben.

Als je mij volgt op Instagram heb je vast wel eens 

gezien dat ik vaak een kleurenpalet maak, met de

kleuren die voor mij bij die dag passen, heel fijn

om te doen, zoals bijvoorbeeld deze met zee egels,

ik vond de grootste laatst bij de kringloop (wat een geluk)

Ik moet zo naar de tandarts, dat zijn alle onaangename

kleuren bij elkaar en ik ga zeker proberen, die allemaal

te veranderen in een zachte roze wolk, maar of het lukt?

Ik wens je een hele fijne dag

-X-

Blog-dingen.

Nu ben ik eigenlijk veel te laat, deze ochtend, maar ik

dacht; ik maak er een bericht voor twee dagen van.

Morgenochtend vroeg zijn we weer naar het Zuiden

van het land, ik denk dat er ondertussen een pad is

uitgesleten die kant op, zo vaak gaan we, om mijn

moeder te bezoeken en het gras te maaien in de tuin.

(op de foto hieronder zie je een stukje van die heerlijkheid)

De afgelopen dagen was ik druk bezig met het vullen

van de webwinkel, ik onderschat elke keer hoeveel

werk dat is, en doe het steeds op het laatste moment.

Maar ik ben een heel eind en afhankelijk van hoe 

laat ik vandaag klaar ben doe ik hem vanavond

of zaterdagochtend open, ik denk dat ik weer 

leuke dingen er in heb staan, maar soms sla

ik de plank helemaal mis, haha, en ben ik de enige.

Voorts wil ik nog even iets zeggen over de AVG 

privacywet, die op 25 mei ingaat, dat ik zo'n privacy-

verklaring voor de webwinkel moest hebben wist ik wel,

maar niet dat het moet voor je blog, ik las het toevallig.

Op het moment dat je reacties toestaat op je blog en 

omdat Google bezoekers etc. telt, ben je al een verzamelaar

van gegevens ook al doe je er helemaal niets mee.

(ik zou werkelijk niet eens weten hoe)

Mocht je daar nog niet mee bezig zijn voor je blog,

kijk dan even na of het nodig is voor de jouwe en zo ja,

dan zul je door de zure appel heen moeten bijten.

Op de blog van Loggers en bloggers kan je er van 

alles over lezen, ik kan er geen vragen over 

beantwoorden, want ik snap er helemaal Niks van

en P. is dit voor mij in het orde aan het maken.

Ik wou het je gewoon even laten weten, ik stuitte

er ook maar, zoals gezegd, bij toeval op :-)

Ondertussen wens ik je vast een heel goed weekend

-X-

Tulpen uit Amsterdam

Omdat ik nogal bezig met allerlei aangename en

bijzonder onaangename dingen die mijn aandacht

vragen is het voorbereiden van blogberichten er een 

beetje bij ingeschoten, wel vond ik een moment om even

 deze prachtige tulpen te fotograferen in de avondzon,

Hierbij voor jou, tulpen uit Amsterdam, ik heb meteen

het liedje in mijn hoofd waarin ze zingen; als de lente 

komt dan stuur ik jou tulpen uit Amsterdam, haha,

bij deze.

Ik wens je een fijne dag, ik geloof dat het morgen gaat

regenen dus geniet nog even van het mooie weer.

-X-

Bietensalade

Nu met dit warme weer maak ik altijd wel een keertje

een bietensalade, ik ben absoluut geen keukenwonder,

(dat zal vast wel geen woord zijn) maar dit is heel makkelijk.

Het is zo'n recept wat ik van vroeger ken, hoewel ik het

iets heb aangepast naar mijn smaak.

Ook mijn kinderen maken het nog regelmatig, mocht

je het ook willen proberen, dit heb je nodig:

-pot met bieten, verse kan ook maar dat smaakt iets anders

-een paar augurken, in kleine stukjes

-een appel, ook fijngesneden

-een paar lente uitjes, maar een sjalotje kan ook

(dit is echt een vooral niet moeilijk doen recept)

-een blikje tonijn op water, mijn moeder maakte het

altijd met gesneden rolmops (haring) maar ik vind tonijn

lekkerder en mijn dochter heeft het liever met 

twee hardgekookte eieren in plaats van tonijn :-)

-een paar lepels zure room, maar mayonaise kan ook.

Doe alles in een schaal en meng het door elkaar,

je kan er nog wat bieslook door heen doen als je

dat lekker vindt.

Perfect voor een picknick met een stokbroodje erbij

of gewoon in je eigen achtertuin.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Blad

Een tijdje geleden kreeg ik een mailtje van iemand

uit Australië, zij had wat foto's gezien van mijn huis

in Zeeland en of ze die mochten gebruiken voor

een blad wat Homespun magazine heet.

Ik mailde haar terug dat ik daar al jaren niet meer 

woonden en dat ik het gek zou vinden om die foto's

in een blad te plaatsen omdat dat al heel 

lang mijn huis niet meer was en het niet door kon gaan.

Ik dacht nog ah wat jammer, dat had ik best leuk

gevonden; iets over mij in een blad, zo ver weg.

Dus ik dacht, ik stuur haar gewoon een foto van mijn 

huisje om te laten zien waar ik nu woon.

Daar kwam meteen een hele enthousiaste reactie op,

dus ik verzamelde zo'n 50 foto's waarvan ik dacht dat ze

misschien leuk zouden zijn en beantwoorde een

eindeloze vragenlijst in het Engels, waar zij dan een

artikel van maakten, echt zo leuk

Als je het leest klinkt het allemaal te gezellig en 

interessant, zo is het natuurlijk niet helemaal en al 

zeker niet altijd, maar het is leuk om over jezelf 

te lezen in de allerbeste versie van hoe de dingen zijn.

Misschien kan ik het nog eens nalezen als ik niet zo

goed in mijn vel steek en dan denken; wel, Ingrid,

wat een ontzettend fijn leven en huisje heb je :-))

Dat gaat vast en zeker helpen, enfin, ik kreeg vorige

week het artikel opgestuurd via de mail en ik hoop 

dat ook de papieren versie mij zal bereiken.

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Bloemetje

Wat vrijheid (het thema van deze dagen)

voor jou betekent kan ik niet voor je invullen,

 ook kan ik de zon niet voor je laten schijnen

maar bij mijn weten komt hij elke dag voor niets op ;-)

Wel kan ik je een klein bloemetje geven, als is het

maar virtueel en je een mooi weekend wensen

-X-

De wind mee..

Gisteren moest ik in de stad zijn, ik woon

in de stad maar toch denk ik altijd aan de stad als

ik het centrum bedoel en het IJ over moet met de pont.

Ik ging daar naar Hannah die mijn rug enzo masseert,

heel fijn en daarna was ik zo ontspannen dat ik wel zin 

had om wat rond te fietsen en, het was prachtig weer.

Ik ging even op een bankje zitten en maakte deze foto's,

er ging een vrouw naast mij zitten en zei; what a lovely

city and where are you from (ze dacht dat ik een toerist 

was, dat ben ik natuurlijk ook een beetje, haha)

Dus ik vertelde haar dat ik hier woon, zij kwam uit

Israël, reisde alleen en was hier om musea te bezoeken

en historische plekken die van betekenis waren

voor haar familie te bekijken.

(op de eerste foto lijken de huizen links helemaal scheef

te staan, hier zie je dat het in het echt wel meevalt :-)

Er ontspon zich een aangenaam gesprek tussen de vrouw

en mij, over van alles en nog wat, over reizen, hoe het

is om in een land te wonen in zo'n onrustige regio als de hare,

over je ergens thuis voelen en of ze wel of niet met een

rondvaartboot door de grachten zou gaan, ik zei; doen :-)

Na een uurtje namen wij allerhartelijkst afscheid en zij

wenste mij de wind in de rug in mijn leven..

Dat vond ik hartverwarmend, mooi ook en meer dan 

tevreden fietste ik naar huis met de wind in mijn rug..

Ik wens je een mooie dag, met misschien wel een

onverwachte ontmoeting met een aardige onbekende.

-X-

Varens (update)

Weet je nog dat ik een week of wat geleden een 

berichtje schreef over de varens in de tuin?

Dat het een paar van die voorzichtige blaadjes waren

die zich langzaam uitrolden en moet je nu kijken..

Het is één groene zee geworden die het hele

stuk tuin onder de hazelaar bedekken.

(en oh, zie je de rode bezem, die kreeg ik van mijn broer,

ik had een hele oude waarvan de stok steeds van

de bezem afviel, ik vond het geen probleem, ik hou van

krakkemikkige dingen, maar hij dacht dat het beter kon,

en hij had gelijk; deze bezemt beter :-)

Nu is de bovenste foto wel zo genomen dat het lijkt

alsof het hele huisje er in verdwijnt maar de varens

zijn wel bijna een meter hoog en als het een beetje 

waait wiegen ze tevreden en trots in de wind.

Zo van, zie ons eens mooi, groot en groen zijn en 

gelijk hebben ze want het is een prachtig gezicht.

Links zie je een stukje van mijn stoel waar ik

graag koffie zit te drinken, naar de tuin kijk 

en een beetje zit te mijmeren.

Af en toe meen ik de varens te zien wuiven, alsof

ze willen zeggen; fijn he, hier en dan knik ik 

bijna onzichtbaar terug want ik wil natuurlijk niet

dat iemand denkt dat ik met varens praat ;-)

Ik wens je een fijne dag, er komt mooi weer aan,

dat is al iets om naar uit te zien.

-X-

Vriendelijk

Nu had ik eigenlijk gisteren een bericht willen schrijven

maar ik was zo laat uit mijn bed (voor mijn doen) dat

ik besloot er een vrije dag van te maken.

Als je thuis werkt kan en bovendien je kantoor (haha,

lees tafeltje) in de woonkamer is heb je eigenlijk nooit

vrij, of altijd het is maar hoe je het bekijkt, dus

tegenwoordig noem ik af en toe een dag een vrije dag.

De dagen ervoor waren nogal gevuld, eerst was het 

natuurlijk koningsdag en in het weekend ging ik een

dag naar mijn moeder wat ik altijd nogal vermoeiend 

vind (naast alle andere dingen die ik ervaar op zo'n dag)

De foto's bij dit bericht hebben toevallig met beide te 

maken, soms vallen de dingen mooi samen :-)

Het bord vond ik op koningsdag ergens in de Jordaan,

het was samen met een tas het enige wat ik mee naar 

huis nam, er waren zoveel spullen te koop dat

 ik er eigenlijk niets meer van wilde hebben..

Enfin, het bord..dat zag ik liggen en ik pakte het, de 

allervriendelijkste mevrouw vroeg of ik het mooi vond

en ik vertelde haar dat mijn moeder er een servies van heeft

en dat dat vroeger bij speciale gelegenheden gebruikt werd.

We kletsten nog even en op een gegeven moment zei de 

vrouw, dank je wel voor het leuke gesprek en ik 

geef je het bord cadeau, aah dat was echt heel lief.

Dat doet mij goed zoveel vriendelijkheid.

Ik wens je een fijne dag, hier regent het dat het giet.

Dus mocht je erop uitgaan; neem een paraplu mee :-)

-X-

Hoera, hoera, hoera..

Op deze feestelijke koningsdag (eerlijk gezegd denk ik 

er nog steeds aan als koninginnedag ) wil ik graag wat

lintjes uitdelen, hoewel ik natuurlijk geen koningin ben,

vind ik dat ik er ook best wat mag uitdelen.

Ik wil aan een ieder een lintje geven die;

-elke dag onzichtbare bergen beklimt en best vaak de 

top bereikt, soms ook niet, maar wat geeft het,

in het dal kan het ook best goed toeven zijn,
en bovendien kan je het altijd weer proberen..

-altijd maar weer de leeuwen en beren op de weg

weet te omzeilen en weer veilig thuis komt..

-rechtop blijft staan in de storm, maar blij is

als de wind weer is gaan liggen..

-soms voorop loopt maar evenzo vaak kilometers

achterop aan het sjokken is, soms struikelt

maar toch altijd weer verder gaat..

-de eindjes aan elkaar moet knopen maar toch

tevreden kan zijn met wat er wel is

-die elke dag haar best doet en altijd maar weer

de moed en het plezier weet te vinden

om er samen iets moois van te maken..

Bij deze geef ik jou je virtuele lintje,
wat fijn dat je tot zover gekomen bent en 

je hebt het verdiend, echt waar.

Driewerf hoera voor jou!

Ik wens je een stralende dag

-X-

Thijm

Behalve wat gewone planten heb ik altijd wel wat kruiden

in huis staan, meestal in de keuken om wat van te knippen

voor in het eten maar ook een pot thijm in de kamer.

Daar haal ik dan even mijn hand doorheen en ruik er aan,

net als mooie woorden kunnen geuren je ook 

terugbrengen naar een fijn moment.

Als ik die thijm dan zo ruik denk ik altijd even terug, al is het

 maar in een flits naar een vakantie in het zuiden van Turkije.

Daar reden wij met een huurauto rond door de bergen, over

lege stoffige wegen, het was heel erg warm en we kwamen

niet veel meer tegen dan wat bijenvolken die in prachtige 

blauwe kisten woonden en af en toe iemand met een

ezel, waar ik dan altijd naar zwaaide.

Op een gegeven moment reden wij door een klein

dorpje met een paar huizen, het leek verlaten op een terras 

na, waar een grote familie in de schaduw van een paar

bomen zat te eten, het was een vrolijk luidruchtig gezelschap.

Het was ons niet helemaal duidelijk of het een uitspanning 

maar een oude vrouw wenkte ons en gebaarde dat we plaats 

moesten nemen aan een wiebelig tafeltje iets verder op.

Het was duidelijk dat de oude vrouw, prachtig gekleed in

een gebloemde jurk met dito schort en hoofddoek, de scepter

zwaaide over het hele gebeuren.

Er was geen kaart maar we kregen heerlijk te eten en elke 

keer dat de vrouw iets kwam brengen, streek ze even met

haar hand door de grote pot met thijm op ons tafeltje,

vervolgens rook ze dan tevreden lachend aan haar hand.

Dat was zo'n prachtig gezicht dat ik sindsdien altijd

wel ergens een pot met kruiden heb staan en hetzelfde doe,

en even, heel even ben ik dan weer daar, in dat kleine

dorp, ver weg van hier.

Ik wens je een fijne dag

-X-