Oh ja, bloggen..

En ooh, is er zomaar weer een week voorbij, 

ik ben niet gestopt hoor met bloggen, elke ochtend

denk ik ; oh ja, ik moet iets op mijn blog zetten,

maar de gedachte vervliegt net zo snel als hij opkwam.

Komt bij dat ik niet zo fit ben dus ik denk dat mijn 

energie daar aan op gaat en ik niet veel over heb..

Enfin, hier een bloemetje voor jou en ik wens je 

een warme week (wat is het ineens koud hè?)

-X-

Achter de geraniums

Eigenlijk zit ik de laatste tijd een beetje achter de

geraniums, ik heb absoluut niet zo'n interessant raam

als dit wat ik fotografeerde in Lucca..

Eigenlijk heb ik zelfs niet eens geraniums, maar gewoon,

luxaflex waardoor ik naar buiten kijk, naar de straat.

Maar zelfs daar gebeurt eigenlijk niet veel bijzonders,

het is een doodlopende straat, en er komt wel eens een

auto langs, of iemand op een fiets, soms laat iemand

een hondje uit in het parkje langs het kanaal,

af en toe is de lucht blauw, vandaag regent het..

Als ik geluk heb vaart er een boot langs, maar dat is 

het wel zo'n beetje, binnen gebeurt ook niet zoveel.

Ik doe wat dingen voor de webwinkel, veeg het huisje

aan, haak een beetje en kijk af en toe wat Netflix.

Eigenlijk vind ik het voor nu prima zo, maar ik vraag 

me soms wel af hoe dat nu verder moet mijn blog,

zijn er nog verhalen te vertellen?

Als er eentje langs komt drijven, zal ik hem zeker

uit de lucht plukken, maar als ik er een keertje niet 

ben hier, dan zag ik er geen, dan zit ik hier in de

ochtend, achter mijn onzichtbare geraniums 

naar buiten te staren, waar dan ook weer niet

zoveel gebeurd..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Postduif

Vanuit Lucca stuurde ik verschillende mensen een kaartje,

naar bekenden maar ook naar wat mensen, die ik niet ken,

ik kreeg hun adres, na een oproepje van mij, via hier

en Instagram, ik hou van ansichtkaarten schrijven.

Het hoort bij vakantie vind, een paar, eigenlijk beetje 

lelijke, kaarten uitzoeken, een klein berichtje er op 

zetten en een buitenlandse postzegel plakken, heerlijk.

Dan het zoeken naar een brievenbus, in deze hebben we 

de kaarten maar niet gedaan, hij zat overvol en wie weet

hoe lang de kaarten er al in zaten, misschien wordt hij

wel helemaal niet meer geleegd..

Toch deden mijn kaarten er weken over om uiteindelijk

in Nederland en wat andere landen aan te komen,

ik denk dat sommige er nog niet eens zijn.

Ik vraag me dan af, waarom het zolang duurt, blijven

ze ergens liggen op een stoffig postkantoortje, maken

ze nog stiekem gebruik van de postkoets of nog 

sprookjesachtiger; de postduif?

Ik mag graag het laatste denken, zo'n duif met een petje

op, zodat hij herkenbaar is en een klein tasje met kaarten.
(dan snap ik overigens dat het zo lang duurt, zo'n
klein duifje en dan zo'n eind vliegen)

Ik zal het nooit weten maar mocht iemand een 

postkoets of een duif met een petje gezien hebben

zou je het mij dan willen laten weten ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Oh, de zee..

Heel af en toe rijden wij naar de zee, meestal ergens

in Noord Holland, gewoon omdat ik soms zo kan

verlangen naar de zee,  even de wind voelen, naar

de eindeloze leegte turen en de golven horen, soms 

zachtjes, soms bulderend, heerlijk..

Deze keer gingen we naar Egmond aan zee, het dorpje

zelf is niet zoveel aan vind ik, veel flats en volledig 

ingericht op toeristen (net als ik, haha) maar op het strand

staan, in het seizoen, van die prachtige ouderwetse,

strandbankjes, ik zou niet weten hoe je ze anders

zou moeten noemen, weet jij het ?

Je hebt niet veel fantasie om de badgasten, prachtig 

woord, voor je te zien van  lang geleden, in badpakken

met pijpjes en zonnehoeden op en rieten manden met 

lekker bij zich, zittend op zo'n mooi bankje.

Toen we aankwamen op het strand werd de lucht 

donkerder en donkerder, toch wandelden wij

in de straffe zuidwesten wind het strand op.

We dachten de bui wel voor te kunnen zijn, maar dat 

was niet het geval, het begon me daar toch te regenen,

aan de ene kant scheen de zon nog en terwijl wij ons
naar de auto haasten, maakte ik nog snel
even deze foto..

Kletsnat kwamen we bij de auto aan, mijn oren

suizend van de wind, maar oh wat heerlijk was 

het weer gewoon even op het strand..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Lezen

Altijd als ik op vakantie ga, ben ik altijd weken van te

voren bezig met het zoeken naar de juiste boeken.

Niets zo vervelend als niet het juiste boek bij je hebben..

Ik neem er ook altijd veel te veel mee, wie heeft er nu tijd

om 5 boeken in een week te lezen, ik niet, hoewel ik altijd

het beeld heb dat ik voornamelijk veel zal gaan lezen..

Deze keer had ik onder andere De acht bergen van 

Paolo Cognetti bij me, dat was een tip van iemand hier 

op mijn blog, een hele fijne tip want ik vond het prachtig.

Ik was meteen gegrepen door het verhaal,wat speelt in de

bergen van Noord Italië, over vriendschap, eenzaamheid

en volwassen worden, in een mooie stijl geschreven.

Mijn dochter Judith had het boek Big Magic bij zich

van Elizabeth Gilbert, over creativiteit en dat een ieder

dat in zich heeft in welke vorm dan ook.

Zij motiveert je om jezelf te blijven ontwikkelen, los van

resultaat, niet perfect te hoeven zijn en gewoon lekker

aan te rommelen, ritselen zoals ze dat noemt.

Waar ik niet zo van hou in boeken is als je direct wordt

aangesproken; dat ze; je dit en je dat schrijven, maar 

dat is persoonlijk, verder een aanrader.

Onnodig te zeggen dat ik niet alle boeken die ik bij

me had gelezen heb, er was zoveel moois te zien

en te ervaren, dat ik er niet aan toe kwam..

Ik moet zeggen dat ik alweer aan het rondkijken ben

voor nieuwe boeken, in december ga ik naar mijn 

zoon in Wenen en ik wil toch minstens 5 mooie 

boeken bij me hebben haha..(tips welkom:-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Jammer..

Regelmatig bereikt mij het bericht dat mensen 

teleurgesteld zijn omdat er een artikel in mijn 

webwinkel is uitverkocht, dat begrijp ik.

Van de meeste artikelen is er maar eentje, zoals van 

de wantjes die ik allemaal zelf haak en zo ook van de

vintage dingetjes en de postzegels die ik vind.

Ik denk zelf dat dat juist leuk is dat er overal zomaar

eentje van is, maar die menig wordt niet altijd gedeeld :-)

Soms kan het zo zijn dat alle verkochte artikelen nog niet

uit het winkeltje zijn gehaald omdat ik druk bezig ben

met inpakken of gewoon met andere dingen die

het dagelijkse leven van mij vragen, net zoals 

bij een ieder ander denk ik zo.

Ik doe mijn uiterste best om het zo goed mogelijk

 te doen, meer kan ik niet doen..

Ik wens je een heel mooi weekend

-X-

Ik wil niet..

Laatst fietste ik naar huis in de regen en ik had het

koud, ik fietste langs een flatgebouw en hoorde 

een kind echt keihard gillen; ik wil niet naar de dieren-

tuin, ik wil dahat (met zo'n uithaal) niet, ik wil niet..

Daar moest ik even om glimlachen, hoewel ik het wel

te doen had met de ouders, ik weet het nog goed van 

de onwillige kinderen die het op een gillen zetten..

Maar ook dacht ik, wat heerlijk als je gewoon lekker

kan gaan gillen als je ergens geen zin in hebt, 

gewoon gaan schreeuwen en dan is er altijd wel een 

volwassene in de buurt die dan zegt; maar liefje toch,

en je dan probeert te sussen (het kan natuurlijk ook 

zijn dat je op je donder krijgt maar dat is het risico

misschien best waard;-)

Later deze week had ik verschillende momenten waarop

ik eigenlijk ook best zin had om te gillen dat ik dat

niet wilde; toen ik naar de tandarts moest, toen ik kaarten

bij moest bestellen en ineens de hele bestelpagina anders

was (ik heb er een gloeiende hekel aan als dingen op 

mijn pc, die goed werken er ineens anders uitzien)

Toen ik iets voor de webwinkel zocht wat ik niet kon

vinden (omdat er hier zo weinig opbergruimte is, alles staat

 in manden en dozen op elkaar gestapeld en niet op de pak)

Maar dat doe ik natuurlijk niet, stel je voor, haha, dat ik 

stampvoetend en huilend sta te roepen hier in de kamer,

nee, ik haal diep adem en ga gewoon voort, 

mopperend, dat wel..

Maar soms lijkt het me heerlijk al je frustratie over 

het dagelijkse Gedoe er uit te gooien en te gillen;

ik wil dat niet, ik wil alleen maar met een breiwerkje

op de bank zitten, met een kopje thee en een koekje

als dat mogelijk is, alleen maar dat :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Postzegeltoerist

Regelmatig ga ik naar een markt waar ook de 

postzegelmannetjes staan, ik schreef er al eens eerder

over omdat ik ze zo ontzettend leuk vind..

Voor de kraam staan een paar klapstoeltjes en daar 

zitten altijd allerlei mannen aan, die de postzegel-

boeken doorpluizen, op zoek naar die ene bijzondere,

die nog ontbreekt aan hun verzameling.

Ook hebben ze vaak een gids bij, waar ze dan in 

opzoeken wat een zegel waard is, ondertussen 

zitten ze dan een beetje in zichzelf te mompelen.

De mannetjes achter de kraam zijn uitermate

vriendelijk en altijd als ik aan kom lopen en er

is geen plek op één van de wiebelige stoeltjes

aan het krappe kraampje, zeggen ze; wil er

iemand op staan voor de vogeltjesdame :-)?

Waarschijnlijk omdat ik altijd naar vogel postzegels

zoek, haha en er is altijd wel iemand die opstaat.

Die bedank ik altijd hartelijk en dan krijg ik een 

plastic bakje om zegels in te doen, die ik vind.

Laatst zat ik naast een man, die helemaal uit Limburg

kwam, hij vroeg wat ik zocht, dus ik zeg; vogels, 

bloemen, voormalig Oostblok (die zijn qua 

vormgeving vaak echt geweldig) en kinder zegels..

En hij begint een hele verhandeling over series, 

welke ik wel of juist niet moet nemen, liet allerlei

voorbeelden zien, ooh , hij ging maar door..

Dus ik zeg tegen de man, aah, dat maakt mij allemaal

niet zoveel uit, ik ben een echte postzegeltoerist,

ik kijk alleen maar naar de mooie plaatjes.

Waarop de mond van de man een beetje openvalt,

dan is het even stil en hij zegt; maar je moet wel

kijken naar series en...ik lach naar de man en hij

valt stil en duikt in zijn catalogus en laat mij verder..

(je ziet hem denken; gek mens; oh, heerlijk)

Oh ja, omdat ik niet alle zegels kan houden staan

er regelmatig wat in mijn webwinkel.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Kaartjes

Afgelopen weekend deed ik mijn webwinkeltje weer

open, dat was een tijdje geleden, er kwam ineens een

onverwachte maar zeer welkome vakantie tussen.

In de dagen ervoor maakte ik pakketjes, stempelde 

visitekaartjes, vouwde ik bootjes, naaide ik labeltjes in 

de gehaakte wantjes, fotografeerde alles en voerde

artikelen in (dat vind ik het minst leuke van alles)

Ook bestelde ik wat nieuwe kaarten van tekeningen die 

ik maakte, dat doe ik niet zo heel vaak, want hoewel er

regelmatig wat verkocht worden zijn ze niet echt een hit :-)

Maar ik dacht dat het voor de kerstperiode misschien

wel weer eens leuk zou zijn..

Omdat het vorig jaar steeds fout ging met mijn logo

(gewoon; ingthings:-) op de bestelde kaarten, het stond

steeds weer opnieuw op zijn kop, ohoh, nu vind ik wel

grappig, maar toen helemaal niet, nam ik ze deze

keer met een blanco achterkant.

Dus ik schreef het logo overal zelf op, de ene kaart na 

de andere, oh haha, als ik iets goed kan is het

dingen verzinnen die heel veel tijd kosten, echt veel tijd.

Maar de kaartjes staan in de webwinkel, ze zijn mooi 

geprint, precies de goede kleuren, gelukkig..

Ik overweeg nu om het winkeltje een paar weken open

te houden, één weekje is denk ik te weinig om al die

kaartjes met handgeschreven logo te verkopen :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Bloemetje

Fijn weekend (ik hoop dat je een klein bloemetje vindt

en dat de zon nog een beetje zal schijnen, als ik zo

naar buiten kijk ziet het er nogal somber uit, maar 

we houden de moed er in, dat sowieso :-)

-X-

De bellenblaasman.

Op één van de prachtige pleintjes van Lucca, stond elke

dag een bellenblaasman, hij had enkel een emmer zeepsop

en wat materiaal om de bellen te maken bij zich.

Dat waren stokjes met draad die hij dan door het sop haalde

en dan in de lucht bewoog, er kwamen dan honderden

bellen uit die over het plein zweefden..

Op hetzelfde plein zat vaak een man klarinet te spelen, 

melancholische liedjes, dit samen met de bellen was zo

wonderlijk dat mensen bleven staan, kinderen achter de

bellen aanrenden en wij gingen zitten om te kijken.

Het was een bijna magisch gebeuren, de bellenblaasman

die compleet mindful, glimlachend, opging in het maken

van de bellen, de klarinetspeler die vol overgave speelde 

en de bellen die, het leek wel op de maat van de muziek,

rondzweefden en weer verdwenen.

Terwijl ik daar zo zat overwoog ik even om mij aan te

sluiten bij de bellenblaasman, misschien als assistente,

om, in een zwierende jurk, glimlachend, rond te gaan

met de pet om wat geld op te halen, waar we dan van

zouden kunnen leven, rondtrekkend van plein naar plein..

Maar deze gedachte spatte natuurlijk, net als alle 

zeepbellen uiteen, maar ik zal nog vaak even mijmeren

over dat moment daar op het pleintje in Lucca..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Schone-was-zaken

Het ligt het natuurlijk teveel voor de hand dat ik

me foto's van wasgoed kom, het is geen geheim dat

ik dol ben op waslijnen met een fijn wasje er aan, 

licht wapperend in een zacht briesje.

En oh, de Italiaanse wasjes, echt geweldig, zo aan de

gevel van die prachtige huizen, aan een rekje bij het

raam of helemaal mooi, lijnen gespannen van

ene huis naar het andere, ik keek mijn ogen uit.

Als ik helemaal geluk had, hing iemand net de was 

op, hangend uit het raam op vier hoog, ondertussen

luid converserend met iemand die op straat stond..

(daar nam ik geen foto's van want ik vind dat je 

in alle rust je wasje op moet kunnen hangen en niet

dat je wordt gestoord door een toerist, ik in dit geval :-)

Eigenlijk zou ik wel minister van Schone-was-zaken

willen zijn, ik zou dan veel reizen moeten maken om te 

kijken hoe ze de was ophangen in Zuidelijke landen,

gesprekken hebben met vrouwen (het zijn toch vaak

vrouwen) die alles weten van de perfecte lijn en knijpers.

Dan zou ik in Nederland het hangen van de was aan de

gevel kunnen promoten en het misschien zelfs verplicht 

stellen, oh haha, ik ben er niet het type naar om iemand

iets op te leggen, maar ik zou het kunnen vragen ;-)

Bijkomende voordelen van al die gezelligheid aan de huizen

is dat mensen weer met elkaar gaan praten, hangend

uit hun raam lekker kletsen met de buren 

en toevallige passanten die in zijn voor een praatje.

Bovendien zou iedereen veel beter slapen onder die

fris ruikende lakens die buiten droogden en daarom

in een veel beter humeur zijn...

Kortom, het zou een nuttige functie zijn en ik stel

me beschikbaar, maar voorlopig zal ik me tevreden

moeten stellen met een wasrekje in de achtertuin,

waar niemand het ziet, jammer he :-))?

Ik wens je een fijne dag

-X-

Fietsjes

Tijdens onze eerste wandeling door het stadje was het

eerst wat me opviel, de geweldige fietsjes, echt zo leuk,

kleine fietsjes met een mandje voorop en in allerlei

kleuren, van geel tot roze, van blauw tot groen.

Ik maakte niet zoveel foto's maar ik heb er zeker

twintig genomen van verschillende fietsen, haha.

Bij het appartement wat wij huurden hoorden ook 

twee fietsen, maar niet zulke mooie, het waren twee

soort kinder mountainbikes, maar we hebben er de

hele week met veel plezier op gereden.

Lucca is bij uitstek geschikt om te fietsen, het is plat,

dat vond ik heel fijn, het heeft een rondom een

stadsmuur met een brede laan er op, omzoomd door 

bomen waardoor je nooit kwijt kunt fietsen, je gaat

in geval van een 'beetje verdwaald' gewoon de muur op..

En iedereen, echt iedereen rijdt op deze wonderschone 

fietsjes, zo zagen we; een heer op leeftijd met zwartgeverfd

haar, (oh dat haar :-) in een wit pak, wat uit de jaren 70

leek te komen met een zwart overhemd eronder op

een roze fiets, een oude man met een paars met roze

trainingspak op een blauw fietsje rijden.

Een oude dame met een flapperende blauwe regenjas,

met een rode muts op en een enorme witte zonnebril,

op zo'n fietsje, kwetterend aan de telefoon, misschien

had ze het over de boodschappen maar evengoed besprak

ze met iemand de schilderkunst in de 15de eeuw, geen 

idee, ze sprak Italiaans (luid en duidelijk)

We zagen, geblondeerde dames met jurken in tijgerprint

en naaldhakkken fietsen, mensen met bloemen, hondjes,

boodschappen in het mandje voor op..

Kinderen met schooltassen, mannen in pak met aktetassen,

kortom, iedereen rijdt (in mijn beleving ;-) op zo'n fietsje.

Natuurlijk overwoog ik even of ik op de één of andere

manier zo'n fietsje mee zou kunnen nemen, in onderdelen

in de koffer ofzo maar dat gaat natuurlijk niet.

Of zoals iemand op Instagram opperde toen ik een foto

van een fiets plaatste, koop er eentje en fiets er gewoon

op naar huis, wel haha, dat zou nog eens een mooie 

tocht worden met mijn koffer in het mandje over de

Alpen heen, het beeld is prachtig maar ik denk niet

dat ik het zou halen en dat ik met mijn prachtige roze 

fiets zou stranden op een bergtop.. 

Nee, ik rijdt nu weer gewoon op mijn grote oude 

boodschappenfiets, maar in gedachten is het zo'n

geweldig klein, vrolijk gekeurd Italiaans fietsje..

Ik wens je een fijne dag

-X-

We gingen en kwamen weer terug

Dus wij gingen naar Italië en we kwamen weer terug,

niet lopend natuurlijk, zoals mijn dochter Judith op 

deze foto, ik vind het gewoon een mooi beeld, maar

in de auto, vliegtuig, trein en met de bus :-)

Alles liep van een leien dakje, echt alles eigenlijk, het 

was precies Zo als je hoopt dat een ontspannen, rustige,

vakantie zal zijn, het was een cadeautje..

Nadat wij in de avond aankwamen in het appartement,

superchic overigens, maakte de eigenaresse ons wegwijs,

ze bleef maar praten.. hoewel ze erg vriendelijk was.

Iedereen was overigens overal erg aardig, hoewel ons

Italiaans zich beperkte tot een paar woorden..

(espresso, prego, grazie, ciao, dat is het wel zo ongeveer)

Nadat ze eindelijk was vertrokken, deden wij als eerste 

het TL licht uit, knipten wat gezellige lampjes aan en 

begonnen meteen te schuiven met de tafel, legden

 een plaid en kussentjes op de bank, om het ons

zo knus mogelijk te maken (we legden alles weer 

keurig op zijn plaats toen we weggingen)

En oja, we hadden nog een hilarische jacht op

soort vliegende torren die in de slaapkamer van Judith

zaten, staande op stoelen met stukken papier in onze 

handen omdat we ze niet zo durfden te pakken :-)

Als je in het donker ergens aankomt waar je nog nooit 

geweest bent is het natuurlijk een verrassing als je in de 

ochtend de luiken open doet, en ooh dit is wat we zagen..

Ik weet niet precies wat ik verwacht had, maar niet dat

het zo mooi zou zijn, de roze huizen, de bergen op de

achtergrond en de fantastische torens..

Eigenlijk heb ik niet veel foto's genomen, en degene

die ik nam, nam ik met mijn telefoon, ik ben het 

gewoon vergeten, maar met degene die ik heb zal

ik de komende dagen nog wat berichten maken..

Ik denk overigens dat het een goed ding is, dat ik 

er niet aan dacht, het betekent dat ik er Helemaal was.

met al mijn aandacht, daar in Lucca, waar we naar

toe gingen, een heerlijke week hadden en 

nu een herinnering is..

Ik wens je een fijne dag

-X-