Dag Corrie..

Afgelopen dinsdag overleed mijn moeder, wij waren 

maandag al gekomen omdat ze hard achteruit ging.

Wij konden allemaal afscheid van haar nemen en 

ze is zachtjes weggegleden, het was tijd, het was 

vredig en kalm, het is goed zo.

Het laatste jaar was intensief, zwaar, soms ingewikkeld en 

we reden duizenden kilometers om bij haar te zijn,

omdat ze zo graag in het dorp wilde blijven waar ze was.

Ik ben blij dat ik dat allemaal gedaan heb, 

het was ook mooi, helend en bijzonder en ik zal

er met een goed gevoel op terugkijken.

Ik had een ingewikkelde relatie met mijn moeder,

er waren tijden dat er geen contact was.

Maar de cirkel, ik heb haar benaderd vanuit mijn 

zachte kant, zoals mijn (onmisbare) vriendin Fem, mij 

zo mooi aanraadde, is rond nu, ik heb niet het gevoel

dat ik haar nog iets had moeten vragen of zeggen.

Het contact de afgelopen tijd was open,

zonder weerstand of verwijten en vanuit het hart.

Ook heb ik een, onverwacht, gevoel van vrede over

hoe de dingen gegaan zijn en is er ruimte om aan de 

mooie dingen te denken, die er zeer zeker ook waren.

Maandag brengen we haar naar haar laatste rustplaats

waar we afscheid zullen nemen , samen herinneringen

zullen ophalen en naar dit lied luisteren, en 

samen zeggen; Dag Corrie.

NB, ik neem even vrij om een en ander te laten

bezinken, ik meld mij wel weer ergens aan het

einde van de zomer.

-X-

Hekje

Nu zou ik eigenlijk volgende week naar Wenen gaan,

en eigenlijk had ik met de kerst zullen gaan en een 

maand in mei, maar het zal bij 'eigenlijk' blijven.

Met de kerst bleef ik thuis voor mijn moeder,

ik was de enige die langs kon gaan, in mei bleek er

vloerbedekking in het appartement te liggen waar ik

allergisch voor ben en nu gaat het zo slecht met mijn 

moeder dat de kans dat ik terug moet komen zo 

groot is dat het ik dat risico niet ga nemen.

Natuurlijk zijn daar vele gedachten en overwegingen 

aan vooraf gegaan, ik ben zo ongelofelijk toe aan

even weg hier maar uiteindelijk kan ik het niet

over mijn hart verkrijgen..

Soms vind je een hekje op je pad, op de weg die

je wilde bewandelen waar je heel veel zin in had en

maar moet je omkeren en een andere weg vinden.

Dus ik ga vandaag mijn ticket annuleren en even 

rustig zitten en nadenken hoe ik de komende weken 

ga invullen, ga ik in mijn moeders huis logeren,

tussen alle dozen en rommel om in de buurt te zijn.

Ga ik regelmatig heen en weer, ik weet het nog niet

maar het zal zich wel ontvouwen zoals ze dat 

zo mooi zeggen, komt tijd, komt raad..

Het zal zeker zo zijn dat ik een beetje ga 'lala' bloggen,

soms zal het uitkomen en soms niet, maar omdat 

het vakantietijd is, is dat niet zo erg, denk ik.

Het hele idee van vakantie is toch om de dagelijkse 

dingen eens even los te laten, dus ik zal zien 

wat er komt, of niet..

Bovendien ga ik op zoek naar een nieuw pad, omdat ik 

geen jongen hinde meer ben kan ik niet zomaar 

over het hekje wat op het uitgestippelde pad staat

heen springen, ik zou het wel kunnen proberen, 

maar de kans dat ik blijf haken is groot. (haha)

Maar er ik vind er vast wel eentje zonder hek,

al is het dan met een omweg..

Ik wens je een mooie maandag

-X-

Er komt niets meer..

Gisteren gingen wij een dagje naar mijn moeder,

dat zijn lange intensieve dagen, waar ik tegelijkertijd naar

uit- en tegenop zie, ik vrees altijd voornamelijk hoe we

haar aan zullen treffen, hoewel ik natuurlijk best 

weet hoe ze er aan toe is.

Zij is een zielig hoopje mens geworden, brandende 

mager, ze was altijd een struise vrouw zoals ze dat 

zo mooi zeggen, en ze kan niets meer, behalve liggen.

Eerlijk gezegd is het niet om aan te zien, in ieder 

geval niet voor mij maar ik kijk natuurlijk toch.

Tussen de middag gaan we altijd even naar een 

schuur in Kapellen, een Belgisch dorp daar in de buurt,

in die schuur verkopen ze fruit en groente, echt heel leuk.

Daar viel mijn oog op deze Maria, die daar hangt

tussen de harken en de schoffels, ik liep er even heen,

en maakte deze foto.

Hoewel ik niet gelovig ben opgevoed, heeft een 

Mariabeeld een sterke aantrekkingskracht op mij,

altijd al gehad, en ik zet altijd kaarsjes neer in elke 

kerk waar ik kom, en dan praat ik wat tegen haar.

In gedachten natuurlijk, misschien heb ik toch wat genen

van, de voor mij grotendeels onbekende katholieke

Belgische vader, je weet het niet, toch..

Deze keer vroeg ik haar om een zacht en snel einde voor

 mijn moeder, of verder lijden haar bespaard kan worden.

Ik heb geen idee of het helpt maar het voelt troostrijk.

Later gingen wij nog even terug naar mijn moeder,

ik vroeg waar ze nog op hoopte, het antwoord was,

dat ze graag op een ochtend wakker zou worden en

dat ze dan zou kunnen zeggen; hehe, deze ellende

is over, dat zou ik willen..

Maar meteen zei ze; maar dat komt niet meer toch, 

er komt niets meer, denk je.. (ohoh, ik denk dat ook)

Op de weg terug had ik dit liedje in mijn hoofd,

I waited for something.....and nothing arrived..

Ik wens je een heel goed weekend.

-X-

Huisje van de heks

Deze foto gebruikte ik al eerder bij een weggehaald

bericht, maar omdat ik er zo lekker aan heb zitten

photoshoppen vond ik het zonde van het werk

om hem in het archief te laten zitten, dus nogmaals..

Omdat ik met dit mooie weer het raam van de voordeur

open heb staan (er zit een metalen werkje voor, dus dat

kan makkelijk) vang ik regelmatig op wat mensen

zeggen die hier langs lopen of fietsen.

Je hoort de gekste dingen, woont daar echt iemand in

dat huisje, of een kind wat zei; woont daar een heks

(ja, kind hier woont een heks, dacht ik toen, haha)

Gisteren hoorde ik iemand zeggen; als ik daar zou 

wonen zou ik pas echt gelukkig zijn, ik vind het leuk

om te denken dat ze het over mijn huisje had.

Omdat huizen nogal het thema zijn hier de laatste 

tijd, dacht ik daar nog even over na..

Een huis kan je uiteindelijk nooit alleen gelukkig 

maken daar komen veel meer dingen bij kijken.

Maar omdat een verhuizing naar het huis van mijn

moeder er toch niet inzit (aaah) het werd te ingewikkeld

en ik kan het me gewoon niet veroorloven, ben ik nu

aan het hergroeperen, zoals ze dat zo mooi zeggen.

Ik probeer mijn gedachten en gevoelens weer op orde te

krijgen, dat ik in plaats van een grote tuin en heel

ruim huis, nu hier in het kleine huisje blijf.

Wat de vrouw zei over gelukkig zijn in dit

huisje, als ze het niet over het grote huis van de buren

had;-) neem ik mee in mijn overwegingen, want 

tenslotte is het een kwestie van perspectief en ik focus

mij op de gedachte dat het een zegen is

dat ik hier kan wonen.

Ik wens je een fijne dag

-X-

NB, de kaartjes actie is nog gaande, zie bericht 

van gisteren, dank je wel!

Een roze stoeltje en een vraag..

Een week of twee geleden ging ik even met mijn 

nichtje en buurmeisje Guusje naar de kringloopwinkel,

waar we deze (het zijn er twee) stoeltjes vonden.

We brachten samen een dagje door, wat we wel eens 

vaker doen, maar dit was een dagje waarbij Guusje wat

opgefleurd moest worden want ze had net gehoord

dat ze gezakt was voor het behalen van haar Havo diploma.

We deden de hele dag leuke dingen samen, om de 

gedachten te verzetten want ohoh wat een zuur bericht.

Het gekke is dat ze wel allemaal voldoendes haalde,

geen enkele onvoldoende op haar eindlijst, maar omdat

de regel sinds enkele jaren is dat je gemiddeld een 

5,5 moet hebben voor je Centraal schriftelijk examen,

en zij een 5,4 haalde, heeft ze het niet gehaald.

Guusje heeft echt zo hard gewerkt dat ik me wel eens af

vroeg hoe ze het vol kon houden, ik was allang 

huilend ter aarde gestort als ik het had moeten doen.

Ze heeft zich wonderbaarlijk snel herpakt (oh de 

veerkracht van de jeugd :-) en er is een nieuw plan.

Ze zal haar diploma gaan halen, door één vak te gaan volgen

op het volwassenen onderwijs en een een tussenjaar gaan

doen met een groep jongeren, waarbij ze aan zichzelf

gaan werken, uitzoeken wat ze nu echt willen en 

natuurlijk ook een heleboel leuke dingen,

 een prima oplossing lijkt mij.

Nu lijkt het mij een leuk idee, omdat de bloemen en de

slingers ontbreken, hoewel ze die dik verdiend heeft,

om aan je te vragen of je haar een kaartje zou willen

sturen met daar op het advies wat jij graag gehad had 

toen je 18 was, wat aardige woorden mag natuurlijk ook.

Als je mij een mailtje stuurt, geef ik je mijn adres en 

als je er een envelop bij doet met een postzegel en je

adres stuur ik je een kaartje terug als bedankje.

(dat kan naar lapjeskat63@gmail.com )

Ik zal de kaartjes dan aan Guusje geven.

Ik zou het heel erg waarderen als je dat zou willen 

doen, kleine moeite, groot plezier en alvast hartelijk

bedankt natuurlijk!

Ps, de roze stoeltjes staan hier nu achter mijn huisje,

ze zitten prima en het ziet er heel vrolijk uit!

Ik wens je een fijne dag

-X-

Dingetjes

Ondanks het mooie weer, zit ik toch regelmatig binnen

aan de tafel om dingetjes uit te sorteren.

Ik ga natuurlijk wel regelmatig eens even naar buiten, 

vooral in de ochtend en de avond, maar verder ben 

ik niet zo'n zonnebader, je zal mij niet vinden op 

een handdoekje ergens in de zon.

Omdat ik besloten heb om de webwinkel nog een 

weekje open te doen voordat ik naar Wenen ga, zit ik

regelmatig pakketjes met van alles wat te maken.

(Ik zie nu dat er een klein driehoekje, links boven 

op de foto hier onder zit, geen idee waar dat

vandaan komt, niet gezien met bewerken,

maar dat helemaal terzijde)

Zo maakte ik pakketjes met wol, postzegels, 

een feestpakket met allerlei lintjes, labels en dat soort dingen.

Echt een heel rustgevende bezigheid, een beetje puzzelen

met dingen en kijken wat er goed bij elkaar past,

en dan inpakken, ik kan er uren mee bezig zijn.

Onbedoeld is het een soort mindfulness oefening 

geworden, omdat je je zo concentreert op met wat je 

bezig bent, is er geen ruimte voor allerlei andere 

gedachten, je kan moeilijk aan twee dingen tegelijk 

denken, is je dat wel eens opgevallen?

Misschien is het wel helemaal geen goed idee om 

het winkeltje nu nog even te openen, wie zit er 

achter zijn computer met dit mooie weer?

Maar ik probeer het gewoon even (vanaf aanstaande

woensdag een week) al was het maar omdat ik dan

nog fijn even door kan gaan met het ordenen

van dingetjes :-))

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Bloei

Nu met dat warme weer, wat overigens nog een hele

tijd gaat aanhouden las ik vanmorgen, is mijn verlangen

om naar 'huis' te gaan groter dan anders,

ik ervaar de stad als onaangenamer met die hitte.

En met huis denk ik dan aan Zeeland, ik ben er al zeven

jaar (zeven jaar!) weg maar ik geloof niet dat ik al die

plekken waar ik sindsdien gewoond heb als thuis 

kan beschouwen, ik voel mij een toerist op doorreis.

En ik weet natuurlijk echt wel dat vroeger niet alles

beter was, laat staan perfect, maar het gevoel dat ik 

enigszins op drift ben heb ik toen nooit ervaren.

Eerlijk gezegd kende ik het gevoel wat heimwee 

heet niet, het is ook lastig te omschrijven..

Laatst las ik ergens; bloom where you are planted,

(eigenlijk heb ik een beetje een hekel aan al die

wijsheden die je vertellen wat je moet doen/voelen,

alsof je tekort schiet als je er niet aan voldoet)

Dat klinkt natuurlijk prachtig maar ik ben geen 

korenbloemetje wat bloeit of je het nu langs de 

snelweg neerzet of op een Zeeuws dijkje, was het 

maar waar, al kan je natuurlijk niet aan een 

korenbloem zien of hij blij is of niet, misschien heeft

hij ook wel zo zijn voorkeuren..

Dus op deze dagen, fiets ik regelmatig de stad eens

uit en laat het verlangen naar thuis over me heen komen,

het komt en gaat, dat is wat ik inmiddels geleerd heb..

Ik wens je een heel fijn weekend en hou het hoofd koel.

-X-

Vliegengorijn

Laatst belde ik even met Fem, een vriendin uit Zeeland,

waar ik regelmatig mee bel, vaak over de dagelijkse ellende,

haha, maar ook over kleine grappige dingen, gewoon 

als tegenwicht van alle ingewikkelde zaken die er spelen.

Die zal ik jullie besparen, mijn blog zou één groot huil-

verhaal worden als ik hier alles uit zou spinnen..

Zo hadden wij het even over vliegen, je weet wel van die 

vieze dikke zwarte zoemende exemplaren, die er nu te 

over zijn, mij best hoor, maar binnen vind ik ze vreselijk.

Dus ik hing laatst een vliegengordijn op bij de achterdeur,

zo'n fijne ouderwetse die mee wiegt in de wind.

Maar de vliegen weten hun weg naar binnen nog steeds 

te vinden, ze zijn nauwelijks te vangen dus ik probeer ze

altijd richting het halletje te sturen, dan doe ik de voordeur 

open en laat ze wegvliegen, niet dat ik een boedhist ben,

ik sla wel eens een mug dood maar als het niet nodig is..

Volgens mij denkt de vlieg dan, dank je wel en vliegt

weer richting het vliegengordijn, misschien staat er

ergens een bordje; vliegen die kant op en maken ze er

een wedstrijdje van om tussen de slierten of er onder

door te vliegen, de ene na de andere..

Misschien moet ik een hordeur overwegen maar het staat

zo gezellig dat wapperende gordijn..

Over dat soort dingen praat ik met Fem, naast alle

gewichtige zaken en als je zo iemand gevonden hebt

kan je wel zeggen dat je een geluksvogel bent

(of moet ik nu zeggen een geluksvlieg;-)?

Ik wens je een fijne dag

-X-

Maar waarom dan?

In de huisraad van mijn moeder vond ik deze pot,

het was een van de weinige dingen die ik graag 

wilde hebben en ik mocht hem meenemen.

Op zich heeft het geen enkele waarde maar ik kan me

nog zo goed herinneren dat ik als klein kind nogal

gefascineerd was door de afbeeldingen er op.

Ik keek er graag naar en had altijd vele vragen

bij de afbeeldingen, ik denk dat ik echt zo'n

"maar waarom dan kind" was..

Aan de ene kant van de pot het jongetje met de gans,

waarom loopt hij op zijn blote voeten, terwijl hij wel

schoenen heeft, doet dat niet zeer aan zijn voeten.

Kijkt hij daarom zo benauwd of is hij een beetje bang

voor de gans en zijn er ganzen zo groot als kinderen.

Dat probeerde ik me voor te stellen en dat leek me

angstaanjagend groot, dus ik begreep wel dat het 

jongetje een beetje bang was.

De andere kant van de pot laat een hele familie zien 

die pannenkoeken aan het eten zijn, dat is op zich 

heerlijk en gezellig maar waarom kijken ze 

allemaal zo boos en verongelijkt?

Zijn de pannenkoeken aangebrand, is het jongetje

boos omdat hij op de levensgrote gans moest passen,

en het meisje, wat is er met het meisje?

Had ze meegewild naar de gans, heeft ze haar 

pannenkoek op de grond laten vallen, kreeg ze

daarom een uitbrander en zit ze nu sip te zijn?

En oh, de gekwelde blik van de moeder, is ze moe

van alles, of had ze graag een nieuwe schort gewild

maar moet ze wachten tot ze jarig is, ohoh.

Dat soort dingen vroeg ik me af als ik naar de pot

keek, het meest vrolijke van alles leek mij de kat,

die zat te wachten op zijn stukje spek.

En ik wist van onze eigen kat als hij te eten 

had gehad hij altijd tevreden ging liggen knorren, 

dus dat was het waarschijnlijk..

Eigenlijk heb ik nog steeds dezelfde vragen als zo

vele jaren geleden toen ik als klein meisje 

naar de ietwat wonderlijke plaatjes keek.

De pot staat nu hier op de kast en ik kan het niet 

helpen maar regelmatig laat ik mijn gedachten 

er over gaan en denk; maar waarom dan, haha.

Mocht je toevallig een antwoord hebben op één van

mijn vragen, voel je vrij om een antwoord te geven,

niet dat het van enig belang is, dit allemaal, maar soms

is het gewoon fijn om over triviale zaken na te denken.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Fiets

Nu ben ik niet aan zoveel dingen gehecht, behalve dan

aan mijn witte kast, aan wat kleine dingen die ik van 

mijn kinderen kreeg en mijn fiets..

Voor zover je dol kan zijn op een fiets, haha, hou ik

van de mijne, ik heb hem al jaren.

Ik kocht hem ooit toen ik nog in Kattendijke in Zeeland

woonde, tweedehands dat wel, maar ik vond het zo'n

sjieke fiets, zo damesachtig met zo'n mandje er op.

Het is inmiddels al het vierde mandje en de fiets 

is hier en daar met ducttape aan elkaar geplakt en als

je goed kijkt zie je al aardig wat roest, maar hij rijdt nog.

Ik reed met deze fiets over de dijk bij Kattendijke

tegen de wind in, altijd wind tegen, haha..

Over de prachtige weggetjes door Zuid Beveland

toen ik in Driewegen woonde, ooh dat waren wel de

mooiste tochten die ik maakte met deze fiets.

Later door Zutphen en het mooie rivierenlandschap

bij Ingen, waar ik ging, ging mijn fiets.

Het mag wel een wonder heten dat mijn fiets hier 

in Amsterdam nog niet gestolen is, je hebt er verder

ook niet veel aan, de versnellingen doen het niet goed 

meer en hij is versleten maar ik blijf er op rijden

tot hij uit elkaar valt, want er zijn maar weinig dingen

waar ik aan gehecht ben...

ps, de stokrozen voor het huisje staan inmiddels

al in volle bloei, lichtgeel zijn ze.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Niet veel aan

Al sinds mijn boek Kringloopgeluk in de winkel kwam,

inmiddels al jaren geleden, hoopte ik dat ik het een keer

tweedehands ergens tegen zou komen, dat 

leek me nu zo leuk passend bij de titel.

Ik zag het nooit wat misschien wel een goed teken is 

omdat de mensen die het kochten ook gehouden hebben,

waaraan ik dan de voorzichtige conclusie verbind 

dat ze het leuk genoeg vonden om in de kast te laten staan.

Maar een tijdje geleden was het dan toch zover, het lag

op een kraam op een rommelmarkt, ik voelde gewoon een

klein schokje, haha, en ik durfde niet zo goed te vragen

wat het moet kosten, terwijl ik over wat dan ook op de

rommelmarkt meteen over de prijs ga onderhandelen.

(ha ja, een echte zakelaar net als mijn zoon)

Ik liep door, maar sprak mijzelf even toe, doe niet zo

gek, dus ik liep terug en informeerde naar het boek.

Het is maar 1 euro zei de verkoopster, ik vond er niet

veel aan (oh haha, dat kan natuurlijk) ik betaalde het

boek en zei dat ik er al jaren naar zocht, omdat ik het

zo graag tweedehands wilde vinden en dat ik het 

gemaakt had en wenste de dames een hele fijne dag.

Ooh echt, die gezichten, dat was zo grappig,

 de verkoopster begon zich nog te verontschuldigen,

helemaal niet nodig zei ik en ik zwaaide.

Ik wens je een heel goed weekend

-X-

Goed humeur (en patroon ;-)

Een tijdje geleden maakte ik deze sjaal voor de webshop,

het is van een werkelijk fantastische kwaliteit garen,

waarvan ik eens een partijtje vond op de markt.

De kleur flatteert me helemaal niet, oh haha, dat ik dat

nu zeg, flatteren, ik denk daar eigenlijk nooit over na,

ik ben op de leeftijd dat ik bij voorkeur niet meer in

de spiegel kijk en meestal trek ik maar wat aan.

(comfortabel is daar het sleutelwoord bij :-)

Maar toen ik deze sjaal omdeed en toch even een 

blik in de spiegel wierp, een hele korte, dacht ik, nee.

Eigenlijk had ik bedacht dat het leuk zou zijn om de 

steek uit te leggen, maar waarschijnlijk heb ik dat allang

eens gedaan bij een andere sjaal, ik weet het niet meer.

Het is net zoiets als je al jaren een relatie met iemand hebt

of met een vriendin die je allang kent, er komt een moment

dat je gewoon in herhaling begint te vervallen en dingen

gaat vertellen die je al eens eerder noemde.

Het is gewoon onvermijdelijk, tenzij je een bijzonder

avontuurlijk leven hebt (dat heb ik niet) of gewoon

heel weinig praat (dat doe ik ook niet, integendeel)

Als mensen mij iets vertellen wat ik al wist hangt het

een beetje van mijn humeur af hoe ik reageer.

Bij een goed humeur luister ik gewoon weer naar het

hele verhaal en zeg ik; oh echt, wat leuk/bijzonder.

Bij een iets minder goed humeur zeg ik zoiets als

oh ja, volgens mij heb je dat al eens verteld,

goed verhaal was dat (het moet wel heel gek lopen

wil ik niet meer beleefd blijven)

Ik heb duidelijk mijn babbelstand weer gevonden

en waar gaat dit hele bericht nu eigenlijk over, wel..

Ik ga gewoon het steken patroon geven volgens 

het oorspronkelijke plan, komt ie:

Zet een veelvoud van 4 steken plus 3 op.

Naalddikte en aantal steken hangt af van het garen wat je 

gebruikt, maak even een proeflapje om uit te rekenen

hoeveel steken je nodig hebt, brei zo los mogelijk of 

gebruik een iets dikkere naald dan op het garen staat. 

Dat geeft een mooier effect en draagt fijner.

Brei; 2 recht, 2 averecht, herhaal tot er nog 3 steken over

zijn, brei 2 recht en 1 averecht. 

Herhaal steeds deze rij, tot je sjaal lang genoeg is,

deze is bijna 2 meter.

Ok, en nu hoop ik dat je in een goed humeur bent,

mocht je dit patroon herkennen en denkt;

oh ja, wat leuk dit allemaal zeg :-)

Dank je wel en een fijne dag.

-X-

Bankje

Dank jullie wel voor je reacties gisteren, misschien had ik

het niet helemaal goed geformuleerd omdat ik zo 

aan het worstelen was om het netjes op te schrijven,

zonder iemand voor het hoofd te stoten, maar ik kreeg

geen enkele vervelende reactie via hier, het kwam meer uit

de privé sfeer om het zomaar algemeen te formuleren.

Enfin, genoeg daarover, hoewel ik wel aan het zoeken ben

naar de lichtheid der dingen, zal ik een poging wagen door

te vertellen over het geweldige bankje wat ik vond.

Hier in het winkelcentrum, wat overigens een bijzonder

treurig gebeuren is, althans in mijn ogen, maar ik kom er

regelmatig omdat ik toch wel eens wat boodschappen

nodig heb, is ook een kringloopwinkel.

In een voormalig bowlingcentrum, het is een afgeragd 

pand, dat vind ik zo'n heerlijk woord; afgeragd

(zo voel ik me de laatste tijd ook wel eens, haha)

Maar ik vind het het lichtpunt van het winkelcentrum

en ik loop er regelmatig even binnen.

(laatst hoorde ik iemand zeggen; dit is wel de smerigste

winkel die ik ooit gezien heb, haha, dat lijkt

dat lijkt mij nu ook weer wat overdreven)

Ik vind er bijna nooit iets, en ik vraag me wel eens af

waar die lelijke spullen vandaan komen, maar vorige week

vond ik dit geweldige bankje, ik heb het niet nodig

want ik heb er al twee, maar toch wilde ik het hebben.

Dus ik kocht het en omdat het nogal zwaar was deed ik

allerlei pogingen om het om mijn fiets mee te nemen,

wat uiteindelijk lukte, met het bankje half hangend aan

mijn stuur, fietste ik slingerend naar huis.

Ik heb er eigenlijk geen plek voor, maar tot mijn grote

plezier past het precies onder het andere.

Oh ja, laatst las ik ergens een discussie dat mensen zich

ongelofelijk storen aan stopcontacten op foto's, dat vind ik

nogal grappig om je daar druk over te maken.

Ik heb niks tegen een stopcontact, zonder dat geen licht

en bovendien heb ik er eentje met Beethoven er op ;-))

Ik wens je een fijne dag

-X-

Klik

En nu heb ik voor het allereerst sinds ik deze blog

schrijf, dat zijn zo ongeveer 2500 berichten een bericht

weggeklikt, het was een bericht over de kaakchirurg,

wat gelukkig achter de rug is,  en over familieverhoudingen.

Aan de ene kant kreeg ik hier reacties van herkenning 

aan de andere kant is het duidelijk niet goed ontvangen.

Ik heb wel het gevoel dat alles wat ik hier nu zeg, 

een delicaat evenwicht is, en dat ik over dun ijs wandel

en ik zit enorm naar mijn woorden te zoeken, terwijl 

ik dit aan het typen ben.. Ik vroeg P. zelfs of ik dit zo 

wel kon zeggen, iets wat ik nog nooit eerder deed.

Ik zal op zoek moeten in mijzelf

naar de vrijheid en het lichte gevoel dat ik mijn

eigen koers weer kan bepalen en niet mijn hoofd laten 

hangen naar wat anderen zeggen of vinden, want 

iedereen vindt altijd wel wat..

Maar oh, hoe moeilijk is dat!

Ik wens je een fijne maandag

-X-