Gekste post ooit.

Als je dit leest dan is het gelukt, een blogpost maken, 

Via de Ipad, ik heb alle spellingcontroles etc uitgezet

Maar het lukt me niet de hoofdletter aan het begin

Van elke zin weg te krijgen, wat is dit voor een onzin?

Als iemand weet hoe ik dit uit moet zetten zou dat

Heel fijn zijn want anders zien mijn berichten er de

Komende tijd zo uit, oh ik heb er zo'n hekel aan van die 

Zelfdenkende apparaten dat ik helemaal volledig uit 

Mijn verhaal ben, maar ik leerde bij de mindfullness

Oefeningen dat je je niet moet verzetten tegen wat er is

Dus ik ga maar even mee met de hoofdletter-stroom.

Ik zal deze keer in korte zinnen even verder gaan

Totdat ik een oplossing heb voor dit merkwaardige probleem :-)

De reis verliep prima, dat is altijd zo, eigenlijk.

Ik heb mijn kleizoon al even gezien, heel fijn.

De volgende dag werd ik ziek, ik kreeg een griepje.

Ik heb dus nog niet veel gedaan behalve wat hangen.

Ik ben even een uurtje naar buiten geweest naar het park.

Dat was omdat het sneeuwde, het was heerlijk.

Dit is het gekste blogbericht ooit, vergeef mij.

Alle tips over (geen) hoofdletters zijn welkom.

Ik wens je een fijne maandag.

-X-

Een beetje sneeuw, graag

Zo, ik ben klaar om te gaan, de groene en de zwarte trui

passen beide in de koffer, zo ook mijn beschermengel :-)

Er is overigens geen wasmachine in het appartement,

maar een wasje op de hand is ook prima, toch?

Er zijn een paar dingen die ik hoop voor deze reis,

de eerste is dat ik niet al te veel hoofdpijn zal hebben,

het is iets waar ik het nooit over heb omdat niemand 

iets heeft aan deze informatie, eigenlijk.

Sinds ik jaren geleden ben behandeld voor een stijve nek

bij een fysiotherapeut, wat helemaal mis ging, heb ik 

een chronische hoofdpijn, soms meer soms minder.

En als ik nu toch aan het vertellen ben, de grootste 

reden dat ik tegen het reizen opzie is dat ik

sindsdien ook een probleem heb met mijn ogen, 

vanaf een meter of 2 zie ik alles dubbel.

(alles om dat op te lossen is al geprobeerd, echt alles,

ik vraag ook absoluut niet om tips ofzo,

ik ben er inmiddels soort van aan gewend) 

Ook ben ik hypergevoelig voor licht, je begrijpt dat 

een luchthaven, met dat felle licht, drukte en borden 

die ik niet kan lezen, voor mij een bijzondere uitdaging 

zijn (dat klinkt beter dan een probleem :-)

Enfin, omdat er min of meer goede en soms hele slechte

dagen zijn, hoop ik dat het in ieder geval dat het met het

reizen mee zal vallen, tot zover dan over mijn klachten, we 

hoeven het er verder niet meer over te hebben.

Het tweede wat ik hoop is dat het zal sneeuwen, al is het

maar een buitje maar gewoon even voor het wintergevoel..

Ik ga proberen om op mijn Ipad te gaan bloggen in Wenen,

mijn nichtje Guusje heeft me uitgelegd hoe dat moet,

maar ik heb geen idee of het lukt, ik hou er helemaal

las dingen op een pc ineens anders zijn, maar ik ga 

mijn best doen om er iets op te krijgen.

Ik wens je hele fijne dagen

-X-

Reiziger

Ondanks het feit dat ik helemaal geen reiziger ben,

ga ik aanstaande donderdag mijn kleine huisje

verlaten om weer naar Wenen te gaan.

Het is natuurlijk ook niet echt reizen, ik ga 

gewoon van hier naar daar en daar voelt

ondertussen net zo thuis als hier, ik denk zelfs dat

ik de weg in Wenen beter weet dan in Amsterdam..

De gelegenheid doet zich voor om nog eens een paar

weken te mogen logeren in het prachtige appartement 

waar ik in het voorjaar ook al eens was.

Daar zeg ik vanzelfsprekend geen nee tegen, het is een

hele fijne plek en ik ben natuurlijk in de buurt van mijn

 zoon, vriendin en mijn kleizoon maar toch op mezelf.

Als altijd ben ik al dagen bezig met de voorbereiding,

je zou denken dat ik zo iets in de koffer gooi, zo vaak

ben ik al geweest, maar nee, eindeloos getwijfel over de

juiste schoenen, de zwarte of toch de groene trui

en ik wel genoeg t-shirts bij me..

(alsof ik naar een afgelegen hutje op de hei ga in plaats

van naar een wereldstad waar ze vast wel t-shirtjes verkopen)

Ik zie ook elke keer weer tegen de reisdag op, in gedachten

neem ik steeds weer door wat ik moet doen en hoe 

het zou kunnen gaan, je hebt er niets aan, maar blijkbaar

moet ik daar elke keer weer doorheen, het is altijd

prima verlopen maar op de één of andere manier

kan ik dat idee niet goed vasthouden..

Dus ik ga vandaag vast even proef inpakken en de 

komende dagen twijfelen over de groene of de zwarte trui,

om uiteindelijk als een echte reiziger een ferm besluit 

te nemen (haha) en mijn koffer dicht doen..

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Loket voor mooie wooorden

Laatst maakte P en ik iets heel vervelends mee in de metro,

we werden, ongewild, betrokken in een bijzonder 

vervelend incident met een zeer agressieve jongeman.

We kwamen met de schrik vrij maar het hele gedoe had 

een behoorlijke impact en alle nare woorden plus de beelden

die daar bij horen galmen nog na in mijn hoofd.

Later dacht ik dat het fijn zou zijn om dit alles te vervangen 

door mooie woorden en fijne beelden die daar automatisch op

 volgen, als ik zeg 'zee' zie je die waarschijnlijk meteen voor je.

Dus ik fantaseerde een klein loketje waar je mooie woorden

op zou kunnen halen, ik zou dan in zo'n gezellig kotje zitten,

met een breiwerkje als het rustig is en als er dan iemand

langskomt, schrijf ik het gewenste woord op een kaartje..

Fijne woorden als; alpenweide, de oneindige zee, zonsopgang,

of bospaadje, lieve woorden als; duifje, honnepon of 

schattebolletje en bemoedigende woorden als; dat kan je,

wat doe je dat goed, of misschien gewoon; hup.

Verzachtende woorden als; mildheid en vriendelijk zijn

(ook voor jezelf :-), vertederende woorden als; lachende

baby (oh wie wordt er niet blij van een schaterende baby)

of pluizige jonge katjes (ook al zo lief)

Je zou eindeloos veel mooie woorden kunnen verzinnen,

waar je je fijn bij voelt en die zou ik dan voor je 

opschrijven, zo netjes als ik kan, met een vulpen op een 

kaartje, daar in mijn kleine Loket voor Mooie Woorden

(zou dat niet leuk zijn?)

Ik wens je een fijn weekend

-X-

Januari weer

Eigenlijk heb ik helemaal geen hekel aan de winter, 

ik hou er wel van, waar ik daarentegen niet zo goed 

tegen kan zijn de donkere druilerige januari dagen.

Alsof de hemel op je gevallen is, donker en nat, ik meen 

ook te merken dat het invloed heeft op mijn stemming.

Ik ga wel zo vaak mogelijk wandelen en geniet van 

elk moment dat de zon even vanachter de wolken piept,

maar toch, de dagen voelen eindeloos en wat zwaar..

Soms is het ineens wel mooi, zoals op de vroege ochtend 

dat ik deze foto nam, gewoon voor mijn huis, het lijkt 

meer het platteland ergens in plaats van in de grote stad, 

het doet mij verlangen naar een huisje op het land..

Ik probeer de dingen die ik niet kan veranderen te nemen

zoals ze komen en gewoon hier en nu te zijn, niet steeds te

verlangen naar daar, waar het licht is en rustig.

Over het algemeen gaat dat best goed maar soms 

somber ik gewoon mee met de grijze januari dagen..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wandelen in Wenen

Als ik in Wenen ben dan wandel ik altijd veel, hier in 

Amsterdam doe ik dat veel minder, meestal ga ik op

mijn mooie rode fiets, maar in Wenen..

Dan wandel ik zo de deur uit, deze keer paste ik op een

appartement in een buurt waar ik niet eerder was, dus

er was veel nieuws te ontdekken.

Echt verdwalen kan niet want je komt altijd wel weer

een metrostation tegen, dus het enige wat je hoeft te 

onthouden is het metrostation in je buurt en je kan 

altijd weer terugreizen naar waar je begon.

Dus op een zondag vlak voor de kerst wandelde ik 

naar een kerstmarkt, gewoon om even de sfeer te proeven,

op de terugweg zag ik een piepklein leegstaand pandje,

de etalage was zomaar een meter breed.

Waarom het mij opviel was het uithangbord erboven,

Wolle, stond er op en mijn hart maakte een sprongetje

bij het idee dat dat mijn winkeltje zou zijn, en ik in

het gele gebouw erboven zou wonen..

Zo'n winkeltje met de mooiste wol, een grote tafel

in het midden waar ik zou kunnen breien en misschien

zelfs koffie en thee kunnen schenken, natuurlijk

met een hapje van het één of ander erbij.

Waar mensen zomaar naar binnen kunnen lopen om 

even een uurtje te komen handwerken en wat te kletsen.

Waar ik alle wol mooi op kleur zou leggen en wat 

helemaal van mij zou zijn, mijn eigen wolparadijsje.

Ik maak er geen plan van, want de haalbaarheid van

dit plan is nul, maar het was fijn om er over mijmeren

tijdens één van mijn wandelingen in Wenen.

Ik wens je een fijne dag

-X-

De achteraf methode

Dit leek mij nu een mooie quote om het nieuwe jaar mee te 

beginnen; ' Your mountain is waiting, so get on your way'

Want zo voelt het wel een beetje, zo'n vers jaar, hoewel

het eigenlijk natuurlijk niet anders is dan elke nieuwe dag.

Ik had dit idee in Wenen, en ik dacht misschien kan ik er 

wel een heuvel uit het Wienerwald bij breien, één heuvel

om over heen te wandelen leek mij wel genoeg, maar ik bleef

maar breien en het werden zo ongeveer de Alpen..

Misschien heb ik in mijn hoofd wel vele bergen die ik zou

moeten beklimmen maar het heeft mijn voorkeur om te 

denken dat ik er gewoon plezier in had, in het breien..

Ik heb namelijk helemaal geen goede voornemens en ik 

probeer ook niet op te zien tegen de lange weg

over de de bergen van dit jaar, je weet toch niet wat 

er komen gaat, je kan van alles bedenken wat er zou kunnen 

gebeuren en hoe het zou moeten zijn en dan gaat het

 toch helemaal anders, det heeft de ervaring wel geleerd.

Dus als ik al een voornemen zou hebben dan is het dat ik 

de dingen zal bezien volgens de 'achteraf methode'.

Ik ga gewoon op pad en als ik een heuvel heb beklommen,

draai ik mij om en kijk ik terug naar wat ik bereikt heb,

dat lijkt mij beter dan van te voren onmogelijke doelen

te stellen en dat ik dan steeds teleurgesteld ben omdat

ik ze niet kan bereiken (daarom zeg ik ook een heuvel

en geen berg, daar kom ik gewoon niet tegen op, haha)

Enfin, ik wens je het beste op je pad, ik hoop dat je

mag genieten van wat mooie uitzichten en nu;

hup, op pad! 

-X-

Weg en weer terug

Dus ik ging naar Wenen en ik kwam weer terug,

gek eigenlijk dat de dingen die je doet en gebeuren 

altijd veel meer een verhaal blijken te zijn dan dat

je het werkelijk meemaakt..

Eerst komt het idee, dan begin je met de voorbereidingen,

je boekt een reis, dan de vraag waar je gaat verblijven,

in mijn geval eerst een paar dagen bij mijn zoon en zijn

vriendin en de overige dagen in een bijzonder fijn 

appartement van een vriendin van hen, in ruil voor het 

water geven van de plantjes.

Dus je maakt afspraken, je stelt je voor hoe het zou zijn,

koopt cadeautjes, maakt dingetjes, doet dingen in en dan

toch weer uit je koffer, bedenkt dingen die je daar zal doen..

En dan is het eindelijk zo ver, dan is het allemaal echt..

Ik moet zeggen dat ik fantastische dagen heb gehad,

het was heerlijk om mijn kleinzoon Timo weer te zien,

het is toch anders dan een filmpje, hoe leuk ook.

We vierden de kerstdagen samen, een dag met de 

familie van mijn zoon's vriendin en een dag met mijn 

broer, zijn vrouw en mijn nichtje (die hier in Amsterdam

ook mijn buren zijn :-) 

Ik wandelde door de stad, las wat fijne boeken en speelde

met Timo en het was allemaal even fijn, maar nu ben ik

zomaar ineens weer hier in Amsterdam.

Nu is dit avontuur ook weer één van de vele verhalen,

in het grote boek van herinneringen..

Tsja, zo gaat dat, die verhalen maken ons tot wat 

we zijn, maken alles wat we meemaken tot een geheel.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Moed

Komende woensdag ga ik weer naar Wenen, ik zal daar

een dag of 10 blijven en de kerstdagen daar vieren,

samen met mijn zoon, zijn vriendin de familie

Helaas heb ik geen mooie roze geruite koffer, noch

zal ik een strik in mijn haar doen en zoals altijd zal ik 

wat zenuwachtig zijn, ik ben gewoon geen reiziger..

Het liefst zou ik de hele reisdag overslaan en maar ik 

zal mijn koffer en al mijn moed pakken en op pad gaan.

Waar ik wel naar uitzie is om in Wenen te zijn, om 

mijn kleinzoon te zien, die zo gegroeid is sinds ik daar

van de zomer was..oh haha straks wordt ik nog zo'n oma 

die gaat zeggen; ooh kom eens hier wat ben je toch groot

geworden terwijl ik een kneepje in zijn wang geef ;-)

Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik hier wat mooie, wijze

woorden zou moeten typen bij wijze van kerstwens,

maar ik kan er geen enkele verzinnen die niet cliché klinken.

In deze tijd kan je makkelijk wat van slag raken (ik wel)

door alle oogverblindende plaatjes op de social media,

de bijzondere kerstbomen, prachtig gedekte tafels en 

al die shiny, happy people, en denken och jee, zo is het

bij mij helemaal niet, nog niet bij benadering..

Ik probeer het inderdaad maar te zien als mooie plaatjes,

niet als het echte verhaal wat er achter zit, je weet nooit

hoe het werkelijk is en mij vooral niet te spiegelen aan 

anderen, je zou het gevoel kunnen krijgen dat je 

mislukt bent of iets dergelijks, een gedachte waar je 

werkelijk verre van moet blijven, lijkt mij.

Zoals Edel Maex in zijn geleide meditaties zegt;

er is niet wat er niet bij hoort, kijk gewoon met een milde

blik naar wat er is, zonder er een oordeel over te geven,

dat zeg ik vaak tegen mezelf en als je dat maar vaak

genoeg doet helpt het wel, mij wel in ieder geval.

Ik wens jou ook alle moed, en natuurlijk ook alle plezier

op je weg en ik meld mij weer aan het einde van het jaar.

-X-

Mobile

Van de zomer had mijn zoon Daan het verzoek aan mij

om allerlei dieren te tekenen in zwart wit.

Hij wilde daar vervolgens een mobile van maken voor 

mijn kleinzoon Timo, wat ik een leuk idee vind.

Nu ben ik helemaal geen dieren tekenaar, dus ik moest 

er wel even over nadenken of ik dat wel kon.

 Uiteindelijk ben ik gewoon maar begonnen, dat is 

meestal de beste manier, gewoon proberen of het lukt,

dus ik probeerde en probeerde..

Ik maakte de tekeningen allemaal in Photoshop, wat 

natuurlijk niet echt een teken programma is, maar 

het is het enige programma wat ik enigszins beheers.

En eigenlijk ging het best wel lekker, op een gegeven 

moment begonnen ze zelfs op herkenbare dieren te lijken.

(misschien moet ik niet altijd zo snel zeggen dat ik iets

 niet kan, dat is altijd mijn eerste gedachte als er iets 

van mij gevraagd word als ik iets niet eerder deed)

Mijn zoon Daan printte alle dieren op hout en heeft ze

vervolgens uitgezaagd en er een mobile van gemaakt.

Voor de grap maakte hij nog een pinguin voor in 

de plantenbak met kruiden, zo te zien heeft hij naar

zijn zin daar want hij ziet er nogal tevreden uit ;-)

De mobile hangt nu boven de box van Timo, zo leuk,

en oh, zie je de pop liggen op de eerste foto?

Dat is een pop die ik voor Daan maakte toen hij net 

geboren was, ik heb hem altijd bewaard (de pop :-)

en nadat hij gewassen was, hij was nogal stoffig na

al die jaren, is hij nu voor Timo, mooi toch?

Ik wens je een heel goed weekend.

-X-

Vogelverschrikker

Vorige week keek ik per ongeluk in een kringloopwinkel

in een spiegel toen ik er langs liep, ik zeg per ongeluk 

omdat ik niet meer zo'n spiegelkijker ben de laatste tijd.

Ik zie er altijd veel belabberder uit dan in mijn gedachten,

haha, dus waarom zou ik kijken als ik er niet blij van wordt?

Maar goed, toen ik dus in die spiegel keek, schrok ik me rot,

ik leek wel een vogelverschrikker, mijn haar met veel grijs

en helemaal verwaaid, het stond alle kanten op.

(ik ben in die fase dat ik besluit het grijs te laten worden

en dan toch weer niet omdat ik er zo grauw uit zie dan)

Mijn gezicht bleek met wallen en mijn favoriete oude

grijze winterjas die ik al jaren heb zag er wat mottig uit.

Ik vroeg me af of mensen in de winkel het ook zagen..

Terwijl ik naar huis fietste, ik was nog niet bekomen 

van de schrik, dacht ik aan oude vrouw die ik van de

zomer zag op een boerderij waar ze groente verkochten.

Ze had een heleboel verschillende kleren over elkaar

aan, met allerlei prints, grijs haar als een vogelnest, 

een verstelde broek en een grote jaren 70 bril op.

Wat me vooral opviel was dat ze zo comfortabel leek

in haar wonderlijke kleren, ze liep daar, hoe oud ze 

ook was, ontspannen en tevreden rond, aslof ze precies

was wie ze verkoos te zijn, wat een ander er ook van vondt.

Daar zou ik een voorbeeld aan kunnen nemen, gewoon 

zijn wie je bent, met welke kleren je ook aan hebt

grijs haar of niet, op een gegeven moment moet je 

de strijd toch opgeven en er lak aan hebben 

wat, wie dan ook, daar van vindt.

(het is sowieso een onmogelijke opgave om het 

iedereen naar de zin te maken, gaat gewoon niet)

Dus ik heb haar mijn stijl voorbeeld gemaakt in 

gedachten; draag en doe wat bij je past..

(maar ik ga denk ik toch maar eens een nieuwe 

winterjas kopen, haha)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Muts

Eén van de allerleukste dingen om te breien of te haken

voor kleine kindjes vind ik wel mutsen, het is niet al te 

veel werk en er zijn vele varianten mogelijk.

Ik maakte er al verschillende voor mijn kleinzoon Timo

en regelmatig krijg ik foto's van hem met een door mij

gemaakte muts, dat zijn van die 'aaah, wat lief' momenten.

Hoewel eigenlijk elk filmpje of foto bij mij die reactie

oproept, met of zonder muts, haha.

Voor de lol tekende ik allemaal mutsen die ik zou kunnen

maken, niet dat ik dat echt ga doen, hoeveel mutsen heeft

zo'n kleintje nu helemaal nodig, maar de blauwe linksboven 

en de aardbeienmuts heb ik wel gemaakt.

Op Instagram kreeg ik wat reacties van mensen die vonden

dat een roze muts niet kon voor een jongetje, ik zie daar zelf

niet zo'n bezwaar in, misschien zou de vraag moeten zijn;

wil je een baby een aardebei op zijn hoofdje zetten ;-)?

Ik vond het gewoon leuk om te proberen en of Timo hem

ooit zal dragen is aan zijn ouders, mij maakt het niets uit.

Ik gebruik nooit patronen voor mijn haak-en breiwerk, ik 

begin gewoon ergens en ik zie wel of het wat wordt, vaak

lukt het ook helemaal niet, maar ik hou van het proces

van proberen, nog eens en nog eens..

Wel kocht ik als basis voor alle baby dingetjes die ik maakte 

een breiboek van Phildar, zodat ik in ieder geval een 

idee heb van de juiste maten, je kan die baby breiboeken

gewoon online bestellen, mocht je ook zin hebben

in wat handwerk voor kleine kinderen.

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Appelboom

Ooh, als ik dan 's ochtends naar benden kom en het is

nog steeds donker en het regent heb ik het gevoel

dat de hemel een beetje op mij gevallen is..

Ik heb toch een beetje moeite met die eindeloze sombere

dagen zo aan het eind van de middag vind ik het wel 

gezellig, met de kaarsen aan en een breiwerkje.

Maar de uren daarvoor..vind ik het lastig om op gang te

komen, dus zo af en toe stel ik me gewoon voor, 

dat het een aangename lentedag is en ik onder een 

appelboom in het zonnetje sta (eigenlijk moet ik nog 

eens een hoedje van stro kopen voor als het echt zo ver is :-)

Met dat beeld in gedachten trek ik mijzelf dan in gang,

de ene keer werkt het wel en soms ook niet dan rommel 

ik een beetje terwijl de uren verglijden.

Ik heb geleerd mijzelf dat toe te staan; niet te voldoen aan 

alle verwachtingen die ik van mezelf heb, wat ik allemaal 

zou moeten doen en kunnen, maar gewoon te zijn en 

desnoods de hele dag in gedachten onder een appelboom

te staan en nergens toe te komen...

Ik wens je een heel goed weekend

-X-

Interieurblogger (voor éénmaal)

Soms wou ik dat ik een interieur blogger was, dan had ik

altijd iets om over te schrijven, dat ik een nieuwe vaas

had, een nieuwe bank of een bijzondere lamp.

Dat ik dan een huis had met vele kamers, die ik elke keer

opnieuw kon decoreren met allerlei dingetjes afhankelijk 

van het seizoen, en daar iets over zeggen, ik zou zo snel niet

 weten wat, maar misschien zou ik iets kunnen verzinnen..

Dat ik dan geen rommelige kapstok had met een stapel 

schoenen eronder in een veel te krap halletje, maar een

ruime entree die een foto waardig zou zijn.
Ook de stapeltjes op de trap, van die stapeltjes met
onduidelijke dingen, die naar boven of misschien juist
naar beneden moeten, zouden dan ontbreken..

Ooit had ik zo'n huis, lang geleden inmiddels, met vele

kamers waar je door heen kon dwalen, alles zorgvuldig

ingericht met heel veel spullen en dingetjes.

Gek genoeg verlang ik er nooit naar terug, de meeste 

spullen en dingetjes zijn al jaren weg en ik weet

helemaal niet meer wat het allemaal was..

Hier in het kleine huisjes staan de dingen die ik nodig 

heb en dingen waar ik aan gehecht ben, ik koop

 bijna nooit iets nieuws, ik vind het goed zoals het is

 en ik voel geen enkel verlangen om iets 

te veranderen of om iets te vervangen.

(nou ja, heel af en toe, zo vond ik de roze bureaulamp

een tijdje geleden op een rommelmarkt, dat leek mij 

na jaren zonder lamp daar, wel handig :-)

Eigenlijk heb je het zo wel een beetje gezien, ik heb 

nog wel een keukentje, maar dat is onder de dijk 

(dit is een dijkhuisje) en daar is het veel te donker 

om te fotograferen en nog twee slaapkamertjes,

maar daar staat enkel een bed, kast en een bureau.

Enfin, tot zover mijn interieur bloggers carrière, 

best jammer want soms lijkt het mij zo makkelijk

dat je altijd iets hebt om over te schrijven, maar aan
de andere kant kan je naar iets verlangen maar als je
dan eens goed kijkt naar wat er is, blijkt dat vaak
eigenlijk meer dan voldoende:-)

Ik wens je een fijne dag

-X-