vrijdag 25 juni 2021

Het bos in..


 Laatst zei iemand tegen mij, ik ben bang dat het hele Wenen
plan gaat mislukken, dat begrijp ik wel, ik heb zelf ook de
neiging om in termen van gelukt en mislukt te denken.
Maar als je er echt over nadenkt en eens helemaal in die
gedachte duikt, kom ik toch ook tot een andere conclusie,
een appeltaart kan mislukken als je vergeet dat die in de oven
stond en helemaal zwart geblakerd is, maar een leven?
Natuurlijk niet, de dingen kunnen anders lopen dan je
gedacht, gehoopt of verwacht had (vooral dat)
In feite fantaseren we wat af, hoe de dingen anders hadden
kunnen zijn, als ik nu dit of dat, dan was alles prachtig
geweest (maar er kan niets meer veranderen in het verleden)
Ook over de toekomst die in gedachte schitterend en tot
volle tevredenheid zal zijn, maar natuurlijk lopen de
dingen altijd anders, je kan nu eenmaal niet in de 
toekomst kijken (oh, gelukkig maar)
Dus dacht ik lang na of het Wenen plan zou kunnen
mislukken, ik denk het niet, natuurlijk kan het zijn
dat ik er die ongelukkig zal zijn of heimwee zal 
hebben maar dat zijn gevoelens, en voor zover ik weet
(ik weet heel veel dingen niet :-) kan je geen mislukte
gevoelens hebben, stel je voor zeg..
Ook kan er iets gebeuren waardoor ik besluit terug te 
keren, iemand kan ziek worden of mijn overkomst
naar Nederland is dringend gewenst om welke reden
dan ook, maar ook dat is geen mislukken, dat is een
verandering van een plan, soms verandert het plan..

Uiteindelijk besloot ik dat je hoe dan ook het bos
van de toekomst ingaat zonder te weten waar de weg
heen zal gaan, misschien verdwaal je, maar wie is er
ooit voor eeuwig verdwaald in het woud?
Kortom, het zal wel goedkomen, hoe dan ook.

Ik wens je een fijn weekend
-X-

vrijdag 18 juni 2021

Glijbaan


 Nu dan eindelijk de logistieke puzzel van deze verhuizing 
gelegd lijkt en ik opnieuw heb uitgevonden hoe ik op een
Ipad moet bloggen (dat vergeet ik altijd weer, en ik schrijf
het nooit op) en de rust heb hervonden, eindelijk een berichtje.
Het waren gekke en drukke maanden nadat ik op de glijbaan
gestapt ben die uiteindelijk in Wenen zal eindigen, er was 
geeen stoppen aan, steeds verder en verder hoezeer ik soms 
mijn best deed om mij ergens aan vast te houden terwijl ik 
met duizelingwekkende vaart verder gleed, lukte dat niet,
er was geen stoppen meer aan.
Eerst verhuisde P, daarna pakte ik een klein deel van mijn
bezittingen die nu in een opslag staan, vervolgens ben ik
naar P gegaan met mijn koffer en wat kratjes.
Daar zakte ik soort van in nadat ik maanden door was
gegaan zonder welke grens dan ook in de gaten te houden,
ineens was er niets meer te doen en kwam ik nergens
meer toe, als een leeggelopen ballon die zichzelf
niet meer kon opblazen..


Dus ik las boeken, zat op het balkon, ging naar de 
fysiotherapeut wegens aanhoudende hoofdpijn, ze 
verbaasde zich erover dat ik in staat was geweest
het halve uur naar haar toe te fietsten, zo vast zat alles.
Rust was aanbevolen maar het duurde een tijdje voor
dat ik mij daar aan over kon geven maar nu gaat het 
goed en zit ik in kalm vaarwater, met niets dan wat
handwerk, wandelingetjes en boeken waar ik al die
maanden niet aan was toegekomen..
Over 3 weken zullen wij naar Wenen gaan, P zal mij
brengen met een busje vol met  mijn spullen.
(die daar meteen weer in de opslag gaan tot oktober)
Soms kan ik niet wachten, andere momenten vraag ik
mij af wat mij bezield heeft om deze beslissing te 
nemen, maar ik zal gaan, ik laat alles achter wat
vertrouwd is, mijn verlangen om dit te doen is
groter dan mijn angst en omdat de ervaring mij
geleerd heeft dat ik altijd, hoe dan ook, 
mijn weg zal vinden.

Ik wens je een fijn weekend
-X-

dinsdag 11 mei 2021

Tussentijd


Nu ik hier in de Tussentijd zit en ik me in een
merkwaardig soort vacuüm beweeg, zo voelt het
tenminste maak ik niet zoveel mee.
Ik sorteer spullen uit, maak doosjes waar spullen 
in moeten, alles wat er in past mag mee.
Iemand moet wat regels verzinnen om de dag
door te komen, en iets van  houvast te hebben,
denk je niet ? (dat ben ik in dit geval ;-)
Naast het inpakken heb ik een soort van dagritme 
bedacht, in de ochtend ruim ik wat op, ga af en toe
om wat boodschappen (niet tot mijn plezier)
In de middag wandel ik, doe een half uurtje yoga
en ik probeer wat Qi gong te leren (Chinese bewegings
oefeningen) via You tube, voorgedaan door 
een monnik, het is maar goed dat niemand
mij filmt want ik ben een oude stijve hark.
Maar ik vind het leuk om te doen, dat telt,
lijkt mij, verder natuurlijk mijn dagelijkse Duitse
lessen, wat handwerken en dat is het wel zo'n beetje.

Oh nee, ik wacht, dat is wel een belangrijk 
onderdeel van mijn dagen, ik wacht tot ik 
kan reizen op een verantwoorde manier en 
uiteindelijk in Wenen zal geraken..
Omdat ik niet precies weet wanneer dat zal 
zijn voelen de dagen een beetje traag en 
stroperig alsof ik mij door een schaal met 
vla beweeg, mijn Hup heb ik onderweg wel
verloren alles lijkt vertraagd, zelfs mijn denken..

Ik doe mijn uiterste best om met een fris en 
flitsend bericht te komen, als ik dat heb
verzonnen meld ik mij weer, hartelijke groet
uit de Tussentijd.

-X-

donderdag 6 mei 2021

Weltschmerz

Sinds ik regelmatig in Wenen kom en er nu zelfs
naar toe ga verhuizen, probeer ik mijn Duits wat
te verbeteren, ik deed er niks meer mee sinds ik
op de middelbare school les in had.
Ik kan me zelfs de lerares nog herinneren, ik weet 
zelfs haar naam nog, maar ik zal die niet noemen,
het voegt niets toe en ook  omdat ze regelmatig huilend
de klas verliet, ik weet niet meer waarom, misschien
had ze last van 'Weltschmerz' een prachtige Duitse
uitdrukking die onder andere betekent; droefgeestig
pessimisme (geweldig, dat heb ik ook regelmatig :-)
Maar goed daarna liet ik het Duits voor wat het was,
totdat ik mijn zoon Daan moest overhoren; hij had
er een gloeiende hekel aan en riep regelmatig waarom
zou ik dat allemaal moeten weten, wat een onzin.
Oh haha, je moest het weten jongen,  omdat je in 
Wenen zou gaan wonen, maar dat wist hij toen nog niet,
net als ik, wie had dat ooit gedacht, het leven heeft
soms bijzondere verassingen in petto.

Enfin, nu leer ik Duits, eerst in Wenen uit een lesboek,
maar dat schoot niet erg op, ik deed daar wel erg 
mijn best om Duits te praten, maar zodra ik mijn 
mond opendeed antwoordde iedereen in het Engels.
Dus nu zet ik een tandje bij en leer het via een app,
aah zo hip, elke dag een half uur en daarnaast luister
ik naar Duitse podcasts, dat is natuurlijk allemaal
passieve kennis maar ik hoop toch dat er
toch wat van zal blijven hangen.
(hoewel het Weens dan toch weer anders klinkt
dan het hoog Duits wat ik nu leer)

Dan kan ik straks mijn kleinzoon verstaan, hoewel 
hij tweetalig wordt opgevoed is het toch leuk
dat ik ook het Duits versta, als hij dan 'nein' zegt
dat ik weet wat hij bedoeld (grapje ;-)

Ik wens je een fijne dag en zoals ze in Wenen
onder een bericht zetten Liebe Gruße!

-X-

maandag 3 mei 2021

Nieuwe telefoon (en toen weer niet)


Laatst kocht ik dan eindelijk een nieuwe telefoon,
daar zat ik al maandenlang tegenaan te hikken,
de telefoon die ik had (heb) heeft een probleem
met de batterij, zo is hij vol. en dan weer leeg, je kan 
er geen peil op trekken, heel vervelend.
Maar omdat ik niet van nieuwe dingen hou, zeker
niet van dingen met techniek (dan weet ik precies 
hoe het werkt en dan moet het weer anders) 
stelde ik de aankoop van de telefoon steeds uit.
Nadat de telefoon voor de zoveelste keer uitviel,
kocht ik een nieuwe, op aanwijzing van mijn 
nichtje Guusje, ik ga helemaal op blanco als ik 
zoiets moet kiezen, ik wil alleen maar dat het werkt.
 Toen de telefoon er was, lag hij eerst dagen in de
doos, toen Guusje kwam om hem te installeren
vroeg ze, maar heb je dan niet gekeken, aah nee joh,
een telefoon is een telefoon.

Enfin, ze was een tijd bezig om alles over te
zetten en uiteindelijk werkte alles, leek alles
te werken, want toen ik P belde via What's app
kon hij mij niet horen, wel als hij gewoon belde,
och hemel, ik schoot meteen in de stress.
Hij voelde wel dat overkomst dringend gewenst 
was en na uren proberen en een telefoontje naar 
mijn zoon, die ook nogal handig is met dat soort
dingen, bleek dat één van de microfoontjes het 
niet deed, de telefoon moest terug.
En zo geschiedde, de telefoon ging terug, Guusje 
kwam opnieuw (de lieverd) om mijn oude 
telefoon weer werkende te krijgen (dat lukte;-))

En dt is nu precies waarom ik zo'n hekel heb
aan nieuwe dingen kopen (en nu is het wachten
op de nieuwe telefoon en beginnen we opnieuw)

NB, de foto past natuurlijk helemaal niet bij het
bericht maar een foto van een telefoon leek mij 
niets, dit is overigens wel de tafel waaraan Guusje 
mijn nieuwe telefoon installeerde en waaraan ik
zo ongeveer in tranen was toen hij het niet bleek
te doen, dat wel..

Ik wens je een fijne maandag
-X-

vrijdag 30 april 2021

Terug in de tijd


 Laatst kreeg ik van iemand het bericht dat als ze 
mijn blog openden er een waarschuwing stond,
dat je hem beter niet kon openen, daar schrok ik van.
Gelukkig weet P. veel van computers enzo en die 
heeft alles grondig bekeken en getest, het probleem 
zit niet in de blog, alle voorzorgsmaatregelen zijn 
genomen, maar het bleek dat er bij veel oudere 
berichten allerlei spamberichten stonden, een virus
scanner die heel strak staat afgesteld
zou dat als slechte links kunnen beoordelen.
Nu haalde ik die altijd weg maar er werden er ook bij 
oudere berichten geplaatst waar ik nooit naar kijk.
Dus nu ben ik handmatig al die berichten aan het weghalen,
dat is eindeloos geduld werk, ik moet alle reacties
bekijken en dan de spam wegklikken, uren en uren werk.
(vandaar dat ik de reacties nu ook eerst goed moet
keuren om te voorkomen dat ik dit moet blijven doen.

Het is een bijzonder werkje, ik ga terug in mijn 
eigen tijd, bij heel veel berichten denk ik ach ja,
dat was ook zo; boeken, verhuizingen, grappen en 
grollen, zelfmakers,  maar ook zorgelijke berichten, 
alles trekt in een lange parade aan mij voorbij.
Het past ook heel erg bij deze periode, het overdenken,
afronden en laten gaan van de dingen.

Ik lees ontelbare leuk reacties opnieuw, maar ik zie 
ook hele lelijke staan, het is maar goed dat ik die 
toen niet zag, ik denk dat ik meteen gestopt was.
Ze zijn waarschijnlijk later geplaatst want ik lees altijd
alle reacties maar dingen als; amateuristisch, niet 
origineel, commentaar op de vorm, taalfouten en ga zo
maar voort, ik heb er een aantal weggehaald, want wie
heeft er wat aan, aan dat gekat op anderen..
Nee, er zijn zoveel meer leuke, lieve en aardige
reacties, echt fantastisch, dat ga ik onthouden en 
ondertussen haal ik honderden spam berichten weg.
(ongelofelijk dat Blogger die allemaal toeliet)

Ik ben nu halverwege 2013, dus nog een paar uur
werk en als het goed is zijn ze dan allemaal weg.
Je kan met een gerust hart mijn blog bekijken,
maar klik niet op zo'n gek spambericht, maar dat 
wist iedereen al toch?

Ik wens je een fijn weekend
-X-

dinsdag 27 april 2021

Dat was eens..


Wat gek eigenlijk hoe dat gaat, vandaag is het Koningsdag,
hoewel ik er nog altijd aan denk als Koninginnedag, en nu
al denk ik, ah ja dat was leuk vroeger terwijl het nog maar
het tweede jaar is dat we het niet kunnen vieren.
Daar dacht ik vanochtend aan toen ik koffie dronk in het 
zonnetje, het was koud maar het licht in de tuin prachtig.
Ik dacht aan de herauten te paard in het dorp in Zeeland
waar ik woonde, die kwamen te paard door de straten
om iedereen wakker te trompetteren; 'Ala je niet opstaat
blijf je maar liggen, moet je maar weten wat er van komt' :-)
Ik dacht aan de Koninginnedagen in Amsterdam, ik 
logeerde dan bij mijn broer, dan gingen we om een uur of 6 
al op pad, op zoek naar allerlei leuke dingetjes waarvan we
niet wisten dat we zochten maar toch ineens wilde hebben.
Ik dacht aan de kinderen die spelletjes deden als zaklopen
en koekhappen met oranje strikken in het haar en rood-wit-
blauwe kleren, aah ja dat was ooit, of zoals ze het zo
mooi in het Duits zeggen, wat ik nu een uur per dag
aan het leren ben; das war einmal...

Sinds ik besloten heb naar Wenen te verhuizen ben ik 
toch nogal melancholisch en dit soort dagen versterken
dat, ik denk veel aan wat was, probeer de dingen rond 
te maken, zo dacht ik ook ineens dat het rondom
deze tijd 10 jaar geleden is dat ik in Driewegen aan 
het inpakken was, op weg naar een ander leven, nu zit 
ik hier tussen de dozen en doe het nog een keertje over.
(toen dacht ik; eens maar nooit weer)

Al die dingen die ooit waren..en hoe snel je er ook weer
aan gewend raakt dat alles anders is, nu lijkt het massaal
vieren van Koningsdag iets geks, al die mensen 
op een dot, ik moet er niet aan denken, zeg.
En als ik soms het gevoel heb dat ik in Wenen nooit zal
kunnen wennen, moet ik er meteen maar achteraan
denken; natuurlijk wel, de geschiedenis 
heeft het bewezen..

Ik wens je een stralende dag
-X-

vrijdag 23 april 2021

Fietsje


Nu ik al bijna een week alleen ben in het huisje en P
een groot deel van de huisraad meenam, in overleg hoor,
het is niet zo dat hij de boel hier leeggeroofd heeft, zie ik
dat er niet zoveel spullen meer over zijn.
Het grootste deel heb ik verkocht of weggegeven, elk 
dingetje heb ik in mijn handen gehad en me daarbij 
afgevraagd of ik het echt nog wilde hebben, ik denk dat
Marie Kondo werkelijk trots op me zou zijn, haha.
Sommige dingen gingen me wel aan het hart, zo deed ik
de meeste wol weg, dat komt omdat mijn spullen nog
een aantal maanden opgeslagen moeten worden, en ik 
denk niet dat het daar van op zou knappen.
Ook mijn fiets gaf ik weg, aan mijn dochter Judith,
die er overigens heel blij mee is, ik aarzelde of ik hem
mee zou nemen maar de straat waar ik ga wonen is heel
druk en de ik zie me daar niet fietsen..


Misschien later als ik aan de buurt en het verkeer gewend
ben durf ik het wel aan en koop ik gewoon een leuk
klein fietsje om wat rond te toeren.
Ik zou niet op de fiets naar mijn zoon kunnen, ja het
kan wel, maar hij woont in een heuvelachtige buurt en 
ik denk niet dat ik naar boven zou kunnen geraken.
Terug wel, ik zou zo van de heuvel afzoeven (dat is een
woord, ik heb het opgezocht, ziet er zo gek uit als je het typt)
Maar vooralsnog ga ik gewoon wandelen en met 
het ov, maar voordat het zover is, ruim ik hier op.
Het voelt wel een beetje gek, zo zonder al die dingen,
lichter denk ik, alsof ze mij hier verankerden aan deze
plek, ik denk dat dat een goed ding is, want als het 
anker te zwaar zou zijn zou ik dit alles nooit kunnen
verlaten, en dat is wel de bedoeling.. (och hemel;-)
Ik wens je een fijn weekend
-X-

maandag 19 april 2021

Gras


Bij he blogbericht van gisteren stond een reactie waar ik
wel een beetje om moest lachen, iemand zei; eindelijk eens
een blogbericht wat ergens over gaat, ooh haha, daar ben ik 
blij om dat me dat na meer dan 2500 berichten en bijna 11
jaar bloggen toch nog gelukt is om zo'n bericht te schrijven.
Ik begrijp dat het moeilijk is om dat te evenaren dus ik 
babbel gewoon maar weer verder..
Na een toch wel turbulent weekend waarin mijn vriend
verhuist is en het huisje halfleeg is en ook echt zo voelt,
is het nu een nieuwe week en moet ik zien of ik een
soort van nieuw ritme kan vinden en de consequenties 
van mijn keuzes kan aanvaarden.
Een plan maken is één ding, maar het vervolgens echt
leven is een ander, je weet dat er emotionele dagen gaan
komen maar het je voorstellen is toch makkelijker..
Omdat dit een periode is van veel dingen af sluiten en
laten gaan, zaai ik de hele tijd maar gras, in de 
spreekwoordelijke zin natuurlijk, in een poging terug 
te kijken naar mooie groene grazige weiden bestrooid
met madeliefjes en pinksterbloemen..
En niet alles te labelen als mislukt, waar ik nogal de
neiging toe heb, nee, de dingen zijn gegaan zoals ze
gingen en misschien is het goed ze te laten rusten.
Zodat ik met een min of meer vredig gemoed kan 
vertrekken naar Wenen, dat is tenminste het streven,
bij sommige dingen groeit het gras goed, bij andere
blijft het een sneu veldje met een paar sprietjes,
het zij zo..

Ik wens je een mooie week
-X-

woensdag 14 april 2021

Ontspan en slaap!


Nu alles hier in huis draait om inpakken, opruimen en 
dat soort dingen, P vertrekt dit weekend met het grootste 
deel van de inboedel, vrees ik dat ik eigenlijk niet zoveel
heb om over te bloggen, ik kan jullie niet eindeloos blijven
vervelen met al mijn bespiegelingen daarover..
Dus ik zat te peinzen wat ik zou kunnen zeggen wat daar 
niet over ging, ik kwam niet tot zo heel veel (waar het hart
vol van is stroomt de mond van over :-) maar 
bedacht me toch nog iets..
Ik dacht ik zou kunnen vertellen over Yoga Nidra, wat ik 
elke avond doe voordat ik ga slapen, nu ja, doe, je hoeft
alleen maar stil te gaan liggen en te luisteren.
Soms lukt dat stil liggen niet helemaal want dan heb ik 
last van onrustige benen zoals ze dat noemen, dat heb
ik soms, dan wil je de hele tijd je benen bewegen, 
ken je dat, heel vervelend vind ik.
Maar goed meestal lukt het wel en dan is het een perfecte
manier om te ontspannen, voor mij in ieder geval.
(en oh, heb ik die ontspanning en slaap nodig!)
Als je het ook eens wil proberen hoef je alleen maar 
op Youtube te zoeken, er zijn vele verschillende, 
lange en korte sessies, Engels of Nederlands gesproken.
Ik heb lang gezocht naar de juiste stem, als iemand
een stem heeft die je niet aanspreekt is het niks,
dan ben je daar de hele tijd mee bezig.
Het fijnste vind ik Lizzy Hill en Grace Yoga, beide
een minuut of 20, maar ik zou er zeker een paar 
proberen als ik jou was, totdat je de juiste hebt gevonden.

Enfin, voor iemand die niets te zeggen heeft is het 
toch nog een heel bericht, bedankt dat je helemaal 
tot hier hebt gelezen, ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 9 april 2021

Ach ja


Elke keer als ik op Instagram kijk trap ik er toch weer
in en vergaap ik mij aan het leven van anderen.
Het lijkt allemaal zo mooi, de huizen, de dingen die 
gemaakt worden, de gezelligheden en alle pracht en praal.
Het geeft mij soms het gevoel dat ik een uitgeklede 
versie van een leven leidt, hier zijn de dagen vaak eentonig,
alsof ik een soort time loop zit, het huis is een rommel
nu we hier aan het opbreken zijn en qua gezelligheid 
is er ook niet veel te beleven met alle maatregelen.
Maar ik dacht ook, toen ik hier weer eens mee bezig was
dat er misschien ook wel zo naar mij gekeken wordt.
Dat ik hier altijd maar gezellig zit te handwerken en
zomaar naar Wenen ga verhuizen, wat tamelijk
bijzonder klinkt en een prachtig avontuur lijkt.


Het is natuurlijk ook een prachtig avontuur maar aan de
achterkant van de foto's zit natuurlijk altijd een verhaal.
In het geval van de foto van het bootje, een potje 
tijgerbalsem, om het rechtop te kunnen zetten :-)
De foto is mooi maar de achterkant is houtje touwtje,
net zoals het echte leven, het is maar een beetje proberen,
rommelig, wind mee, dan weer tegen, soms blijft de 
boot varen, dan slaat hij weer om, althans bij mij..
Soms ben ik blij om naar Wenen te gaan, dan weer
denk ik dat ik gek ben om het te doen, dan denk ik 
het aankan, al dat geregel dan weer stort ik zo ongeveer
huilend ter aarde, maar ja dat zet je niet op Instagram.

En ik ga er van uit, dat dat bij velen zo is, dat er
niets is wat er niet bij hoort, en daar denk ik dan aan
als ik al die prachtige levens zie, maar er blijft altijd
een klein stukje over, het stukje waarbij ik denk dat
het misschien toch allemaal wel echt is, wie weet..
En als dat zo is, dan gun ik dat iedereen van harte,
echt waar en dan laat ik alle gedachten er aan weer
varen en ploeter ik weer verder, soms met groot 
gemak en soms niet, ach ja...

 Ik wens je een fijn weekend
-X-

dinsdag 6 april 2021

Ben gaan vissen


 Terwijl ik dit blogbericht schrijf sneeuwt het buiten, natte
sneeuw dat wel maar het is toch een gek gevoel zo in April.
De eerste dozen staan al in de kamer omdat P. aan het 
pakken is, er is iets in gang gezet wat niet meer zomaar
teruggedraaid kan worden en ik moet zeggen dat de onrust
voelbaar is de hele dag, ook heb ik het gevoel dat ik de 
hele dag iets moet regelen, maakt niet uit wat, maar als ik
op mijn lijstje kijk valt het eigenlijk allemaal wel mee.
Het enige waar ik echt voor moet zorgen is dat ik soort 
van kalm blijf en de mijn focus hou, ik heb nogal de 
neiging om uit te wapperen in mijn hoofd, dat alles
door elkaar heen loopt en ik mee ga in de onrust.
Dus ik probeer vaste momenten in te bouwen; zoals
een uur per dag Duits leren, yoga doen en wat meditaties.
Verder maak ik lijstjes en streep ik af, elke streep die ik 
ergens door kan halen geeft rust, ook weer gedaan.

Maar het allerliefste zou ik zeggen; ik ben gaan vissen, 
ergens aan de waterkant met een kannetje koffie,
een hapje van het één of ander en natuurlijk een hengel
zonder aas, ik zou er niet echt een vis aan willen hebben.
Ik ben gaan vissen, tot ergens in oktober ofzo, als dit
allemaal achter de rug is en ik in mijn appartement kan.
Dat alles op wonderbaarlijke wijze geregeld was terwijl
ik mindfull onder mijn parasolletje naar het water 
zat te staren en af en toe zwaaide naar iemand die
met een bootje langs kwam varen (het liefst natuurlijk
iemand met een matrozenkiel aan :-)

Maar de realiteit is anders en ik neem mij elke dag 
opnieuw voor kalm te blijven (lukt niet altijd)
en dapper alles te doen waar ik zo tegen op zie.

Het is opgehouden met sneeuwen, het zonnetje schijnt
weer en ik wens je een fijne dag
-X-

donderdag 1 april 2021

Autotas


 In het pakket wat ik laatst naar Wenen stuurde voor 
mijn kleinzoon Timo, deed ik behalve wat gebreide truien,
(zoals deze blauwe) mutsjes en speelgoed ook een gebreid tasje.
Ik dacht eigenlijk niet dat hij er ook echt mee zou gaan 
spelen, dat het meer voor de sier ergens opgehangen
zou worden, maar niet is minder waar..
Eerst kreeg ik een filmpje dat hij met het tasje rondloopt,
en het bijschrift was dat het een hit was, het tasje, zo leuk.
Ik vroeg aan mijn zoon Daan waarom hij er zo veel mee
speelde, hij vertelde dat ze tegen Timo gezegd hadden dat
het een tasje is om auto's te vervoeren, oh haha.
Dan loopt hij naar zijn kamer met een leeg tasje, doet er
een autootje in en brengt het dan naar de kamer, dat is nu
werkelijk toch wel al te schattig, zo lief.
Gisteren kreeg ik een filmpje waarbij Timo probeerde 
wel 5 autootjes in het tasje te proppen, dat ging niet,
daar is het gewoon te klein voor.
Dus nu ben ik een groter tasje aan het breien, een 
autotasje, waar wel alle 5 autootjes inpassen, maar 
misschien wil hij er dan wel 6 in ;-)

Het tasje is overigens heel makkelijk te maken, het is
een gebreide rechthoek die ik dubbel vouwde, de handvaten
maakte ik door 8 steken op te zetten en steeds 1 baan recht,
1 baan averecht te breien, daardoor rolt het aan de 
zijkanten om, heel makkelijk, leuk effect.
Iets er op mazen is gewoon een kwestie van proberen,
maar als je dat lastig vind kan je dat ook weglaten
en bijvoorbeeld streepjes breien.

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 29 maart 2021

Meedraaien maar..


 En dan ineens is het moment aangebroken waar ik bang
voor was toen ik besloot om naar Wenen te verhuizen.
Toen het allemaal nog een abstract iets leek, ik was wel
in de draaimolen gestapt maar die stond gewoon stil, 
alles was noch kalm en rustig en ik had er nog uit 
kunnen stappen als ik dat gewild had..
Nu zit ik er in en er is op de Draaiknop gedrukt en ik
kan niet anders dan maar meedraaien met de molen.
P. vond op de valreep en met een ongelofelijke mazzel
een fantastisch appartement hier in Noord, wat wel een
wonder mag heten in de huidige woningmarkt.
Nu krijgt hij over 2 dagen de sleutel en over een week
is hij vertrokken met zo ongeveer al het meubilair en 
moet ineens alles verdeeld worden; als jij die kopjes
neemt neem ik deze (ik moet steeds denken aan dat 
liedje met cd voor jou, cd voor mij, hoewel wij
geen cd's hebben, en niet uit elkaar
gaan begrijp je het beeld..)

Dus nu is er geen weg meer terug en gaat de chaos,
of althans zoals ik het ervaar beginnen, ik zal hier
nog een tijdje in het huisje zijn en mijn spullen gaan
inpakken, het plan is dat ik half juni vertrek.
Ik heb pas in de herfst een appartement in Wenen 
maar ik wil hier geen maanden in een soort van 
tussentijd alleen in een half leeg huis blijven zitten.
Natuurlijk kan dat alleen als er een mogelijkheid
is om veilig te reizen, het zijn immers rare tijden.

Ik kan van de zomer wel ergens onder dak in Wenen
maar dat betekent dat ik met een koffer in mijn hand
alles achter zal laten en in de herfst mijn spullen op 
zal halen, als het een uitzending zou zijn van 
Ik vertrek zou ik zeggen; die is gek...

Kortom, onzekerheid alom en het enige wat ik kan
doen is meedraaien in de molen, het is wel een
mooie molen, dat wel maar ik ben er wel een beetje
bang van, van al die chaos en veranderingen.
(zoals iemand het zo fijntjes tegen mij zei; je hebt 
het over jezelf afgeroepen en dat is natuurlijk ook zo)

Ik wens je een fijne dag!
-X-

donderdag 25 maart 2021

Breien, en nog eens.


Elke dag brei ik een paar uurtjes, ik kan nog steeds niet
goed haken na mijn val van vorig jaar, mijn vinger staat,
zoals ze dat zo mooi zeggen in een dwangstand.
Ondanks alle fysiotherapie lijkt er geen verbetering in 
te komen, maar breien gaat wel, gelukkig.
Dus ik brei het ene dingetje na het andere, ik begin altijd
zomaar ergens, patronen lezen is niet echt aan mij besteed,
ik ben zo de draad kwijt, haha, met al die rare afkortingen.
Vaak gaat dat goed maar soms helemaal niet, dan haal ik 
het uit en dan begin ik gewoon weer opnieuw.
Het gaat mij om het proces van het maken, als het eenmaal
klaar is heeft het niet veel waarde mee voor mij.


Als ik iets voor mijn kleinzoon Timo maak vraag ik wel
altijd eerst of ze even een truitje of een mutsje op willen
meten, zodat ik ongeveer de maten weet.
Deze keer wilde ik een spencer maken (klinkt zo gezellig
ouderwets tuttig :-) maar de maten die ik kreeg leken mij
nogal groot (zo hard kan hij toch niet gegroeid zijn?)
 dus ik maakte eerst een andere spencer, die toch te klein 
bleek en daarna maar weer een nieuwe.
Als je eigenwijs bent, moet je het gewoon nog eens doen.
In feite zijn het gewoon 2 rechte lapjes, dus dat zelf
verzinnen is helemaal niet zo moeilijk als het klinkt)

Van de week is mijn pakket met mijn breiwerkjes;
twee mutsen, een trui en een das, samen met wat 
andere gezelligheden aangekomen in Wenen.
Ik kreeg een filmpje toen ze het samen met Timo
uitpakten; de kleertjes hadden niet echt zijn aandacht.
Dat is ook wel te begrijpen natuurlijk, als er in dezelfde
doos wat autootjes zitten en een boek over treinen,
want zeg nou zelf, dat is toch veel leuker :-)?

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 22 maart 2021

Dat kan wel weg


 De laatste tijd staat in het teken van het Grote opruimen,
omdat ik heb besloten om licht te reizen en alleen maar
mee te nemen wat ik echt wil houden worden kasten
leeggehaald, manden omgekieperd en boeken uitgezocht.
De gekste dingen kom ik tegen, waarvan ik helemaal niet 
dat ik ze bewaard had, vooral uit het keldertje onder het huis.
Servies, plastic vazen, foto's, heel veel foto's, tenten, dat soort
dingen, dingen die je ooit nog dacht te gaan gebruiken.
Als je niet meer wist dat je ze had ga je ze natuurlijk ook
nooit meer gebruiken, dus ik maakte dozen voor de 
kringloop, verkocht wat en gaf de rest weg.
Het idee is dat ik met zo weinig mogelijk ga vertrekken,
omdat P niet meegaat verdelen we de meubels, dus dat
scheelt al, ik zal dan in Wenen wel wat dingen moeten
aanschaffen, zoals een bed, tafel en een bank.

Als een ware Marie Kondo vraag ik me alles af of het
nog naar me glimlacht, verassend veel dingen ontlokken
mij geen enkele glimlach en dus is het makkelijk
om er afstand van te doen, weg ermee..
Andere zijn wat lastiger, vooral dingen die ik van iemand
kreeg, zoals een aantal schilderijtjes die van mijn moeder
waren, en dingen die een betekenis hebben vaak omdat
er een herinnering aan vast zit (oh, ja, dat was toen)

Het streven is om, los van een paar kasten en wat houten
bankjes, met een doos of 10 (of 15, haha) te verhuizen.
Daar moeten dan al mijn kleding, wol, servies etc, prullaria
boeken enzo in passen (dat is een uitdaging)
Tot nu toe lijk dat goed te gaan lukken, maar ik heb nog 
best wat stapels die naar mij schaterlachen en waar ik dan
toch een keuze uit zal gaan maken, gelukkig heb ik nog 
even om te zien wat het beste voelt..

Ik wens je een fijne dag
-X-

woensdag 17 maart 2021

Overkomst dringend gewenst


 Sinds een tijdje hapert mijn telefoon, hij is al jaren oud
dus je zou het kunnen verwachten maar toch denk ik dan
aaah nee, ik heb nergens zo'n hekel aan als mijn apparaten
niet werken, het idee dat ik dan alles weer opnieuw er op
moet zetten en dat soort dingen..hellup.
Ik weet namelijk precies hoe alles werkt op mijn telefoon 
en pc, ik heb alleen geen enkel idee hoe, of als er iets niet
goed gaat hoe ik dat dan zou moeten oplossen, het liefste 
hou ik alles qua techniek precies hetzelfde.
Dus ik belde mijn nichtje Guusje om samen met mij naar
andere telefoons te kijken, ik ga compleet op blanco als ik
dat moet doen en vraag me dan af waarom er niet gewoon 
één soort telefoon is en dat ik die dan kan kopen.
Maar nee, zoveel soorten de ene nog beter en mooier dan de 
andere, maar uiteindelijk kwamen we tot een keuze.
Niet dat ik hem al gekocht heb want vervolgens heb ik geen 
idee hoe je zo'n ding werkend zou moeten krijgen en
ik hou niet van nieuwe dingen (ook bijvoorbeeld niet
van nieuwe schoenen, die je dan in moet lopen en al,
ik heb veel liever mijn oude schoenen, maar dat terzijde)

Gelukkig gaat Guusje dat ook voor mij oplossen, die 
telefoon, en gaandeweg dit hele proces vroeg ik me af
hoe ik dat straks alleen in Wenen moet doen als er iets
van techniek kapot gaat of niet werkt, er zit niets anders
op om dan een bericht naar Guusje te sturen met de 
boodschap; overkomst dringend gewenst, reiskosten 
worden vergoed, oh haha, zoiets zal het worden :-)

Oh ja, de foto past helemaal niet bij het onderwerp,
maar een foto van mijn haperende beeld leek mij 
zo'n ongezellig beeld, dat ik voor deze foto koos.

Ik wens je een fijne dag
-X-

dinsdag 9 maart 2021

Moedig voorwaarts


 Nu wij hier het huishouden aan het opdoeken zijn, alles
 wordt verdeeld en opgeruimd, vraag ik mij regelmatig
af of ik nog wel een keer helemaal opnieuw kan beginnen.
Ik deed dat verschillende malen in mijn leven, daar denk
ik vaak aan de laatste tijd, maar toen was ik jonger, fitter
en misschien ook wel moediger, dat weet ik niet meer 
precies, het is makkelijk de dingen achteraf in te vullen.
De allergrootste nieuwe start was een jaar of 10 geleden 
toen ik mijn, noodgedwongen, vertrek had uit Zeeland.
Ik kan niet anders zeggen dat dat een vreselijk tijd was, 
ook de jaren erna vond ik niet eenvoudig, zomaar opeens
ergens anders zijn zonder alles wat vertrouwd was.
Tot mijn verbazing had ik ook heimwee, naar Zeeland,
waar ik zoveel jaren gewoond had, er waren dagen
dat ik wel terug had willen kruipen, maar die gingen
uiteindelijk voorbij en raakte ik gewend aan het andere.

Nu ik deze beslissing heb genomen realiseer ik me heel
goed dat het niet zomaar een vakantie is, waar de hemel 
immer blauw is en de wind altijd als een zacht briesje uit
het Zuiden zal waaien,  nee zeer zeker niet.
Ik neem mijzelf mee met alles wat er bij hoort, er zullen
goede dagen zijn, minder goede en ronduit waardeloze..
(in de maanden dat ik alleen in een appartement zat
tijdens de lockdown in Wenen heb ik al kunnen oefenen)

Maar ik weet ook dat die slechte momenten, uren, en 
misschien zelfs dagen voorbij zullen gaan, dat ik mijzelf
weer kan oprapen en, al dan niet, met knikkende knieën 
verder zal gaan, de ervaring heeft mij dat geleerd.

En mocht het zo zijn dat ik na een periode nog steeds 
niet gewend zal zijn en huilend ter aarde stort kan ik 
altijd nog terugkeren (het is niet zo dat ik verbannen ben)
Maar ik wil het gewoon proberen, dat is wat ik wil.
En zoals mijn tante Griet gisteren zo mooi zei aan het 
einde van een fijn telefoongesprek: Moedig Voorwaarts.
Dat is wat ik ga doen, ik ga moedig voort..
(met alles wat er bij hoort, niets uitgesloten)

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 5 maart 2021

Weens bibliotheekje


 Van de week was ik voor het eerst sinds maanden weer
eens in een kringloop, je kan nu een kwartiertje reserveren 
en er dan even door heen snellen, want oh wat kort, 
maar het is wel fijn dat het weer kan.
Ik ben voornamelijk op zoek naar boeken om mee te nemen
naar Wenen, omdat daar geen bibliotheek is, nu ja, die is er
wel, maar niet met Nederlandse boeken, helaas..
Dat is iets wat ik wel heel erg zal missen, even naar de bieb,
hoewel het hier natuurlijk ook al een tijdje niet meer kan.

Dus ik dacht, dan maak ik een eigen Weens bibliotheekje
en verzamel ik nu allerlei boeken, tweedehands natuurlijk
omdat het anders veel te begrotelijk zou worden.
Ik zag het ook meteen voor me dat ik er dan een echt
bibliotheekje van zou maken voor een ieder in Wenen
die graag Nederlandse boeken leest.
Met van die briefjes voorin geplakt waar ik dan een stempel 
op zet met de datum wanner je het terug moet brengen, 
net als vroeger in de bibliobus, zou dat niet leuk zijn?
Ik zou ook meteen wat mensen leren kennen, ook al fijn.
Maar misschien werkt dat wel helemaal niet, en komen
de boeken niet meer terug en zou ik brieven moeten 
schrijven waarin dan staat; Lieve..mag ik je er aan herinneren
dat je boek te laat is ingeleverd, oh haha, nee:-)

Misschien is een klein boekenwinkeltje beter, waar
ik de boeken voor een zacht prijsje verkoop maar dan
zit ik weer met de aanvoer, dan zou ik weer iemand
nodig hebben die voor mij op zoek gaat naar boeken
in Nederland en ze dan opstuurt (oh, stel je voor dat
je dan zo'n doos openmaakt met verse boeken, heerlijk)

Nu ja, genoeg om over na te denken, voorlopig verzamel
ik even verder in die korte kwartiertjes dat ik even
een kringloop binnen mag.

Ik wens je een fijn weekend
-X-

maandag 1 maart 2021

Bootje op de Donau


 Na al het gefilosofeer over boten, mee- en tegenwind,
het gebabbel over kousenautomaten vragen jullie je 
waarschijnlijk af waar dat allemaal over ging...
Hoewel ik er gisteren op Instagram iets over zei wil ik dat
hier natuurlijk ook nog even doen, hier is iets meer ruimte.
Het hele afwegingsproces ging over de vraag of ik al dan niet
naar Wenen zou verhuizen maar dat hadden vele van jullie 
natuurlijk al lang geraden, een open boek ben ik, haha.

Het was iets wat al een jaar ofzo speelde, zonder dat het ooit 
concreet werd, maar toen ik in Wenen was eind vorig jaar
begonnen de puzzelstukken op zijn plaats te vallen.
Ik kreeg een fantastisch appartement aangeboden en er 
gebeurde zo nog wat dingen waardoor ik het gevoel kreeg
dat ik langzaam maar zeker die kant op werd geduwd.

Natuurlijk was/is er twijfel en vele mitsen en maren; 
ben ik niet te oud, ga ik heimwee krijgen (zeker) wat
ga ik daar doen en dan al het geregel met papierwerk..
Ik krijg al een soort paniekaanval als ik een wachtwoord 
ben vergeten en ik denk sowieso nogal snel dat ik iets niet
zal kunnen, wat dan altijd weer meevalt, dat wel.


Ook het feit dat P. niet mee zal gaan, om vele verschillende
redenen, was iets waar ik goed over na moest denken.
Gisteren kreeg ik daar al vragen over maar het feit dat
ik blog betekent niet dat ik ook zomaar over anderen 
kan en wil schrijven, zij kiezen er niet voor om 
persoonlijke dingen te delen met onbekenden, want het
is een feit dat ik verreweg de meeste van jullie niet ken.

Dus ik maakte een afweging en heb een besluit genomen,
dat is niet lichtvaardig gegaan maar dit is wat ik wil gaan
doen, of moet ik beter zeggen proberen, want ik ben er 
natuurlijk nog niet en je weet nooit wat er gaat komen.
Er kunnen allerlei redenen zijn waarom mijn bootje 
nooit de Donau af zal varen en Wenen zal bereiken;-)
Nog los van het feit dat het nu helemaal niet mogelijk is
om te reizen, wie weet wanneer dat pas weer kan.

Maar voor dit moment, en dat is alles wat er is, ga ik het
proces in gang zetten en ik zal zien hoe het loopt.
(dat is overigens natuurlijk altijd zo, met welk plan dan ook)

Ik wens je een fijne dag
-X-

woensdag 24 februari 2021

Deze kant of toch die?


 Tot zover zijn we gekomen, dat is toch wel mijn favoriete
zin, het komt uit een boek van Mankell over Wallander.
Tot zover zijn we gekomen, het was een lange reis tot dit
punt, mijn zoveelste verjaardag, ik ben maar gestopt met
tellen, laten we zeggen dat ik oud genoeg ben :-)

Behalve mijn verjaardag is dit ook de dag dat ik een besluit 
zou nemen, eentje met verregaande gevolgen als ik ja zeg.
Ik had mijzelf 6 weken gegeven om er over na te denken, 
dat leek eindeloos lang toen, maar de tijd haast zich voort en
ineens is het zomaar voorbij, ik heb enkel nog wat uren over.

Ik heb alle vakjes steeds opnieuw opengemaakt, ga ik deze 
kant op, of toch die en wat zou dat betekenen?
Ik heb lijstjes gemaakt met voordelen en nadelen die dan
weer in evenwicht waren en soms waren er meer voordelen,
andere dagen zag ik alleen maar de nadelen, afhankelijk van
mijn stemming, het tijdstip van de dag ('s nachts zijn de 
dingen bijvoorbeeld anders dan overdag) 
Of zelfs van mijn lichamelijk toestand, op hoofdpijndagen 
zag ik alles somberder in dan op andere..

Maar steeds als ik het vakje 'uitkomst' probeerde te openen
ging het niet open, ik wrikte eraan, probeerde een extra 
muntje maar wat ik ook deed, het bleef dicht.
Dus dan opende ik de andere vakjes nog maar eens en
deed ik het hele proces nog maar eens opnieuw..

Het is niet zo dat ik jullie in spanning wil houden, 
hoewel het voor een ander helemaal niet zo of zelfs
helemaal niet interessant is allemaal, ik schrijf eigenlijk
alleen maar over wat me bezighoud deze dagen.

Ik hoop dat het vakje met 'besluit' zich vandaag zonder
moeite laat openen en dan weet ik wat het gaat worden
(oh haha)

Ps. deze foto nam ik in Wenen, het was ooit een automaat
waar je panties kon kopen, voor het geval je ineens een
ladder in je kous had en een stel nieuwe nodig had.
(geweldig, toch)

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 19 februari 2021

Welke wind dan ook..


 Allereerst wil ik zeggen; hartelijk dank voor alle reacties,
aanmoedigingen en het meedenken, ik waardeer het 
bijzonder en ik las en dacht na over alle reacties.
Het is sowieso nogal een 'nadenk' week, afgelopen nacht
lag ik er zelfs wakker van, alles tuimelde over elkaar heen
in mijn hoofd, nieuwsberichten (oh oh het nieuws) 
overwegingen, mogelijkheden, onmogelijkheden, wat er 
was, wat er zou kunnen komen en willekeurige beelden 
die zomaar opkwamen, waarvan je je dan weer afvraagt 
waar die nu toch vandaan komen.
(zo dacht ik ineens aan een vriendinnetje van vroeger 
die op een boerderij woonde en waar ik op zaterdag
wel eens mee mocht eten, haar moeder had altijd 
een gebloemde schort aan, ik zag het zo voor me)

Je zou kunnen zeggen dat het enigszins een chaos is in
mijn hoofd, er is geen touw aan vast te knopen, mocht 
ik dat al willen, gekke uitdrukking eigenlijk..

En net zoals je over je gedachten weinig controle hebt
zo is dat ook met de dingen die komen gaan, je weet
het niet, welke beslissing dan ook je neemt, je kan 
enkel een (op hoop van zegen) richting kiezen.
Je wenst natuurlijk eindeloze windstille dagen
maar er kan een westerstorm opsteken, waarbij je alle 
zeilen bij moet zetten, of een gure noordooster waarbij
 je enkel maar met je hoofd onder een dekentje
 wil liggen, maar ook een zacht warm briesje uit het 
zuiden waarop je zomaar wat rond kabbelt.

Het enige wat je zeker weet, is dat alles steeds weer
anders zal zijn, steeds maar weer opnieuw en het enige
wat je kan doen is het roer enigszins recht proberen
te houden en zien waar het schip uiteindelijk strandt
(oh haha, nu het besluit nog even nemen)

Ik wens je een mooi weekend
-X-

zondag 14 februari 2021

Wikken en wegen


 Over tien dagen ben ik jarig, dat is op zich niets bijzonders,
dat is elk jaar zo en ook nog wel altijd op dezelfde datum ;-)
Wat er anders aan is dit jaar is dat ik mij heb voorgenomen
om een beslissing te nemen op die dag over iets waar ik al
heel lang aan denk maar nooit concreet heb gemaakt.
(het is niets naars hoor, maar wel heel erg spannend)
Nu ben ik inmiddels op een leeftijd dat je eigenlijk niet 
meer kan zeggen dat ga ik ooit wel eens doen, wie weet 
hoeveel tijd mij nog gegeven is en of deze kans zich
nogmaals voor zal doen, het voelt voor mij als nu of niet...
Dus deze dagen probeer ik een afweging te maken, maak
lijstjes met voor en tegen en ik zocht uit of het sowieso
wel mogelijk is, ergens hoop je toch dat de beslissing voor 
je genomen wordt, dan ben je er van af en dan kan je 
zeggen jammer maar helaas en weer verder.

In dit geval blijkt het wel mogelijk dus ik ben op mijzelf 
teruggeworpen en moet ik ja of nee zeggen, ohoh
Ik dacht dat ik eindeloos te tijd had om te wikken en te 
wegen maar ineens ben ik bijna jarig, ik heb die dag
aangewezen omdat ik anders tot het einde der tijden 
zou nadenken en er niets zou worden besloten..

Waar ik vooral tegen opzie is dat als ik ja zeg, ik iets 
in gang zet wat niet meer te stoppen is en waarvan
ik niet weet of het goed uitpakt, het is zoiets als proberen
te kijken door een bevroren raam, je kan er niet doorheen
kijken, je kan je alleen maar voorstellen wat erachter is..

Kortom, het worden spannende dagen en ik hoop dat ik
de goede beslissing ga nemen, zo eentje waarvan ik later
zal zeggen; het is goed dat ik het wel (of niet) gedaan heb.

Ps. omdat ik heel veel spam reacties krijg op mijn berichten,
ga ik eerst kijken welke reactie ik wel of niet toelaat, 
reageer gewoon alsjeblieft, ik zal één keer per dag kijken
welke er op kunnen dus je reactie zal gewoon te zien zijn,
maar misschien iets later, ik lees ze natuurlijk altijd allemaal.

Ik wens je een fijne dag (laatste ijsdagje, geniet ervan)
-X-

dinsdag 9 februari 2021

Postkaart


En toen begon het toch te sneeuwen en te sneeuwen
en werd alles wit, ik hoefde niet eens voor het
raam te gaan zitten wachten, enkel een nachtje te 
slapen en 's ochtends uit het raam te kijken..ooh..
De wereld ziet er ineens uit als een goedkope postkaart,
zo eentje die men graag met de beste wensen stuurt 
met kerst, een vredige, stille wereld waarnaar we
verlangen en waarin alles goed is..

Dus ik ging naar buiten en eigenlijk vond ik het alleen
maar heel erg koud met die snijdende wind, ook was
ik een beetje bang om te vallen (dat is echt wel een
dingetje sinds mijn val afgelopen voorjaar)
Ik keek naar de kinderen, dik ingepakt, met rode 
wangen die met hun sleetjes naar beneden gleden, 
gillend van plezier en ik realiseerde me dat het 
lang geleden was dat ik zo'n pure onbezorgde
vreugde had gevoeld zoals die van de kinderen in
de sneeuw, gaandeweg ben ik dat vermogen misschien
verloren, dat stemde mij ietwat melancholisch..

Wat ik voornamelijk heel fijn vond aan dit bijzondere
weer is dat het het nieuws domineerde, dagen ging het
bijna alleen over sneeuw, een mogelijke elfstedentocht,
treinen die niet rijden en ga zo maar voort.
Ook ik ging er helemaal in op, in de weermodellen, hoe 
koud het wel niet zou kunnen worden en hoe bijzonder dit 
allemaal is, al het andere nieuws en de saaiheid der dagen
waren even opgeschort, ver op de achtergrond.

En zo komen we weer terug mij de goedkope postkaart,
waarop de wereld vredig is en alles goed, heel even lijkt 
dat echt zo, de sneeuw bedekt niet alleen het landschap
maar ook alle zorgen en de vaak minder aangename
werkelijkheid, allemaal vergeten, hoe kort ook.
En dat maakt het dubbel prachtig.

Ik wens je een fijne dag 
(en niet vallen, hè :-)
-X-