Nu wij hier het huishouden aan het opdoeken zijn, alles
wordt verdeeld en opgeruimd, vraag ik mij regelmatig
af of ik nog wel een keer helemaal opnieuw kan beginnen.
Ik deed dat verschillende malen in mijn leven, daar denk
ik vaak aan de laatste tijd, maar toen was ik jonger, fitter
en misschien ook wel moediger, dat weet ik niet meer
precies, het is makkelijk de dingen achteraf in te vullen.
De allergrootste nieuwe start was een jaar of 10 geleden
toen ik mijn, noodgedwongen, vertrek had uit Zeeland.
Ik kan niet anders zeggen dat dat een vreselijk tijd was,
ook de jaren erna vond ik niet eenvoudig, zomaar opeens
ergens anders zijn zonder alles wat vertrouwd was.
Tot mijn verbazing had ik ook heimwee, naar Zeeland,
waar ik zoveel jaren gewoond had, er waren dagen
dat ik wel terug had willen kruipen, maar die gingen
uiteindelijk voorbij en raakte ik gewend aan het andere.
Nu ik deze beslissing heb genomen realiseer ik me heel
goed dat het niet zomaar een vakantie is, waar de hemel
immer blauw is en de wind altijd als een zacht briesje uit
het Zuiden zal waaien, nee zeer zeker niet.
Ik neem mijzelf mee met alles wat er bij hoort, er zullen
goede dagen zijn, minder goede en ronduit waardeloze..
(in de maanden dat ik alleen in een appartement zat
tijdens de lockdown in Wenen heb ik al kunnen oefenen)
Maar ik weet ook dat die slechte momenten, uren, en
misschien zelfs dagen voorbij zullen gaan, dat ik mijzelf
weer kan oprapen en, al dan niet, met knikkende knieën
verder zal gaan, de ervaring heeft mij dat geleerd.
En mocht het zo zijn dat ik na een periode nog steeds
niet gewend zal zijn en huilend ter aarde stort kan ik
altijd nog terugkeren (het is niet zo dat ik verbannen ben)
Maar ik wil het gewoon proberen, dat is wat ik wil.
En zoals mijn tante Griet gisteren zo mooi zei aan het
einde van een fijn telefoongesprek: Moedig Voorwaarts.
Dat is wat ik ga doen, ik ga moedig voort..
(met alles wat er bij hoort, niets uitgesloten)
Ik wens je een fijne dag
-X-
En mocht je in tranen zijn en niemand vinden om bij uit te huilen, heb altijd je lezeressen nog, je onbekende "vriendinnetjes". Trouwens in Wenen mag je wenen (zo noemen wij huilen in Vlaanderen). Doe ze daar de groeten van mij!
BeantwoordenVerwijderenSucces!
BeantwoordenVerwijderenMoedig voorwaarts, dat is mooi gesproken!
BeantwoordenVerwijderenIk vind het moedig, en wat mooi gesproken!!! "Moedig voorwaarts" deze ga ik onthouden.
BeantwoordenVerwijderenEn zo is het maar net!!
BeantwoordenVerwijderenEen bijzondere stap in je leven!
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk kun jij dit en je begint niet helemaal opnieuw, want je gaat naar je zoon, schoondochter en kleinzoon toe. Succes! 😘
BeantwoordenVerwijderenNiet geschoten is altijd mis. Ik vind het een hele dappere stap van je om in een ander land te gaan wonen (en werken?). Gelukkig heb je wel een paar familieleden in de stad.
BeantwoordenVerwijderenGa je ons wel op de hoogte houden van je uitstapjes, knutsels en kringloopvondsten?