vrijdag 29 november 2019

Aanmoediging


Oh ja, laten we dat doen, de blaadjes aanmoedigen om
weer terug te komen, volgend jaar en als we dan toch 
bezig zijn, laten we ook de zon aanmoedigen om zo af 
en toe tevoorschijn te komen in de lange donkere winter,
de sneeuw om eens te vallen, al is het maar voor een dag..

En laten we vooral niet vergeten om onszelf (en misschien 
ook eens anderen) aan te moedigen om zo moedig te zijn
de dingen te aanvaarden zoals ze komen en daar met 
een milde open blik naar te kijken..
(soms lastig, maar we kunnen het proberen, toch?)

Ik wens je een fijn weekend
-X-

woensdag 27 november 2019

Portret


Allereerst wil ik even zeggen dat ik deze foto's nam met
mijn telefoon in een iets te donker restaurant, dus de kwaliteit
is niet echt bijzonder meer ze zijn te leuk om niet te laten zien.
Dit is het kleinkind van mijn zus, ze heet Nayara, ik weet niet
precies wat ze dan van mij is, een oud-nichtje, ofzo?
Mijn zus woont al in Spanje sinds ze na de middelbare school
daar heen ging, voor de liefde natuurlijk, haha.
Hoewel het met die liefde allang over is, is ze daar altijd
gebleven, ze heeft twee dochters, die alleen Spaans spreken
en één van die dochters heeft ook al weer een dochter.
(ongelofelijk dat we allebei al oma zijn, we waren er vroeg bij
met kinderen krijgen, maar toch vind ik het een gek idee)
Mijn zus en ik hebben het jarenlang niet goed met elkaar
kunnen vinden, de afstand speelde daar zeker een rol in.


Maar sinds het overlijden van mijn moeder, waarna wij een
aantal dagen intensief met elkaar omgingen, klikt het weer 
goed, heel fijn, we hebben ook niet zoveel familie..
Laatst was ze hier met haar dochter en kleindochter, een
ongelofelijk leuke wervelwind, hier gingen we wat drinken
bij het restaurant waar mijn nichtje Guusje werkt, 
als je goed kijkt zie je haar op de eerste foto.
We hadden een paar mooie dagen samen, er waren veel
momenten van 'weet je nog' , heel waardevol om mensen
in je omgeving te hebben die je al je hele leven kennen.
Maar ook veel nieuwe verhalen, we hebben onze jeugd 
toch allemaal heel anders beleefd, de omstandigheden 
waren hetzelfde maar we kijken er totaal anders op terug.

Nayara maakte een goed gelijkende tekening :-) van mij,
vooral het haar klopt precies, ik heb hem bewaard,
zodat ik af en toe even terug kan denken aan die fijne dagen.

Ik wens je een stralende dag ondanks het sombere weer.
-X-

maandag 25 november 2019

Beschermengeltje


Omdat ik steeds zo gespannen over mijn gebit zocht ik
allerlei manieren om mezelf af te leiden, ik sorteerde
laatjes, kastplanken, sopte de hele keuken en zocht
mijn heil in handwerken.
Ik vond laatst een wolwinder bij de kringloop, ik wist
niet eens hoe het werkte maar ik dacht ik probeer het 
gewoon, het werkte fantastisch, je kan deze mooie 
bolletjes er van maken (als je van wol houdt en vaak 
van die strengen koopt is dit echt een aanrader :-)
Dus ik maakte mooie stapelbare bolletjes, kocht er 
ook nog wat bij, de meeste zijn van het merk Holt,
mocht je het willen weten, de kleuren vind ik prachtig.


Dus elke dag, na mijn opruim- en schoonmaakexpedities,
het hele huis is om door een ringetje te halen inmiddels,
breide ik, op hele dunne naaldjes, het ene beschermengeltje 
na het andere, nadat ze klaar waren maakte ik huisjes,
die zal ik later nog wel eens laten zien.
Het idee kwam door het veertje wat in de tuin naar
beneden dwarrelde en waarvan ik dacht (hoopte) dat 
het van mijn beschermengel was..


Ik begon zomaar ergens, dat doe ik het liefste, ik heb
een hekel aan patronen lezen, met al die afkortingen enzo,
(1r, 2afh, 2raro, 1dvo, dat soort beschrijvingen, nou..zou ik
 zeggen, het wordt vast prachtig maar ik geloof het wel:-)
De eerste exemplaren zijn dan vaak niet helemaal naar
mijn zin en dus begin ik steeds opnieuw, net zo lang
tot ik het goed vind, eigenlijk vind ik het proces van het 
maken het leukste, als ze eenmaal klaar zijn heb ik mijn 
belangstelling al min of meer verloren..


Dus ik verkocht er een aantal via Instagram, ik kreeg 
een paar mooie verhalen van mensen die ze ontvangen 
hadden terug, over waarom ze wel een beschermengeltje
konden gebruiken, heel fijn is dat..
Binnenkort zal ik er nog een paar verkopen, mocht je 
er eentje willen hou dan de stories van mijn Instagram
in de gaten, ik heb geen webwinkel meer, vandaar..

Ik wens je een hele mooie maandag en oh ja, de tekst
die op het kaartje staat is uit een oud liedje,
wat in vele uitvoeringen beschikbaar is, ik luister nog
regelmatig naar die van Jonathan Richman het enige 
nadeel is dat het liedje de rest van de dag in je hoofd zit..

-X-

vrijdag 22 november 2019

Don't call us..


Als je er over nadenkt is het toch iets geks dat bloggen,
ik vertel een verhaaltje en dat wordt gelezen
door mensen ik helemaal niet ken.
Ook hebben jullie er geen invloed op of en wanneer 
ik iets van me laat horen, het is zoiets als het gezegde,
dont call us, we'll call you, hoewel het dan natuurlijk 
ik moet zijn, en geen koninklijk meervoud ;-)
Deze telefoon fotografeerde ik in Oostenrijk, zo jammer 
dat wij geen telefooncellen meer hebben; weet je nog,
de muntjes die je er in moest gooien, het wachten en 
hopen dat iemand op zou nemen en dan tijdens het gesprek
zeggen; ik hou het kort want ik heb niet zoveel muntjes..

Enfin, een kort belletje dus vandaag van mij, ik belde 
even om te zeggen dat ik me eindelijk weer wat beter
voel nadat ik wekenlang steeds naar de tandarts moest.
Afgelopen dinsdag zelfs naar de kaakchirurg wat zo tegen 
viel dat ik nog steeds een dikke kaak heb en dat ik er
eigenlijk niet eens over kan praten omdat ik anders 
zo weer begin te huilen..
Ik hoop nu dat ik uit de gedachtencirkel kan stappen 
over de tandarts, ken je dat, dat je helemaal in de greep
bent van iets en maar niet uit de cirkel kan stappen,
niet eens ergens een hekje neer kan zetten?
(ondanks alle mindfulnessoefeningen :-)

Dat was het eigenlijk, er gebeurde niet zoveel verder,
of misschien wel maar merkte ik het niet op, dat kan ook.
Ik hoop dat het goed gaat me jou, en ik wens je
een fijn weekend!

-X-

maandag 18 november 2019

Meisje


Deze foto staat op mijn bureau, ik vond hem jaren geleden 
in Frankrijk, en de blik van het meisje..oh, die blik.
Meestal vind ik het nogal ongemakkelijk als er ergens
een doos met oude foto's in een kringloop of marktje staat.
Ik kijk er vaak wel even in en ik vraag me af hoe ze daar
terecht zijn gekomen, was er niemand die ze wilde bewaren?
Al die gezichten, gebeurtenissen en levens, met gedachten,
zorgen en plezier, die vergeten zijn, verdwenen in de tijd.
Maar deze foto van het meisje met de melancholische blik,
alsof er verdriet achter schuilt, maar monter probeert 
te zijn voor de foto in haar zondagse jurk, deze 
moest ik gewoon wel meenemen.
Sindsdien staat ze op mijn bureau en ik kijk er vaak naar,
probeer me iets voor te stellen van haar leven hoewel dat 
natuurlijk allemaal verzonnen is, het is een verhaal.
Want ik weet natuurlijk helemaal niets van dit meisje met
de droevige ogen, maar ze is niet vergeten,
in ieder geval niet door mij...

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 15 november 2019

Begaan


Ah ja, dat denk ik wel dat dat heel fijn is, 
als je weet dat er mensen zijn die zo op de achtergrond
begaan met je zijn, dat is misschien een beter woord,
bij zorgen denk ik als snel aan ziek zijn enzo.
(dan is het natuurlijk ook fijn als er iemand is)
Mensen die je koesteren en informeren hoe het met je gaat
en of ze misschien iets voor je kunnen betekenen.
Ik heb er niet zoveel maar wel een paar en daar ben ik
bijzonder dankbaar voor, dat mag ook wel eens gezegd worden.

Wat niet onbelangrijk is, is dat je het zo af en toe eens tegen 
jezelf zegt, ik zal goed voor je zorgen, want, oh,
ben jezelf soms niet je grootste 
criticus, ik af en toe wel..
Dus ik probeer mijn grenzen helder te hebben, hoewel
dat soms heel lastig kan zijn vooral om die uit te spreken.
Ik probeer te luisteren naar de signalen van mijn lichaam
en op tijd gas terug te nemen, af en toe eens tegen mezelf
te zeggen, goed gedaan of dat kan je best, dat soort dingen.
Ook koop ik soms iets gezelligs voor mezelf, zoals fijne 
wol, een mooie plant of een nieuwe trui.
Mijn tijd op de social media probeer ik te beperken 
en vooral probeer ik mijn leven niet te vergelijken met 
anderen, dat is echt pas echt glad ijs, als je daaraan begint :-)

Enfin, we ploeteren voort en als je een paar mensen
kent die met je mee ploeteren maakt dat alles
een stuk lichter, denk je niet ?

Ik wens je een heel fijn weekend
-X-

woensdag 13 november 2019

Gedoe


Nu had ik eigenlijk een heel mooi nieuw systeem voor
mijn blog, ik schreef 2 of 3 posts tegelijk en zo, dacht ik,
zou ik altijd een post extra hebben voor het geval mijn 
hoofd er niet neer stond of zoiets, goed idee, toch?
Maar ik plaatste ze steeds omdat ik dacht; ik heb er nog 
eentje, haha, en nu mijn hoofd er werkelijk niet naar staat
zijn ze gewoon allemaal op..
Dus ik schrijf nu even een klein berichtje om toch in het 
ritme te blijven, net voordat ik weer naar de tandarts moet 
bellen, ik zit de afgelopen tijd vast in een soort van cirkel
met problemen aan mijn gebit, echt vreselijk.
Ik ging mijn hele leven keurig op tijd naar de tandarts,
maar door slecht werk, zijn er nu allerlei problemen
ontstaan die ineens allemaal tegelijk komen.
Ik ging 7 weken achter elkaar elke week en nu moet ik 
ook nog naar de kaakchirurg, och hemel, wat een gedoe.
Ik ben er erg gespannen van, oh nee, ik moet natuurlijk
zeggen; ik Merk dat ik er gespannen van ben om nog een 
beetje ruimte in het hoofd over te houden..
Ook ging de verwarming kapot en liep de hele ketel
leeg in de keuken, de keukenvloer stond drie maal blank.

Kortom, allerlei dingen die mij afleiden (ik merk dat ik 
afgeleid ben ;-) van het schrijven van blogs, gezellige blogs
vooral, over gehaakte blaadjes, vogeltjes vouwen en 
wat dies meer zij..maar dit is gewoon het leven,
niets wat er niet bijhoort, maar eerlijk gezegd had ik dit toch
liever allemaal overgeslagen.

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 11 november 2019

Ansichtkaart


Op mijn bureau staat een klein kastje, waarin ik allerlei
dingetjes bewaar en op dat kastje staan ook weer 
allerlei dingetjes (ik hou gewoon van dingetjes)
Daartussen staat een ansichtkaart die ik van de zomer
kocht in Oostenrijk, ik was een paar dagen op pad met
mijn zoon Daan, zijn vriendin Julia en hun zoon Timo.
(een paar dagen geleden had ik een post met de hartjeswolk,
op weg naar onze bestemming; de bergen)


In de buurt van waar we logeerden was een piepklein
dorpje, gelegen aan een meer tussen de bergen.
Het was zo idyllisch dat ik bijna niet kon geloven dat 
het allemaal echt oud was en niet speciaal daar aangelegd
om toeristen, zoals ik, te betoveren, haha.
De huisjes waren echt prachtig, van hout, in fantastische
kleuren geschilderd, en oh, al die bakken met 
geraniums, precies zo als je denkt en hoopt dat het zal zijn.
En pas toen ik de foto's bewerkte zag ik de hartjeswolk
op de foto staan, nee, echt, dat is toevallig, zou de wolk
met ons meegedreven zijn tijdens ons uitstapje of zijn
er in Oostenrijk meer hartjeswolken dan hier?
Niets is onmogelijk, als je het maar gelooft.


Kijk nu toch, daar ga je toch van glimlachen, ik wel
tenminste, ik had meteen zin om plantenbakken aan 
mijn huisje te hangen en vitrage op te handen,
dat deed ik overigens niet hoor ;-)
Kortom, het was prachtig allemaal, alsof je zo een 
ansichtkaart instapte en misschien was dat ook wel zo.
Later vond ik de ansichtkaart die nu op mijn 
bureau staat en af en toe kijk ik er even na en ben ik 
weer helemaal terug in dat onwerkelijke lieve dorpje.

Ik wens je een fijne maandag
-X-

vrijdag 8 november 2019

Appeltaartland


Lange tijd heb ik gedacht, of op zijn minst gehoopt, dat 
er ergens in mijn leven een punt zou komen dat ik 
eindelijk het Appeltaartland zou mogen betreden.
Het land waar alles fijn is, goed gaat, waarin alle 
problemen opgelost zijn, waar in niemand ruzie heeft,
waar alles in balans is en waar ze geen tandarts hebben ;-)
 Het land waar ik tevreden uitkijkend over mijn 
 moestuin met wapperende was aan de lijnen, 
 met een handwerkje en de kat op schoot zou zitten,
waar in de toekomst een zee van tevredenheid zou zijn.

Maar nu ik halverwege de vijftig ben realiseer ik me dat 
er helemaal geen beloning gaat komen, dat er geen punt 
gaat komen waarin alles opgelost is en de hemel immer blauw.
Dat, alle stormen die ik doorstaan heb alles wat heb ik 
heb genomen, alle pijn, verdriet en ga zo maar voort, niet 
gaan leiden tot het toetreden in Appeltaartland, 
maar dat het leven gewoon een proces is, alles gaat voort,
de mooie dingen maar ook de dingen die minder fijn zijn..

Wat ik me inmiddels wel heb gerealiseerd, en niet in het
minst door mijn mindfulness oefeningen is dat alles wat
gebeurd is nu een verhaal is en dat ik er geen label van 
goed of niet goed op hoef te plakken, het is gewoon gebeurd.
Ook de toekomst is iets wat er enkel in gedachten is, het is
iets wat je zelf bedenkt, het bestaat namelijk nog niet.
Wat er overblijft is dit moment en als je het lukt om daar
een soort van vrede in te vinden, als je bereid bent om
aan te gaan wat er op je pad komt en dat met milde 
open blik kan bekijken, ben je al een heel eind op weg.
Je woont dan misschien niet in Appeltaartland, maar zo 
af en toe heb je dan de grens ervan bereikt en kan je 
er min of meer tevreden naar kijken :-)

Ik wens je een fijn weekend
(met wat appeltaart natuurlijk)
-X-

woensdag 6 november 2019

Geheime tuin


Laatst schreef ik een stukje over het mooi appartement
waar ik van de zomer in verbleef in Wenen.
Naast de entree daarvan was een trap naar boven, vol
met planten, het zag er prachtig uit, op die trap kwam ik 
een keertje de buurvrouw tegen van wie de planten zijn.
Ik stelde me voor en complimenteerde haar met de 
fraaie trap, ze nodigde me meteen uit om even naar 
boven te komen waar ze haar dakterras heeft.


Ooh, een foto doet er echt geen recht aan, dit is zomaar
een klein stukje van de magische geheime tuin, die ze daar
had gemaakt, vol met kruiden en planten, het was heerlijk.
Wat ik er zo mooi aan vond is dat iemand voor zichzelf,
niet zichtbaar voor de wereld, een eigen plek heeft
gemaakt, niet om mee te pronken, maar
 gewoon voor je eigen plezier, om bezig te zijn
met wat je graag doet en om te kunnen mijmeren
over de dingen die waren, komen en zijn..


Ze vertelde over haar liefde voor planten en kruiden,
en ik vertelde (onder andere) over mijn kleinzoon, dat ik nog 
steeds niet lekker was (de resten van een griep) en dat ik
hem nog steeds niet had kunnen bezoeken, ik zou hem niet
willen aansteken met één of ander virus..
De volgende dag kwam ik terug van boodschappen doen,
en bij de deur van het appartement, naast de trap met de
planten, stond een vaasje met allerlei kruiden.
Er zat een briefje bij dat ik er thee van kon zetten en dat 
ik vast snel weer beter zou zijn, aah wat lief.
Ik maakte de thee en de dag erna was ik zo opgeknapt,
dat ik eindelijk mijn kleinzoon kon bezoeken.
(ik was toen al een week in Wenen)

Wat ik zei, het is werkelijk een magische geheime tuin, 
daar boven op het dak, ergens in Wenen..:-)

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 4 november 2019

Hartjeswolk


Af en toe, echt heel af en toe, zie je er eentje, een hartjeswolk, 
ze zijn zeldzaam maar soms heb je gewoon geluk..
Deze zag ik van de zomer toen ik met mijn zoon Daan, 
zijn vriendin Julia en hun zoon Timo een paar dagen naar 
de bergen gingen, ik was al heel heel vaak in Wenen maar 
verder zag ik nog niet zoveel van Oostenrijk.
Onderweg naar onze bestemming, in de auto, zag ik de
wolk, mijn hart maakte een sprongetje, ik graaide naar
mijn telefoon, want wolken zijn vluchtig, veranderen
snel van vorm en voor je het weet je is het een
 herinnering, maar ik heb hem gevangen,
heel af en toe heb je gewoon geluk :-)

Ik wens je een liefdevolle week
-X-

vrijdag 1 november 2019

Niets wat er niet bij hoort..


Nu ben ik van nature, denk ik, een beetje een rusteloze 
ziel, die uitdrukking las ik ergens en ik voelde me meteen
aangesproken; ik dacht ja, daar herken ik mij wel in.
Ik kan ongelofelijk piekeren, mezelf ergens in vastbijten,
en daar eindeloos mee bezig zijn in gedachten om het 
'rond' te krijgen, meestal lukt dat helemaal niet.
Ook ben ik nogal schrikachtig als het gaat om onverwachte
dingen, klein en groot, waarbij mijn gedachten helemaal 
op hol kunnen slaan en ik in paniek kan raken.
Een paar jaar geleden deed ik een mindfulness cursus
omdat ik het gevoel had dat het mijn leven wel heel
erg begon te beïnvloeden al dat geschrik en gepieker.


Dat heeft mij bijzonder geholpen, vooral de gedachte 
dat ik zonder oordeel (want ohoh, je bent zelf vaak je 
eigen ergste criticus) en met een open, milde blik kan 
kijken naar wat er zich Nu afspeelt, met gelijke aandacht
voor welk gevoel of gedachte dan ook.
Er is niets wat er niet bijhoort, ook al zo'n fijne gedachte.
Wat mij vooral hielp is dat ik geleerd heb om te zeggen;
ik merk een bepaald gevoel of gedachte op, 
in plaats van te zeggen ik voel me of ik ben..
Door te zeggen bijvoorbeeld; ik merk 
dat ik in paniek ben, creëer je wat afstand en ruimte.
Vervolgens kijk je wat er gebeurd, wat je voelt en denkt
en natuurlijk altijd met mildheid en zonder er meteen
een label op te plakken (dit is niet goed, sukkel, verzin
het maar)  hoewel dat niet altijd lukt natuurlijk, maar
het helpt me en het gaat sneller voorbij.
Het zijn maar gedachten, die komen en gaan als de wind.


Sinds de cursus doe ik elke dag zo'n half uur mijn 
mindfulness oefeningen, vooral de geleide meditaties 
van Edel Maex op zijn site Leven in de maalstroom 
zijn echt heel erg fijn om te doen, de stem van die man
vind ik echt geweldig (haha)
Je kan ze natuurlijk doen zonder dat je de cursus deed,
maar mocht je er zin en tijd voor hebben is een 
8 weekse basiscursus wel aan te raden..
Enfin dat wilde ik even delen, misschien heb je er iets aan.
Ik gebruikte de foto's van de kraanvogels die ik vouwde
omdat ik dat zo'n fijne, kalme bezigheid vind, in het
verlengde van de mindfulness, maar dat is
voor iedereen persoonlijk natuurlijk; iets vinden om te 
doen wat je rusteloze ziel :-) een vredig gevoel geeft.

Ik wens je een mooi weekend
-X-