Geheime tuin

Laatst schreef ik een stukje over het mooi appartement

waar ik van de zomer in verbleef in Wenen.

Naast de entree daarvan was een trap naar boven, vol

met planten, het zag er prachtig uit, op die trap kwam ik 

een keertje de buurvrouw tegen van wie de planten zijn.

Ik stelde me voor en complimenteerde haar met de 

fraaie trap, ze nodigde me meteen uit om even naar 

boven te komen waar ze haar dakterras heeft.

Ooh, een foto doet er echt geen recht aan, dit is zomaar

een klein stukje van de magische geheime tuin, die ze daar

had gemaakt, vol met kruiden en planten, het was heerlijk.

Wat ik er zo mooi aan vond is dat iemand voor zichzelf,

niet zichtbaar voor de wereld, een eigen plek heeft

gemaakt, niet om mee te pronken, maar
 gewoon voor je eigen plezier, om bezig te zijn

met wat je graag doet en om te kunnen mijmeren
over de dingen die waren, komen en zijn..

Ze vertelde over haar liefde voor planten en kruiden,

en ik vertelde (onder andere) over mijn kleinzoon, dat ik nog 

steeds niet lekker was (de resten van een griep) en dat ik

hem nog steeds niet had kunnen bezoeken, ik zou hem niet

willen aansteken met één of ander virus..

De volgende dag kwam ik terug van boodschappen doen,

en bij de deur van het appartement, naast de trap met de

planten, stond een vaasje met allerlei kruiden.

Er zat een briefje bij dat ik er thee van kon zetten en dat 

ik vast snel weer beter zou zijn, aah wat lief.

Ik maakte de thee en de dag erna was ik zo opgeknapt,

dat ik eindelijk mijn kleinzoon kon bezoeken.

(ik was toen al een week in Wenen)

Wat ik zei, het is werkelijk een magische geheime tuin, 

daar boven op het dak, ergens in Wenen..:-)

Ik wens je een fijne dag

-X-