40A

De eerste keer dat ik bus 40A nam in Wenen, of ik kan 

beter zeggen, zou moeten nemen kon ik hem niet vinden.

Ondanks de duidelijke aanwijzingen van mijn zoon Daan;

'stap uit op dit metrostation, let op de borden waarop staat

40A Hohenstaufergasse die kant op, liep ik zo hup de 

verkeerde kant op en zag ik nergens een bord (ze hangen 

echt levensgroot op het perron, echt waar, haha)

Ik kwam op een groot plein terecht en ik vroeg het aan 

verschillende mensen maar dat mocht niet baten, mijn Duits

is ietwat armzalig en misschien begreep ik het gewoon niet.

Uiteindelijk moest ik mijn zoon bellen om wat nieuwe 

aanwijzingen te vragen en het bleek dat ik in cirkels

om het desbetreffende straatje heen liep, ohoh..

De 40A, rijdt door de straat heen waar mijn zoon met zijn 

vriendin en hun zoon Timo wonen, het is tevens het eindpunt

van de route zodat ik niet bij de verkeerde halte uit kon 

stappen en zo vond ik toch hun huis nog..

Later nam ik de bus vele malen en kon ik niet begrijpen 

wat ik er nu zo ingewikkeld aan vond om hem te vinden, 

maar de dingen die je al weet zijn niet zo moeilijk, toch?

Mijn kleinzoon Timo is dol op de bus, als hij in de tuin speelt

en hij hoort hem (hij komt een paar keer per uur langs) dan 

hoort hij hem aankomen en het liefst kijkt hij dan door het hek.

De bus noemt hij Bam, wat een prachtige naam is voor een 

bus, en is elke dag een groot plezier voor hem.

Regelmatig lopen zijn ouders even met hem naar de bus,

die vlakbij om de hoek altijd een paar minuten staat te 

wachten op de passagiers die naar het centrum willen.

Omdat Timo zelf kan lopen en dat ook graag wil, is dat 

een heus uitstapje omdat, zoals mijn zoon zei; ze vorderen

met ongeveer 30 meter per uur, oh, haha, kinderen zien in 

alles wel iets bijzonders en er is altijd een reden om even stil

te staan en het te bewonderen (zouden wij ook moeten doen)

Vaak mag hij even in de bus kijken en laatst reed een 

aardige chauffeur de bus zelfs een paar meter vooruit 

terwijl Timo voorin mocht zitten.

Dus ik maakte een bus voor Timo, ik heb geen idee of hij 

het als een bus zal herkennen, maar ik had plezier in het 

breien van de knuffelbus, en terwijl ik hem maakte reed ik 

in gedachten door de straten van Wenen, in de 40A, van het 

beginpunt, wat ik nu weet te vinden, helemaal naar het

eindpunt, waar Timo met zijn vader dan op mij 

stonden te wachten..

Ik wens je een fijne dag

-X-