Laatst keek ik op Netflix twee afleveringen van een
programma over Marie Kondo, ik had wel eens van haar
gehoord, ze schrijft boeken over opruimen enzo.
Ik had nog nooit een boek van haar gelezen want ik ben
van mijzelf nogal opruimerig, en ik doe makkelijk
dingen weg die ik niet meer nodig heb.
Om het hier een beetje leefbaar te houden in het kleine
huisje is het een soort van noodzaak om steeds te
kiezen wat kan blijven en wat weg kan, iets er in
betekent altijd weer iets er uit :-)
Toch keek ik met veel plezier naar het programma,
mevrouw Kondo is echt heel schattig, ik zou niet weten
hoe je haar anders zou moeten beschrijven.
Uitermate lief en beleefd en ze liet zich niet uit het
veld slaan door de enorme bergen met spullen die
de mensen hebben verzameld, ik keek er met wat
ongeloof na, al die bergen met rommel, ohoh..
Ik vond het bijna jammer dat ik niet van die bergen
met dingen heb staan hier in huis die ik uit kon zoeken.
Wat ik vooral heel leuk vond was dat je je bij elk
voorwerp wat je in je handen neemt je moet (kan :-)
afvragen of het je een Spark of joy geeft, of je er
blij van wordt, zoniet dan doe je het, maar niet
voordat je het bedankt hebt voor bewezen diensten,
in een doos voor de kringloop of vuilniszak.
Ook het idee om alles in bakjes te doen in lades sprak
me aan, dus ik kiepte mijn twee papierlades om en
ik organiseerde alles opnieuw en ik moet zeggen..
oh haha, het ziet er geweldig uit..
Vervolgens deed ik ook nog even mijn kledingkastje,
daar was ik zo mee klaar want ik heb niet veel ruimte,
maar door de manier van vouwen die ik in het programma
zag, is het nu een wonder van georganiseerdheid, wat
dan vast weer geen woord is ;-)
Kortom, ik beleef veel plezier aan het hele
Marie Kondo-en van mijn huisje hoewel ik altijd wel
stapeltjes zal blijven houden die op de trap of waar dan
ook liggen waarvan ik niet weet wat ik er mee moet,
maar die horen bij mij, sterker nog, ze geven mij
precies dat vonkje van vreugde
en ik laat het lekker zo.
precies dat vonkje van vreugde
en ik laat het lekker zo.
Ik wens je een fijne dag
-X-
Ik heb haar boek gelezen en daarna groots opgeruimd, heerlijk was dat.
BeantwoordenVerwijderenDie foto's met die mooie papiertjes gaven mij ook een sprak of joy. Hartelijke groeten Beerta
BeantwoordenVerwijderenNu ben ik ook wel benieuwd hoe je georganiseerde kledingkastje eruit ziet. Deel je daar ook een keer wat over :)? Ik vind opruimen en dingen wegdoen juist vaak lastig!
BeantwoordenVerwijderenTja, de ene keer kan ik dingen makkelijker loslaten dan de andere... Het kan heel inspirerend zijn, zo'n opruimverhaal, ik vind het altijd heel interessant :-)
BeantwoordenVerwijderenHa! Ik keek toevallig gisterenavond ook een netflixaflevering met haar en heb nu heel veel zin om schuiven en kasten uit te mesten. Alleen: ik heb wel degelijk heel erg veel zooi ;) . Maar toch gaat er minstens een keukenlade aan geloven vandaag denk ik :) .
BeantwoordenVerwijderenJouw papierlades zien er prachtig uit; alleen ernaar kijken geeft mij al een Spark of Joy!
BeantwoordenVerwijderenIk heb van de week ook een aflevering gezien en raakte er wel door geïnspireerd. De ladekast van mijn zoon (met kleding) meteen netjes opgevouwen op haar manier maar weggoooien vind ik lastig.
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook een opgeruimd type 🙂
BeantwoordenVerwijderenEn dat blij worden van opruimen herken ik. Sinds ik Marie kijk, weet ik dat dat dus Spark of Joy heet.
Misschien moet ik me toch maar omscholen tot opruimcoach, want mijn handen jeuken bij de huizen in de serie!
Mooie papiertjes heb jij.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk toch, ik heb het ook gekeken op Netflix. Zo nu en dan ga ik ook in de opruimmodez, maar het kost me veel moeite. Ik hou wel van ordenen en de doosjes met papier (van de foto) vind ik herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderen