Wat ik me vooral zal blijven herinneren van deze zomer
is de eindeloze hitte, die maar bleef duren, dag na dag.
Geen zuchtje wind waardoor het leek alsof de wereld
een goedkope felgekleurde vakantiekaart
was geworden waardoor je je heen moest bewegen.
Wij werkten elke dag gewoon door, een paar uur in de
ochtend en dan weer in de avond als het iets koeler was.
In de middag hingen wij in de tuin, in de schaduw van
een dennenboom of keek ik naar de Tour de France,
met een ventilator aan, wat zeg ik...twee :-)
Een paar keer per dag keek ik op de Buienradar op
zoek naar een verdwaald onweersbuitje, maar nee..
En terwijl het huis steeds leger raakte, het gras steeds
geler, wij vermoeider, bleef de zon onverminderd
schijnen, ik vroeg elke dag wel even aan de zon
of hij geen uitknop had maar ik kreeg
nooit een reactie, haha..
En toch, eindelijk kwam de dag dat het huis min of meer
klaar was voor de verkoop (ik was er dolgraag gaan
wonen maar laat ik zeggen dat mijn middelen
ontoereikend zijn) alles was opgeruimd en schoon.
Toen ik 's avonds in bed lag, met weer die zoemende
ventilator, meende ik iets anders te horen, het zou toch niet..
Ik ging even buiten in de tuin zitten, ik denk dat het
een uur of 1 in de nacht was (ik heb zo slecht geslapen)
en ik hoorde het rommelen in de verte, hoera..
En eindelijk, terwijl ik daar midden in de nacht in de
tuin zat, begon het te waaien en uiteindelijk te onweren,
ik meende een zucht van verlichting te horen in de tuin..
En ik dacht aan mijn moeder, hoe bang ze was geweest
van het onweer en daarom ik ook als kind.
Maar ik bleef een uur buiten zitten in de regen,
mijmerend over de afgelopen weken, mijn moeder,
het huis en hoe de dingen waren, en dat ik niet bang was,
niet meer voor het onweer maar ook niet
voor wat er zou komen..
Ik wens je een fijne dag
-X-
Ach lieverd, ik zie je zitten daar inde regen. Hou je goed
BeantwoordenVerwijderenSfeervol geschreven! Zo heb je wel goed afscheid kunnen nemen. En nu ook weer door het op te schrijven denk ik. Wat woonde je moeder trouwens in een prachtig huis!
BeantwoordenVerwijderenDat is een mooie constatering!
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat er deze zomer velen hunkerden naar enkele regendruppels en blij waren toen ze - eindelijk - vielen. Mooi dat je de kracht hebt om niet bang te zijn voor wat er gaat komen.
BeantwoordenVerwijderenKnuffel
BeantwoordenVerwijderenMoeilijk, droevig, mooi, ..., hartverwarmend !
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend ontroerend beschreven. Heel veel sterkte. X
BeantwoordenVerwijderenWat schrijf je toch ontzettend mooi...
BeantwoordenVerwijderenWat jammer dat je er niet kunt gaan wonen terwijl je het wel graag wilt; ik denk dat mensen op het platteland gelukkiger zijn dan in de stad. Respect voor jouw nimmer aflatende optimisme, en de manier waarop je omgaat met een trieste gebeurtenis als het verlies van je moeder. Ik wens je veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenWat mooi geschreven. En de laatste zin is prachtig, ik ben blij voor je.
BeantwoordenVerwijderenXx Tink
Wat een prachtig drieluik over jouw zomer lieve ingrid! En fijn je weer te lezen, zonnige groet, matty
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi en ontroerend verhaal. De tranen biggelen over mijn wangen. Ik ben nu ook wees en afgelopen zondag hebben we afscheid genomen van mijn papa. Ik bracht bijna elke dag een of twee bezoekjes aan hem. Die hete zomer heeft hem geen goed gedaan.
BeantwoordenVerwijderenAls ik je laatste berichtjes lees, realiseer ik me dat me dit nog allemaal te wachten staat. Succes Ingrid en bedankt voor je mooie verhalen over het huis en je moeder.
Ingrid, gecondoleerd, met het verlies, van je moeder.
BeantwoordenVerwijderenIk heb net 3 prachtige verhalen, gelezen.
Groeten van Brigit
Prachtig geschreven! Respect voor dat je zo open over dit alles kunt zijn. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderen