Kantoortje (en een dankwoord)

Afgelopen week kreeg ik 2 maal een 'stokje'
een van kimminita
en een van Kleine Zaken
om door te geven en om te vertellen over hoe je ooit begon
met naaien. Ik vind het heel erg aardig maar ik ben helemaal niet zo'n goede naaister, in feite word ik erg ongeduldig als er een naaimachine voor me staat.
Ik heb er zelfs ooit een zo door de tuindeuren naar buiten gegooid
toen ik de spanning op de draad niet goed kreeg.
Onnodig te zeggen dat hij daarna Niks meer deed..


Als kind was ik altijd al bezig met wol en stof, ik haakte poppenkleertjes en knipte in oude sokken etc om dingen te maken, ben ik altijd blijven doen.(niet met die sokken)
Ik breide truitjes voor de kinderen, maakte 'vrije school' poppen en naaide ook wel eens kleertjes (jawel).Ik hou van vintage stof, papier, oude handwerkspullen, wol en langdurige projecten als dekens haken (daar word ik juist kalm van)
Ik naai ook wel eens wat een kussen of een tas, maar alleen als er niemand in de buurt is, kan ik mopperen zoveel ik wil..


Sinds we in dit huis wonen heb ik de luxe van een eigen 'kantoor'en zoals je ziet hou ik van Veel..(maar ook van orde,ik word er gek van als ik iets niet kan vinden-weer dat ongeduld-
Ik denk wel eens ik wil het wit en strak en leeg maar kom toch weer hier op uit..

ps 1. ik geef het stokje niet door de blogs die in aanmerking komen hebben er al een en aangezien ik het niet aannam..

ps 2.de plank boven mijn tafel is in het echt wel recht, nu lijkt het net of we in een aflopend huis wonen...is niet het geval.

ps 3. ik moet werkelijk even Marlous van Planet Fur bedanken voor haar lieve stukje over de pannenlappen en mijn blog!
Kijk even op haar blog, je doet jezelf een groot plezier; mooie foto's en erg leuke teksten.