Unexpected visit at the beach..

De allereerste keer dat ik de zee zag,

was ik ongeveer 6 jaar, wij verhuisden toen

van Ede naar Koudekerke op Walcheren.

Van te voren was er iets over gezegd, hoe bijzonder

de zee was, bij wijze van reclame daarvoor,

omdat wij, de kinderen, helemaal niet weg wilden..

Ik kon me er ook helemaal geen voorstelling van maken

en ik geloof dat ik helemaal niet onder de indruk was

van een verhaal over wat water..

(ik had heus wel eens eerder een meertje gezien ;)

Dus wij reden op een goede dag naar Domburg,

ik weet nog hoe ons autootje eruit zag,

blauw en met zo'n hele schuine achterruit,

geen idee meer wat het merk was..

Wij klommen wat trappen op van een heuvel

en ooh en aah dat was werkelijk heel iets anders

dan ik me ooit had kunnen voorstellen..

Nog mooier was het uitzicht vanaf de Hoge Hil,

het hoogste duin van Domburg, vanwaar

je over het hele eiland kan kijken.

Sindsdien hou ik van de zee, en kwam ik er

vele malen, als kind zo ongeveer de hele zomer 

omdat we een kotje (huisje) op het strand hadden.

Later ging ik met mijn eigen kinderen,

als het lekker weer was, ik zie me nog sjouwen

met tassen vol handdoeken, emmertjes en broodjes..

Maar we gingen ook in de herfst en de winter,

als het stormde, zo vaak dat ze er wel eens

genoeg van hadden..

Ik weet nog goed dat (toen kleine) Daan eens zei:

gaan we nu al weer naar het strand, 

ik zit veel liever met een taartje bij de kachel :)

 Afgelopen vrijdag waren we weer eens in Domburg,

we hadden een afspraak met Judith in Breda,

en P. vroeg daarna heb je zin om naar

Domburg te gaan, ik sputter altijd wat bij een

plotselinge verandering van plan, maar

het was echt heerlijk..

Het licht was werkelijk op zijn allermooist,

welke foto dan ook, die ik zou hebben

genomen, had er mooi uitgezien.

Aan het einde van de middag, aten wij 

in een strandtent, buitendijks, bij Westkapelle,

waar wij getuigen waren van een werkelijk magische

zonsondergang, wat een kadootje..

Toen wij wegreden over de dijk scheen de vuurtoren

zijn felle lichtbundels over de weg...

Ik was er gewoon ontroerd door en even voelde 

ik een steek van heimwee, want hoewel ik

het uitstekend naar mijn zin heb in Amsterdam,

is Walcheren toch Thuis..

Oh ja, vorige week vertelde ik dat deze blog,

deze week 5 jaar bestaat, ha, dat is niet zo..

Ik kreeg een mailtje van Dries, de penningmeester

van de ietwat rommelige Hup club, dat hij nu 

in verwarring was over de juiste datum..

Het moet zijn 25 maart, hij had gelijk..

Om hem te bedanken voor deze nauwkeurigheid,

en de regelmatige lieve en vaak hilarische

commentaren op mijn blog (via de mail)

maakte ik speciaal voor hem deze foto van de kerk

van Domburg waar hij speciale herinneringen aan heeft..

(hij woonde daar als kind omdat zijn vader

de dominee van Domburg was..)

Ik wens je een fijne dag

-X--