Head above water..

Dank jullie wel voor de bemoedigende woorden,

hier op Instagram en in de mail, ik kreeg zelfs 

chocolade opgestuurd van Caroline een bloglezer

(things are getting worse, please send chocolate :-)

Gedurende de loop van deze week bleek toch weer

dat als je het grote geheel niet kan overzien, het toch

de kleine dingen en gebeurtenissen zijn

 waar je hart van opspringt; de klaprozen die bloeien,

een fijn muziekje, een beetje tekenen..

En dat de waarde van de mensen om je heen;

een goed eindeloos durend (heerlijk!)gesprek met Fem,

even skypen met mijn zoon en een bezoekje

aan mijn dochter, waar we het plan maakten

om over 3 weken een paar dagen naar Lissabon

te gaan, om eens even bij te komen van de dingen..

Dus ik heb besloten het helemaal te laten wat 

men doet (wie is men eigenlijk, haha) als ik 

per ongeluk (ik zoek er al helemaal nooit naar)

iets tegenkom waarvan ik denk: huh..

zal ik eerst tot 10 tellen of tot 100 of als het 

nodig is tot 1000 en mijn weg weer gaan, 

waarmee ik niet zeg dat ik het goedkeur en als het 

te erg is zal ik echt wel maatregelen nemen..

Maar ik ga  me niet meer afvragen; waarom

(daar krijg ik toch nooit een antwoord op)

noch ga ik mijn plezier in wat ik al jaren doe,

namelijk het delen van wat ik maak en weet,

laten bederven door mensen die enkel aan 

geldelijk gewin en het vergaren van spullen denken..

Iedereen moet voor zich maar bepalen wat zijn

of haar morele kompas is..

Uit ervaring kan ik zeggen dat alle spullen

van de wereld er echt niet meer toe doen als het

er echt op aankomt, het enige wat werkelijk telt

zijn de kleine dingen waar je hart van gaat zingen,

vriendelijkheid en de dierbaren om je heen..

Enfin, ik ben weer boven water of beter gezegd,

ik herinner me weer hoe ik moet zwemmen.

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-