maandag 3 juli 2017

Achter de geraniums


En toen was het al weer maandag, de dagen lijken
zomaar uit mijn handen te glippen, ik neem mij steeds
voor en ik doe ook van alles en tegelijk ook weer niet..
Elke dag neem ik mij voor van alles af te maken of
iets nieuws te beginnen maar het lijkt niet zo te lukken.
Omdat de dingen meer tijd kosten dan ik dacht, 
omdat ik veel hoofdpijn heb op het moment,
omdat ik mij nogal zorgen maak over sommige dingen,
omdat ik heel veel dingen tussendoor doe, 
omdat ik mij er niet toe kan zetten,
omdat het niet lukt zoals ik dat wil en ik dan
vervolgens denk dat ik het helemaal niet kan..
Dat is eigenlijk de vervelendste gedachte van allemaal,
dat je aan jezelf en al je pogingen om er iets van
te maken begint te twijfelen, dat is de meest
verlammende van allemaal..


En ondanks het feit dat ik het liefste achter de 
geraniums zou gaan zitten, gewoon zitten en kijken
wat er buiten gebeurt ga ik dat toch niet doen.
Ten eerste heb ik helemaal geen geraniums voor mijn
ramen, deze staan voor de ramen van mijn moeder
Ten tweede denk ik niet dat ik er uiteindelijk 
van op zal knappen, dus, mijn voornemen van deze week 
is, en dat is dan ook de enige, is om gewoon te doen
wat ik kan en daar vervolgens geen oordeel over te 
geven, of er een kaartje van goed of niet goed aan 
te hangen, dat lijkt mij ingewikkeld genoeg..
(het gekke is dat ik nooit zo hard over een ander
zou oordelen als over mijzelf, ken je dat?)
Het lijkt mij een mooie oefening in mildheid,
als ik mild kan zijn over anderen moet ik dat toch
ook over mezelf kunnen zijn/leren?

De eerste stap heb is dat ik blij ben dat ik weer
een blogbericht heb geschreven of het nu goed is
of niet, ik deed het toch maar weer, haha..

Ik zou graag de postzegels naar Nadine sturen,
als je mij je adres wil mailen (dat was ook best 
aardig dat ik die zegels weggaf, ah de tweede stap ;-)

Ik wens je een hele mooie maandag
-X-

19 opmerkingen:

  1. O, zo HERKENBAAR! Dank je wel voor dit stukje, gedeelde smart is halve smart ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja Ingrid,zit ik op dit moment ook middenin..en dan is de maandag weer zo maandag. In augustus een bakkie?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, Ingrid, dat is herkenbaar, zo niet mild zijn voor jezelf. Wat goed dat je niet achter de geraniums kruipt ;-) Dat op zich verdient al een pluim! Gewoon aan iets beginnen en het positieve proberen te zien. Ik heb je gehaakte en gebreide tasjes voorbij zien komen op instagram en als ik me niet vergis zag ik heeeeel veel positieve reacties. Ik denk dat je té hard bent voor jezelf. Ik ken niemand die zo'n mooie, authentieke stijl heeft als jij. Daarom ben ik zo'n fan van je boeken :-) Groetjes, Tiny

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Met heel veel plezier lees ik steeds je blogspot.nl en met veel bewondering zie ik al jouw maaksels. Dus wees ervan overtuigd dat het goed is wat je doet. Hartelijke groeten Beerta.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Denk aan je mindfulness en gun jezelf je denken en doen. Het kan van grote vreugde zijn om achter geraniums te zitten.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Misschien de HUP club weer nieuw leven in blazn, ik zou het namelijk ook wel kunnen gebruiken

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Oeoeoe.....herkenbaar!
    Omdat ik momenteel in een revalidatietraject zit, 'moet' ik ook van alles en nog wat doen terwijl mij die geraniums ook veel meer aanspreken. Want ik ben zoooooo moe.
    Maar juist om daar doorheen te komen 'moet' ik van alles en nog wat doen ;-)!
    Dus ik pak mezelf bij mijn nekvel en zeg tegen mezelf: "HUP, aan de slag maar weer!"

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Alles wat je gedaan hebt, is gedaan. En dat is vaak heel veel! Bovendien is op en neer reizen naar Zeeland en er voor je moeder zijn heel energievretend volgens mij! Bij mij is het altijd zo raar, het ene moment kan ik een paar dagen bergen verzetten en dan ineens zijg ik ineen en lijkt nix te lukken en komt er nix uit mijn handen. Misschien is dat wel normaal ��
    Alles sal reg kom!
    Groetjes van Trustie

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mooi geschreven. Soms zijn er van die periodes dat je per dag moet kijken wat er gedaan moet worden en wat kan wachten. Dan maar even niet.
    Moeilijk om je daarbij neer te leggen, volgens mij hebben wij vrouwen daar meer last van dan het manvolk :-)
    Wees lief voor jezelf, het komt vanzelf weer goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Komt me wel bekend voor!
    Het komt vast allemaal weer goed en je doet genoeg als ik dat zo lees!
    Overigens wel hele mooie ramen en geraniums om achter te zitten;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  11. En ik geef je een ferme schouderklop, je doet het geweldig!
    Groetjes,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Het leven is een lange ketting van kralen. Iedere kraal is een klein stukje van je leven. Soms mooi, soms lelijk, soms vrolijk, soms verdrietig. Iedere kraal vraag tijd, aandacht. Sommige kralen geven energie, andere kosten energie.
    Volgens mij wordt het tijd voor een uitstapje met iemand die jou energie geeft, die jou even de mooie kralen van het leven laat zien en met wie je echt iets gaat doen wat jij fijn vindt. Liefst op een mooi, bijzonder plekje waar je alle narigheid los kunt laten.

    Ik wens je licht, lucht en een leeg hoofd. Een knuffel, Margaret

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ajakkes, dat verlammende....zo herkenbaar. En maar blijven malen....
    Een goede tip die ik laatst kreeg (toen ik echt over mn toeren kwam van mijn eigen gedachten) stop met denken (hoe dan??????). En ook: hou het klein.
    En dat doe ik nu: ik houd het klein, en als leuke bijkomstigheid: daardoor ben ik minder aan het denken!
    Ik wens je rust in t hoofd toe!! Hou het klein!!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Absoluut herkenbaar. ik zou mezlef het liefst ergens heel diep ingraven en er pas weer uit komen als mijn hoofd weer rsutig is maar ja dat is geen optie. Dus gaan we weer aan de dag beginnen en nemen kleine stapjes stap vooor stap en uiteindelijk komen we waar we willen zijn

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Oh ja, dat ken ik, ik ben duizend keer harde voor mijzelf dan voor alle anderen samen....

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Echt fijn om de dagelijkse dingen te lezen die je meemaakt, ook al is het niet altijd vrolijk zoals deze blog. Het leven met een lach en een traan, dat hebben we allemaal, en zo fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Mijn dochter zal superblij zijn met de postzegels, en het maakt mijn dag weer helemaal goed om te zien hoe blij zij daar van wordt! Door jouw blog ben ik gaan leren haken, dat werkt voor mij bijna therapeutisch, net als pianospelen! Veel dank voor de postzegels en ik wens je een hele fijne dag! (geraniums vind ik trouwens heel gezellig, ze moeten een beetje van hun oma-imago af! :)

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Zo herkenbaar. Ik wil zoveel, maar het lukt me niet allemaal zoals ik het wil. En dan voel ik me een mislukking en leg de nadruk op alles wat niet lukt, in plaats van alles wat wél goed gaat.

    Kleine beetjes per keer, wees je bewust van alles wat je doet, en wees tevreden met dat ene ding wat wél lukt in plaats van te balen om die 100 dingen die je eigenlijk had willen doen, die niet zijn gelukt. (Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.)

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Die donkere wolken en buien zullen zeker weer over drijven zodat het zonnetje weer zal gaan schijnen.
    Zo gaat dat hier in iedere geval wel. Succes en sterkte met alles. X

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)