Who cares... and thank you

toen ik een jaar of 19 was

zat ik op de lerarenopleiding,

op de afdeling TeHaTex heette dat toen

(tekenen, textiel, handvaardigheid)

dat was allemaal erg leuk, behalve tekenen..

ik vond het wel fijn om te tekenen

maar om nu te leren hoe ik een ander moet leren

hoe je een vogel of een giraf moet tekenen..

dat betekende ook dat je het zelf Perfect moest kunnen

(met gevoel voor verhoudingen en al..)

allereerst vond ik het eigenlijk maar onzin,

laat ieder het toch op zijn eigen manier doen..

bovendien was ik er niet goed in..

we hadden een vak, Artis noemden we dat,

dan moest je uren in de dierentuin,

bokken, olifanten en leeuwen tekenen

(ze zaten ook nooit stil..)

ik had altijd een onvoldoende, Zo onvoldoende

dat het uiteindelijk het einde van mijn opleiding betekende..

met als laatste, voor mijn gevoel Nu, onnodige opmerking,

je kan maar beter nooit meer

een potlood vast houden..

dus ik legde mijn potloden neer

jarenlang..

ik tekende gewoon niet meer..

wel wat dingetjes voor mijn kinderen

toen ze klein waren..en later voorzichtig wat..

voor mezelf...

de eerste keer dat ik een tekening op mijn blog zette

was ik er gewoon zenuwachtig van..

vandaar ook steeds die aarzeling met de kaarten

het zoemt toch nog steeds ergens in mijn hoofd..

nu wil ik jullie van harte bedanken

voor alle (Zoveel!) mailtjes..met aardige woorden..

ik denk dat het tijd is 

het potlood weer op te pakken,

mij te bevrijden van de woorden

van ongeveer 100 jaar geleden ;)

en Bambi gaan tekenen in het woud

(bij gebrek aan Artis)

want wat kan het schelen, als het niet lijkt

ik heb er gewoon Plezier in..

fijne dag

-X-