Treasure..

Voor mijn boek Lov-ing wool schreef ik een stukje

over een gedroomde rommelmarkt vondst, namelijk

een doos vol oude handwerkspullen.

Terwijl ik daar mee bezig was, het is nooit in 

en keer goed, soms moet je het even een paar dagen

'laten doen' maar dat is misschien een Zeeuwse 

uitdrukking, de eerste keer dat ik tegen P. zei;

laat maar doen, dacht hij dat we het gingen doen,

terwijl ik bedoelde dat het niet ging gebeuren, 

of dat het op zijn minst op de lange

baan werd geschoven..

Terwijl ik het stukje liet doen :-) ging ik naar

een rommelmarkt, niet om speciaal om iets te zoeken,

de leukste vondsten zijn die waarvan je pas weet

dat je het zocht als je ze gevonden hebt.

Ik zag een grote oude doos met een deksel er op,

en ik moet altijd even kijken wat er in zit.

En aah, toeval of niet het was de doos, of in 

ieder geval de inhoud die ik had beschreven

 in mijn 'laat maar even doen' stukje.

Een hele stapel oude schriften vol getekend met

borduurpatronen, losse velletjes papier

met in prachtig geschreven brei- en haakpatronen,

restjes garen, kromme breinaalden enzovoort..

Het is werkelijk ontroerend, ooh wat denk je 

van dit schortje, misschien wel gemaakt door de 

dochter van de vrouw die de patronen schreef.

Het doet mij denken aan de eerste dingen die

ik maakte voor mijn pandabeertje toen ik

een jaar of zeven was..

De patronen zijn vaak gedateerd, allemaal geschreven

in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw.

Ik heb de indruk dat de vrouw patronen maakster 

was voor bladen of misschien wel boeken.

Er staan overal aanwijzingen bij die je niet

voor jezelf zou schrijven, zoals: zet erbij dat

het ook met ander garen kan, of het roze kan 

ook vervangen worden door rood, dat

soort dingen, echt geweldig..

Daarnaast lijkt het allemaal nog heel hip,

je zou het zo kunnen gebruiken, terwijl dit 

meer dan 80 jaar geleden werd bedacht..

(hoewel het garen in de doos niet zo oud lijkt)

Laatst heb ik de hele doos gesorteerd, een heleboel

spullen waren min of meer vergaan.

In een envelop vond ik nog deze kleine plaatjes,

ik denk om ergens op te strijken, of het zijn 

borduurvoorbeelden, ik weet het eigenlijk niet..

Wel weet ik dat het bijna zonde is om de patronen

hier in de kast te laten liggen en hoewel er wel een 

naam op de schriftjes staat, kan ik de mevrouw

die het maakte natuurlijk niet meer vinden..

Tot de tijd dat ik bedacht heb (ik laat het even doen:-)

wat ik er mee zou kunnen doen, staat het veilig 

bij mij in de kast, en steeds als ik de doos 

zie staan, zie ik even de mevrouw voor me.

met een potloodje en een schriftje waarin ze tekent..

en voel ik me, ondank het feit dat ik haar 

helemaal niet ken, toch verwant met haar.

Ik wens je een fijne dag

-X-