Domburg

Zaterdagochtend zat ik hier achter in de tuin koffie

te drinken en ineens had ik zin om naar Zeeland te gaan..

Ik kom er bijna nooit meer, terwijl het helemaal niet

zo ver weg is, maar het komt er niet van..

Het voelt nog steeds een beetje gek om als toerist 

daar heen te gaan terwijl het eens thuis was.

Ik was de laatste van de familie die daar woonde 

dus ik heb ook geen anker meer daar..

Dus we gingen (als ik iets voorstel aan P. zit hij 

meestal al in de auto voordat ik mijn pyama-

bij wijze van spreken want ik heb er geen) uit heb.

Eerst deden wij natuurlijk Middelburg aan, daarover

in een later bericht mee, ik maakte zoveel foto's,

vervolgens reden wij naar Domburg.

Het was nogal druk maar we konden zo onder aan 

de duinen parkeren, even de trappen op en daar..

De eindeloze zee, prachtig, we gaan ook wel eens 

in Noord Holland naar het strand maar echt nergens 

vind ik het strand zo mooi als op Walcheren, het licht,

de paalhoofden, de simpele strandhuisjes, die 

ik natuurlijk nog steeds kotjes noem..

En ha, ik ben niet de enige zie je, wat een mooie ook,

zo alleen aan de rand van de duinen, het maakt

een groot verlangen in mij los als ik dit zie.

Een moeilijk in woorden te vatten gevoel van nostalgie,

iets van vroeger (volgens P. zei ik zo vaak het woord vroeger

die dag dat hij, als hij voor elke keer een euro had

gekregen, hij als een rijk man naar huis was gegaan:-)

Een verlangen naar niet weten, er gewoon zijn een 

onbezorgd gemoed, niet belast met allerlei gedachten

die de dingen zwaar maken, lichtheid...

Dus wij liepen over het strand, ik raapte schelpen,

mijmerde wat, P. zwom in zee terwijl ik in 

het zand zat en een gevoel van rust over mij kwam.

Het strand werd steeds leger en terwijl de zon richting

de horizon zakte werd het licht van goud.

Wij liepen terug over de duinen, ik wilde graag

de zon onder zien gaan op de Hoge hill, een hoog

duin aan de rand van het dorp en ook de plek 

waar ik de zee voor de allereerste keer zag.

(misschien was het in het echt wel niet zo, ik weet het

niet meer precies maar ik mag het graag denken)

En daar zagen wij het langzaam donker worden,

de schepen in de verte, het was prachtig, werkelijk..

Ik wens je een fijne maandag

-X-