Gisteren stond ik even in een pashokje van een grootwinkel
bedrijf om wat truien te passen die in de aanbieding waren,
ik probeerde heel hard om niet in de spiegel te kijken, want
de verlichting in die hokjes is werkelijk medogenloos..
Toen ik dat per ongeluk toch deed, schrok ik me echt rot,
wie was die vermoeide afgeleefde vrouw in dat akelige licht.
Nu ik toch keek, keek ik eens wat beter; grijze uitgroei in mijn
haar, donkere kringen, vlekkerige wangen, oh oh..
Ik griste de truien mee, rekende er eentje af en moest me
inhouden om niet met gebogen hoofd af te rekenen..
Op weg naar huis probeerde ik mezelf gerust te stellen;
het was een stressvolle periode, ik heb constant hoofdpijn,
daar knap je niet van op en ik ben niet meer de jongste,
wat verwacht je; dat ik er fris en stralend uit zie..
Ook schoot mij een onderzoek te binnen waar ik over
las, ergens, het ging over de tijd die wij besteden met het
denken aan anderen, dat was verassend weinig..
Ook blijken mensen helemaal niet zoveel aandacht te
besteden aan hoe anderen er uit zien, ik zelf probeerde mij
op de fiets naar huis te bedenken wie ik nu precies gezien
in de winkel, ik zag niemand speciaal voor me, gewoon mensen..
Ook probeerde ik me te bedenken wat bijvoorbeeld Guusje
de dag ervoor aanhad toen ik haar zag, iets groens, zwart?
Ik wist het gewoon niet meer, de rest van de dag probeerde ik
steeds langere tijd over iemand na te denken, maar dat lukt
helemaal niet, probeer het maar eens, het zijn allemaal
vluchtige gedachten en dan ga je weer terug naar het gewone
gebabbel in je hoofd, vaak gedachten over jezelf, wat je moet
doen of je eigen zorgelijke gedoe in het algemeen..
Dat is een hele fijne conclusie; dat mensen waarschijnlijk
helemaal niet zoveel vinden van hoe je eruit ziet..
Nu ik zelf nog , haha; ik zou mijn haar kunnen verven,
misschien wat make up op kunnen doen maar voor de
rest ben ik mijn eigen vermoeide zelf op het moment,
het is zoals het is, maar ik blijf mijlenver van welk
pashokje dan ook vandaan, voorlopig.
Ik wens je een fijne maandag
-X-
Het woord pashokjesgeluk bestaat niet en wij weten waarom! Ik heb je wel eens gezien en ik vind je een mooi mens!
BeantwoordenVerwijderenHaha,herkenbaar. Ook ik wordt wat ouder, (50, wat klinkt dat toch medogeloos...) en draag graag vintage jurken en twijfel wat af in de pashokjes. Maar ik draag ze toch, voel me er "mezelf" in. Dat is ook wel weer het voordeel van ouder worden, dat je je minder van het oordeel van anderen aantrekt. Dat probeer ik tenminste...😊
BeantwoordenVerwijderenHihi, dat is waarschijnlijk ook goedkoper! Maar ik herken het goed hoor, en dat gevoel heb ik zelfs als ik met make up in n pashokje sta...m'n buikje kan ik namelijk niet onder n foundation wegwerken...;-)))
BeantwoordenVerwijderenEen hele fijne week - Irma
Juist.. zo lekker gezegd! Het is één en al herkenning, dat maffe felle licht, schaduwen waar je ze niet wilt zien en oh wee.. die bleke toet! Liever maar niet te veel hoeven passen, scheelt een duit centen ook ;o)
BeantwoordenVerwijderenBest wel herkenbaar... Ik voel me meestal ook een jaar of 30. Dan kijk ik in de spiegel en realiseer ik me dat ik al over de 50 ben! Er zijn natuurlijk ook wel eens dagen dat ik met 75 voel.... Maar goed, je heb in ieder geval één nieuwe trui :-)
BeantwoordenVerwijderenWat een herkenning. In een pashokje heb ik ineens veel meer rimpels, dus snel snel passen en dan weer weg. Ik ben daarom zo gehecht aan onze eigen spiegels daar ken ik mezelf weer. Was pas bij een vriendin die een grote spiegel had boven een dressoir in de kamer. Vreslijk, dat was ik echt niet hoor, een langwerpig hoofd met raar haar. Nee geef mij onze eigen spiegels maar
BeantwoordenVerwijderenDie pashokjes, dodelijk. Al door de eeuwen heen. Doet me denken aan mijn verhaal
BeantwoordenVerwijderenIk was een klein meisje en ging met mijn moeder mee badpakken passen. Mijn moeder nog jong en ze had maatje 38 ze trok een wit badpak aan. Ik schijn keihard in die zaak geroepen te hebben dat het geen gezicht was en dat ze mega dik leek. Ze heeft zich aangekleed en mij mee de zaak uit gesleurd. Kortom een verhaal dat zich door de tijden heen herhaald.
Komt wel goed met ons... groet Manon
Herkenbaar hoor. Onflatteus licht, soms heb je net iets gepakt wat absoluut niet staat waardoor je je ook niet beter gaat voelen, ik voel me ook altijd te dik als ik mezelf van top tot teen in een spiegel bekijk. Het zal wel iets vrouwelijks (of menselijks?) zijn, om zo streng voor jezelf te zijn, ik ben voor anderen veel milder, daar zie ik eerder de mooie punten.
BeantwoordenVerwijderenJaaaa!!! Die ellendige pashokjes! Tegenwoordig bereid ik me op voorhand voor door mezelf wat peptalk toe te spreken waarin ik mezelf zeg dat ik er heus wel beter uitzie dan in die pashokjes. Maar ik moet toegeven: ik heb al gehuild in pashokjes...
BeantwoordenVerwijderenI simply have not looked at myself in a mirror for many many years. The reflection stopped being me a long time ago. I like looking through my mind's eye best of all because I am always princess beautiful there. Forever!
BeantwoordenVerwijderenthat was supposed to read " I simply have NOT looked in a mirror..... Dumb fingers, lol
BeantwoordenVerwijderenNOT looked, Not looked, Not looked
BeantwoordenVerwijderenMisschien maak ik daarom wel veel kleren zelf..........LOL. En weet je wat ook helpt: bestellen via internet.Klopt helemaal wat je zegt.Mooi verwoord.Groeten Marita.
BeantwoordenVerwijderen